Golfbrekers Holland Sport
braken de „rollers" van ADO
Dijkstra he'd
in Maastricht
ADO-voorhoede
te statisch
Mystery'
man uit
Amerika
bij AD0
Gehoord
In (aanstaand) topsportcentrum Zulder-
Komt wel goed, ze doen nu al samen
met twee punten.
Wandaden
door Hans de Bruyn
DEN HAAG Later, toen alle inzet van ADO tevergeefs
was geweest en de teleurstelling van de gezichten van de
vermoeide spelers dreef, keken diversen, wat verlegen
achend, naar een ,,oude bekende" op de tribune. Een
(orte knik en een forse armbeweging maakten de afstand
:ussen Lambert Maassen, eens het „gouden hoofd" van
ADO, en zijn oud-clubgenoten een stuk kleiner.
kost dit
drie
Houten*
jeringen
25. Vi
89.
ïeL 0171
>e herinnering aan wat zich vroeger
afspeelde in het Zuiderpark was
loor deze confrontatie vernieuwd.
Kijk", constateerde Theo van der
lurch in een rustig hoekje van het
imateurgebouw, „Lambert was een
peler met body. Hij ging voor niemand
ipzij als hij een kans kreeg. En dat
vas precies wat ADO vandaag miste,
leen kracht in het centrum. Had
-ambert bijvoorbeeld de kans van die
;opbal van Schoenmaker gehad dan
at ie. Gegarandeerd. Hij was vrese-
ijk sterk in dé lucht".
Sn met deze opmerking was precies
'erklaard waaraan het gisteren
ichortte bij ADO. Joop Korevaar, de
egelmatige yitblinker van de laatste
Weken, probeerde van alles om ook
ils spitsspeler een verdienstelijk de-
lut te maken, maar kon de indruk
toch niet verdrijven dat hij voor dit
ware werk niet geschikt is. Wytze
iQuperus kwam door deze verande-
"ing te „zweven" en ging ten lange
aar achter zijn voorhoede ope-
Een manoeuvre, die verkeerd
itwerkte. Lambert Maassen: „Ik
'ond, dat de voorhoede van ADO te
'einig in beweging was. Als de bal
kwam stonden meestal drie spe
lers te kijken. Dat was in mijn tijd
inders. Vooral Piet van Miert begreep
goed. Hij rende altijd kris-kras,
ral naar toe als de bal in zicht
'am. En dan sticht je pas verwar
ring".
Lambert Maassen (29 en voor het
eerst na zijn vertrek uit Den Haag
weer bij ADO op bezoek) had geen
moeite meer om een vergelijking te
trekken tussen het verleden en nu.
Hij heeft zijn problemen door een
kniisbandenblessure moest hij in 1969
stoppen met voetballen knap over
wonnen. En daarom ook durfde hij
het weer aan om de gewijde grond van
zijn herinnering te betreden. Al zijn
vrienden van vroeger, toen hij zeven
jaar uitkwam voor de Zuiderpark-
ploeg, herkenden hem nog. „Ik ben
over mijn moeilijke periode heen.
Maar ik heb wel wat kwaaie maanden
achter de rug, zeg. Het eerste jaar
had ik echt bijna elke dag kippevel.
Je werd donderdags bijvoorbeeld wel
op het etentje van ADO dat er elke
week is, uitgenodigd, maar je voelde
toch, dat je er niet meer bijhoorde.
En dat was moeilijk te verwerken. Je
werd voortdurend chagrijniger, kon
niets meer verdragen en werd soms al
om de kleinste dingen boos. Als ik nog
aan deze vervelende tijd terug denk.
Brrr. Maar ook voor Lambert
Maassen brak de zon door. Hij ver
huisde in 1970 naar het Zuiden, kreeg
een aangepaste baan op de service
afdeling van verwarmingsbedrijf en
bleef met de voetbalsport verbonden
door trainer te worden van Steensel,
een amateurclub uit de onderbond. „Ik
ben nu tevreden".
Ook in de financiële sector zijn alle
moeilijkheden opgelost. Tot juni 1970
kreeg hij „honderd procent" van de
overeenkomst met ADO (20 procent
van ADO zelf erbij) uitbetaald. En
momenteel is de situatie zo, dat 65
procent door de wettelijke arbeidson
geschiktheidsregeling wordt uitge
keerd. De vraag is alleen nog in het
geding of deze regeling van kracht
blijft tot zijn 35ste of tot 65ste jaar.
Als Lambert Maassen Karei Jansen,
de secretaris van de VVCS (Vereni
ging voor contractspelers) mag gelo
ven dan is de kans op de laatste
gelijkheid zeer groot.
door Herman van Bergem
DEN HAAG Onder de rook van het Hoogoventoernooi
vergat ADO te schaken. Als een doldrieste grootmeester,
overtuigd van eigen kracht, werden de stukken naar voren
gedirigeerd met zulke driftige bewegingen en jnet zo'n stu
wing dat de vijandelijke stelling opgerold leek te worden.
Dat was de grote misstap van ADO in de derby tegen Hol
land Sport, dat ongeschonden uit de alleseisende afweer-
slag te voorschijn kwam. Op schaarse momenten na rolde
ADO als een vloedgolf op het doel van Louwerens af maar
die had een stel golfbrekers tot zijn beschikking die alle
„rollers" braken en bovendien speelde hij zelf een nagenoeg
vlekkeloze partij. In plaats van als een bedachtzaam schaker
voor de tegenstander een val te ontwerpen, poogde ADO
met het onmiskenbaar aanwezige technisch overwicht door
krachtvoetbal tot scoren te komen.
Maar die meerdere techniek werd
volledig afgebroken in een duel dat de
26.000 toeschouwers geen voetbal van
hoog niveau bood maar wel de ontiege
lijke spanning of de koploper er in
derdaad in zou slagen de opvallend
rustige, vrijwel nooit in paniek raken
de, defensie van Holland Sport, ge
steund door een sterk spelend midden
veld, toch eenmaal te overmeesteren.
Het lukte niet. Conditioneel was Hol
land Sport ook niet door de knieën te
dwingen. Juist die onophoudelijk aan
rollende aanvallen brachten trainer
Jezek tot deze veroordeling van zijn
aanval: „Het mankeerde onze aanval
lers aan inzet. Ze speelden maar voor
vijftig procent Kijk eens, als je vijf
entachtig van de negentig minuten in
de aanval benf. en. je krijgt niet meer
dan drie vrije-trappen toegewezen, ben
je er niet voldfcrênde tegenaan gegaan":
Effectief
Daarmee wilde Jezek niets afdoen aan
de prestatie van Holland Sport, dat
zich de mindere wist maar een simpel
defensiesysteem hanteerde, waarop
ADO zich stuk beet. Iedere bal die in
het strafschopgebied van Holland
Sport belandde, werd meedogenloos
wegggeknald. Dat v/as wel geen
systeem voor een schoonheidsprijs
maar uiterst effectief. Zonder aarzelen
grepen de sterk spelende centrumver
dedigers Valkenhoff en v. d. Heide in.
Bij hen voegde zich rechterverdedigers
Dor jee, Kronshorst, v. d. Bol en de
enorm zwoegende Roggeveen die zich
zelden op znij oorspronkelijke taak
achter de aanval kon concentreren. Dat
die weg-is-wegtactiek overigens niet
lukraak werd uitgevoerd, bewezen de
hoekschoppen die ADO kreeg te nemen.
Zes voor en zeven na de rust zijn geen
„ontstellende" aantallen. En daarbij
waren er nog die als pure reddingen
konden worden beschouwd. Zoals in het
begin toen Schoenmaker inkopte en
Valkenhoff de bal uit het doel knalde
over de cornerlijn. En toen Van der
Bol, keurig spelend maar de inzet niet
verwaarlozend, bij een schot van Cou
perus de taak van Louwerens overnam.
Daar stonden de minieme maar ge
vaarlijke uitvallen van Holland Sport
tegenover, waaruit linkerverdediger
Van der Maas bij een reëele kans naast
schoot en de Joego-Slaaf Mitic goed
met de bal in de vrije ruimte maar veel
zwakker in het duel via een been
van een ADO'er een hoekschop over
hield, de eerste en enige voor de rust.
Aan zichzelf
Paul Roodnat was de speler die zich
het meest onderscheidde. Met zijn
snelle sprint maakte hij het Van der
Burch razend moeilijk en zijn ijver en
conditie waren zo verbazingwekkend
groot dat hij zijn defensie constant
knap assisteerde. Met Louwerens be
hoorde hij tot de opvallendste spelers,
hoe\yel die van Holland Sport zich ge
makkelijker konden onderscheiden dan
de „drukkende", zwoegende ADO'ers
die nadrukkelijker faalden omdat hun
succes uitbleef. Niettemin zei Jezek:
„Dat hebben ze ook aan zich zelf te
wijten. De opdracht was van het begin
af over de vleugels, Berg en Hestad,
spelen. Wat is er van terecht gekomen?
Pas na de rust kwam Berg voldoende
aan bod. Maar onze aanval was niet fel
genoeg. Ik heb niet één slalom gezien
zoals bijvoorbeeld Roggeveen en Rood
nat bij Holland Sport af en toe wel
deden. Onze aanvallers reageerden ook
te slap. Als dat wel was gebeurd, zou
den ze in bepaalde situaties schietkan
sen hebben gehad".
Het gebrek aan inzet, aan „power" en
wellicht ook aan durf bij de aanvallers
van ADO was er oorzaak van dat de
onvoorwaardelijk opruimende defensie
van Holland Sport, onder het motto
„geen enkel risico", daartoe ook te veel
de kans kreeg.
In de hand
ADO miste ook de man die de wed
strijd kon maken omdat Schoenmakei
al gauw „wegviel". Jezek: „Je kunt
mannen als Van Hanegem en Cruyff
nog zo op hun huid zitten of het hen
moeilijk maken, ze zijn in staat het ge
zicht van een wedstrijd te bepalen. Dat
moet bij ons Schoenmaker doen en hij
DEN HAAG De „mystery-man" bij
ADOHolland Sport was John Mon
santo. De 40-jarige Amerikaan, die
in opdracht werkt voor een pers
agentschap in San Francisco, wilde
de herinnering aan ADO weer op
halen door zijn lezers over de resul
taten en de organisatie van de club
te informeren. „Kijk, toen ADO drie
jaar geleden een trip door Amerika
maakte en het hele voetbal daar van
de grond leek te komen, was er een
enorme belangstelling van het pu
bliek. Dat is soms wel eens ontkend,
maar het is echt waar. Door een
bankroet van de organisatie verdween
het voetbal echter weer. Maar de
animo van de toeschouwers bleef.
Nog bestaat in Amerika een enorme
interesse naar het Europese voetbal.
Daarom ben ik met medewerking
van de ambassade nu hier. En er
zullen volgens mij de komende seizoe
nen nog meer journalisten naar
Europa komen".
HET gooien van voorwerpen op
een ijsvloer is levensgevaarlijk.
Normale bezoekers van iishockey-
wedstrijden weten dal. Er ver
toefde vrijdagavond op de HOKIJ
iemand die niet tot deze categorie
behoort. Hij wierp een fruitmes op
de ijsvlakte. Het is verbazingwek
kend dat niemand uit de omgeving
de tribune waar de rommel
altijd vandaan komt, ls al gelokali
seerd zoiets niet ziet en ingrijpt.
Wellicht durft men niet of is de
laffe dader omgeven door lieden
die de ernst van zulk een wandaad
evenmin inzien. Als scheidsrechter
Tamboer niet zo coulant was ge
weest, zou hij de wedstrijd ge
staakt hebben. Bovendien kan een
dergelijke wandaad sancties van de
Ned. IJshockey Bond ten gevolge
hebben. Het was niet alleen een
misselijke daad, maar ook een die
wijst op gebrek aan zelfbeheersing
en fatsoen.
Psychologisch
OP het „glij-ijs" van Davos heeft
de Nederlandse schaatstop de
afgelopen dagen indrukwekkende
prestaties geleverd. Records wer
den omver gekegeld en vlak voor
het toernooi om de Europese titel
voor heren hebben de Nederlandse
kanshebbers zich nadrukkelijk ge
manifesteerd. Op dezelfde dagen
waarop de Noren streden om hun
nationale titel om hun nationale
titels dolden Schenk, Verkerk en
Bols met tijden, waaraan de Noren
niet toekwamen. Een stukje
psychologische oorlogvoering, dat
de Noren tenminste aan het den
ken zal zetten.
Geen kans
7VEDERLANDSE beroepsboksers
een topduel bezorgen, is een
uiterst moeilijke zaak. Zwaarge
wicht Jan Lubbers had een kans
kunnen krijgen door in Keulen de
Spanjaard Urtain te ontmoeten, die
dan wel niet de hoogste top verte
genwoordigt, maar in elk geval tot
de „namen" in die categorie wordt
gerekend. De boksbond heeft voor
het duel geen toestemming ver
leend. Voorzitter Hofman achtte
derlands eerste zwaargewicht, Bas
van Duivenbode, in aanmerking
kwam. Hiervoor moet begrip wor
den opgebracht, maar het blijft te
betreuren dat een Nederlander een
kans werd ontnomen. Urtain mag
dan „zwaar" kunnen stoten, tegen
een technisch goede bokser die Jan
Lubbers is, hoeft hij niet per se die
stoten te kunnen plaatsen.
(ADVERTENTIE)
kon het niet". Trainer Jezek spaarde
dus zijn mannen niet en had slechts
/goede worden over voor Korevaar,
mansveld, voor de kanppe afweer van
Holland Sport en de faire wedstrijd,
feilloos geleid door de heer Boogaerts
die het duel van het begin af vast in
de hand had en slechts eenmaal zijn
boekje te voorschijn haalde toen Coe-
nen een brokje spelbederf opvoerde
door de bal toch nog weg te schieten
na het fluitsignaal.
Het was overigens voor trainer Van
der Hart een wedstrijd waarin hy
maar één kant uitkon. „Voorin heb ik
geen spelers die bal bal vast kunnen
houden. Het uitbreken uit de tweede
lijn is me echter iets tegengevallen
maar ik ben natuurlijK o, ..v reden,
vooral met de inzet". Die lijn
had het echter veel te arun. mei huip
verlenen aan de verdediging zuuat er
van uitbreken niet veel kon komen.
Zwakke been
Van der Hart wist tevoren, dat hy op
verdedigen moest rekenen en derhalve
het risico moest wegcijferen waardoor
het merkwaardige spelbeeld ontstond
van de ploeg (ADO) die zich kapot liep
op de verdediging maar het toch geen
saaie vertoning werd omdat er altijd
de kans op een verrassing in bleef zit
ten. Een verrassing die dan van de zijde
van Holland Sport had moeten komen
met die weinige uitvallen, waarin
Roodnat het grootste aandeel had en
Coenen steeds de aandacht opeiste,
xwooonat Kreeg zelfs een uitzonderlijke
kans toen hij zich op rechts bevond
maar zijn rechterbeen is zwak en zo
doende joeg hij de bal voorlangs het
Trainer Jezek had inmiddels spoedig na
de rust Wim Looye vervangen door De
Caluwé, die de plaats innam van Kore
vaar in de defensie waardoor deze in
de spits kon gaan opereren. Het nood
zakelijke gevolg was wel dat Couperu.
zich terugtrok om het gedrang niet not,
groter te maken. Van der Hart haalde
Mitic eruit voor Ben Muller „in d<.
hoop dat ik daardoor wel een man zou
krijgen die de bal vast kon houden
Later moest hij de geblesseerde Krons
horst nog vervangen door Roode. Ei
kwam nog een kans voor Hestad wiem
schot door Louwerens perfect over di
cornerlijn werd gewerkt en voo.
Schoenmaker die evenwel te slap ii
Troost
Nog staat ADO (gedeeld met Feijen
oord), aan de kop. Het is in elk geva.
de ploeg geweest die mede voor een
opzienbarend verloop van de compe
titie heeft gezorgd, een prestatie die
hoog te schatten is. Holland Sport
heeft weer eens bewezen dat het ver
boven de aan de ploeg veelal toege
dachte kracht kan uitgaan en een
stortzee van aanvallen op verbluffend
rake en kalme wijze kan pareren.
„Ach", zei Jezek, „we hebben de troost
aal de punten in Den Haag zijn geble
ven". Het moet voor hem en zijn man
nen toch een ietwat bittere troost zijn
geweest.
Zoekplaatje. Waar is de bal? Uit
deze onoverzichtelijke situatie waarin
we van links naar rechts herkennen
Lex Schoenmaker, Wytze Couperus,
Hans Dorjee, Sjaak Roggeveen en
liggend Harry Hestad, ontstaat ook
geen doelpunt. De bal is verscholen
achter Hestad.
a en Bonfrère werken de bal
)or Cruyff zich meester kan
maken van het leer.
(Van onze sportredactie)
MAASTRICHT De verrassende winst (10) van MVV op Ajax was dik ver
diend. Als je als „underdog" kans ziet de landskampioen zo te bedwingen dat de
ploeg niet één behoorlijke scoringskans krijgt, als je bovendien twee keer keihard
tegen de paal schiet en in de slotfaze zelfs eenMnagnifiek doelpunt produceert, kan
niemand MVV met de vinger nawijzen en zeggen: „geluk, dom geluk". Trouwens
Rinus Michels erkende volmondig. „Ik zou MVV zwaar tekort doen, als lk zou be
weren dat Ajax vandaag gefaald heeft. Dat is echt niet zo. Ik heb gezien dat mijn
spelers stuk voor stuk hard gewerkt hebben, maar ik zag ook dat ze stuk voor stuk
vastliepen op de onneembare defensie van MVV".
De vreugde kan niet op. Ko Prins
klimt letterlijk in zfjn doelman
Frans Körver na de verrassende
zege op Ajax.
Die verdediging van MVV was gisteren
inderdaad onneembaar, zelfs voor de
sterrenvoorhoede van Ajax, de laatste zes
weken goed voor bijna dertig goals. Kei
zer, Van Dijk en Swart, maar ook Cruijff
kregen figuurlijk geen poot aan de grond.
De grote man in de Maastrichtse defensie
was Johan Dijkstra, jarenlang te licht be
vonden voor het topteam. die eindelijk
doorbrak.
Enkele weken terug tegen Twente
werd hij voor het eerst in dit seizoen
opgesteld. Het was een experiment. Dijk
stra voldeed, maar speelde nog niet
groots. Toch bleef hij gehandhaafd. En
gisteren moest hij, toen Jo Toennaer plot
seling wegviel door een rugblessure,
Cruijff schaduwen. Dijkstra deed het
voortreffelijk en viel bovendien op door
uitstekend plaatsen. Toen hij zes minu
ten voor tijd voor de eerste keer zijn rol
ils „sch&duw" vergat en mee ten aan-
val trok. werd hij op'slag de held van
\iaastricht. Met de bal aan de voet
ukte hij op tot 25 meter van Stuy's doel
n "haalde uit voor een machtig schot
waar Stuy geen antwoord op had.
De sensatie was compleet. MW stond
voor en het zag er niet naar uit dat het
de overwinning nog uit handen zou ge
ven. Daarvoor was het tegenoffensief
van Ajax te paniekerig en veel te sim
pel van opzet. MW wist er echter wel
raad mee. Het kon gisteren alles. Het
speelde zo goed dat Jaap van Praag naar
MW's kleedkamer ging om de spelers
en trainer Knobel, eindelijk een zeer
brede lach op zijn gezicht, te feliciteren.
„Mijn complimenten", zei hij „verdiend
gewonnen".
MVV was gedurende de gehele wed
strijd de betere ploeg. Het heerste op
het middeenveld, maar gaf dat soms ook
gemakkelijk prijs om Ajax te kunnen la
ten komen om dan hard te penetreren.
Twee van die- acties brachten Ajax al
eerder de dreiging van een nederlaag. In
de 22ste minuut schoot Jo Bonfrère hard
tegen de paal en had Ajax geluk dat
Szefer de terugspringende bal naast
schoot. Twintig minuten voor tijd brak
Brokamp door en kogelde eveneens tegen
de staander. Het was allemaal uitstel van
executie. Zes minuten voor tijd haalde
Dijkstra uit. MW won. Maastricht nam
een voorproefje van het carnaval.
