Diocesane Pastorale Raad tegen benoeming
ONDANKS ENKELE PLEIDOOIEN VOOR DR. A. J. SIMONIS
MAANDAG 4 JANUARI 1971
r verslaggevers)
DELFT De benoeming van kapelaan dr.
A. J. Simonis tot bisschop van Rotterdam
beeft naast veel sympathiekbetuigingen van
gelovigen veel protest en teleurstelling los
geslagen binnen de organisatorische gelede
ren van bet bisdom Rotterdam. In een spoed
vergadering kwam zaterdagmiddag in de
Adelberthof te Delft de voltallige Diocesane
Pastorale Raad bijeen om zich te beraden
over de mogelijke stappen, die men nog zou
kannen ondernemen om de benoeming onge
daan te maken. De publieke belangstelling
voor deze bijeenkomst was zo opvallend
groot dat de vergadering in de kerk gehou
den moest worden. Voor- en tegenstanders
saten als broeders naast elkaar en vormden
een zeer aandachtig gehoor. Talloze malen
betuigden zij aan sprekers van hun eigen
opvattingen hun instemming met applaus.
Aan het begin van de bijeenkomst legde de
voorzitter van de Diocesane Raad, studen
tenpastor J. van Well een uitvoerige verkla
ring af, waarbij hij zijn teleurstelling over
de gang van zaken niet onder stoelen of
banken stak. Niet alleen is men teleurge
steld over het negeren van het met zo veel
zorg voorbereide advies voor een nieuwe
bisschopskandiaat, maar meer nog door
de positie die de pronuntius Angelo Felici
heeft ingenomen, door Rome objectieve in
formatie te onthouden. „Het is onze stellige
overtuiging dat de pronuntius een niet on
belangrijke rol heeft gespeeld. Hoewel hij
met klem heeft verzocht geheimhouding te
betrachten met betrekking tot de namen
van de kandidaten heeft hij nu zelf de
regels der discretie verbroken door bekend
te maken dat kapelaan Simonis als tweede
op een lijst van kandidaten heeft gestaan."
Daaraan heeft de nuntiatuur de conclusie
verbonden als zou de D.P.R. met de namen
van de kandidaten hebben gemanipu-
Omdat cfe nuntiatuur de geheimhouding
heeft doorbroken achtte de voorzitter van de
D.P.R. het wenselijk nu ook volledige open
heid van zaken te geven en schilderde in
korte trekken de gang van zaken rond het
vaststellen van de kandidatenlijst.
Dat ging als volgt: gelovigen, priesters en
leden van de dekenale raden en religieuze
beraden werden in de gelegenheid gesteld
namen van personen te noemen die men
geschikt achtte voor het bisschopsambt. Uit
de grote lijst van namen die ontstond werd
een groslijst samengesteld, van de vijftien
kandidaten die de meeste stemmen op zich
hadden verenigd: 85 procent van de stem
men was uitgebracht op 14 gematigd pro
gressieve kandidaten en 15 procent op kape
laan Simonis als behoudend kandidaat.
Het kader van het bisdom, te weten de
dekensvergadering, de hoofden van de dienst,
en de Rotterdamse priesters, die verbonden
zijn aan de kantholieke theologische hoge
school te Amsterdam, heeft bij stemming de
rangorde naar geschiktheid bepaald. Er ont
stonden drie lijsten, elk van acht namen. Op
elk van deze lijsten werd de naam van
kapelaan Simonis als achtste geplaatst.
Daarna heeft de Diocesane Pastorale Raad
uit de acht namen er vijf gekozen en
voorgedragen aan het kapittel. Op deze
voordracht kwam de naam van kapelaan
Simonis niet voor."
Het is voor de Diocesane Pastorale Raad
duidelijk dat de pronuntius Rome een goede
informatie heeft onthouden en op de benoe
ming van kapèlaan Simonis zal hebben aan
gedrongen om daarmee een wig te drijven
binnen het Nederlandse episcopaat, en de
door het episcopaat tot nu toe gevolgde
beleidslijn te doorbreken. En vervolgens de
democratische tendens af te breken die,
dank zij het beleid van de Nederlandse
bisschoppen binnen de kerkprovincie tot
ontwikkeling is kunnen komen".
Na de uitvoerige verklaring van het dage
lijks bestuur hebben de verschillende secties
van de D.P.R. zich beraden en daarna de
standpunten kenbaar gemaakt.
Koerscorrectie?
Namens de sectie Delft, deelde i
van Gennip-Horsten mee dat de Diocesane
Pastorale Raad zo lang mogelijk zou moeten
blijven functioneren en vroeg daarmee te
vens aan het dagelijks bestuur om aan te
blijven, zolang er kansen aanwezig waren
nog iets aan de gegeven situatie te doen.
Het bestuur is daar naderhand mee akkoord
gegaan. Over de benoeming van kapelaan
Simonis tot bisschop waren zij ongerust,
"omdat zij hem te veel kende als een expo
nent van een bepaalde groep. Zijn benoe
ming kon haar inziens zeker geen bijdrage
zijn aan de pluriformiteit van de Kerk. Wel
kon zij namens de sectie Delft meedelen, dat
er binnen de Nederlandse kerkprovincie
wellicht behoefte bestaat aan een bepaalde
koerscorrectie, maar zeker niet aan een
koerswijziging.
Namens de meerderheid van de sectie Den
Haag, sprak de heer H. A. van der Boo-
gaardt zijn bezorgdheid uit over de benoe
ming. „Rome is voorbijgegaan aan de me
ning van zeker 80.000 gelovigen. Daar komt
nog bij dat kapelaan Sinionis zich niet
herkent in het „profiel van een bisschop"
zoals dat „getekend" is naar aanleiding van
de in het diocees gehouden enquête.
In „het profiel van een bisschop" stond
onder meer: „de bisschop moet iemand zijn,
die goed kan luisteren naar een ander: wat
leeft er bij hem, wat is er bij hem gaande.
Hij moet een man zijn die open staat voor
andere opvattingen, die zich kan laten ge
zeggen. Hij moet ook zelf zijn eigen gezicht
laten zien, een standpunt durven innemen
en dat durven vertolken, maar zonder de
anderen te overheersen, zonder hen te bin
den aan zijn eigen zienswijze. Niet een man
die geloof „aanpraat", die een „boodschap"
oplegt, maar die de gelovigen stimuleert die
boodschap zelf te vinden Hij dient midden
in de zich vernieuwende Kerk te staan, met
gevoel voor traditie, zeker, vooral in gedurfd
vertrouwen op de toekomstHij dient
volgens goed democratische spelregels te
Volgens de sectie Den Haag is de aanpassing
van de Kerk ernstig in gevaar gebracht
door de benoeming van kapelaan Simonis en
is er door Rome onnodige onrust in de
Nederlandse Kerk gebracht.
Namens een kleine minderheid van de sectie
Den Haag liet mr. A. J. Fontein weten dat
men nu eenmaal voor een voldongen feit
staat, ook al had men dat graag anders
gezien. Hij van zijn kant had de bereidheid
samen te werken met de nieuwe bisschop en
had de hoop dat dat in gezamenlijk beleid
De sectie Leiden van de D.P.R. is voorne
mens alles in het werk te stellen de benoe
ming van dr. Simonis ongedaan te maken.
Mej. E. T. M. A. Klompé deed het voorstel
om alle Diocesane Pastorale Raden in Ne
derland te verzoeken hun bisschop te advi
seren niet tot wijding van kapelaan Simonis
over te gaan. Zij overwoog bovendien de
mogelijkheid de mening van de diocesanen
over de benoeming te peilen.
De sectie Rotterdam, vertegenwoordigd door
pater C. A. Meyers, was teleurgesteld dat de
beide vicarissen, die naar hij meedeelde
boven aan de kandidatenlijst voor het nieu
we bisschopsambt stonden, door de thans
voor hen liggende benoeming in een moeilij
ke positie waren geraakt.
Het bevreemdde hem dat de pronuntius, die
zich aanvankelijk akkoord had verklaard
met de gevolgde procedure, thans het ge
rucht liet verspreiden dat de D.P.R. zich aan
stemvervalsing had schuldig gemaakt. Ook
de sectie Rotterdam was er alles aan gele
gen om kapelaan Simonis te bewegen zijn
benoeming niet te aanvaarden.
Aangewezen man
De plaatsvervanger van kapelaan Simonis in
de D.P.R., de heer ir. H. Heukensfeldt Jan-
jpijn zeer veel mensen die reëel zoeken naai
de D.P.R de heer ir. H. Heukensfeldt Jan
sen, schilderde in korte trekken de crisissi
tuatie in de Kerk van dit moment, waar
men de noodzaak van gebed niet meer inziet
en waar het woord van Rome bij voorbaat
een slechte ontvangst krijgt. Hij legde er de
nadruk op dat men moest beseffen dat de
last voor kapelaan Simonis haast ondraag
lijk zal zijn. Doordat hij een man van gebed
is, een integer mens en een goed priester,
zal hij zijn taak aan kunnen. Hij was er
verder van overtuigd, dat de paus de ont
wikkelingen in Nederland op de voet heeft
gevolgd en dat hij daarom de aangewezen
man is die het beste in staat is de belangen
van het bisdom Rotterdam te behartigen.
„U noemt de benoeming een machtsgreep
van Rome. Dat is het ook wel, maar legi
tiem. Wie uwer bewijst dat de paus ongelijk
heeft. Laten we de nieuwe bisschop steunen
en ons rond hem scharen", aldus ir. Heu
kensfeldt Jansen.
Kapelaan J. P. M. Zuidgeest uit Rotterdam
herinnerde de aanwezigen eraan dat de
benoeming van kapelaan Simonis zeer veel
mensen in gewetensnood heeft gebracht. Er
zijn zeer veel mensen die reëel zoeken naar
nieuwe wegen. Door de opmerking van ka
pelaan Simonis om van pratende Kerk nu
eindelijk maar eens een biddende Kerk te
maken, zien zij de dialoog afgesloten.
Middels een handtekeningenactie tijdens de
eerste onderbreking van de vergadering
heeft het aanwezige publiek een poging
ondernomen ook de gelegenheid te krijgen
enkele opmerkingen te maken. Met het be
stuur van de D.P.R. werd overeengekomen
dat maximaal een kwartier kon worden
gebruikt door de belangstellenden.
Hetze
Nog voordat daartoe de gelegenheid was
gegeven richtte de heer S. v. d. Valk,
voorzitter van Katholiek Westland, zich op
en riep verontwaardigd uit dat alles wat er
gebeurde een hetze was tegen Rome. Alle
sprekers gebruikten naar zijn mening bewe
ringen die bol stonden van linksgerichte en
anti-Rome-gerichte activiteiten.
Mr. A. J. Fontein uit Den Haag vroeg zich
in tweede instantie af, of D.P.R. wel besefte
waar ze mee bezig was. „Door te verwerpen
dat dr. Simonis bisschop wordt, werkt u er
aan mee, dat de Kerk van Rotterdam kapot
gaat!", waarop drs. P. G. J. van der Geest
uit Leiden antwoordde dat het aanvaarden
van Simonis als bisschop de situatie in het
bisdom er niet beter op zou maken. Zijn
inziens zullen de kerken in het bisdom nog
leger worden, de priesters zullen van de als
zeer rechtzinnig en rechtlijnig bekendstaan
de kapelaan geen wegen krijgen aangebo
den om nieuwe mogelijkheden te onderzoe
ken. „Uiteindelijk is het ook zo dat de
ronddolende Kerk harder om een herder
verlegen zit dan de gevestigde Kerk", aldus
drs. Van der Geest.
De deken van Delft, J. G. Sul, herhaalde de
verklaring die de dekens al eerder hadden
afgelegd en voegde daar aan toe, dat die
verklaring zonder emotionaliteit is afgelegd,
door mensen die alleen maar dienstbaar
willen zijn aan de geloofsgemeenschap.
Nadat een aantal brieven en telegrammen
waren voorgelezen, waarin de benoeming
verheugend werd genoemd en anderzijds
weer werd betreurd, kreeg de politieke tri
bune de gelegenheid iets in het midden te
brengen.
Een huisvader uit Rotterdam verklaarde on
omwonden: „Rome heeft gesproken door Si
monis te benoemen. Daar ben ik blij mee".
De heer Loos uit Aarlandetveen noemde de
benoeming geen reden tot verontrusting,
tenzij het bestuurscollege blijft volharden in
de houding om Simonis niet te accepteren.
Nadat nog verschillende voor- en tegenstan
ders van de benoeming van kapelaan Simo
nis tot bisschop van Rotterdam de gelegen
heid hadden gekregen hun mening kenbaar
te maken, besloot de Diocesane Pastorale
Raad de vergadering met het in stemming
brengen van de bestuursvoorstellen.
Stemming
Van de 25 leden stelden zich 22 achter de
eerste verklaring van het dagelijks bestuur;
21 leden stelden zich achter de lange, tij
dens de vergadering uitgesproken verklaring
van het bestuur en 21 van de 25 leden
delegeerden aan het dagelijks béstuur de
taak om alles in het werk te stellen de
benoeming van dr. A. J. Simonis ongedaan
te maken.
Bisschop Simonis (1)
Moet dat nu; al dat rumoer rond de
nieuwe bisschopsbenoeming? Maakt de
Katholieke Kerk zich hiermee niet be
lachelijk? Zijn er geen belangrijker pro
blemen voor de christenen van vandaag?
Deze geluiden kon men de laatste dagen
vaak horen. Het is inderdaad een trieste
zaak. Maar men zou zich vergissen met
de bewering, dat het geen principiële
zaak zou zijn. Het gaat juist om
nieuw en bezielend functioneren va
Kerk vanuit de geest van het Vaticaanse
concilie. Ik wil dat in een paar korte*
lijnen aantonen.
We moeten eerst nagaan, wat het Vati
caans concilie over het bisschopsambt
heeft verwoord. Theologen als Karl Rah-
ner (Handboek der Pastoraaltheologie,
1966), Hans Küng („De Kerk", 1967) en
prof. Schillebeeckx (artikelen in Tijd
schrift voor Theologie) hebben dit verder
uitgediept. Een van de eerste punten,
die ons hierbij opvalt,, is dat een bisschop
in het spanningsveld staat tussen zijn
verantwoordelijkheid voor de wereld
kerk en voor de plaatselijke kerk. Hij is
Ud van het wereldbisschopscollege, dat
de opvolger is van het apostelcollege.
Maar hij is tevens bestuurder van een
bisdom.
Welnu, Rahner en Küng hebben heel
sterk aangetoond, dat bij de vraag naar
de plaats van de bisschop het eigen bis
dom het uitgangspunt moet zijn. Daarbij
sluiten zij zich aan bij de constitutie over
de Kerk, die door het Vaticaans concilie
i« uitgegeven. Een bisdom is een deel
van de Kerk. Maar niet zomaar 'n deel.
Een bisdom moet als het ware op zijn
eigen wijze een spiegel zijn van de We
reldkerk. Of anders gezegd: de grote
wereldkerk is verwezenlijkt in het bis
dom. Een bisdom is een kleine wereld
kerk. Daarom heeft een bisdom ook een
grote mate van eigen zelfstandigheid.
Binnen deze plaatselijke kerk is de bis
schop de herder. Vanuit de eerste eeu-
van het christendom laat Küng met
grote overtuiging zien, hoe de plaatselijke
bisschop inderdaad vanuit zijn bisdom
>pen moet worden. Als plaatselijke
bisschop wordt hij opgenomen in het bis-
sohopecollege van de Wereldkerk (aldus
het Vaticaans concilie).
Rahner legt er nog de nadruk op, dat
een bisdom op „zijn eigen wijze' de totale
Kerk vertegenwoordigt. I«ier bisdom
heeft zijn eigen kleur en eigen mentali
teit. Dat is ook een gevolg van de zekere
mate van eigen zelfstandigheid.
Schillebeeckx heeft herhaaldelijk be
toogd, dat deze plaatselijke kleur moet
harmoniëren met andere plaatselijke
kleuren. Deze harmonie moet een voort
durende zorg van het bisschopscollege
m de totale Kerk zijn.
Vanuit deze gegevens moeten we een
concrete bisschop bezien iemand met
zorg voor de harmonie, maar evenzeer
'oiledig representant van zijn eigen bis-
Tegen deze achtergrond kunnen we
de volgende kanttekening maken bij de
benoeming v>an dr. Simonis
De verbondenheid met het eigen bis
dom is m deze benoeming nauwelijks
erkend: de inspraak van de gelovigen
blijkt een wassen neus geweest te zijn;
zeer veel broeders in het priesterambt
distantiëren zich van deze benoeming;
dr. Simonis zelf verklaart voor de pers
zich niet te herkennen in het profiel,
dat 80 000 gelovigen ais wens voor een
nieuwe bisschop getekend hebben. Zijn
opvattingen, die hij voor de pers uitsprak
t.a.v. „Humanae Vitae", het verplichte
celibaat, en de verklaring hierover van
de zeven andere, Nederlandse bisschop
pen, hebben hem nu reeds van grote
groepen in het bisdom (en daarbuiten)
vervreemd. De verbondenheid met de
Wereldkerk ligt bij hem echter in goede
handen. Daarom ook waren verschillen-
nensen over zijn benoeming ver
heugd. Want dit aspect van het kerkelijk
leven dreigt wel eens in het gedrang te
komen. Maar men kan zich terecht af
vragen, hoe deze wereldverbondenheid
de praktijk voor hem te realiseren
valt, nu hij zichzelf zo geïsoleerd opge
steld heeft en de benoemingsprocedure
bijna geen voet in eigen grond van het
bisdom heeft. Als we het geheel overzien,
moeten we dus zeggen, dat er verschil
lende theologische bedenkingen tegen
deze benoeming zijn.
De ontstane spanning rond dr. Simonis
is dan ook op de aller eerste plaats niet
van persoonlijke, maar van van zake
lijke en principiële aard. Het gaat inder
daad om een nieuw en bezield functio-
i van de plaatselijke Kerk. Vandaar
dat het protest tegen deze benoeming
ook helemaal ligt in de geest van de
eerder vermelde Constitutie over de
Kerk, die in no. 27 stelt: „Naar de mate
de kennis, de bevoegdheid en de
bekwaamheid, waarover zij de gelo
vigen) beschikken, zijn zij gein ach tigd en
meermalen zelfs verplicht hun mening
uit te spreken in aangelegenheden, die
het welzijn van de Kerk aangaan'. En
verder: „Laat de gewijde herders van
hun kant de waardigheid en verantwoor
delijkheid van de leken (en dus waar
schijnlijk ook wel van de priesters in
de Kerk erkennen en bevorderen, van
hun wijze raad dankbaar gebruik maken,
hun in dienst van de Kerk met vertrou-
opdrachten verlenen, bewegings
vrijheid en ruimte voor hen scheppen,
nog, hen aanmoedigen om ook
eigener beweging tot handelen over te
gaan".
ze tekst ademt wel een andere geest,
dan het bisdom Rotterdam nu is aange-
H. A. C. Banning pr.
voorzitter van de
Haagse Dekenale Raad.
Bisschop Simonis (2)
Door de benoeming van kapelaan Si
monis tot bisschop van Rotterdam wordt
m.l. heel duidelijk, dat paus Paulus de
liberalisering van de Kerk in Nederland
wil afremmen en zo mogelijk een
„halt" toe wil roepen.
Met alle respect overigens voor de
persoon van kapelaan Simonis, aan
wiens integriteit, dacht ik, niet getwij
feld mag worden, kan toch wel worden
gesteld, dat deze keuze weinig gelukkig
en nog minder „tactvol" genoemd mag
worden. Het was weliswaar nau
welijks te verwachten, dat een zeer
vooruitstrevende figuur tot bisschop zou
worden benoemd want ook dat zou
hoezeer door en voor velen ook ge
wenst, wellicht geen goede beslissing
zijn geweest maar een wat minder
behoudende en uitgesproken „wettische"
kandidaat ware stellig te prefereren
geweest. Immers, een bisschop in dit
bisdom en in dit land moet, dacht ik,
vóór alles een man zijn, die niet
priori een uitgesproken standpunt heeft
ingenomen t.a.v. openheid en vernieu
wing in fundamentele zin. Veeleer zal
hij een echte „episcopus" moeten zijn,
die, het geheel overziend, zal moeten
trachten een koers te bepalen, die niet
reeds van tevoren is afgebakend en
bepaald door vooringenomen leerstellig
heid en traditionele zekerheid. Helaas
moet van dr. Simonis gezegd' worden,
dat hij zich in het recente verleden o.a.
op het pastoraal concilie te Noordwij-
kerhout té zeer heeft opgeworpen als
promotor van de behoudende en traditi
onele katholieken, dan dat van hem een
werkelijk vooruitstrevend beleid ver
wacht mag worden. Zo'n beleid zou er
immers op gericht moeten zijn om,
waar mogelijk, standpunten, hoe ver
uiteenlopend ook, met elkaar te verzoe
nen en aan allen, die het beste met de
kerk voor hebben, recht te doeD weder
varen. Of bisschop Simonis daartoe in
staat zal zijn, valt te betwijfelen. Daar
voor is hij te geprononceerd „voor het
celibaat" en „tegen de pil". Maar hoe
dan ook: Rome heeft gesproken en daar
mee is andermaal de keuze beslist. De
nabije toekomst zal waarschijnlijk pijn
lijk duidelijk maken, wat deze keuze,
die ook tegen de wens van de diocesane
pastorale raad van het bisdom Rotter
dam werd gemaakt (twijfelachtige
zaak) zal uitwerken.
Bisschop Simonis jaar) zij deson
danks een „ad muitos
heid toegewenst door e
diocesaan. Wie volgt?
Bisschop Simonis (3)
Met vreugde en dankbaarheid ontvin
gen wij, jongeren van hel Westland, het
bericht dat dr. A. J. Simonis tot bis
schop van Rotterdam is benoemd. Wij
vertrouwen erop, dat hij ondanks veel
tegenspraak, velen weer op het goede
pad zal brengen. De aanvaarding van
zijn benoeming betekent heldenmoed,
offer en zelfverloochening. Waarom zul
len we velen van onze goede priesters
moeten verliezen nu we zo'n goede
bisschop hebben gekregen? We laten
het maar aan de plaatsbekleder van
Christus over wie hij als bisschop van
Roermond aanstelt. Mogen wij in hem
een voorbeeld zien en hem steunen met
onze activiteiten. Laat iedereen beseffen
dat Rome de goede keuze heeft gedaan.
Wij zien in hem de man van het
Namens de Jongerengroep (Katholiek
Westland): Gera v. d. Berg, Elly Jansen,
Martien Droog, Hennie v. d. Valk en
Corrie Fransen.
Bisschop Simonis (4)
Er is een terreurcampagne losgeko
men na de benoeming van dr. Simonis
tot bisschop van Rotterdam. Dezelfde
terreur werd reeds tweemaal bespeurd:
de eerste keer bij het uitkomen van de
encycliek „Humane Vitae" en de tweede
keer in de slotfaze van het pastoraal
concillie, toen de ontkoppeling van het
celibaat er doorgedreund moest worden.
Al deze zaken wijzen in een richting
van een vooraf opgezette actie, die er
opgericht is de gelovigen murw te ma
ken voor de vrijzinnige ideenë die al
vanaf 1956 opgeld doen. Het gewone
volk werd op een gemene manier mis
leid; het raakte z'n houvast kwijt. Dat
noemden de heren dan maar weer „sa
men zoekend en tastend op weg zijn".
Waarheen? Dat zien we nu. Ze worden
geconfronteerd met de waarheid. Die
waarheid is: de paus van Rome, Chris
tus plaatsbekleder op aarde moet onder
leiding van de H, Geest het geloof
rvalst bewaren. De vorst van de
leugen tracht het volk van God in
uiterste verwarring ten gronde te rich
ten. Het is zielig te zien hoe priesters
de kansel zelfs misbruiken om aan deze
ontreddering mee te werken.
Katholiek Westland.
Voorzitter S. C. van der Valk.
Bisschop Simonis (5)
Naar aanleiding van de verontwaar
digde reactie van enkele leden van het
Westlands Jongerenpastoraat betreffen
de de nieuwe bisschop van Rotterdam
graag enkele opmerkingen: deze jonge
ren schrijven o.a. dat de gezagsdragers
van Rome blijkbaar vinden dat de gelo
vigen van het Bisdom onmondige kin
deren zijn. Zij wijzen ook op Vatica-
num II wat betreft de ingezette demo
cratiseringstendens. Welnu jongelui als
u Vaticanum II hanteert moet u dit
goed lezen. Als u bovendien ook nog
spreekt over de gelovigen van de r.-k.
Kerk, wordt het toch hoog tijd
oprecht na te gaan denken over
schillende punten: 1. r.k. zijn betekent
o.a. erkenning van het kerkelijk leerge
zag. Denk eens aan de eucharistievie
ringen. Is deze nog volgens het leerge
zag of is zij op vele plaatsen een
vrijzinnig spelletje; 2. Wat denkt u van
de vrijzinnigheid van vele priesters in
hun begeleiding van de jeugd wat be
treft huwelijk en moraal. Zou het ook
om deze redenen juist kunnen zijn dat
Rome een grote groep priesters en gelo
vigen van het Bisdom passeert omdat
zij het gezag ondermijnen en het r.k.-
geloof uithollen!
M. C. Fransen
(De Lier).
Bisschop Simonis (6)
Priesters verkondigen zondags „De
Liefde" voor de medemens en zij stellen
daarbij Christus, die hierbij tot het
uiterste ging, als voorbëeld. Priesters
sporen ons aan elkander in het leven te
„accepteren", ook al heeft de ander
afwijkende ideeën.
Wat zijn het voor priesters, bestuur
ders van onze 14 dekenaten, die in
grote emotionalitiet, daags na de benoe
ming van kapelaan Simonis tot bis
schop, „unaniem' deze kapelaan advise
ren de benoeming niet te aanvaarden?
Mag ik er vanuit gaan dat dit (welover
wogen?) advies gebaseerd is op oprecht
gemeende zorg voor Godsvolk onder
weg? Oprechte zorg om dit Gods volk
te beschermen tegen een anders den
kende" bisschop dan de overige bis
schoppen? Werden wij de laatste jaren
beschermd tegen andere, misschien ex
tremere ideeën en groeperingen?
Is dit emotioneel „unaniem" gegeven
advies voortgevloeid uit het feit dat de
benoeming niet „eerlijk" zou zijn ge
schied? Of wil men deze mens eenvou
digweg niet accepteren?
Ton Kluiters
Bisschop Simonis (7)
Na alle emotionele reacties, rond de
benoeming van kapelaan Simonis tot
bisschop van Rotterdam, vind ik enige
nuchterheid wel gewenst. Eén van de
reacties tegen de wijze van benoeming
is begrijpelijk. De Diocesane Pastorale
Raad voelt zich diep geschokt door het
negeren van al haar werk. Maar dat
dr. Simonis niet de juiste persoon zou
zijn voor dit ambt moet nog bewezen
worden. De keuze van paus Johannes
XXIII was voor velen ook een teleur
stelling. De D.P.R. verklaart niet tegen
de persoon van kapelaan Simonis te
zijn, hij is een integer mens en ge
waardeerd lid van de D.P.R, Het lijkt
me verstandig de gelovigen te laten
stemmen. Dan wordt tegemoet gekomen
aan alle wensen van insptaak of demo
cratie. De z.g. zwijgende kerk gaat dan
ook spreken.
A. Kohier.
Bisschop Simonis (8)
Simónis tot bisschop van Rotterdam.
Het is m i een zeer goede beslissing, ja
een zegen voor het bisdom Rotterdam
en de hele Nederlandse kerkprovincie,
dat deze priester van groot geloof, deze
man van gebed, van trouw aan Chris
tus, aan de Paus en aan de wereldkerk,
tot deze functie wordt geroepen.
Uitermate betreur ik het dat er van
bepaalde zijde gesproken wordt over
„verontrusting" naar aanleiding van de
ze benoeming. Krachtig protesteer, ik
tegen de opvatting van bepaalde, in
Nijmegen studerende pastores, die - al
dus uw editie van 31-12-1970 - menen
dat deze benoeming moeilijk te ver
staan is als ingegeven door evangeli
sche inspiratie van pastorale bekom
mernis; ze zou meer te begrijpen zijn
vanuit Romeins-kerkpolitieke machts
strategie! Deze opvatting zie ik als één
van de laatste kerkelijke dwaasheden
in Nederland van het jaar 1970; moge
1971 een jaar van grotere wijsheid
worden!
Jan A. A. Leechburch Auwers
Bisschop Simonis (9)
Het zal de gelovigen van ons bisdom
verrast hebben eindelijk weer eens een
leider te mogen begroeten, die van een
pratende kerk een biddende kerk wil
maken.
Volgens het dekenaat Vlietstreek is
iedereen het erover eens, dat hij een eer
lijk en toegewijd priester is. Hoe is het
dan mogelijk, dat deze nieuwe bisschop
aangeraden wordt zijn benoeming als
nog terug te geven? Dat komt omdat hij
niet in het straatje loopt van de tegen
woordige kerkleiders in Nederland. Deze
nieuwe bisschop ziet als hoogste leider in
onze kerk de paus van Rome (en dat is
volgens de tegenwoordige priesters fout).
Het verschil van mening betreffende
de benoeming is, volgens de verklaring
van het dekenaat Vlietstreek welke zon
dag j.l. na de mis werd uitgereikt, samen
te vatten in twee punten:
le. Dat de paus van Rome het centrale
gezag moet bekleden;
2e. Dat Nederland verantwoordelijk is
voor het gezamenlijk kerkzijn.
Hel dekenaat kiest hier voor no. 2 en
wil baas in eigen huis zijn. Zij wil de
paus nog wel erkennen, mits de paus
precies doet en voorschrijft wat de Ne
derlandse priesters hèm voorschrijven.
Sinds de priesters hun priesterkleding
hebben verwisseld voor een kostuum met
vrijgezellenstrikje en zij uiteengevallen
zijn in vele tegenstrijdige groepen, wil
len zij het doen voorkomen alsof zij na
mens de Nederlandse katholieken protes
teren. Dit is beslist niet het geval, even
min als het z.g. concilie in Noordwijker-
hout de stem van het kerkvolk zou zijn
geweest. Ook toen wilden zij de paus de
wet voorschrijven en hebben zij in die
periode door hun opstandige handels
wijzen de kerk helpen ontvolken.
Er was gevraagd om in de missen
(tegenwoordig „diensten met voorgan
gers") van afgelopen zondag niet over de
nieuwe bisschop te spreken. Maar pastoor
Bank uit de Bernadetteparochie te Rijs
wijk moest toch een kritisch woord laten
horen ten opzichte van de nieuwe bis-
schhop. Straks, als de bisschop gewijd is,
is dit onrecht in geen tien predikaties
Een parochiaan.
Bisschop Simonis (10)
Ik krijg de indruk dat mensen, die hun
ideeën via radio en televisie willen uit
dragen, twijfelen aan het verstandelijk
vermogen van het Nederlandse volk. Zij
verkondigen theorieën onder 't mom van
democratie, maar handelen in flagrante
tegenstelling daarmee.
Zo ook zaterdagavond, 2 januari 1.1. in
hel televisieprogramma „Achter het
nieuws". Iedereen heeft het recht zijn
mening over de benoeming van dr. Simo
nis uit te spreken. Maar hier klonken
alleen de stemmen van tegenstanders.
Ieder mens heeft zijn sympathieën en
antipathieën, heeft vrienden en vijanden,
zo ook vóór- en tegenstanders. Dit is zeer
menselijk en dient in een democratisch
geregeerd land tot uitdrukking te komen.
Nog maar kort geleden hebben we on
dervonden hoe een groot goed de demo
cratie is. De algemene verontwaardiging
en protesten, in vrijheid geuit, betreffen
de de processen van de Basken in Spanje
en de joden in Rusland waren er het
bewijs van hoezeer ons gevoel voor recht
was aangetast.
n AVRO's radiojournaal van zondag
middag kwam ook de benoeming van
bisschop Simonis ter sprake. Hier werd
tenminste een commentaar uit Rome ge
hoord. Dit werd echter onder de tafel
geveegd door de heer Van Buuren, die
niet kon nalaten, enkele zeer sarcastische
en hatelijke toespelingen aan het adres
van de pauselijke nuntius, mgr. Felici,
te richten.
mej. J. W. Jehee, Den Haag.
Bisschop Simonis (11)
Het oude jaar heeft zijn beste nieuws
voor het laatst bewaard.
Eindelijk eens een bisschop die in het
verleden getoond heeft ons vertrouwen
te verdienen. Menselijkerwijs gesproken
lijkt het een onmogelijke taak die hem
wacht: o.a. het bekeren van andersden
kende medewerkers en het herstellen
van de door dezen bevorderde misstan
den. Hopelijk zal hij zelf daér niet zo
zwaar aan tillen: hij is nog jong, en als
schriftgeleerde zal hij weten hoe het
kwam, dat David van Goliath won en
dat het joodse volk herhaaldelijk zege
vierde over een ontmoedigend grote
overmacht.
Het is onze plicht hem te steunen
door ons werk en ons gebed.
J. H. Maas.
Bisschop Simonis (12)
Met de benoeming van de nieuwe
bisschop zullen talrijke ouders weer
nieuwe hoop krijgen, ouders die lijden
om hun kinderen, die het geloof ver
lieten of praktijken beoefenen die in
hun ogen verschrikkelijk zijn.
Eindelijk gaat het erop lijken, dat God
hun bidden en lijden zal gaan verhoren,
wanneer deze nieuwe bisschop zijn ambt
zal gaan aanvaarden en uitoefenen in die
geest van gebed zoals hij voor de tele
visie en de pers heeft aangekondigd.
H. Rutges, Den Haag.
