Crossen
Gerrit
Wildeboer
EEN PASSIE
VOOR IEDERE
„MOTORDUIVEL'
Vier van de acht broers Van Heugten
hebben de helm definitief afgezet
MAAKT OP „EIGEN-
TERREIN KANS
OP WERELDTITEL
Wereldtitelstrijd cycle cross
voor de eerste keer in Nederland
ZATERDAG 2 JANUARI 1971
Ton van Heugten, een van de overgebleven vier
broers, die het motorcrossen nog actief beoefent,
AMERSFOORT. Van het
fameuze achttal broers Van
Heugten, dat enige jaren ge
leden geweldig opzien baarde
op motorcrossterreinen bin
nen en buiten ons land hebben
inmiddels vier de helm defini
tief afgezet. Van de resteren
de vier broers, Steven (32),
Fons (27), Ton (25) en Paul (23)
hebben de eerste twee de twee-
wieler geruild voor de minder
spectaculaire zijspanklasse.
Zakelijke beslommeringen de
den Gerard (35), Cor (38), Dick
(29) en Martin (30) in de loop
der jaren besluiten de motor
vaarwel te zeggen, maar hun
interesse voor deze fascineren
de racesport bleef bestaan.
Dat was ook wel noodzakelijk om de jongere broers
vei-der te kunnen laten deelnemen aan deze geld- en
benzineverslindende racerij, die speciale machines ver
eist, waarvan het aanschaffen tamelijk kostbaar is.
Ton van Heugiten, zijn auto even bedreven door het
verkeer loodsend als zijn motor over modderige par
koersen: „Het motor-crossen kost handenvol geld. Als
privé-rijder is het vrijwel niet te doen. Je moet wel een
fabriek achter je hebben staan om regelmatig te kunnen
rijden. Het is ook niet voor niets dat een Nederlandse
motorcrosser vrijwel nooit hoog eindigt in een wereld
kampioenschap. Als hij wat aan zijn machine krijgt,
t hij dat zelf i
hij i
zelf Vi
lar op'.
Brommertje
Ton van Heugten, die reeds enige jaren
machine rijdt, ontkent niet dat hij dank
alles
En dat i
Het prijzen- en startgeld vormen slechts een fractie van
de kosten. Van Heugten: „Je ontvangt als rijder met
een internationaal nummer zestig gulden als startgeld.
Als je je in een internationale wedstrijd bij de eerste
je ook prijzengeld. Vo<
het t
jarige leeftijd te verwissel»
„Ik geloof", zegt hij, „dat
door het ontbreken van de financiën. Elk jongetje
crosst wel eens met zijn brommer door een weiland of
in de duinen. De belangstelling bestaat er dus wel voor-
Maar zodra ze achttien zijn, willen ze ee;
betalen,
Passie
Evenals het auto- en motorracen is het crossen, n
dan met veel minder gevaar en risico, een passie i
de beoefenaars. Ton van Heugten vertolkt de mei
van zijn collega's met:,,Als je er eenmaal mee I
begonnen, kun je er nauwelijks meer mee stoppen
wil elke zondag rijden. Het is net als met bijvoorbi
het afgelasten van voetbalwedstrijden. Als op een
dag geen cross wordt georganiseerd, heb je de pest
ELKE CROSS MOET
ER DIK GELD BIJ
Je weet c
andei
Maar het cr
eeft dan het voor-
plukken gebeuren,
een gebroken been
vooral trekken
stoken „motorduivels" veel belangstelling. Plaatsen
St.-Anthonis en Gemert zijn begrippen. In St.-Anthoi
oogstte de al bijna legendarische Broer Dirckx succi
sen als solorijder. Nu komt de geroutineerde Dire
nog slechts uit in de zijspanklasse.
zand. dan weer
De zijspanklasse is voor de toeschouwers minder
spectaculair, maar vereist zowel van rijder als
bijrijder nog zeer veel inspanning.
rakend om steun 'te zoeken, een andere keer gracieus
loor de lucht „zwevend" zoeken de rijders hun weg
>ver het parkoers. „Het is allemaal zeer inspannend",
i-ertelt Van Heugten. „Je moet echt wel zorgen dat je
>ver een behoorlijke conditie beschikt, andera ben je
tijdens een race al geradbraakt. Ook al heb je een goede
ichamelijke gesteldheid, na elke manche ben je gebro-
cen. Het is dan ook wel ziaak je conditie op peil te
ïouden, anders houd je het niet vol, Je moet voort du-
-end schokken opvangen. Als je daar niet tegen bestand
t beginnen".
:ach in
?en paar weken stappen de
spanning.
t vierhonderd gulden.
■agen
Gerrit. Wildeboer (22) is een Nederlandse troef in
het wereldkampioenschap cycle cross, dat op 28
februari in zijn woonplaats wordt gehouden.
APELDOORN. Als op
28 februari op het terrein van
park Berg en Bosch in Apel
doorn de starthekken vallen
voor het wereldkampioenschap
veldrijden 1971 bevindt zich
onder de deelnemers een ren
ner, die het parkoers op zijn
duim kent: Gerrit Wildeboer,
22-jarig lid van de Apeldoorn-
se wielerclub De Adelaar.
Sinds begin november vorig
jaar traint crosser Wildeboer
vrijwel dagelijks op het exact
3013,8 meter lange traject.
Gerrit Wildeboer, magazijnbediende voor halve dagen
tijdens het crossseizoen, -was vorig jaar de grote ont
dekking van het op Ockenburgh in Loosduinen gehouden
nationale kampioenschap. Met vedetten als Huub
Harings, in feite de enige Nederlandse beroepsveldrijder,
en Cor van der Hulst voerde hij rondenlang het veld
aan. Pas in de laatste ronde moest hij capituleren voor
de grotere routine van Van der Hulst, die de titel bij de
amateurs veroverde. Een al te voortvarend organisatie
comité had, menend dat Huub Harings wel als eerste
zou eindigen, slechts één kampioenstrui, waardoor Van
Hulst een dergelijk kledingstuk pas weken later in
„De Adelaar" is niet. van plan de kampioen in de kou
te laten staan. Een van de leden van het uitvoerend
comité van de voor de eerste keer aan Nederland toege
kende wereldtitelstrijd, de heer Hulzebos, verklaart: „We
zullen ervoor zorgen dat er voldoende truien zijn. We
organiseren namelijk behalve het wereldkampioenschap
ook de provinciale en nationale ciosstitel. We willen niet
dat er net zo'n incident als op Ockenburgh ontstaat".
Voor de provinciale crosstitel geldt Gerrit Wildeboer
beschouw ik mezelf bepaald niet als een van de kandi
daten", meent Wildeboer. „Ik zou het al als een uitste
kende prestatie zien als ik bijvoorbeeld zevende werd.
Je moet niet vergeten dat vooral uit België enige specia
listen komen. Die zijn stuk voor stuk voor mij de groot-
Nee, ik zou zeer tevreden zijn als ik
Natuurlijk rijd ik
publiek reden in Stuttgai
Nadelen
Wildeboer is overigens aan -een van zijn beste seizoenen
bezig. „Ik heb tot dusver negen maal gewonnen. In
België heb ik vier overwinningen behaald en vijf keer
ging ik in Nederland als eerste over de finish". Op de
opmerking dat hij dan toch viermaal de Belgen in eigen
huis heeft verslagen en bijgevolg een kans moet maken
als eerste Nederlander de wereldtitel te veroveren, ant
woordt Wildeboer: „Als ]e nagaat dat Van der Hulst
als beste Nederlander tot nog toe een keer derde is
geworden bij de amateurs in '68 in Luxemburg en zelfs
Huub Harings slechts een keer de vierde plaats heeft
behaald, is het duidelijk dat de Nederlandse crossers in
verhouding met het buitenland niet zo sterk zijn. Zelf
heb ik tot dusver aan twee wereldkampioenschappen De leden van het
Hel lijkt wel of Wildeboer op alle
wil ontkomen aan het predikaat „e
hij op de voordelen 7
slijke manieren
in de kansheb-
rdt gewezen
het langst van alle deelnemers op het parkoers te heb
ben kunnen oefenen, zegt hij: „Uiteraard lijkt het dan
dat je in het voordeel bent. maar er kleven ook nadelen
aan. Nu ik het traject ken, weet ik elk gevaarlijk plekje.
Op dié punten in het parkoers zal ik voorzichtig rijden
of lopen. Maar een buitenlander, die vóór het wereld
kampioenschap maar een paar oefenrondjes heeft ge
maakt, neemt veel meer risico's. Hij weet niet waar
Je beter even kunt afstappen, of waar hij moet oppassen.
il op volle snelheid over het parkoers gaan".
VOOR HET EERST
STARTHEKKEN IN GEBRUIK
titelstrijd willen niet alleen een „truienincident" voor
komen, maar hebben er bij het uit- en afzetten van het
parkoers ook rekening mee gehouden dat er geen andere
onaangename dingen kunnen gebeuren. „Waarschijnlijk",
zegt Hulzebos met enige trots, „hebben wij het enige
parkoers dat. volkomen is afgezet. Langs hel hele traject
hebben we palen gezet, die onderling zijn verbonden
door een draad, Dat lijkt alleen belangrijk voor het
publiek, mar het is het ook voor de renners. In Zolder
tijdens het vorige kampioenschap was die afzetting niet
compleet. Daar kon het gebeuren dat de
ners, die het
Tijdens een wielercross ontmoeten de renners
de meest vreemde obstakels. Op liet parkoers
in Apeldoorn moet driekwart van het parkoers
fietsend worden afgelegd.
de start voor een twintig centimeter hoog hek, dat in do
grond is gegraven en bij de start neerklapt, geplaatst.
Bij dit systeem krijg je ook geen moeilijkheden met hel
op een lijn zetten van de renners bij de start'.
Is „De Adelaar" bezig een „waterdicht" wereldkampioen
schap op touw te zetten, het paradepaardje van de club
bereidt zich ook terdege voor op het gebeuren. Mot
tien andere renners. Pos, gebr. Schetter, Hoven. Van
der Hulst, Spetgens, Albers, clubgenoot Meijer, Van der
Burg en Mooiman maakt Gerrit Wildeboer deel uit van
de Nederlandse selectieploeg, die elk weekeinde een uit
gebreide training ondergaat. Hoewel de definitieve Ne
derlandse ploeg, die uit vier renners gaat bestaan, waar
schijnlijk pas na het nationale kampioenschap zal wor
den samengesteld, lijkt het zeer waarschijnlijk dat Wilde-
jdaartoe zal behoren. Dat betekent dan dat hij over
•end
aité" -
