SPARTA KROOP VEEL TE SNEL IN
SCHULP TEGEN
RUSTIG FEIJENOORD
Harald
bevrijdt
zich van
complex
GEHOORD
ei
KNVB-VOORZITTER MEULEMAN:
Sterke thee
voor de
Oostduitsers
door Herman van Bergem
ROTTERDAM De weelde was voor het onder Kesslers leiding herboren Sparta toch te groot. In de
laatste minuten van het eerste kwartier werd niet alleen de leiding veroverd, maar gaf Spart ook aan hoe
de defensie van Feijenoord te verschalken is. Toen Kowalik met een rappe beweging de als linkervleugel-
verdediger opgestelde Dick Schneider had „verlinkt", werd zijn voorzet door Klijnjan, na een halve misser
van Romeijn, tot doelpunt gepromoveerd (10). Pal daarop deed Kristensen met eenzelfde rappe beweging
Laseroms om zijn eigen as draaien en als Treytel geen save had verricht op de kopbal van Heijerman,
zou Sparta zowaar met een doelpunt hebben voorgestaan. Van dat moment af slonk de onbevangenheid al
waarmee Sparta in het plaatselijke duel de volgepropte tribunes had verrast. Trainer Kessler gaf het vol
mondig toe na afloop: „Een kwestie van routine. We hadden ons nooit in verdedigende stelling moeten
terugtrekken, maar daarvoor moet je natuurlijk wel zelfvertrouwen hebben, die je door routine kunt ver
krijgen". Die routine, maar ook meer individuele inhoud er lopen bij Sparta toch meer „middelmatigen"
rond dan bij Feijenoord en zelfverzekerdheid, bezat Feijenoord wel. Maar dat de ploeg van de linker
Maasoever een absoluut overwicht, dat de complete tweede helft duurde, niet kon uitbuiten, plaatst toch
weer een vraagteken achter de équipe van Happel. Het was geen derby waarvan de vonken afsprongen. Het
was meer een emotieloos duel dat bij vlagen de sfeer kon scheppen die aan een derby dient te kleven. Het
spelen op zekerheid viede ook ditmaal hoogtij.
Jammerlijk
IJET K.N.G.V. heeft in het verleden een
bewonderenswaardig geduld opge
bracht. Aan dat geduld is zaterdag
middag abrupt een einde gekomen. Het
verbond heeft op een moment, waarop
een oplossing van het turnconfllct dichter
dan ooit in zicht leek, het hoofd in de
wind gegooid en dat is zeer jammer.
Hoewel men begrip kan en moet opbren
gen voor de motieven die tot dit ver
rassende besluit hebben geleid de
N.K.G.B. heeft de „neutrale" bond aan
het lijntje willen houden moet men
toch afvragen of dit veto wel ver-
üig is. Het afbreken van contacten
de N.K.G.B. betekent in ieder geval
de verdeeldheid in de gymnastlek-
irereld blijft bestaan. Of het gevolg zal
«ön dat de katholieke clubs, die sym
pathiseren met het K.N.G.V^ zich nu
zullen afkeren van de N.K.G.B., is zeer
de vraag. De eerste reacties uit die
kringen, met name van het nogal pro
gressief Ingestelde district Haarlem,
waren in dit opzicht voor het K.N.G.V.
nauwelijks bemoedigend te noemen.
jKJeiiie bond
heer P. Storm, voorzitter van de
Nederlandse Basketball Bond, die
ledental en belangrijkheid betreft
onderaan de sportladder staat, maakt
zich al sedert de flop die het Europees
damestoernooi in Rotterdam en Gronln-
enorm kwaad op „de pers". Er
ihrikbarend tekort en dat heeft
op zijn geweten. Er is te'wei
nig „reclame" vooraf gemaakt en er is
te weinig aandacht aan het toernooi ge
schonken. Die reclame vooraf viel inder
daad niet mee voor de N.B.B. omdat de
persvoorzieningen abominabel waren. Te
werd een communiqué
verstrekt. De „pers" wist echter al dat
in dergelijk toernooi geen publiek trekt,
at de N.B.B. ook had kunnen weten
aar er moest zo nodig iets georgani-
erd worden waarvoor andere landen
ïleefd bedanken. En indien, er geen
belangstelling voor een evenement Is,
de publiciteit daaraan evenredig. Dat
I voor de heer Storm wel geheel nieuw
n, maar zo liggen de zaken. Hij mocht
blij zijn met elk stukje vooraf dat „de.
i" wijdde aan een tot mislukken
gedoemd toernooi. Als de N.B.B. in zijn
Augiasstal eens een flinke opruiming
houdt en zich bescheidener toont wat
betreft en niet zo nodig
■den blunders voorkomen en
hoeft de sportwereld zich niet meer
vrolijk te maken over een kleine bond
die zulke grote happen neemt.
Moedeloos
QP de jaarvergadering van het gewest
Zuid-Holland van de K.N.S.B. heeft
i een zekere moedeloosheid gemani
festeerd met betrekking tot het reali-
van kunstijsbanen in de provincie.
Waar andere provincies onmiddellijk
alle mogelijke, ook financiële, medewer
king verlenen bij het aanleggen van
djjke banen, moet Zuid-Holland zich
behelpen met de oude HOKIJ. Hoewel
Plannen voor de aanleg van 400-meter-
banen in Rotterdam en Den Haag reeds
geruime tijd bestaan, is de realisering,
bleek uit de reacties van het bestuur
het gewest, nog ver weg. Dat de
kunstijsbanen, behalve voor topsporters
°ok nuttig zijn voor actieve recreatie,
wordt kennelijk te weinig beseft. Dat
Zuid-Holland zijn positie als belangrijke
leverancier van talent aan de nationale
'chaatstop langzaam aan het verliezen
is wie moeten bijvoorbeeld een Kees
Verkerk, Peter Nottet en Stlen Kaiser
opvolgen? mag dan minder belangrijk
ïün, bet vervult de schaatslelders in de
Provincie wél met de nodige zorg.
stand zal niet
Feijenoord miste de geblesseerde Kind-
vall en Van Duivenbode, zodat Happel
had besloten Wim Jansen „hij heeft
zijn best gedaan", meer kon er niet af
in de spits te posteren, Schneider op
de linkerflank in de verdediging en
Boskamp op het middenveld waar hij
enorm veel werk verzette. Sparta kon
beschikken over de vertrouwde formatie
die driftig aan het werk toog en daar
door de grotere individuele inhoud van
Feijenoord compenseerde, zelfs over
vleugelde. „We hebben het in het begin
moeilijk gehad", zei Happel dan ook
Feijenoord trachte het offensief op te
vangen door zo veel mogelijk de bal In
bezit te houden maar met die plotse
linge uitvalen over de vleugels Kris
tensen stak verre uit boven collega
Moulijn die aan Venneker een te kleef-
vaste bewaker had wist de defensie
van Feijenoord niet altijd raad. Van
daar ook dat doelpunt van Klijnjan en
de kans die Treytel met een save ver
ijdelde.
Intussen was wel gebleken dat het rus
tig spelende Feijenoord langzaam maar
zeker een stempel ging drukken op het
duel- Vooral Hasil schitterde op het
middenveld. Toen hij met Jansen een
flitsende combinatie opzette, werd het
tweetal wel gestuit maar belandde de
bal bij Israel, mee naar voren getrok
ken. Hij overzag meteen de situatie.
Door de razendsnelle combinatie was
linksachter Visser zijn man, Henk
Wery, kwijt geraakt. Israel legde de
volkomen vrijstaande Wery de bal voor
de voeten en hij had ook nog tijd om
aan te leggen: 1—1.
Redding
„Natuurlijk was het fout van Sparta
om in de verdedigng te gaan, althans
niet meer de aanval geheel te stimule
ren", zei Happel ietwat schamper-
Kessler kon hem slechts gelijk geven,
maar weet dat gebrek aan routine, die
Feijenoord in grote mate heeft kunnen
Sparta werd na de rust dan
weggedrukt en kon alleen met uit
vallen, die wel gevaarlijk bleven,
Feijenoord aan het verstand brengen
dat opletten geboden bleef. Bij een van
die uitvallen moest de soms briljant op
lossingen brengende maar soms ook
paniekerig spelende Israel zijn toe
vlucht nemen tot het terugkoppen van
de bal- Treytel moest er een redding
tegenaan gooien
Ondanks het veldoverwicht bleef de
score ongewijzigd en Happel haalde het
beproefde recept weet te voorschijn:
Van Daele erin. Maar voor hem moest
de beste man in de ploeg, Franz Hasil,
wijken. De stunts van Van Daele zijn
forceren. En Wim Jansen, weer op het
middenveld, kon niet méér druk achter
de gedecimeerde aanval brengen dan
Hasil had gedaan. Tezelfdertijd had
Kessler de, op zijn kopbal in het begin
i, teleurstellende Heijerman vervan-
zoden aan de dijk.
Te slap
De ploegen stelden zich tevreden met
ieder een punt. Slechts toevallige" om
standigheden zouden die stand nog
kunnen wijzigen- Zoals het moment
waarop de Spartaanse defensie een
enorm gat liet vallen- Van Daele om
doelman Doesburg draaide maar zo
slap inschoot dat de op de grond lig
gende Visser de bal met zijn borst kon
keren. Er werd hier en daar „hands"
geroepen. Scheidsrechter Boogaarts be
sliste van niet en hij stond er vlakbij.
Bovendien kan hij altijd „onopzettelijk
hands" aanvoeren, want Visser deed
kennelijke, en geslaagde, pogingen zijn
armen van de bal weg te houden.
Geen strafschop dus in een periode
waarin eindelijk wat sfeer neerstreek
op het duel, dat weinig rijk was aan
opwindende ogenblikken, al moest
Israel nog wel Klijnjan, die hem te snel
af
bezweken onder de druk van de massa
erachter. Het lag verfomfaaid op de
grond en het jeugdige publiek maakte
er gretig gebruik van om toch weer het
veld op te stromen. Zulke hekken heb-
i dan ook weinig 2
DEN HAAG Harald Berg
had een DWS-complex. Zijn
vriend Finn Seemann speelt
erin en daarom bleef de
Noor in het verleden in het
Olympisch stadion altijd be
neden zijn vorm. Trainer Je-
zek wist daar van en stimu
leerde het. Zonder dat Berg
het eigenlijk heeft gemerkt.
„Door Seemann was hij niet
zo rustig meer als anders.
Hij wou zijn vriend tonen
wat hij kan en dan forceer
je je meestal".
snel gespeelde wedstrijd
DWS—ADO brak het mo
ment aan, waarop Harald
Berg zichzelf terugvond.
Angst en nervositeit wierp
net of mijn benen wel hon
derd kilo zwaar wegen. Ik
moet ze bij iedere beweging
vooruit slepen, zo moeilijk
gaat het. Heel gek natuur
lijk, waar ik echt een beetje
mee zit. Ik probeer er zo
weinig mogelijk aan te den
ken, want anders wordt het
vermoedelijk allemaal nog
erger". Harald Berg veron
derstelt dat die periodieke
inzinkingen een gevolg zijn
van z'n nog niet honderd
procent zijnde conditie. „Ik
ben er misschien te lang uit
geweest. Daardoor zit Ik
andere shirts meer aan en
zitten ze steeds op dezelfde
plaats in de autobus.
Alle toespeling op geluk en
toeval werd wreed de grond
ingeboord, toen ADO zich in
het Olympisch stadion op
stelde voor de confrontatie
met DWS. Een DWS, waar
van ADO wist dat het kon
voetballen, maar waarvoor
men toch niet al te bang
was. Nou, die indruk werd
wel eventjes weggevaagd.
Architect Nunninga stuurde
met een bezeten inspiratie
door Hans de Bruijn
af, 1
i de
fractie
i De
Zoete een crospass vertrok
en Schoenmaker en Advo
caat, alsof het was ingestu
deerd, de een voor de ander
de bal liet lopen. „Eerst wil
de ik ook gaan, maar net op
het goede ogenblik aarzelde
ik", gaf Berg later toe. Wat
zich onmiddellijk daarna af
speelde was beslissend voor
deze ontmoeting Alle tijd,
die tot zijn beschikking
stond, gebruikte de ijzig kal
me Noor om aan te leggen
Nog was zijn schot niet zui
ver. Via de banen van Nun
ninga en Flinkevleugel ca
ramboleerde de „tweeban-
der" in het net. Even nuch
ter als de wijze waarop hi.i
scoorde liep de „bevrijde"
Berg, wiens uitbundigheid
alleen van zijn gezicht was
af te lezen, laconiek terug
naar de middenstip. Het eni
ge doelpunt in deze wed
strijd was eindelijk toch een
feit geworden.
Zijn opluchting was een be
grijpelijke zaak, maar ze
nam niet al zijn moeilijkhe
den weg. Momenteel speelt
waarschijnlijk nog
mijn ritme" Zijn
monterde wat op,
volgende week
dacht. Eerst tegen AZ en nu
tegen DWS was het moei
zaam gegaan. Volgens zijn
verwachting zou hij tegen
Bijgeloof
wijze over dit aspect. De Haagse
spelers eten zondagmorgens
voor elk duel in „Boslust"
kippeboutje. Manager
En
t begin
het e
hoe
spelers dan zijn: ze willen
er niet meer van af. Al heb
ben ze er helemaal geen trek
in. Soms zitten ze om negen
uur al aan de kip. Ik ben
benieuwd hoe dat moet als
we zo een uitwedstrijd tegen
MW spelen. Dan zitten we
misschien om zeven uur al
aan". Ook in het gedragspa
troon is men bijgelovig.
Sinds de eerste uitwedstrij
den trekken de spelers geen
„vuurlinie" en de Haagse
verdediging kwam meteen
tot de ontdekking dat ADO
een tegenstander trof, die
een verbijsterende slagvaar
digheid aan de dag legde. De
moeilijk onder controle te
krijgen effectcorners van
Finn Seemann waren een
voortdurende bedreiging voor
doelman Thie, die aanvanke
lijk de grootste moeite ermee
had. Vooral toen de druk zo
groot werd, dat ADO hoek
schoppen bij de vleet moest
weggeven, ontstond er een
kritiek momenl voor de
■erdediging. Met
man en macht vochten de
ADO-spelers tegen de over
macht van DWS. Geen meter
werd een Amsterdammer
ruimte gegeven. Piet de Zoe
te stelde zich steeds zó op,
dat hij eventueel als Mans
veld of Weimar faalde kon
inspringen. Knokkers als Ad
vocaat, Schoenmaker en ook
Couperus vervulden in die
periode op het middenveld
een glansrol. Zij gaven alles
en bereikten uiteindelijk wat
ze wilden. De stormlopen
van DWS kwamen tot stil
stand. Grote kansen voor
Bonsink en Deijkers waren
op niets uitgelopen, zodat
ADO verlicht kon ademha
len. Even dreigde er onver
wachts nog gevaar. Theo van
der Burch, jarig gisteren,
dacht de bal na een hoge
voorzet van Nunninga rustig
tussen zijn knie en de grond
onder controle te krijgen.
Een oneffenheidje op het
grasveld schopte de boel in
de war. Ineens sprong de
bal weg en alweer Seemann
zag een vrije ruimte voor
zich. Een doelpunt zag ieder
een aankomen. Maar neen,
de Noor schoot hoog over.
ADO werd sterker. Het was
de angst van de beginfaze
niet vergeten en drong met
fanatisme het vijandelijke
oord binnen. Veelal resul
teerde de verbetenheid in
hoge voorzetten, die de
DWS'ers met een lachend
gezicht onderschepten. Zij
waren fysiek de meerderen.
Verontrust raakte de thuis
club pas, toen Couperus zijn
voortvarendheid demon
streerde. Ausputzer Dijkstra
moest hem tot tweemaal toe
tot de orde roepen anders
was er zeker een doelpunt
gevallen
Gewaarschuwd
waarschuwd en kreeg het
spelbeeld een nog geld
waardiger karakter Ver
rassende ontwikkelingen de
den er zich' nauwelijks meer
voor. Of het zou dat moment
geweest moetpn zijn, toen
Seemann heel droog en laag
inschoot en doelman Thie
ondanks een indrukwekken
de save niet bereikte wat
wenselijk was. De paal
kwam ADO echter te hulp.
Een ogenblik later dacht
heel DWS dat er meer in zou
zitten dan een gelijke stand.
Een misverstand over bui
tenspel had tot gevolg dat
Bonsink het gladde vo
geltje van DWS een door
braak organiseerde. Tijdig
uitlopen van doelman Thie
voorkwam een achterstand.
DEN HAAG. Er klonk ge
grom uit de monden van de
afgevaardigden. Voorzitter W.
A. G. M. Meuleman liet zich
in zijn openingsspeech van
de bondsvergadering van de
K.N.V.B., zaterdag in het Ne
derlands Congresgebouw in Den
Haag, verleiden tot een gevaar
lijke insinuatie. Sprekend over
het meedogenloze voetbal dat
mode is, haalde hij de wedstrijd
Oost-DuitslandNederland aan
en zei: „Na de rust trapten die
Oostduitsers naar alles wat be
woog. Ik zou wel eens willen
weten welk soort sterke thee
zij in de rust hebben gedron
ken", daarmee suggererend dat
het wel eens iets anders geweest
zou kunnen zijn.
Een jammerlijke opmerking van een
bondsvoorzitter, die zich, gezien de
slappe agenda, nadat alle secties al
te voren hadden vergaderd en er in
feite niets te vergaderen over bleef,
genoodzaakt voelde een uitgebreid
openingswoord te houden waarin hij
helaas niets deed dan vaagheden uit
spreken en open deuren intrappen,
benevens een uitspraak-tussen-de-
regels doen die wel eens verstrek
kende gevolgen kan hebben, want er
bestaan internationale persbureaus,
die dergelijke uitspraken maar al te
graag doorseinen.
Vijf kwartier slechts duurde de ver
gadering van het parlement van de
K.N.V.B., waarvan de heer Meuleman
meer dan de helft voor zijn rekening
nam. Hij moest een vergelijking tus
sen het hooggenoteerde Nederlandse
clubvoetbal en dat van het nationale
team in het nadeel van de laatste
laten uitvallen. „Als het zo doorgaat,
zie ik ons er in 1974 weer niet bij",
stelde hij weinig opwekkend vast.
Over het voetbal in en buiten Neder
land: „Er wordt meedogenloos hard
gespeeld. Men ontziet elkaar niet en
dat is des te verwonderlijker omdat
het toch de broodwinning is van de
spelers. Ik vind het gewoon een
domheid dat ze zo voetballen. Boven
dien jagen ze de mensen van de tri
bunes want die komen om een voet
balwedstrijd te zien".
Iets doen
De heer Meuleman kondigde aan
hij ook betreffende het Nederlands
elftal. Maar woorden als „we moeten
de bondscoach alle steun geven, we
zijn tevreden over de mededeling van
de clubs", werden gevolgd door „de
spelers geven er echt wel om het
Oranjeshirt te dragen maar wij kun
nen nu eenmaal niet de premies zo
opschroeven als bijvoorbeeld voor
een Europa Cupwedstrijd".
Dan rijst natuurlijk wel de vraag
waarom de KNVB niet een premie
beschikbaar kan stellen als de natio
nal 6' vploeg wel eens een keer het
wereldtoernooi haalt. Successen ga
randeren overvolle tribunes en dan
komt er toch, mag worden aange
nomen, geld binnen bij de bonti. Die
vraag bleef eveneens onbeantwoord
en niemand in de volle zaal voelde
zich gedrongen er verder op in te
gaan. Gelaten slikten de afgevaar
digden alles.
Naar het leven
Alleen de vaste „rondvrager" Stoop
(DWS) wenste het woord „meedogen
loos" ten aanzien van het voetbal wat
afgezwakt te zien. De heer Meuleman
had gezegd: „Wij kunnen er ook niets
aan doen als voor de beker PSV en
Feijenoord tegen elkaar loten op een
datum die vlak vóór een interland
valt maar die wel in overleg met
zeven potentiële leveranciers van in
ternationals is vastgesteld. Maar als
ik dan na die wedstrijd de spelers
in Zeist zie binnenstrompelen, zeg ik:
we spelen te hard en te meedogen
loos". In antwoord op de heer Stoop:
„De juniortjes wordt tegenwoordig al
ingeprent dat ze er maar flink tegen
aan moeten gaan. Ik doe een beroep
op u: pep onze voetballers niet men
taal zó op dat ze elkaar naar het
leven staan".
Hals afsnijden
Over het conflict KNVB-NOS merkte
de heer Meuleman op: „Wij vinden
het ook niet prettig als een wedstrijd
niet op het scherm kan komen. Maar
vergeet dit niet: als het publiek weg
blijft, zijn er geen recettes en is er
'straks helemaal geen betaald voetbal
meer. We kunnen niet anders. Als
we het wel doen, snijden we onze
eigen hals af". Het was goed bedoeld
maar ietwat naïef om te zeggen:
„Haal niet zoveel buitenlandse spe
lers naar ons land want dat schaadt
het nationale elftal". Zou het niet tot
de NKVB zijn doorgedrongen dat het
clubbelang prevaleert? Want als een
club niet succesvol is, dalen de re
cettes ook en dan is het gevolg het
zelfde als wedstrijden op het scherm;
straks geen betaald voetbal meer. De
KNVB zal ijverig moeten ijveren om
die tegenstelling tussen clubbelang en
nationaal belang op te heffen. Met
het constateren alleen is men er niet.
En dat gebeurde op de bondsverga
dering, die voor de rest uit snel weg-
gehamerde agendapunten bestond.
„dat
wét de KNVB dan
wel van plan is te doen. Zo waren
er meer vaagheden: de stuurgroep
gaat het rapport betreffende schei
ding tussen betaald en amateurvoet
bal bestuderen; er wordt bekeken
hoe het zondag- en zaterdagvoetbal
meer een eenheid kunnen vormen;
het marktonderzoek betreffende wel
of niet betaald voetbal duurt voort;
het bondsbestuur streeft ernstig naar
afschaffing van de vermakelijkheids
belasting en verlaging van de BTW
en is niet pessimistisch; de KNVB
hoopt met ,de NOS tot overeenstem
ming te komen. Niets concreets. Dat
was de heer Meuleman wel over de
toto. „Die loopt terug" en hij wekte
de afgevaardigden op er sterk voor
te blijven ijveren dat de sporttoto
niet verder wegzakt. Concreet was
