Schriftelijk onderwijs op
weg naar gelijkstelling
„THEY SHOOT
HORSES,
DON'T THEY?"
Nieuwbouw symbool
van eigen karakter
KONING MOSJOESJOE VAN LESOTHO
BEZOCHT
BOSKOOP
A PROFESSIONAL GUN"
Spaanderman
en Marijt
biij ven in
selectie
BRUIJNZEEL - KEUKENS - KASTEN
..HOUTWERF-LEIDEN" N.V.
geweldig van sfeer
Richard Harris
als gevangene
Sioux-lndianen
goed verzorgd slachtwerk
Jean Gabin formidabel in
„DE ZWIJGENDE HEERSER'
VRIJDAG 30 OKTOBER 1970
LEIDSE COURANT
Staatssecretaris opent LOI-complex
LOI-gebouw
in doorsnee
Het nieuwe LOI-gebouw is te on
derscheiden in een bedrijfsgebouw
(laagbouw) en een kantoorge
bouw. Het kantoorgebouw heeft
zes lagen. De totale nuttige vloer
oppervlakte is 9000 m2, waarvan
3600 n\2 in het bedrijfsgebouw en
5400 m2 in het kantoorgebouw. De
totale kosten van het gebouwen
complex bedroegen 6 miljoen ex
clusief grond en BTW. Op het
openliggende terrein komt de
drukkerij, die nu nog in Leiden
is gevestigd. Hiervoor is 7000 m2
beschikbaar. De drukkerij zal in
de eerstkomende jaren gebouwd
worden.
In het kantoorgebouw zijn gehuis
vest de secretariaten van de ver
schillende cursusgroepen: in het
bedrijfsgebouw de magazijnen en
de expeditieruimten. Voorts zijn
op de hoogste étage van het kan
toorgebouw veertien leslokalen
gesitueerd, waaronder een drietal
laboratoria voor de chemische op
leidingen en de opleiding apothe
kersassistente. Bovendien is er een
elektrotechnisch werklokaal.
In verband met het brandrisico
zijn de magazijnen, waarin de les
sen zijn opgeslagen, in tweeën ge
splitst.
Op de zaterdagen bezoeken gemid
deld 300 cursisten de LOI voor
praktisch en mondeling onderwijs.
Er is een eenvoudige hotelaccom
modatie, die vooral gebruikt wordt
voor buitenlandse „fellowships".
LEIDEN Cock van Weerlee lieejt. het
niet gehaald. Tijdens de op het veld van
Papendrecht gehouden tweede selectie
wedstrijd, tussen de saterdag- en zon
dagamateurs van West 2 speelde de
LFC'er een onopvallende rol op het mid
denveld.
Wel kregen Albert Spaanderman, linker
vleugelspeler van Noordwijk en diens
teamgenoot Marijt de toezegging mee te
mogen blijven doen aan deze selectie-
strijd.
Voor de wedstrijd van het gecombineerde
zaterdag/zondagteam van West 2 zijn
de volgende dertien spelers geselecteerd:
De Zoeter (De Musschen), Vosmeer
VUC), Bergsma (Papendrecht), Goed
koop (Overmaas), Bolman (RVC),
Schouten (Rijsoord), Marijt' en Spaan
derman (Noordwijk). Gouman (Heer-
jansdam), C. Wainder (Zwart Wit), Tas-
ma (DOTO), v. d. Akker (CSVD), Hord-
wijk (SHO) en Kloor (RVC).
Jubileumconcert
van „Vox Laeta"
ROELOFARENDSVEEN Bij gele
genheid van het 25-jarig bestaan wordt
door de gemengde zangvereniging „Vox
Laeta" een jubileumconcert verzorgd
hetwelk zal plaats hebben op dinsdag
8 november 's avonds om 8 uur in de
nieuwe kerk van de parochie Sf. Petrus
Banden.
Vanwege de naam eu faam van deze bij
de muziekliefhebbers zeer gewaardeer
de zangvereniging is in feite een aan
beveling tot een bezoek aan dit concert
overbodig. Temeer daar weer een uiterst
verzorgd programma is samengesteld
LEIDERDORP Een wet tot het regelen van liet toezicht op liet schriftelijk
onderwijs zal deze vorm van onderwijs in tweeërlei opzicht: ten goede komen.
In zijn speech bjj de opening van het nieuwe studiecentrum van de Leidse Onder
wijsinstellingen te Leiderdorp heeft mr. .T. H. Grosheide, staatssecretaris voor
Onderwijs en Wetenschappen, gistermiddag beide aspecten toegelicht. Enerzijds
zullen de erkende instellingen het probleem van de cursisten-werving gematigd
moeten benaderen. Verregaande onderlinge competitie zou het schriftelijk onder
wijs in het geheel Ucpaald geen goed doen. Maar, gezien de steeds stijgende
betekenis van het schriftelijk onderwijs, is ook de bewaking van de kwaliteit
een belangrijk punt geworden. Door een wettelijke regeling van bet overheids
toezicht op schriftelijk onderwijs wordt de uitzonderingspositie van dat onderwijs
in vergelijking tot andere vormen van onderwijs beëindigd. Een gelijkstelling
van beide onderwijsvormen, als door de staatssecretaris bepleit, ligt voor de band
wanneer men de enorme groei beschouwt, die het schriftelijk onderwijs liet laatste
decennium genomen heeft.
■Wm
V.l.n.r. Staatssecretaris mr. J. li. Grc,
heide, I. J. Sloos en R. Sloos. direct,
leden van de LOI eu de edelachtha
I heer M. A. v. d. Have, burgemeester m
Leiderdorp bezichtigen na de opening
expositie van onderwijsmaterialen in h
nieuwe LOI-gebouw.
De heer Grosheide verwees naar een
CBS-onderzoek dat aantoonde dat de
belangstelling voor schriftelijke studie
tussen 1960 en 1967 met 54 pet. steeg.
Hij weet dat aan vier belangrijke func
ties:
1. Voor velen die vanwege persoon
lijke of demografische omstandigheden
geen schoolonderwijs kunnen volgen of
willen volgen is het correspondentie-on
derwijs vaak het aangewezen, zo niet
het enige aangewezen alternatief. Het
onderwijs biedt op die manier ook vaak
de mogelijkheid om te voorzien in kan
sen die in jongere leeftijd vaak z(jn ver-
2. Het schriftelijk onderwijs biedt aan
veel mensen de mogelijkheid om hun
kennis in gespecialiseerde richtingen
verder uit te breiden. Het schriftelijk
onderwijs is niet alleen het alternatief
voor het schoolonderwijs, het is ook van
bijzonder groot belang als aanvulling
daarop en als specialisatie daarvan.
3. In het verlengde hiervan ligt de
her- en bijscholing van diegenen, die als
gevolg van snelle vorderingen van we
tenschap en techniek niet meer volledig
op de hoogte zijn van de modernste ont
wikkelingen op het vakterrein.
4. Ten slotte is het schriftelijk on
derwijs gericht op de verbetering van
algehele ontwikkeling en vorming, op
de besteding van vrije tijd en actieve
deelneming aan de diverse aspecten van
het maatschappelijk leven.
Kloof overbrugd
„En al wordt wellicht op sommige pun
ten de kloof tussen hot schoolonderwijs
en schriftelijk onderwijs wat kleiner, er
blijven tal van belangrijke verschillen.
Die verschillen betreffen de doelstellin
gen, het aantal leerlingen dat men tege
lijkertijd kan bereiken en daardoor ook
de methodiek en de didaktiek.
Typerend punt in dit verband lijkt mij
de grotere vrijheid tot experiment. Daar
door kunnen bijvoorbeeld gemakkelijker
dan bij het uitsluitend mondeling onder
wijs, moderne methoden worden geïntro
duceerd".
Op grond van zijn specifieke mogelijk
heden en zijn eigen aard heeft het schrif
telijk onderwijs aldus de heer Grosheide
een bijzonder goede toekomst. „De vraag
of die toekomst ook inderdaad zal wor
den gerealiseerd, zal voor een belangrijk
gedeelte afhangen van de andera vraag
of alle betrokkenen bij het schriftelijk
onderwijs erin zullen slagen het schrif
telijk onderwijs in het geheel van educa-
mogelijkheden in te passen
op de andere instru-
i dat veld staan". Het
oor hij naar Leiderdorp
;mde hem wat dat be-
sluitin]
menten die ei
evenement wa
was gekomen,
treft hoopvol.
Voordat de staatssecretaris zijn speech
hield, had de heer R. Sloos, directeur
van de LOI, de betekenis van het gebeu
ren in een welkomstwoord uiteengezet,
voor de LOI-medewerkers is een eind ge
komen aaji een lange periode van huis
vestingsmoeilijkheden: de LOI-organi-
satie heeft de beschikking gekregen over
een gebouw dat voldoet aan de specifieke
eisen van het schriftelijk onderwijs. En
voor het Nederlandse schriftelijke onder
wijs is het feit, dat een gebouw van deze
omvang als dat in Leiderdorp, nodig is
voor de huisvesting van één van de in
stellingen, een illustratie van het feit dat
het schriftelijk onderwijs in het patroon
van het Nederlandse onderwijssysteem
zijn vaste plaats heeft gevonden.
Internationaal
De heer R. Zegering Hadders, sprekend
namens de raad voor financieel toezicht,
en een representant van de aannemers-
maatschappij maakten van de gelegen
heid gebruik, de heer Sloos sr., die de
LOI bijna 48 jaar geleden oprichtte, zo
wel als zijn zoon de huidige directeur, te
complimenteren wegens hun inzicht en
organisatievermogen. De aannemer bood
de LOI een plastiek aan. die reeds in een
muur bij de hoofdingang was aange
bracht.
De officiële opening van het nieuwe ge
bouw werd bijgewoond door de heer
j Nakhai. onderminister van onderwijs
i van Iran, door vertegenwoordigers van
j zusterinstellingen in Duitsland. Indone-
j sië en Suriname, alsook door vertegen-
I woordigers van de gemeentebesturen van
Leiderdorp en Leiden.
met OJn. werken van Joh. Chr. Bach,
Mozart en Handel. Solistische medewer- I
king wordt verleend door de sopraan
Lize Schoo, Nico Schrama orgel, terwjjl
naast Vox Laeta medewerking wordt
verleend door het Gewestelijk Orkest
voor Zuid-Holland. Het geheel staat
uiteraard onder leiding van de geboren
Veender thans Lei denaar Jan van
der Meer.
ADVERTENTIE
SHOWROOM: NIEUWE RIJN 87, TELEFOON 34544 (4 LIJNEN)
BOSKOOP Gistermorgen Ui
Proefstation te Boskoop bezoek
nlng Mosjoesjoe van l.estlio, die
(eel in Den Haag \erblijll. Hij
liet comité „Den Haag Ontinc
Boskoop geattendeerd. ergezel
i dit i
nité,
Vergezeld door de dam
Boskoopne kwekerij.
mevr. Stolk uit Rotterdam werd de ko
ning, die lie bezoek Incognito braebt,,
door burgemeester Van Dedeiu (voorzit
ter van de Stichting Plant Propaganda
Holland) ontvangen, waarna liij werd
rondgeleid door de directeur van P. P.
II., de heer C. Verboom en de directeur
van liet Proefstation Ir. B. Roelofsen.
Ook werden enkele kwekerijen bezocht.
De hoge gast bleek zeer geïnteresseerd
Ie zijn In de Boskoopse cultures en be
tuigde zijn dank voor de ontvangst en
de deskundige voorlichting. Een ver-
meldingswaardige bijzonderheid is wel
licht dat op de dag van dit bezoek
Lesotho zijn onafhankelijkheid vierde.
Lesotho ligt in Zuid-Afrika en behoort
tot het zogenaamde Basutoland. Het is
ongeveer even groot als Nederland en
telt 969.600 Inwoners.
„The
shin
erkeloosheid
de nllei
STUDIO Horace McCoy
don't they?" verplaatst de lezers naar het Amerika
aan het begin van de jaren dertig en Sydney Pollacks
verfilming weef. deze periode tot in de kleinste details
voortreffelijk tol leven te roepen. Het is 1982 en de crisi
in Wall Street heeft in korte tijd zoveel
«ii armoede over het land gebracht, dat
vondige burgers een verbeten strijd om liet
geleverd, waarin alle menselijke waarden
gesmeten. Met vallen en opstaan weten n
taaisten op de been te blijven.
McCoy en Pollack laten ons dit keiharde gevecht tegen
de armoede bijna aan den lijve voelen tijdens een zoge
naamde dansmarathon. een „volksvermaak" dat in die
tijd grote populariteit genoot. Van heinde en ver zijn de
deelnemers naar een eenvoudige badplaats gestroomd
om in een ordinaire danstent hun krachten te meten. Wie
steunend op zijn partner het langst overeind weet te
blijven wint vijftienhonderd dollar, maar gekomen voor
de gratis maaltijden die de dodelijk vermoeide marathon
dansers op gezette tijden wordt verstrekt. Ook zijn er
deelnemers, die er alleen maar op uit zijn om ontdekt te
worden en een filmrolletje te bemachtigen, zoals de pla
tinablonde Alice die hoopt als een tweede Jean Harrow
carrière te maken.
Een van de grote kanshebbers in deze onmogelijke wed
strijd is wel de cynische Gloria, die geen goed woord voor
haar mededingsters over heeft en in alle opzichten be
stand lijkt de crisisjaren het hoofd te bieden. Jane Fonda
in een van de beste rollen van haar carrière tot nog toe
weet met een masker dit „kindvan de depressie" zo
levensecht op het doek te zetten, dat de toeschouwer
helemaal in haar en haar omgeving gelooft. Ook in de
meelijwekkende figuur aan het slot, als haar weerstand
gebroken is en de dood de enige uitkomst lijkt.
Naast Jane Fonda moet onmiddellijk Gig Young worden
geroemd als de uiterlijk joviale wedstrijdleider Rocky
Wat Gig Young jarenlang de mooie jongen op het
tweede plan van deze Rocky maakt stempelt hem tot
een groot acteur. Naarmate de wedstrijd vordert en de
incidenten zich opstapelen wordt deze welbespraakte
conferencier en omroeper ontmaskerd als een goedkoop
spullebaasje die over lijken gaat om de show te redden
Young speelt deze rol met zoveel nauwelijks verholen
zelfverachting, dat hij bijna sympathiek wordt. Zijn
excuus „De mensen willen menselijke ellende zien om
hun eigen misère een moment te vergeten. Daar hebben
zij recht op" is bijna aandoenlijk van simpelheid.
Bij deze twee formidabele vertolkingen steekt de rest
van de goedgekozen typetjes wat bleek af. maar toch
weet Michael Sarrazin als de eenvoudige boerenjongen,
die bij toeval in dit chaotische dansfestijn is beland zich
in dit geweld letterlijk en figuurlijk staande te houden.
Red Buttons is de rol van de sympathieke dansveteraan
Sailor wel toevertrouwd en Suzannah York weet als
Alice ook in de moeilijke scène, waarin de vermoeidheid
haar geest aantast, te overtuigen.
„They shoot horses, don't they zou echter alleen maar
een uitstalling van acteertalent zijn geweest, als regisseur
Sydney Pollack het verhaal niet in zo'n meeslepende
vorm had gegoten. De plotseling ingelaste beelden van
Michael Sarrazin de toeschouwer weet aanvankelijk
niet of ze op het verleden of de toekomst betrekking
hebben maken meer en meer de dramatische climax
voëTbaar en waar de scènes van de dansmarathon met de
deelnemers in slaap dreigen
een beestachtige wedloop vc
deelnemers in. De beelden vf
Jan Fonda, die haar halfdode partner op haar schouders
over de eindstreep zeult op de maten van „California,
here I come" zullen de toeschouwers lang bij blijven,
evenals de vertrokken gezichten van de dansers in slow-
„They shoot horses, don't they0" is een pijnlijk accuraat
beeld van een tijdperk van menselijke ontreddering. De
titel slaat op de slotopmerking van de boerenjongen.
Dieren mag men uit hun lijden helpen, waarom deze
slachtoffers van de samenleving niet
sukkelen last Pollack
de dodelijk vermoeide
■erbeten vechtende
Prolongaties
nPRIANON Voor de negende
week Robert Altmans oorlogs
satire „M.A.S.H.". Wrange humor,
verwerkt in een prachtfilm (18 jr.).
pAMERA - Voor de vierde week
„Met jouw tanden in myn nek".
Briljante vampiersatire van Polanski,
die in deze film ook acteert. (18 jr.)
REX Regisseur Elliot Silverstein
aan wie wij onder meer prettige
herinneringen hebben door zijn ver
rukkelijke western-komedie „Cat Bal-
lou" is met de film „A man called
Horse" plotseling vreselijk serieus
geworden. Het verhaal van een En
gelse lord, die tijdens een jacht in de
Amerikaanse prairie door Sioux-
indianen gevangen genomen wordt en
met zeer veel moeite en doorzettings
vermogen erin slaagt de achting van
zijn ontvoerders te winnen zou een
boeiend sociaal document hebben
kunnen opleveren. Silverstein echter
strandt in zijn streven naar authen
ticiteit in een soort lesje over de ze
den en gebruiken van de Siouxatanu
Daar hij tevens de filmindianen de
Siouxtaal laat spreken, die niet ln de
ondertitels wordt vertaald, zitten we
te vaak (mèt de Engelse lord) naar
in overstaanbare zinnen druk kweb
belende roodhuiden te kijken, zonder
precies te weten waar zij het nu over
hebben. Richard Haris speelt de lord,
die tijdens het baden door Sloux
wordt overvallen en naakt over de
prEiirie wordt opgejaagd. Tenslotte
geven zij hem aan een oude squaw
cadeau, die hem als een paard aan 'n
paal vastbindt en hem als lastdier
gebruikt.
Door een reeds Jaren eerder gevan
gen genomen Fransman leert hij
langzaam iets van de leefwijze van
de Sioux en als hij tenslotte een paav
vijandige Shoshone-indianen doodt en
scalpeert gaat men hem zien als man.
Na een uitvoerig getoonde proeve
van incasseringsvermogen accepteert
men hein zelfs volledig en mag hij
inet de zuster van liet opperhoofd
trouwen, die echter bij een onver
hoedse aanval de Shoshones even
om het leven komt.
Het is niet helemaal duidelijk, wat
Eliiot Silverstein nu eigenlijk met dit
zeer serieus, bijna als documentaire
vertelde indinanendrama heeft willen
zeggen. Een gekweld kijkende Ri
chard Harris schijnt dit ook niet goed
te weten. Hij ondergaat alle vernede
ringen even gelaten als later de mar
telingen, die zijn uithoudingsvermo
gen moeten bewijzen. Een voortreffe
lijke actrice als Judith Anderson
gooit haar talent weg aan de rol van
een oude squaw, die alleen maar
Sioux spreekt en hoewel de rest van
de rolbezetting overtuigend de primi
tief levende, maar tocli nobele india
nen op het doek zetten, blijft A man
called Horse toch een wat wonder
lijke film. omdat de makers nergens
exact weten of zij nu een rauw men
selijk drama aan het vervaardigen
waren, dan wel een zo authentiek
mogelijke reconstructie van het har
de leven onder de Sioux.
IDO De Italiaanse massa-wes-
L tem gaat uit van een bepaalde
formule, die simpel uitgedrukt nier
op neer komt, dat een groepje vogel
vrijen of revolutiestrijders een waar
bloedbad aanrichten cm later in het
verhaal zelf uitgemoord te worden
Zodoende kan men een groot aantal
doden ten tonele voeren zonder dat
er van een intrige gesproken kan
worden. Als zo'n gegeven in handen
is van een regisseur als Sergio Cor-
bucci dan kan men daar nog enigs
zins vrede mee hebben; de fotograf se
is zeer verzorgd, het stuntwerk zeer
gedurfd pit de massascenes zijn met
groot vakmanschap uitgewerkt.
„A professional gun" maakt dan ook
een heel verzorgde indruk, ook al is
er nauwelijks sprake van een ver
haal. We zien hoe de peon Paco Ro
man in opstand komt tegen de in
Mexico heersende klasse en het met
de (betaalde) hulp van een Poolse
beroepsvechter tot leider van de revo
lutie brengt. Groeit Paco uit van ban
diet tot een overtuigd patriot, de
Pool Kowalski blijft een berekenende
scherpschutter. De „echte" booswicht
in deze bloedige geschiedenis is ech
ter een zekere Curley, de eigenaar
van een speelhuis, die nóg een zeer
persoonlijke kwestie met de beide
lieren te vereffenen heeft en met 2
handlangers het Mexicaanse republi
keinse leger terzijde staat.
Naast vele vuurgevechten waarbij
ontelbare doden vallen is er in dit
slachtwerk de tegenstelling tussen
de primitieve, maar toch nog idealis
tische Paco en de koele uit winstoog
merk opererende Kowalski, die zich
als een vorst laat behandelen door
ile rebellen. Het is een nogal recht
lijnige karEiktertokening en het dui
delijk dat Corbucci deze eigenlijk al
leen als kapstok gebruikt om er zijn
massale actiescènes aan op te han
gen. Zwijgen de revolvers, geweren
en machinegeweren even dan is er
nog een kunstfluiter met een gitaar
om de beelden van eenzame ruiters
in de open vlakte muzikaal te illu
streren.
De blauwogige Franco Nero is een
ijskoude Kowalski, Tony Musante
weet als de eenvoudige Paco te over
tuigen en gastspeler Jack Palance is
de rol van de schurk Curley wel toe
vertrouwd. Maar het zijn de actie
scènes, die het hem in „A professio
nal gun" moeten doen.
UXOR Wat altijd btj films met
.Tean Gabin opvalt, is dat alleen
al zijn aanwezigheid zjjn stempel
op een film drukt. Zo ook in „La
Horse" („De zijgende heerser") van
Pierre Granier-Deferre. Het scenario
ia op zich niet zo erg schokkend,
maar juist daardoor valt des te meer
op, wat voor een formidabele acteur
deze oude filmrot eigenlijk wel is.
Als de norse, koppige en meren
deels zwijgende hereboer maakt hij
de dienst uit op een boerderij. Ook
als zijn kleinzoon betrokken blijkt bij
ecu heroïnesmokkel, neemt hy het
heft in handen. Onder het motto „mijn
wil is wet" komt er dan ook geen po
litie bij, want dan draait de klein
zoon in de buk. Het zaakje moet met
eigen middelen worden opgelost en
dat gebeurt. En hoe. Auto's gaan het
water in, bendeleden worden onscha
delijk gemaakt en ook als zijn vee
sterft cn de hooiberg in vlammen op
gaat, is hij onverstoorbaar en gaat
rustig verder, totdat de laatste boef
is opgeruimd. Dit alles met sfeer
volle opnamen in beeld gebracht.
