Alphen 2de in chaotische finale
Niemand mocht aan de duinen
van vreemde vogel Kooi komen
Tropische regenbuien maken resoluut einde aan feeëriek schouwspel
UITSLAG
Alphenaren
keken mee
in raadhuis
Programma
intocht
Zeskampers
Stoere Zeskampers uit
concentratie gehaald in
„Spel zonder Grenzen"
Vrijbuiter Leen op vinkentouw van vrijheid
DONDERDAG 17 SEPTEMBER 1970
LEIDSE COURAiri-
Italië: 44 punten; Nederland: 42
punten; Duitsland: 37 punten;
België: 31 punten; Engeland: 30
punten; Frankrijk: 26 punten;
Zwitserland: 22 punten.
I
ALPHEN Een enthousiast ge
selschap heeft gisteravond in de
raadzaal van het gemeentehuis te
Alphen de verrichtingen van de
Alphense ploeg in Verona op de
televisie gevolgd.
Door bemiddeling van de fa. Van
der Spek was een toestel geplaatst
dat beelden gaf van de Duitse t.v.
en nog wel in kleur. De wethou
ders Goedhart, Houben en Paats
waren aanwezig, voorts verschil
lende raadsleden en mensen van
het Zeskampcomité, voorts fami
lieleden van de Zeskampploeg. Na
het wat deprimerende begin, kwam
er na het tweede onderdeel de
moed er weer in. Er werd ge
juicht, geapplaudisseerd en by het
laatste nummer steeg de spanning
ten top. Even was er een kleine
teleurstelling te verwerken, toen
de eerste plaats Juist gemist werd,
maar het was toch een feestelijk
gestemd gezelschap, dat 't raad
huis verliet.
En zoals gemeld, het prachtige
resultaat zal gevierd worden,
waarvoor gisteravond snel een
programma ls vastgesteld. Dat
luidt als volgt:
De drie aanwezige leden van het
college van b. en w. gaan naar
Schiphol, om daar de Zeskampers
en hun aanhang te begroeten. Het
vliegtuig komt om 10 minuten
voor 6 aan. Men rijdt dan per
autobus naar Alphen. Bij de Lijs
terlaan wacht „Crescendo" met de
majorettes van „Wilskracht" en
dan wordt een stoet geformeerd,
die via de Lijsterlaan, Bloemhof-
straat, Van Boetzelaerstraat en
Pieter Doelmanstraat naar het
raadhuis trekt. De Zeskamploeg
stelt zich op op het bordes en bui
ten worden dan verschillende toe
spraken gehouden. Om 8 uur is
de ploeg in hotel Toor voor een
etentje. Vanaf 9 uur tot 10.30 uur
bestaat in gebouw Nabij gelegen
heid captain Van Ommen en zijn
mensen te feliciteren met het suc
ces. Daarna is er een feestelijke
bijeenkomst voor de ploegleden
met familie, vrienden en kennis
sen. Voor muzikale begeleiding
van dit feest zorgt de Rijnland-
of Boerenkapel, bestaande uit de
leden van Crescendo en ook de
Cascarvieten zijn voornemens wat
te doen. Men verzoekt ons mede
te delen, dat de leden van Cres
cendo om 6.40 uur bij de St.-Jo-
sephzaal worden verwacht.
voor exclusieve porties
in privé sfeer
„De Zijde" door
GS goedgekeurd
LEIDSCHENDAM Het bij raadsbe
sluit van 16 februari 1970 vastgestelde
bestemmingsplan „De zyde" in Leid-
schendam, is door G.S. goedgekeurd. Dit
besluit ligt met het bestemmingsplan
vanaf 18 september een maand op de
afd. algemene zaken van de gemeente
secretarie ter inzage.
Zij, die zich met bezwaren zowel tot de
gemeenteraad als tot G.S. hebben ge
wend, kunnen tot 17 oktober beroep in
stellen bij de Kroon; deze beroepschrif
ten moeten worden ingediend bij de mi
nister van Volkshuisvesigng en Riumte-
lijke Ordening.
ALPHEN/VERONA Verona was gisteren in de ban van „Spel zonder
grenzen", of zoals de Italianen zeggen: „Giochi senza Frontière".
Zo gauw men op een terrasje zat of zomaar in een drukke winkelstraat
liep, en de Italianen met een buitenlander te doen hadden, kwamen ze
vragen om een toegangsbewijs voor de arena en dan te weten dat er
30.000 toegangskaarten gratis waren uitgereikt. Normaal kan de arena
rond 22.000 bezoekers herbergen. Gisteravond werden voor kaartjes
vijfduizend lires betaald, dat is in Nederlands geld omgerekend ongeveer
f 27,50. Zij gingen grif van de hand.
In hotel San Luca bereidde de Alphense ploeg zich gisteren voor op
de strijd die komen ging. Gisterochtend was er de mogelijkheid mee
te gaan naar het Gardameer, maar lang niet alle Alphenaren maakten
daarvan gebruik. De opdracht van captain Anton van Ommen was, dat
alle leden van het Zeskampteam zich volstrekt rustig zouden houden.
In de loop van de middag arriveerden nog enkele Alphenaren in het
hotel onder wie de dochter van burgemeester en mevrouw Gallas, het
raadslid Gerbier en wethouder J. C. Duin. Nederland bracht het er
beter af dan de Fransen. ,,De Franse ploeg bakte ze bruin," zeggen ze
in Verona. In het hotel zijn ze gisteren zo te keer gegaan, dat het
maar een haar scheelde of ze hadden niet mogen meedoen aan de
wedstrijd.
De 16e september is een datum gewor
den om nimmer meer te vergeten. De
finale van het „Spel zonder Grenzen"
Ie arena van Verona is geëindigd in
chaotische toestand, vanwege 'n tro
pische regenbui. Alphen heeft zich des
ondanks toch goed gehouden. Het team
van Van Ommen werd tweede na Italië
met respectievelijk 42 en 44 punten. Het
spektakelstuk begon om vijf minuten
over tien (Hollandse tijd: 9.05).
„Crazy"
Uren tevoren was Verona al helemaal
„crazy", om de woorden van een Engels
ploeglid te gebruiken. De toegangswe
gen naar de arena waren afgezet voor
alle verkeer. De arena was om half ne-
De Alphense prinses lijkt op deze foto te gaan slagen in haar poging de
caesar te onttronen. Op het laatste moment echter glijdt zij weg op het
spiegelgladde zeepsop. Het aantal punten dat de Alphense equipe op dit
nummer veroverde, was miniem.
(ADVERTENTIE)
gouden amerikaansc tabak! Dc echte tabak. Gouden tabak.
Golden American - groot van smaak en zo zuiver ais goud!
25 King Size Filter voor F. 1.50
Het bal-lopen in een korf leverde Alphen grote winst op. Het parcours
werd in de kortste tijd afgelegd.
gen al voor het grootste deel gevuld en
het leek of de hel was losgebarsten.
Toeters, fluiten, ratels en trommels zorg
den voor een Europacup-sfeer, alsof het
Feijenoord-Milan gold. Een groep kam
peerders, die verbleven op campings in de
omgeving van .het Gardameer waren
aanwezig.
terwyl de tribunes volstroomden, alvast
een ereronde maakten met de Italiaanse
en Hollandse vlag tussen zich in. Het
publiek kon dit waarderen en Alphen
kreeg zo de eerste ovatie te Incasseren.
De ploegleden lieten het over zich heen
gaan als gold het een spelletje koek-
happen, maar de mensenmassa was ln
beweging. De portiers aan de ingangen
van de arena werden vrijwel onder de
voet gelopen. Met z'n duizenden onder
namen de gelukkigen, die in het bezit
waren van een kaartje, een aanval op
Ongekend
Met wat Frans, Duits en Engels kon ht)
de bedoeling ervan niet duidelijk maken.
Om half tien was de „bak" vol, terwijl
de spreekkoren hun stembanden al schor
schreeuwden, was het wachten op het
beginseln. Precies op tijd ging het licht
uit en werden duizenden kaarsjes ont
stoken, een feeëriek schouwspel, dat
was de start van de finale van het „Spel
zonder grenzen".
De gladiatoren beten het spits af. Het
pakken van de kroon werd extra moei
lijk gemaakt, omdat alles werd natge
spoten met een soort zeepwater, waar
door het allemaal even glibberig was.
Êinle de Jong had al spoedig een voor
sprong en dat gaf de Alphenaren moed.
Nederland had zo zijn eerste zes punten
binnen. Voor het spel met de draak was
Nederland vrijgeloot.
Een grote consternatie begon halver
wege het spel. De eerste bliksem kliefde
door de lucht, een onweersbul barstte
los. Jim Koster zwaaide Intussen het
vaandel 31 maal en dat was goed voor
een tweede plaats, zo bleek later. Ada
Blok liep achter het paard aan te rennen
op een geweldige manier, zoals men vrij
dagavond het zelf zal kunnen zien.
Regenbuien
De regen stroomde Intussen met bakken
vol uit de hemel. Het publiek zocht de
catacomben van de arena op. Ada was
net voor de enorme bul binnen. Dick
Passchier had trouwens al voorspeld,
dat het donderen zou worden. Helaas
kwam het uit. Toen de regen even op
hield ontstond er een chaotische toe
stand. Het liep volledig uit de hand. Tot
overmaat van ramp ging het hard
waaien. De tweede bul liet niet lang op
zich wachten. Alphen werd misschien
ook daardoor enigszins uit de concen
tratie gehaald. Van der Zwaard werd
tweede in het waterballet en dat bete
kende tien punten, dank zij de Joker,
die hiervoor werd ingezet. In de hal van
San Luca werd toch een beetje gefeest.
Alphen is dan Wel geen eerste gewor
den, maar het heeft zijn best gedaan en
een tweede plaats is dan ook zeker een
compliment waard.
Lichtinstallatie
K'kerk in gebruik
KOUDEKERK Naar men ons mede-
deele zal de lichtinstallatie bij het diepe
bassin in het Prins Willem Alexander
Bad op donderdag 24 september a.s.
's avonds officieel door burgemeester
C. M. van der Linden in gebruik wor
den gesteld.
WASSENAAR De Provinciale weg
door de Wassenaar se duinen mag mo
menteel de betonnen inzet zyn van een
verwoed gevecht op hoog niveau, ln
de jaren '30 zou de aanleg van zo'n
verkeersader zeker ook voor- en tegen
standers gekend hebben. Fel protest
zou ongetwijfeld afkomstig zijn ge
weest van kluizenaar Leen Kooi. Hij
beschouwde de Wassenaarse duinen
toen als prlvé-bezit. Bron van Inkom
sten was de verkoop van vinken en
sijsjes, die Leen op listige wijze ving
en aan de man bracht. Vanuit zijn hou
ten hutje, dat hy als zjjn kasteeltje
beschouwde, regelde hij de vangsten.
In dat manke hutje trotseerde Leen
Kool tropische dagen en striemende
Leen Kooi was een vreemde snulter.
Slechts enkelen kenden hem. Een er
van is de heer A. van Rooijen, destijds
butler in de kapitale woning van de
waardige familie Koch aan de Laan
van Meerdervoort, nu 82-jarige bewo
ner van het Jan Meertensbejaardenhuis
in Rotterdam. De heer Van Rooijen
herinnert zich hem als geen tweede.
„Leen Kooi was opgegroeid in 'n Haags
achteraf buurtje. Als jongeman had hij
wat geld verdiend als snorder", ver
telt Van Rooijen. „Niet die- snorder,
die we vandaag de dag kennen. Nee,
Leen Kooi zocht regelmatig in de late
avonduren met een op de kop getikt
gammel rijtuigje naar een vrachtje.
Daar zat toen best een leuke boterham
in. Vooral als hij klanten kreeg die
niet meer zo nuchter waren."
Dit leven stond Leen op den duur toch
niet aan. Hij was een vrijgevochten
figuur. Hij trok de duinen bij Wasse
naar in en opende een vinkenbaan. Die
natuur was alles voor hem. Hij tim
merde een hutje, kocht een groot vang
net en wat andere attributen. Leen
Kooi wist dat in een bepaald soort
winkel zangvogeltjes voor een matig
prijsje te koop waren. De verkopers
hier hadden de houders van vinken-
banen als leveranciers. En die van
Leen Kooi was al gauw een hele voor
name. Hij deed in de duinen een gron
dige kennis op van planten en dieren,
die hij zonodig ook verschalkte.
Leen had de meeste topdagen ln het
voor- en najaar. De vogels trokken
naar elders. Hij spande zijn net, waar
van het vinkentouw tot in zijn scha
mele hutje reikte. De lokvogeltjes wer
den aan het werk gezet en de handel
kon beginnen. Die lokvogeltjes hadden
een „broekje" aan. Daaraan zaten zij
met pennen aan de grond. Ze konden
alleen wat opfladderen en stootten
daarbij kermende geluidjes uit. Kwam
er nu een troep van deze soortgenoten
overvliegen, dan dook altijd een aantal
naar de grond om gehoor te geven aan
het „gehuil". Loerende Leen trok het
touw dan aan en het was met de vrij
heid van de gevleugelde wereldreiziger
gedaan. U moet begrijpen, er zit span
ning in zo'n bedrijf.
Maar je moet er ook hard voor zijn.
En dat was Leen Kooi. Staalhard. Ze
ker als je weet dat de vangst manne
tjes en vrouwtjes opleverde. De man
netjes brachten het meeste op. By het
selecteren bracht Leen Kooi dan ook
vaak een vrouwtjesvogeltje naar de
mond, gaf ze een dodelijke knauw en
gooide ze op een hoop. De mannetjes
gingen naar de liefhebbers. De vrouw
tjes naar de poelier. Die leverden nog
een cent per stuk op. Was er weinig
te vangen, zoals in de wintermaanden,
dan hing Leen Kooi de duinartiest uit.
De bewoonde wereld had eigenlijk voor
hem afgedaan.
's Nachts kroop hij dan in zyn hutje
onder wat vodden en oude jassen om
zich tegen de felle kou te beschermen.
Een huilende wind vond Leen prachtig.
Net een grammofoonplaat, die blijft
hangen. Het houdt niet op. Overdag
zwierf hy van duin tot duin en speurde
naar alles wat levend was. Om zelf te
consumeren of te verkopen. Gesorteer
de paddestoelen bijvoorbeeld, daar had
hij ook een adres voor. Voor de afwis
seling kocht hij ook wel eens hoog
nodige spulletjes. Van wat overschie
tend geld dook hij zeer af en toe
's avonds laat een donker cafeetje bin
nen en na afloop laveerde hy weer
naar zyn „villa".
Van nieuwsgierige wandelaars moest
Leen niets hebben. Hij had er ook geen
last van, omdat zij niet verder kwamen
dan de eerste duinenrij. Daar gingen
de mensen dan byna dodehjk vermoeid
tegen de vlakte. Uitrusten voor de
terugtocht.
Maar twee jongens hadden de kluize
naar op een vrije hbs-middag opge
merkt, hem gevolgd en toenadering
gezocht. Dat waren Bas en Johnny
Koch, bij wie ik in huls werkte. Zij
wilden een verzameling aanleggen van
vlinders, kevers en vogeleieren. In die
Leen Kooi zagen zij een natuurmens,
die hen wel ten dienste kon zyn.
Leen moest niets van die knapen heb
ben. In zyn ogen waren het niet meer
dan snotapen, die ver in zyn domein
Het door Leen Kool gebouwde
hutje stond jaren achtereen ln
de Wassenaarse duinen. Hier een
foto van het „palelsje". De klei
ne nian met de hoed is Leen
Kooi. Links de corpulente gestal
te van dr. J. C. Koch die Leen
Kooi wel eens opzicht. De foto
werd gemaakt door de zoon Bas
Koch.
waren doorgedrongen. Bas (nu officier
bij de landmacht) en Johnny waren
wel zo kien om zoete broodjes te bak
ken. Dagen later gingen ze weer zon
der medeweten van thuis de duinen in.
Ze wisten de vriendschap met Leen te
kopen. De „transactie" werd gesloten
met versnaperingen. Koffie, tabak en
wat flesjes bier, die zy uit de huise
lijke voorraadkast hadden weten ie
krijgen.
zy kregen het na verloop van tyd zelfs
voor elkaar, dat de hut van Leen Kooi
het uitgangspunt wérd van hun onder
nemingen. Leen Kooi begon het prach
tig te vinden, omdat hij in de twee
jongens Koch ware opvolgers van hem
zag. Maar de jongens en hun vader,
dr. J. C. Koch, hadden andere plannen.
Zelfs toen deze jonge mensen gingen
studeren wisten zij de vreemde vogel
in de duinen te vinden.
Op een vroege zondagmorgen ontdek
ten zij Leen half bevroren ln een duin
pan. De daaraan voorafgaande nacht
was Leen tijdens een actie ten val ge
komen en had zijn voet verzwikt. Hy
kon geen stap meer doen. Zij verzorg
den zijn voet, maar schrokken van de
naeels die de tenen bedekten. De na
gels waren tot hoorntjes uitgegroeid.
Enkele jaren later ging het er slecht
voor Leen Kooi uitzien. Er kwam een
vogelwet, die het vinken verbood. Het
duinterrein werd voor al het publiek
afgesloten ln verband met de water
winning. Dr. Koch, toen amateur-bio
loog, had evenwel zoveel in de melk
te brokkelen, dat hy het voor elkaar
wist te krijgen dat Leen in zyn hutje
mocht biyven zitten. Leen mocht zelfs
bhjven. vinken, zy het ten dienste van
de wetenschap. De gevangen vogeltjes
werden door hem geringd, geregistreerd
en weer losgelaten. De vinkenbaan van
Leen Kooi werd het eerste vogelring-
station van Nederland. Leen verdiende
hier wat aan.
In het begin had de eens zo vrije man
het moeilijk. Hij begreep de wereld
niet. Hij kwam zelfs enkele keren hier
door in opstand. Wanneer hy bij de
vangst niet gecontroleerd werd. werk
te hy dan ook soms in het geheim.
Ving vinken en verkocht ze weer op
dezelfde manier die hem Jaren achter
een in leven hield. Dr. Koch kwam
Leen op een avond tegen ln de stad.
Stomdronken was Leen. Hy greep hem
in de kraag en bracht hem naar de
riante woning aan de Laan van Meer
dervoort.
De volgende ochtend was Leen er van
door. Voor Leen was alle lol eraf. La
ter zorgde dr. Koch ervoor, dat h|j in
een verzorgingshuis werd opgenomen.
Een Jaar later stierf hjj daar. „Leen
heeft een goed leven gehad in de dui
nen", zegt de heer A. van Rooijen op
zyn kamer in het bejaardenhuis.
„Ik mocht hem wel. Ik ben eigeniyk
ook altyd een zwerver geweest. Daar
om weet ik ook zo goed wat er In Leen
omging,"
