Te weinig mensen Jjpr f
kennen de
mv/é
ADOPTIE: GEEN KWESTIE VAN GELD
Jeugd verleent
vrijwillig hulp op
sociaal gebied
SUIKERZIEKTE
VIERDE
VOLKSZIEKTE
Ik heb
suikerziekte
\doptie niet
p eerste plaats
REGERING BETAALT
F 30,- PER DAG
PER KIND
LEIDSE COURANT
(Van een onzer verslaggeefsters)
DEN HAAG Dit jaar is het vijfentwintig jaar ge
leden dat de Nederlandse Vereniging voor Suikerzieken
(N.V.S.) werd opgericht. Ter gelegenheid daarvan gaat
de N.V.S. nu een actie voeren. Via radio en televisie
wordt daaraan aandacht besteed. De actie, die 24 augus
tus begint, bestaat uit een prijsvraag voor volwassenen
en een kinderkleurwedstrijd. „Hel voornaamste doel
van de actie", vertelde directeur J. Rotte, „is dat over
een maand geen enkele Nederlander, maar in ieder ge
val geen enkele suikerzieke, meer kan zeggen: „N.V.S.?
Nooit van gehoord!" Ook zal een huis-aan-huiskrant be
zorgd worden.
Dr. Frederik Banting en dr. Charles Best vonden door middel van een operatie
aan de alvleesklier van hun hond Ma.jorie de weg naar het medicijn tegen suiker-
t ziekte.
I ZE HEBBEN HET ER VOOR OVER
(Van een onzer verslaggevers)
(UTRECHT. Er zijn jaarlijks
.toch nog zo'n tweehonderd jonge
mensen, the het er voor over
hebben om tegen een zakgeld
van 95 gulden in de maand plus
kost, inwoning en nog wat een
jaar lang vrijwillig in zieken
huizen hulp te gaan verlenen.
Tot voorheen werd dit jongeren-
vrijwilligerswerk in ons land
georganiseerd door twee instan
ties: 't katholieke „Sociaal jaar"
en het protestantse „Diakonaal
jaar". Sinds 1 januari van dit
jaar zijn beide diensten gefuseerd
tot één instantie: de landelijke
.Stichting sociaal en diakonaal
jaar".
Aan deze vrijwillige dienstverlening
kan worden deelgenomen door meisjes
jongens al zijn er heel wat
r meisjes dan jongens die zich
aanmelden van 17 tot 30 jaar. Een
bepaalde vooropleiding is voor deelne
ming niet vereist. Men moet alleen de
lereidheid hebben zich bewust een
daadwerkelijk beschikbaar te
'illen stellen voor de zieke of hulpbe-
loevende medemens. Het jaar werken
ziekenhuis of inrichting begint
n augustus. Van tevoren komen de
3rote
5-45
1.20-
Was-
Al
-7.00,
18-
J1
5, sla
II 85.
16-21.
iper
>0 kg.
deelnemers gedurende een week bij
elkaar om op hun taak te worden
voorbereid. Daarna wordt men in
groepjes van twee of drie geplaatst in
een ziekenhuis, sanatorium, kinderte
huis, revalidatiecentrum, bejaardente
huis of bij een gezinszorginstelling.
Bij de plaatsing wordt met persoonlij
ke voorkeur zoveel mogelijk rekening
gehouden. In principe blijven de deel
nemers het hele jaar in hetzelfde
tehuis of dezelfde inrichting wonen en
werken. In samenwerking met de
daar werkzame beroepskrachten ver
richten zij allerlei lichte verpleegdien-
sten, huishoudelijke werkzaamheden
en assisteren zij bij de verzorging van
kinderen of bejaarden enz. Ze doen
dat alles onder leiding van de lande
lijke „Stichting sociaal en diakonaal
Wakker schudden
Ze zijn er dus nog, de enthousiaste
vrijwilligers. En waarom? „Ik was te
jong voor de verpleging of voor een
sociale academie en zag dit jaar als
een overbrugging". „Ik wilde van
baan veranderen en zag dit jaar als
een mooi overgangsjaar". „Omdat het
wel eens goed is je geld aan iets
anders te geven en niet allemaal
Wereldgezondheidsdag '71
in kader van suikerziekte
..Het geld dat we met de actie hopen
binnen te halen is in de eerste plaats
bestemd voor ons kindertehuis in
Zeist." Het huis heet Bos en Duin en
momenteel worden er veertien kinde
ren met suikerziekte verzorgd. In het
begin, toen het huis pas open was.
werden de kinderen er voor zes we
ken onder gebracht. Nu is het ook
mogelijk, dat zij er langer blijven.
Enkelen wonen er zelfs al jaren. „Het
kan wel eens schoolmoeilijkheden ge
ven", zegt de heer Rotte, „maar de
kinderen brengen een taak mee en
een onderwijzeres helpt hen met het
werk. Vaak zijn ze als ze teruggaan
naar school een eind op hun klasge
nootjes voor". Het is thuis voor deze
kinderen en hun ouders soms moeilijk
om zich aan de spelregels van de
suikerziekte te houden. Uiteraard
wordt er in het tehuis voor honderd
procent aandacht aan besteed De kin
deren die er nu al zolang zijn. waren
in de meeste gevallen voor ouders en
arts een wanhoop. Sinds ze in het
tehuis verblijven zijn ze geen dag
meer ziek geweest.
In „Bos en Duin" kunnen in totaal
vierendertig kinderen ondergebracht
worden. Met het geld dat de actie
moet opbrengen wil de NVS er een
paviljoen voor tien a twintig bedden
bij gaan bouwen. Vooral bij hen is er
veel onbegrip ten aanzien van dieet
en andere voorschriften.
Gezondlieidsdag
In Nederland is suikerziekte de vierde
volksziekte. Het ministerie van Volks
gezondheid onderhoudt nauw contact
met de NVS. Maar niet alleen in
Nederland is de ziekte wijd verbreid.
Over de hele wereld is de situatie
zodanig, dat de Wereld Gezondheids
organisatie er volgend jaar de Wereld-
Gezondheidsdag aan gaat besteden.
Plannen daarvoor beginnen inmiddels
al vaste vorm aan te nemen. Er zal via
radio en t.v. aandacht aan besteed wor
den, maar ook de scholen en school
televisie zullen gaan bijdragen in een
groter begrip van de ziekte.
Natuurlijk is de behandeling in de
eerste plaats een taak van de arts.
Toch is er voor de NVS een niet
onbelangrijk onderdeel van de behan
deling weggelegd. „Wij bemoeien ons
niet met de interne behandeling", zegt
de heer Rotte. „Er bestaat wel een
nauwe samenwerking tussen
en ons. Er bestaat bij ons ook een
Medisch Advies College. Vooral de
dieeten willen voor de patiënten nog
wel eens tot moeilijkheden leiden. Op
het dieetlijstje staat bijvoorbeeld een
groente genoemd. Dan denkt zo'n pa
tiënt dat hij alleen die groente nog
maar mag eten. Maar dat is helemaal
niet waar. Daarom geven wij dicet-
cursussen over het hele land".
Maar ook op anders terrein geeft de
NVS voorlichting. Een diabeet maakt
met zijn speciale dieet veel meer kos
ten dan een gezond iemand. Die cx-
ra-kosten kan hij van zijn belasting
zieke zijn gewicht altijd goed in het
oog houden en onder controle van een
arts blijven. Officieel is door de over
heidsinstellingen bepaald, dat suiker
ziekte geen reden tot afkeuren van
een sollicitant mag vormen.
Erfelijkheid is het grote probleem bij
suikerziekte. Door do geweldige voor
uitgang van de medische wetenschap
is het een diabeticus mogelijk te trou
wen en kinderen te krijgen. Die lopen
dan echter een grote kans de ziekte te
erven. Bovendien wordt de mens ge
middeld ouder en op latere leeftijd
wordt de kans groter suikerziekte te
krijgen.
De behandeling van zuikerzickte be
staat altijd uit een dieet en meestal
uit medicijnen (insuline). Voor oudere
mensen is het mogelijk de insuline
toegediend te krijgen in de vorm van
tabletten. Kifideren zullen het altijd
met inspuitingen moeten doen. Die
injecties geeft de patiënt zichzelf. Bij
diabetes komt vaak op oudere leeftijd
slechtziendheid of zelfs blindheid voor
als nevenverschijnsel. Voor deze pa
tiënten is het natuurlijk moeilijk
zichzelf in te spuiten als dit nodig is.
Daarom is in de laatste tijd een injec
tiespuit ontwikkeld, die de patiënt
laat horen door middel van tikjes hoe
Cyclamaat
aftrekken. Veel zuikerzieken
dat echter niet.
Zulke en andere voorlichting
het maandelijkse tijdschrift van de
NVS. Diabc. Ook artikelen van het
Voorlichtingsbureau voor de Voeding
komen er in voor een menu's. En
NEDERLANDSE VERENIGING
VAN SUIKERZIEKEN
Btirgcmeenter Patiljmlaan 65
Den Haag
Telefoon (070) 63 89 70
Als ik bewusteloos ben of mij
t abnormaal gedraag, kan het
ztjn dat ik een insuline-reactie
heb
Als ik kan slikken, geef mij dan
wat suiker, snoepgoed, vruchten
sap of een zoete drank. Als Ik niet
in staat ben te slikken of ale ik
mij niet onmiddellijk herstal, laat
dan een dokter komen of breng
mij naar een ziekenhuis.
i dc N.V.S. krtjgt dit identiteitsplaatsje dat hü of z(j alt(jd bü zich
i tc spuiten. Bü de i
verder allerlei nieuws over suiker
ziekte uit de hele wereld.
„De sociale positie van een suikerze-
ke was voor 1921 niet best", vertelt de
heer Rotte. De patiënt was ten dode
opgeschreven. Gelukkig kwam daar in
1921 een einde aan. Toen vonden dr.
Banting en dr. Best de insuline uit.
Dit medicijn is tot op heden nog
steeds het enige middel tegen de ge-
Tehuis voor kinderen
met suikerziekte
moet uitbreiden
volgen van suikerziekte. Natuurlijk is
de kwaliteit en de samenstelling in de
loop der jaren wel veranderd, maar
het is insuline gebleven".
Een diabeticus hoeft in het dagelijks
leven nauwelijks problemen te onder
vinden van zijn ziekte. Hij moet zich
wel aan zijn dieet en medicijnen,
meestal in de vorm van inspuitingen
eens per dag of tabletten, houden,
maar verder kan hij eenzelfde maat
schappelijke positie krijgen als ieder
ander mens. Verder moet de suiker-
Vervangingsmiddel van suiker is zoals
bekend het „zoetje". Dit is de laatste
tijd nogal in de publiciteit geweest,
omdat in Amerika ontdekt is. dat een
grote hoeveelheid cyclamaat, dat in de
meeste zoetstoffen verwerkt was. kan
ker zou kunnen verwekken. In de VS
werd cyclamaat onmiddellijk op de
lijst van verboden middelen gezet en
vele landen, waaronder ook Nederland
volgden. De heer Rotte was wat kri
tisch ten opzichte van het verbod. „De
proeven zijn genomen op ratten. Voor
de mens zou de gevaarlijke hoeveel
heid overeenkomen met twee- tot
drieduizend tabletjes per dag. terwijl
de normale mens er ongeveer tien
gebruikt. Het is natuurlijk wel goed
dat er onmiddellijk wordt ingegrepen
als er gevaar dreigt".
Volgens berekeningen worden in Ne
derland ongeveer 120 tot 130 duizend
mensen voor suikerziekte behandeld.
Dat komt overeen met één procent
van de bevolking. Nog eens een der
gelijk getal heeft diabetes zonder het
zelf te weten. Er zijn 26.000 mensen
lid van de NVS. „Ouderen berokkenen
zichzelf schade, want zij onthouden
zich van een enorme schat aan infor
matie", zegt de heer Rotte. Door de
artsen wordt altijd aangeraden zich
als lid van de NVS aan te melden.
Het lidmaatschap is niet duur, slechts
dertig gulden per jaar. Voor mensen
die in moeilijke financiële positie ver
keren, zijn de kosten zelfs nog lager.
Toch staat Nederland op de internati
onale lijst van aangesloten diabetici
bovenaan. Daarna volgt Engeland,
maar daar zijn ook nict-suikerzieken
aangesloten. De NVS hoopt met de
actie een bedrag van ongeveer 500 tot
750 duizend gulden te krijgen. „Maar
belangrijker nog is een grote uitbrei
ding van het ledental", aldus de heer
Rotte.
jezelf te houden"
kèr te schudden,
christen zijn meei
Kerk zijn". „Om e
niet alleen r
„Om mensen wak-
?n te laten zien dat
is dan lid van een
;ns echt iets te doen
kletse
Dat zijn zo enkele redenen, opgevan
gen uit de mond van deze jongelui.
Door hun werk wordt enigszins tege
moet gekomen aan het blijvend nij
pende tekort aan personeel in gezond
heids- en sociale zorg.
Het werk van de „Stichting sociaal en
diakonaal jaar" is geen Nederlands
privilege. Ook in vele andere landen
zoals in Duitsland. Zwitserland.
Frankrijk, Oostenrijk en de Verenigde
Staten nemen elk jaar talloze jonge
ren spontaan deel aan deze vorm van
sociale dienstverlening De motieven
zijn wel heel verschillend. Maar het
belangrijkste is wel, dat deze jonge
mensen zomaar eens een jaar lang
hun medemens daadwerkèlijk willen
helpen. De ervaring die tot nog toe
met deze vrijwillige dienstverlening
door jongeren zijn opgedaan zijn bij
zonder gunstig. Niet alleen de zieke of
gehandicapte medemens is met dit
werk gebaat, ook voor de deelnemers
zelf is het vaak een bijzonder waar
devol jaar. Men krijgt de gelegenheid
zich maatschappelijk j
al werkend tot een gerichte beroeps
keuze te komen.
Wat de beloning van de vrijwilligers
betreft is er nog wel verschil tussen
„Diakonaal jaar" en Sociaal jaar". De
instellingen berekenen voor de vrij
willigers het salaris volgens de nor
male loonschalen. En dragen dit sala
ris aan de stichting geheel af. Hpt
„Diakonaal jaar" ontvangt de vastge
stelde bijdrage van de instelling, ter
wijl het zakgeld wordt uitgekeerd aan
de vrijwilligers. Het restantbedrag,
dat sterk varieert en dat voorheen in
handen van de instellingen bleef,
wordt op een aparte spaarrekening
verzameld en aan het einde van het
jaar voor een door de vrijwilligers
zelf gekozen doel bestemd. Deze be
stemming ligt steeds op het vlak van
de hulpverlening in binnen- of bui
tenland. Te noemen valt het Riesi-
project op Sicilië en de Novib. Voor de
instellingen is deze regeling in de
meeste gevallen geen bezwaar. Boven
dien wordt nu voorkomen, dat de vrij
willigers door hun beroepscollega's
scheef worden aangezien omdat zij
„onder de markt" werken.
Bij het „sociaal jaar" rooms katho
liek fungeren de vrijwilligers wel
als goedkope werkkrachten van de
instellingen, omdat daar de restant-
gelden wel aan de instellingen zelf
toevallen. Maar het lage zakgeld is
voor de vrijwilligers zelf geen pro
bleem: „Juist door het krijgen van
een bescheiden zakgeld kom je in de
loop van het jaar tot de ontdekking
dat er zoveel belangrijker dingen zijn
dan geld", aldlis een hunner.
Ambassadeurs
Huil persoonlijke ervaringen: „Na zo'n
jaar kun je veel beter meepraten over
verschillende dingen. Je beweegt je
ook veel vrijer. Wat je eerst naar
vond en waar je erg tegenop zag, vind
je nu heel gewoon". „Sommige men
sen zou ik zo'n jaar wel, andere niet
aanraden. Niet iedereen is er geschikt
voor. Je moet alle karweitjes willen
aanpakken, ook w.c.'s schoonmaken en
vloeren dweilen. Uitgesproken nuffige
mensen zouden niet geschikt zijn al
zouden zij er wel wat van kunnen
„Diakonale ambassadeurs, ondanks
zichzelf", zo worden deze jongeren
door anderen wel eens genoemd. Zelf
hebben ze niet zoveel behoefte aan
grote woorden. Ze werken, ontmoeten
medemensen, die anders zijn dan zij
zelf. Zetten zich voor hen in en ont
dekken al werkend dat ze meer ont
vangen dan weggeven.
Wie nu in augustus nog wil deelne
men aan een sociaal diakonaal jaar
kan zich hiervoor aanmelden of nade
re inlichtingen vragen bij het secreta
riaat voor de landelijke „Stichting so
ciaal en diakonaal jaar", Nieuwe
Gracht 27, Utrecht, tel. 030—11463.
optie is en blijft een moeilijke zaak. Een meer
ïoorde klacht daarover is de volgende: „De
ering betaalt voor een voogdijkind 30,per
Als dat kind op proef in een pleeggezin
rdt geplaatst met de bedoeling dat kind te doen
ipteren, dan krijgen de voorlopige pleegouders
per dag per kind. De rest gaat naar de
enigingen, die de belangen van adoptiekinderen
lartigen en naar de kinderbescherming. Nu ken
een geval, dat een familie twee kinderen op
ef heeft. Ze hebben een inkomen dat net boven
loongrens ligt: 15.500,per jaar. Deze familie
edwongen een advocaat te nemen om de adoptie
oor te krijgen. Kosten: 1500,die natuurlijk
of nauwelijks te dragen zijn. Is het niet billijk
de regreing, die 30,per dag uittrekt, deze
lers-in-spe niet wat tegemoet komt, want uit-
lelijk heeft de regering er toch voordeel van.
een kind geadoDteerd wordt. Bovendien: waar-
moet er zoveel van die f 30,aan de ambte-
e strijkstok blijven hangen?"
de hand van deze vraag hebben we de pro-
nen rond adoptie voorgelegd aan een aantal
sonen, die er naar onze mening meer van wis-
Deze mensen zijn dan ook nauw betrokken bij
kinderbescherming.
kinderrechter zeat ervan:
klacht is niet helemaal juist. Wij gaan nooit
tot gezimsplaatsing van een kind ik vind
een beter woord dan pleeggezin om dat
te doen adopteren. Die bedoeling is er alleen
ie plaatsing van heel kleine kinderen, die geen
teer hebben, of een baby van een onge-
'de moeder, die er vrijwillig afstand van heeft
omdat zij dit voor het kind de beste
tssing acht. Het adoptieverlangen van pleeg
ouders van een ouder kind, dat in hun gezin is
geplaatst, omdat de natuurlijke ouders uit de
ouderlijke macht ontzet of ontheven zijn, zullen
wij niet tegenwerken, maar wij juichen het ook
niet toe. Adoptie is in zo'n geval geen kwestie van
geld, maar van het welzijn van het kind. Wat
willen de natuurlijke ouders? Zal het kind niet
onder een psychische druk komen te staan die z'n
hele leven bepaalt? Het is daarom ook onjuist, dat
de kinderbescherming het liefst alle kinderen, voor
wie zij te zorgen heeft, in pleeggezinnen zou willen
plaatsen. Slechts een betrekkelijk klein aantal
komt in aanmerking voor plaatsing in een pleeg
gezin. Het grootste deel wordt in internaten ge
plaatst, omdat daai meer mogelijkheid is tot sa
menwerking met de ouders. De kinderen van
ouders, die onder toezicht zijn gesteld, hetgeen iets
anders is dan ontzetting of ontheffing, worden over
het algemeen in hei eigen gezin geplaatst, omdat
daar het beste hulp en steun kan worden verleend.
Een gebroken eigen gezin bijvoorbeeld door
echtscheiding mits door een voogdijvereniging
effectief toezicht kan worden uitgeoefend, is vaak
te verkiezen boven plaatsing in een pleeggezin
Van alle onder toezicht geplaatste kinderen in
mijn arrondissement vertoeven er slechts enkelen
buitenshuis."
De directeur van een internaat:
„Die man zit ernaast, waar hij zegt dat de re
gering voor een voogdijkind 30,per dag
betaalt. Dat is minder of meer, al naar gelang van
het internaat, waarin een kind geplaatst moet
worden. Deze internaten worden in drie groepen
verdeeld: a. de opvang- en observatietehuizen
waarin kinderen geplaatst worden, die een be
handeling of buitengewone behandeling moeten
ondergaan; b. de inrichtingen voor vakopleiding en
c. de gewone internaten.
De subsidiemaxima hiervoor zijn de laatste jaren
enorm gestegen. Zo bedroegen die in 1962 bijvoor
beeld van de categorie a., b. en c. resp. 13,15,
11.15 en 8,55. In 1968 was dit resp. 39.60,
28,05 en 22,50, welke bedragen in het jaar 1969
met slechts enkele dubbeltjes zijn verhoogd. Het
levensonderhoud, de personeelskosten, het onder
houd der gebouwen, enz. enz. zijn intussen enorm
gestegen. Vergeet u hierbij vooral niet, dat dit
subsidiemaxima zijn. Wij moeten iedere cent aan
het rijk verantwoorden en krijgen vaak minder
dan deze maxima. Weet u, dat alleen reeds de
salariskosten van het personeel voor dit gewone
internaat, waarin ruim 90 kinderen zijn opgeno
men, ruim een half miljoen bedragen? Daainaast
komen dan enorme onderhoudskosten voor de
gebouwen, voor de voeding van de kinderen, voor
hun kleding, hun zakgeld, hun ontspanning, hun
geneeskundige behandeling enz. enz. Gewoonlijk
sluiten wij dan ook met een nadelig saldo, dat
gelukkig niet zo heel erg groot is, maar dat toch
uit het een of ander fonds te voorschijn moet
worden getoverd. In ieder geval is het goed exploi
teren van een internaat voor voogdijkinderen geen
winstgevende zaak. Dat de verpleegprijs van
jaar tot jaar hoger wordt, is overal merkbaar.
Wanneer men de kosten van verpleging in zieken
huizen vergelijkt met tien jaar geleden, ziet men
ook een geweldige stijging".
Een maatschappelijk werkster bü de kinder
bescherming:
„Wanneer wij kinderen, van wie wij denken dat dit
voor hun welzijn heit beste is, in een pleeggezin
plaatsen, gaan wij ervan uit, dat deze pleegouders
een sociaal goed werk willen doen. Zij mogen
hiervoor nooit een vergoeding ontvangen, waaraan
zij, om het nu maar eens cru te zeggen, kunnen
verdienen. Dat zou kinderexploitatie in de hand
werken. Een vergoeding van 5,per dag lijkt
mij daarom alleszins redelijk, temeer daar de
kinderbescherming daarnaast nog diverse andere
kosten voor haar rekening neemt, zoals medische
specialistenhulp, kleding en onderwijs. Wij blijven
verantwoordelijk voor het geplaatste kind, zodat de
pleegouders geen enkel buitengewoon risico heb
ben. In bijzondere gevallen mogen wij
van het departement hoger gaan dan een verpleeg
prijs van 5,per dag. Wij hebben kinderen voor
wie, omdat dit in het belang van hen is, zelfs
10,per dag betaald wordt, bijvoorbeeld wan
neer zij een hogere studie volgen. In het geval dat
u mij voorlegt de voorgenomen adoptie
subsidieert het rijk inderdaad niet. Maar in zo'n
geval kan wel de verpleegprijs worden verhoogd,
zodat dit gezin toch aan zijn trekken komt. Als het
in het belang van het kind is, valt er met de
kindeiljescherming altijd te praten,"
Een advocaat-procureur:
„Bij adoptieproeedures kaai iemand inderdaad niet
-/.onder procureur. De honorarium kosten ad
1500,lijken me toch wel aan de hoge. zelfs
zeer hoge kant. Er zullen wel advocaten zijn, die
dit vragen, maar dan toch niet gauw van een cliënt
die even boven de weistandsgrens ligt. Bij een
cliënt, die vermogend is, zit dat anders. Als die
graag een kind adopteert, moet hij er ook iets voor
over hebben, want in een dergelijke procedure
kunnen zich grote moeilijkheden voordoen, bij
voorbeeld wanneer de natuurlijke ouders of hun
familie bezwaren maken, en dat kost veel tijd en
weifc. In het geval, dat u mij voorlegt, lijkt het mij
echter, dat overal een procureur gevonden kan
worden, die dit werk voor laten we zeggen
de helft wil doen. Heeft de cliënt een inkomen
beneden de welslandsgrens, dan kan hij kosteloos
procederen. Ligt dat er iets boven, dan kan hij
aanspraak maken op verminderd tarief. Daai'bij
zijn deze gemaakte kosten als buitengewone last
fiscaal aftrekbaai-".
Een huisvader zegt tenslotte:
Ik begin met te zeggen dat ik respect heb voor de
pleegouders. Maar wat de financiële kant betreft
van dit adoptiegeval, vind ik dat hij zich nergens
over hoeft te beklagen. Als hij die kinderen graag
wil adopteren kan hij de kosten best zelf dragen.
Als ik voor mijn zes kinderen 5,per dag zou
krijgen was dit een bedrag van 900,— per maand
Zoveel kan ik voor mijn kinderen niet uittrekken.
Wij moeten het met heel wat minder doen. Na
tuurlijk krijg ik kinderbijslag en belastingverlaging
maar dat is heel wat minder dan 5,per kind
per dag. De klacht van die man vind ik daarom
onogegrond."
