IS
TERUG
VAN
WEG
GEWEEST
SOLITAIRE OF
HONDEHALSËAND
Brillen (niet) om door te kijken
boorbhccki
thee..!
MET HOED
MEER MANS
I Op zijn twaalfde verjaardag
pet ..zijn vader hem een gi-
'?r cadeau. Hij had- het in
tra ment ergens vóór twaalf
ollar op de kop weten te tik-
"*vis is niet bijster ge-
kkig met zijn verjaarspre-
tntje want later zal hij zeg-
..Ik had me toen liever
fiets gehad". Zijn ouders
isdden hem dat plezier na-
urlijk ook gegund, maar wat
als je nauwelijks de
ndjes aan elkaar weet te
lopen Het gezin Presley
irmoede en om daaraan
ontvluchten verhuist het op
g naar Memphis. In
emphis doorloopt Elvis voor-
eldig de „High School", om
volgens te beginnen aan iets
evenscarrière moet heten,
wordt vrachtwagenchauf-
ir. In het voorjaar van 1954
apt hij met zijn gitaar een
aatselijk studiootje binnen
1 voor een habbekrats
eigen stem op een plaatie
int laten persen Vier dollars
?rpt hij op de toonbank en
paar minuten later staat
weer met zijn schellakpro-
ikt op de straat. Eigenlijk is
eens tevreden over het
sultaat, maar wat kun je
r een paar duiten ver
achten. Trouwens zijn jarige
oeder voor wie hij het
aatje liet persen, is er ziels-
lukkig mee. Elvis heeft er
Bn nog geen flauw idee van
it de technicus van het pla-
nstudiootje de naam van de
ingelige truekdriver belang-
ik genoeg vond om te ont-
luden. Op een morgen, enke-
weken later, valt bij de
Presley's een brief in de bus.
Of Elvis op veertien juli om
half tien 's morgens naar de
„Sam Philips Studio" wil ko
men. De „Sun Records Com
pany" ziet wel iets in hem en
wil daarom een single maken
die de weg naar de grammo-
foonplatendealers moet vinden.
Het nummer dat Elvis op die
morgen zingt heet „That's all
right". Als de opnameband
wordt teruggedraaid merkt hij
teleurgesteld op: „Het klinkt
alsof er iemand op een emmer
zit te rammelenMaar de
studiojongens zijn wild en
thousiast. „Het is geweldig
boy". Ze zullen gelijk krijgen.
Nog geen twee maanden later
nee. Eerst wordt hij „gepro
beerd" in Tennesee, en als
daar een opgezweept publiek
de nodige zalen in de vernie
ling heeft geholpen, gaat het
van Amerika's oostkust tot
Amerika's westkust. Elvis
weet zich te verkopen.
De theaterkassa's rinkelen en
het publiek raakt aan de rand
van de hysterie als Elvis zich
onder forse rocktonen op het
podium kronkelt als een aal
en vervolgens met microfoon
en al tegen de grond gaat. Dat
is showbusiness. Dat wil het
publiek zien. Dat Elvis toeval
lig ook nog zoiets kan als zin
gen, vergeet men. Nog geen
jaar later kan Presley zich
eigenaar noemen van een serie
peperdure Amerikaanse li
mousines, en laat hij zich voor
de lieve som van 'n half mil
joen dollars een droomvilla
bouwen. Bij „Paramount" te
kent hij een contract voor ze
ven jaar terwijl hij zich aan
„R.C.A." voor zijn hele leven
verbindt. Binnen een jaar is
Elvis de absolute koning van
de Amerikaanse muziek. Tele
visiestations offeren astrono
mische bedragen om de „Pel
vis" op de beeldbuis te krij
gen. De muur van de publici
teit die rondom het idool van
de jeugd uit de vijftiger jaren
wordt opgetrokken, is er een
van uitersten, omdat niemand
eigenlijk goed raad weet met
het nieuwe fenomeen.
Enerzijds verleent men hem
het aureool van het absolute
muzikale einde, anderzijds me
nen de zedeprekers dat hij een
Immorele knaap is die een
bom onder het goede fatsoen
en de moraal heeft gelegd.
Hoe verwerkt de „King" die
aanvallen? Achter de onver
schilligheid van zijn gelaat
gaat het kind schuil dat niet is
opgewassen tegen die spelde-
prikken.
Op zulke momenten trekt El-
vis zich terug in het luxueuze
interieur van zijn droomwo-
ning waar hij zich beschermd
weet door een solide bodyguard
die geen indringers tolereert
en de privacy van de baas met
stenguns waarborgt. Later
heeft Elvis eens gezegd: „Als
ik depressieve buien had.
dacht ik dat ik een immorele
jongen was Het liefst zou ik
dan weer teruggaan naar de
cabine van mijn truck, want
daar alleen voelde ik me op
mijn gemak".
Op 24 maart 1958. nadat hij
uitstel heeft gekregen voor het
maken van de film „King
Creole', moet Elvis conform de
wensen van de Amerikaanse
wetgever onder de wapenen.
Als G. I. wordt hij naar een
basis in Duitsland gestuurd.
Massa's vrouwelijke fans over
de hele wereld verspreid we
nen bittere tranen als de
kranten de eerste foto's bren
gen van hun idool als gekort
wiekt rekruut.
Elvis' tegenstanders verkneu
kelen zich reeds bij voorbaat
bij de gedachte: „We zijn nu
twee jaar van hem verlost
Als hii terugkomt zal niemand
meer weten wie Elvis Presley
was". Maar de aanbidders
voorspellen: „Elvi^ wordt een
zingende kolonel". En wat
wordt Elvis? In ieder geval
niet wat de profeten voorspel
den. Op 4 maart 1960 zwaait
hij af met een paar sergeant-
strepen op de mouw, een
blanco militair strafregister en
ook zijn naam is men niet
vergeten, want de eerste elpee
die in het nieuwe burgerbe
staan wordt opgenomen (,.E1-
vus is back") haalt als van
ouds weer een miljoenenver-
En toch.... Elvis is anders
geworden Niet alleen heeft
hij de bakkebaarden rond zijn
oren laten verwijderen, ook is
zijn vulkanische presentatie
uit de pré-militaire periode
Elvis ziet af van tumulteuze
zaalconcerten om zich voorna
melijk toe te leggen op het
maken van ijzersterke hits en
te bewijzen dat hij acteerta
lent bezit.
Met een gemiddelde frequentie
van drie per jaar maakt Elvis
nog 26 films hetgeen zijn to
taal anno 1970 op 31 rolpren
ten brengt. Alle filmkritieken
ten spijt wil elke producer
met Ehis in zee. Allicht, met
iemand aan wie een miljoen-
leger fans kleeft, kun je fi
nancieel onmogelijk op de
klippen lopen. Formule, al is
het draaiboek nog zo zoutloos,
laat Elvis een paar songs kwe
len en de bioscoopkassa's zul
len bij voorbaat rinkelen
Met het filmen wordt het ech
ter stiller rond dc „Pc'vis"
Zijn naam wordt weggespoeld
door de beatgolf, en In 1963
slaat het noodlot definitief toe.
De „Beatles" veroveren Ameri
ka. en in het land van Uncle
Sam schieten nieuwe groepen
die naar voorbeeld van de vier
Britten handelen, als padde
stoelen uit de grond.
Is het voorgoed gedaan met de
Elvislegende? Niets daarvan.
Presleys manager en lift naar
het succes, de ijzervreter „Ko
lonel" Tom Parker, brengt
hem vijf jaar later in 1968
terug in de showbusiness.
Op de derde december van dat
jaar, om drie minuten voor
negen 's avonds, stemmen mil
joenen Amerikanen hun tele
visietoestel .af voor de met
veel tamtam aangekondigde
Elvis Presley Show. De kolonel
had hiervoor van de N.B.C.-
televisie een waanzinnig hoog
bedrag weten los te weken,
alsmede een clausule in het
contract dat „de contractant
volledig zichzelf moet kunnen
zijn", met andere woorden: El-
vis moet kunnen doen en laten
wat hij zelf wil. Degenen die
zich aanvankelijk voor de
beeldbuis hadden genesteld om
zuchtend een brok jeugdsenti
ment op te halen, raken op die
avond weer in de ban van de
man in het zwartleren pak.
Oude. opgepoetste hits als
„Heartbreak Hotel". „Jailhouse
Rock", „Hound Dog" en „Love
me tender" blijken nog goed
genoeg om een run op de
grammofoonplatenwinkels - te
ontketenen voor de soundtrack
van de show. Na geen maand
later wordt het album al met
goud bekroond. De kolonel
heeft weer eens voor de zo
veelste maal gelijk gekregen.
„Never change a winning team"
is zijn lijfspreuk: „Veran
der nooit de koers". Is er een
beter bewijs voor deze lijf
spreuk dan een man van 34
jaar. die men alweer de nodi
ge jaren vergeten is. weer met
een teeveeshow op de troon van
de showbusiness te hijsen?
Misschien heeft Elvis in de
gelukzalige roes van'zijn for
midabele come-back een mo
ment gepeinsd over de dag dat
Tom Parker bij hem zijn op
wachting maakte, en om zijn
kwaliteiten als manager te be
wijzen R.C.A. wist te bewer
ken de jonge zanger voor
35.000 dollars over te nemen
van „Sun Records".
Elvis ving toen zelf de lieve
som van 50!000 dolïars Van
welk douceurtje hij zijn eer
ste Cadillac kon kopen Niet
lang na de> opzienbarende
leevëeshow die „Time" zelfs
verleidt tot het citaat „Elvis is
terug alsof hij nooit is wegge
weest" ontvangt de kolonel
een blanco contract voor een
optreden van vier weken in
liet peperdure „International
Hotel in Las Vegas. Het be
drag dat Tom Parker invult:
125.000 dollars per week. Vier
weken lang is er in voor
noemd hotel gegn tafel meer
vrij. ook al bedraagt de reser-
veringsprijs van zo n van alle
gemakken voorziene dis bedui
dend meer dan duizend dollar
Zelfs grote sterren als Frank
Sinatra, Sammy Davis jr. en
Dean Martin die in deze
pretplaats in de. Nevada woes-
tiin sterk concurrerende eta
blissementen bezitten beho
ren tot de vaste gasten als
Elvis optreedt. Het publiek,
ook al ligt de gemiddelde leef
tijd ver boven de dertig, ge
draagt zich zoals zich dat be
taamt bij het optreden van een
groot rockzanger.
Er wordt geschreeuwd, ge
joeld en gefloten. En tussen de
coulissen, onbereikbaar voor
de felle spotlights, staat avond
aan avond kolonel Tom Par
ker. ilij wrijft zich verge
noegd in de handen. Het gaat
weer goed. Net als vijftien
jaar geleden. Net of Elvis
nooit is weggeweest.
mode is altijd een zich distantiëren van wat de
i draagt. Nu de hondehalsband en de enorme
breloques om negenennegentig van de honderd
halsjes hangen, komt er een tegenstroming,
de echte juweliers zeer ingenomen zullen zijn:
de solitaire, een enkele (kostbare) edelsteen hoort nu
aan een dun gouden kettinkje strak om de hals te
hangen en werkelijke VIP'S doen dat nu ook. VIP is
een woord, dat wij hier ook wel gebruiken als we
interessant willen doen: het betekent Very Important
Person. Zulke mensen, maar dan wel personen met
modieuze verdiensten, hebben van het Amerikaans
tijdschrift „Women's Wear Daily" een nieuwe bijnaam
gekregen „Beepees" (uitgesproken „Biepiez'), gemaakt
vanuit de eerste letters van de woorden Beautiful
ft jf jg
Op de 4e Internationale brillenbeurs
die onlangs werd gehouden in Oyon-
nax (Frankrijk) is op spectaculaire
wjjze aan de dag gekomen hoe be
langrijk de plaats is die Frankrijk In
neemt bij het fabriceren van zonne
brillen- In het afgelopen Jaar zijn
daar 80 miljoen donkere brillen, te
zamen voor 433 miljoen franc ver
vaardigd, waarvan bijna de helft voor
het buitenland.
Dit is niet in het laatst te danken aan
het ijveren van mode-ontwerpers zo
als Pierre Car din die met bijzondere
monturen van de bril zulk een in
teressant accessoire hebben gemaakt
De fabriek die voor doze couturier
brillen maakt, levert er 25.000 per dag
waarvan 50% naar Amerika wordt
verkocht onder de naam Riviera!
Dank zij de modeontwerpers heeft de
zonnebril momenteel vooral de func
tie de zon IN de 'ogen te laten schij
nen, want de hypermoderne modellen
worden in het haar gedragen hetgeen
een bandeau overbodig maakt- De vol
gende stap is logisch: een Parisienne
die bijzondere brillen ontwerpt en ook
verkoopt heeft nu maar de glazen
achterwege gelaten en monturen ge
maakt van gouden draad dat in twee
spiralen voor de ogen is gelegd. Als
je toevallig de bril eens voor de ogen
laat zakken zie je de wereld in een
gouden schittering maar wel dolge
draaid hetgeen intussen vaak met
de werkelijkheid overeenkomt.
Een andere ontwerpster hield wel de
glazen in ere maar ze maakte het
montuur van soepel leer waardoor het
sierraad zich gemakkelijker om het
hoofd laat leggen.
Op de Internationale salon werd ech
ter een prognose gegeven die voor
spelde dat het volgend jaar de brillen
weer verstandiger zullen worden, geen
monstermodellen meer en geen
vreemde monturen. Het model zal
lichtelijk ovaal zijn. of afgerond recht-
rechthoekig, de zacht getinte glazen
(roze, amber, zachtlila of opalei ge
vat in fijn metaal. Het plastic zal niet
uitgediend zijn, maar wel bescheide
ner worden tozgepast en de vorm van
het oog volgen.
ADVERTENTIE
Ondanks de fraaie kapsels, die de
coiffeurs op onze hoofden bouwen
ondanks de pruiken en Indiasjaals,
die de uitgezakte lokken weer zo
modieus verbergen, geven sommige
artiesten de moed niet op ons onder
hun hoedje te vangen. Jean-Charles
Brosseau doet het in elk geval
opzienbarend met een paardeharen
chapeau waarop hü tuitte en oranje
bloemen borduurde. Met een hoed
kun je je tuat veroorloven, zei h\j, en
zette zgn dame op haar kleine neusje
een donkere bril met montuur uit
parels en kristalletjes, ten overvloede
voorzien van een parelketting, zodat
zij de bril ook eens even af kan
zetten en aan de ketting laten
bengelen op haar bloesje. De
sigarettenpijp. u-aarin de pareltjes
heel klein zijn gehouden, wordt meer
beheerst door topaasgele Tiroolse
steentjes en ligt ook al aan de ketting
die madame om de pols heeft
geslagen. De ringen, die bestaan uit
een half tot heel dozijn draaddunne
bandjes, bijeengehouden door ren
staafje waaraan gekleurde bollen
hangen, doen het pas waarlijk goed
als je er vijf draagt aan uier vingers:
aan de wijsvinger twee.
