jSt
EENDRACHT
BASIS VAN SUCCES
IN SNEEK
tweevoudig Nederlands golfkampioen
Spelers
trainen
en passant
de jeugd
ZATERDAG 11 JULI 197(1
WASSENAAR - In de af
gelopen anderhalve maand
is Jan Dorrestein twee
keer golfkampioen van
Nederland geworden. Op
4 juni veroverde hij in
Hattem de titel bij de
profs en zondag was hij
in Eindhoven de sterkste
in een gezelschap van be
roeps- en amateurspelers.
Dat. eerste kampioenschap
is vrijwel alleen bekend in
het exclusieve golfwereld-
je.
GROOT TOERNOOI
BETEKENT SOMS
VIER DAGEN
SPELEN ONDER
ENORME PRESSIE
Jan Doncstein is professional. Dat be
tekent niet dat hij. zoals zovele Engel
sen en Amerikanen, in zijn onderhoud
voorziet door het spelen van grote
toernooien in het buitenland, die
meestal een fors bedrag aan prijzen
hebben. Zijn meeste tijd brengt hij
door op het terrein van de Haagse
Golf en Country Club in Wassenaar,
waar hij les geeft. Begin dit
heeft Dorrestein een drie maanden
durende tournee door Afrika gemaakt.
Het waren zijn eerste toernooien bui
ten Europa. „Ik heb twaalf toernooien
gespeeld. In. Zuid-Afrika, Zambia en
Kenia. Mijn beste prestatie was het
winnen van een toernooi in Kenia,
waar heel wat grote spelers aan deel
namen. Het is een geweldige ervaring.
Je moet beslist niet denken dat het
een snoepreisje is. Voortdurend ben je
bezig. Het is een aaneenschakeling
van reizen, oefenen en spelen. Er is
weinig tijd voor ontspanning. Omdat
je elke baan moet leren kennen ben je
veel tijd kwijt aan het onderzoeken
van de moeilijkheden ervan".
Gevraagd naar de financiële kant van
de tournee is Jan Dorrestein eerst vrij
terughoudend. Hij wil wel vertellen
hoe hij in staat werd gesteld de drie
maanden naar Afrika te gaan. „Vijftig
mensen van mijn club hebben het
bedrag voor de reis bijeengebracht.
Als ik winst zou hebben gemaakt zou
iedereen in verhouding wat hebben
teruggekregen. Door het winnen van
het toernooi in Kenia ben ik juist
rondgekomen.
Uniek
M
A
Het lange spel is het moeilijkste. „Er i
nodig", zegt Jan Dorrestein.
een bepaalde techniek
J?n Dorrestein is snel doorgestoten
naar de top. Reeds op jeugdige leeftijd
„mijn vader is ook golfspeler even
als mijn drie broers" kwam hij in
aanraking met het spel. Drie jaar
geleden werd hij professional. Ge
steund door het Nederlands Golf Co
mité, het overkoepelend orgaan voor
beroeps- en amateurspelers, kreeg hij
de kans zich te bekwamen in Enge
land, de bakermat van het golfspel.
Deze situatie is uniek. Nergens ter
wereld komt het voor dat beroepsspe
lers door de bond in staat worden
gesteld zich verder te ontwikkelen. In
het verleden heeft onder meer Martin
Roessink hiervan profijt getrokken.
Roessink is de enige Nederlandse tou
ring professional. Hij speelt veel toer
nooien in de Verenigde Staten. De
overige 38 beroepsspelers die Nederland
telt zijn lesprofessionals.
Fraaier
Secretaris L. Poldervaart van het Ne
derlands G. i Comité wil ::ijn -.port
graag verlost zien van het image, dat
golf alleen iets is voor heren met
goedgevulde portefeuilles en dure au
to's, die op hun rondgang langs de
holes begeleid worden door een jonge
tje, dat de attributen meesleept, ..Het
ËRKS
X Ut1! i
Kenia heeft hem
leren kennen als
toernooiwinnaar
is helemaal niet zo dat wij ons afslui
ten. In principe zijn we bereid ieder
een tot onze clubs toe te laten. De
grote moeilijkheid is echter dat we
niet voldoende terreinen hebben om
golfbanen aan te leggen".
De heer Poldervaart herinnert aan de
kwestie-Staelduinen. „In Rotterdam
willen we een baan aanleggen. Van
alle benodigde instanties hebben we
toestemming gekregen, maar toen we
begonnen kwamen er van al
lerlei kanten protesten. Ook de ka
bouters hebben zich er toen mee be
moeid. Die mensen realiseren zich niet
dat een bos. waar per jaar slechts
enige tientallen wandelaars kwamen
het Staelduiaise bos is particulier
bezit door een golfbaan fraaier
wordt. Nadat de gemeente Rotterdam
het terrein had gekocht zijn we be
gonnen met kappen. Niet, zoals de
houtvester beweerde, in het wilde
weg. maar alleen op de plaatsen waar
het nodig was. We zijn toen gestopt
met de aanleg om de zaak enigszins
tot bedaren te brengen, maar in okto
ber worden de werkzaamheden her
vat We hebben in het westen van het
land zo'n gebrek aan golfbanen, dat
een baan in Rotterdam in een zeer
grote behoefte voorziet".
Kwalificatieronden
In augustus gaat Jan Dorrestein enige
invitatietoernooien in Engeland spelen.
„Het is het mooiste als je uitgenodigd
wordt. Dan ben je er tenminste zeker
van dat je kunt meedoen. Als je op
eigen houtje naar een toernooi gaat
en je bent nog niet zo bekend moet je
eerst pre-kwalificatiewedstrijden spe
len en als je daar doorheen komt nog
gewone kwalificatiewedstrijden. Deze
manier moeten ze wel volgen, want
soms melden zich wel een paar hon
derd spelers. Die kunnen natuurlijk
nooit allemaal meedoen, zodat ze wel
moeten selecteren. Stel dat zo'n toer
nooi in Afrika is. Je gaat er op goed
geluk heen, maar je slaagt er niet in
je door de twee kwalificatieronden
Op het fraaie terrein van de Haagsche Golf en Country Club in Wassenaar geeft Jan Dorrestein les.
verkeert de tweevoudige kampioen in een positie, die golfspelers zich niet graag wensen: zand.
heen te werken. Dat kost je dan
handenvol geld waarvoor je niets te
rugkrijgt. Bij een invitatietoernooi
daarentegen ben je er zeker van dat
je kunt deelnemen, waardoor je een
deel van je onkosten in ieder geval
kunt dekken".
Een „ouwemannensport" vindt Jan
Dovregtejn golf bepaald niet, hoewel
hij niet wil ontkennen, dat de meeste
beoefenaars ouder zijn dan veertig
jaar. „Maar er is een tendens dat ook
de jeugd belangstelling krijgt. Dat
merk je steeds meer. Maar het over
grote deel is toch ouder. Het zijn vaak
mensen die hebben getennist of ge
hockeyd, maar die de snelheid voor
dat spel niet meer kunnen, opbrengen,
Met golf behoef je niet snel te zijn. Zo
komen er elke week twee heren van
een jaar of zeventig, die negen holes
gaan spelen. Daar nemen ze alle tijd
voor. Dat is hun ontspanning. Zij ko
men in de open lucht en bovendien
zijn ze in beweging".
Inspanning
Voor golf op het hoogste niveau is
echter heel wat meer inspanning ver
eist. „Als je", vertelt Jan Dorrestein,
„aan een toernooi meedoet sta je on
der een enorme druk. Je moet de
„course" die meestal bestaat uit
achttien holes, die vier keer moeten
worden gespeeld in een zo klein
mogelijk aantal slagen zien rond te
komen Dat is bijzonder zwaar. Elke
slag is van het grootste belang. Een
groot internationaal toernooi duurt
soms vier dagen. Dat betekent vier
dagen onder een enorme pressie spe
len. Vóór zo'n dag kan ik nooit een
hap door mijn keel krijgen. Dan ben
ik op van de zenuwen. Pas na de
laatste hole valt de druk van me af,
dan kan ik wat eten".
De populaire vorm van het spel. mid
get- of mini-golf, die door heel wat
meer mensen wordt beoefend, is niet
te vergelijken met het oorspronkelijke
spel. Dorrestein: ..Aleen de precisie om
de bal in de hole te slaan is hetzelfde.
Voor golf is een bepaalde techniek
nodig. .Ie komt met dr stick voor zo'n
lange slag helemaal boven je hoofd.
Bij minigolf geef je alleen maar een
tikje tegen de bal. Als je echter een
bal een paar honderd meter verder
moet slaan is de techniek heel anders.
Het lange spel is dan ook het moei
lijkste. Dat is het onderdeel, waarop
Roessink bij de strijd om de nationale
titel faalde". (Roessink eindigde als
zevende). Dorrestein. die met twee
Engelsen les geeft op de Haagse Golf
en Country Club, hoopt eens als Mar
tin Roessink die de nationale titel in
de afgelopen drie jaar veroverde,
„touring prof" te worden. Het peil
in Nederland gaat natuurlijk wel om
hoog, maar de moeilijkheid is dat ook
in het buitenland het niveau stijgt.
Het is dan ook erg moeilijk om inter
nationaal mee te tellen. In Amerika
zijn toernooien met een hoofdprijs van
soms honderdduizend guld.n De
meeste ervan worden georganiseerd
door grote fabrieken, die er wel iets
tegenaan kunnen gooien. Als je zo'n
toernooi een keer wint, zit je goed
Champagne
De telefoon gaat. Jan Dorrestein staat
op en neemt de hoorn van de haak. In
het gesprek, dat volgt, valt het woord
„champagne„Ja", vertelt hij even
later, "er was mij een fles champagne
beloofd voor het eerste toernooi dat ik
zou winnen. De eerste keer was ech
ter in Kenia. Ook de tweede keer,
toen ik het Nederlandse besloten prof
kampioenschap in Hattem won, was ik
niet thuis. Pas zondag, na afloop van
het open kampioenschap, heb ik óie
fles in ontvangst kunnen nemen. Ik
hoop dat het niet de laatste is."
Later, in de winkel op het terrein van
de HGCC. waar de golfstokken in
grote rijen staan te wachten op ko
pers naast dozen met ballen en aller
lei voor een leek onbekende andere
attributen, wijst Jan Dorrestein trots
naar een plank achter de toonbank,
waar twee bekers prijken. "Daar
staan ze", zegt hij met een niet geheel
professioneel gezicht. „Het zijn de eer
ste". Voor Jan Dorrestein, de 24-jarige
tweevoudige Nederlandse kampioen,
zullen er waarschijnlijk nog vele vol
gen.
FRANK WERKMAN
„Us Abe-''
periode
afgesloten
SNEEK. De herinnering aan de weergaloze successen van „us Abe" is het Friese
voetbalvolk héél lang bijgebleven. Maar de laatste seizoenen verwaterde de roes
van destijds en was het de „vriendenclub" Sncek een doorn in het oog. dal het
noorden vrijwel nooit sterk vertegenwoordigd werd in het Nederlandse amateur
voetbal. Algemene ergernis heeft-het „heilige vuur" in Sneek aangestoken'en dank
zij een onvoorstelbare kameraadschap is de ervaren trainer Stoffels het afgelopen
weekeinde erin geslaagd om te bereiken wat hij wilde: het landskampioenschap.
Enthousiaste voorzitter Doevendans: „Dit resultaat werd alléén door de trainer en
de spelers bereikt. Als er. om een voorbeeld te oncmcn, moeilijkheden ontstonden
van wat voor aard óók, loste het team ze vrijwel altijd zelf op. Een moordstel kerels
is het. Het bestuur werd altijd maar zijdelings bij de problematiek betrokken".
het veld. Aanvoerder Piet Jaspers draagt
De grote verantwoordelijkheid van
het Sneekelftal bleek hel afgelopen
seizoen ook uit een ander saillant
voorbeeld. Gerrït Abma, de bedreven
schutter, trok elke zondagmorgen
ook voor een uitwedstrijd een uur
uit voor het oefenen in het nemen van
strafschoppen. Hij deed dat helemaal
in zijn eentje. Voor de serieuze Abma
was die extra-belasting gewoon een
„must". „Ik ben door het elftal
aangewezen om de penalties te nemen.
Als ik het dan aanvaard, moet ik me
er serieus op toeleggen. Het is in mijn
ogen een belangrijke opdracht. Een
strafschop kan een wedstrijd vaak
beslissen". De concentratie van Abma
heeft succes opgeleverd. Hij is de
enige voetballer in Friesland, die nog
nooit een strafschop heeft gemist.
Nu het streven in een succes eindigde
en Sneek voor de keuze kwam te staan
toe te treden tol de rijen van dc
semi-profs werd weer een appèl op hel
verantwoordelijkheidsgevoel van de
Friese leiders gedaan. Voorzitter
Doevendans ontkent dal de club van
het voorrecht gebruik zal maken. „Het
bestuur heeft er lang over beraadslaagd.
Maar we doen het niet. Betaald voetbal
is in Sneek niet haalbaar. Aan een
moet bereiken om te kunnen draaien,
komen we nooit toe". Financieel heeft
Sncek in het amateurvoetbal altijd een
gezond bestaan kunnen leiden. Daarom
vond het bestuur het onredelijk om
voor de kampioenscompetitie dc
entreegelden te verhogen. Andere
titelhouders deden dal wel. Deze
opvatting heeft Sneek een plezierige
ervaring opgeleverd. Een supporter uil
Emmen, die de beslissende wedstrijd
tegen Sunderbout bijwoonde, schonk
de club zomaar een briefje van
honderd gulden. Uil erkentelijkheid
voor het gebaar van Sneek, zei ie erbij.
De nieuwe amateurkampioen van
Nederland wordt strikt zakelijk geleid.
Trainer Stoffels, die erg populair is
onder de spelcis. leidt de trainingen
met strakke hand.^ M O.-leraar Bert
adviseert hem bij 't conditieondevricht.
Een klankbord voor de spelers
dï trainer vmmt de vaste
eerste-elftalleider Bouke Bartstra. Een
enorm gezien figuur in de vereniging.
Van hem is het idee afkomst is om da
spelers in te schakelen bij de
training van de enorme welpengroep.
..Eindeloos", vind* ds Sneekjeugd dat
initiatief. „Als we een duur betaalde
kracht 't werk zouden laten overnemen
dan had deze niet voor de helft zoveel
De grootste handicap van Sneek was
in het verleden het gebrek aan moed en
zelfvertrouwen. Na de „professionele"
aanpak van de laatste tijd zijn de
tekortkomingen weggewerkt. En toch
zegt trainer Stoffels dat de spelers uit
het westen méér techniek en tactisch
inzicht hebben. Voorzitter Doevendans
is het daarmee oneens: „Het is waar.
er zit vaak meer gladheid, meer
romantiek, meer show zou je kunnen
zeggen, in het voetbal van de clubs
buiten Friesland. Maar tactisch en
technisch zijn we beslist niet dc mindere
van anderen". De Sneker voorman staaft
zijn bewering met feiten. Hij herinnert
aan de wedstrijd tegen de Treffers,
waarin de tegenstander binnen een half
uur totaal werd overklast. Ook bij
Papendrecht lukte dat.
Anne Abma, de jongere broer van
Gerrit, heeft al vele aanbiedingen van
betaalde clubs resoluut afgeslagen,
omdat hij ingenomen is met de
eenvoudige kameraadschap bij Sneek.
„Ik heb nog nooit zo prettig gespeeld
als hier. Waarom zou ik me dan ln
zo'n onzeker avontuur storten? Voor
die paar centen, die je kan verdienen"
Ik pieker er niet over". Eenstemmigheid
bracht Sneek er twee maanden geleden
bijna toe om af te schrijven voor de
kampioenscompetitie. „Als we niet
voor 18 juli met de wedstrijden klaar
komen, speelt mijn elftal niet", stelde
de Friese voorzitter keihard op de
vergadering van de verenigingsleldei s.
„Het ls de wens van mijn spelers. Je
mag niet van ze verwachten, dat ze
na een slopend seizoen nog zó lang
prestaties blijven leveren. De gezinnen
willen hun vaders ook wel eens zien".
Als de andere clubs het voorstel van
Sneek hadden verworpen, hadden de
Friese kanshebbers zich onherroepelijk
teruggetrokken.
Een eendrachtig samenspel, waar vele
verenigingen een voorbeeld aan kunnen
HANS DF RRUYN
