MILES DAVIS NOG STEEDS DEZELFDE
TOM RUSH
IN-A-G ADD A-DA-V IDA
ADAM
MAAKT TOILET
GOUDEN
KNOOP
DOORGEHAKT
BESCHAAFDE FOLK
HANDELSMERK IRON BUTTERFLY
doorbr£ek
°e sleur
dezelfde
thee.
We kunnen gerust stellen dat
trompettist Miles. Davis een
van de weinigen van zijn ge
neratie is die ooIa in de huidi
ge free jazzcxinstellatie nog
meetelt. Om deze reden wordt
hij dan ook door zijn vroegere
aanhangers tegenwoordig nog
al verguisd. 1>>ch is er wezen
lijk weinig aan Davis' spel
veranderd. TCijn stijl is wat
soberder en abstracter gewor
den. maar -de prachtige toon
en de gcdur/fde harmonieën zün
gebleven. F»i dat is meer dan
wij van lget merendeel van
zijn generatiegenoten kunnen
De verw;urring over Davis' ge
wijzigde stijl zit hem, volgens
onze o zo bescheiden mening,
in de .veranderde entourage.
Zo'n ja.-ar of tien, twintig gele
den begon ieder nummer met
een braaf geblazen unisono,
gevolgil door een reeks solo's
waarbij iedereen aan bod
kwarri eerst de blaasinstru
menten en daarna de ritme-
secti'fc. Tijdens het optreden
van ^Davis in Amsterdam, een
jaar j of zes geleden, kon men
al gepaalde nieuwe tendensen
besmeuren. Van de combo,
waarmee Miles Davis naar
Nederland kwam is slechts ex-
Aijt Blakey tenorsaxofonist
Wfayne Shorter overgebleven
alfe naaste medewerker. Pia
nist Herbie Hancock („Water-
rpelon Man") en bassist Ron
^Carter hebben het te druk met
tender studiowerk en drummer
[Tony Williams vormde na zijn
j,.uittreden" de free-pop groep
„Lifetime", waarin o.a. bassist
lian Adderleypianist Joe Za-
Jack Bruce (ex-Cream) en
John McLaughlin; een nogal
onderschatte sologitarist, een
plaatsje hebben gevonden.
Opvallend is dat juist de minst
begaafde figuur van deze
vroegere formatie, nog steeds
aan de zijde van Davis te vin
den is. Op de nieuwe dubbel-
elpee van Davis „Bitches
Brew", is Shorter echter nau
welijks te horen en dat is wel
zo prettig. Wie zijn inspiratie
loze gehijg van een jaar of
wat geleden heeft gehoord, be
grijpt deze dankzegging. Naast
Shorter vinden we op dit al
bum een reeks „vrije keien",
zoals Chick Corea op de elek
trische piano, drummer Jack
De Johnette, de voormalige Ju-
hiervoor al genoemde John
McLaughlin. Davis moet een
mateloze bewondering voor
deze figuur koesteren, want
hij schreef speciaal een num
mer voor hem. Toch vervullen
al deze illustere solisten slechts
een ondergeschikte rol in de
nieuwe Davisconceptie. Zij
vormen een geheimzinnige en
toverachtige basis, waarop Da-
vis zijn droomkastelen
Davis is nog immer de koele
en ingetogen blazer van vroe
ger. Zijn spel is momenteel
zelfs gespeend van iedere
franje, de uiterste consequentie
lijkt bereikt. Het zal overigens
voor velen niet makkelijk zijn
Davis' ontwikkeling te door
gronden. beter gezegd het spel
van de hem omringende men
sen. Miles Davis is in wezen
dezelfde gebleven, dat betoog
den wij al. maar het brave
pas op de plaats als de grote
Miles solo's blaast, bestaat niet
meer. Daarvoor in de plaats is
de free-form gekomen. Men
zal eraan moeten wennen de
solo's van de meester omrankt
te horen door a-tonale flarden,
die veroorzaakt worden door
soms wel drie elektrische pia
no's. drie slagwerkers, een
basklarinet, een sopraansax en
nog een handvol andere in
strumenten. We zeiden het al:
niet Miles Davis is veranderd,
maar de entourage. Het grote
persoonlijke talent van Davis
domineert echter in alle op
zichten en dat moet voor de
fervente fans voldoende zijn.
(CBS S 66236).
After shave is altijd nog
de meest gebruikte artikelen in de herenseries.
ALVIN LEE
BREIN VAN
TEN YEARS
AFTER
Wat Ian Anderson Is voor
Jethro Tuil, is Alvin Lee
voor Ten Years After. Bei
de heren tekenen voor alle
composities en bepalen zo
doende het gezicht van de
respectievelijke formaties.
Overigens is er wel een
verschil in de „totaal-
sound". Bij Anderson con
stateren wij de verwerking
van klassieke elementen
(denk eens aan „Bourree"),
terwijl wü bij Lee jazz, rock
en bluestrekjes waarnemen,
meer eigentijdse muziek-
Op de nieuwste elpee van
Ten Years After, „Crickle-
wood Green", valt een en
ander duidelijk te horen.
Vooral het nummer .Me
and my baby" is pure jazz.
De rest van de plaat is
gevuld met het wat zwaar
dere werk, in Amerika hea
vy-rock genaamd. Deze
veelzijdigheid valt toe te
juichen, want het verschaft
de pop een wat volwasse-
ner status. Veel mensen
denken nog dat pop niets
anders is dan een immer
doordrenzende dreun. Na
tuurlijk circuleert er de
nodige shit. maar vooral
het laatste halfjaar merken
we hoogst interessante ge
luiden op die ook de oude
ren welgevallig in de oren
moeten klinken. Neem de
folkrevïval in Engeland
(Fairport Convention, Pen-
angle), John Mayall's be
kering tot de betere blues,
het somtijds zeer lieflijke
werk van Jethro Tuil en
ga zo maar door. De mu
ziek van Ten Years After
zal de oudere generatie
minder genoegen doen van
wege het volume, bij een
nadere beschouwing echter
zo zij de moeite zouden
willen nemen tot beluiste
ring zal hun het inven
tieve karakter van de com
posities en de goede instru
mentale behandeling daar
van opvallen (Deram SML
1065).
De folkmuziek mag zich
sinds het begin van de ja-
vendige belangstelling ver
heugen. De revival begon
in Amerika, waar figuren
als Dylan en ook Simon en
Garfunkel het niet meer te
blussen folk-vuur aansta
ken. Een minder grote
naam, die mede-verant
woordelijk is voor deze
herleving, is Tom Rush. Al
in pakweg 1961, 1962 was
hij in Boston een lokale
beroemdheid, en een jaar
later genoot hij landelij
ke bekendheid, hetgeen
blijkt uit de lovende woor
den die Robert Shelton van
de New York Times aan
hem wijdde: „Rusn is een
van de belangrijkste folk-
vernieuwers en levens een
begaafd blues vertolker
naamd, bepaalt on-.e hoofd
figuur zich tot het zingen
van voor het merendeel
wat sentimentele liedjes.
„These days" bijvoorbeeld
of het zeer lieflijke „Lul
laby". Gelukkig brengt
Rush ook nog wat zwaar
der geschut in steU'ng, zo
als het sterk door ae oïues
geïnfecteerde „Wild Child"
en het rock en roll-actitlge
„Drop down mama". Zonder
deze twee laatste nummers
zou het geheel echt wat te
zoetelijk geworden zijn,
ook al door de prachtige
begeleiding die hier en
daar niet helemaal strookt
met het originele folkwerk.
In deze neo-folknummers
klinkt sterk de bewonde
ring door van Rush voor
het werk van Paul Simon,
vooral in „Child's song". De
plaat valt te rangschikken
onder hel betere luister-
werk voor midden-twinti
gers. (CBS 63940)
JOHNNY
MATIS
KLASSE
ZANGER
De naam Johnny Matis zal
slechts weinigen in ons
land iets zeggen, zeker de
jongeren niet. Toch hebben
we hier te maken met een
in Amerika zeer populaire
en hooggenoteerde zanger.
De reden van zijn geringe
populariteit in deze Bataaf
se nederzetting is eigenlijk
onbegrijpelijk. want wat
Matis presteert is van de
allergrootste klasse.
Gelukkig kunnen de „onge
lovigen" in de herkansing
nog iets goed maken door
de kortgeleden verschenen
nieuwe elpee van deze be
gaafde vocalist te kopen.
3p deze schijf, „Raindrops
keep fallin' on mv head"
genaamd, zingt Matis elf
„eigentijdse" nummers, dat
wil zeggen songs die via de
hitparade en de bioscoop
tot de grote massa zijn
doorgedrongen Een com
merciële repertoirekeus
dus, hetgeen echter niet wil
zeggen dat Matis zich heeft
beperkt tot klakkeloos „co
veren". Door de fijne en
inventieve arrangementen
van Ernie Freeman en Al
Capps en de rijke voor
dracht van Matis klinken
alle titels als nieuw in de
oren. Zelfs de titelsong, op
Johnny Jordaan en Tante
Leen na door zó wat ie-
lept
pleit vt
Matis
blijkt i
STOEIEN EN STAMPEN
MET BUCKAROOS
erkje van de zijn de Buckaroos het be-
drummer Jerry luisteren wel waard. Alleen
mis je bij dergelijke platen
toch wel het publiek. Stoei
en en stampen in een pu-
bliekloze studio is country
zonder western.
woelig
Wiggins, die wordt bijge
staan door viool- en gitaar
plukker Don Rich. De
groep bestaat verder uil
Doyle Holly en Doyle Sin
ger. De laatste is een
nieuwkomer. Op de drum- Capitol
gezongen,
rveling op en dat
ir hem Dat Johnny
en fijnproever is
t de verdere keuze
van Rod McKuen (gemaakt
voor „The prime of miss
Jean Brodie" met Oscar
winnares Maggie Smith in
de hoofdrol), „Bridge over
troubled water" van Paul
Simon, Jim Webbs „Honey
come back". George Harri
son's „Something" (eindelijk
erkenning voor de mystieke
Beatle), „Alfie", uit de ge
lijknamige film en net als
„Raindrops" een Baclia-
rach-Davidcompositie, ,,E-
verbody's talkin'van Fred
Neil en ga zo maar door.
Een plaat waar iedereen
van moet kunnen houden,
Dngeacht de leeftijd. Het
wordt tijd dat Johnnv Ma
tis er waf fans bijkrijgt.
(CBS S 64012)
Het nummer ,.In-A-Gadda-
Da-Vida" is zo'n beetje het
handelsmerk van de Ame
rikaanse groep Iron But
terfly. Op praktisch iedere
elpee van dit nu al weer
geruime tijd in de pop
meedraaiende viertal komt
dit lekkere stampstuk voor.
Het is alleen jammer dat
het zoveel weg heeft van
die andere klussieke stam
per ,,The sunshine of your
We
er eerder mee op de markt
kwam, The Cream of Iron
Butterfly. Ook op de nieu
we Iron Butterfly-elpee
..Live", opgenomen tijdens
een optreden. domineert
,,In-A-Gadda-Da-Vida"
Men heeft er zelfs de gehe-
ruimd. Hel blijft een fasci
nerend stuk muziek mei al
die indringende herhalin
gen. Van dit nummer zijn
ook andere versies bekend,
waarvan wij u er een spe
ciaal kunnen aanbevelen,
namelijk die van de bon-
goïst Mongo Santamaria op
de elpee ..Feelin' Alright"
alle
dat
om niet minder luisterrijk
werk aan van Iron But
terfly. Opvallend in
nummers is hel bijn
zwerende zangwerk
aangevuld door gierend pi
taar- en orgelspel voor "en
toverachtige sfeer zorgt.
Als geheel een plaat
zeker in de smaak zal i
len bij eftelijke ..hea
younsters" (ATCO Ster.
die
Lang geleden, toen moeder- en va
derdag nog nief bestonden, en er
met Kerstmis geen cadeaux gegeven
werden, had Sinterklaas een groter
en exclusiever allure. Maar achteraf
bezien werd vader saai in de spullen
gezet. Mijn vader althans. Hij kon,
als het tegen tien uur liep en hij
nog slechts de sigaren of de nieuwe
portemonnee had gekregen, vriende
lijk vragen: waar blijven mijn sok
ken en mijn das? Maar thans!! Wil
de kleertjes voor meneer, alles in
Leer voor meneer, alles in geur voor
'meneer! Vooral dat laatste is nieuw,
zo nieuw dat de mogelijkheden nog
groeiende zijn, het geurende water
wassende.
Het wassende water
Nog nooit werd er zo naar Adams
gunsten gedongen! Niet door de
vrouwen, maar door de kosmetische
industrie, die rechtstreeks of via de
vrou\ft, hem verleidt. Wie had er
tien jaar geleden van een „herense
rie" gehoord? Maar wie weet dat er
nu al series zijn van 14 prepara
ten?? Misschien alleen de vrouw die
ze haar man laat kopen en dan ook
voor een deel zelf gebruikt, dat
spaart haar een speldegeld uit. Als
zij een lady-shave heeft, kan ze
naar after-shave grijpen; van de eau
de cologne houdt ook zij en zijn zeep
geurt pittig genoeg om er dol op te
wezen. De opmaak en de namen van
de herenprodukten zijn sèhitterend
uitgebalanceerd. Robuust, stoer, dap
per: For Men, Regiment, heet het in
Amerika. Moustache, Armateur in
het Frans, Markant, Russisch Leder
in het Duits. Er komen steeds meel
mannen die hun toiletartikelen even
zorgvuldig kiezen als hun dranken.
Maar nog minstens de helft voelt
zich geremd tegenover een verfijn
der verzorging. Ze zijn bang voor
verwijfd of ijdel gehouden te wor
den. En uit angst daarvoor zijn ze
helaas, nogal eens onverzorgd. Dat
merkt de vrouw. Aangezien het haar
is ingepeperd dat zij als muurbloem
overschiet wanneer zij kwalijk
geurt, heeft zij er een fijne neus
voor! Zij helpt hem dan ook over
zijn drempelvrees heen en schenkt
hem kruidig-fijne geuren in verschil
lende toiletartikelen.
Niet alles nieuw onder de zon
Slimme lieden menen dat ze het
wel begrijpen: dit is zo'n hedendaag
se nieuwigheid die hoort bij de snel
le jonge mode. Net niet bij de hip
pies, maar wel bij de Young Men in
smalle leren blazers, gebloemde
shirts, en shocking colors. Man, laat
je niet uitlachen! Vergeleken bij de
zo graag aangehaalde oude klassieke
Egyptenaren. Grieken en Romeinen
omvat het huidige herenpakket nog
maar een armzalig beetje! Diezelfde
vader van de sokken en de dassen,
gebruikte een echt scheermes, aluin,
talkpoeder en eau de cologne. Dat
mes lijkt vervangen door het elek
trisch apparaat. Maar 50 procent
van de mannen vindt toch dat zij
gladder worden door het scheren met
een mes, zij het dan een giletje (dat
natuurlijk ook onder andere merk
namen bestaat). Daarom zijn scheer
zepen en -crèmes nog steeds druk
gebruikte artikelen. Talk en het
frisse reukwater staan nog in aan
zien, de aluin is vervangen door
after-shave. Maar nieuw is de com
pletering met een tiental cosmetica
in verpakking en geur als een har
monisch ensemh'e bij elkaar beho
rend. De serie spreekt voor de man
nelijke eigenschap van systematisch-
zijn, in tegenstelling tot vrouwen die
meer van de hak op de tak springen
en allerlei door elkaar gebruiken.
Onder de douche of in het bad
gebruikt hij zijn eigen speciale
schuim of zeep. Tweemaal per week
wrijft hij zich in met bodylotion
(olie of emulsie al naar gelang de
aard van zijn huid). Als hij een
deodorant overslaat- geven wij een
gil en jagen hem de stuipen op het
lijf. We moeten daarbij een lange
adem'hebben want slechts li pro
cent van'onzë" mannén weet dat zij
dit artikel even hard. zo niét harder
nodig hebben dan de vrouw. Hij moet
nu eenmaal in het zweet zijns aan-
schijns het brood verdienen. Dat
aanschijn strekt verder dan het ge
zicht. De transpiratie riekt pas hin
derlijk als die middels bactex-iën
Nog nooit werd er zo naar Adams gunsten gedongen.
wordt omgezet en zich hecht op
en kleding. Daarom zal hij kij
tussen stift, spray, crème of poe
die de afscheiding niet verhindl
maar wel geurloos houden. Ml
hij een ernstig geval zijn dan j|
(zogoed als voor de vrouw) het i
perspirant dat de pox-iën een 1
afsluit. Tot zover is het. behoul
onze tussenkomst, nog goed geg|
Nu hoort u hem zuchten, hij rl
zich aan zijn stoppelbaard wijl
Nooit zal hij het prettig vij
daaraan te beginnen, maar erl
staat enige verlichting voor zijnl
den: Scheert hij zich elektrisch,
grijpt hij de pre-shave of de 1
elektrisch-shave. Zij zetten j
haartjes rechtop dank zij de alccl
houdende vloeictof met pilomotj
cum(ü) zodat het apparaat zei
makkelijk pakt. De natscheerl
heeft keus uit scheercrème, -zeepï
-foam. Alle Adams hebben daal
een aftershave nodig, ongeacht 1
scheermethode. Deze antiseptisl
lotion ontspant de huid e:
vleugje geur achter. Met c
cologne voor mannen kan hij i
vleugje versterken, of in de loop I
de dag opfrissen. Nu bekijkt
man zijn kam. Die komt niet z
als de echte hanekam. Daaron
er wat aan de fatsoenering gec
worden waarbij een tonicum,
zijn kapper hem in dezelfde
adviseert, een eerste verei
vakman weet of hij droog of I
haar heeft, iets tegen ro
versterking van huid en haar
hoeft. Misschien neemt hij ook
lik haarcrème of een shot
spuitbus om zijn wilde haren
vorm te leggen. Nu denkt u;
even, hij slaat de huidcrème
Nee. dat doet hij niet. maar
bang iets van zijn stoere beel(J
verliezen en voor ijdel t
•versleten. Maar aangezien
door het scheren wel lijdt, sn
hij die crème er 's avonds op. Ha!
Is hij een Amerikaanse man dan i
het mogelijk zijn dal we hem I: 311
penstift zien gebruiken. Waar; Dl
niet alle Amerikanen zijn ge! ;t(
verfdü
Fabricage
Een complete herenserie
wü zien vervaardigen in de fabri
van Russisch Leder. Daar horen I
vendien nog 5 zonnebrandprcparal la:
en colognedockjcs in sachctjes bij.
Hoe moderner een fabriek is, r
minder je ziet. Wel containers
automatische flessen-, tube- en sp:
vullers. roetsjbanen. lopende banóAei
waarop de produkten als speelgoe
soldaatjes in het gelid voorbij gi. c
den. En veel goed verzorgd? vro: SP
wen waaronder heel wat Italiaan
die hier kapitalen verdienen in ve
gelijking met thuis! Pas kant
klaar in de verpakking wordt h t,
voor een gewone verbruiker als
ben (cadeautjes!) fascinerend,
mannelijke combinatie van ha
bi-uin, half-zwarte dozen met
etiket, de witte fles of lube te<!
bruin of zwart, maar altijd voorz
van de naam en het merk: een ge;
leerde rode tulp. Dat is het merk v
Farina gegenüber in Keulen, ws
Russisch Leder vandaag komt. T
slotte de zo wel doordachte gescher.
verpakkingen van synthetisch bru
leer: een soort tabaksetui met ri:
of groter sportief sachet. Zelfs va'
wie ervan houdt: schuifdozen ir
metalen deksel waax-in de Na er
wacht in x-elief is te herkennen!
Wil moeder ter ere van vaderdag in de bus blazen? Gaal zü uit op gouden
manchetknopen? Dan kan zü bü de zeer fatsoenlijke juwelier, tüdcns hel kiezen
informeren of zü geen kat in de zak koopt, m.a.w. geen kit in het goud.
Onderzoekers van de consumentenbond hakten een paar gouden manchet
knopen door en wat zat er in: kit. En toch stond op de knopen het rijksgehalte
keurmerk voor 14 karaats goud.
Reactie van een der kantoren van Waarborg (die toezien op het naleven van de
Waarboi'gwet voor platina, goud en zilver): ..Het mei'k is terecht aangebracht,
omdat dit soort voorwerpen met een kitvuliing tot 20 gewichtprocenten voor
keux-merking in aanmerking komt.
Tien jaar geleden zouden deze manchetknopen geen keurmerk gekregen
hebben. Maar sedertdien is die nieuwe hierboven aangehaalde regeling van
kracht geworden om verschillende redenen.
Het hoeft moeder niet te verontrusten.
Voorop dient gezegd dat het „beschaafde" paar knopen bestaal uit vrij platte
plakjes waarin geen vulling van kit past.
Maar gaat het om een hippe vader die een paar knotsen in zijn manchetten
mooi vindt, dan kan zy al op eigen houtje begx-ijpen dat die bol niet van
massief goud is, anders ging de manchet scheef hangen van de zwaarte.
Een vakkundig juwelier voelt met gesloten ogen of een voorwerp opgevuld is
met kit. Een betrouwbare juwelier zegt het u, zeker als u ex-naar vx-aagt.
nr VAH
m°rgen(
3 anders
■"«'3 gezonder
•'iS|£gsfSJg-
