Zes maanden
afzondering
Eens in de
twintig jaar
De last van het optimisme
Scheids
rechters
te
Mexico
„Quedo optimista"
zegt nationale
held Didi
Enige ploeg zonder
doelpunten tegen
in voorronde
WORLD
CUP
ALLERLEI
Na 1945 geen
vooraanstaande
rol meer
ITALIË
MAANDAG 25 MEI 1970
In totaal zes maanden zullen de voetballers van het verrassend tot de
eindronde doorgedrongen Peru binnen de hoge omheining van het door
mariniers bewaakte Collegio Militar in Callao hebben doorgebracht als zij
op 2 juni in Leon hun eerste wedstrijd tegen Bulgarije spelen. Op
16 januari trok coach Waldir Pereira zich met 22 spelers terug in de kazerne
Leoncio Prado in Callao, een plaatsje aan de Stille Oceaan. Tevoren had hij
zijn selectie ook al enige tijd bijeen gehad.
Volledige afzondering was de op
dracht van Waldir Pereira, die, beter
bekend onder de naam Didi, in 1958 en
1962 meemaakte hoe een voetballer zich
voelt als zijn land (Brazilië) de wereld
titel verovert. Dat dit kazerneleven, dat
slechts werd onderbroken voor het spe
len van oefenwedstrijden, conflicten
met zich meebracht, wekt geen verba
zing. Zo verscheen Pedro Leon, één van
de steunpilaren van het team, 's avonds
niet om elf uur aan de kazernepoort,
zoals was voorgeschreven, nadat hij
speciaal verlof had gekregen om een
familiefeest te bezoeken, maar pas de
volgende ochtend. De Peruviaanse bond,
die niet nog meer conflicten wenste,
bestrafte de „deserteur" met een geld
boete van 18.000 soles (ongeveer 1500
gulden). Ook ontstond onenigheid over
de door Didi opgelegde verboden op
kaartspelen en roken. Later bekende
Didi, dat hij zich bij de voorbereiding
op de beslissende wedstrijd tegen Ar
gentinië verscheidene keren in zijn ka
mer heeft teruggetrokken om zijn ze
nuwen te kalmeren met een sigaret.
Respect
Waldir Pex-eira, de man die verant
woordelijk is voor het succes van het
Peruviaanse elftal, heeft als trainer
respect afgedwongen. De Braziliaan
kreeg de leiders van de grote clubs in
Peru, die elkaar vaak het licht in de
ogen niet gunden, achter zich bij zijn
pogingen met het nationale team
„Mexico te halen". De invloed van Didi
op de geselecteerden is zo groot dat de
spelers geen andere mening willen ho
ren dan die van „El Professor". Geen
enkele andere coach fungeert zo als
bemiddelaar tussen clubs en spelers als
de nu 42-jarige Braziliaan.
De taak, waarvoor Didi zich gesteld
zag toen hij voor 3.000 dollar per
maand trainer werd van het Peruvi
aanse elftal, was onnoemelijk groot. „Ik
wist dat in Peru goed wordt gevöet-
bald", aldus Didi, „maar er ontbrak
systeem in het spel. Bovendien misten
de spelers conditie en fysieke kracht".
Didi verkreeg alle medewerking bij zijn
opbouw, die op 31 augustus 1969 in het
beroemde stadion van Boca Juniors in
Buenos Aires resulteerde in het triom
fale gelijkspel (22) tegen Argentinië,
dat de weg naar Mexico vrijmaakte. De
vijfvoudige finalist, die Europa klasse
voetballers heeft geleverd, (Di Stefano,
Sivori en Combin) die Mexico als mooie
gelegenheid zag om de vergane glorie
weer enigszins op te poetsen, was uit
geschakeld door het kleine Peru.
National© held
Een Braziliaan werd de nationale
held van Peru: Waldir „Didi" Pereira,
die van een ploeg redelijk getalenteerde
voetballers een eenheid smeedde. Didi
slaat de kansen van zijn ploeg hoog
aan. In een optimistische bui verklaar
de hij, dat Brazilië, Mexico en Peru
(in deze volgorde) de eerste drie plaat
sen zullen bezetten in het toernooi om
de wereldtitel. Toch zijn de resultaten
van Peru, nadat Mexico „zeker" was,
niet onverdeeld gunstig. Vormverlies en
schorsing van enige spelers waren er de
oorzaak van dat enige oefenwedstrijden
werden verloren. Inmiddels kan Didi
weer beschikken over de vorig jaar
door de FIFA geschorste spelers Mifflin
en Fuentes, die in de tumultueuze slot-
faze van de ontmoeting tegen Bolivia in
La Paz door de Venezolaanse scheids
rechter van het weid werden gestuurd.
Mifflin en Fuentes konden zich niet
beheersen toen de scheidsrechter vijf
minuten voor het einde een glaszuiver
doelpunt van de Peruvianen afkeurde,
zodat de stand 21 voor Bolivia
bleef.
Het verzoek van de Peruviaanse
voetbalbond aan de FIFA, gestaafd met
films van de wedstrijd en een foto van
de scheidsrechter in gezelschap van
enige Argentijnse personeelsleden van
de ambassade Argentinië was de grote
belanghebbende bij de ontmoeting
om de schorsing ongedaan te maken,
werd ingewilligd. Hierdoor kon Didi
met ingang van 8 mei weer over de
talentvolle middenvelder Mifflin be-
Er bestaan cyclussen, dat valt niet te ontkennen. Voor de natuur, de mens
en het Uruguese voetbal. In 1930 in eigen land, in 1950 in Argentinië en
ih 1970 in Mexico. Elke twintig jaar lijkt het voor Uruguay verplicht de
wereldtitel te veroveren. En elke keer is het toernooi in Amerika, als bij
toeval. Uruguay bezit echter niet meer de kwaliteit, die het had in de
twintiger jaren toen het tweemaal de Olympische voetbaltitel veroverde.
Ook het niveau van de periode 1950—1954, waarin Uruguay naar grote
hoogte reikte, lijkt moeilijk meer te halen. In een heroïsche strijd leed
Uruguay tijdens het toernooi om het wereldkampioenschap van 1954 een
nederlaag tegen een andere voetbalnatie op het toppunt van zijn roem,
Hongarije.
rd Brazilië wereldkampioen. Tot de ploeg behoorde Waldir Pereira, beter bekend als Dididie in 1962
i de World Cup trots den volke toonde. Didi brengt volgende week, als trainer de ploeg van Peru in
de afena van het wereldtoernooi.
schikken. Aanvankelijk keerde Mifflin
niet in de selectie terug, maar in de
oefenwedstrijden bleek het middenveld
zo zwak bezet, dat Didi hem ijlings
terughaalde. Ook de sluitpost van de
verdediging bezorgt Didi de nodige
hoofdbrekens. Rubinos, die het doel ver
dedigde in de kwalificatiewedstrijden,
speelt zeer wisselvallig en reservedoel
man Sartor (20) is onzeker bij hoge
ballen. In noodgevallen kan Didi echter
nog een beroep doen op de 34-jarige
Dimas Zegarra, die wat lengte (2.01
meter) en internationale ervaring be
treft ver boven zijn collega's uit-
„Quedo optimista" (Ik blijf optimist),
zegt Didi, die in West-Duitsland de
groepswinnaar ziet. Marokko en Bulga
rije, de beide andere landen in de groep
van Peru, vindt Didi tegenstanders die
„zijn te verslaan". In de eerste wed
strijd op 2 juni in Leon kan de ploeg
van Waldir Pereira aantonen of de zes
maanden kazerneleven niet voor niets
zijn geweest.
Eindstand groep 10 voorronde:
Peru 4 2 1 1 5 7—4
Bolivia 4 2 0 2 4 56
Argentinië 4 1 1 2 3 46
Xavier de la Torre is de trainer van
de Mexicaanse ploeg Guadalajara en
assistent van bondscoach Cardenas
tijdens het wereldtoernooi. Wat Car
denas nauwelijks openlijk durft ver
klaren, deed De la Torre wel: „We
rekenen ten minste op het bereiken
van de kwartfinales".
Ook in het toernooi om het wereld
kampioenschap mag een coach be
schikken over dertien spelers. Hij
mag twee spelers vervangen. Voor
elke wedstrijd echter moet bij de
scheidsrechter vijf namen opgeven
van de reserves, van wie hij er dus
twee mag inzetten
Het veld van het stadion van Töluca
mat 107 x 75 meter. Dat werd ver
kleind tot de reglementaire maat 105 x
68 m en er bleef tevens wat ruimte
over om wat aan de tribunes te doen
die er niet zo best bij stonden.
Als Brazilië geen wereldkampioen
wordt, is dat jammer voor de heer
Abilio de Almeida die de grote man
van de sport is in dat land. Hij heeft
alleen al voor de voorbereidingen een
miljoen dollars uitgetrokken en die
zijn ook opgegaan.
Een miljoen pesos om te verdelen ligt
te wachten op de Mexicaanse ploeg
maar dan moet wel de wereldtitel
worden behaald. De gulle schenker is
Garcia Valseca, eigenaar van een
groot aantal dagbladen in Mexico.
Als de ploeg tweede wordt, heeft hij
er 500.000 pesos voor over en de der
de of vierde plaats brengt ook altijd
nog 250.000 pesos op. Dan zakt de
gulheid van Garcia Valseca sterk
want de vijfde plaats is hem niet
meer waard dan vijfduizend pesos.
De Italiaanse voetbalploeg zal worden
bijgestaan door drie grootheden die
destijds zijn „uitgevlogen". Het zijn
Luis Suarez, Luis del Sol en Joaquin
Piero.
Allerwege geschenken uitgeloofd voor
teams die mogelijk de wereldtitel zul
len veroveren. Daarin gelooft vast en
zeker een fervente aanhanger van de
Belgische ploeg. Hij geeft elke speler
een huis op de Balearen cadeau als
het wereldkampioenschap wordt ver-
Voor Braziliaanse kranten zullen on
geveer vierhonderd journalisten het
wereldtoernooi verslaan. Het zouden
er nog meer zijn geweest als niet zo
veel wedstrijden op het televisie
scherm zouden komen.
De wedstrijden zullen onder een aan
gename temperatuur worden gespeeld.
Het is in Mexico in juni ongeveer
twintig graden. Maar het kan dan ook
flink regenen. Volgens de statistieken
van de laatste jaren telt de maand
juni twintig regendagen.
De kwalificatie voor Mexico heeft
Uruguay nog de nodige moeite gekost.
Chili en Ecuador waren de tegenstan
ders. van wie Chili, dat in 1962 derde
werd tijdens het wereldkampioenschap
eigen land, de gevaarlijkste opponent
..as. De Uruguezen mochten zich geluk
kig prijzen met het doelpuntloze gelijk
spel. dat zij in Santiago tegen Chili
behaalden. De held in die ontmoeting
doelman Mazurkiewicz. die de Chi-
lenen tot wanhoop bracht door zijn
miraculeuze reddingen. Ecuador kon
slechts met de grootste moeite door
Uruguay overmeesterd worden. Pas na
77 minuten viel de beslissende treffer.
Behalve de uitstekende staat van
dienst in voorgaande toernooien heeft
Uruguay één record in handen. Het is
alle zich voor Mexico geplaatste
landen het enige dat geen enkel doel
punt heeft behoeven te incasseren in de
voorrondewedstrijden. Daar staan ech
ter slechts vijf eigen treffers tegeno-
Moeilijkheden
De voorbereidingen op de naderende
titelstrijd is voor Uruguay niet bijster
gunstig verlopen. Zo moest coach Juan
Eduardo Hohberg de spelers Omar Cae-
tano en Julio Cortes van zijn lijst
schrappen omdat zij betrokken waren
geraakt bij een dopingsschandaal. Beide
spelers zijn voor zes maanden geschorst.
Door een onenigheid tussen Penarol en
Nacional, de twee grote leveraniers van
spelers aan de nationale selectie, en de
kleine clubs, moest Uruquay zich bijna
terugtrekken uit het toernooi. Toen de
ze moeilijkheden waren opgelost, ont
stond een conflict tussen Hohberg en de
Uruguese bond. De bond was het niet
eens met de door Hohberg voorgestelde
trainingstrip. Liever zagen de bondsbe-
stuurders een meer uitgebreide tournee,
met wedstrijden tegen sterkere tegen
standers dan de door Hohberg geplande.
Hohberg kreeg echijer zijn zin. Kort na
dat de kwalificatieronde was beëindigd,
•moest de selectiegroep worden ontbonden
omdat de competitie voortgang moest
vinden. In de kranten werd geklaagd
Voor de tifosi, de door dik en dun optimistische voetbalsupporters in Italië,
is er slechts één favoriet voor het wereldkampioenschap: Italië. Deze last
hebben de Azzuri vaker met zich meegedragen. Ook in 1966 golden de
Italianen als kanshebbesr voor de wereldtitel. Zij bereikten toen echter
niet eens de kwartfinales. Twee pijnlijke nederlagen tegen Rusland en
Korea waren de oorzaak van een daarop volgende tanende belangstelling
voor de „Squadra Azzura". Na deze dramatische uitschakeling is er echter
het een en ander gebeurd in het Italiaanse kamp.
speeld. Slechts een keer ontbraken de
Azzuri op het appèl. In 1958 versperde
Noord-Ierland de Italianen de weg naar
het eindtoernooi in Zweden.
Tegenover het ongeslagen record in
eigen land sinds 1962 toen Engeland
met 32 won staan echter de wissel
vallige resultaten van Italië in grote
toernooien. Tijdens het wereldkampioen
schap 1962 in Chili verloren de Italianen
in een tumultueuze ontmoeting van de
gastheer. Vier jaar later deklasseerden
Korea en Rusland Italië tot figurant door
beide met 10 te zegevieren.
Valcareggi ziet meer heil in een trai
ningskamp dan in het spelen van een
serie oefenwedstrijden. Slechts twee ont-
Eerst werd Helenio Herrera aangetrok
ken als coach. Maar toen de prestaties
van diens Internazionale achteruitgin
gen, gaf Herrera zijn functie over aan
Ferruccio Valcareggi, die een voorstan
der is van het meer aanvallende spel
type. Er was gebleken dat Italië er met
zijn sterk defensieve spel niet kwam. De
resultaten verbeterden aanzienlijk. Van
de 21 interlandwedstrijden, die Italië
sinds 1966 heeft gespeeld, ging er slechts
één verloren. Twaalfmaal waren de
Italianen sterker en acht keer eindigde
een ontmoeting onbeslist. Het optimisme
van de aanhang nam nog meer toe toen
Italië in 1968 de Europese beker voor
landeploegen veroverde. Hoewel de ma
nier, waarop dit werd gerealiseerd, niet
bijster tot de verbeelding sprak. Italië
bereikte de eindstrijd pas nadat Rusland
door het lot was uitgeschakeld en had
twee finalewedstrijden nodig om Joego
slavië te verslaan.
Wisselvallig
Evenals Uruguay en Brazilië verover
de Italië twee keer de wereldtitel. Dit
gebeurde echter voor de oorlog: 1934 en
1938. Na 1945 heeft het Italiaanse elftal
in toernooien om het wereldkampioen
schap geen vooraanstaande rol meer ge-
moetingen speelden de Italianen in Mexi
co, voordat zij zich definitief naar het
eindtoernooi begaven. Beide keren ont
moette de ploeg van Valcareggi Mexico,
Een overwinning en een gelijkspel waren
het resultaat.
Oude garde
Van de „oude garde" zijn nog slechts
acht spelers opgenomen in de selectie.
Het zijn onder meer Burchnich, Facchetti,
Salvadore, Rivera, Mazzola en Riva, die
allen het toernooi in 1966 hebben mee
gemaakt. Met Prati, De Sisti, Anastasi
en Domenghini hebben de Italianen een
aanvalspotentieel, dat in Mexico slechts
door weinig landen geëvenaard kan wor
den. In de achterhoede zijn Burchnich.
Salvadore (beiden dertig jaar) en
Facchetti (27) al wat op jaren gekomen,
maar Valcareggi vertrouwt op de rou
tine van dit drietal, dat tezamen meer
dan 110 interlandwedstrijden heeft ge
speeld. Minder zeker van hun plaats in
het team zijn Sandro Mazzola en Gianni
Rivera, voor wie enige jonge spelers in
gezet kunnen worden.
Ongetwijfeld zal Gigi Riva, die in de
kwalificatiewedstrijden vrijwel alle doel
punten voor zijn rekening nam, in Mexi
co een van de zwaarst bewaakte spelers
Eindstand groep 3 voorronde:
Italië 4 3 1 0 7 10—3
Oost-Duitsl, 4 2 1 1 5 7—7
Wales 4 0 0 4 0 3—10
dat Uruquay (weer) tonder voldoende
voorbereiding naar een eindtoernooi zou
gaan, maar Hohberg is ervan overtuigd
dat de resterende tijd ruimschoots vol
doende was om goed aan de start te
verschijnen.
De beul
De uit Argentinië afkomstige Hoh
berg heeft na zijn naturalisatie tot
Uruguees vele jaren voor zijn nieuwe
land gespeeld. In de periode van 1948-
1960 kreeg Hohberg de bijnaam ,„de
beul", vanwege zijn scherpschutters-
kwaliteiten. Ook in Penarol, voor welke
club hij jarenlang uitkwam, toonde hij
weinig consideratie voor reputaties van
doelverdedigers. In 1954 speelde hij
voor Uruguay in de strijd om de we
reldtitel.
Voordat Brazilië zijn grote internati
onale successen behaalde, was Uruguay,
ondanks zijn betrekkelijk kleine opper
vlakte, het meest toonaangevende voet
balland van Zuid-Amerika. Tweemaal
toonde het zich de sterkste ter wereld,
terwijl een keer dé halve- en twee
keer de kwartfinales werden bereikt.
Van de spélers, die in 1966 deel uit
maakten van het team dat in Engeland
uitkwam, zijn er nog slechts vier over:
doelman Mazurkiewicz, verdediger Ur-
vinas, Pedro Rocha en Luis Cubilla. Zij
vormen de basis van de groep, waarin
zestien spelers geen ervaring hebben in
wedstrijden om het wereldkampioen-
Eindstand groep 12 voorronde:
Uruguay 4 3 10 7
Chili 4 12 14
Ecuador 4 0 13 1
is Luigi Riva.
Dertig scheidsrechters zullen
worden belast met de leiding
of het assisteren langs de lijn
van de wedstrijden voor het
wereldkampioenschap. Het zijm
uit
Argentinië
t N. Coerezza
uit
België
t V. Loraux
uit
Bermuda
K. Dunstan
uit
Brazilië
i V. de Moraes
uit
Chili
R. Hormazabal
uit
Columbia
G. Velasquez
uit
Engeland
J, Taylor
uit
Ethiopië
S. Tarekegn
uit
Frankrijk
R. Machin
uit
Hongarije
G. Emsberger
uit
Israël
A. Klein
uit
Italië
A. Sbardella
uit
Japan
Y. Maruvama
uit
Joego-Slavië
D. Horvat
uit
Mexico
D. de Leo
uit
Mexico
A. Maldonado
uit
Mexico
A. Elizalde
uit
Nederland
L. van Ravens
uit
Oost-Duitsland
R. Glockner
uit
Oostenrijk
F. Marshall
uit
Portugal
A. Saldanha
uit
Roemenië
A. Radalescu
uit
Rusland
T. Bakhramov
uit
Schotland
R. Davidson
uit
Spanje
J. Ortiz
De Mendibil
uit
Uruguay
R. Ruiz
uit
de VAR
H. Kandil
uit
de Ver. Staten
H. Landauer
uit
West-Duitsland
K. Tschenscher
uit
Zwitserland
R. Scheurer
