Triomf Feijenoord glorie van Happel
6 MEI 1970: NEGEN MINUTEN VOOR HALF TWAALF
Tornado uit Glasgow tot
briesie gedegradeerd
Het ongeluksseizoen
van Billy McNeill
MILAAN Om negen minuten voor
half twaalf van de zesde mei 1970
bleef de klok voor Celtic stilstaan. In
het doel stond Evan Williams tegen
zijn hoofd te bonken; voor hem kromp
aanvoerder Billy McNeill, in zijn der
tiende seizoen bij Celtic, ineen en
wentelde zich kronkelend over het
gras. Op de eretribune stonden de
bonzen van AC Milan rechtop, klom
men op de rode stoeltjes en aan
schouwden zij het ongelooflijke to
neel dat zich diep onder hen afspeel
de. Voetbalvreugd, voetballeed en
hysterie op de tribune „lange zijde"
waar het Nederlandse legioen uitzin
nig losbarstte in een vreugderoes.
Vier minuten nadien werden de
groenwitte vlaggen op de goedkopere
plaatsen achter de doelen, waar de
Schotse aanhang vertoefde, gestre
ken. Het doelpunt waarvan Ove Kind-
vall zei: „dit is het gouden doelpunt
in mijn carrière", was de Europa Cup
waard. In de rij van de allergrootste
voetballanden in Europa, in de reeks
die werd beheerst door Italië, Spanje,
Portugal, waarbij zich voegden Enge
land en Schotland, had dat kleine
landje zich fier geschaard. Voor het
eerst was vorig jaar een Nederlandse
ploeg doorgedrongen tot de finale,
Ajax. Voor het eerst had een vader
landse equipe, tweeëntwintig dagen
eerder dan vorig jaar, toen de Am
sterdammers kansloos door AC Mi-
(VAN ONZE SPECIALE VERSLAGGEVER HERMAN VAN BERGEM)
lan waren verslagen met 41, de
meest begeerde trofee in de voetbal
wereld van dit continent veroverd.
Grandioos, fabelachtig, ontroerend
zelfs want temidden van de mannen
en vrouwen met overslaande stem
men stonden er roerloos, slikkend en
moeilijk ademhalend. Ze konden het
nauwelijks geloven, ze moesten het
verwerken. Hun Feijenoord, dat ze
trouw hadden gevolgd naar de uit
hoeken van Europa, dat ze ook in
Milaan niet in de steek lieten, was
EUROPA CUPWINNAAR.
Toen Concetto Lo Bello voor het
laatst in zijn loopbaan een fluitsig
naal produceerde, stormde Coen
Moulijn op trainer Ernst Happel af,
viel hem om de nek en moest worden
afgeschud. Keiharde kerels als Is
rael en Laseroms sprongen in de
lucht, hieven de armen als gladiato
ren ten hemel. Ze konden hun geluk
niet op, die roodwitten van de Linker-
Maasoever. Dat wonderlijke moment
waarop de voorzitter van de Europe
se Voetbal Unie, Gustav Wiederkehr,
de enorme beker overreikte aan aan
voerder Israel. De struikelende, el
kaar steeds omarmende manschar
pen die probeerden een ereronde te
lopen. De klapzoenende aanhang, de
handen die ineen grepen voor felici
taties. Het was één immense Marche
Triomphale op een orgel waarvan
alle registers jubelend wagenwijd
waren opengetrokken. Hier kon niet
worden gesproken van een hoogte
punt, het was veel meer. Het was rei
ken naar de hoogste hemelen van ge
lukzaligheid die in de sport zijn te
vinden. De grootste beloning voor
een team dat onversaagd streefde
naar 't hoogst bereikbare in Europa.
Het diamanten kruis met alle be
schikbare eretekenen voor de man
achter deze ploeg, van wie sommigen
nog niet wensen te geloven dat hij
een super-grootmeester is, Emst
Happel, wiens discipelen de „won
derbaarlijke reeks van twee doelpun
ten", behalve de Spielerei in de eer
ste ronde tegen Reykjavik, tot het
laatst handhaafden.
„de vlo" nog laatste man Rinus Israel,
die een geweldige wedstrijd speelde,
getypeerd door het feit dat Concetto Lo
Bello. die meesterlijk leidde, niet een
maal voor hem behoefde te fluiten. En
dat zegt veel, alles, voor de laatste die
hop. Hij greep half in het luchtledige,
half naar de bal die zijn vaart verloor
en vlak voor Kindvall neerplofte. Links
van doelman Evan Williams scoorde
Kindvall. Het dertiende was McNeills
ongeluksseizoen geworden. De schutter
zonder schot, zoals hij al werd afge
schilderd, had het mooiste doelpunt ge
maakt in zijn met rijke trofeëen geho-
enigszins was verstorven, was een bui-
tenspeldoelpunt de aanwijzing geweest
dal Celtic geen kans mocht krijgen.
Feijenoord vertraagde in' feite niet eens,
het speelde op balbezit zoals een ploeg grijpen,
die een voorsprong wenst te consolide
ren. Happel had het zo verordonneerd.
Celtic werd langzaam maar zeker van
stuk gestoten. Het
Disorde
middenveld, waar Wim Jansen
eens tot zijn topvorm kwam maar waar
Franz Hasil, begaafd met. een-uitzon
derlijke techniek die hem ook in staat
stelt haarzuivere en verrassende passes
te geven, een briljante partij vertolkte,
begon aan het „sloperswerk". Joch
Stcin: „Door Van Hanegem van Hasil
(Zie verder vierde sportpagina,
laatste kolom)
AC Milan Werd door twee doelpunten
uitgeschakeld, Vorwarts Berlin en Le-
gia Warschau eveneens. En de apotheo
se FeijenoordCeltic Glasgow, de te
genstander uit Schotland die al eens in
1967 de Europa 'Cup in bezit kreeg,
werd de voleinding van de reeks van
twee. Het was de glorie van Ernst
Happel, genoemd als een man die bluf
poker speelt, en zijn mannen die onver
wijld uitvoeren wal hij in late uren en
vroege ochtenden uitstippelt. Laat Theo
Laseroms, een felle, toch waarlijk
niet strooiend met complimenten, spre
ken: „Hij heeft ons voor elke wedstrijd
wat we moesten doen. Hij heeft ons
door alle ronden geloodst. Wat die man
kan en doet, is geweldig, grandioos; ik
heb er geen woorden voor. Het is zijn
wtfk". De ploeg, waarover op den duur
maachtend werd gedacht, gesproken,
««schreven omdat tegen weinig gere-
'lonmeerde tegenstanders in de vader
landse competitie gelijk werd gespeeld,
^dat er zelfs van werd verloren, die
Bloeg miste de mist© dg KNVB.,
beker, maar streefde wel. en dat zal
eenieder nu moeten geloven, naar het
allerhoogste. Dat zou de blufpoker van
Ernst Happel geweest kunnen zijn. De
nuchtere, die ook gisteravond in de
ontstellende chaos in de catacomben bij
de kleedkamers waar een stille maar
met een gelukzalige glimlach getooide
voorzitter Guus Kouwenberg de replica
van de Europa Cup omklemde, aan wie
zo moeilijk is te zien of Jiij gegrepen is
door emoties, stond, met de handen in
de zakken, omstuwd door vrouwen van
spelers die in hun blijdschap niet wis-
verloofde, moesten omarmen, even er
rustig bij of het een wedstrijdje van
ondergeschikt belang was geweest.
Maar hoe gloeiend zal hij van binnen
zijn geweest.
Vernederd
Eén patroon
Woorden, die niemand in twijfel hóeft
te trékken die het zelf heeft gezien.
De ondergang van Celtic tekende zich
'O ontstellend duidelijk af. Na afloop
herriep Happel zijn woorden als zou hij
Celtic ooit van primitief voetbal hebben
beschuldigd. Niet in die zin dat de
Schotten „er niets van zouden kunnen"
en dat altijd gemeten naar de maat
staven van Europee- topvoetbal
maar omdat zij slechts één speltype
kunnen spelen. Happel: „Ik heb vroeger
in mijn actieve loopbaan ook altijd
graag tegen Britten gespeeld. Ze zijn
eenzijdig want ze willen en kunnen
alleen maar offensief voetballen. Ze
hebben maar één patroon. Elke bal
dient zo snel mogelijk te worden ge
speeld met veronachtzamen van het
juiste moment en daarom gaat het". En
dit had Happel zijn spelers drie dagen
lang voor het tijdstip van negen uur op
de zesde mei 1970 ingehamerd: ..Als we
die vaart eruit halen, als we dat pa
troon ontregelen, doorbreken, winnen
de de Cup". De mannen hadden ge
knikt. De maestro had gesproken, aan
hen de taak zijn woorden gestalte te
geven. En dat deden ze. Daarom werd
het geen finale die tot de categorie van
de schoonheden kan worden verheven.
Dat hoefde ook niet want het doel was
de Europa Cup, en daarvoor moest de
schoonheid worden opgeofferd.
Trefzeker
Tweede prijs
En dat heeft niets met heldenverering
te maken, niets met ongemotiveerd op
schroeven van iemands kundigheden.
Ernst Happel is zonder meer een formi
dabele vakman, die op hoogtepunten,
zowel in de Nederlandse competitie als
in dit toernooi, ondubbelzinnig doet
blijken dat Feijenoord in hem een
grootmeester heeft getroffen. Want ook
dit Celtic, dc ochtend voor de finale nog
overstromend van zelfvertrouwen. Werd
vernederd voor de eigen fanatieke aan
hang, die niet eens meer in# staat was
de beruchte aanmoedigingen de avond
lucht in teslingeren. Ze voelden, zoals
eenieder dat deed. dat Feijenoord deze
finale niet mocht en niet kon verliezen.
Een zenuwachtig met de mondhoeken
trekkende Jock Stein, manager van
Celtic, kon slechts zeggen: ,.Ik ben ge
lukkig dat we van een betere ploeg
