BEVRIJDING
Voor het
eerst werd
weer het
Wilhelmus
gezongen;
we stikten
haast in
onze emoties
*jAxi£RDAG 2 MEI 1970
DE LEID SE COURANT
PAGINA 7
I Begeleid door een ordonnans Van de B.S. (op motor fie
het Levendaal.
adese legeronderdeel Lei
Op de foto linke: Bombardement van het St. Willibrord College te Katwijk
aan den Rijn. Deze gebouwen waren bezet door de Duitse Arbeidsdienst. Door
juiste inlichtingen wisten de Engelsen dit precies te vinden. De foto toont wat
er overbleef van de kapel van het ,JIeerenschoól".
OP 5 MEI 1945 scheen voor het eerst sinds vijf onnoemelijk lang
durende jaren de zon weer over een geheel bevrijd Nederland.
De avond tevoren waren we al de straat opgerend, nadat de ver
boden zender het verlossende nieuws had verspreid. Het was
acht uur geweest, maar bijna niemand had enig idee van een
bestaande spertijd. Op sommige centrale punten in de dorpen en
steden kwam men uitgelaten bij elkaar, werd voor het eerst weer
in de open lucht het Wilhelmus gezongen, werden de eerste
rondedansen uitgevoerd. We stikten haast in onze emoties. Totdat
in de verte een pistoolschot klonk. De Duitsers kwamen er aan
met getrokken wapens. „Los, los, sonst wird geschossen
schreeuwden ze, omdat niemand na achten op straat mocht
komen. We waren nog niet vrij; we voelden het nauwelijks als
een domper op de feestvreugde die niet binnenskamers kon
blijvenmaar we wisten ook niet hóé gauw we naar huis
konden rennen; „laten we het die laatste avond nou niet op het
nippertje bederven". Even later zaten we weer bij het carbidlampje
en stond er iets te walmen op het noodkacheltje. Eerst nog een
sneedje Zweeds brood en dan naar bed, waar we nauwelijks
konden slapen: morgen schijnt de zon pas goed, mprgen is
alles anders, dan schreeuwen we ons schor. Morgen breekt een
nieuwe tijd aan
Deze nieuwe tijd is nu 25 jaar gevorderd. Ondanks verwachtingen
heeft zij ons veel teleurstellingen bezorgd. Het blijft zinvol, ons
vandaag te bezinnen op wat op 5 mei 1945 achter ons lag en
wat er toen aan verwachtingen in ons geboren werd. Het is om
eventuele herhalingen van dood en ellende te voorkomen
Uit de archieven van de fotoarafen Van der Horst - Leiden en
Kruyt - Katwijk kregen wij een aantal waardevolle- opnamen ter
Publicatie
De oorlog is voorbij. Niet alleen deze met oranje en vlaggetje,
voor glimlachende Duitser, die op de ochtend van Bex>rijdingsdng nog zxra
wacht stond voor de ingang van het bunkercomplex bij het Ridderpark t
Dit plaatje van een massale maaltijd in de Leidse Stadsgehoorzaal maakt nog in onze dagen veel enthousiasme los.
„Het was geweldig, die enorme maaltijden", hoorden wij van een nu in leeftijd gevorderde maag-getuige". Deze kreet
slaat op de periodieke voedselmaaltjjden, de eg. Habo-malen, die tijdens de hongerwinter 19Jih-'iS gehouden werden in het
Sint Liduinahuis aan de Zoeterwoudse singel en i» de Stads gehoorzaal. In de gehoorzaal bv. vulden elke keer vele hon
derden jeugdigen, die aan ondervoeding leden, de banken langs de rijen tafels. Een interkerkelijk comité met name
de heer Zandbergen en ds. Kuilman droeg er zorg voor,, dat de door de honger geteisterde jeugd een enkele keer eens
goed van eten werd voorzien. Ondanks aïle narigheid werd de grootste zorg aan deze maaltijden het voorgerecht was
steeds vla) besteed: tafels en podium werden fleurig versierd en soms zorgde een koortje voor de tafelmusiek. Eet
waren lichamelijke en mentale opkikkertjes m die bange dagen
