Gré Brouwenstein zingt binnenkort
alleen nog maar in de badkamer
KOOPLIEDEN
DES DOODS
NOS-top
wil conflict
uit de weg
TV-CONCERT IN
STADSGEHOOR
ZAAL LEIDEN
Dr. C. Leering:
Goede contacten voorkomen
geestelijke aftakeling bejaarden
De
promotie
De Wrekers
DAVID FROST
DE LEIDSE COURANT
DINSDAG 24 FEBRUARI 1970
[NS
Doelloos en
onchristelijk
soort onmenselijk leedvermaak leren slik
ken: de oorlogsbulletins die niet alleen
vertelden hoeveel schepen, tanks en vlieg
tuigen er bij de vijand onschadelijk wa
ren gemaakt, maar ook openbaar maak
ten hoeveel vijanden er sneuvelden.
De zin hiervan hebben wij altijd ge
zocht in de psychologie van de zenuwen
oorlog; zo in de trant van: er zijn wel
iswaar aan onze kant tweehonded man
nen gesneuveld, maar wij hebben dan
toch maar het dubbele aantal vijanden
onschadelijk gemaakt.
In heel veel gevallen berustten deze
cijfers op oncontroleerbare gegevens;
ze waren ook meestal slechts bij bena
dering vastgesteld. In de zeldzame ogen
blikken dat men tijdens de jaren 1940
1945 over dit soort zaken met enig af
stand nemen denken kon, drong zich
al de gedachte op hoe waar de spreuk
is, dat de éne mens als de banden van
hartstocht doorbroken zijn, een wolf voor
de andere is.
Traditie?
OOK in de zeventiger jaren blijken op
perbevelhebbers en regeringen deze
praktijk als een noodzakelijke traditie
te willen handhaven. Over de oorlog in
Vietnam en terzake van de bloedige con
flicten tussen Israël en zijn Arabische
nabuurstaten zijn dit soort berichten bij
na aan de orde van de dag.
Wij twijfelden eraan, of zelfs in d e
mohammedaanse en joodse opvattingen
inzake lieven en recht vandaag nog de
„oog om oog", tand om tand" de houd
baarheid van dit soort praktijken bij
een mens die nadenkt boven twijfel ver-
(Van
speciale verslaqqever)
HILVERSUM/LEIDEN Gré Brouwenstein zet
volgend jaar een punt achter het zingen. „Na 1971
is het volledig afgelopen. Dan ga ik heerlijk
uitrusten, golf spelen, de honden uitlaten en
gewoon er zjjn als mün man thuis komt". Mevrouw
Gré van Swol-Brouwenstein zal na het laatste,
voor haar onherroepelijke applaus waarschijnlijk
in intieme kring de huiselijke ruimte nog wel eens
met een aria vullen, desnoods in de badkamer.
- t maar voor haar is het een grootse gedachte dat zij
hington hiermee bewijzen. dat de stnjd dll ,|0k kan |alr>| a|s ,.s,„ks
met uitzichtloos aan het worden is? word( he, nic, meer rci«n „lc, mecr naar
het buitenland, niet meer steeds maar in hotel
kamers zitten Ik heb jarenlang zoveel dingen
Wij twijfelen eraan, of zelfs in de j
dit zeker niet het geval is. Moeten
berichten dat er tienduizenden Vietna-
mezen uit het noorden of van de Viet-
cong gesneuveld zijn. dienen als troost
voor de ouders, vrouwen en kinderen van I
de duizenden Amerikanen die in Zuid- I
oost-Azië het leven laten? Wil Was-
niet uitzichtloos aan het worden
Het heeft wel zin om bekend te ma
ken, hoeveel krijgsgevangenen men al
dan niet gewond bij een bepaald ge
vecht of offensief gemaakt heeft. Ka
meraden en verwanten van vermiste
militairen weten dan, dat niet alle
hoop opgegeven behoeft'te worden; het
informatie-apparaat van organisaties als
het Rode Kruis wordt dan gestimuleerd
om zo snel mogelijk te gaan werken.
Maar berichten over het aantal ge
sneuvelde vijanden als onderdeel van
oorlogsbulletins vinden we doelloos en
onchristelijk. De waarheid is al triest ge
noeg, wanneer ze later in objectieve ver
klaringen moet worden bekend gemaakt.
Verbittering
Men laat het verlies en het leed dat
bij een tegenpartij geleden wordt in het
ergste geval maar voor wat het is. Be
kendmakingen terzake met een onder
toon van prestatietrots of verontschul
diging voor eigen verliezen baten nie
mand en niets; ze scheppen hoogstens
meer verbittering.
Een schone lei
Voorzitter van de CHU, prof Van
Hulst heeft voor de bestuursraad van
zijn jongerenorganisatie verstandige
taal gesproken: het kabinet-De Jong
behoort geen inzet te zijn bij de eerst
volgende Kamerverkiezingen.
Wij behoren niet tot de critici die
stellen, dat de zittende regering er een
is van een falend beleid; de kabinets-
groep heeft zwakke plekken maar telt
ook sterke bewindslieden; bij de uitvoe
ring van het regeringsprogram zijn fou
ten gemaakt, maar niet opvallend veel
meer dan in andere kabinetsperioden
het geval is geweest. Niettemin is het ka
binet ook wat zijn politieke constuctie be
treft er een, dat op de brug kon komen
in 1967 en dat was een andere tijd dan
1971 zijn zal.
Prof. Van Hulst zei hierover: „In 1971
moet de baan vrij komen voor 'n nieuwe
politieke koers met een nieuwe menta
liteit". Dat is in tweeërlei opzicht juist:
de regering van 1971 zal ingesteld moe
ten zijn op de taken van noden van de
zeventiger jaren; bovendien moet tegen
die tijd het zittende kabinet een aantal
taken volbracht hebben opdat de baan
inderdaad vrij zal zijn.
Links en rechts wordt nu geprobeerd
al vast de neuzen te tellen en de politie
ke slag van 1971 de kleur te geven van
een duel tussen „het kabinet De Jong"
en het Progressieve Akkoord zoals som
mige socialistische leiders zich dat voor
stellen.
Onze politieke problematiek is ingewik
keld; maar haar oplossen op die manier
zou geforceerd en onrechtvaardig zijn.
Men moet met een schone lei beginnen.
Omdat er gisteren alleen routine-uit
zendingen waren valt er eigenlijk niet
veel terug te blikken. Beste t.v. von
den we de door Koos Postema geleide
Achter het Nieuws-discussic over de
wenselijkheid van „nationale gedenk
dagen", zoals wij die In mei voor de
25ste keer gaan vieren.
Beste t.v., omdat duidelijk werd dat
het standpunt van de ouderen, die nog
messcherp voelen wat ze herdenken,
en van de jongeren, die de herinne
ring uiteraard niet hebben, alleen
(Van onze omroepcorrespondent)
HILVERSUM De indruk bestaat, dal
het dagelijks bestuur van de NOS de
behoefte heeft om het conflict tussen
de personeelscommissaris, de heer
K. de Wilde, cn de leden van de
groepsraad over de censuur op het
personeelsorgaan „Spreek-Buis" niet
verder op de spits te drijven. Giste
ren heeft de NOS-groepsraad uitvoe
rig met de heer De Wilde gesproken
over deze controverse.
Intussen waren andere NOS-figuren
doende om een cryptisch communiqué
op te stellen over deze besprekingen,
maar volgens de perschef, de heer
G. van Beek, zou dit gesprek in uiter
mate constructieve geest zijn verlopen.
Overigens werd het communiqué
maar schijnbaar tegengesteld waren.
Omdat beide groepen toch eigenlijk
over hetzelfde praatten. Namelijk dat
er waarden zijn waarvoor geen risico
te hoog is om ze te verdedigen
Voorts bij de VARA: Gekke jongens,
mooie meiden. Het was een program
ma van jong talent uit de „stal van
Nico Knapper", dat zijn t.v.-debuut
maakte. Jan de Beer (cabaret-talent!)
zong twee liedjes, de overige vijf de
butanten maakten elk een nummer.
Te weinig materiaal derhalve om er
een verantwoord oordeel op te base-
Voorzichtig oordelend constateren we
van die vijf dat Ellen Wills mooi
stemmateriaal heeft, dat Cobi Dijk
moeilijk te verstaan was en ongenu-
anceerd zong, dat mooie Ada ten Haef
zeer muzikaal leek, dat Hans Otjes - I
nummer (vóór t.v. althans) op alle
punten nét iets te zwaar aangezet
was, dat Gerry Kley (voor t.v. althans)
bepaalde buiten-muzikale kwaliteiten
mist, wat voor haar vocale middelen
een handicap betekent.
NCRVs Hier en Nu was naar Lignié-
res gereisd, waar de baby van prinses
Irene aan de carlisten werd getoond.
Een goede reportage van een niet zo
belangrijk gebeuren. Goed, omdat er
geen etiket opgeplakt werd van „Car-
listische staatsgevaarlijkheid". Iedere
kijker kon voor zichzelf uitmaken of
het hiet een politieke dan wel folklo
ristische gebeurtenis betrof.
In Gevraagd werden achtergronden
aangeroerd van het vak van straalja
gerpiloot. We hadden bezwaar tegen
de badinerende wijze waarmee de ri
sicofactor van dit beroep werd bena
derd. Een kwestie van leven of dood
moet niet met een grapje worden
afgedaan. De vragen die aan de „kan
didaten" werden gesteld betroffen
overigens alleen bijzaken. Dat het
competitie-element geen rol speelde
bleek uit de uitslag waarin alle drie
deelnemers (afspraak?) gelijk eindig
den.
Vg.
Mevrouw Van Swol deelde ons haar besluit
eigenlijk „en passant" mee toen we gisteren bij
haar thuis werden ontvangen om iets te horen
over een televisieconcert in de Leidse Stadsgehoor
zaal, waaraan zij haar medewerking zal verlenen.
Het wordt het derde in de reeks televisie-
promenadeconcerten van het omroeporkest, die tot
nu toe in Orpheus te Apeldoorn waren. Jos Cleber,
die de produktie van deze AVRO-uitzending heeft,
vond de omstandigheden in Apeldoorn echter niet
„Het doet het daar niet zo goed en daarom stoppen
we er nu mee. We willen een zaal vullen met
mensen, die in deze muziek geïnteresseerd zijn én
nu is me verteld dat dat in Leiden wel het geval
zou zijn". Daarom gaat nu op vrijdag 13 maart
onder dirigent Leo Driehuys operamuziek in een
rijke variatie de ether in als „Feest der herken
ning". Op dit concert zingt mevrouw Gré van Swol
(maar dit heeft nog niets met haar afscheid te
maken) en naast haar staat dan een ontdekking,
waarover Jos Cleber, zo bleek uit zijn uitlatingen,
zeer enthousiast is. Het is de nog geen 20 jaar oude
Joego-Slavische tenor Kruno Cigoj, elders al
geannonceerd als „de jongste opera-tenor ter
wereld", „de grootste ontdekking der laatste
jaren", „de nieuwe Richard Tauber" en „de
geheimtip der Gesangsexperten". In het Leids
televisieconcert maakt Cigoj zijn Nederlandse
debuut op de planken.
Afscheid
Wat een gesprek over een tv-concert moest
worden, werd praten over een afscheid. Het wordt
een adieu met Beethovens Fidelio. Mevrouw Van
Swols meest geliefde opera. De witte bungalow
onder de geur van het Spanderswoud aan de
Hilversumse Rossinilaan, waar het echtpaar Van
Swol-Brouwenstein ook wel eens thuis is, heet
niet voor niets „Fidelio". Het is alles muziek daar
onder de hoge dennen. Zelfs de twee grote zwarte
honden blaffen er melodieus en in harmonie.
Alleen de pantoffels van dokter Van Swol op de
stoep buiten en de waszak ernaast spreken een
andere taal.
„Er is een tijd van komen en een tijd van gaan",
geen originele uitspraak van Gré van Swol, maar
toch wel een duidelijke onderstreping van haar
besluit: Ik vind dat ik nu moet ophouden. „Mijn
stem zit nog prima (even afkloppen). Ze zeggen me
de laatste tijd wel eens: je stem ligt nu mooier
dan een paar jaar geleden, maar op je hoogtepunt
moet je kunnen stoppen. Het moet niet zo zijn. dat
de mensen in de zaal op een gegeven ogenblik
zeggen: dat had ze nu niet moeten doen
Jos Cleber zei: „Gré is geen Zarah Leander, die
nog steeds in levende lijve oude herinneringen
oproept. Er zijn nog mensen, die voor een optreden
van Leander, die toch bijna stokoud is, graag een
tientje over hebben". Gré Brouwenstein begon
haar carrière na de oorlog bij de Nederlandse
opera, waar ze Fidelio en Tosca zong. In 1949 ging
ze met Tosca voor het eerst naar het buitenland
waar ze in Dublin optrad. Later kwamen daar
Londen (Covent Garden), Zuid-Amerika, Italië,
Wenen, Bayreuth, de Ver. Staten, Frankrijk
„ik weet allemaal niet waar" bij. In die tijd
trad ze nauwelijks in eigen land op, omdat de
Nederlandse Opera min of meer dwong om een
jaarcontract te tekenen. „Maar dat wou ik niet.
Daarom zat ik ook meer in het buitenland, waar
ik veel ervaring kon opdoen. Zo ben ik van 1956
tot 1960 los van de Nederlandse Opera geweest
De laatste tijd kent deze opera geen jaarcontract
meer. Daarom kan ik hierin nu optreden zonder
me vast te binden".
Fidelio
Waarom neemt mevrouw Van Swol afscheid roet
Fidelio? „Omdat ik dat een heel mooie rol vind en
zulke prachtige muziek. Er zit zoveel waars in die
vertolking. Dit kan gebeuren in het leven, dit
vechten voor het behoud van de liefde voor je
man. Deze rol vervullen kun je zo echt intens doen.
Ik wil helemaal erachter staan als ik iets zing.
Helemaal beleven wat ik zing. Dat vind ik een van
mün sterkere punten. Desdemona Elisabeth uit
Don Carlos, deze figuren moet je zijn. Je moet het
publiek laten voelen wat de inhoud van zo'n rol is".
Mevrouw Van Swol, die zichzelf geen „diva" vindt
(in een ontmoeting met haar merk je dat ze daar
veel te levensecht zonder enige pose is) hoopt in
juni of juli van het volgend jaar voorgoed de deur
van de solistenkamer achter zich te kunnen sluiten.
Dan heeft zij er een laatste seizoen opzitten met
o.a. een groot concert in de Amsterdamse RAI.
Hier zal zij een soort samenvatting van haar hele
Duitse en Italiaanse repertoire ten gehore brengen.
Fidelio komt dan later nog in Den Haag, Rotter
dam en Utrecht met een geheel Nederlandse
„cast". Dat bracht ons nog even op de vraag wat
de opvatting van Gré Brouwensteiri is over de opera
in Nederland. „Ik weet het niet. Vroeger vond ik
het altijd heel prettig, maar tegenwoordig heb je
geen vaste groep meer. Er komen steeds meer
buitenlanders in. Ik kan het niet altijd even goed
vinden, die kleinere rollen voor Nederlanders.
Vroeger was het een echt ensemble, dan kon je
op een hoofdrol rekenen en kreeg je de kans iets
te leren. Want je leert pas op het toneel en niet
in de studeerkamer. Ik vind dat je die kans moet
krijgen, talent is meegenomen. Die kans heb ik
Er zullen maar weinig mensen zijn die het kunnen
vatten dat Gré van Swol-Brouwenstein straks
buiten haar publiek zal kunnen. Dat ze nog een
keer voor een juichende zaal kan staan en dan in
het volledige bezit van haar prachtige stem de
deur van de kleedkamer definitief zal dicht doen
met het idee: liet hoeft morgen niet meer
Ze heeft verstandelijk en niet emotioneel besloten:
Het is genoeg, nu komen de jongeren aan de beurt.
Maar heel even komt de aarzeling tevoorschijn en
dan voel je waar het bij een artiest meestal toch
weer op uitloopt:" Als ik het leuk vind doe ik
het misschien wel weer eens". Maar nu droomt zij
haar leven nog dubbel plezier hebben als je hetr
toch kunt doen (jen:
cn ik hebben samen zoveel te doeu me»^rP^
verk en zyn beroep allemaal meebrenfft.Qnc
Wat ik straks ga doen, zal mün leven bljjven
vullen".
„Mün i
-OS
Thea Ekker-Van der Pas geeft op vrij-
strekt op een tijdstip, dat de groeps
raad nog in gesprek was met de heer
De Wilde, aan wie ontactisch optre
den wordt verweten.
interview met de
regeringscommissaris, mr. J. A. J. H.
van der Dussen, aandacht besteedde
aan de kritiek van deze functionaris op
de NOS. Mr. Van der Dussen ver
klaarde namelijk, dat de NOé nog
steeds in gebreke is gebleven om zijn
begroting voor 1970 bij hem in te die
nen. De omroepwet schrijft voor dat
dit reeds voor 1 september 1969 had
dienen te gebeuren. De financieel-
economisch commissaris van de NOS.
drs. Ch. van der Ploeg, is daarvoor
verantwoordelijk en hij voelde zich ge
griefd, dat hij in het eigen personeels
orgaan door de regeringscommissaris
op de vingers werd getikt. Dat deze
topfunctionaris zijn taak als part
timer vervult en de rest van zijn tijd
splendeert aan zijn eigen particuliere en
zakelijke belangen, is voor iedereen in
de omroepwereld een duidelijke zaak.
Bij zo'n complex bedrijf met duizenden
werknemers als de NOS is dit een pas
kwil. Het zou ons niet verwonderen
als de raad van beheer commissaris
Van der Ploeg duidelijk maakt, dat hij
zijn werkkring bij de NOS (a raison
van een halve ton per jaar) niet als
bijbaantje kan vervullen.
I)e redactie van „De Sprcek-Buis"
heeft besloten de medewerking aan het
blad voorlopig op te schorten. De ne
gen redactieleden willen eerst het
standpunt afwachten van de redactie
raad. d>e als hoofdredactie van „De
Spreek-Buis" optreedt.
dag 6 maart haar derde verzoekpro
gramma in Theater PePijn. Begeleid
door George van Renesse zingt zij
een keuze uit volksliederen in bewer
kingen door verschillende componis
ten en liederen uit het moderne reper
toire, onder andere Bunge, Badings,
Berg en Absil. Na de pauze worden
liederen uitgevoerd met medewerking
van Jan Goudswaard-gitaar en Alfons
van Leggeloo-fluit.
(Van een onzer verslaggevers)
VELP - - „Het is iets nieuws om en
masse oud te worden. We hebben dan
ook tot nog toe vergeten nieuwe levens
voorwaarden te scheppen". Met deze
uitspraak legt dr. C. Leering, directeur
van het instituut Regina Pacis in
Arnhem, de vinger op de zere plek in
onze maatschappq waar het gaat om een
dringend probleem al lükt het dan
ook niet zo groot. Het niet-scheppcn van
nieuwe levensvoorwaarden voor oudere
mensen leidt voor zo'n twee procent van
onze Nederlandse bejaarden tol zo'n
geesteiyke achteruitgang, dat van een
geestelüke stoornis kan worden gespro
ken. En dan gaat het niet om de wer
kelijk demente bejaarden, maar om dc
grote groep waar wel vaak iets aan te
doen is
In de derde aflevering van de serie
„Geen zee te hoog" (The queen and I)
krijgen Duffy en zijn kameraden de
kans om hun aartsvijand, de officier
Nelson weg te promoveren aks kapitein
op een eigen boot. De vreugde om het
vertrek van Nelson is echter maar van
korte duur want zijn opvolger blijkt
nog erger dan Nelson te zijn, zo erg
zelfs, dat Duffy en zijn vrienden alles
op alles zetten om hun vroegere eerste
officier weer terug te krijgen op de
Amsterdam Queen.
KRO Ned. I. 19.04 uur.
Oudere mensen kunnen zich vaak
niet aanpassen aan veranderende situa
ties. Dr. Leering noemt bijvoorbeeld ver
huizing of overlijden van kinderen en
vrienden. Dit veroorzaakt eenzaamheid
Nieuwe contacten worden niet gemak
kelijk gelegd. Een ander voorbeeld is een
plotselinge opname in een ziekenhuis,
waarbij het voor vele bejaarden lijkt
alsof hun wereldje in elkaar stort. On
rust, verwardheid is hel gevolg.
„Gemeenschappen met veel maatschap
pelijke contacten hebben veel minder
last van deze problemen. Niet voor niets
zijn het juist de grote steden als Am
sterdam en Den Haag waar we veel van
deze geestelijk gestoorde bejaarden aan
treffen", zegt dr. Leering.
Aan bovengenoemd ziektebeeld bij
bejaaiden is iets te doen. Een goede
samenwerking tussen familie, patiënt,
arts en verpleegster is op de eerste plaats
noodzakelijk. Wordt er niets aan gedaan,
dan kunnen de meest dramatische
situaties ontstaan, van een familieruzie
over de verzorging tol zelfmoord toe
„We moeten naar een goede psycho-
hygiëne toe", zegt dr. Leering. Waar het
vooral om gaat is het voorkomen van
vereenzaming door het leggen van maat
schappelijke contacten met bejaarden
Het is geen gemakkelijk op te lossen j
probleem. En dr. Leering haalt graag i
het voorbeeld aan van een bejaarde
vrouw die in een ziekenhuis werd op
genomen, omdat zij erg verward en j
opgewonden was, nadat ze samen met j
de kinderen, bij wie ze was gaan in- i
wonen, was mee verhuisd. Weekenlang
lag ze in het ziekenhuis. De verwarring
en de onrust bleef. Eenmaal naar een i
verpleegtehuis overgeplaatst werd onl- j
dekt dart ze erg doof was. In een ver
pleegtehuis wordt langzaam en duidelijk
met de mensen gepraat. Toen bleek al
spoedig dat het contact gemakkelijk te i
herstellen was. Binnen een week waren
alle uiterlijke verschijnselen van deze
sohijnlcimdsiieid verdwenen. Veertien
dagen nadat zij in het verpleegtehuis
was gekomen ging zij eruit. Niet alleen i
lichamelijk genezen, maar ook geestelijk
Hoe moeilijk het is om de maatschap
pelijke contacten in stand te houden
blijkt wel uit dirt voorbeeld. Men zou
zeggen, dat deze vrouw toch haar eigen
contacten had meegenomen bij de ver
huizing.
Het is niet een psychotherapie die de
oplossing moet brengen voor deze ver
eenzaamde ouderen. Het is een men-
lijke en liefdevolle benadering met een
goed begrijpen van de problemen die
aan de orde zijn, die deze mensen kan
helpen.
,,Het is een eerste voorwaarde, dart zij
geholpen worden om voldoende contact
te hebben met hun omgeving, maar dat
niet. alleen, zij moeten hun omgeving
voldoende kunnen waarnemen, omdat
zij anders toch weer in die vereen
zaming terugvallen. Het waarnemen van
de omgeving, de gezichten en de stem
men van de mensen om hen heen, moet
gemakkelijker gemaakt worden, zodat de
omgeving sneller vertrouwd wordt. Daar
voor wordt tijd, inspanning en geduld
vereist", zegt dr. Leering.
NEDERLAND I
18.45 uur:
Fabeltjeskrant
18-55 uur:
Journaal
KRO
19.04 uur:
Geen zee te hoog
19.30 uur:
Verslag op dinsdag
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Kooplieden des doods
NEDERLAND I
NOS/NOT
10.45 uur:
Vormen maken en
11.10 uur:
Internationale sar
leving
11.35 uur:
Walter en Connie
In het KRO-programma „Uitgescha- J AVRO
keld", dat vahavond om kwart voor
negen via Hilversum 2 wordt uitgezon
den, zal dr. C. Leering over dit onder-
weip spreken.
John Sleed ontvangt in het sanatorium
waar hij ligt te herstellen van verwon
dingen die hij opgelopen heeft, een
kaart voor de opera, gedateerd 19 juni
1961. John Sleed herinnert zich op die
datum, inmiddels zeven jaar geleden,
het hoofd van de groep „Murder Inter
national" Gerard Kafka uitgeschakeld
te hebben. Het wordt John Steed na
een aantal merkwaardige gebeurtenis
sen in en rondom het sanatorium, dui
delijk dat Gerard Kalfka, na zeven jaar
in de gevangenis gezeten te hebben, vrij
is en nu op revanche uit is. De Wrekers
proberen voorzorgsmaatregelen te tref
fen in het sanatorium, doch kunnen niet
voorkomen dat de situatie op een ge
geven ogenblik erg spannend wordt.
KRO. Ned. I 21.00 uur.
17.00 i
Geen woorden i
NOS
•18.45 uur:
Fabeltjeskrant
18.55 uur:
Journaal
19.04 uur:
Scala
IKOR
19.30 uur:
Kenmerk
21.10 1
De
22.00 uur:
David Frostshov
22.50 uur:
Journaal
TELEAC
22-55 uur:
Ruimtelijke ordening
NEDERLAND II
NOS
18.45 uur:
Fabeltjeskrant
18.55 uur:
Journaal
20.00 uur:
20.20 uur:
Pol. uitzending KVP
NOS
•20.30 uur:
Bus stop, film
22.00 uur:
Socutera
22.15 uur:
Erik Satie. biografische
22.45 uur:
Journaal
NEDERLAND II
Peyton Place
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
De overlevenden
21.10 uur:
Sportpanorama
22.00 uur:
Televizier
22.50 uur:
Journaal
tc
AVRO
•19.04
Het wonder der natuuijeld
19.30 uur:
Info
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Jonge mensen op
concertpodium
21.05 uur:
Susanne y José
21.50 uur:
Spreekuur
BZN
22.20 uur:
Jong-oud
A
18.45 uur:
Fabeltjeskrant
19.00 uur:
Journaal
22.30 i
Journaal
TELEAC
22.35 uur:
Vamos a
23.15 uur:
Studeren
t I
De afloop van de oorlog in Nigerië en
de huidige spanningen in het Nabije
Oosten tonen de gevolgen aan die vrij
wel onbeperkte wapenlevranties kunnen
hebben. De vrede Ln de wereld wordt
erdoor bedreigd. Ook sommige econo
mische aspeoten zijn verontrustend. In
een programma van Henk Neuman en
In zijn wekelijkse show ontvangt David
Frost, bijgestaan door zijn vaste team:
Ronnie Barkei. Ronnie Corbett en Jose
phine Tewson de volgende gasten: de
Edwin Hawkin Singers. Judith Durham,
Mat Monroe en Lance Percival.
KRO, Ned. I 22.00 uur.
Joost Tholens onder de titel „Koop
lieden des doods" wordt aangetoond,
dat de som gelds, die de arme naties
van de z.g. „derde wereld" in de rijke
industrielanden besteden voor de aan
koop van wapens, een veelvoud be
draagt van het totaal, dat ze van die
zelfde rijke landen ontvangen aan
leningen en subsidies ter verhoging van
hun levensstandaard. Tussen de beide
wereldoorlogen werden de gevaren van
de inibemaitionale wapenhandel over het
aLgemeen scherp onderkend. Degenen,
die zich met dergelijke transacties in
lieten, werden „kooplieden des doods"
genoemd. Na 1945, toen de wapen
handel vooral een zaak werd van re
geringsbureaus en departementen, heeft
het verscheidene jaren geduurd, voor
dat men het probleem opnieuw signa
leerde.
KRO, Ned. I 20.20 uur.
