HERMAN
ZUIDERDUIN
r f -
OP ZONDAG
18 JANUARI
WIL HIJ OP
OCKENBURGH
.VLAMMEN"
ARIE KLEIN
duizend ij'shockeywedstrijden
(en nog een honderd interlands)
nieuweling
in top van
cycle crossers
NOTEER BIJ DE
RADIO
ZATERDAG 10 JANUARI 19T0
-1i
I
Een klein select groepje verdeelde tol nu toe steeds de prijzen. Zal Herman Zuiderduin
nuari in slagen hierin verandering té brengen?
LISSE Ons land is nog altijd geen eldorado voor
de cyclecrossers. Evenals het dameswielrennen
verkeert deze op het oog ongerieflijke sport aan
het begin van een voorlopig nog lange weg naar
populariteit. Een klein, select groepje verdeelt,
tijdens countryritten, die ieder seizoen op redelijk
niveau staan, de prijzen. Het is daarom zo interes
sant dat er een nieuwe figuur naar voren is,
gekomen, die de gevestigde orde, Huub Harings,
Cor Rutgers en Cock v. d. Hulst, is gaan bestoken:
Lissenaar Herman Zuiderduin. Een nieuweling in
de top, maar niet in jaren.
Zuiderduin is 28 jaar en voor een sportman is dat toch
een leeftijd waarop hel lampje .einde sportcarrière" niel
schuchter aanflikkert. Maar juist nu, bij het lengen
der jaren, voelt Zuiderduin zich krachtiger dan ooit.
Kracht, die nog is aangedikt met een flinke portie
verbetenheid, ontstaan toen de KNWU hem vorig jaar
over het hoofo zag bij de selectie voor de wereld
kampioenschappen ..Ik was toen wel niet eerste, maar
ik zat wel steeds voorin. Gaan ze wel een jongen als
Arie Kooyman aanwijzen, die steeds achter mij is
gebleven".
Dit seizoen is voor Zuiderduin dan ook een doorlopende
poging tot revanche. Liefst tijdens het nationaal kam
pioenschap op zondag 18 januari op Ockenburgh omdat
daar de schifting voor het belangrijke toernooi wordt
gemaakt Outsider is hij niet. Mede door zijn sterke
rijden in Soestduinen, eind vorig jaar, zullen de ..book
makers" hem als een der favorieten opgeven. Op dal
parcours in Soestduinen werd alle spanning door
tomeloze energie afgereageerd: .Ik was er- helemaal
op gebrand om te -.vinnen. Ik wilde de KNWU-officials
Laten zien wat ze het jaar daarvoor fout hadden gedaan
Je denkt dat je vergeten wordt en dan win je en dan
schijnen ze je nog niet te zien. Alleen Van Ballegooyen-
de Jong zei tegen me: „Joh, dat had ik niet van je
verwacht".
Beter opgevangen
Herman Zuiderduin. pas als 23-jarige op de fiets
gekropen kijkt daarbij terug op zijn schaatstijd: ,3ij het
Cycle crossers zijn met recht de sjouwers in de
interlandwereld. Voor Herman Zuiderduin (foto),
pas vier jaar „in het vak", is dit seizoen één grote
schaatsen werd ik beter opgevangen. Je hebt groepen.
,Je ontmoet elkaar na de training en na de wedstrijden.
Maar dat heb je als wielrenner niet. Je hoort nooits eens
wat als je een succes hebt geboekt. De baanrenners
worden nu opgevangen in Zeist. Misschien gebeurt dat
na verloop van tijd ook bij de crossers". Herman
Zuiderduin, een gewicht van zeventig kilo bij een lengte
v an 1 80 m. gelooft niet dat hij een achterstand heeft
opgelopen omdat hij zo laat op de fiets is geklommen.
„Schaatsen en wielrennen komen wel aardig overeen
Kijk maar naar. Liebrechts en Karstens".
rste de beste
er de kop. Ik zei, dat nooit
:n pad kreeg je opeens rul
had ik stevig vastgemaakt
de fiets sprongen, duikelde
Toch weer fietsen
Cyclocrossen doet Zuiderduin
er overigens destijds niet
keer ging ik al meteen O'
meer. Wist ik veel. Na e
zand. Mijn toeclipsriempje
en terwijl de anderen var
ik voorover. Ik had ei- meteen geen
na verloop van tijd, toen ik het werk van anderen eens
had bekeken, ben ik toch weer gaan fietsen". Ook met
het materiaal moest hij vertrouwd raken. „Op modder -
terreinen gaan de kluiten tussen je remmen zitten. Je
moet eigenlijk een speciale crossfiets hebben, waarvan
de rem niet zo dicht op de fiets zit en waarvan ook
de vork verschilt met die van een normale racefiets.
Crossfiets
Tijdens het nationaal kampioenschap vorig jaar over
kwam het me dat er aarde tussen mijn
zitten Hei gebeurde dertig meter voor dc finish Was
m? dal niet overkomen, dan was ik derde geworden.
Nu passeerde Cock v. d. Hulst me nog juist"
Voor het kampioenschap waarvoor de preparatie de
afgelopen zomei intensiever dan ooit is geweest en
waarin het rennersveld met een furieuze Zuiderduin te
maken zal krijgen, heeft oud-collega en vroegeie coryfee
van de ren- en toervereniging „De Bollenstreek", Jan
van Dijk hem dc helpende hand geboden: „Van hem
krijg ik een speciale crossfiets. Jan heeft me bovendien
gewaarschuwd: ..Kijk uit, zei hij, ook al rijd je goed,
dan passeren ze je nog". Hij kon ook al geen goed doen
bij de KNWU. Ofschoon hij goede uitslagen maakte,
werd hij ook nogal eens gepasseerd".
Heiman Zuiderduin is een atleet, die zich uit in de
wieiersport. Hij praai weinig, hangt geen omslachtig
en cynisch verhaal op over de KNWU. Hij stipt alleen
de moeilijkheden even aan en berekent in gedachten
hoe hij volgende week zijn slag moet slaan op
Een parcours dat hem wel ligt. Moeilijk, zoals hij het
't Liefst ziet. Zijn tengere bouw garandeert hem winst
op dc plaatsen waar de stevig gebouwden uit het zadel
moeten: de zandvlakten.
Vreemde bodem
Herman Zuiderduin, die zijn concurrenten pas eenmaal
heeft ontmoet in dit seizoen („de koers in het Amster
damse Bos werd afgelast en In het Kralingse Bos schoot
een tak tussen mijn wiel. In België ligt dat toch wei
even anders Je hebt daar telkens ritten en altijd ver
schijnen er wel zo n zeventig renners aan de start"),
nivelleert bij zijn berekening de kansen van een Huub
Harings, die in tegenstelling tot vorig jaar nu op voor
hem tamelijk vreemde bodem rijdt: „Toen was het bij
hem voor de deur, in Sibbe. Wat was het daar gevaarlijk
mei a! dat ijs Dan kan je niets riskeren. Maar zo'n
parcours is echi iets voor hem. Hij kan risico's nemen.
Hij zit bij een ploeg en krijgt startgeld. Hij is prof.
Kijk, dan ligt het toch wel even anders. Als ik ergens
naar toe ga. cn hoe vaak gebeurt het niet dat ik naar
Liraburg en België reis, moet ik alles zelf betalen. Ook
daarom wil ik goed van voren zitten".
„Laat ik me zien. dan word ik uitgenodigd. Dan
hoef ik mijn reisgeld niet zelf te betalen".
JAN PREENEN
DEN HAAG Eens dat was direct na de tweede wereldoorlog kende Den
Haag de luxe van twee üshockeyverenigingen: de Pinguïns cn HH cn IJC. Het
ging enige jaren goed, tot de Pinguins waarin Jan v. d. Heiden cn Cor Schwen-
cke coryfeeër waren de sterkste ploeg van de twee werd. In dergelijke ge
vallen wil de underdog in dit geval HH en IJC wel eens over een fusie
praten. Dat gebeurde dan ook en in het laatste kwartaal van 1948 ging de nieuwe
combinatie onder de naam HH en IJC van start, pehalve de twee reeds genoem
de Pinguins was er een derde, een zekere Arie Klein, die gewogen en netto niet
te licht werd bevonden. Niemand kende hem want hjj was nog een broekje, maar
er zat wat in. Dat hadden de scouts van HH en IJC wel gezien.
De sportnaam Klein was alleen nog
maar bekend geweest in de voetbalwe
reld: bij VUC waar Koos Klein eens
aanvoerder was. Zoon Arie had al vele
malen op de Schenkkade met trots op
zijn borst gerammeld als pa hij zegt
nog steeds pa mocht tossen. Arie
Klein kon toen nauwelijks bevroeden
dat hij zijn vaders sporen eens zou
drukken en al was het dan niet bij
voetbal aanvoerder van een team zou
Dat werd hij toen Ed Hopman de lei
ding van de Haagse ijshockeywereld
had genomen, elf jaar geleden na een
periode waarin Arie Klein al zo'n 500
wedstrijden voor Den Haag had ge
speeld. Met het verdubbelen van de
jaren verdubbelde ook het aantal wed
strijden en zo heefl Arie Klein gisteren
tegen Geleen zijn 999ste wedstrijd ge
speeld en staal de deur naar zijn dui
zendste volgende week tegen de Re
bels wagenwijd open
Zenuwen
Een respectabel aantal, waarvan op 8
december 1948 de basis werd gelegd. De
aanvoerder van HH en IJC. Piet van
Heeswjjk haalde op die dag Arie Klein
in het eerste team hoewel op zijn uil-
nodiging stond dat hij als reserve was
opgesteld tegen BIJHSC uit Brussel.
Fen wedstrijd waarin Arie vol zenuwen
op het ijs stond, maar het zo goed deed
dat hij een week later tegen Billancourt
weer werd opgesteld. Zijn' vreugde en
trots kenden geen grenzen toen hij
de gelijkmaker scoorde en de stand op
33 bracht. Het kon niet anders of
naast de groten van toen ais Andy
Andreola en Piet van Heeswijk moest
het „talent Arie" wel rijpen. Het rijpte
ook en groeide uit tot een bijna on
Nederlandse stijl toen Leo Carrey in
1951 de Haagse ploeg als speler-coach
kwam versterken. Hij was de man die
Arie Klein de bodycheck leerde, waar
voor menig speler in Europa nog be
vreesd is.
Op de bres
Het was overigens maar goed dat Arie
Klein dit leerde want hij had op het
Een verdwijnend beeld op de
Hokij, Arie Klein in actie. Over
enige weken zal de captain van
het Haagse en Nederlands team
zijn schaatsen aan de wilgen han
gen, daarmede een carrière van
tweeentwintig jaar sportman be
sluitend. Op het ijs zal hij dan niet
meer te zien zijn, wel er naast
want als bestuurslid van HIJS Ho
kij staat Arie Klein pas aan het
begin van zijn
gebied van verdedigen weinig ervaring.
Hij speelde pas enige "wedstrijden op
die rechter verdedigersplaals. Bij
de wereldkampioenschappen in 1950 in
het Londense Wemblev kwam het Ne
derlandse team een achterspeler tekort.
Of Arié wilde. Hij wilde en begon daar
aan een carrière die zijn weerga in
Europa niet heeft, een loopbaan ook
die hen\ over de gehele wereld bracht,
als speler van HH IJC, HIJS HOKIJ
en het nationale team. Want behalve
het uitzonderlijke totaal van duizend
wedstrijden, dat Arie Klein tegen de
Rebels hoopt vol te maken, speelde hij
ook een honderdtal wedstrijden in het
oranjeshirt en ook hierop prijkt veertig
keer de „C" van captain.
Een „C" die hem het recht gaf om
een scheidsrechter uitleg te vragen als
deze een speler van zijn team had ge
straft. „Zelden heb ik een captain mee
gemaakt als Arie Klein", zegt gewezen
topscheidsrechter Wim Dwars. „Hij
stond voor zijn mannen op de bres en
deed dat altijd op een rustige manier.
Hij wond zich nooit op; noch tegen de
scheidsrechters noch tegen zijn spe-
Oud-HIJSspeler Wil van Dommelen on
derschrijft dat: ,,Arie is een op-en-top
sportman die alles voor zijn sport ovei
heeft. Ik heb er enorme bewondering
voor dat hij dit op de leeftijd van 38
jaar als amateur heeft weten te berei-
I>e grootste
Arie Klein probeerde altijd alles goed
te doen Toen Ed Hopman de leiding
van HIJS overnam, vroeg hij steeds
Arie Klein bij het benaderen van bui
tenlandse spielers om raad. Soms ook
nam Arie Klein zelf contact op met
Canada, waarbij Hopman zei: „Ga je
gang maar". Ook op dit punt viel de
appel niet ver *an de boom. Koos
Klein bezorgde indertijd VUC naam en
taam door Bertus en Karei de Hardei
uit Wilsonmeters te halen, zoon Arie
zorgde ervoor dat HIJS een met respect
uitgesproken naam werd door beslag te
leggen op een achttienjarige speler, Pat
Adair. „Die tijd komt nooit meer te
rug" verzucht Arie Klein, en met hem
half Den Haag. „Pat was de grootste
die we ooit hebben gehad. Toen ik hem
hierheen haalde kende ik hem niet. Ik
heb toen wel enorm geluk gehad",
zegt het huidige bestuurslid van HIJS,
sedert het begin van dit seizoen.
Laatste seizoen
„Ik ben de laatste vier jaar constant
bewust bezig geweest Arie Klein op een
bestuursfunctie voor te bereiden, want
ik ken niemand dié het beter zou kun
nen dan hij", zegt teruggetreden Ed
Op en top
sportman
die alles
voor zijn
sport over
heeft
„De meest betrouwbare en meest faire
altijd met honderd procent inzet spe
lende speler", volgens Ed Hopman
Zeilen
Dat wil niet zeggen dat sportief Ne
derland de naam Klein niet meer zal
horen. Integendeel, want behalve be
stuurslid van HIJS HOKIJ wil Arie
Klein ook op het water furore maken.
Hoewel hij als Valkenzeiler reeds hoog
op de ranglijst stond zonder overi
gens ooit kampioen te zijn gaat
hij in de komende zomer in 'n „Soling"
proberen om international als zeiler wat
te presteren. En wie Arie Klein kent,
weet dat hem dit zal lukken, want zo
als hij zich voor de ijshockeysport heeft
ingezet, zo zal hij ook voor zijn nieuwe
sportliefde alles geven.
Zijn aandacht zal ook nog meer kun
nen uitgaan naar de bonthandel die
hij als medefirmant met zijn va
der leidt. Want Arie Klein blijft ook
hierna trouw aan wat bijkans zijn de-
vres is geworden: de voetsporen druk-
BART HOOGDUIN
K.N.V.B.-BEKER
VolewijokersDe Graafschap
Fortuna VI.AZ. '67
GVAVFcijcnoord
PSV—FC Den Bosch
TelstarExcelsior
SparlaHaarlem
ADO— DOS
Go Ahead—RBC
FC Twente—NAC
Elinkwfjk—Willem II
Arie Klein liet nooit iemand in de kou staan. Dat lieten zijn beroep en sportieve instelling niet toe. Hoe- MVVVelox
vel hij altijd bijzonder vinnig en vol ijver was, maakte hij het nooit te bont. Bont, kou en een ijshockeystick
zijn begrippen die het leven van Arie Klein le laatste tweeentwintig jaar hebben beïnvloedt.
DWS—Hermes DVS
Hopman, zonder de kwaliteiten van de
^ndere bestuursleden te willen kleine
ren. „Hij heeft zo'n enorme ervaring
Vlteta*—AJax
en zo n geweldig inzicht dat HIJS hem besloten na dit seizoen definitief met de
gewoon nodig heeft". Als speler echter actieve sport te stoppen. Elk beroep om <A11" wedstrijden zijn toto-
nog maar kort want Arie Klein heeft terug te komen, zal tevergeefs zijn. wedstrijden) l
