ADO had punt verdiend
DE STERRENWICHELAAR HAD HET VOORSPELD
Ei is maar één v/gord[ voor schlemielig
GRANDIOZE
SAVE THIE
MAAKTE
VAN DIJK
MATCHWINNER
Eén hapering
bij Feijenoord
en FC Twente
maakte gelijk
Blusch (FC Köln)
wil naar Nederland
(Feijenoord?)
AMSTERDAM. Het gevoel van doffe be
rusting en onmachtige woede bleef nog lang
nasudderen bij de mannen van ADO. Aad
Mansveld gaf het grif toe: „De tranen spron
gen in mijn ogen toen dat tweede doelpunt
erin ging". Doelman Ton Thie, na een vlekke
loze wedstrijd: „Als het nou eerder gebeurt,
kan je er nog vrede mee hebben maar zo vlak
voor tijd als je dat punt al te pakken hebt",
en hij schudde voor de zoveelste keer zijn
hoofd. En trainer Vaclav Jezek, ondanks de
meer dan dappere prestatie van zijn volge
lingen: „Ze kunnen nu wel zeggen dat het
onverdiend is maar ik kan na zo'n nederlaag
Trouwens, ook de grensrechter was niet
vrij van intimidatie. De moeizame pogin
gen van beide ploegen om de bal onder
:ontrole te houden, leken nimmer met suc_
■es te worden bekroond. Wie schoot, moest
?r rekening mee houden dat zijn„staan-
been" onderuit gleed. En bovendien was
de (kleine) bal constant met een laagje
ijs bedekt. Eerst tegen het eind van de
eerste helft oefende Ajax zware druk uit.
Er werd meer mankracht ingezet om die
dekselse defensie van ADO allen uit-
tekend maar een „plus" voor Weimar
overmeesteren. Ook die stormlopen
>rstond de linie vóór Ton Thie, die een-
laal de hulp nodig had van Mansveld
|die de bal van de doellijn werkte.
ineens was dat doelpunt er. Swart
een vrije trap, rende daarna haastig
het doel en ontving daar de bal van
ICruyff. Nog geen meter hoefde Swart de
bal te laten afleggen om zijn ploeg op
10 te brengen. Heftige protesten van
[aagse zijde. Aanvoerder Mansveld pro-
isteerde bij scheidsrechter v. d. Veer, die
;ijn grensrechter raadpleegde. Stokstijf
itond de man nog met zijn vlaggetje in
ie lucht. Bij het overleg met de scheids-
echter hield hij evenwel zijn mond, zo-
lat het doelpunt werd toegekend- „Als
lat geen buitenspel is, moeten ze mij
laar eens zeggen wanneer het dan wel
a is," brieste Mansveld nog lang na de
'edstrijd. „Cruyff lag nota bene op de
oellijn". In de verwarde situatie voor
iet doel had de grensrechter dus waar-
:hijnlijk de vlag „per ongeluk" opgehe-
Verklaring
Ajax was dolgelukkig met die voor
sprong. Gezien de omstandigheden werd
igrfler zeer redelijk gevoetbald en ADO was
aP: technisch niet de mindere. Een hechte
■so< defensie, een goed middenveld met rou-
>sa tüüer De Zoete en de altijd onbevangen
aanstekelijk ijverig Dick Advocaat. En
ee spitsen, Holmström en Berg, want
'da Lex Schoenmaker moest als „Waterdra-
O' ger" fungeren en speelde in teruggetrok-
8' ken positie. „Ik kon geen bal goed weg-
krijgen. Twee meter van een tegenstan
der plaatste ik de bal precies voor zijn
voeten". Lex Schoenmaker kon er geen
verklaring voor vinden dat hij geen bal
goed behandelde. En toch is die er.
Schoenmaker wil (of durft) niet geloven
dat hij een uitnemende voetballer is
„de beste die we hebben", zeggen diverse
teamgenoten en gaat te zeer gebukt
w onder de wel zeer snel geuite kritiek van
1 het eigen publiek in het Zuiderpark dat
n onmiddellijk negatief reageert zodra
g Schoenmaker een bal verkeerd behandelt.
Zo komt een talentrijke speler tot onder
maatse prestaties-
(Van ome
niet tevreden zijn. Aan de andere kant is
wel gespeeld zoals ik dat had opgedragen.
Alleen had ik graag gezien dat ze in de ver
dediging de laatste minuten elke bal de tri
bune in hadden gejaagd. Dat mag in zulke
omstandigheden. „Een van de eersten die er
tijdens de bustocht naar huis, door een Pool
nacht, overheen was, was zakelijk ingestelde
manager Eddie Hartmann die wees op het
keiharde voetbalvak dat de werknemers zulk
een bittere teleurstelling kan bereiden. En
langzaamaan kwam de goede stemming weer
boven. Maar het duurde wel lang na die
nederlaag tegen Ajax, waarvoor slechts een
woord het juiste is: schlemielig. Met één
doelpunt, pal voor de rust, dat voor discussie
vatbaar is en één een halve minuut voor
einde, was Ajax bijzonder goed weggekomen.
Laat er dan voor ADO niet meer dan die ene
treffer van Louis de Puyt hebben ingezeten
en dat is ook nog aan twijfel onderhevig
Ajax verdiende er zeker ook niet meer dan
een. De Amsterdammers, die toch een s
plus aan technische vaardigheid heten te
bezitten, kwamen op de allengs onder de
sneeuwjachten met een witte deken belegde
grasmat evenmin uit de voeten. Juist onder
dergelijke omstandigheden had Ajax zich de
Gouden vervanger
Ook tegen Ajax, waardoor hij na de
F 5 rust plaats moest maken voor „kanon"
Louis de Puyt, de zwaargebouwde schut-
die zich wonderwel thuis voelde op
de witte deken. Hij werd de „gouden ver
vanger" want nadat Söndergaard (in de
grj plaats van Keizer) ettelijke pogingen door
te langzaam spel en te late reactie had
>-8l zien stranden zelfs eenmaal vlak voor
doel door treuzelen teniet had gedaan
Bals in pure wanhoop de bal achterna
had gezeten tot bij de middenlijn, maak
te ADO gelijk.
Rijnders trapte grandioos mis
en de ver opgedrongen v. d. Rurch,
die elke correcte poging de bal te
ïn zag bestraft, loste een mis
lukt schot. Louis de Puyt ving de
bal op en knalde meteen 'raak:
1—1.
Dit "was niet de enige keer dat Johan Cruyff een knieval moest maken voor de defensie van AÖO en speciaal voor
Kees Weimar die magistraal speelde en de troef van de Amsterdamse voorhoede compleet in de zak had. Zoals
trouwens de gehele Haagse defensie weinig mogelijkheden tot succes bood. Mansveld (links), Cruyff, Weimar, Vos en
Thie (v.l.n.r.) waren dan ook terecht het meest teleurgesteld na het „ongemotiveerd optreden van het noodlot" in de
laatste seconden.
Dat had de eindstand moeten zijn. ook
indien wordt meegerekend de tweede
maal dat Mansveld de bal uit het doel
werkte, want daar stond dat lepe boog-
Lalletje van Holmström tegenover. Bals
had verkeerd uitgegooid en van Holm-
ströms voet zeide de bal hoog over de
Amsterdamse doelman heen naar het
doel. Met een radeloos sprintje was hij
precies op tijd ter plaatse om een doel
punt te voorkomen. Dat doelpunt viel la
ter aan de andere kant toen ADO een
enorme afweerslag succesvol had afgeslo
ten. Heel Ajax bevond zich pp de Haagse
helft. Van Dijk scoorde in buitenspel-
grote ploeg met de grote baltechnische vaar
digheid kunnen en moeten tonen. Het zat er
helemaal niet in. En het feit dat Piet Keizer
niet speelde, geldt nauwelijks als een aan
vaardbaar excuus want ook Johan Cruyff
kwam er vrijwel niet aan te pas tegen de
subliem spelende Kees Weimar en Dick van
Dijk werd door Jan v. d. Oever afdoende in
bedwang gehouden. Maar juist Van Dijk zou
de grote man van Ajax worden met zijn doel
punt vlak voor het laatste signaal van de
door het publiek geïmponeerde heer Van der
positie en dat zou dan het einde beteke
nen van een en dat kon ook niet an
ders niet meer dan redelijke maar
door de omstandigheden en de knappe
afweer van ADO spectaculaire wedstrijd,
die vol verrassende wendingen zat.
In een desperate poging tot scoren was
Vasivic naar voren gegaan. Zgn enorme
schot werd met een grandioze safe ge
keerd door Thie, die later zei: „Als je
zo'n gladde bal stompt, heb je kans dat
ie langs je vuist schampt en vlieg ie in
de hoek. Daarom liet ik hem tegen mün
vuist spatten". De bal bal sprong weg en
toen werd Dick van Dijk toch nog de
matebwinner. Van dichtbij scoorde hij:
2—1.
Op dat moment sprongen Aad Mans
veld de tranen in de ogen- „Schlemielig
om zo, in de laatste seconden, te moeten
verliezen", zo was het ook. Als Vasovic
had gescoord, zou dat met een magnifiek
schot zijn geweest- Maar als je doelman
de bal stopt met een waargaloze reactie
en de man die geen moment gevaarlijk
kon worden, krijgt de bïil louter bij toe
val pal voor zijn voeten, veertig secon
den voor tijd, dat heeft het noodlot on
gemotiveerd toegeslagen.
Niet verdiend
Intussen droeg het volijverige, dapper
strijdende en technisch gelijkwaardige
ADO na een imponerende prestatie de
hulde weg van het publiek, 22.000 man
sterk, dat de opgekropte spanning ont
laadde in geestdriftig gezang. Het „twee
dehands" deel achter het doel van Thie
deed dat met het werpen van zitkussen
tjes naar de Haagse doelman.
Het woord „schlemielig" bleef nog lang
hangen. Ajaxtrainer Rinus Michels ge
bruikte het niet maar zei wel, spaarzaam
prater als hij is: „Het was niet verdiend".
Het zou een kogelslingeraar kunnen zjjn maar die hebben nooit zoveel bekijks.
Het is doelman Ton Thie, met trainingsbroek voor de kou en zonneklep tegen
de sneeuw, die een zitkussentje teruggooit. Achter zijn rug bevond zich niet
het „fijnste" deel van het Amsterdamse publiek en toen Ajax op 21 was
gekomen, werd de vreugde geuit met het werpen van kussentjes. En dan moet
een betaald voetballer er maar een extra-baantje bij nemen en ze teruggooien.
Feijenoord weer
naar Milaan
ROME De Italiaanse voetbalbond
heeft besloten de finale van het Euro
pese toernooi om de Europa Cup voor
landskampioenen op 6 mei 1970 in het
San Siro Stadion in Milaan te spelen.
De Europese Voetbal Unie. (UEFA) had
Italië aangewezen als land waar de
finale zal woi'den gehouden.
Feijenoord dus weer naar Milaan
Het wias een nederlaag waarin
morele winst school. Nuchtere
Hartmann: „Maar dat punt heb
ben we toch niet...".
(Van ome sportredactie
ENSCHEDE Zo beteuterd
had Wim van Hanegem nog nooit
gekeken. Zijn linkeroog geslo
ten, omdat F.C. Twentes kribbi
ge Eddie Achterberg het had
dichtgeslagen, met zijn linker
been trekkend omdat F.C. Twen
tes stevige Isi ten Donkelaar
hem „op de horens" had geno
men, een sigaret bungelend tus
sen zijn lippen, omdat hij tot
rust wenste te komen. „De
kromme", sprak harde woorden
die Twentes machtige inzet
laakten. „Ik kan best een stootje
verdragen maar het moet toch
niet te gek worden. Ik vind het
jammer dat Twente naar deze
middelen moest grijpen. Dit was
niet hard, dit was gemeen".
Feijenoord had het niet begrepen op
de Hnsohedese formatie. Zoekend naar
excuses verklaarden zij stuk voor staak
de late gelijkmaker. Alleen Ernst Happel,
getooid met de inmiddels onafscheidelijk
geruite pet, toonde zioh de beminnelijk
heid zelve. Natuurlijk, ook hij betreurde
het dat F.C. Twente zich op de valreep
nog naast zijn elf had gewrongen; ook
hij sprak zijn teleurstelling uit.
Maar Ei'nst Happel zoch bepaald
geen verontsöhuldigingen. „Twente heeft
de hele wedstrijd niet een kans gehad.
Uitgerekend in de laatste minuut rom
melde ze er een in. Dat mag niet gebeu
ren. Op een normaal bespeelbaar veld
kun je je spelers gemakkelijk terugtrek
ken, maar dat kon op dit veld zeker niet.
En dan neem je automatisch risico's".
Nam Feijenoord, geschoold in het hy-
peimodeme internationale voetbal, dan
zoveel risico's dat het Twente een een
voudige kans bood om nog op gelijke
hoogte te komen? Nee, daarin zat het
met in een afgestampt Diekmanstadion.
Feijenoord waande zich gewoon over
winnaar. En daarop had het, gezien het
tevoren vertoonde, ook recht. Technisch
Feijenooi-d bedwong de tomeloze energie,
waarmee Twente geladen was, op knappe
wijze, magistraal geleid wederom door
supervertrager Wim van Hanegem. En
toen de Mok de speeltijd bijna geheel
had weggetikt, verslapte Feijenoord even.
De oerdegelijke achterhoede zou het
zaakje wel even klaren. En dat kunstje
ging niet op. Met nog nauwelijks een
handvol seconden voorradig om gelijk te
komen, werkte Theo Paihlplabz de bal
achter de verblufte Eddy Trey tel.
Hij is het ook
Rinus Israel: „Het was al lang Ujd.
Van Gemert had moeten fluiten. En ais
je denkt dat het gebeurd is, verslapt je
aandacht even. Dat gaat ongewild".
Feijenoords rechterverdediger Piet Ro-
meijn: „Ik had de scheidsrechter al drie
keer gezegd, dat het al lang tijd was. Hij
negeerde me gewoon".
Romcijn had direct na ailoop van het
kille treffen een onderonsje met scheids
rechter Van Gemert. Uitdagend stapte hij
op hem toe, schudde hem kwasi onver
schillig de hand en diende de argeloze
scheidsrechter enige woorden toe, die
niet eens in een goed Nederlands woor
denboek voorkomen. Dit kostte Romcijn
een officiële waarschuwing, die hij
uiterst laconiek in ontvangst nam. „Wat
ik tegen Van Gemert zei, is hij ook".
hard, maar vergat dat het tegen Feijen
oord speelde, een ploeg die elk „slipper
tje" kan afstraffen. Neem alleen de hoek
schoppen, steeds genomen door Henk
Wery. Elke keer gaf Feijenoords rechts
buiten zoveel effect aan de bal dat doel
man Piet Schrijvers en zijn verdedigers
er de grootste moeite mee hadden. De
zesde keer, toen ze vijfmaal hadden kun
nen zien 'hoe de bal bij de eerste paai
neerdaalde, verzuimde Twente de aldaar
opgestelde Ove Kindvall een cipier te
geven En voor Kindvall zijn zulke bal
len kinderwerk.
Meer dan die 10 had Feijenoord niet
nodig. Een ploeg die de stormlopen van
A.C. Milan kaïn weerstaan, weet ook wel
raad met de doorzichtige trucjes van F.C.
Twente.
Hapering
Twente wérd steeds weer opgevangen
door Rinus Israel en Theo Laseroms, die
het af en toe wel eens te bont maakten.
Hoe sterk aanvoerder Epi Drost zijn men-
oen ook dn de richting van Treytel diri
geerde, hoe dapper hij dikwijls het vooi-
beeld gaf, Twente liep zioh steeds weer
dood. Tot het moment waiarop Theo
Pahlplatz gebruik maiakte van een hape
ring an de Rotterdamse machine.
Trainer Kees Rijvers: „Ik had f eijen
oord tegen PSV gezien en sindsdien weet
ik dat Feijenoord fouten kan maken. Daar
van hebben wü geprofiteerd".
KEULEN. Peter Blusch.
achterspeler van de FC Köln.
heeft zijn vereniging gevraagd
voortijdig zijn contract te mogen
verbreken. Blusch, die anderhalf
jaar geleden van E in tracht Frank
furt. naar FC Köln kwam, wil naar
Nederland. Tussen Blusch en
Feijenoord is al een gesprek ge
weest, maar manager Guus Brox
zei dat het bepaald geen onder
handelingen waren voor een on
middellijke transfer.
„Wij ihetoben gepraat, en gedacht aan
de mogelijkheid voor een transfer over
een wat 'Langere periode, vooral omdat
wij er rekening mee hadden gehouden
dat Blusch ten minste nog tot het eind
van het seizoen aan zijn contract vast-
Er is overigens nog geen enkele zeker
heid dat FC Köln bereid is tussentijd»
het contract met Blusch te verbreken
en dat de Westduitse olub en Feijenoord
tot overeenstemming zullen komen over
het transferbedrag.
Manager Brox: „Wanneer Blusch FC
Köln kan verlaten, lijkt het mij dat hij
binnenkort wel contact met ons zal
zoeken".
Wel en niet
noden
Feijenoord en F.C. Twente
zich overigens toch niet bepaald van hun
vriendelijkste zijde. Vooral toen het duel
op zijn laatste benen liep en Twente alle
hens aan dek blies, schoten de vonken er
af. Twente, dat in Eddie Achterberg zijn
grootste boosdoener had, moest en zou
de gelijkmaker scoi-en, die het voor de
enorme inzet wel verdiende, maar waar
op het op basis van het vertoonde speJ
geen recht had. De massa bleef echtei
hopen, want de Enschedese sterrenwiche
laar Boersma had voorspeld dat Twente
Feijenoord een punt afhandig zou maken.
En die man geniet een blindelings ver
trouwen. De massa heeft er echter lang
op moeten wachten.
Twente moest immers een achterstand
wegwerken die het geheel aan zichzelf te
wijten had. Twente werkte ontstellend
„Help, de killer scoort", lijkt doelman Piet Schrijvers te roepen. Oewe Tjindv all, zoals hU waarschijnlijk in het Zweeds zal heten en deswege ook wordt
genoemd door commentatoren die deze taal blijkbaar beheersen, heeft Feijen oord op 1—0 bracht. Net als ADO raakten de Rotterdammers een punt kwijt
want die kleine voorsprong bleek niet voldoende.
