DANK ZIJ DE OGEN VAN M N VROUW
Bezorgdheid over
Kerk en wereld
Geen bewijzen voor Indianenmoord
Arnold Versteeg
meester in de rechten
Verlies voor
PAK en winst
bij de CCP
SKOOA
Indonesisch dagboek
prof. Schermerhorn
verschijnt maart 70
Verwijt tegen
prof. Beet
herroepen
ZATERDAG 25 OKTOBER 1969
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 5
- blind, één hand, slechthorend -
Mr. Arnold Versteeg (38) hoeft geen medelijden. Zijn
vrouw Puck Versteeg-Hoogenbosch, evenmin. Al hebben
zij een leven achter de rug, waar weinig echtparen tegen
opgewassen zullen zijn. Mr. Arnold Versteeg zit op de
bank in de zonnige salon van hun huis in Voerendaal. Zijn
linkerhand van zwart kunstleer ligt op zijn knie. Ge
amputeerd. Een gehoorapparaat duidt op zijn hardhorig
heid. Verder is er op enige afstand niets aan hem te zien.
Een intelligent gezicht met hoog voorhoofd. Het glim
lachende gezicht van een nuchter man, die de dingen
accepteert zoals ze komen en er het beste van maakt.
Maar dichterbij gekomen zie ik zijn ogen. De lichte, wat
wazige ogen van een blinde. Blind vanaf zijn tweeëntwintig
ste jaar. Een hardhorende blinde, die ondanks deze dubbele
handicap en ondanks zijn vijftig operaties tussen mei 1953
en 1963 op 26 september van dit jaar aan de universiteit
van Nijmegen zijn meestertitel behaalde in de tijd van
drieëneenhalf jaar. Zonder colleges te volgen. Uitsluitend
op dictaten van zijn schoonzus, mevrouw mr. Patricia
Hoogenbosch-Volmer te Maastricht, aangevuld met eigen
studie. Hij heeft geen examen gemist. Begon zijn studie
op 28 maart 1966, deed in mei 1967 kandidaats en in
maart van dit jaar doctoraal, op 26 september doctoraal II.
(Van een onzer verslaggevers)
ALMEL.O Als er nu in Almelo ver
kiezingen zouden worden gehouden, dan
zou de Combinatie Christelijke Partijen
(CCP) 42 procent van het aantal stemmen
krijgen en een winst boeken van twee
zetels in de gemeenteraad. Het Progres
sief Akkoord (PAK) zou 32 procent halen
en een zetel verliezen. Dit blijkt oiit een
onderzoek naar de voorkeur van de kie
zers in Almelo dat voor het Dagblad van
het Oosten door het NIPO is gehouden.
De VVD zou negen procent van die
stemmen behalen en in zetelaantal ge
lijk blijven. De CPN zou een zetel ver
liezen doordat deze partij slechts twee
procent van de stemmen zou krijgen.
Worden de percentages vergeleken met
die van de jongste Tweede-Kamerver
kiezingen, waarbij de partijen die de CCP
vormen. KVP, AR en 'CHU, nog met af
zonderlijke lijsten uitkwamen, dan boekt
de CCP een winst van 0,9 procent en
het PAK (PvdA). D'66 en PSP) een ver
lies van ruim vijf procent.
Uit de cijfers blijkt ook dat ongeveer
de helft van de D '66-kiezers niet bereid
is aan het PAK deel. te nemen en weg
gelopen is naar de CCP en de VVD. Van
degenen, die in 1967 op KVP, AR of CHU
stemden, zou nu 87 procent op de CCP
stemmen en vier procent op het PAK.
Van de stemmers op de PvdA, D '66 en
PSP in dat jaar zou nu tachtig procent
op het PAK stemmen en zeven procent
op de CCP. Drie procent van de onder
vraagden kondigde aan blanco te zullen
stemmen en elf procent wist het nog niet.
Mr. Arnold Versteeg
Puck in hun woning in Voerendaal: „Een blinde is een normaal mens, vooral als hü 'n vrouw heeft, die voor hem kan zien".
Het was een triomf niet slechts voor
de optimistische levenswil en het uit
houdingsvermogen van mr. Versteeg,
doch ook voor de liefdevolle toewij
ding en dapperheid van zijn vrouw
Puck. Omdat hij hardhorend is, zat zij
ook bij dat laatste examen, evenals bij
de dertien voorgaande, naast haar
en bracht de vragen van
ren over. En bij het examen voor aa-
i ministratief recht gebeurde het zelfs,
dat haar man een verkeerd antwoord,
gaf en zij dit corrigeerde. Deze blonde,
knappe vrouw, mgeder yan iJWe ^jpde-j
ren (Arnold van tien, Karin van acht
jaar) had immers in die drieëneenhalf
jaar alle dictaten, alle studieboeken
voor haar man op band voorgelezen.
Achthonderd uur lang in totaal, twaalf
duizend bladzijden. De ogen en stem
van zijn vrouw, die het studiemateriaal
voor hem toegankelijk maakte op band:
de prachtige opvang van hem in zijn
zwaar lot tevoren door zijn ouders, boe
ken in brailleschrift van het documen
tatiecentrum voor blinden in Amster
dam, de dictaten en vooral de wekelijk
se mondelinge begeleiding bij zijn stu
die door zijn schoonzus mr. Patricia
Hoogenbosch-Volmer te Maastricht en
de correspondentie met de professoren:
dat waren de peilers waarop zijn suc
cesvolle rechtenstudie berustte.
NUCHTER
Mr. Arnold Versteeg heeft het niet
cadeau gekregen. Hij vertelt er zelf
heel nuchter over, zonder enig zelfbe
klag en zelfs soms met een droge hu
mor. Maar achter deze nuchtere stem
trekt een aaneenschakeling van ellen
dige en dramatische belevenissen aan je
voorbij, genoeg om meerdere levens kh-
pot te maken. En je kijkt met respect
en ook met enige verbijstering naar
de evenwichtige man naast je, die rus
tig doorvertelt zonder enige emotie, en
naar het lieve, ontspannen gezicht van
In 1950 doet Arnold Versteeg uit Heer
len eindexamen voor gymnasium-B.
Hij vertrekt naar Delft en begint aan
de studie voor werktuigbouwkundig
ingenieur. In oktober 1951 moet hij
deze studie onderbreken, omdat hij
geen uitstel krijgt voor militaire dienst.
Uiteraard wil hij zo spoedig mogelijk
de dienst weer uit en weigert daarom
een officiersopleiding. Als gewoon sol
daat is hij in 24 maanden ervan af. i
In mei 1953 heeft hij het er bijna op'
zitten. Hij heeft dan de sergeantsoplei
ding moeten volgen en is hoofd voor-
raadscontrole van een onderdeel van de
luchtmacht. Nog drie maanden en hij
zal afzwaaien en zijn studie aan de t.h.
hervatten. Het is er niet van gekomen.
OEFENING
Want in mei 1953 moet zijn peleton als
tegenpartij optreden voor officieren op
herhaling. De militaire oefening vindt
plaats op een oefenterrein nabij Soes-
terberg. „Een tijdje tevoren hadden
zij een oefening met scherpe handgra
naten gehad", vertelt mr. Versteeg. „En
daar hadden zij trotylblokken bij ge
kregen om blindgangers te laten explo
deren. Enkele van die blokken hadden
zijn achtergehouden en verstopt op het
oefentex-rein, waar wij die oefening
hadden. Zij gebruikten dat trotyl met
een lange lont eraan om naar ons
toe te gooien en te laten exploderen,
om de oefening realistischer te doen
zijn. Bij de oefening mocht geen tro
tyl worden gebruikt. Wel lichtkogels.
Die ochtend waren al een paar van die
dingen op de hei neergekomen, die
niet uitgebrand waren en zo heide-
brandjes veroox-zaakten. Wij kregen de
instructie die lichtkogels te blussen. En
zo kwam ik bij een brandend ding.
Dacht, dat het een lichtkogel was en
poogde te blussen. Er. volgde een'hef
tige explosie en ik wiët van niets meer.
Het was een blok trotyl.
Ik kwam bij ixx het militair hospitaal
in Utrecht. Ik zat tot aan mijn nek in
het verband. Ik was blind. Mijn rech
terhand was eraf. Mijn trommelvliezen
waren geperforeerd. En verder had ik
nog een aantal andere meer of minder
ernstige verwondingen".
LOURDES
Er volgen tien jaar van verblijven in
ziekenhuizen. Telkens onderbroken door
verblijf thuis. Voortdurend operaties.
Hij heeft periodes, dat hij kan zien,
maar telkens verdwijnt het licht weer.
In 1955 gaat hij met zijn ouders naar
Lourdes en ontmoet daar een juffrouw
Hoogenbosch uit Meersen, die daar we
gens haar talenkennis in een zaak
werkt. Deze vraagt de groeten aan
haar ouders te doen en zo bezoeken
vader en moeder Versteeg met hun
zoon de familie Hoogenbosch. Maken
ook kennis met een andere, dochter,
Hoogenbosch. En al brengt Loui'des
hem dan geen genezing.er geschiedt
toch een wonder. Hij leert zo Wilhel-
mina (Puck) Hoogenbosch kennén en
zij wórden verliefd op elkaar. Hij ziet
zijn vrouw voor het eerst, als hij in
1959 weer een periode heeft dat hij
even kan zien en zijn vrouw hem be
zoekt. „Het is een wonderbaarlijke
vrouw", zegt mr. Arnold Vex-steeg en
richt zijn blind gelaat in de richting
van Puck. „Mijn reis naaf Loux-des was
een goddelijke vingerwijzing".
In 1961 volgt de laatste operatie in de
x-eeks van vijftig. Netvlies transplan
tatie. En hij kan zien. Van december
1961 tot augustus 1962. Veel minder
dan normaal, maar hij kan lezen, kan
alleen van Voex-endaal naar Heerlen
reizen. Hij ziet zijn kinderen voor het
eerst. De kans op blijvende genezing is
echter een op een miljoen. Maar als
de genezing zo lang aanhoudt, hoopt
hij, ook al is zijn gezichtsvermogen
in die tien maanden niet stabiel, Als
het licht weer en nu definitief ver
dwijnt, is dat voor hem een geweldige
schok. Te meer daar de geneesheren
hem zeggen van verdere operaties af te
zien, daar zijn ogen het niet meer
verdragen. Hij is voorgoed blind.
Maar Arnold Versteeg is geen man om
het hoofd in de schoot te leggen. Hij
zal als blinde en hardhorende met één
hand een nieuw leven opbouwen.
Hij is nu eeu gelukkig mens. Gelukkig
J. Tw^e gezonde leuke kinde
hij 'heeft een' basis voor ver
dere ontplooiing1 in zijn rechtenstudie.
„De tijd heelt alle wonden", zegt hij
glimlachend. „Eeh mooie gemeenplaats,
maar er iets van waar. Wellicht heb
ik te veel energie om bij de pakken
neer te zitten. Een groot geluk is, dat
ik gezien heb en nu me de dingen goed
kan voor-stellen. Bovendien heb ik een
technische knobbel, denk snel in vorm
structuren en heb dus weinig moeite
op tastzin de vorm van iets te zien.
„Hij heeft zelfs deze kamer naar zijn
ontwerp laten bouwen en ze ook inge
richt", zegt mevrouw, „zelfs de kleuren
van gox-dijnen uitgezocht en de plaats
van de wandvei-sieringen aangegeven.
Hij weet precies hoe alles er uitziet.
Als men van elkaar houdt, zijn er nooit
moeilijkheden".
WAT NU
Wat gaal. mr. Versteeg met zijn titel
doen? „Voor een officiële functie als
rechtskundige dwarsboomt mij mijn
hardhorigheid", zegt mr. Versteeg. „Ik
(ADVERTENTIE)
heren^MBnkopers: laat anderen maar met augustijnen stoeien
Een inkoper van een bedrijf kan geen meester op alle wapens zijn. Wie mag het hem kwalijk nemen als hij
niet weet, dat een drukker met een augustijn iets anders bedoelt dan: een ordegeestelijke. En niet weet dat
een opmaker van handelsdrukwerk vaak een 'voet' in de hand neemt en in de 'steen' zet. Drukwerk is
specialistenwerk. Dat staat buiten kijf. En hoewel we niet graag de duimen achter de bretels steken:
specialisten, dat zijn wij Al vele jaren en op een breed terrein, variërend van simpel briefpapier tot een
ingewikkelde vier-kleurenbrochure, van formulieren tot jaarverslagen. Dank zij onze rijke kennis en ervaring
kunt u heel veel heel veilig aan ons overlaten. Daar komt nog bij dat we op het gebied van kwaliteit
perfectionisten zijn. Ook wat dat betreft kunt u volkomen gerust zijn.
westerpers nv specialisten in handelsdrukwerk
prinsegracht 42, den haag telefoon (070) 183820 papengracht 32, leiden telefoon (01710) 20935
kan geen groepsgesprekken volgen,
maar er is toch veel voor mij te doen.
Ik denk vooral op de een of andere
wijze een bijdrage te leveren aan de
integratie van blinden en tevens hai'd-
horepden. Door het academisch genoot
schap Petronella Moens bv„ dat de be
langen behartigt van een honderdtal
leden, van wie een dertigtal blinde
academische studenten. Een van deze
instanties is het coördinatiecentrum in
Amsterdam, waar een catalogus wordt
bijgehouden van alle bestaande weten
schappelijke studies op geluidsband of
1 in braille. Voorkomt doublures en
spaart enorm veel tijd en kosten uit.
Bedenkt u maar eens, dat een pocket
boekje reeds uit dertig dikke banden
in gebrailleerd schi-ift bestaat. En dat
voor het voorlezen van studieboeken
voor geluidsbanden een grote deskun
digheid van de lezer nodig is. Denk
maar eens aan een boek over hogere
wiskunde
Er is nog veel te doen voor mr. Arnold
Versteeg. Hij volgt een Spaanse cui'sus
met zijn vrouw. Zijn vrouw leest hem
voortdurend boeken voor op alle ter
reinen tot en met science fiction. Hij
volgt nauwlettend alle ontwikkelingen
op het gebied van de rechtspraak en
denkt aan een specialisatie op burger
lijk recht.
Hij is geen meewarige blinde, die me
delijden oproept. Wel bewondering.
Want zijn activiteit duidt erop, dat hij
zich nooit met zijn handicap zal ver
zoenen. „Een blinde is een normaal
mens", zegt hij. „Vooral als hij een
lieve vrouw heeft, die voor hem kan
ADVERTENTIE
wacht
nog even-
de nieuwe
komt!
-{-zet maar plus achter skoda
Joegoslavië
verbiedt boek
van Djilas
BELGRADO (Reutet"), Joego-Slavië
heeft het jongste boek van de voox'ma-
lige vice-president Milovan Djilas ver
boden op grond van een wet, die „valse,
verdraaide of onrust wekkende inlichtin
gen of verklaringen" verbiedt, evenals
publikatie van materiaal dat de „ont
wikkeling van vriendschappelijke betrek
kingen met andere landen rechtstreeks
verstoort", Het boek „De onvolmaakte
rttaatsehóppij", is eeitier dit jaar in' het
Engels uitgegeven door een Newyorkse
onderneming, Djilas, die pas nog twee
maanden in Amerika is geweest heeft
in zijn land bijna tien jaar gevangen ge
zeten wegens zijn kritiek op het com-
BISSCHOPPENSYN( >DE
Van e
r verslaggei^ers)
DEN HAAG Er bestaan geen aanwijzingen dat de
Indianen in Brazilië bloot staan aan „volkeren
moord". Het is een negatieve mededeling, die de
mogelijkheid niet uitsluit dat op kleine schaal onder
de Indianen wel moordpartijen plaats hebben, moge
lijk gemaakt door de geringe controle van de Brazili
aanse autoriteiten op een uitgestrekte, moeilijk door-
dringbare land en in de hand gewerkt door het on
gelimiteerd uitgeven van grond waar geen mensen
wonen, ofwel geen mensen meer wonen. Er zijn
andere landen in latijns Amerika waar de toestand
thans duidelijk slechter is: in Venezuela, Columbia en
Peru leven de Indiaanse stammen in een voor hen
kritieke situatie.
Aan het woord is Lars Persson, antropoloog uit
Zweden, die zes jaar in Columbia heeft gewerkt en
die onlangs de wereld opschrikte met zoals nu
blijkt verkeerd geïnterpreteerde berichten over
moordpartijen in Brazilië, waarvoor de Braziliaanse
ovei'heid zelfs vliegtuigen in Canada had gekocJ/t
Lars Pex'sson is op uitnodiging van Amnesty Inter
national in ons land om zijn bevindingen hier bekend
te maken, om te spreken voor Pax Chx-isti, Sjalooni
en studenten in Leiden (maandagavond), en om
contact te hebben met enkele van de kamercommissie
van buitenlandse zaken.
Lars Persson spreekt berichten over een thans be
staande georganiseerde vollcenmoord in Brazilië
tegen. Sedert vorig jaar zijn hierover geen feiten
meer bekend, hoewel door de gebrekkige controle
van de regering op eigen diensten en op het leger
veel gebeurtenissen onbekend blijven. Wel van
systematische uitroeiing kan gesproken wox-den in
drie andere Lafijnsamerikaanse landen b.v. in
Columbia, waar het oude gebruik van de indianen-
jacht nog in ere gehouden wordt. Daar voeren zelfs
missionarissen een trieste aktie tegen de Indianen.
De missie heeft in sommige gebieden eigen recht
banken, onafhankelijk van de burgerlijke recht
banken, en deze leggen vaak middeleeuwse straffen
op. Binnen enkele maanden is hierover een uitgebreid
rrfpport te verwachten.
Lars Persson is evenwel niet op de eerste plaats ge-
interesseerd in de moox'dpartijen, die hij meer ziet
als een secundair symptoom van een groter probleem:
de volledige vernietiging van de Indiaanse cultuur.
In de zes jaar, gedurende welke hij in Columbia
heeft gewerkt, heeft hij grote aantellen Indianen
hun oude cultuur, hun taal en sociale struktuur vaar
wel zien zeggen. Binnen enkele jaren na hun aan
raking met de „coca-cola-eultuur" van het Westen,
schamen de Indianen zich voor hun verleden. Hun
cultuur wordt zelfs niet in de sloppen van de steden
geaccepteerd. Reden voor Pei-sson om niet van
„genocide" maar van „etnocide" te spx-eken. Hij ver
haalde zelfs van een stam in het Surinaamse gehied,
die in Washington geboekt staat bij de afdeling van
„short living cultures", dat wil zeggen culturen die
geen lang leven meer besfchoren is. Persson strijdt
tegen kunstmatige integratie in de „coca-cola cultuur"
en is voorstander van een vrije ontwikkeling van de
cultuur door het volk zelf.
Instructie over
gemengd huwelijk
op komst
(Van onze speciale verslaggever J. Spitz)
ROME De uitsluitend binnenker
kelijke problematiek waarmee de bis
schoppensynode zich tot nu toe heeft
beziggehouden, lijkt voldoende doorge
sproken. Verschillende bisschoppen heb
ben gisteren de kans aangegrepen om.
tijdens de mondelinge interventies over
het derde en laatste deel van het werk
schema van de synode (over de onder
linge verhoudingen tussen de bisschop
penconferenties) hun bezorgdheid uit te
spreken over de verhouding van de Kerk
ten aanzien van de wereld en de
mensheid als geheel.
Zij lieten doorschemeren, dat z.ij liet
gesprek over binnenkerkelijke aangele
genheden slechts dan zinvol vinden als
het gericht is op de dienstbaarheid van
de Kerk en de wereld. Hier werd voor
het eerst in de synode een geluid ge-
hoox-d dat aansloot bij de ideeën van de
priestex'groepen die vorige week in de
Waldenzerfaculteit vergaderden. Liet
wordt ook voor bisschoppen duidelijk,
dat de Kerk, wanneer zij zich niet in dit
perspectief opstelt, de band met de we
reld en met, de gelovigen dreigt te ver-
Kardinaal Marty maakte van de gele
genheid gebruik om, nog voordat de offi
ciële mogelijkheid daartoe bestaat (eerst
maandag zal erover gestemd worden
of de bisschoppenconferenties zelf voor
stellen kunnen doen voor volgende sy
nodes), een drietal urgente vraagstuk
ken naar voren te schuiven als agen
dapunten voor de volgende bisschoppen
vergadering: Het priestervraagstuk,
waarbij vooral de identiteitsproblema
tiek aan bod moet komen: welke is
de zending en de plaats van de priester
in de huidige maatschappij? Het ce-
libaatsvraagstuk zal, als onderdeel, aan
de orde worden gesteld. De pastoraal
van de sacramtenten en het kerkelijke
geloof in zijn geheel: wat betekent ge
loven in onze tijd, en hoe zal de Kerk
dit begeleiden? Tenslotte de internatio
nale gerechtigheid.
De Duitse taalgioep, waarin de kardi
nalen" Alf rink, Döpfner en König zitting
hebben, meent dat de collegiale ver
houdingen in de Kerk niet alleen de Kerk
zelf ten goede komen, maar ook de
eenheid onder de mensheid bevordert.
De religieuze zending van de Kerk staat
ten dienste van de wereld. Zij moet
vrede bevorderen, honger, ziekte en iede
re vox-m van discriminatie uitbannen.
In direct vex-band met het laatste
voorstel, vroeg kardinaal Cooke van
New York de synode, zich op korte
tei'mijn en met de meeste urgentie uit
te spreken voor de oprichting van een
wereldfonds ter materiële en geestelijke
ontwikkeling van de mensheid.
Het blijkt in de afgelopen dagen steeds
opnieuw dat de bisschoppen behoefte
gevoelen om het hele godsvolk bij de
gang van zaken in de Kerk te betrekken.
(ADVERTENTIE)
munHflRDT'S
HOOFDPIJN POEDERS
werken verrassend
Ook gisteren werd dit punt aan de orde
gesteld. Er zijn een aantal taalgi-oepen
binnen de synode, die menen dat het
coilegialiteitsbeginsel, hoe zeer ook ver
wijzend naar het bisschoppencollege als
opvolging van het college der apostelen,
evenzeer moet worden toegepast op
priesters en leken.
Tenslotte: binnenkort is de nieuwe
pastox-ale instructie over het gemengde
huwelijk te verwachten. De eex-ste bis
schoppensynode in 1967 had hierom
reeds gevraagd. De bisschoppen zijn
dondei'dag van de inhoud op de hoogte
gesteld door kardinaal Seper, voorzit
ter van de congregatie voor de geloofs
leer. Voor de Londense kardinaal Hee-
nan was het lange uitblijven van deze
urgent geachte instructie aanleiding om
een snellere afwerking van synodebe
sluiten aan te dringen.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG 'In het najaar van 1970
zal het dagboek van de oud-premier
prof. dr. ir. Willem Schermerhorn ver
schijnen. Dit is gisteren door de voorzit
ter an het Nederlands historisch ge
nootschap. prof. dr. Bornewasser. op de
Jaarvergadering in Utrecht medege
deeld. Mr. dr. C. Smit zal de bewerking
van het dagboek 577 getikte bladen
op zich nemen. Het dagboek bestrijkt de
periode september 1946 tot september
1947, toen prof. Schermerhorn als lid van
de zogenaamde commissie gereraal in
Indonesië vertoefde.
Taak van deze commissie was het voe
ren van onderhandelingen met de toen
maals buiten de wet staande organisa
ties van de republiek Indonesië. In die
hoedanigheid stond de commissie de
gouverneur-generaal terzijde. Het dagboek
daarom van groot belang voor de ken
nis van de Nederlandse pplititek In ge
noemde periode.
Prof. Schermex'horn heeft tegenover
ons vei'klaard x-eeds geruimte Itijd gele
den de beschikkingsmacht over zijn dag
boek aan het historisch genootschap en
mr. dr. Smit te hebben overgedragen.
Onlangs heeft hij ontheffing verleend
van d^ bepaling, dat zijn dagboek niet
tijdens zijn leven gepubliceerd zou mo
gen worden.
Prof. Schermerhorn heeft voor de pu
blikatie volgens zijn zeggen geen politie
ke maar zuiver wetenschappelijke oog
merken. De uitgave van zijn dagboek
past in een serie waarin ook de gedenk
schriften van de predikant dr. Heldering
verschijnen, alsook de werken van prof.
dr. L. de Jong.
De huidige minister-president De Jong
is van de voorgenomen publikatie kort
geleden door prof. Schei'merhorn per
soonlijk op de hoogte gesteld. De pre
mier maakt geen enkel bezwaar, doch
gaf wel de raad om een en ander „nog
eens zorgvuldig na te lezen". Het staat
voorts nu ook voor prof. Schermex'horn
vast dat er geen sprake van is geweest
dat prof. dr. Beel, thans vice-president
van de Raad van State, de publikatie van
het dagboek in het verleden heeft tegen
gewerkt. Op dit punt heeft prof. Scher
merhorn zich vergist. Prof Beel heeft
trouwens nimmer bevoegdheid lot opleg
gen van publikatieverbod gehad.
