Hans van "Wouw brengt stukje
eeuwenoude romantiek terug
Süsse Freude
Eerste paal
voor
Elisabeth
ziekenhuis
ging met
feestelijk
vertoon de
Leiderdorpse
veenbodem
in
Creatieve ingezetenen
exposeren in raadhuis
Jongelui
vernielden
auto's
„Neerlandia maakte
furore in Keulen
Maarten Verschoor sleept met
5 kraanwagens z n buit binnen
DIHSDAG 21 OKTOBER 1969
DE LEIDSE COURANT
LEIDERDORP Over zevenhonderd
werkdagen zal het nieuwe Ellzabeth-
7,tekenhuis te Leiderdorp gereed zijn.
Dit deelde de voorzitter van de Stich
ting Elizabeth-ziekenhuis, mr. J. M.
Bonnike, gisteren mede bij het heien van
de eerste paal voor het complex, dat aan
de Persant Snoepweg gaat. verrijzen.
Voordat de paal door Leiderdorps bur
gemeester J. H. ten Have met enig fees
telijk vertoon (de Leiderdorpse drum
band luisterde het geheel op) de slappe
veenbodem was ingedreven, sprak de
Stichtingvoorzitter Bonnike er zijn vol
doening over uit, dat het ziekenhuis spoe
dig van zijn ruimtelijke problemen ver
lost zal zijn.
Hij prees de Leiderdorpse gemeentebe
stuurderen, die met grote voortvarend
heid mee hadden geholpen aan de reali
sering van de bouw. 12 juni van dit jaar
werd immers pas beslist, dat het zieken
huis van de Hooigracht naar de Persant
Snoepweg zou gaan verhuizen. Burge
meester M. v. d. Have, die al meteen
sprak van „ons" ziekenhuis, prees op
zijn beurt het Stichtingsbestuur, met wie
Hans van Wouw (35) als straat-
muzikant bij de ingang van de in
restauratie zijnde Hooglandse
kerk. Zijn toehoorders vermaak
ten zich best totdat een op
zichter meedeelde, dat het „iner-
Sedert de
Gouden Eeuw
heeft Leiden
weer ee n
stadsspeelman
zijn gemeente snelle onderhandelingen
had kunnen voeren.
Vanwege de (goede) grondprijs, die Lei
derdorp) had bedongen, sprak de burger
vader van een „Elizabethsvloed", die
Leiderdorp als muziek in de oren klonk.
Het nieuwe ziekenhuis, dat stervormig
wordt gebouwd, krijgt een totale vloer
oppervlakte van 8000 m2, een hoogte
31 m en een capaciteit van 500 bedden.
LEIDEN. De LKV De Spartaan
is zondag j.l. naar Scheveningen geweest
o mdaar deel te nemen aan de laatste
gewichtsklassen van de kampioen van
West Nederland. Voor De Spartaan
moesten er nog drie atleten uitkomen
t.w. J. van Kampenhout, S. Holswilder
en J. van Loon. De nieuwkomer J. van
Kampenhout werd vijfde in zijn afdeling
met een totaal van 75 82%-100, 257%;
S. Holswilder werd zesde in zijn klasse
met 90-92%-120. 132%. J. van Loon
zag zijn titel verloren gaan wegens een
armblessure; nu werd Schmidt in zijn
afdeling kampioen met 302% kg.
LEIDSCHENDAM - Gisteravond is ln het monumentale raadhuis van
Leidschendam door burgemeester E. J. M. Kolfschoten een expositie ge
opend van tekeningen, schilderijen en andere produkten van artistieke
creativiteit, vervaardigd door een vijftal gemeentenaren. Een en ander was
het gevolg van een 'initiatief van de heer v. Dongen, wethouder van cul
turele zaken.
Het is over het algemeen genomen een zeer geslaagde tentoonstelling, die
is ingericht in een tweetal zaaltjes en het trappenhuis van een der zij
vleugels.
Van mevr. H. J. Linders-v. Goozen zagen we o.m. een mooie tors van een
danser, alsmede een abstractie onder de naam „Het teken". Het plastiek
„De tong" kon ons minder bekoren.
Dezelfde inzendster bracht ook een verzameling kleine keramische bakken
en objecten, die opvielen door mooie strakke vormen, maar vooral door de
fraaie glazuren, die ze heeft gebruikt. Het zijn artistieke gebruiksartikelen
van hoog gehalte. Er hangen ook een viertal wandkleden van haar hand,
waaronder ons vooral een klein doekje in rood opviel. „Winter" is sterk
decoratief, „Herfst" toont vooral een mooie compositie.
Mevr. N. J. Fontein-Pot toont een achttal jongensportretten in subtiele,
wervelende lijnvoering. Mooie koppen op flink formaat, maar uitstekend in
het vlak gezet. De pastel „Herfstlandschapje" is in alle eenvoud een fraai
prentje geworden.
ite te heb-
nr. 19. dat
De olieverfschilderijen van G. Th. Plasmeyer konden ons
bekoren. Hij schijnt met de olieverftechniek nogal wat n
ben; het onderwerp zit te vast in de verf. Dat geldt ook voc
stilleven (nr. 20) in tegenstelling echter met het bloemstukji
veel spontaner op het doek is gebracht.
Mevr. M. A. van Dijken-Overmaas zond twee zeer mooie tekeningen in, in
z.g. scraperboardtechniek met als titel „Sprookjesvertellingen". Dit zijn zeer
gave prentjes, die het b.v. als boekillustraties uitstekend zouden doen. Ook
haar schilderij „Kade van Leidschendam" is een mooi, compositair goed
afgewogen werk. Fraai is ook een meisjeskopje in mozaielt. Een stilleven
mag qua uitvoering en compositie eveneens worden geroemd. Ooit het portret
van een oudere man (nr. 26) is wel geslaagd. Nr. 24 (een tegenhanger van
26?) is veel minder van gehalte, ook in technisch opzicht.
Als laatste in de rij J. Vangh, die enkele olieverven en aquarellen Inzond,
meest van vogels. Ook hier weer een groot velschil in artistieke resultaten.
De aquarellen toch altijd een vrij moeilijke techniek -zijn echter bijzon
der mooi. Het miniatuurtje „Schelpjes" is naar onze smaak een der fraaiste
Inzendingen.
Na de inleidende woorden van wethouder v. Dongen sprak de heer Ivangh,
een der inzenders. Hij vond het een plezierig initiatief en hij hoopte dat
het langzamerhand breder zou uitgroeien.
Burgemeester Kolfschoten bleek er eveneens bijzonder gelukkig mee. „We
mogen genieten van datgene wat anderen hebben gewrocht met overgave
en toewijding." Spreker zag deze demonstratie als een aanzet tot een nau
were band tussen burgerij en gemeente. Wellicht groeit er een Leidschen-
damse kunstkring uit. Dat is de bedoeling van de wethouder en de hoop van
het gemeentebestuur, opdat het culturele peil van Leidschendam- niet zal
teloorgaan doch behouden zal blijven en groeien.
De tentoonstelling blijft geopend tot en met 27 oktober a.s. en is gratis te
bezoeken op werkdagen van 9-18 en van 19-22 uur; zaterdag e
14-18 en van 19-22 uur.
Waarscbun/ing tegen
huis-aa n-huis vet
LEIDEN Het is ons ter ore gekomen
dat de liuis-aan-huis verkoop van de
pennenset „Rena-Ware" actief bedreven
wordt. De verkooporganisatie schermt
darbij met het feit, dat zij aanbevolen
wordt door het „NIC" (het Nederlands
instituut voor Consumentenvoorlich
ting). Dit NIC is geen bonafide consu-
DIE ZIRKUSPRINZESSIN:
VIJF BALLETDANSERESJES,
showvol draaiend met hun mid
del. bevonden zich gisteravond op
de Bühne van de Schouwburg, kort
nadat het doek was opgegaan. Zij
vormden de inleiding van Emmerich
Kalmans bonte en kleurrijke operette
„Die Zirkusprinzessin".
Kalm&n heeft vaak in de V.S. ver
toefd, dat is aan de compositiestijl
van deze operette zeker te merken.
Het is bijna een musical, zo modern
is de ritmiek en zo'n vaart zit er in.
Het verhaaltje is echter weer hele
maal „van de andere kant".
VORSTIN Feodora Palinslca wordt
smoorverliefd op de mysterieuze
Mr. X, maar wordt hierin geremd
door Prins Sergius Wladimir, die hen
middels boosaardige plannen uit el
kaar weet te houden. Maar de
operette zou geen operette zijn, in
dien zij elkaar aan het einde van de
voorstelling niet veilig en voldaan
in de armen zouden sluiten.
Dat gebeurt dan ook, maar alvorens
(door Willem Schrumu i
LEIDEN Vanaf heden is het zeer
goed mogelijk, dat men zomaar er
gens in de Leidse binnenstad een
zogenaamde „stadsspeelman" aan
treft. Het is zelfs bijna zeker, want
Hans van Wouw (35) zal in de toe
komst gebruik maken van de mon
delinge toestemming, welke hij gis
teravond tijdens een onderhoud met
de heer H. Oudman, hoofdinspec- klein beetje de middeleeuwse sfeer
teur van de gemeentepolitie Leiden, terug te brengen in een stad, die
hiervoor heeft gekregen. Hans van in dat opzicht alleen al door de vele
Wouw is voortaan gerechtigd om auto's is verpest",
in Leiden als straatmuzikant op te
treden, om, zoals hijzelf zegt, „een verpand
Hans' klassiek geschoolde stem (4 jaar
conservatorium) produceert opgeruim
de liederen met frisse teksten, soms een
tikje religieus getint, soms ook alleen
maar koddig. Teksten, die dateren
af de Middeleeuwen tot aan de Gouden
Eeuw, een tijd, waarin men er niet over
dacht om even op de brommer te stap
pen en ergens een „pilsje te pakken".
Oh neen! Men moest alles te voet doen.
Als er geen kerkdiensten waren, ging
men „te voet in den herberg eenen pul
leken biers haelen". Hans van Wouw
geeft de voorkeur aan de charme van
die tijd. Hij heeft er eigenlijk een beet
je zijn hart aan verpand.
geen g'<
het zover is, wordt er naar hartelust
gedanst, gezongen en gesprongen.
De Hoofdstad Operette deed wat er
van verlangd werd: het verveelde de
talrijke bezoekers geen ogenblik.
INDIEN we tenslotte de opvoering
van deze operette nog naar alge
mene muzikale maatstaven moeten
beoordelen, zijn er nog enkele dingen
op aan te merken. Het orkest vol
deed niet helemaal, vaak speelde het
niet helemaal zuiver. Wat de zang
betreft, van alle opvoerenden bleek
Leo de Beer (Mr. X.) over het fijn
ste en best geschoolde stemgeluid
Ie beschikken. Maar zelfs zijn stem
is enkel door een amateur te benij-
De kracht van deze opvoering kun
nen we derhalve zonder meer toe
schrijven 'aan de vaart en het enthou
siasme, waarmee „Die,.Zirkusprin
zessin" werd opgevoerd. In dat op
zicht is deze zoete, maar oh zo vreug
devolle operette volkomen geslaagd.
Willem Schrama.
Na mislukte feestavond
DEN HAAG/LELDEN. Het was he
lemaal niet naar wens gegaan met liet
feestavondje van een Leidse korfbal
vereniging. De voorzitter zag, dat het
een financieel debacle was en een an
der üd van de feestcommissie kreeg
moeilijkheden met zijn meisje. Zij bega
ven zij zicli in het nachtelijk uur alles
behalve in feeststemming huiswaarts.
Al mopperend liepen ze door de profes-
sorenwijk en in de Sitterlaan gearri
veerd, moest een haltepaal van de auto
bussen het ontgelden, die omver werd
getrokken.
Verder werd zo hier en daar aan een ge
parkeerde auto gerukt, de zijspiegels
omgedraaid, antennes uitgetrokken, de
hoes van een auto gescheurd etc.
„Dit gaat toch wel alle perken te bui
ten", gaf de Haagse politierechter te
kennen nu het tweetal zich wegens
de vernielingen moest verantwoorden.
Dat hadden verdachten inmiddels ook
wel ontdekt.
„Het was een zinloze vernieling", vond
de officier, die echter geen rekening
wilde houden met de omstandigheden,
dat de aangerichte schade is vergoed.
Daarom stelde hij voor ieder van de
verdachten 80,- boete voor. „Voor
dat geld heb in mijn vakantie gewerkt"
aldus de mededeling van verdachte.
Daarom volstond de rechter met op
leggen van 50,- voor ieder van de
(Advertentie)
REEDS VANAF ftO.50
(oppers
Corsctterie-Specialisten
LEIDEN
Maarsmansteeg 23
ior te betalen. Ik duik ge
woon in een hoekje en begin te spelen,
terwijl de mensen schilderijen bekijken
of erover discussiëren. Mijn spel is zacht
en mooi, het stoort niet. Het is bepa
lend voor de sfeer. In het buitenland,
met name in Engeland, wordt het ook
in veel musea gedaan. Maar Nederland
heeft op cultureel gebied altijd al in de
knel gezeten. Wat uit het buitenland
komt is lekker, zo gaat dat dan".
Stiekem
Zacht en mooi
Wellicht is dat ook de reden, waarom
men hem steeds te voet zal aantreffen.
Om zijn nek hangt een luit, in genoem
de periode al even populair als nu de
piano. Hij is er zelf niet zo over te
spreken („een gewoon dingetje"Thuis
(Hans is een rasechte Leidenaar, geen
Hagenaar) heeft hij een veel mooiere,
maar ook veel duurdere. Drieëntwintig
honderd gulden kost-ie en hij komt
er voor geen goud mee de straat op
Die gebruikt hij enkel bij uitvoeringen
binnenshuis. Als „pien" het allemaal
goed vindt, zal hij er in het vervolg af
en toe de Lakenhal mee binnenstappen.
Op tijden, die hem zelf het best uitkor
Hans: „De
i hoeven er helemaal
Over zijn bezigheden als stadsspeelman:
„In de 16e eeuw was dit heel gewoon.
De componist Cornelis Floriszoon Schuyt
(Leidenaar, 1557-1616 - red.) was ook
stadsspeelman van Leiden. Bij de komst
van officiële personen speelde hij klave-
cymbel op het stadhuis. Nou, die oude
sfeer wil ik weer een beetje terugbren
gen. Ik doe het eigenlijk al een tijdje.
Vaak speel ik klassieke werken op kas
telen pas geleden nog op Kasteel
Duivenvoorde en in besloten krin
gen, zoals bijvoorbeeld in Amsterdam,
op een feest van de directeur van Kras-
napolski. Daarmee verdien ik dan een
hoop geld, waarvan ik voorlopig weer
kan leven.
Thuis ik woon op de „halve" Garen-
markt geef ik privé-lessen. Ook dat
brengt nog wat geld in het laatje. Zo
doende is het voor mij niet belangrijk
om ook nog als straatmuzikant geld te
verdienen. Ik doe het gewoon graag.
Ook speel ik wel eens stiekum in Leidse
kroegjes en koffietenten, maar het is
veel prettiger om je vrij te kunnen be
wegen. öaarom ben ik ook zo blij met
die toestemming, want het liefst ben ik
maar gewoon straatmuzikant. Dat
schenkt me de meeste voldoening. Ik
vind het de eerlijkste vorm van musi-
Examen"
Gistermiddag deed Hans van Wouw
„examen", zoals hij het noemde. „Exa
men" om toestemming van de politie te
krijgen. Hij zong en speelde enkele „Ta
vern songs" van Thomas Morley, voor
zien van oud-Nederlandse teksten.
„Schenkt koele wijn zo klonk het
voor de ingang van de in restauratie
zijnde Hooglandse kerk. Werklieden
luisterden aandachtig en maakten te
gelijkertijd van de gelegenheid gebruik
om een extra middagpauze ln te lassen.
Even later verscheen er een politie
agent ten tonele om notitie te maken
van zijn werkwijze. „Het is beslist niet
mijn bedoeling om relletjes te veroor
zaken" verzekerde Hans hem nog. Zijn
woorden waren eigenlijk overbodig. De
agent had het al gezien. Gisteravond
hoorde Hans, dat hij „geslaagd" was.
Soepeler
In aansluiting hiervan nog een brokje
historie. Eenzelfde vrijbuiter, een vio
list, stapte in de zestiger jaren van de
17e eeuw regelmatig de „Leidsche ta
veernes" binnen om er een deuntje te
spelen. Wat er toen voor maatregelen
werden genomen, citeren wij uit een no
taris-archief
twee schoutsiakkers noemen
requestrant gevankelyck mede, naedat
hy al spelende syn ganck gaende van
de Langebrugge naar syn huysinge op
de Middelwech naer haerluyder rumoere
gemaeckt hadde; maar hy, requestrant
get\wgdef, niet day lopsclieen vjool
gespeelt te hebben en syn pleziere gè-
uyt te hebben op die openbaere straete".
UIEN IS AL HEEL WAT SOEPELER.
GEWORDEN.
WILLEM PRINS
LEIDEN Het Leids Hohner accor
deonorkest „Neerlandia" is in het af
gelopen weekeinde de gast geweest van
het „Ei-stes Kölner Akkordeonorches-
ter" te Keulen.
Onder leiding van dirigent Lauw Boel-
heeft het orkest een goed geslaagd
concert gegeven. Op het programma
stonden o.a. de ouverture „Die Lustigen
Weiber von Windsor", de London Suite
in een bewerking van Freek Geertsma
en een nieuwe compositie van Rudolf
Wiirthner over het thema van Jean
Lenoir's „Parlez-mol d'amour". Dit
laatste werk was een eerste uitvoering.
Vooral met de London Suite maakte
Neerlandia indruk op de Keulenaren.
Hel enthousiasme van het publiek be
reikte echter zijn hoogtepunt na het
spelen van de „Stars and Stripes" van
J. P. Sousa, eveneens in een bewerking
van Freek Geertsma. Tijdens het spelen
van het overbekende slotthema vam
deze mars werd, eerst aarzelend, doch
daarna spontaan meegeklapt. Het ap-
pl&u» laaide op tot stormachtig en
i dwong Boelaard en zijn orkest tot een
toegift. Nogmaals- de Stars and Stripes,
j doch nu dirigeerde Boellaard het pu-
bliek. Dit publiek bleef aanhoudend
applaudisseren en Boellaard kon er niet
onderuit. Met een gave vertolking ver-
i raste het orkest de Keulenaren met
Brasilia op een potpourri van bekende
Zuidamerikaa melodieën. Tot slot
nog één keer de mars van Sousa en
en toen pas liet een dankbaar en te
vreden publiek „Neerla.ndia" gaan.
Voor de dirigent waren er na afloop
bloemen. Dit was voor de eerste kéer
dat Lauw Boellaard, na zijn ziekte,
Neerlandia weer ln een concert dirigeer
de. Zowel de heen- als de terugreis
ging per touringcar, in een uitsteken
de stemming en onder de meest gun
stige weersomstandigheden.
Tenslotte dient nog te worden vermeld,
dat deze reis naar Keulen als een te
genbezoek gold In het kader van een
uitwisselingsconcerl, ter gelegenheid
van Neerlandla's 15-jaLrig bestaan ln
september van het vorigs Jaar.
We moesten de
dames aan armen
en benen naar
buiten trekken
(Van onze correspondent)
SASSENHEIM „Sneeuw op de
weg, is brood op de plank Alleen
heb ik dan geen tijd om het op te
eten. Vorig jaar moesten er in een
week met sneeuw 43 auto's worden
weggesleept," aldus Maarten Ver
schoor (27), vijf jaar geleden nog
pompbediende in het bedrijf van
zijn vader, thans hoofd van een
garagebedrijf aan de Hoofdstraat in
Sassenheim met 9 man personeel.
Vorige week nam hij z'n vijfde
kraanwagen in gebruik. Gedurende
de zes jaar dat hij aan de pomp
stond aan de Hoofdstraat, bij de
Warmonderdam, zag hij het als
ideaal om voor zichzelf een auto
reparatiebedrijf te gaan beginnen.
Aan de pomp vond hij het allemaal
te klein, hij wilde wat groter.
Daar hij vaak betrokken was bij aulo-
ongevallen op de Warmonderdam en de
vlaknaast gelegen rijksweg, werd hij
herhaaldelijk geconfronteerd niet het
langdurig wachten op technische hulp
verlening. Vaak kwam men dan niet
ontoereikend materiaal. Zo heeft hij
meermalen gezien dat er hij ketting
botsingen sleehls één takelwagen be
schikbaar was, die heen en weer de
wagens wegsleepte.
Oin/r bollenschuur
Als gevolg hiervan groeide bij hem liet
idee deze zaak anders en doeltreffen
der aan te pakken. Hij behaalde zijn
BOVAG-patroonsdiploma en begon in
1965 voor eigen rekening aan de Oude
Hereweg, op de'grens van Sassenheim
en Voorhout, in een oude bollenschuur.
De bollenschuur werd in de nachtelijke
uren omgebouwd tot garage, want over
dag moesten auto's gerepareerd worden.
De vrouw van Maarten Verschoor (een
echte Friezin, die van wanten weet, zag
er ook niet tegen op haar handen vuil
te maken. Auto's wassen, de garage
netjes houden, de telefoon bedienen clc.
het was allemaal bij haar in goede
handen.
Na enige maanden kreeg Maarten Ver
schoor de kans een brandweerwagen in
goede staat over te nemen, die in eigen
bedrjjf werd omgebouwd tot een goede
kraanwagea.
20-tonuer
Daarmee werd het begin gelegd voor
het huidige bedrijf dat dezer dagen de
vijfde kraanwagen, de zwaarste van
de bollenstreek (20 ton), in gebruik
nam. Met dag en nacht klaar staan,
met goede en snelle service, kreeg hij
ervaring en won hij het vertrouwen van
verzekeringsmaatschappijen en de po
litie in de omtrek.
Op de Oude Hereuweg werd het veel
ie klein voor het eenmansbedrijf dat in
1985 begon, en Inmiddels is uitgegroeid
tot 10 man, zodat moest worden uitge
zien naar andere bedrijfsruimte die in
de Hoofdstraat, in het centrum van
Sassenheim april '68 werd gevonden.
Zijn medewerkers, voor het grootste ge
deelte monteurs, pasten zich snel aan
bij de specialiteit van het bedrijf, de
technische hulpverlening op de weg.
Voor zover de weggesleepte wagens
niet „total loss" zijn. circa 50 pet., wor
den ze meestal in eigen bedrijf gerepa
reerd. waarbij uitdeuken en spuiten het
merendeel van de werkzaamheden uit
maken. Een drukke tijd is het vooral
in de winter bij vriezend weer en
sneeuw, met plaatselijk gladde wegen.
Dan staat de telefoon roodgloéiend.
Maarten Verschoor
/n
Regelmatig Icotiit het ook voor dat van
automobilisten, die zich in een weiland
afzonderen, uiteraard ntet alleen, de
wagen uit het veen moet worden ge
trokken. „Voor mjj is 't. dan horen, zien
en vooral zwijgen';, aldus Maarten
Verschoor.
In liet. voorjaar, enkele jaren geleden,
werd gevraagd te assisteren op het par
keerterrein van Keukenhof, dat door
drenkt was van regenwater. Niet min
der dan 40 touringcars werden toen
vlot gesploopt. Behalve nare herinne
ringen, van tragische ongelukken, heeft
Maarten ook leuke voorvallen meege
maakt, en wonderlijke reacties van
mensen na een ongeluk. Zo stond vorig
jaar een lachende Duitser uit Essen,
die achter hot stuur van zijn nieuwe
Opel Commodore in slaap was geval
len, beneden aan het talud van de rijks
weg naast z'n totaal vernielde wagen.
„Wat een geluk heb 11c gehad, aU Ik
naar m'n wagen kijk", zei hjj.
Een dankbare Duitse dame die ln Lisae
uit het water werd gehaald, stuurde
vanuit „de Heimat" een trommel met
lïoek. Maar liet mooist vond Maarten de
reactie van een viertal dames, die ver
leden jaar bij de Noordwykerhoek te
water raakten en tn een paniektoestand
de wagen niet wilden verlaten. De na-
gen werd loon niet z'n vrouwelijke last
op het droge gehesen, maar nog wilden
de dames er niet uit. Hieraan was uiter
aard niet te ontkomen, dus trok Maar
ten met zijn assistent de dames aan
armen en henen naar buiten..
