HARM
OTTÉNBROS
Taekwon-Do,
„Ik was al
gelukkig,
nu ben ik ook
nog rijk
De wereldkampioen maakte geen grote uitslagen meer
„KNWU IS OP DE GOEDE WEG"
ZEGT BAANCOACH FRANS MAHN
van monniken afkomstig
Noteer bij
de radio
ZATERDAG 18 OKTOBER 1969
Harm Otténbros heeft er zich overigens volgaarne aan
overgegeven, omdat hij oprecht kan genieten van de
roes der populariteit. „Eerlijk gezegd vind ik het wel
fijn, die drukte. Valt dat weg, dan merk je ook niet
meer dat je wereldkampioen bent." Maar intussen onder
mijnde die drukte zijn vorm. Er kwamen geen grote
uitslacen, alleen twee overwinningen in Ffanse crite
riums. maar die haalden tot zijn teleurstelling de Neder
landse pers niet eens. En afgelopen zondag stapte de
wereldkampioen af in de Ronde van Lombardije.
Harm Otténbros toch ai niet een coureur die zich in
de belangrijke, zware koersen regelmatig „kon onder-
scheiden \erloor door gebi'ek aan conditie nog meer
de greep op topprestaties. „Ik ben in die twee maanden",
licht hij toe, ..altijd druk bezig geweest. Mijn hele leven
v werd als wereldkampioen anders. Ik kreeg té maken
met representatieve verplichtingen, met het afwerken
van contracten, met meer i'eizen dan vroeger, met het
ontvangen van visite. Door al die omstandigheden kon
ik nauwelijks trainen en lag ik iedere avond laat op
bed. Van mijn gewoonte om rond tien uur te gaan
slapen, kwam niets meer terecht. Steeds verscheen
er visite en die kun je toch moeilijk buiten zetten.
Meestal was het een of twee uur voor ik naar bed kon.
Maar mijn conditie werd er natuurlijk niet beter door.
Daarom moest ik opgeven in Lombardije. Bovendien
reed ik de laatste tijd alleen maar criteriums van zo'n
tachtig of honderd kilometer en dan kun je onmogelijk
een zware bergrit, als Lombardije is, verwerken,"
,,De Adelaar"
Met zijn lichamelijke gesteldheid ging het eenvoudig
beroerd, maar met zijn financiële positie uitstekend.
Twee maanden na Zolder telt Harm Otténbros de winst
en besluit een zaak te begippen. Hij opent, zo gauw. t?ij
een geschikt pand heeft gevonden, in Hoogerheide een
boetiek. Een wat meer artistieke vorm van geldbeleg
ging dan het openen van een café, waarin wielrenners
zo sterk zijn. De naam van Otténbros' boetiek staat in
middels vast. Het wordt „De Adelaar"
Ofschoon zyn status al* wereldkampioen dc uitgaven
met aardige sprongen deed stijgen (voorbeeld: om goed
gekleed op officiële bijeenkomsten te kunnen verschij
nen, moest hU voor 1500 gulden aan kostuums aan
schaffen). maakt Harm Otténbros een alles meevallende
balans op, die hU samenvat met: „Gelukkig was ik al,
nu ben ik nog rijk ook".
Gejakker
Gelukkig is hij bepaald niet met het idee, dat hij varj
de winter een aantal zesdaagsen moet rijden. „Ik heb
er soms slapeloze nachten van." De oorzaak: Harm
Otténbros heeft amper ervaring op de baan. Hij is ook
wat bang van het specialistenwerk op de latten. „Als
ik dat gejakker op een piste zie, krijg ik het zweet in
mijn handen."
Op 14 november begint Harm Otténbros in Munster
aan de eerste zesdaagse van zijn leven. „Gaat het slecht,
dan rijd ik hooguit twee, drie zesdaagsen. Valt het mee,
dan pak ik er een stuk of vijf, zes. Aanbiedingen ge
noeg, maar ik wil me zeker voelen voor ik erop in ga.
Ik heb er geen idee van hoe ik als baanrenner zal zijn.
Mijn enige ervaring bestaat uit wat klein, werk op de
Alkmaarse baan en in het Olympisch Stadion, maar dat
is eigenlijk geen piste. Dat is meer een brede asfaltweg
met wat (behoorlijk) schuine bochten. Een zesdaagse in
een sportpaleis vraagt heel wat meer routihe. Als ik
eraan denk, slaat de schrik soms om mijn hart."
Teneinde zo uitgerust mogelijk aan het voor hem span
nende en mèt gematigde vrees tegemoet geziene winter
seizoen te beginnen, heeft Harm Otténbros geen zware
rejzen ondernomen naar Franse koersen en zal hU waar
schijnlijk ook de Trofeo Barachi laten schieten. „Na mUn
vakantie ga ik intensief trainen op de baan in Gent en
het lijkt me niet verstandig om dat ritme te breken
met een trip naar Italië voor een zware wegwedstrijd."
Vooruitblikkend op'het volgende wegseizoen laat Harm
Otténbros de vraag of hij veel etappekoersen gaat rijden
volledig afhangen van wal ze hem in die wedstrijden
financiee' te bieden hebben. „Als ik in die tijd meer
kan verdienen met dagelijks criteriums rijden, dan doe
ik dat. Tenslotte moet ik als wereldkampioen profiteren
van die trui en pakken wat ik kan pakken. Alleen:
enkele olappewedstrijden zal ik zeker wel moeten nemen
als voorbereiding op de Tour' de France. Als het aan
mij ligl, doe ik die Tour liever niet, want ik weet te
voren dal ik er als wereldkampioen te kort zal schieten.
Maar ja, mijn directie zal wel willen dat ik ga. Logisch."
Ook content
Over directie gesproken: Harm Otténbros tekende nog
steeds zijn nieuwe contract bij Willem II niet. Hij zal
overigens wel moeten, want het onderzoek naar de
optieciausule in het contract is in zijn nadeel uitgeval
len. „Eigenlijk", onthult hij, „wil ik helemaal niet weg
bij Willem II, Het is een goede baas. Re had alleen een
gi'otero salarisverhoging verwacht dan ze me hebben
geboden Het séllUnt een budgéUalre kwestie te zijn. Ik
goloqf dat ze daarom het jaftj erop nog wat extra's
geven Nou, ja. dan Hen ik ook wel content."
Twee maanden na Zolder is Harm Otténbros een
gelukkig man. En nog rijk ook.
HOOGERHEIDE De wereldkampioen wielrennen is
met vakantie in Groningen, één week slechts. Harm
Otténbros is moe, want het juk der verplichtingen woog
hem zwaar. Harm Otténbros is niettemin gelukkig, want
in de twee maanden nadat hij in Zolder wereldkampioen
op de weg werd, floreerden de wielerzaken als nooit
tevoren. Hij hoeft deze winter niet voor halve dagen „een
baas te zoeken" om het salaris op peil te houden. Harm
Otténbros leeft als eerste onder zijn wielercollega's com
fortabel, met als enige schaduwzijde het aftakelen van
zijn conditie, die langzaam is geknakt onder de spanning
van al het werk dat de regenboogtrui met zich brengt,
van het openen van een vogeltjestentoonstelling, via het
ontvangen van deputaties van carnavalsverenigingen,
die hem straks willen ridderen, tot het ook nog
(veel) rijden van wedstrijden.
•Op dit moment veranderde het leven van Harm Otténbros als hij toverslag. Vlak voor dc Belg Stevens duwde hij zijn wiel
de finish. Harm Otténbros moest gaan leven zoals zijn status als wereldkampioen op de weg betaamt.
Het beheersen van de techniek vereist een lange en zware voorbereidingsperiode, die alleen met een grote
hoeveelheid doorzettingsvermogen kan worden volbracht.
HOOFDDORP By zyn derde come
back in de Nederlandse wielersport
hoeft Frans Mahn geen meter te fietsen.
Dat zou voor de pas benoemde baan-
coach van de Nederlandse amateurtop
trouwens mocily'k gaan. De stevige Am
sterdammer loopt momenteel behoorlijk
kreupel vanwege ccn verstuikte enkel,
opgelopen by een partijtje volleybal.
„Maar die enkel moet op zaterdag 18
oktober geheel genezen zyn". bezweert
Frans Mahn.
Op 18 oktober verzamelt de KNWU
voor de eerste maal in haar bestaan
veertig topamateurs in het KNVB-
sportcentrum in Zeist. Mahn: „Dit is
een grote stap voorwaarts in de ontwik
keling van de wielersport. Vorig jaar
was men al op bescheiden wijze begon
nen met conditietraining van Wil West-
phal voor de baanrenners. Maar dat
was slechts anderhalf uur per week in
de lang niet ideale omgeving van het
Olympisch stadion in Amsterdam. Maar
nu blijven de renners een heel weekend
in het prachtige complex van de KNVB
Ik zou trouwens verleden jaar al de
conditietraining van de baanrenners
gaan doen. Maar door een interview in
een ochtendblad, waarin ik wat te
sehero was geweest, kreeg ik wat on
genoegen met de toenmalige baancoach
.Tan Derksen. Met het oog op Mexico
vond ik het toen wel verstandig dat
Westphal die training ging leiden"
Combinatie
Na het vertrek van Derksen zijn de be
zwaren opgeheven. Mahn is nu zelf de
haancoach van de nationale amateur
sprinters. De combinatie baancoach-
oud-wielrenner-CIOS-leraar achtte de
KNWU ideaal voor de nieuw ingevoerde
functie. Frans Mahn kent het wieier-
metier namelijk door en door. In 1957
werd hij wereldkampioen op de weg bij
de amateurs. Datzelfde jaar sleepte hij
ook de Nederlandse wegtitel in de
wacht, terwijl hij twee maanden later
ook het nationale sprintkampioenschap
op zijn naam schreef. Daarna reed
Frans Mahn nog twee jaar bij de pro/s.
„Toen ik in I960 na een val in België
een scheur in mijn nier kreeg, besefte
ik, dat ik voortaan de top toch niet
meer zou kunnen halen. Met tweede en
derdé plaatsen wilde ik geen genoegen
nemen. Het was tenslotte ook je brood.
Met het oog op de toekomst ben ik toen
naar het CIOS gegaan. Als 27-jarige
was ik al vrij oud. voor ClOS-begrip-
pen. Maar ik heb doorgezet tot ik dat
papiertje had. In 1965, toen ik al een
goede baan had als hoofdopzichter bij
de dienst lichamelijke opvoeding en
sport in de gemeente Haarlemmermeer,
ben ik weer voor de lol op de baan gaan
fietsen. En al had ik nog tweemaal
kampioen op de sprint bij de profs
kunnen worden ook, vorig jaar vond ik
het wel genoeg. Toen ben ik weer ge
stopt. Je zou kunnen zeggen dat ik nu
Leraar Max Velden:
Sport voor
lichaam en geest
DEN HAAG Karatesporten, zo is
veler mening, worden alleen beoefend
door vechtjassen en door lieden die
niet bepaald op de hogere treden in dc
maatschappij staan. Men gaat voet
stoots voorbij aan de enorme oefening,
het doorzettingsvermogen en de beheer
sing die beoefenaars van karatesporten
moeten ondergaan en zich eigen ma
ken. Dat is zo bij karate, dat is even
eens het geval met Taekwon»Do. een
Koreaanse vechtsport die vergeleken
kan worden met karate. Van de vele
oosterse vechtsporten is Taekwon-Do
de meest effectieve", zo zegt Max Vel
den, die viervoudig Nederlands kam
pioen en titelhouder alle categorieën is.
Hij heeft zijn opleiding genoten van
drie Koreaanse leraren: -Park Yong
Soo, Lee Yong Soo en Kwan Mo Gen.
De 28-jarige Max Velden, die. zijn
school in de Jan Hendrikstraat in Den
Haag heeft, zegt: „Het is een oeroude
sport die in vroegere tijden echter niet
als zodanig te boek stond. Het was een
noodzakelijkheid en monniken bedien
den zich van Taekwon-Do om zich te
beschermen tegen mei stokken en
voor de derde keer weer helemaal terug
ben In de wielersport"
Kostbaar
„En ik ben er blij mee. Mijn terugkeer
betekent dat de KNWU de goede rich
ting is ingeslagen. Want denk erom dat
het een kostbaar project ts om veertig
man van 18 oktober tot 15 februari elk
weekend in Zeist onder te brengen.
Denk maar eens aan huur, reiskosten,
etc. Dal conditietraining noodzakelijk is
voor wielrenners staat voor mij vast.
Een wielrenner is vrij eenzijdig ontwik
keld en het komt me voor dat, als ook
het bovenlichaam meer oefening krijgt,
dit de prestaties op de fiets ten goede
komt. Ik hoop dat te bereiken door het
accent op de krachttraining te leggen.
Veel intervaltraining, werken met ge
wichten en ook met circuittrainingen in
de zaal. Aan de wegtraining zal het
hier in Nederland niet liggen. Die is
gewoon goed. Daarvan begrijpen de
wielrenners ook de noodzaak. Met de
trainingen in Zeist erbij hebben we voor
de top dan een vrij harmonische op
bouw, die echt wel vruchten zal afwer
pen. Het eerste doel waarnaar wij stre
ven, zal de Olympische Spelen in
München zijn. Daarom zullen er ook
vrij veel jonge, talentvolle wielrenners
In de trainingsgroep worden opgeno-
zwaarden gewapende rovers. Daaruit
is de sport Taekwon-Do ontstaan".
Belangrijker nog dan de vele hand
technieken, stoten en „weringen" z3jn
de voettechnieken. De kracht van trap
of stoot hangt af van de snelheid en de
mate van techniek waarmee zij wordt
uitgevoerd. Snelheid en balans zijn
uiterst belangrijke factoren in deze
sport. Balans die wordt aangeleerd in
de tjongs, de schijngevechten die alle
handelingen bevatten die in gevecht
tegen een of meer tegenstanders kun
nen voorkomen. De tjongs worden
uiteraard opgebouwd naarmate de
techniek van de beoefenaar vordert.
Tevoren dient dan echter enorm hard
en zeer lange tijd te worden geoefend.
En 'dat alleen al stopt velen af. Voorts
vallen -er veel af die de zware training
en het doorzettingsvermogen niet kun
nen volhouden en opbrengen.
„Er wordt", aldus Max Velden ...ook
altijd gezegd dat het een sport is waar
bij zo veel ongelukken gebeuren, zo
veel blessures voorkomen. Onzin. De
leerling leert het timen van de stoot
of de trap. Pas als hij in staat is, zich
dus zodanig kan beheersen, dat hij een
trap of stoot op enkele centimeters van
gezicht of lichaam van de tegenstander
kan inhouden, wordt begonnen met hc-t
zogenaamde sparren. Hel is natuurlijk
uiterst moeilijk een gerichte stoot of
trap op het juiste moment in te hou
den. Dan alleen kan een punt worden
gescoord. Alleen met een uitgebalan
ceerde techniek kan deze vechtsport,
evenals trouwens karate, worden be
oefend. Van het reactievermogen wordt
derhalve ook veel gevergd. De tegen
stander staat niet stil waardoor het
plaatsen nog moeilijker wordt en het
reageren tot in de perfectie moet wor
den beheerst. Indien de beoefenaar de
nodige techniek en reactie mist, als de
karateka niet voldoende is getraind of
de tegenstander domweg in een aanval
loopt, dan is er kans op blessures. Maar
als Taekwon-Do, verhoudingsgewijs,
wordt vergeleken met voetbal, dan ko
men daar veel meer blessures voor".
Niet moeilijk
Max Velden traint in zijn school niet
speciaal op het breken van hout of
steen. „Ach, als een trap of stoot per
fect wordt uitgevoerd, is het niet moei
lijk om voorwerpen te breken. Wij doen
het wel op demonstraties om het pu
bliek te tonen hoe hard de trappen en
stoten zijn".
Taekwon-Do breidt zich uil. Max Vel
den: „Het is een sport voor lichaam en
geest. Er komen in snel tempo steeds
meer beoefenaars. Maar „men" heeft er
nog steeds een verkeerde indruk van".
SC Drente—Go Ahead
Velox—SVV
Fortuna VI.SC Cambuur
RCIIDWS
ZFC—Telstar
HeraclesFC' Den Bosch
WageningcnNAC
RBC—FSC
Helmond Sport—Willem II
HVCDc VolewUckcrs
Roda JC—GVAV
HeerenveenDOS
VitesseBlauw Wit
FC VVV—ADO
Dc Graafschap—DFC
GooilandAZ '67
NoadHaarlem
Hermes DVSVccndam
BaronieMVV
Elinkwyk—NEC
AGOVV—Volcndam
