PAVAKE"
GRADY
TATE
41
Lbsbeth's
Pastorale"
Incredible
Stringband
in ons land
eigentijds
klankjuweel
Louis van Dyke
r op volle toeren
Drummer
verrassend
zangtaf mt
sliep een jaar lang
OKTOBER 1969
„Pavane": de nieuwe elpee van Louis
van Dyke. Tja, wat moet je er eigenlijk
nog van zeggen'.' Na zgn schitterende
vertolking van „The windmills of your
mind", doordrenkt met overheerlijke
Bachiaanse geluiden (bijna te mooi 0111
naar te luisteren), word je wel even-
Louis van Dyke stijgt op deze elpee
naar grote hoogten, evenals drummer
Johnny Engels (inmiddels van pruik
voorzien) en bassist Jacques Schols.
Zijn interpretatie van „The windmills
of your mind" (het absolute hoogte
punt) wijst alle andere cover-versies
onmiddellijk naar de achtergrond.
In alle negen nummers, die de plaat
telt, is overigens een volkomen eigen
stijl te proeven. Een stijl, die groten
deels wordt beheerst door een continue
drang naar het melodieuze. Dat is
vooral te horen in zijn vertolking van
de Beatle compositie „The fool on the
hill". Syncopische basgeluiden van
Jacques Schols „doorsnijden" als het
ware Louis' kostelijke invallen.
„Pavane" is een arrangement van een
in 1887 door Gabriel Fauré geschreven
thema. Ook hierin werkt hij zich weer
naar een overweldigende climax, die
zo langzamerhand in zijn vertolkingen
•gebruikelijk wordt.
„Catherine's Theme" en „By the time
I get to Phoenix" vormen de afsluiting
van kant 1. Vooral de eerste vonden
wij erg aantrekkelijk.
Op de b-kant „I will wait for you"
(evenals „The windmills..." een com
positie van Michel Legrand), Sweet
Georgie Fame" (opgedragen aan de
gelijknamige pianist) en John Lewis'
..Django", dat hij overigens al jaren
speelt. Een geweldig slot is het gave
„What the world needs now is love".
Iedereen zou eigenlijk als de bliksem
naar een platelaar moeten rennen om
dit eigentijdse klankjuweel (verpakt
in een al even mooie klap-hoes) de
zijne/hare te maken. Wat de opname
betreft, deze is nagenoeg perfect en
bljlzonder goed stereo (CBS S7-S3811).
Het volgende is nog vermeldenswaard:
tesamen met jazz-zangeres Ann Bur
ton komt het trio Louis van Dyke op
vrjjdag 31 oktober naar Leiden om er
in de sfeervolle Stadsschouwburg een
concert te geven. Kaarten verkrijgbaar
in de grammofoonplatenzaken van Nie.
de Tombe (L. Pieterskerkkoorsleeg
11) en John Hankaart (Lange Voort,
Oegstgeest). De oren zullen gestreeld
worden. Dat is zeker.
W.S.
p;i v
Jazadrummer Grady 'Jute heeft
vele jaren moeten wachten voor
zijn droom, een langspeelplaat vol
te zingen met evergreens,
werkelijkheid werd.
Tate verscheen in 1960 op het
Newyorkse jazztoneel en was (en
is nog steeds) een van de
meest gevraagde musici in de
Amerikaanse studio's. Orgelreus
Jimmy Smith hijvoorbeeld ziet zijn
lijsterrijke chorussen bij voorkeur
omrankt door het subtiele drum-
werk van Tate.
Ook in de meer commerciële
sector stond Grady Tate zijn
mannetje, jarenlang was hij de
vaste begeleider van zangeres
Peggy Lee.
Voor zijn muzikale loopbaan
volgde hij een opleiding die hem
het recht geeft toneelles 1e geven
op „high schools".
In die tijd al leefde de gedachte
aan een zangcarrière. Tate vertelt
daarvoer het- volgende: „Jarenlang
heb ik een droomlijst gehad van
nummers, die ik graag zou willen
zingen, ik kende ze door en door,
ik had ze al gearrangeerd, ik wist
hoe ze zouden klinken. It was all
there in my dream".
Fontana heeft hem die kans
gegeven: resultaat is het album
Windmills of my mind" genoemd
naar de melodie die Michel
Legrand componeerde voor de film
..Thomas Crown affair".
Met dit nummer wordt trouwens
de elpee geopend waarbij al
onmiddellijk de prachtige slem m
de indringende voordrucht rail
Tate opvalt.
Ea-Milcs Duvispionist Ilerbie
Hancock fraseert hierbij profaan
op 't orgel. Onbetwist hoogtepunt
van de plaat is voor ons de uit
voering van de Lennon-Mc Oart-
ney classic „And I love her".
Smeltende violen, tijdig afgewis
seld door jazztempo en de. Imig-
stei
dere titels van deze plaat zijn:
„Worksong took al in een nieuw
jasje gestoken IBobby Ilebbs
„Would you believe" m hei orw-
logsucces van Bing Crosby „Don't
Alles bij elkaar genomen: uitste
kende muziek, die het vooral in
de wal latere avonduren goed
doet.
Het meest opvallende is, dat me
mand eerder achter het zunglal-
lent van Grady Tate gekomen is.
Zelden lioordeu wij evergreens op
een zo doorleefde en originele
manier uitvoeren.
Wij hopen overigens dat Tate de
drumstokken niet- terzijde legt;
"de swingende begeleiding op de
Jimmy Smith's platen zouden ivij
niet willen missen. Het wachten
\x op een schijf, gevuld door een
zingende en drummende Grady
Tate.
Fontana 887 95/ TV.
Met enige verbazing keken we vorige week tegen Veronica's
top-veertig aan. Op de plaats prijkte (en deze week
waarschijnlijk aanmerkelijk hoger) Li es be th List met „Pas
torale". De single, met op de flipside „Zo hoog in de hemel"
is in oktober van het vorige jaar uitgebracht. Pim Terlin
den, radiopromotor (plugger) van Philips zei dat ook hij
met stomheid geslagen was. De plaat is een jaar lang een
zogenaamde sleeper gebleven. Er zijn er inmiddels tien
duizend van verkocht. Dat verliep heel rustig, de vraag
was niet groot.
Opeens vond een Veronica-disjockey de plaat in een stoffig
a.rchief. Hij heeft hem er uitgehaald en „Pastorale" op de
draaitafel gelégd. Collega's vonden Pastorale toch wel grap
pig en besloten hetzelfde te doen. Het Nederlandse tiener-
publiek ontwaakte uit een slaaptoestand en ging zich voor
de schijn interesseren. „Geen zakelijke belangen" verzeker
de men ons van „Veronlcazijde. „Wij doen dat wel meer.
Neem de plaat „Gloria" van Vam Morrison. Ook een grijs
geval, dat zonder dat wij het vooruit wisten, opnieuw een
hit werd." Een maand geleden begon men bij Veronica met
de plugging van „Pastorale". Het gevolg: de single, maar
ook de gelijknamige elpee was in vrijwel geen enkele pla-
tenhandel meer verkrijgbaar.
Deze week kwam een nieuwe persing op de markt die aan
de hernieuwde vraag moet voldoen. Van de langspeelplaat
zijn tot op dit moment 14- a 15-duizend exemplaren over de
toonbank geschoven. Het enige nadeel hiervan is echter,
dat de nieuwe langspeler van Liesbeth „List zingt Brei"
naai* de achtergrond wordt gedrongen. Over „sleepers" ge
sproken. Wie sliep er nu eigenlijk? Laatste sterke staaltje.
Een deel van het tienerpubliek had zich waarschijnlijk niet
voldoende gerealiseerd, dat de groep Fleedwood Mac het
nummer „Need your love so bad" had opgenomen. Het
prijkte maandenlang op de vaderlandse hitlijsten. Toen het
al weer geruime tijd verdwenen was, ontdekten velen pas
dat het ooit op die lijst gestaan had. Vandaar, dat het nu
weer terug is op de tóp-veertig
ié»
'h Werelds meest uneike mnziekmakers
Robin Williamson en Mike Heron ko
men oj) 18 oktober voor het eerst naar
ons land voor het geven van een nacht-
konsert in het Amsterdamse konscrt-
gebouw. In liet voorpragramma van liet
duo, dat als Incredible String Band
vijf feeërieke LP's voor Elektra maak
te, zal de Fairport Convention optre-
liamson Schotse balladen en zat Mike
Heron in een R&B groep. In Clive Pal
mer's Incredible Folk Club in Glasgow
ontmoetten ze elkaar In 1965 en beslo
ten ze een folk groep te beginnen.
Aanvankelijk met de befaamde banjo
speler Clive Palmer als derde man. Ro-
bin en Mike ontpopten zich al spoedig
als befaamde komponisten en schreven
dan ook al het materiaal, dat op de
eerste LP van de Electric Stringband
te vinden ls.
Robin heeft een boerderij in Wales en
Mike woont in Schotland. Voor het
maken van iedere nieuwe plaat komen
ze bij elkaar voor het uitwisselen van
ideeën. Ze stellen meer belang in het
maken van platen dan in het geven van
konserten. Ze willen de mensen berei
ken door de intimiteit van hun albums.
Slechts voor speciale gelegenheden zo
als pop-festivals worden de instrumen
ten uit de kast gehaald; spelen in clubs
is er niet meer bij, „dan spelen we liever
tluiis voor vrienden".
i jaar geleden zong Robin Wil- Williamson
Heron zijn beide niulti-
m
instrumentalisten. Ze spelen beide gi
taar, piano, orgel, dobro, gimbri, drums,
bass, sitaar, fluit viool tamboura, man
doline, banjo etc. In hun muziek is
ook een rolletje toebedacht aan de zan
geressen Rose en Licorice, ,die hoofd
zakelijk percussion-werk verrichten.
Niet alleen de gebruikte instrumenten
zijn eksoties, ook de eenvoudige teksten
worden op een eksotiese wijze gezon
gen. Invloeden van muziekvormen over
de hele wereld worden verweven in de
eenvoudige en toch complekse sprook
jesachtige muziek die. alleen maar
door de naam Incredible String Band
gedekt wordt.
Robin Williamson en Mike Heron heb
ben een enorme invloed op do Engelse
en Amerikaanse pop-folk-scene gehad,
zonder hen zou de populariteit van bij
voorbeeld Fairport Convention en Pen-
tangle nooit zo groot geworden zijn of
waren deze groepen misschien nooit
opgericht. Misschien is de Incredible
Siring Band niet 's werelds belangrijk
ste groep, in ieder geval is 't de groep
met de meest unieke muziek.
OVER DIEREN
Men zegt, dat de lama spuwt en dat is nog waar ook. Probeert men
hem een beetje aan te porren, dan wordt hij bokkig en wrevelig en
rispt hij half verteerd voedsel op om het dan met onvoorstelbare tref
zekerheid de plaaggeest midden in zijn gezicht te spugen.
De lama leeft in de bergachtige streken van Peru en wordt daar als
pakdier gebruikt. Met de grootste zekerheid vindt hij de begaanbare
wegen langs de steile bergkammen. Nu nog is het dier onmisbaar als
vervoermiddel, ofschoon het op zijn smalle schouders niet meer dan
50 kg kan dragen,
DE KINDEREN
VERTELLEN WEER
Al heel wat oma's en opa's willen aan
de kinderen vertellen over: Hoe het
vroeger was.
Een opa vertelt: Ik ging naar de grote
school, toen ik 6 jaar was. De school
heette de „klompenschool" want alle
.inderen droegen klompen. Ik was al
tijd erg ondeugend en dan had de
meester een dun stokje en daar sloeg
hij ons mee. Toen ik 11 jaar was, ging
ik al van de school af, om centjes te
verdienen. Ik werd door mijn vader
naar een sigarenfariek gestuurd. Ik
had maar in 5 klassen gezeten.
Een moeder vertelt: Als kind is moe
der op school geweest in een land, waar
het altijd lekker warm is, waar de zón
altijd schijnt en waar geen sneeuw of
ijs is. Er was thuis geen kachel, omdat
het nooit koud was. Je droeg altijd zo
merse kleding. Op school speelde mijn
moeder het bikkelspél. Dit spel bestaat
uit een kleine harde rubber bal en
koperen bikkels. Dit spel bestaat niet
meer, toch was het een leuk spelletje.
Ook werd er op school nog niet in
schriften geschreven, maar op leien.
Om te schrijven werd een griffel ge
bruikt, die altijd goed puntig geslepen
moest zijn. De school begon om half
acht en om één uur gingen de kinderen
Een vader vertelt: Ik zat vroeger op
een fraterschool en daar waren ze heel
streng. Ik was wel eens erg ondeugend.
Zal ik je er eens wat van vertellen
Als ik stout geweest was, moest ik
in de hoek op mijn knieën in het zand,
en met 2 of 3 boeken in mijn handen
omhoog houden. Als ik een beetje naar
beneden zakte, dan kreeg je van de
meester een tikje onder de arm. In
die school waren de w.c.'s buiten op de
speelplaats. Gek hé!
Een moeder schrijft: In 1943 was ik 6
jaar en de oorlog was heel erg. Ik
zat in de eerste klas. Onder de les be
gonnen soms de sirenes te loeien en dan
moesten we op de gang om te schuilen,
want de vliegtuigen begonnen bommen
te gooien. Ik stond dan met de vingers
in mijn oren. We hadden ook erge
honger. Ik moest een pannetje mee
naar school nemen, we moesten op de
speelplaats gaan zitten en dan kregen
we bonen. O, wat vonden we dat lek-
Een oma vertelt aan haar kleinkind:
Je moeder was heel klein, toen ze ge
boren werd. Ze woog 3 pond en moest
met kruikjes warm gehouden worden,
want er bestonden nog geen couveuses.
Ze moest een uur lopen om op school te
komen, want er was geen busdienst in
het dorpje Heemskerk. Aan de ene
kant stond de meisjesschool en aan de
overkant de jongensschool. Ze mochten
nooit naar elkaar roepen, want dan
SPEL MET KURKEN
Kurken kun je ook voor leuke
dingen gebruiken. Als je met een
beetje geduld er een heleboel hebt
'opgespaard, kun je aan het werk
gaan en je fantasie de vrije loop
laten. Men maakt de kurken aan
elkaar met behulp van tanden
stokers en lijm. na eerst met een
boor een gaatje geboord te heb
ben. De tekening laat een kleine
verzameling vrolijke kurkdieren
zien. Jé kunt zelf nog wel andere
verzinnen. Verder kun je ook nog
gebruiken kleine stukjes hout, pu
naises en een stukje ventielslang
voor de slurf van de olifant.
kregen ze straf, In de winter was het
helemaal niet leuk om zo ver te lopen
door regen en sneeuw, maar het moest.
Het leren was ook anders. Je moeder
moest vroeg van school af. want we
waren arm. De kinderen moesten vlug
mee helpen geld te verdienen, met
aardbeien en appeleru, plukken. Laten
gingen ze bij een mevrouw helpen in het
huishouden, dan kregen ze alleen zon
dags vrij en dan nog na het middageten.
Toen je moeder 18 jaar was, kreeg
ze 1 gulden zakgeld in de week, daar
ging ze van op dansles.
En nu genoeg over „vroeger"
WE GAAN NAAR DE KERMIS
Daar komen de verhaaltjes over de
kermis al binnen.
Peter Beijerst.bergen vertelt er over:
Ik was 's morgens vroeg opgestaan,
m'n vader en moeder lagen nog op
bed. Ik ging thee zetten. M'n zusje
kwam ook op. Toeu ging ik thee bren
gen naar m'n vader en moeder. Even
later werd er gebeld, het was Joke
met Wilma, ze kwamen vragen of
mijn zusje Gemma al klaar was, om
meer naar de kermis te gaan. Nou
Gemma lag nog op bed. Ik maakte
haar wakker en ze was vlug klaar. Ik
vroeg Wilma of ik ook mee mocht en
dat mocht. We gingen nu naar de fa
milie Witteman, maar daar waren ze
nog niet klaar, dus we gingen gauw
door. Met de bus gingen we naar de
kermis. Wat was het daar druk. M'n
zusje won een glas. We gingen in de
draaimolen met de auto's en de brom
fietsen. We liepen langs de Groenoord-
hal en daar zagen we de. rups, maar
eerst gingen we naar de poffertjes
kraam. Wilma haar moeder bestelde
de poffertjes en even later kwam een
meneer de bordjes met lekkere warme
poffertjes, brengen. Er waren al veel
mensen. Achter ons zaten ook een
paar kinderen, we duwden met de
ruggen tegen elkaar. Dat was leuk.
Wat hebben we gelachen. De moeder
van Wilma wilde weer terug met de
bus, maar wij zeurden om te lopen.
We kwamen dus lopend thuis, 's Mid
dags mochten we nog bij Wilma eten.
Jeroen Kalenhoven heeft Oolc een fijne
dag gehad.
Qm half zeven stonden we op. We
waren vlug aangekleed en we aten
vlug onze boterhammen op. Eerst
gingen we naar de poppenkast kijken
en toen dat afgelopen was gingen we
naar huis, want ik moest nog bood
schappen doen. Daarna gingen we
naar het wielrennen kijken. Op de
terugweg gingen we naar de banket
bakker. Bij de koffie kregen wethuis
gebakjes van chocolade, marsepein,
slagroom eh vruchten. Dat was heer
lijk!
Met de bus gingen we naar de optocht
kijken. Ik vroeg aan m'n moeder of
ik een feestmuts mocht kopen. „Je
koopt maai' een toeter", zei m'n moe
der, maar ik kocht toch liever een
balletje met een elastiekje. We gingen
voor de hekken staan, om de optocht
te zien. Eerst kwamen een paar draai
orgels, toen een paar ijscomannen. Ik
kocht een ijsje. Toen kwamen de 1
ziekkorpsen en versierde wagens 1
meisjes. Toen de optocht was afgelo
pen, gingen we naai' huis. Onderweg
kreeg ik nog een zak patat, 's Avonds
hebben we hutspot gegeten en toen
moest ik naar bed, maar moeder be
loofde dat ze me om 11 uur zou roe
pen om naar het vuurwerk tS kijken
en dat gebeurde ook. Het vuurwerk
was heel mooi. Ik zag allemaal ver
schillende kleuren in de lucht, paars,
groen, oranje, rood, geel, blauw en
nog veel meer.
O ja, ik vergeet nog te vertellen, dat
ik op 2 oktober naar de taptoe ben
geweest. Dat was ook leuk. Er wa
ren een heleboel voetbalverenigingen.
EEN PUZZLE
De beide kleine papieren blokjes van figuur 2 zijn helemaal hetzelfde!
Als je ze op een speciale maJnier tegen elkaar plaatst krijg je een drie
hoekige pyramide, zoals op figuur 3. Je kunt de 2 papieren blokjes
zelf vouwen, het beste van tekenpapier, zoals aangegeven onder figuur 1.
Snijd 2 gelijke stukken, teken er de stippellijnen en de gearceerde
vlakken op. Langs de lijnen vouw je het figuur dicht. Op de 5 gearceerde
stukjes smeer je lijm. Zo plak je dan het figuur in elkaar. Houd de
kanten eventjes goed vast, totdat de lijm begint te drogen.
Als je de 2 blokjes klaar hebt, bouw je er eerst zelf een pyramide vam.
Naderhand kun je het je ouders en je vriendjes laten proberen. Het is
niet zo gemakkelijk als je denkt, voordat je de blokjes in je hand hebt.
HET TURFSCHIP VAN BREDA
Het kasteel van Breda, waaromheen
deze geschiedenis zich afspeelt, werd
gebouwd in 't midden van de 14e eeuw.
Het stond daar machtig en trots en
leek een onneembare veste. De 4 hoek
torens staken dreigend hun grimmige
spitsen omhoog. In de middeleeuwen
beleefde 't kasteel een roemrijke tijd.
De ridderzalen werden verfraaid en
versierd en zelfs in de boekerij waren
veel boeken te vinden.
Er was veel leven rond het kasteel.
Soms dreunden de straten van 't ge
trappel van paardehoeven, als de ge
harnaste ridders ten strijde trokken.
De gevangenen in de vochtige onder
grondse kerkers hoorden het zuchtend
aan. Dan waren er weer grootste tour-
nooien. Vele edellieden kwamen te
paard uit geheel Holland naar Breda
om te genieten van de fraaie steek
spelen en 't vuurwerk, dat in de avon
den werd afgestoken.
Maar dit behoorde gauw tot 't verle
den. Tijdens 'n vuurwerk, toen de vlam
men uit pektonnen te hoog oplaaiden,
ontsond er brand, 't Werd een ramp.
Wat kasteel en stad was. werd as.
Een eeuw later is op dezelfde plaats
een nieuw kasteel verrezen. Nu met
allerlei bijgebouwen en binnenplaatsen.
Sierlijke tuinen waren er aangelegd.
Ook was er een badhuis gebouwd. Iets
zeer bijzonders voor die tijden. Drie
diep uitgegraven grachten liepen rond
de hoge muren van 't kasteel als extra
beveiliging. De toenmalige bezitter
van 't kasteel werd op jeugdige leeftijd
in de strijd gedood. Hij liet geen erf
genamen na, Zo kon 't gebeuren, dat
Willem van Oranje in 't bezit kwam
van 't kasteel van Breda. Hij was toen
11 jaar oud.
In 1551. Willem was toen 18 jaar,
troude hij zijn jeugdvriendinnetje Gra
vin Anna van Buren. Ze namen huh in
trek in 't kasteel van Breda. Er heer
ste de komende jaren 'n huiselijke
sfeer op 't kasteel. Al gauw klonken
kinderstemmetjes in de statige zalen.
Rappe kindervoetjes waren de hele dag
te horen op de binnenplaatsen. Er werd
veel bijgebouwd. Een bierbrouwerij, die
't bier brouwde, dat toen veel geschon
ken werd. Een boerderij, die zorgde
voor 't slachtvee, dat buiten de poor
ten graasde op uitgestrekte weide
velden. Ook werd er gesponnen en
geweven. Alle kledenstukken voor de
kasteelbewoners werden thuis gemaakt.
UIT PUKKIE'S DAGBOEK
Dit is d© eerste, maar ook de
laatste keer, dat Pukkie de krant
mag ophalen.
