Binnenstad definitief ontzet
r
ZATERDAG 4 OKTOBER M9
DE L£4DÖE COURANT
PAGINA 3
Beleg voor
Groenoordhal
LEIDEN De aanblik die Leiden gis
teren overdag voor de buitenstaander
gaf verried weinig feeststemming. Was
in voorgaande jaren de Leidse binnen
stad het centrum vóór alle festivitei
ten en concentreerde het feestgewoel
zich op Haarlemmerstraat en Steen-
straat, dit jaar lagen deze gedeelten
van de stad er somber bij. Alleen voor
de taptoe en de e
rijke middagoptocht trok i
naar het centrum. Voor het overige
viel er nauwelijks iets te beleven. Tot
ergernis van de weinige kraameige-
naren, die tegen beter weten in toch
de Steenstraat en de Stationsweg had
den uitgekozen voor het aan de man
brengen van hun waar. bleven hard
nekkig aan hun posten gekleefd. „We
wachten de optocht morgenmiddag
nog af, als dat tegenvalt zoeken we
het verderop," klonk het nog enigs
zins optimistisch, terwijl hun assorti
ment nauwelijks verminderde. Op het
eerste gezicht werd dé indruk gewekt
alsof Leiden dit jaar het 3-oktober-
gebeuren liet voor wat het was. 1574
ligt immers al zo lang lichter ons.
Hoewel velen zich de gebeurtenissen
op die heroïsche datum vaag voor de
geest zullen kunnen halen werd er
echter wel degelijk gefeest.
Het accent van het feest lag nu in
noordelijker richting. Vandaar dat in
een der café's op de Beestenmarkt en
kele zangers een muzikaal onderhoud
leken te hebben met de lege stoelen.
Langs de Haarlemmerweg stonden nu
de palingverkopers, de man van de
suikerspin, de oliebollenjongens en al
die andere handelaren in feestartikelen.
Intieme ontbreekt
Hun aftrek was op Taptoeavond nog
niet zo groot. De Leidenaren trokken
gezapig over het nieuwe pad.- Ze waren
er nog niet zo enthousiast over. De
sfeer, die de heel wat smallere route
langs Molen De Valk wist -op te roe
pen, dat intieme, ontbrak. De kruising
Maresingel/Haarlemmerweg maakte
hen zelfs nog wat wrevelig. Kon het
verkeer dan niet voor één dag stilge
legd of omgeleid worden? Andere ja
ren was dat toch ook het geval? Het
kon niet en tot overmaat van ramp
kon de menigte die gewend was vanaf
de Valkbrug als een grote vloedgolf
het Schuttersveld op te stromen, nu
niet spontaan het Groenoordterrein
binnenvallen. Opnieuw werd een hin
dernis opgeworpen. Het verkeer op de
Willem de Zwijgerlaan jakkerde, zij
het heel wat minder snel, voort. Mis
schien was het allemaal nog wel mee
gevallen als voor een keer de weg
over het Schuttersveld was afgesloten.
De kraampjes hadden dan daar opge
steld kunnen worden, zodat een wat
logischer verbinding tot stand was ge
komen.
Het feestgedruis werd echter angst
vallig uit de stad gehouden. Mede
daardoor was men nog niet in de stem
ming toen de palingverkopers op sma
kelijke wijze hun gladde waar aanbo
den. „Kom eens vrouwtje, proef eens,"
roept een van hen. Een wat oudere
dame trekt echter een gezicht alsof
ze eens gezworen heeft het glibberige
spul nooit meer te zullen aanraken.
Een volgende tastte wel toe. Nauwelijks
heeft de palingboer echter zijn prijs
genoemd of hij staat weer alleen onder
zijn grijze tent.
Kermis
Uit de verte kondigt de kermis zich al
aan. Hoog boven de zweefmolens en
het reuzenrad verheft zich de Groen
oordhal. Als je echter dichterbij komt
en je mengt je op de tonen van „Bloo
dy Mary" en Pretty Belinda" en al
die andere succesvol bezongen meisjes
tussen de tenten, dan verliest de grote
hal zijn dominerende rol. Hij zinkt weg
achter de kermisattributen, die in een
bijna gesloten ring om het gevaarte
heen liggen „Prijzen, prijzen, altijd
maar prijzen, sluit u aan, doet u mee,
grijp uw kansen, kwartjes op de gleuf
jes, draaien maar." Aan niets is meer
te merken dat je op „vreemde" bo
dem staat. Prompt voel je je weer hele
maal op je gemak tusen al die be
weeglijke mannetjes, .die steeds weer
hetzelfde deuntje afratelen. Alleen de
waarzegster zit om werk verlegen. Het
koffiedik is kennelijk genoegzaam be
kend en evenals haar hond, die zich
behaaglijk onder een stoel heeft uitge
strekt, wordt zij met rust gelaten.
Over non-activiteit hadden de mede
werkers aan de Achtbaan niet te kla
gen gehad als zij in deze voor hen zo
belangrijke uren niet in de steek waren
gelaten.
Terwijl overal de lichtjes aan en uit
floepten en de standhouders elkaar met
stemverheffing probeerden te over
stemmen is de Achtbaan in het donker
gehuld. Taptoeavond is een verloren
avond. Koortsachtig is men in de weer
om enkele bouten van de bovenste
baan, die het begven hebben, te ver
vangen. Een karwei dat enkele uren
in beslag neemt. Overal elders kan de
Leidenaar, die nu eens niet angstval
lig zijn hand op zijn portemonnee heeft
geklemd, zijn guldentjes rijkelijk laten
rollen. Hij kan nog wat extra uitge
ven ook, want het geld voor het sto
men van zijn pak kan hij bij zich hou
den. Op deze schone, stenen, „vloer"
behoeft hij zich geen zorgen te maken
over een besmeurde pantalon of wat
hij voor deze gelegenheid dan ook aan
getrokken mag hebben.
De drukte op het Groenoordterrein is
veel groter dan anders op het Schut
tersveld. Geen wonder ala er verder
in de stad niets te beleven valt. Na
de Taptoe viel als het ware het gordijn
over de binnenstad. Wilde men gezel
ligheid dan moest men uitwijken naar
de buitenwijken.
Tapu
oe
De Taptoe trok overigens wel duizen
den naar zich toe. De rook van de
fakkels wekte weer de indruk alsof
er een brandje was ontstaan dat op
zettelijk werd aangewakkerd. In die
lichtstoet moesten vooral de gymnas
tiekverenigingen hun beste beentje
voorzetten. De Spaanse Degen was
voor deze categorie verenigingen be
stemd. In de maat lopen en strak voor
je uitkijken was dus het parool. Maar
maak dat de kleintjse van vier, rijf
en zes jaar maar eens wijs. Kris-kras
liepen ze vaak door elkaar. Ze kennen
immers het begrip Degen niet eens.
groot schakelbord dat kennelijk het
reactiecentrum Houston moest voor
stellen. Zou een prestatie gehonoreerd
moeten worden dan was het in onze
ogen wel deze. Er werd op deze voor
avond van 3 oktober overigens een
prijs uitgereikt en wel de gouden ere
penning, die ten deel viel aan de voor
malige president-curator van de Leid
se Universiteit.
De Leidenaars zochten ook de bin
nenstad op op de vroege morgen van
de derde oktober. De, volgens de ge
schiedenisboekjes, zo heldhaftige bur
gemeester v. d. Werf, die de Leidse be
volking in 1574 door de moeilijke pe
riode wist heen te helpen en met vele
overgeblevenen de komst van de be
vrijders kon vieren, werd traditiege
trouw met een bezoek vereerd door
een grote menigte zanglustigen die met
het kinderkoor Ex animo en onder lei
ding van Herman de Wolff het v. d.
Werfpark muzikaal opfleurden.
haalde. Onzin, natuurlijk, het is ge
woon een onmisbaar tafereeltje ge
worden, dat herinneringen moet op
roepen aan de voedselbehoefte in 1574.
En toch blijft het een raadsel dat je
sommigen met uitgebreide rantsoenen
langs je heen ziet schieten. Zoiets is
moeilijk te verklaren. Je weet immers
niet onder hoeveel „uitgehongerden"
dat gedistribueerd moet worden.
Sunny Explo
Het „ontbijt" is de burgemeester, zo
leek het, best bevallen, want even la
ter liet hij zich verleiden tot het han
teren van de penselen tijdens de paint-
in Sunny Explo op de Breestraat.
Zonder een bepaalde compositie voor
ogen te hebben bracht v. d. Willigen
gele banen aan op zijn doek om daar-
Parachutespringen
Werkelijk avontuurlijk zou het er aan
toe gaan op het NBLO-terrein aan de
Zoeterwoudse Singel. Vandaar dat naar
schatting 15.000 mensen waren samen
gestroomd om kennis te maken met
parachutespringers. Die bleven voor
alsnog verscholen achter de wolken.
Parijse majorettes vermaakten het pu
bliek intussen tezamen met een Rot
terdamse band. Pas tegen half elf
boorde de eerste „kist" zich door het
wolkendek. Verwachtingsvol werden de
blikken omhooggeworpen, maar het be
trof slechts een oriëntatievlucht. Voor
lopig behoefde er dus nog geen angst
te bestaan dat een van de parachutis
ten zijn benen in je nek zou leggen.
Toen het wolkendek wat dunner werd
en de oriëntatievluchten een klein uur
tje in beslag hadden genomen, schoten
drie springers tegelijk het luchtruim
in. Al gauw werd duidelijk dat deze
luchtvaarders van de PARA Club
ICARUS hun doel grandioos zouden
missen. Even leek het er nog op dat
een van hen neer zou strijken op de
Petruskerk. Hij miste hem ternauwer
nood en dreef vervolgens af in de rich
ting van de Zeemanlaan en het Room
burgterrein waar hij met z'n collega's of
op de daken of ln de straten terecht
zou komen.
Als v. d. Werf
dat eens me
gemaakt had!
prompt bommetjes opzocht en zo nu
en dan ook bierblikjes door de hal liet
vliegen. Teveel voor directeur Day
Ouwens, die deze aanval op zijn hal
wat al te gortig vond.
Met tegenzin bond de horde wat In,
zodat de Shoes wat meer gelegenheid
kregen hun hits over te brengen. Vuur
pijlen en kanonnades besloten enkele
uren later het 3-oktoberfeest, dat ge
slaagd genoemd kan worden, vooral
omdat de mensen, vooral gistermid
dag en gisteravond, sfeer brachten op
de promenade, die naar het terrein
leidde.
De interrupties op de Maresingel en
de Willem de Zwijgerlaan hadden
eigenlijk vermeden dienen te worden.
Al te zeer kon het de feeststemming
echter niet drukken. Althans niet voor
degenen die echt op een verzetje uit
waren. JAN PREENEN.
Marjorettes
Des te prachtiger is het om deze
kleintjes in hun spel aan het werk te
zien, speux-end naar vader of moeder
die dan met een enthousiaste kreet uit
de rijen wordt gelicht.
Het grote lawaai wordt door de oude
ren gefabriceerd. Hoe meer herrie, hoe
meer vreugde, onder dit motto viert
Leiden op deze avond altijd zijn ontzet.
Dat daarbij gedacht wordt aan de
edelen van vroeger, aan de strijd tus
sen Willem van Oranje en Koning Phi
lips II is natuurlijk nonsens. Alle
bouwwerkjes, die in de stoet worden
meegevoerd zijn gebaseerd op de mo
derne tijd, met uitzondering dan mis
schien van de Instrumentmakers
School die de Stadhuisbrand van 1929
releveerde. Juist voor het stadhuis
werd het ingenieus in elkaar gezette
gebouwtje door een geweldige rook
pluim aan het gezicht onttrokken. De
leerlingen van het MSG trokken met
een grote maan door de straten en een
Hurin"
De Aalmarkt stroomde even later
vol. Visliefhebbers en andere uitgehon
gerde individuen zochten het Waag
gebouw op voor de haring en witte
brooduitreiking. Zo ook enige vrouwen,
die bij nader inzien toch niet dat brood
en die haring hadden gekregen die zij
zich wel voorgesteld hadden. „Die is
voor jou, die is voor moeder, maar
waarom heb je nou die niet ge
nomen?", merkte oen van hen op, ter
wijl haar beide wijsvingers de maat
aangaven van een klein „éénpersoons-
broodje". De meesten verlieten het
Waaggebouw, waar ook burgemeester
v. d. Willigen zijn ontbijt kwam afha
len, met veel grotere voedselpakketten
en maar al te gretig werd ingegaan op
het „Dames, komt u snel, we moeten
vandaag nog „los", zodat je je af
vroeg of de geschiedenis zloh niet her
na zijn besmeurde vingers dreigend op
te heffen naar mr. De Ruyter de Wildt,
die ontzet terugdeinsde. Opvallend was
het dat niemand zich liet Inspireren
door het gedeeltelijk in de steigers
staande stadhuis, waarvoor zich het
evenement afspeelde. Wel diende de
band „Blue Planet", die het geheel mu
zikaal zou omlijsten, als motief. De
naam werd eerst door een jeugdige
Picasso op het doek geprojecteerd,
waarna de kunstenaar in spé (geïrri
teerd door het lange uitblijven van de
muziek?) verwoede verf aanvallen op
zijn doek ondernam.
Omdat hij wat op de achter
grond stond, bleven de toeschou
wers verschoond van verfimpressies
op het pak. Dat dreigde anders te wor
den toen in de „spits" een nieuw ont
luikend talent heel wat vervaarlljker
to werk ging.
De Franse majorettes zouden we ook
weer aantreffen in de reclameoptocht
„Handel in de wandel", die 's middags
de Leidse binnenstad weer volzoog
met mensen. Ferm applaus ontlokten
ze aan de studenten die zich ook nu
weer voor Minerva" hadden opge
steld. Even dreigde nog een incidentje
toen de studenten een der praalwagens
bestormden en hun in sherry en bier
gedompelde lippen over de wangen van
de figuranten lieten glijden. De com
mercie vierde dus hoogtij. Vele firma's
lieten hun met bloemen voorziene wa
gens in de stoet meerijden en ter af
wisseling dienden enkele fraaie praal
wagens van de Drie Octobervereeni-
glng, alsmede een grote verscheiden
heid aan muziekkorpsen.
Drive-in shoiv
Hoe druk het op het Groenoordter
rein wel was, bleek 's avonds overdui
delijk. Terwjjl de jongeren de vee-
markt-sporthal opzochten voor de
drive-in show van Radio Veronica en
de Zoeterwoudse Shoes bleven de ker
misexploitanten handenvol werk hou
den. In de hal leek het uit de hand te
lopen. Diak-jockey Rob Out, die ter
nauwernood het geroezemoes kon over
schreeuwen, animeerde aanvankelijk
spontaan het Jeugdige publiek, dat
Tout Leyde
bij de kolonel
LEIDEN Was het misschien
niet „tout le monde", in elk geval
was „tout Leyde" gisteren rond
het middag-uur in de kantine van
de Doelenkazerne verenigd rond
gastheer kolonel Th. H. Wessela,
die traditiegetrouw op 3 oktober
een ontvangst hield. Vele van zijn
relaties, ook van vaak ver bulten
Leiden, waren er. Studentendepu
taties zongen het hoogste Lied, er
werden nieuwtjes uitgewisseld en
men deed zich na de borrel te goed
aan een portie hutspot, 'n Strijkje
van de Kon. Militaire Kapel zorg
de voor een stijlvolle muzikale
achtergrondsfeer.
LEIDEN Door de drie in Leiden
werkzaam zijnde gezinscolonnes zijn de
exploitatierekeningen over het jaar 1968
ingediend.
Aan deze instellingen wordt primair een
gemeentelijk subsidie beschikbaar ge
steld gelijk aan dat van het Rijk. Hier
naast is het gebruikelijk de eventuele
exploitatietekorten eveneens voor reke
ning van de gemeente te nemen,
Gezien de liquiditeitsmoedUjkheden waar
mede de stichtingen te kampen hebben
stellen B. en W. voor een extra subsidie
beschikbaar te stellen van 52.310,-,
