„Jongens onder elkaar' Dwaze Jethro Tuil stal show in Concertgebouw Teleurstellend successtuk van Mart Crowley over homoseksualiteit Opgewekt en levendig met MAX HEYMANS het najaar tegemoet Brug tussen goede smaak en gevoel voor chique WEER of geen WEER MAANDAG 8 SEPTEMBER 1969 DE LEIDSE COURANT PAGINA 7 Soft Machine maakt morgen show voor t.v. AMSTERDAM Twee en half uur lang was het Concertgebouw in Amster dam gisteravond tempel der lichte muziek. Ruim 2400 bewonderaars van de Engelse popgroepen Soft Machine en Jethro Tuil werden onthaald op mu- tiek, die nog niet eerder op spectaculairder w(jze gehore gebracht werd dan gisteravond het geval i De groep Soft Machi- presteerde het om een lang achtereen te con certeren, zonder ook maar j enkele manier af te zwakken of bl(jk te geven vermoeidheid. klanken van Soft Machine zijn niet zo zacht en, gezien de naam, wellicht zou vermoeden. Vaak is hun muziek juist n en grof, als anticlimax een rustig voorspel. Het duidelijk underground- muziek, maar mist alle sporen van het hedendaag- engagement. Bewust sluit men alles wat maar ip blues lijkt buiten, wat anderen ook reeds deden. Ademloos luisterde het zeer talrijke publiek toe, zelfs gespannen, zo sterk raakte men in de greep van de meeslepende mu ziek. Hoewel men soms de indruk wekte „voor de vuist weg te spelen" werd herhaaldelijk duidelijk dat alle muziek onderdeel was van een puntgave composi tie, die de drie musici, Hugh Colin Hopper, Robert Wyatt Ellidge en Michael Retledge, zich geheel eigen hadden gemaakt. Bijna vanzelfsprekend kregen de musici van Soft Machine na hun non-stop concert een spontane staande ovatie. Na de pauze was het po dium van het statige Con certgebouw vrijgemaakt voor Jethro Tuil. Alleen al door zjjn presentatie bleek hij in staat de show te ste len. De doldwaze zanger en dwarsfluitbespcler. eis te door zijn vibrerend op treden alle aandacht op. Met zijn lange jas, slank gesneden pantalon en hoge laarzen, werd zijn „ratten vanger van Hameien- image" gecompleteerd door zijn indringende spel op de dwarsfluit Staande op één been, gaf hij niet alleen een staaltje van zijn muzikale vakken nis weg, maar stak daarbij niet onder stoelen of ban ken, dat hij zijn lessen „bewegingsleer" meer normaal heeft bestudeerd. De muziek van Jethro Tuil kwam duidelijk anders over dan die van Soft Machine. Jethro heeft voorkeur voor jazz en folksongs, die allen rijke lijk in het programma wa- Het concert, dat plaats vond onder auspiciën van Mojo uit Delft betekende voor Soft Machine nog niet het einde van het optreden in Nederland. Vandaag ge ven zij in Gallerie Flap- poort aan de Voorstraat te Delft een persconferentie, die aan het einde zal uit monden in een muzikaal gebeuren waar tal van Delftse hippies voor ge ïnviteerd zijn. Morgen zal de NCRV-tv opnamen ma ken van Soft Machine. Een groep Delftenaren zal als figuranten een decor vor men voor de groep. De tv- opnamen zullen in het tie nerprogramma Twien van 3 oktober worden uit- j gezonden. WETSONTWERP VAN POLAK Oorlogsmisdaden verjaren niet (Van onze parlementaire redactie) DEN HAAG Minister Polak (Justi tie) heeft bjj de Tweede Kamer eei wetsontwerp ingediend, dat de opheffing van de verjaringstermijn voor oorlogs misdrijven en misdrijven tegen de i seiykheid beoogt. Daartoe worden in het wetsvoorstel de bepalingen ove verjaring van het recht van strafver volgingen en het recht van tenuitvoer legging van opgelegde straffen niet op genoemde misdrijven van toepassing klaard. Het gaat daarbij niet alleen misdrijven die in het verleden zijn be gaan, maar ook om die, die ir toekomst nog zouden worden gepleegd. In concreto gaat het om de volgende misdrijven: 1. oorlogsmisdrijven en misdrijven te gen de menselijkheid, zoals omschreven in het handvest van de internationale militaire rechtbank te Neurenberg, waar op in het „besluit buitengewoon straf recht" de doodstraf is gesteld; 2. enkele misdrijven, genoemd in de wet oorlogsstrafrecht; 3. de feiten, strafbaar gesteld in de uitvoeringswet genocideverdi'ag. In een toelichting op zijn voorstellen zegt minister Polak, dat zij steunen op de internationale rechtsovertuiging, dat ernstige oorlogsmisdrijven en misdrijven tegen de menselijkheid aan de werking van de verjaring onttrokken behoren te zijn. „Deze rechtsovertuiging is gebleken uit de behandeling van de VN-conventie van 26 november j.l., al hebben vele staten, waaronder Nederland, zich van stemming onthouden." SUSKE EN WISKE: DE DROMENDIEFSTAL LUCKY LUKE:LA CARAVANE Regiedebuut Wim van Rooij bij Haagse Comedie De Haagse Comedie met: Guido de Moor, Jaap Wleringa, Henk van Ulsen, Manfred de Graaf, Carl van der Plas. André Beyde, Kees Cool en, Jacques Luyer, Eric van Het is niet voor het eerst dat er eer stuk over homoseksualiteit is geschre ven. Al voor „The Boys in the Band" (in het Nederlands „Jongens onder el kaar") van Mart Crowley, dat na grote successen op Broadway en in Londen ons land heeft bereikt, was het thema bekend in het theater. Maar voor eerst is hier een stuk, dat met eei ker venijn, lijkt het wel, alle negatieve aspecten van de problematiek bijeen brengt: ruzies, onechtheid, sadisme, valsheid, kortom datgene wat mei aanduidt met het woord „nichterigheid". Twee bedrijven telt het stuk en ze zijn bevolkt door negen mannen, waa acht homofiel zijn en de negende misschien ook wel. En die acht zijn bijna een zekere haat beschreven, zij verenigen alle nare kenmerken in zich die men de homoseksueel om een andere reden, terecht of niet, aanwrijft. Volgens mij is het feit dat het over zoveel homoseksuelen tegelijk gaat (wie heeft dat eerder vertoond?) de enige reden, dat het stuk in het buitenland een succes geworden is. Het zal voor velen een uitermate schokkend stuk zijn, maar de schok zet niet tot denken, zoals dat het geval hoort te zijn. Hoog stens wordt er een aversie door opge roepen tegen de getoonde wijze van le ven en liefde; zeker voor degenen die er voor het eerst mee geconfronteerd worden, is die kans groot. En dat is tamelijk merkwaardig, als men bedenkt dat iedereen die met het stuk te ma ken heeft gehad, steeds geroepen heeft, dat het niet over homoseksualiteit als zodanig handelt, maar over mensen in een dramatische conflictsituatie, die sympathie verdienen. Laten we daarom afzien van de pro blemen rond de homoseksualiteit in „Jongens onder elkaar" en de kwalitei- an Crowley als toneelschrijver na gaan. Die zijn in dit stuk bepaald niet indrukwekkend. De introductie is zon der meer slecht: binnen een kwartier zit de jongen, op wiens flat het stuk speelt, al te vertellen hoe het allemaal is gekomen, zonder dat voordien eni ge poging is ondernomen, de jongen in teressant te maken. Dat jeugdverhaal moet het hem doen. Verder is hij een feestje aan het organiseren voor een zijn vrienden, die jarig is. Succes- ■elijk komen de partygangers bin nen, successievelijk krijgen zij de kans zich te etaleren als een ander „speci- Geen Albee Om de spanning op gang te brengen en om conflictsituaties te scheppen, ge bruikt Crowley dan nogal wat doorzich tige trucs. De jarige vriend komt tuurlijk als laatste binnen, zodat ieder- van elke figuur die voordien aan belt, verwacht dat het de jarige zal zijn. Zo introduceert Crowley achter elkaar op precies dezelfde wijze maar liefst personen. De zevende is de jarige. Verder komt er een onverwachte gast, een standaardfiguur uit de toneel literatuur. Hij is een vreemde vogel dit gezelschap, hij is namelijk roseksueel en vermoedt op geen stukken na waar hij in terecht komt. Maar ook hij blijkt misschien wel... hoe dan ook, de man komt door dit al les in een geweldige conflictsituatie of hij wel of nietenz. t zou op zich natuurlijk een boeiend thema kunnen zijn. Maar het was Crowley niet genoeg. Hij diept het niet maar hinkt ijverig verder op tweede gedachte: aan het eind laat hij namelijk, God betere het, het „waar heidsspelletje" nog eens opduiken, dit maal een telefonische variant ervan, (Van onze moderedactrice) AMSTELVEEN Van rode rozen in verschillende nuances tot aan een fel le geranium kleur toe. koos Max Hey- mans de kleuren om de vrouw opge wekt en levendig het najaar tegemoet te gaan. H(j geeft haar daarbij boven dien beige, wit en bruin ter afwisseling, terwijl marineblauw van menige com positie de steunkleur is. Bovendien is donkerblauw chique voor de vrouw die zakelijk bezig is met haar besoigncs in de stad (zegt Max). Dikwijls vindt „men" dat je nooit al les mooi mag vinden. Er hoort een beet je kritiek bij als peper in het gerecht. Over Max Heymans, die zonder twijfel onze enige werkelijk originele coutu rier is, hij copieert niet, maar bedenkt zelf en maakt wat hij mooi vindt, het geen niet van seizoen tot seizoen veran dert als een blad aan de boom) luidt de gepeperde kritiek dan hij blijft zo voortborduren op zijn eeuwige thema! Maar zie met een uiterlijk gemak waar achter misschien wel een licht spottend glimlachje schuilt, heeft hij op zijn na jaarsshow te Amsterdam laten zien hoe een brug te leggen is tussen de onveran derlijke goede smaak en gevoel voor chique, naar tijdperk en mode van van daag en morgen. Van het briljantste rood is tailleur en mantel voor de vroegste herfst. Maar ruiten en effen kleuren van greige tot leverkleur in combinatie met de interes santste „interieurs" wisselen af in de collectie. Toen wij enkele jaren geleden verschil lende couturiers vroegen naar hun me ning over de pantalon voor de vrouw. was het antwoord van Max Heymans afschuwelijk. Dat hij die mening nog steeds is toegedaan, blijkt uit het feit, dat er geen enkel broekpak defileerde. En toch is de collectie volkomen 1970, getuige de tuniek-lange kokers (van jurkje of mantel) boven korte klokrok, de vele cols, lange brede shalws, en turbans met aangeknipte slippen. Aan het beginsel van mantel voering en ja pon uit hetzelfde materiaal (of dat nu wollen jersey is of brokaat) wijkt Hey mans gelukkig niet af. Men kan zich vernieuwen maar mag zichzelf niet on trouw worden. Beroemde namen van Franse stoffen- huizen als Labbey, Staron, Biachchini,- Lesure, vallen terloops met dezelfde nonchalance waarmee de mannequins zich bewegen. Maar elke naam betekent seline, faille, brokaat. Maar ons chau vinisme groeit bij de corduroy van Van Heek en het brokaat van Menko. „Pour le soir" was naar onze smaak supe rieur de vorstlijke mantel van rode sa tijn met bijna slepende rug, eenzelfde rok en brokaat interieur plus blouse. En dan volgt....toch een pantalon! Maar wel zo dat wij deze harlekijn-ach- tige geruite brokaat moeten zien als 'n robe-pantalon, zo wijd golft het glin sterend materiaal om de slanke benen. Tot slot de bruid, zo trouw is Heymans aan goede gewoonten en goede smaak Wit met goud doorweven matelassee, de overslag-rok achter zeer lang en van voren wat korter en onder de hoge col een diep gespleten decoltee. Prof. Jan Bontjes van Beek overleden BERLIJN (DPA) De pottenbakker professor Jam Bontjes van Beek is vrijdag op zeventigjarige leeftijd in Berlijn-Spandau overleden. Hij is in Nederland geboren en kreeg in 1907 de Duitse nationaliteit. Na de oorlog leidde hij tot 1950 de Academie voor Toegepaste Kunst in Berlijn-Weissensee. Tot 1960 was hij directeur van de Vakschool voor Kunstnijverheid in Berlijn-Charlottenburg en tot 1966 hoogleraar aan de Hogeschool voor Beeldende Kunsten in Hamburg. De laatste jaren woonde hij weer in Berlijn. Vijf van de jongens-onder-elkaar; van links naar rechts: André Beyde, Carl van der Plas, Manfred de Graaf, Guido de Moor en Henk van Ulsen. zodat iedereen de gelegenheid krijgt zijn dramatische levensverhaal te vertellen. Crowley is geen groot toneelschrijver. Hij is een handig verzinner van toneel trucs, hij een een handig copieur van effecten, die al veel eerder vertoond zijn. En in wezen gebeurt er bar weinig tijdens zijn toneelstuk. Het is dan ook pure salestalk en commercieel geklets, hem te vergelijken met Edward Albee, zoals wel gedaan wordt. Waarom is de voorstelling in Londen en New York dan zo'n succes? Het kan niet alleen komen, omdat het over eer modieus thema gaat, op een openhar tige en schokkende wijze. Er is meer Crowley's stuk is duidelijk geschreven voor de Amerikaanse school var „methodacting". Dat is een heel spe ciale acteerstijl, waar het Amerikaans toneel voor een groot deel op drijft. Het is niet toevallig, dat „The Boys in the Band" in Londen gespeeld werd in de originele Broadwaybezetting. Engelse acteurs beheersen die techniek vai „method" evenmin als Nederlandse. Om die reden valt de voorstelling de Haagse Comedie in duigen. Men kan dat regisseur Wim van Rooij noch zijn acteurs kwalijk nemen, het is alleen de vraag of dit stuk wel zo geëigend voor een voorstelling in Nederland, een probleem dat zich straks nog eens doet, als Centrum het stuk gaat spelen. Dat wil niet zeggen, dat er een interessante vertoning is ontstaan. Wim van Rooij heeft het aardig geregisseerd (het is overigens zijn debuut in het grote repertoire), al is de worsteling met de mise-en-scene hem soms toch te zwaar geweest. Hij heeft gekozen voor een lichte toets en liet verder vooral het stuk spreken, zonder veel eigen in breng toe te voegen. Een opvallend stereotiep decor van Hep van Delft steunde hem daarin. De centrale figuur in het stuk, de bewoner van de flat, wordt gespeeld door Guido de Moor met een grote variëteit aan uitdrukkingsmiddelen. Maar zijn rol blijft in één punt steken: Guido de Moor is als acteur te innemend en sympathiek, om het ontzettend valse zijn toneelfiguur in ook maar enige mate waar te maken. Dat neemt niet weg, dat hij zijn rol knap speelt, steeds verder uitdiept en aan het eind met heel tragische wending komt. Ver der is het stuk uitstekend gecast: alle acteurs brengen bijzonder veel van zich- mee voor hun rol. Henk van Ulsen de uitbundige, extroverte keuken prinses; Carl van der Plas als de wat burgerlijke man, die later dan de ande- in dit milieu terecht kwam en zijn houding nog niet heeft kunnen bepalen; Jaap Wieringa die aan het slot bij zonder trefzeker wordt. Dat zijn dan een paar uitstekend' rollen in de voorstel ling. Verder ziet men KeesCoolen en André Beyde in twee rollen met beide erg overtuigende momenten; is Jacques Luyer een al te mooie jongen (wat precies is wat Crowley wil) en schijnt Manfred de Graaf niet 'veel raad te we ten met zijn rol. Eric van Ingen maakt de indruk of hij dat wel weet, maar blijft volledig aan de oppervlakte effec ten najagen, wat bij het publiek wel :s heeft, maar niets met acteren, laat staan ensemblespel, te maken heeft. De première zaterdagavond leek me overigens wee.- eens goeddeels in het water te vallen, doordat het publiek op de gelegenste en ongelegenstc momen ten duidelijk te kennen gaf alleen maar luidruchtig geamuseerd te willen wor den, zodat het ritme van de voorstelling door nodeloze blijken van bijval danig verstoord werd. De Haagse Comedie eigenlijk geen premières moeten brengen, denk je bij zo'n gelegenheid, alleen maar voorstellingen, zonder so- ciety-opeenhoping. Jan Verstappen. DE BILT Het zonnige weer gedurende het weekeinde werd veroorzaakt door 'n hogedmkgebied dat zich van de Britse eilanden over onze omgeving tot Polen uitstrekte De middagtemperaturen bereikten in ons land waarden van omstreeks negentien graden. Boven K.N.M.I. yr DEELT MEDE: 'ij zonnig Zuid-Europa en het westelijk deel van de Middellandse Zee bevond zich een lagedrukgebied, dat vooral in Zuid-Frankrijk plaatselijk regen- en onweersbuien bracht. De as van het hogedmkgebied verplaatst zich het komende etmaal onder invloed van een depressie bij IJsland in zuidelijke richting over ons land naar het Alpengebied. Voor morgen wordt samenhangend hiermee droog en vrij zonig weer verwacht Vannacht kan zich evenwel vn het binnenland hier en daar mist vormen. Vooruitzichten voor woensdag: perioden met zon, vrijwel overal droog en geleidelijk iets hogere middagtemperaturen. Voomitzichten voor woensdag in cijfers gemiddeld over ons land: aantal uren zon: drie tot negen; ihin. temp.: omstreeks normaal; max. temp-: van ongeveer normaal tot vier graden boven normaal: kans op een droge periode van minstens 12 uur: vijfennegentig procent; kans op een geheel droog etmaal: tachtig procent. Weer in Nederland Resp. max. temp., min. temp. neerslag. Amsterdam onbewolkt 19 11 ci Deelen onbewolkt 20 'ft o Eel tie mist 1-8 ft n Eindhoven onbewolkt 20 10 o Vlisslngen vr(Jw. onbew. 20 12 Z.-Limburg onbewolkt 21 10 Weer in Europa

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1969 | | pagina 7