Eddy een natuurlijke renner, de
anderen opgeblazen door vitamines
Harm Ottenbros: „Toen ik die
streep zag vergat ik alles"
-DR. MARLIER, DE LIJFARTS VAN MERCKX:
HIJ LEEFT
MET EEN
ANGST-
COMPLEX
Dirk Nijs: „Nog
twee weken, dan
draaien we soepel
TOURRAPPORT
TOUR
SNIPPERS
Tanende liefde
Nederlandse
renners stad
Bordeaux
pONDERDAG 17 JULI 1969
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
2Oeetappe-10juU 189 km
I0RDEAUX Eddy Merckx staat zover
koven de concurrentie omdat hij de
neest natuurlijke renner in deze Tour
Ie France is en omdat de anderen zijn
ipgeblazen door vitamines zoals tegen
woordig ook met het vee gebeurt. Deze
ogal opzienbarende uitspraak werd
isteren op de wielerbaan van Bordeaux
edaan door dokter Roland Marlier,
37), lid van de Medische Commissie
an de Internationale Wielerbond en
jfarts van Eddy Merckx. Dr. Marlier:
Als wielrenners tegenwoordig ver-
loeid raken, proberen ze dat met vi-
amine-injecties te verhelpen. Maar
aarmee wordt de spiermassa tot het
linimum herleid". Wat doet Merckx
an? Marlier: „Hij traint veel, in de
aatste dagen voor de Tour nog duizend
ilometer, hij eet veel rauwe groenten,
ruit en gegrilleerd vlees en hij neemt
rijwel geen vitaminen. Daarbij let hij
nomen. Wij wisten dus dat het zeer
warm zou worden. Daarom heeft Merckx
's ochtends vrijwel niets gegeten en
heeft hij wel een hoeveelheid zout naar
binnen gewerkt. Onderweg heeft hij de
hele dag slechts vijf bidons thee met
veel suiker erin gedronken. Hij at voort
durend maar heel kleine hoeveelheden.
En 's avonds heeft hij opnieuw zout ge
nomen. Dat is de specialisatie van Eddy.
Terwijl de anderen afgebroken worden
met vitamine-injecties, zoekt Merckx
zijn weg op een natuurlijke wijze. En
aangezien hij oergezond is krijgt hij
daardoor ook weinig inzinkingen. Na
tuurlijk, ook hij heeft op dit moment wel
een vermoeid gevoel. De Tour heeft
toch veel van hem gevraagd. Ik zeg dit
omdat men het fenomenale niet met het
onmogelijke moet gaan verwarren,
vooral op het weer. In de laatste Pyre- Aubisque, hebben wij tevoren nauwkeu- Maar de andere renners zijn doodmoe,
neeën bijvoorbeeld de Tourmalet en rig de weersvoorspellingen doorge- Kijk, en dat is nog altijd een verschil".
De lijfarts van Eddy Merckx heeft „het" geheim prijsgegeven. „Merckx", zegt hij, „is de enige
die naturel rijdt. De rest „slikt". Leuk voor Jacques Anquetil, die vijfmaal de Tour won.
Leuk ook voor alle andere vedettes.
fe uitspraken van dr. Marlier zijn wel
«barend. Tot nog toe adviseerde
fyÜ elke deskundige een topsporter
tijd tot tijd vitamine-injecties, voor-
ils er een sterke vermagering op-
«dt. Maar Merckx heeft aan die wijze
"an voorbereiding, volgens dr. Marlier
an, een eind gemaakt.
Marlier: „Door Eddy sta ik de laatste
sterk in de belangstelling. Ik word
ike dag bestormd met vele vragen-
aar ik begrijp die belangstelling niet
goed. Want Merckx doet niets kunst-
latigs om zijn prestaties op te voeren,
ben ik er alleen maar bij voor het
oreel. Ek schenk Eddy kennelijk ver
wen. Voor de Pyreneeënrit heb ik
onderzocht en hij was in uitstekende
inditie. Ik geloof dat mijn aanwezig-
eid meer psychologische dan medische
aarde heeft. Eddy behoeft op dit mo-
leat helemaal geen dokter. Hij is een
tzonderlij'k atleet. Hij heeft in rust een
Disslag van 36 en een bloeddruk van
,5 op 7. En zijn recuperatievermogen
almeren
Hoe is het fenomeen van de fiets er
lentaal aan toe?
Marlier: „Hij leeft met een angst-
mplex. Eddy zoekt met zijn ogen
tijd de weg af, bang voor een over-
ekende hond, bang voor een valpartij,
mg voor een nieuw Giro-avontuur-
aarmate we dichter bij Parijs komen,
ordt de angst in hem sterker. Daarom
mijn voornaamste taak nu hem voort-
irend te kalmeren".
Het fenomeen is dus bang? Marlier:
Huwelijk tussen
Hoban en wedutoe
Tommie Simpson?
BORDEAUX Het eerste wat de
winnaar van de etappe in Bordeaux, de
Engelsman Barry Hoban, gisteravond
deed, was telefoneren naar de weduwe
van zijn landgenoot Tom Simpson. Dat
doet hij trouwens bijna elke avond.
Barry Hoban, die sinds lange tijd weer
voor een Engels succes in de Tour
zorgde, is voor Helen Simpson in haar
moeilijke dagen een grote steun geweest.
Hij zocht haar vaak op en men weet nu
in de Tourkaravaan te vertellen, dat zij
spoedig zullen gaan t
99
Eerste optreden
Holland Sport
(Van onze sportredactie)
NOORDWIJK In het Holland Sport,
dat tegen en in Noordwijk de ouverture
blies van bet nieuwe voetbalseizoen, gold
alle aandacht onverdroten de aanwinsten,
waar de Houtrustschare tot voor gisteren
zelf nog een rijtje vraagtekens achter
had geplaatst. Holland Sport behoefde
zich na zijn eerste publieke optreden niet
onmiddellijk vol trots op de borst te
kloppen, omdat het de zaterdagamateurs
uit het vriendelijke badplaatsje Noord-
wUk met 30 (tweemaal Roggeveen,
éénmaal Roodnat) over de knie had ge
legd- Het duel was immers bedoeld als
het stemmen van de instrumenten, en
daarom werden alle zonden die Holland
„Ja, zo zou je het kunnen zeggen. Maar
ik vind dat bij Eddy niet abnormaal. Hij
heeft al twee keer een belangrijke ronde
verloren toen hij in de leiderstrui reed
en niemand hem meer kon bedreigen-
De Giro, zoals men weet, en Parijs
Nice, toen hij op zijn knie viel. Dat is
hem bijgebleven".
Neem er maar een
Dr. Marlier, die twee jaar bij de
Utreahtse doctor Van Nieuwenhuis heeft
gewerkt, is het in het geheel niet eens
met de uitspraak van Tourarts Maigre,
dde gezegd heeft dat zestig procent van
de renners in deze Ronde van Frankrijk
stimulerende middelen gebruikt.
Marlier: „Dat moet Maigre niet zeg
gen, hij breekt daarmee onze strijd tegen
de stimulantia af. Wat we hier in Frank
rijk met het onderzoek doen, vind ik
goed. Een voorbeeld. Ze hebben in het
medisch centrum hier twintig flesjes
staan. Als een renner arriveert, zegt
men: welke flacon wil je kiezen? Neem
er maar een. In Italië, waar men Eddy
zogenaamd betrapt heeft, was dat niet
het geval. Daar kreeg de renner een
flesje in de hand geduwd. Maar wie
zegt dat daarmee niet geknoeid is? Het
is o zo gemakkelijk om aan een vinger
wat amfetaminepoeder te kleven".
Hulpmiddelen
Vorig jaar, tijdens de wereldkampioen
schappen in Rome, deed dr. Marlier, als
lid van de medische commissie van de
U.C.I., nog een opzienbarende uitspraak.
Hij zei toen: „Alleen de kleinere renners
gebruiken doping. De groten nemen geen
stimulerende middelen".
Inmiddels is er een jaar verstreken en
zijn verschillende vedetten op dopdn-g-
gébruik betrapt. Wat zegt Marlier nu van
zijn uitspraak in Rome destijds? „Ja, ik
blijf er bij. Maar het is wel zo, dat als
de grote renners op oudere leeftijd komen
en er sleet komt, dat ze dan wel naar
hulpmiddelen zodken". Dr. Marlier ver
telde ook dat men voor deze Tour de
Franoe een speciale lijst van middelen
die gébruikt mogen worden, heeft samen
gesteld, een soort prlvié-regeling voor
de Tour. Deze wijkt af met voor andere
evenementen gangbare lijsten. In Rou-
baix heeft Tourarts Dumas spreekuur
Achttiende etappe
(Uitslag van de achttiende etappe, een
ver 201 kilometer van Mourenx-Vüle-
luvelle naar Bordeaux luidt: 1. Hoban (GB,
igne), de 201 kilometer ln 6 uur 44 minuten
seconden (met tljdsvergoeding 5.44,23);
Ottenbros (Ned, Vissers) 5.44,43 (met tljds-
rgoedlng 5.44,33): 3. Guerra (It., Pezzl)
(met tljdsvergoeding 6.44,38): 4. Ber-
ed., Vissers); 9. Karstens (Ned., Plaud);
ïman (Belg-, Schotte); 11. Janssen (Ned.,
ilnlanl); 12. Peffgen (W.-Dld.. Pezzl): 13.
der Flaes (Belg., Vissers); 14. Dancelli
Al bard); 05. Lopez Rodriguez (Sp.. Ma
ltin); Q6. Abraharnlan (Fr.. ia.
den Berghe (Belg., Dri<
er (Belg., Schotte): 19. G
nskl): 20. Aimar (Fr., Garrünlani) allt
(de tijd als Reybroeck; 21. Santambroglo
Albanl) 5.45,32: 22. Dolman (Ned., Vls-
n) 5.45,35; 23. Wright (GB, Gemlnanl); 24.
- (Fr.. Caput): 25. Riotte (Fr.. Magne): 76.
(Ned., Vissers) 5.45,35 66. Beugels (Ned.,
l*ne) 5.57,37.
Ploegenklassement
let ploegenklassement van de achttiende
e luidt: a. Pezzl (Guerra, Zandegu, Peff-
17.15.53, 22 pnt.: 2. Vissers (Ottenbros.
agtmans, Van der Flaes) zelfde tfld 23 pnt.;
Gemlntant z.t., 38 pnt.; 4. Caput, z.t. 67
It; 5. Magne, z.t., 62 pnt.
Alg. klassement
dessens) 90.23,28; 2. Plngeon (Fr., Plaud) op
Poulldor (Fr., (Magne"
Ut., Pezzl)
I. Gandarlas (Sp.,
Wto (Port., Caput) op 46.58; 10. Janssen
ed., Geminlanl) op 48.43; 11. Van Impe
Stabllnskl) op 60.34; 12. Galera (Sp.,
_n) op 60.35: 13. Theülier® (Fr., Sta-
loslcl) op 56.50; 14. Dotmony (Fr., Plaud) op
*1; 15. Panlzza at., Pezzi op 1.00,19; 16.
utz (Lux.. Albanl) op 1.02,56; 17. Gutty
Caput) op 1X0,40; 16. Van Sprlngel (Belg.,
OU) op 6.06,01; 19. Dancelli at.. Albanl) op
20. Castello <Sp., Langarloa) op 1.10,08;
Bossche (Belg.,
lette (Fr., B
(Fr., Stabllnskl) op 1.24,47:
51. Dolman (Ned., Vissers) op 2.26,08; 59. Haast
(Ned., Vissers) op 2.36,22; 60. Van der Flaes
- 172. Karstens (Ned.,
igels (Ned., Magne)
(Ned., Vissers) op
Alg. ploegenklassement
Het algemeen ploegenklassement na
achttiende etappe luidt: 1. Driessens 274.1
2. Plaud 274.21,06 3. Langarica 275.06,32
Machain 275.19,58 5. Pezzl 275.28,52; 12. Vis
277.550,50.
Puntenklassement
Het puntenklassement na
etappe Is: 1. Merckx 214 pnt.; 2. Janssen 12
pnt.; 3. Wagtmans 129 pnt.; 4. Plngeon 11
pnt.; 5. Gimondl 103 pnt.: 6. Dancelli 95 pnt
Agoetlnho 86 pnt.: 8. Poulldor ei pnt.;
i Zandegu 77 pnt.
Bergklassement
Het bergklassement na de achttler
■tappe ls: il. Merckx 143 pnt.; 2. IPingeon
l. Galera 75: 4. Gutty 56: 6. Gimondl 51.
Bernard Goyot kreeg voor de premie vai
de strijdlusttgste renner de rmeeste punten
72. De Jury gaf aan de Belg Stevens 37 ei
Guerra H4 pnt. Guyot ontving duizend gulden.
Raymond Riotte werd gekozen tot de f
rninnelljkste renner, Michel Wright to
elegantste. Wright kreeg tevens de premie
voor de grootste vooruitgang dn het algemeen
Uitvallers
Rudl Al tig gaf gisteren de strijd reeds i
wee kilometer op. Van de 630 renners d
Door onze speciale
verslaggevers
JEAN NELISSEN en
PETER HEERKENS
gehouden en alle renners konden aan
hem vragen of ze de middelen die ze
bij zich hadden, mochten gebruiken-
Dumas heeft er vele, ook van Eddy
Merokx, afgekeurd. Marlier: „Maar de
afgekeurde middelen van Eddy bevatten
stimulantia, beslist niet".
Te sterk
Terugkomend op Eddy Merokx moet
dr. Marlier lang nadenken over de vraag
of Merokx een grote stimulans dan wel
groot gevaar voor de wielersport is?
Marlier: „Hij is een gevaar omdat hij
te sterk is geworden. Ik heb deze ont
wikkeling zien aankomen, maar ik
vreesde ze niet omdat ik dacht dat ande-
n zich aan hem gingen optrekken. Dat
echter niet gebeurd. Integendeel, men
heeft zich volledig bij zijn meesterschap
neergelegd. En deze situatie doet de
wielersport geen goed".
Inmiddels zocht op de wielerbaan
Eddy Merckx zijn lijfarts Marlier: „Ik
moet vlug naar hem toe, hij heeft ge
vraagd of ik de laatste dagen van de
ronde steeds aan zijn zijde wilde blijven-
Waarom weet ik eigenlijk ook niet, nog
maals, hij is oergezond. Maar Eddy is
omgeven door een wereld die erg nieuws
gierig en opdringerig is. En wellicht ben
ik daarin voor hem een eiland, de man
wie hU zijn zorgen en vooral zijn
angst kan toevertrouwen".
Tour verloor een
markant figuur
BORDEAUX De Tour de France
heeft gisteren een van zijn markantste
figuren verloren: de Duitser Rudi Altig.
Hij was de dag ervoor ten val gekomen
en had daarbij zijn rechterhand ernstig
gekwetst.
Gisteren bij de start in Mourenx had
men Altig toch weer op de fiets ge
kregen. Men had een dikke rol schuim
rubber rond zijn pols en hand gedraaid
en die verder stevig verbonden. Maar
Altig kon niet meer verder, hij had erg
veel pijn en na twee kilometer al stapte
hij van de fiets. Voor hem was de Ronde
van Frankrijk, die hem in het begin
zoveel voorspoed, maar later zoveel
tegenslag bradht, voorgoed voorbij.
BORDEAUX Christian Raymond
dingt bijzonder serieus naar de
eindstrijd „super elegantste renner".
Men geeft hem een goede kans, want
hij doet er bijzonder veel voor.
Raymond is aan de finish in recordtijd
ontdaan van stof en vuil en lacht altijd
zeer royaal. Gisteren tvas de voorzitter
van de jury in Bordeaux aanwezig om
alle eventualiteiten te vermijden en
uitvoerige inlichtingen te vragen over
de maatstaven, die men aanlegt.
Raymond informeerde beleefd of zijn
petje zo goed stond („niet te veel naar
voren of naar achteren?") en of zijn
mouwen corect van lengte waren („niet
te kort, niet te lang?"). In afwachting
van de uitlsag noemt het peleton hem
nu maar „leerling-mannequin"-
Antonim Magne over de krachttoer van
Eddy Merckx in de zeventiende etappe:
„Dit was grote klasse. Formidabel.
Maar ik ken iemand die in 1931 in
dezelfde etappe honderd kilometer
alleen op kop reed om in Luchon de
gele trui te halen". De omstanders
wilden naituuiiijk wel weten -wie dat
geweest was. „Ik", zei Magne
bescheiden.
De stand in het geldklassement ziet er
als volgt uit: 1. Faeme, 61.040,25; 2.
Peugeot, 17.979,75; 3. Salvarani, 17.925,-
4. Fagor, 12.618,75; 5. Moltlni, 12.127,50;
6. KAS, 12.080,-; 7. Flandria, 10.965,-;
8. BIC, 10.267,50; 9. Frimatic, 9.791,25;
10. Willem II, 9.767,25, 11. Mercier,
8.722,50; 12. Mann, 5.272,50, IS. Sonolor,
3.787,50.
Barry Hoban had in het verleden al enige malen misgekleund op de baan
van Bordeaux, maar gisteren dan waren de bloemen voor hem. Een uitgekookt
sprintje bracht zijn fiets een halve lengte eerder over de meet dan die van
Harm Ottenbros.
De-man-met-de-zweep, Cor van der
Hart, weet het echter zeker: nog een
paar weekjes poetsen en de formatie zal
zich glimmend presenteren. Want, al
werd het fel tegenstribbelende Noord-
wijk met enige moeite in toom gehouden,
op de momenten waarop Holland Sport
de pook in een wat hogere versnelling
trok, diende zich in het centrum de
kwaliteit aan, waarnaar men vorig
seizoen al had verlangd.
Daar was Jan Boskamp, geknipt voor
Holland Sport, niet alleen omdat hij een
zwoeger is, maar vooral omdat hij tech
niek bezit, inzicht toont en schiet. Een
voor Holland Sport ideale middenspeler.
Daar was ook Ferdinand Janotka, een
wat mysterieus figuur eigenlijk, omdat
de jonge Oostenrijker totaal geen refe
renties aan het Haagse publiek had aan
geboden. Houtrust mag voorzichtig te
vreden zijn. Janotka (directeur Dirk Nijs
had het voorspeld), schaarde zich niet
in de categorie die Dyreborg, Aleksic en
Vratnjan vertegenwoordigden. „Ferdie"
Janotka is een stevige, trapvaste, maar
ook technisch geschoolde speler, die
opgegroeid als binnenspeler de taak
van middenveldspeler al snel onder de
knie had en in ééndrachtige samenwer
king met Jan Boskamp zijn voorste lijn
van munitie voorzag.
En bovendien was er Paul Roodnat, de
„ontdekking" van Dirk Nijs. De voor
malige speler van De Musschen, die al
eerder een professionele carrière bij
Sparta beleefde, is een totaal ander soort
type speler dan Holland Sports' vaste
linksbuiten Arie Don (die nog altijd niet
heeft willen tekenen). Dirk Nijs: „Elke
week dat hij niets van zich laat horen
trekken wij vijfhonderd gulden van zijn
salaris af. We gooien zo maar geen veer
tienduizend gulden weg"). Paul Roodnat
is robuust, snel, niet vlug geïntimideerd,
wellicht technisch de mindere van Arie
Don, maar zovele pluspunten ln zijn
voordeel moeten de weegschaal onge
twijfeld naar zijn zijde doen overslaan.
En dan, tenslotte waren daar Frans
van der Heide en Kees Bijsterveld. Frans
van der Heide, het is bekend, springt be
paald geen gat in de lucht wanneer hij
als rechtsback wordt opgesteld. Bij af
wezigheid van de geblesseerde Jan Teske
echter, werd het bittere noodzaak. De
kwaliteiten echter zijn bekend. Kees
Bijsterveld, de ex-Laakkwartierspeler, is
rap, heeft een stevig schot in beide benen,
maar had na één helft een luchtpomp
nodig om het gebrek aan zuurstof weer
aan te zuiveren.
Resumerend: Holland Sport mag
de toekomst met gematigd optimisme
tegemoet zien. Het was zoals Dirk
Nijs later verklaarde: „Nog twee
weken, dan draaien we soepel.
De opstelling van Holland Sport
luidde: v- Vianen, v. d. Heide, Krons-
horst, Verlangen, Dorjee, Boskamp,
Janotka, Bijsterveld, (v. d. Bol), Rogge
veen, v. Mourik, Roodnat.
Dirk Nijs: „Een basisopstelling, Ja zo
zou je het kunnen noemen".
BORDEAUX Harm Ottenbros was dom geweest.
Heel dom. En hij gaf het zelf toe. „Zo enthousiast",
reconstrueerde hij de finale van de achttiende tour
etappe, „had ik nooit moeten zijn. Dat was onverstan
dig van me". Als derde van een vijfmanskopgroep
had hU zijn fiets het rose cement van de wielerbaan
in Bordeaux opgestuurd. Aan hem was de eer de ver
sleten romantiek rond de verhouding Nederlandse
wielrenners stad Bordeaux weer op te laten
bloeien. Maar het kwam er niet van. Ottenbros be
ging een blunder toen er nog driekwart van de baan
afgelegd moest worden. Hij nam de kop, terwijl hij
wist dat er in de laatste bocht veel wind stond en
ondanks de wetenschap dat Barry Hoban bijzonder
rap is als het erop aan komt. Die overmoedige daad
moest Harm Ottenbros bekopen met een nederlaag.
Hij kwam, door zijn nonchalante tactiek, als tweede
over de streep en vroeg zich hardop af hoe hij zich zo
had kunnen vergissen. „Ik weet het wel", zocht hij
toen gehaast naar een verklaring, „ik weet het wel.
Het kwam omdat ik nerveus was. Ik wilde winnen en
ik zag niets anders meer dan die lijn waar ik als
eerste over moest. Had ik me maar wat meer kunnen
beheersen, dan had hij" met een knikje in de rich
ting van Barry Hoban „misschien niet gewonnen".
Barry Hoban reed intussen uitzinnig van vreugde zijn
ererondje. Zelden legde een overwinnaar zijn tour
d'honneur zo spontaan af als deze Barry Hoban en
daar waren vier redenen voor.
Ten eerste ging hij de finale in met de grootste schrik-
gevoelens ten opzichte van zijn baas Raymond Pouli-
dor. die zestig kilometer voor het einde bijzonder
veel lelijke dingen tegen hem had gezegd. Poupou was
in opperste woede ontstoken toen hij een lekke band
kreeg en onder de ploegmaats die hem op zijn weg
terug naar het peloton dienden te steunen, Barry
Hoban miste.
De Britse Belg (voor zijn wielertoekomst vestigde hij
zich in Zomerghem bij Gent) had het bevel van zijn
ploegleider daartoe vierkant geweigerd. Hij vertikte
het eenvoudig op zijn kopman te wachten en eenmaal
terug in de grote groep, wond Poulldor zich er dave
rend over op. Hij schold Hoban de huid vol en het
laat zich begrijpen dat die met weinig prettige voor
uitzichten het diner tegemoet zag, .want daar kon hij
niet van Poulidor wegfietsen zoals hij het gistermid
dag deed. Hoe kon Hoban de mond van zijn kopman
echter beter snoeren dan met een overwinning
Paar keer extra
Op de tweede plaats kreeg Hoban niet genoeg van
het rondjes draaien met opgeheven arm door de aan
wezigheid in Bordeaux van een groot Engels reisge
zelschap dat met nationale vlaggetjes zwaaide. De
herinnering aan het vaderland, gecombineerd met het
glorieuze moment, deed Hoban kennelijk zo goed, dat
hij een paar keer extra langs de toeristen trapte en
daar het applaus kreeg dat hem weer aanspoorde om
door te gaan met de show. Tenslotte wordt er voor
hem niet zo dikwijls geapplaudiseerd.
Ten derde hechtte Hoban, zo legde hij' laer uit, veel
waarde aan het feit dat hij in Bordeaux twee keer
tweede werd. Eenmaal achter Darrlgade, eenmaal ach
ter Godefroot. „Wat is er mooier dan op diezelfde
plaats nog eens te winnen glunderde Hoban.
Ten vierde berekende Berry Hoban niet ten onrechte
dat hU ln de wedstrijden na de Tour meer contract-
geld kan eisen als etappewinnaar dan ala een van da
meest regelmatige achterblijvers ln da bergen. Het
waa ln alle opzichten een goede dag voor hem.
Dat kon, door da vergiseing van Harm Ottenbros,
niet gezegd worden van de Nederlanders, die ondanks
de tanende liefde voor Bordeaux (Jo de Roo was in
1965 de laatste die er won) bij de start toch een grote
bereidheid aan de dag legden om vandaag iets bij
zonders te presteren. Het bleek echter tegen te vallen
met de interesse, want in het bescheiden aantal ont
snappingen dat dze lange werkdag (201 km) opleverde,
gingen nooit Nederlanders mee. Alleen op het grote
beslissende moment waar het toch uiteindelijk om
gaat, nietwaar sprong er een Nederlander: Harm
Ottenbros. Gelijktijdig hoefde men niet meer te re
kenen op meer renners, want 's ochtends, waren de
renners van Ton Vissers unaniem overeengekomen
dat Dolman en Ottenbros als meest kansrijken van de
ploeg in deze etappe alle steun verdienden.
Bleven er dus nog over, toen de beslissende slag ging
vallen (na 183 kilometer zonder strijdlust) de Neder
landers in vremde dienst: Beugels, Karstens en Jans-
Aehterband leeg
Van Beugels hoefde men niets te verwachten, want
hij sukkelde ver in de achterhoede. Daar kwam hij
terecht na een lekke band waardoor hij, mede door
een val die hij de dag ervoor had gemaakt en die hem
veel pijn bezorgde, de aansluiting met het peloton
verloor. Ook op Jan Janssen mocht men niet reke
nen, want uitgerekend toen de groep Ottenbros weg
snelde, liep zijn achterband leeg. „Het peloton had een
gang van tegen de zestig per uur", legde Janssen uit.
„Het verschil met de kopgroep kon ik niet meer goed
maken. Ik heb het nog wel even geprobeerd, maar
meer dan tachtig meter gaven ze me niet". En een
zelfde ervaring deed ook Gerben Karstens op.
Zo kwam het dat Nederland het moest doen met één
vertegenwoordiger in de rit naar het historische eind
punt Bordeaux. Harm Ottenbros kon er niet voor
nieuwe geschiedenis zorgen, daar reed hij te onver
standig voor en het was het gevolg van de zenuwen,
„Toen ik die streep zag vergat ik alles. Barry Hoban
en de vuile wind in dat hoekje daar".
Het kostte Harm Ottenbros en Nederland de
kans om de verhouding met Bordeaux weer wat
aan te halen.
