OPEN GESPREK PRIESTERS EN
ENKELE BISSCHOPPEN IN CHUR
Paus Paulus: gezag
komt van bovenaf
VERTREKKENDE V.S.-TROEPEN
VOOR LAATSTE HINDERNIS
Vanse minister wil
ilcoholvrij verkeer
Maatschappelijke vernieuwing
desnoods met staking afdwingen
Afscheid van
Zuid-Vietnam
Vluchteling
wil V.S.-visum
DE LEEDSE COURANT
PAGINA 5
Steekproeven
3 op de weg
DARIJS Als de minister van Uit
rusting en Woningbouw. Chalandon.
werkelijk gaat doen wat hij dezer
dagen in een persconferentie heeft aan
gekondigd. dan zal in Frankrijk een
grote stap zijn gedaan tot bestrijding
van het aantal ongelukken op de weg
als gevolg van te veel drinken. De
minister wil namelijk de alcoholproef
beperken tot overtredingen
of ongelukken, maar overweegt pre
ventief op te treden.
Voor dat doel heeft de gendarmerie
bestellingen geplaatst voor 120.000 ap-
i, waarmee alcoholproeven kun
nen worden genomen op onverschillig
welke automobilist op de weg. Maar
zou de maatregel effect hebben, dan
zouden 1.200.000 van zulke apparaten
moeten worden besteld.
Zou minister Chalandon met zijn
120.000 apparaten zijn zin krijgen, dan
tenminste iets. Maar hij
is niet alleen baas, want ook zijn col
lega's van Binnenlandse Zaken, Justi
tie, Landsverdediging en Openbare
Gezondheid hebben een vingei' in de
pap en als die allemaal hun woordje
hebben gezegd, heeft ook nog de mi
nister van Financiën een stem in het
kapittel. Er is dus geen sprake van
dat de verplichte alcoholtest op korte
termijn werkelijkheid wordt. Toen
Mendes-France tien jaar geleden nog
eerste minister was, dronk hij op het
spreekgestoelte van het parlement een
glas melk. Hij is er om weggehoond.
Verdeeld
De meningen in Frankrijk zijn stertc
verdeeld. Honderd maal op een dag kan
men via de reclamezender horen, dat
de een of andere alcoholische drank
„fluweel voor de maag" is. De drank
fabrikanten hebben er zo pas van de
directie van de autoroutes doorgekre
gen, dat voortaan vijf restaurants langs
de autoi'outes buiten de maaltijden bier
mogen verkopen van minder dan zes
procent alcohol. Dat percentage is ge
ring, maar stijgt vanzelfsprekend naar
mate de dorstige alcoholist ervan
drinkt. De concessie van de directie
gaat zo sterk in tegen de plannen van
genoemde minister met zijn 120.000
apparaten, dat de toestemming weer i!
ingetrokken. Maar intussen blijft de
consumptie van alcoholische dranken
ook langs de wegen en de snelwegen
tijdens de maaltijden toegestaan, wat
betekent dat de automobilist aan tafel
bij het eten net zo veel kan drinken als
hij wil. Iedereen weet hoe gevaarlijk
het is met een volle maag aan eten
drinken na de lunch te gaan rijden.
Niet iedereen is zo verstandig on
hij de verraderlijke slaap voelt
komen een uiltje te knappen, al
het maar van een kwartier.
Statistisch
De laatste statistiek over wat alcoho
lisme aan de sociale verzekering kost,
dateert van 1958. De kosten bedroegen
in dat jaar 2,5 miljard franc, maai
naar schattingen voor 1968 opgelopen
tot 7,5 miljard franc. Dat is een derde
van de totale begroting van de sociale
verzekering. Twee jaar geleden heeft
Maurice Schumann, die nu op Buiten
landse Zaken zit, ernstige plannen ge
had om de alcoholbelasting extra te
verhogen teneinde het aantal ongeluk
ken op dc weg te drukken. Hij werd
toegejuicht door alle vakbonden
medici, maar de minister van Financiën
haalde door de plannen een streep uit
vrees voor dalend alcoholverbruik
minder belastingopbrengst.
Frankrijk staat aan de top van
alcoholverbruik in de wereld: 28 liter
liter zuivere alcohol per jaar en per
volwassene. Dat was het cijfer in 1963;
sedertdien is het nog steeds stijgende.
bloedarmoede moeten trakteren. Wij
CNV (60 jaar) ontvouwt visie program
„WE KUNNEN
NIET BLIJVEN
PRATEN"
UTRECHT „Medezeggenschap in de
nderneming dient in te houden dat al-
werknemers direct of Indirect kun-
a meebeslissen over de economische en
:iale doelstellingen van het bedrijf.
Iet gaat hier om een eis van menselijk-
leid en verantwoordelijkheid". Dat
taat te lezen in het ontwerp-visiepro-
het zestigjarige Christelijk Na-
ionaal Vakverbond, dat vandaag ter dis
cussie in alle geledingen van de jubile-
ende organisatie is aangeboden.
izordt verbond ziet de maatschappelijke
ernieuwing als een groeiproces. Maar
N enkbaar wordt het geacht dat bepaal-
e acties radicale vormen aannemen. Er
kunnen zich namelijk omstandigheden
GR0 oordoen waarin als uiterste middel
lirecte ingreep nodig is, teneinde
e te maken voor nieuwe inzichten
rerhoudingen. Zo bezien kan ook werk-
taking een middel zijn tot maatschap-
elijke vernieuwing zegt het visiepro-
bijvoorbeeld het geval kunnen
ijn, als het gaat om de democratise-
van het bedrijfsleven. Want, zegt
nieuwe voorzitter van het CNV, de
r Jan Lanser: „we kunnen natuurlijk
t maar blijven praten. Het moment is
langzamei-hand genaderd waarop in
e democratisering van het bedrijfsleven
pijkers met koppen moeten
hierover in het ontwerp-visie-
rogram staat, liegt er niet om. De on-
erneming is een samenwerkingsverband
ussen gelijkwaardige mensen. Hieruit
'loeit voort, zegt het program, dat de
amenwerking op democratische wijze
0; blo
dient te zijn georganiseerd, de werkne
mers dienen mede-invloed uit te oefe
nen op het vaststellen, uitvoeren en
troleren van het ondernemingsbeleid.
Het CNV handhaaft zijn standpunt dat
tenminste de helft van het aantal i
missarissen door de werknemers moeten
worden benoemd. Overigens kunnen de
werknemers bij het uitvoerende beleid
geen doorslaggevende stem hebben.
Sprekende over de sociale verzekerin
gen pleit het visieprogram voor een gro
tere overheidsbijdrage in de financiering
ervan. Door zo'n grotere overheidsbij
drage kan tevens wat tegemoet wor
den gekomen aan de onevenredige pre
miedruk op de middengroepen.
De .actieve generatie heeft de plicht
de bejaarden, weduwen en wezen een to
taal welvaartsvast pensioen te garan
deren dat gerelateerd is aan de eigen ver
diensten en zulks op een niveau dat past
bij het gegeven cultuurpatroon. De finan
ciering hiervan zou via een omslagstelsel
moeten gebeuren, omdat 't weinig zinvol
is van de actieve generatie een pensioen
bijdrage te vragen die voldoende dekking
biedt voor de toekomstige rechten. Om
tot de gewenste voorziening te komen acht
het CNV het noodzakelijk de AOW
en AWW op te trekken tot het niveau
van het netto-besteedbare minimum-loon
en een pensioenwet voor de werknemers
in te voeren die op basis van omslag aan
elke werknemer de vereiste welvaarts-
vaste aanvulling garandeert.
Het jubilerende vakverbond acht het
noodzakelijk dat in de periode 1970-1980
de ontwikkelingshulp twee per
cent van het bruto nationaal produkt be
schikbaar komt. Dit doel moet worden
bereikt door het huidige peil van de hulp
verlening jaar op jaar te verhogen met
vast, van te voren bepaald percen-
van de nominale groei over het af
gelopen jaar.
•t is de bedoeling van het CNV het
visieprogram volgend jaar vast te stel
len, nadat het ontwerp-program in alle
geledingen van de christelijke vakbewe-
Scheidende en nieuwe voorzitter van
het zestigjarig C.N.V. Rechts J. van
Eibergen met naast hem zijn
opvolger J. Lanser.
ging in discussie is geweest. In oktober
zal een speciaal congres worden gewijd
aan: de emancipatie van de werkne
mers in de toekomst.
De minister van Sociale Zaken en Volks
gezondheid, de heer B. Roolvink, heeft
tijdens de jubileumvergadering van het
60-jarige CNV verklaard, dat een ster
ke loon- en prijsstijging op dit moment
in niemands belang is. Hij deelde mede
dat de regering zich thans beraadt over
de inhoud van het SER-advies, dat dient
te worden betrokken bij het overleg over
de begroting voor het volgend jaar. Mi
nister Roolvink noemde het SER-advies
zeer belangrijk. „De regering is ver
heugd dat het vrijwel unaniem is uitge
bracht", aldus de heer Roolvink.
(Van onze correspondent)
SAIGON Een dezer dagen stegen de vier inter
continentale straaltransportvliegtuigen van het type
V 141 van het vliegveld in Saigon op. Aan boord
daarvan bevonden zich de eerste van de 25.000
soldaten die, zoals Nixon beloofd heeft, voor eind
augustus het land verlaten zullen hebben. Dit was,
zoals een generaal opmerkte, „een historisch ogen
blik". Het was ondenkbaar, dat dit eerste bataljon
814 schutters, die tien dagen geleden nog tot hun
middel in de modder stonden zonder ceremonie
zouden vertrekken. In de best mogelijke militaire
wereld zouden ze naar het vliegtuig gemarcheerd
zijn, terwyi de vlaggen wapperden, de kapel speelde
en zijzelf ervan verzekerd waren dat ze de goede
zaak hadden gediend, dat hun vrienden niet tever
geefs waren gesneuveld, terwijl het dankgeroep van
het gehele Vietnamese volk nog in hun oren naklonk.
Dit klinkt absurd in het bijzonder als je zo'n dag
of twee tot je middel in het water geslaan hebt of
erger nog als je de gevolgen van een man van de
Vietkong gezien hebt en toch schijnen de
Amerikaanse en Vietnamese politieke leiders hieraan
gedacht te hebben toen ze plannen maakten voor een
af scheid splechtigheid- „Hier was een goede
gelegenheid", zo moeten ze gedacht hebben", om
indruk te maken op de televisiecamera's: om Vietnam
voor een keer eens in een gunstig daglicht te stéllen".
Maar de dingen gaan in Vietnam niet vaak zoals
men wel zou willen en als dat wel het geval is,
dan maken die dingen een beetje een belachelijke
indruk en dat was nu, wat gebeurde- De gehele
ochtend door kwamen de mannen op verschillende
tijdstippen met een helikopter van hun basis, 64 km
buiten Saigon, aan de rand van de Mekongdelta aan.
Ze waren moe. Ze waren de hele nacht al op geweest
en sommigen hadden pillen geslikt om wakker te
blijven. Tegen de tijd dat ze op het vliegveld van
Saigon aankwamen, wilden 2e alleen maar slapen.
Ze voelden helemaal geen behoefte om feest te
vieren; ze wilden alLeen maar weg en veilig zijn.
Maar de militaire kapel en de toespraken wachtten
op hen. Op het midden van het vliegveld werd het
bataljon opgesteld in vijf compagnieën met de
officieren, vlaggen en vaandels daarvoor. Tegenover
hen naar het scheen mijlen ver weg stonden
de belangrijke personages op het inderhaast
gebouwde podium. Generaals, ministers en
ambassadeurs. Rechts van hen stond een
georganiseerde groep Vietnamezen in burger rond
vaandels en plakkaten waarop te lezen stond: „Dank
jullie hulp" en „We zullen jullie nooit vergeten"-
Het merkwaardige was, dat de plakkaten geschreven
met hetzelfde lettertype en dezelfde rode verf
de banieren die het vliegveld tooiden,
beschilderd waren Daarop stond te lezen: „De
geschiedenis van Vietnam zal voor eeuwig de hoogste
opofferingen van de Amerikaanse soldaten te boek
stellen" en „De legerkrachten van Vietnam zijn hun
Amerikaanse wapenbroeders dankbaar, die de
communistische aggresie bestreden hebben". Adhiter
de hoge personages stond in grote letters te lezen:
„Naarmate onze legers groeien, is een sterkere
overwinning verzekerd".
Kransen
De soldaten zagen de woorden nauwelijks. Zij
dachten waarschijnlijk dat zij voor de oamera's
bedoeld waren en niet voor hen. En het valt te
betwijfelen of de plasticbloemen, paars, oranje en
vermiljoenrood wel voor hen bedoeld waren. Deze
bloemenkransen werden hen rond de nek gehangen
door elegante Vietnamese meisjes, die hieixioor een
beetje in verlegenheid werden gebracht, maar
duidelijk hiervoor speciaal gedrild waren. Het bleek,
dat zij leden waren van het vijftigste Zuidvietnamese
politieke oorlogsbataljon.
De Vietnamese toespraken leken bedroevend veel op
de kreten op de plakkaten. De soldaten kregen zinnen
te horen als: „De opofferingen van een
gerechtvaardigde oorlog". „Jullie kunnen er trots op
zijn dienaren van de vrijheid te zijn", „Jullie daden
hebben de communisten laten trillen van angst" en
„En we zullen nooit aanvaarden dat we ons land
moeten delen met de woeste communistische kliek".
Hwn eigen commandant, generaal Abrahams vertelde
hen: „Jullie strekken je generatie tot eer. Jullie
toekomstige invloed en leiderschap op alle gebieden
van het leven zijn een garantie voor het voortbestaan
van een krachtige en progressieve natie".
Toen bijna elke gemeenplaats gesproken was en
iedere man een doosje had gekregen met de
Vietnamese regeringsvlag en een bandje met vijf
Vietnamese liedjes, kondigde men aan, dat president
Thieu ieder ogenblik kon arriveren- Dit had men
helemaal niet voorzien en hij kwam in een helikopter
aan om nog wait meer woorden tot de mannen te
spreken. Op dat ogenblik hadden ze al bijna twee uur
lang op dezelfde plaats in de zon gestaan-
Ruzie
Op dat moment ontstond er ruzie tussen fotografen
2n de militaire politie. Men had hun niets verteld
De weg terug: de eerste Amerikaanse soldaten van
de 25.000, die voor eind augustus naar de V.S.
terugkeren, op het vliegveld Tan Son Nhoet
over de propaganda-aard van deze gelegenheid.
President Thieu straalde voor de camera's en
schudde enthousiast handen met de soldaten, terwijl
de politie voor de onmogelijke, maar zichzelf
opgelegde taak stond, de hoge figuren tegen de
fotografen te beschermen. Amerikaanse t.v.-mensen
werden terzijde gesehoven en ambassadeur Bunker
bijna ondersteboven gelopen.
Dit alles luchtte de soldaten wat op, net alls het
aanschouwen van iemand van de militaire politie,
die tijdens het spelen van het Amerikaanse volksflied
in twijfel stond of hij nu in de houding moest
springen of achter een lastige fotograaf moert
aangaan. Maar het was nog geen chaotische toestand
en de woorden van president Thieu hadden veel meer
effect dan de rest van de absurd lange ceremonie.
Nu was er sprake van een persoonlijk contact en het
was waarschijnlijk de eerste keer dat ze hem zagen.
Een van de meest ontmoedigende dingen in Vietnam
is, dat als je met de soldaten spreekt, blijkt dat ze
heel weinig persoonlijk contact met de Vietnamezen
hebben. Heel, heel weinig soldaten hebben een goed
woord over voor de mensen waar ze voor vechten.
Zij begrijpen het volk nauwelijks. Het Amerikaanse
leger heeft hier schuld aan, maar ook gebeurtenissen
zoals nu beschreven- Voor de meeste soldaten was
het alleen maar het laatste onplezierige karweitje
dat opgeknapt moest worden, voordat ze naar huis
konden.
Copyright The Guardiai
CHUR De wijn vloeit rijkelijk in
Chur. Alleen de sluitingsuren vai
Graubündcr gasthuizen liggen wat vroeg
vaderlandse maatstaven. Twee ge
legenheden in deze brave nederzetting
maken hierop een uitzondering: het al-
coholvrüe Volkshaus, waar echter de
priesterlijke bewogenheid niet onder dit
gebrek te lijden heeft en het seminarie,
waar evenmin een druppel drank de
eminente kelen smeert. Des te merk
waardiger is daarom de naam, die de
Europese bisschoppen aan hun bijeen-
Periode van
grotere vrijheid
VATICAANSTAD (KNP) Paus
'aulus heeft de katholieken aangespoord
elkaar te helpen de christelijke vrijheid
k irootmoedig te beleven. „We leven in de
terk momenteel in een periode van
trotere vrijheid", zei hij- Er zijn minder
wettelijke verplichtingen en minder
'iterlykheden. De formalistische voor-
chriften zijn sterk afgenomen en alle
dterljjke onverdraagzaamheid is ver-
ajV hvenen. De vrijheid van de eerste ctaris-
«ntjjden is teruggekeerd.
Dat is volgens de Paus voor een groot
deel te danken aan het concilie, dat nog
:ens onderstreept heeft wat de Kerk al
Releerd heeft, dat de mens vrij is en
'erantwoordelijk voor zijn eigen doen en
fcten.
Maar als christen moet men er wel een
andere opvatting van vrijheid op na hou
den, dan die welke momenteel in de bur
germaatschappij opgeld doet, zo waar
schuwde de Paus. „We mogen vrijheid
niet verwarren met ideologische en gods
dienstige onverschilligheid, met een indi
vidualisme zonder systeem, zonder ver
antwoordelijkheidsbesef. vol willekeur
en „anarchistisch".
Onze christelijke vrijheid is gebonden
aan de wet van God, die ascese en ge
hoorzaamheid aan de orde in de christe
lijke gemeenschap eist- De vrijheid van
de christenen kan men niet afmeten aan
die in de burgermaatschappij. „Want",
zo zei de Paus, „Het gezag in de chris
telijke gemeenschap komt niet democra
tisch van onderen af, maar is van- god
delijke oorsprong. Het is door Christus
ingesteld en kent een apostolische suc
cessie. Er is een Kerk nodig, een organi
satie en gehoorzaamheid aan het gezag,
dat de waarheid uitlegt", aldus de Paus.
„En de waarheid is de wortel van de
echte vrijheid".
Charmant groepje op de „Statendam". Het zijn van links naar rechts:
Jeanette, Frans Molenaar, Anette, Cecile en Jolande. Vier mannequins, die
tooi hun modeontwerpen naar Amerika i»n vertrokken.
komst in Chur hebben gegeven: sympo-
i. Het woord betekent namelijk niet
minder dan „drinkgeijag" en pas in
geleide sin „informele vergadering".
Hoe zeer deze situatie de herders 1
Gods volk verdriet, is te peilen met het
enthousiasme waarmee de meesten
kans grijpen om een jolige folkloristische
avond buiten het seminarie (zoals
dagavond) mee te maken óf een ontvangst
door de lokale notabele (dinsdagavond).
Wij hebben uiteraard niets tegen het jo
delen van liedjes voor een zaal vol bis
schoppen maar deze week hoorden
hier toch liever de bisschoppen zelf.
testerker geldt dit voor de priesters uit
het Volkshaus. die gisteravond dan ook
in groten getale in de bovenzaal
Hofkellerei op neutraal terrein kwamen
praten met de bisschoppen Guyot, Ernst,
Mimmer, Wetter, Menza en Frotz.
Eerlijk
Het is een eerlijk gesprek geworden
dat misschien alleen wat te laat kwam.
Er werden enkele duidelijke persoonlijke
getuigenissen en standpunten naar voren
gebracht, niet alleen door de priesters,
maar ook door de bisschoppen. Met name
ten aanzien van de celibaatskwestie waar
in Guyot, Menza en Himmer zich regel
recht (zolang de wet blijft gehandhaafd)
tegen vrije keus van celibaat verklaar
den. Mgr. Ernst van Breda kwam, toen
hem tenslotte om zijn mening werd ge
vraagd, met het plan de volgende dag
de zaak der priesters „boven" in het sym
posium te bepleiten. Hierop volgde een
stevig applaus evenals op zijn mededeling
dat de drie resoluties die de priester in
middels zeer moeizaam hebben gewrocht,
zijn werkgroep worden besproken.
Bisschop Ernst het gaat op chauvinis-
lijken, maar het zijn gewoon feiten
liet verder nog een belangrijke ge
dachte horen toen de synode in Rome,
oktober a.s., ter sprake kwam.
Hij zei: „De moeilijkheden moeten in
eigen land overwonnen worden. Evenals
ons, is het voor u goed in dialoog
contacten te leggen onder elkaar. Dat zal
ertoe bijdragen de problemen in eigen
land op te lossen". Hier rook men de
richting langs welke mgr. Ernst gister-
d nog uit de impasse in Chnr hoopte
te komen: vorlopig niet zo Europees pro
beren te praten: probeer het op kleinere
schaal. Het feit dat deze zes bisschop
pen jodelavond moesten missen werd
overigens een beetje vergoed door de
priesters die de bisschoppen joyeus een
glas wijn offreerden.
Folklore
wareu nog meer bisschoppen die de
folklore liet voor wat die was: de Neder
landse bisschoppen Bluysscn, Zwartkruis
Möller (Groningen) en dr. Goddijn, se
cretaris van het pastoraal concilie. Zij
spraken ergens in de stad om dezelfde
tijd met de Nederlandse Septuagintgroep.
Intussen heeft ook een Oostenrijkse bis
schop met zijn landgenoten-priesters ge
sproken. Maar voorzover bekend zijn dit
enige serieuze contacten tot op heden.
Er is in Chur waar rondslenterende
toeristen het straatbeeld bepalen en waar
oq da straten rood en blauw geschilder-
Aanklacht tegen
„compromissen
en zwijgen
van de Kerk"
de voetafdrukken de weg wijzen naar
elke bezienswaardigheid nog nooit zo
hard gewerkt als deze week. De bisschop
pen hebben zo'n druk programma, dat ze
ge entijd hebben eens echt met elkaar
te praten. De priesters doen van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat niets anders
dan met elkaar praten en het produceren
van de ene na de andere zin waarmee
iedereen akkoord gaat totdat er een
resolutie uitkomt. En niet vergeten
ook de journalisten zitten hier niet om
werk verlegen. Niemand zegt meer dat
hij in een der mooiste stukjes van Euro-
De priesters hebben intussen drie re
soluties of moties op papier staan. Be
halve over. het celibaat, waarover wij be
richtten, zijn nu ook een resolutie over
de arbeid van de priesters en een over
het politiek engagement Het zijn felle
stukken geworden. Over het engagement
zeggen de priesters van mening te zijn
„dat we verplicht zijn ons tegen iedere
vorm van corruptie, onderdrukking en
gemanipuleer van de werknemer, tegen
uitbuiting van de agrarische wereld, tegen
de bewapeningswedloop, tegen de onder
drukking van etnische minderheden, te
gen de uitbuiting van de derde wereld,
(Van onze correspondent)
MADRID Armando Socarres Ra-
mierez, de 22-jarlge Cubaan die een
maand geleden als verstekeling aan boord
van een vliegtuig uit Havanna is ont
snapt. heeft gezegd dat hü „zich lekker
voelt" en graag het ziekenhuis wil ver
laten om een visum voor Amerika aan
te vragen.
„Ik denk dat de doktoren me binnen
een paar dagen genezen zullen verklaren".
De Cubaan die meer dood dan levend op
het vliegveld in Madrid na een vlucht
van bijna negen uur, bij een temperatuur
van 40 graden onder nul en praktisch
zonder zuurstof, uit het vliegtuig viel.
zegt dat hij nergens spijt van heeft. „Het
was de enige manier om uit Cuba te
komen. Het spijt me alleen dat Jorge het
niet gehaald heeft". Jorge was zijn 16-
jarige metgezel die samen met Armando
probeerde te vluchten, maar al in Ha
vanna uit het vliegtuig viel.
(Copyright The Guardian)
van de gastarbeiders, tegen nationalisme
en rascisme op te stellen". Zij klagen
daarna „het zwijgen, de compromissen
van de Kerk" aan die al te vaak aan de
kant van de gevestigde machten staat.
Ze bekrachtigen „het recht van iedere
priester zich zowel op cultureel gebied in
het vakbondsleven als op politiek terrein
te engageren en te handelen". „Want",
stellen ze, „het evangelie is geen neutra
liteit". Na dit gelezen te hebben moet men
ook weten dat deze priesters deze dagen
een brief (gedateerd 16 juni nl.) van bis
schop Zwartkruis aan zijn ambtsbroer
Helder Camara (uit Recife, Brazilië) heb
ben gepubliceerd. Mgr. Zwartkruis be
tuigt hierin zijn deelneming met het over
lijden van pater Perera Neto, die zo
schrijft hij, „door reactionaire vijanden
van de sociale gerechtigheid vermoord
is'„Wil de collegialiteit van de bisschop
pen geen loze kreet zijn", vervolgt hij,
„moeten wij als bisschoppen elkaar hel
pen bij het vertalen van de conciliedocu
menten in de praktijk". En dat is juist
het grote probleem van de na-conciaire
Kerk en ook in Chur. Mgr. Zwartkruis
getuigt verder van zijn bewondering voor
de moed van Helder Camara in zijn strijd
om sociale gerechtigheid. Deze brief ligt
dezer dagen ter ondertekening in het se
minarie. Naar verluidt hoort bij de on
dertekenaars ook mgr. Guyt de aarts
bisschop van Toulouse.
Laatste brief
Vlak voordat gisteren het bericht kwam,
dat enkele bisschoppen met de priesters
willen praten, hadden de priesters een
laatste brief naar „boven" gestuurd,
waarin zij ergernis uitspreken over de
gang van zaken in Chur. Zij schrijven
onder meer:„Waarom kunnen bisschop
pen en priesters ten overstaan van dezelf
de problemen met een beroep op het
zelfde evangelie en hetzelfde priester
schap. nu zij gedurende enkele dagen
slechts een paar honderd meter van el
kaar wonen terwijl ze anders duizen
den kilometers van elkaar af zitten
warom kunnen deze bisschoppen en pries
ters niet samenkomen?"
Het is een klemmende vraag. Je wordt
er stil van als je je realiseert (los van
officiële programma's, moetieven e.d.) wat
hier in Chur eigenlijk is gebeurd, ob be
ter: wat hier niet is gebeurd. Het ant
woord sluiten de priesters in een brief
bij: „Het antwoord is simpel. Wij pries
ters, alleen wij priesters, zijn uit geweest
op een ontmoeting hier in Chur".
Gladys Swarthout
overleden
FLORENCE (AP) Gladys Swarthout,
de befaamde Amerikaanse sopraan, is
maandag op 65-Jarigc leeftijd te Flo
rence overleden. De operazangeres werd
geboren in de plaats Deepwater, in de
staat Missouri.
Na eerst een aantal jaren te hebben
opgetreden bij de Chicago Civil Opera
ging zij naar New York waar zij bij
de Metropolitan Opera, haar debuut
maakte in 1929. Tijdens de jaren 30 was
zij de grote eter van de Metropolitan.
