„DE
BLANKE
SLAVIN"
It Achter de schermen van
wordt
driftig
gecijferd
„SELF MADE-
PRODUCENT
GIJS VERSLUYS
ZIET
MOGELIJKHEDEN
VOOR
CO-PRODUCTIES
Als
Cinetone
maar
een
kleuren
laboratorium
had...
ZATERDAG 7 JUNI 1969
Rijk de Gooyer, die de particulier detective de fiimacademie
(Van onze filnvredactie)
„Nederland zou een zeer aantrekkelijke partner in
co-produkties met andere landen zün, mits Cinetone
over een eigen kleurenlaboratorium kon beschikken.
Nu gaat te vee! tyd soms wel vyf dagen en geld
aan telegrammen verloren, omdat het materiaal
in het buitenland moet worden ontwikkeld en afge
drukt". Deze woorden tekenen wij op uit de mond
van Gys Versluys, met zijn 32 jaren niet alleen een
van onze jongste filmproducenten, maar tevens een,
die zich rustig „selfmade" kan noemen. In 1962 brak
hij zyn driejarige studie economie af, bang als hü
was op een duf kantoor te belanden. Hü schreef in
produktie en handelsexploitatie van
het foldertje vermeld. Er bleek
die de speelt in René Daalders „De blanke slavin". echter geen docent voor dit vak te zün.
Gijs zette echter door en na als produ
cent te zijn opgetreden voor Adriaan
Detvoorsts „Paranoia" in 1967 in
Berlijn met succes vertoond, waarna
nog een tweetal korte films „om in de
running te blijven" is hij nu de
grote man achter de schermen van de
Nieuwe Nederlandse speelfilm van
René Daalder, „De blanke slavin".
„Bij „Paranoia" stapte ik erin om
Adriaan en omdat ik vertrouwen had
in de roman van Hermans, die zelf aan
het script zou meewerken", vertelt
Versluys in de ruime kantine van
Cinetone. „Maar „De blanke slavin" is
de eerste produktie waar ik ook aan
de wieg stond".
„Ik ben naar René Daalder gestapt
omdat ik wist dat hij een heleboel
scripts en ideeën voor nieuwe films
had. Eén was er kant en klaar voor
verfilming, maar het leek ons op dat
moment niet zo geschikt. En zo kwa
men we tot het verhaal van „De blanke
slavin", waarover ik eigenlijk niet meer
zou willen loslaten op dit moment dan
dat het een heel ongewoon gegeven is".
Methodisch
Versluys is zeer methodisch te werk
gegaan. Na het verhaal kwam het
draaiboek en naar aanleiding daarvan
werd het budget bepaald. Vervolgens
werd met de cijfers in de hand eerst
de buitenlandse financiering geregeld.
„Een Nederlandse film kan nu een
maal niet zonder het buitenland uit
de kosten komen", zegt Versluys, die
meteen eraan toevoegt, dat van dat
eerste budget niet veel meer klopt.
Hij laat stapels tabellen zien, telkens
weer met nieuwe berekeningen. „Ik
bewaar ze allemaal, je leert van de
fouten die je maakt".
Na de financiële voorbereidingen
ook in eigen land kwam de organi
satorische voorbereiding. Allereerst
moest, een rolbezetting worden gezocht
met acteurs en actrices, die zich allen
in dezelfde periode konden vrijmaken.
Het aantal draaidagen werd uitge
rekend en de uiterste datum waarop
de decors klaar moesten zijn, terwijl
Regisseur René
Daalder en Günther
Ungeheuer (op de
achtergrond) tijdens
buitenopnamen voor
de nieuwe
Nederlandse speelfilm
de cameramensen vast hun lenzen
gingen uitzoeken.
Wat de rolbezetting betreftc Andrea
Domburg, die al onder René Daalder had
opgetreden in de korte film „Lichaam
en ziel", was de aangewezen actrice
om Loudy te spelen. „Günther Unge
heuer had René op de Duitse televisie
gezien en hij moest en zou hem voor
zijn film hebben", herinnert Versluys
zich. „We reisden naar Hamburg waar
we hem nog eens in de rol van Macky
Messer zagen in de Drei Groschen-
Oper. Hij zei onmiddellijk ja. Rijk de
Gooyer, die de particulier detective
speelt, was met zijn UFA-filmschule-
ervaring geen punt, maar voor de rol
van Mariene hebben we half Europa
afgezocht naar een blond meisje. Toen
we een foto van Karin Feddersen
zagen, was de zaak voor René beslist.
Ze kon gelukkig".
Demonstratie
Inmiddels is een enthousiaste René
Daalder de kantine binnengestapt.
„Günther is geweldig in die scene met
de beide meisjes op het terras", zegt
hij en doet meteen op de vloer voor
hoe Günther zich bij de ochtendgym
nastiek op de handen opdrukte. Even
later komt de Nederlandse Vicka Borg
binnen. De opnamen zijn wat uitge
lopen en zij heeft haar lunch gemist.
Er is alleen nog een broodje kaas over.
Günther Ungeheuer, een goed geconser
veerde veertiger, heeft het beter ge
regeld. Hij zit bij de grimeur zeg
nooit kapper met een schaal hard
gekookte eieren voor zich, die hij vol
gens eigen recept met olie en azijn en
een snufje peper verorbert. Bij zijn
make-up staat op het dagelijkse call-
sheet de aantekening „zweet". De gym
nastische oefeningen onder de gloeiend
hete lampen hebben daar echter al
langs natuurlijke weg voor gezorgd.
Aan de wand foto's van de sterren uit
de film o.m. van Günther met een
bepleisterd gezicht. „Dat moet wel", is
het verklarend commentaar, „stel je
voor dat de pleister bij een volgende
opname te hoog, te laag of aan de
verkeerde kant van zijn gezicht zit".
Op de set zelf het interieur van dige lieden slopen de terrasmuur om
een jachtslot is het nu rustig. Men een betere inkijk te krijgen. Het decor
is bezig met het uitlichten van de waaraan drie w^ken werd getim-
volgende opname en het repeteren merd en dat zelfs een plafond bevat
voor het inrijden van de caniefa. Han-'fs waarschijnlijk duurde ooit~in
Cinetone vervaardigd. „Het is waar
schijnlijk ook de duurste film ooit dooi
Nederland gemaakt", glimlacht Gijs
Versluys, op de hoogte van alle cijfers,
geheimzinnig.
Geen sexfilm
In „De Oosterling", zo n typisch Am
sterdams etablissement waar, om de
consumptie te verhogen, meer sta-
dan zitruimte is, treffen we later Karin
Feddersen, die op deze draaidag wat
eerder vrij had. De lange, slanke blon
dine is eigenlijk fotomodel „je ver
dient er meer mee" maar speelde
ook kleinere rollen in Matt Helms „The
Ambushers" en met Katherine Hep
burn en Danny Kaye in „The mad
woman of Chaillot". Ze vindt zichzelf
meer een type dan een echte actrice,
maar ze zou nooit in een sexfilm willen
optreden. „Dat kan je alleen maar
doen als je aan de top staat. Al die
andere meisjes zijn nooit verder ge
komen dan 3000 Mark per film". Wel
heeft ze plezier over het feit, dat zij
een filmrol niet kreeg naast Brigitte
Bardot, omdat B.B. dan dreigde uit
de film weg te lopen.
Het wordt voller in „De Oosterling" en
plotseling ontdekken we vlak achter
ons René Daalder, die in gezelschap
van Günther Ungeheuer is binnenge
komen om nog wat frisdranken voor
de avond in te slaan. Beiden blijken
best te spreken over de vorderingen
die die dag zijn gemaakt en de anders
zo weinig spraakzame Daalder: „Wat
moet ik met mijn 25 jaar zeggen? Dat
ik nu een meesterwerk ga maken. Je
zult het wel zien", onthult meer over
zijn film dan hij ooit daarvoor heeft
gedaan.
In een hoekje staat een man tegen de
muur geleund ijverig te tekenen. Het
is Daalders zwager, die het druk con
verserende gezelschap in karikaturen
vereeuwigd.
OTTO MILO
Gespannen sfeer
De blanke slavin". V.l.p.r. Andrea Dom burg, Karin Feddersen, Rijk de Gooyer en Vicka Borg.
Karin Feddersen
type dan actrice
