Défilé op Soestdijk show van Willem-Alexander
Kota
Missies
kwamen
met
enorme
mand
Bordes
droom
van
bloemen
DONDERDAG 1 MEI 1969
DE LEIDSE COURANT
PALEIS SOESTDIJK Gehoord buiten de
paleishekken: „Nou moeten we daar gaan
staan, anders komen we nog niet op de tele-
A'isie". Het knaapje dat het met een sterk
Goois accent zei, dirigeerde zijn vriendjes
naar een plekje achter een stramme mare
chaussee. En dan die drie hippe twens: „Nou
(Van één, onzer vt
moet je kijken, je kan niet eens bij het hek
staan, als ik dat had geweten was ik toch
zeker mijn bed weer ingedoken". Een paar
stemmen uit het koor van de tienduizend
belangstellenden, die zich gistermorgen achter
de dranghekken langs de weg voor het paleis
Soestdijk verdrongen om tenminste één keer
•rslaggevers)
hun jarige vorstin te mogen toejuichen en
een glimp van haar en de koninklijke familie
te mogen opvangen als die zou voorbij rijden
in de hofauto's. Goed, hel is een huldeblijk
geworden aan de gisteren zestig jaar ge
worden koningin Juliana, maar men zou het
zelfs een huldebiijkje kunnen noemen voor
Pieter van Vollenhoven, eveneens jarig. Het
is echter op de allereerste plaats een show
geworden van de kleine Willem-Alexander.
Majorettes lieten hun stok vallen, stram mar
cherende turnverenigingen liepen plots uit
de pas als de dreumes met zijn kleine handje
vriendelijk naar hen zwaaide.
Jb
De speelse Willem-Alexander languit op het bordes, waw tante Irene te huJp schiet. Hollandse jongens huilen niest gauw.
.Mijn oude opa
En dat maakte voor velen op het grote
gazon het lange, lange wachten goed,
voor de koninklijke familie om even
over half elf op het bordes verscheen.
Koningin Juliana in een lichtblauw
complet, prinses Beatrix in een whis-
keykleurige mantel, prinses Irene in
'n witte mantel met goudklerige scha
kelceintuur, Willem Alexander in een
lichtblauw kruippakje aan de hand
van zijn vader prins Claus, Friso vei
lig in de armen van prinses Beatrix
en Maurits even veilig in de armen
van zijn jarige vader Pieter van Vol
lenhoven.
Geduld overwint, alles
En daarmee was dan het lange wach
ten ruim beloond. Maar was het toeval,
dat het eerste harmoniegezelschap dat
langs trok „Patientia vincit omnia"
heette „geduld overwint alles"?
„Toe zwaai dan", zei prins Caus te
gen de kleine Alexander, die inmid
dels het was kouder dan het tradi
tionele zonnetje deed vermoeden
een roomkleurig tuniekachtig jasje aan
had gekregen. Maar het prinsje stond
al met wijd open ogen wat stil tegen
oma aangedrukt, toen Surinaamse
Kota Missies een enorme mand aan-
Prins Bernhard speelde nadenkend met
Op handen gedragen nam prinsje Johan Friso ook een kijkje op 't bordes.
filé stokt even. Prinses Irene helpt
hem op, maar Willem-Alexander gaat
rustig verder met spelen. HU is al
groot en huilt niet meer over zo'n
wissewasje. Prinses Beatrix: „Kom
maar hier". Het Inkt even. maar wat
later is zün eigen spelletje toch be-
langrijker dan al dat gewoel om hem
heen, dat hg vorig jaar alleen van
achter een raam mocht zien.
Meer bloemstukken worden aangebo
den. Een met de cijfers 60 erop. Het
wordt omgekeerd neergezet tegen de
paleismuur. Een vioot van 12 vliegtui
gen trekt over en schreeuwt met grote
letters de kijkers toe, dat ze altijd nog
voor weak, terecht kunnen bij „Control
datö". bel Ó3490 enzovoortsCom
mercie op een feestdag. Iels oranje
gezinder, iets geraffineerder commerci
eel. zijn de winkeliers, die twee vlieg
tuigen boven het paleis laten cirkelen
met als reclametekst „Onze geluk
wensen majesteit, uw kroon winke-
Een jeugdfanfare trekt voorbij: „Mijn
oude opa" scheurt het koper. Of mijn
oude oma? De ware betekenis komt
er niet uit. De koningin hoort het
lachend aan. Prins Claus heeft een
aangeboden kaas op zijn hand, het
Westland komt met een maxi-for-
maat veilingkist, waarin bloemen,
fruit en groenten gerangschikt zijn,
bloemkool broederlijk naast roosjes.
Het is Willem-Alexander toch alle
maal wat te veel geworden. Hij is
naar binnengelopen en heeft blauwe
ballonnen weten te bemachtigen. In
elke hand een, waarmee hij trots de
delegaties toezwaait De wandelsport
vereniging „Stap voor stap vooruit"
uit Biezelinge trekt voorbij, stap voor
stap. Een harmonie uit Nootdorp, Glo
ria in Excelcis Deo" biedt een lam
metje aan, dat onmiddellijk wordt ge
knuffeld door Willem-Alexander. Het
lammetje snffelt eens aan de blauwe
ballon, en probeert of het rubber mis
schien voedzaam is.
Een ballon
Het lammetje wordt weggeleid. De bal-
Ion glipt uit de handjes van Willem-
Alexander, koningin Juliana doet er
een paar vlugge stappen achteraan,
maar grüpt mis. Een Utrechtse foto
graaf vangt de ballon op en geeft
hem terug. Het prinsje ziet een nieuw
spelletje. Gooit de ballon terug, krijgt
hem weer eens, gooit hem nog een keer
en krUgt hem dan opnieuw, nu van
een padvindstcr. Het spelletje wordt
hem verboden. Even later zit hü eerst
op zijn knietjes. Later speelt hü breed
uit met een paar poppen, die aan zfjn
oma zün aangeboden.
Het défilé loopt ten einde. De rijtoer
begint. Alles in de geplande rust. Geen
incidenten onderweg, geen kleine de
monstraties. „Goede reis terug" tvenst
koningin Juliana de menigte. Onder
tussen speelt prins Claus, zich onbe
spied wanend, in de hal met Willem-
Alexander. De koninklijke familie is
naar binnen. Een eenzame rode ballon
zweeft langs de puleisingang. Op het
gazon liggen honderden door de jon
gens vertrapte ballonnen in de natio
nale kleuren. Willem-Alexander komt
nog even met een narcis in zijn handje
helemaal alleen naar buiten gedren
teld en vermaakt zich kostelijk met
een paar fotografen.
„Je kunt je nog jong voelen met 60",
zei de koningin voor dc microfoons.
Onze monarchie ls veel ouder, maar
lijkt plots veel jonger en frisser door
dat kleine, spontane prinsje, dat gis
teren alle harten stal.
Buiten de paleishekken hebben anti s
het beeldje van de stoere soldaat Chris-
toffel Pullman (28), die in 1787 volgens
het opschrift „liever het leven ver
loor dan zijn wapen* over te geven
met aluminium verf besmeurd. Hij
staat er nu vlekkerig bil
Het is Oranje, het blijft Oranje,
steeds meer Oranje ondanks
vreemd bloed.
Prinsje Willem-Alexander stal de show.
■1
Jarige schoonzoon met zoon.
Hart van goud
Groep na groep trekt voorbij. Drum
band na muziekkorps, na gymnastiek-
vereninging, na delegaties. Het bordes
begint een kleurige bloemendroom te
worden. Dan begint het burgerdéfilé.
Dit jaar sterk ingeperkt, omdat vo
rige jaren geleerd hebhgn, dat er geen
einde aan de stroqm enthousiasten,
komt die hun vorstin van dichtbij wil
len zien en toejuichen. Fraaie span
doeken naast onbeholpen.vol gekalkte
borden. „Al is ze nog zo oud. ze houdt
haar hart van goud", luidt er een.
Willem-Alexander heeft een koekje ge
kregen en is zoet. Hij drentelt wat
nieuwsgierig heen en weer. Maurits
staat met zijn mondje open en zijn
tongetje uit de mond. Vader Pieter
duwt zachtjes het tongetje terug en
het mondje dicht. Een harde kreet van
Maurits, onwillig „nee".
Koekje op
Het wordt Willem-Alexander alle
maal wat te veel. ZUn koekje is op. Hij
wil spelen. HU holt een paar keer om
de groep op het bordes heen. wordt
niet tot de orde geroepen, maakt de
bocht wat te groot en valt voorover,
rolt een tree lager. Blyft even ver
baasd liggen. Geschrokken gezichten
van Prins Claus en prinses Beatrix.
Kreet uit het publiek „oooh". Het dé-
