eoR-
Marjolein
RES-
PON-
DEN-
TIE
OVER
DIEREN
00K VOOR JOU
ho
ni<
du
DE SCHEVE
TOREN
VAN
PISA
Vli
B
De mislukte
grap
Mijn leventje DIEREN
VERHAAL
Mijn leventje
Mijn leventje
GROTE
VRAAG
NAAR
ZIGENTIJD
UIT PUKKIES DAGBOEK
Waf, waf, piep, piep. Dat v
Pukkies eerste ontmoeting n
kuiken.
ZATERDAG 19 APRIL
ZELFSTANDIGE
MISS
Er zijn al veel verhaaltjes over
Mijn leventje binnengekomen. Nu
maar even geduld hebben. Ze kun
nen niet allemaal gelijk geplaatst
worden. De vorige week heeft het
leuke verhaaltje: Duppie als ko
ning. in onze krant gestaan, maar
de drukker had er vergeten bij
te zetten, dat het van Berco de
Heiden was. Nu weten jullie het
allemaaL
De familie Hamster woonde in
Amsterdam. Ze hadden een zoon
en een dochter. De zoon heette
Max en was 7 jaar en de dochter
Angelique was 6 jaar. Hun vader
us dokter en hun moeder assisteert
i helpt) de dokter in zijn praktijk.
Ook hebben ze nog een huishou
delijke hulp. Ze heet Carla en is
16 jaar. De kinderen kunnen het
met Carla heel goed vinden, ze
hadden het leuk met elkaar. In
het week-end had Carla vrij, maar
's maandags begon het werken
om 8 uur. Max begroette haar al
tijd het eerst. Daarna wenste ze
iedereen „goede morgen" en ging
dan naar boven om de slaapka
mers te doen, terwijl de familie
zat te ontbijten. Max en Angelique
werden om half negen door hun
moeder met de auto naar school
gebracht, maar dan moest mama
weer gauw terug, want om kwart
voor negen begon het spreekuur.
Carla ruimde de tafel af en ging
de kamers doen. „Het is vandaag
woensdag," bedacht Carla, „dus
de kinderen zijn vrij van school."
Onder het koffiedrinken vroeg
mevrouw: „Zeg Carla, zou j« van
middag en vanavond op de kin
deren willen passen? Het zal wel
laat worden, dus eet maar mee
met de kinderen."
„Oh dat hindert niet hoor me
vrouw, het komt wel voor elkaar,"
De ochtend verliep verder zoals
gewoonlijk. Toen de kinderen uit
school kwamen gingen ze eten.
Daarna gingen mijnheer en me
vrouw weg, nadat ze nog tegen
Max en Angelique gezegd hadden
dat ze gehoorzaam moesten zijn
tegen Carla en zoet naar bed
moesten gaan. Ze beloofden het
plechtig. Mevrouw vroeg ook nog
aan Carla of ze het wel kon vin-
ook. Soms kwamen ze nog uit ook.
Toen gingen ze weg, anders werd
het met al dat geklets nog laat.
De kinderen waren erg lief en
deden leuke spelltjes met elkaar.
Het was zo zeven uur, dus tijd
voor de fabeltjeskrant. Ze hadden
De scheve toren van Pisa heeft
de Italiaanse stad Pisa beroemd
gemaakt. En 't was geen slimme
zet van de toeristenvereniging,
want de toren werd al in 1174
gebouwd. Hoewel hij scheef is, is
hij is merk je als je van de rand,
wit marmer gebouwd en op de
grond zijn de muren 4 m dik. De
toren is ongeveer 54 m hoog en
heeft 8 verliepingen. Hoe scheef
hij is merk je als pe van de rand,
die naar beneden overhangt, 'n
steen loodrecht omlaag gooit: hij
komt dan 4.80 van de voet van de
toren terecht!
Oorspronkelijk zou 't een klok-
ketoren voor de dom worden, die
ook van wit marmer gebouwd is.
Omdat men de toren echter op
zand gebouwd had, begon hjj toen
de eerste 3 verdiepingen klaar
waren al over te hellen. Men ging
toch verder met bouwen, maar
men durfde de zware metalen
klokken er toch niet in te hangen.
Het was een groot geluk, dat hij
bleef staan. Anders was Pisa ze
ker niet zo beroemd geworden, als
Marjolein heeft haar doel bereikt.
Ze wilde altijd al fotomodel
worden. Begin vorig jaar stapte
ze naar een modellenbureau in
Amsterdam om een contract te
krijgen. Kort daarvoor had ze de
mannequinschool van de bekende
Corrie Rotschafer doorlopen. De
directrice van dit modellenbureau
gaf haar toen de raad eerst mee
In de Amstelveense huiskamer
van de Abbinks zitten we tegen
over Marjolein, enige dochter van
een gepensioneerd stafemployé
van de K.L.M. Ze is nogal klein
en gekleed in een blauwe over-
gooier en een bruine blouse. Ze
draagt de titel Miss Holland 1968.
Hoe ze aan dit titel komt?
„Gewoon", zegt Marjolein „ik heb
mijn foto ook ingestuurd toen de
voorronden werden gehouden. Ik
deed mee maar ik maakte me echt
geen illusies
Twee weken later kreeg ik van
organisator bericht dat ik m
vierendertig andere meisjes wi
doorgedrongen tot de halve final
Hiervan bleven er achttien ov<
voor de finale. Daaruit werd
als Miss Holland gekozen".
Vond je jezelf nog de mooiste vé
die achttien?
Miss Holland lacht. Ze heeft kuil-
jes in de wangen en haar gave.
witte tanden, die ook de jury van
de Miss-Hollandverkiezing niet
zQn ontgaan, komen te voorschijn.
Haar antwoord: „Nee, beslist niet.
Er waren nog mooiere meisjes.
Ik begrijp bijvoorbeeld nog niet
waarom een meisje als Antoinette
Bomas uit Wassenaar niet eens
tot de eerste vier kwam. Zij was
voor mij het mooiste meiBje".
Vond je het wel leuk
„Natuurlijk, want ik had het
één van de prijzen, die ik gewon
nen heb". Wat heb je nog meer
gewonnen? Ze denkt even na,
maar komt er niet direct op. Haar
moeder, die net met thee binnen
komt, zegt: „Een heel duur parel
collier, een badpak enne En
dan Marjolein weer: „O ja, een
foundationset. Alles bij elkaar is
het eigenlijk niets vergeleken bij
de prijzen, die Miss Scheveningen
heeft gekregen bij haar uitver
kiezing".
Wat deed je voor je Miss Holland
werd? „Eigenlijk van alles. Na
mijn mulo-examen, waarvoor ik
niet weggelegd. Ik ben namelijk
te klein (1,66 m). Je moet maar
eens opletten, de meeste mode
mannequins zijn erg lang. Toe
vallig hadden ze een poosje gele
den een klein modelletje nodig.
Het was een Franse modeshow.
Nou in zo'n geval heb ik dan ge
luk".
Hoe groot moet dan haar garde
robe zijn? Mevrouw Abbink kijkt
in mijn richting en vertelt, dat
het allemaal nog meevalt. „Ze
heeft maar één kast vol". „Weet
je", vervolgt Marjolein dan, „ik
i opruiming
Als ik dan iets
het gewoon weg.
overigens niet slaagde, wilde ik
gaan werken. Maar in elk geval
geen kantoorbaan. De hele dag
achter een bureau zitten is niets
voor mij. Ik ben toen in een
hoedenatelier gaan werken, maar
dat was van korte duur. Daarna
maakte ik van crépepapler bloe
men en verkocht die dan aan de
winkels voor hun etalages. Niet
voor lang: ik ben in de huishou
ding gegaan. Van het verdiende
geld volgde ik de lessen aan de
mannequinschool".
Is er eigenlijk veel veranderd
sinds je Miss Holland bent?
Haar grijsgroene ogen kijken
Marjolein weer: „Nou. eigenlijk
niet, alleen dan dat ik één keer
naar de Kongo mocht om mee te
doen aan de Miss-Europaverkie-
zing. Daar ben ik vijfde gewor
den. Het enige verschil is eigen
lijk alleen dat ik ontzettend veel
kleren moet kopen. Kqk, ik werk
als fotomodel voor reclamedoel
einden en dan ben je dus genood
zaakt steeds iets nieuws te kopen.
Als" de mensen je in Margriet,
Eva of op de televisie in een
reclamespot zien, dan denken ze
bij zichzelf: Gut, daar heb je haar
ook weer met dat truitje of rokje"
Je bent toch modemannequin?
„Nee", zegt ze terwijl ze met haar
hoofd schudt, „dat is voor mij
klei
Maar als ik het kan
dan doe ik dat. Ik vind het na
melijk heel leuk om zelf m'n kle
ren te maken. Dat is één van mijn
hobby".
Wat zijn de andere hobby's dan?
„Autorijden, hoe kan het anders.
Ik vind het mieters, dat ik dat
autootje heb gewonnen. Ik had
niet verwacht dat ik zo vlug een
auto zou bezitten. Een rijbewijs
had ik ook nog niet, want voor
dien reed ik ook gewoon op een
brommertje.
En muziek dan? „Ook dat", zegt
Pop (zo wordt Marjolein door
haar ouders genoemd). „Ik luis
ter graag naar muziek, maar ik
kan geen instrument bespelen.
M'n favoriete muziek? Moderne
jazz en soul-music, dat is hét
einde. Otis Redding en Aretha
Franklin vind ik enorm
Marjolein is met haar negentien
lentes de derde van de vijf kin
deren, die het gezin Abbink telt.
Haar twee oudere broers zijn al
getrouwd; de twee jongere zijn
nog thuis. Alle vier jongens zijn
muzikaal aangelegd en spelen in
een beat- of dansorkestje.
Aan Marjoleins vingers zit geen
gladde ring, vandaar mijn vraag:
Heb je een vriendje?
Ze glimlacht en zegt dan: „Nee,
althans niet méér. Ik heb wel een
paar jongens gehad, maar
Ze maakt de zin niet af.
ja hoor...
daar was-ie al. Natuurlijk was het
veel te gauw naar hun zin om.
Nog even wachten op de reklame
en toen naar bed. Maar dat ging
niet zo één, twee, drie. Eerst
moest Carla nog een verhaaltje
vertellen.
„Nou vooruit dan maar," zei
Carla. „Maar dan ook gauw naar
bed."
„Natuurlijk,riepen de kinde
ren. en Carla vertelde het ver
haal van: de koe zonder staart."
Maar ja, aan alles komt een einde,
dus ook aan dit verhaaltje. Ze
bad met de kinderen hun avondge
bed en stopte ze lekker onder. Ze
mochten die nacht bij elkaar sla
pen, dat was gezelliger. Alleen
is maar alleen. Carla had de deur
op een kiertje gelaten en liep
zachtjes naar beneden om de tafel
af te ruimen en af te wassen.
Er was inmiddels een kwartier
tje verlopen en nog waren de kin-
derae wakker.
„Zeg Angelique, zullen we Car
la voor de gek houden," zei Max
opeens. Nou Angelique had er wel
zin in. „Maar hoe moeten we dat
doen?" vroeg ze. „Nou gewoon.
Ik speel voor spook, die een laken
heen en maak rare gelui-
Daar vond ik het ook fijn. Ik leer
de er lezen en rekenen. De som
metjes waren erg gemakkelijk. In
de tweede klas was het ook niet
moeilijk. Nu zit ik in de derde
klas. De juffrouw is erg aardig.
Soms moppert ze weieens, maar
dan is het onze eigen schuld. We
leren geschiedenis natuurkunde en
aardrijkskunde. Je moet hier wel
veel dingen onthouden en dat is
wel moeilijk. Ik ben nog nooit blij
ven zitten, misschien komt dat
nog wel eens. Je kunt nooit weten.
Als ik in de zesde klas zit, weet
ik wel, waar ik dan naar toe ga.
(Mogen wij dat niet weten, René?
Tante Jo)
Elbert v. d. Berg .De Meije
Ik ben 18 juni 1961 geboren. Ik
was één jaar plus een maand toen
ik los kon lopen. In 1965 gingen
mfln vader en moeder een huis
bouwen en toen mocht ik de eerste
steen leggen. Het was toen heel
koud weer. Mijn opa en oma kwa
men ook kijken. Ik was 5 jaar
toen ik naar de kleuterschool ging
Eerst zat ik bij juffrouw Bos en
later bij zuster Lidgera en nog
later bij juffrouw Marianne.
Ik ben ook 'n paar keer ziek ge
weest. Ik heb de mazelen gehad,
de bof, de rode hond en ook de
waterpokken. Eén keer heb ik in
het ziekenhuis gelegen, dat was
toen mijn amandelen geknipt wer
den. In de eerste klas zat ik bij
juffrouw Van Vliet, daar heb ik
veel geleerd. Nu zit ik in de
tweede klas bij juffrouw v. d.
Zwaan. In 1967 kreeg ik een
broertje. Hij is 28 oktober geboren
Dit is iets uit mijn leventje.
De baviaan komt in heel Afrika
veel voor. Er zijn 12 verschillende
soorten, die van de zuidelijke rand
van de Sahara tot in Z. Afrika
leven. Ze zijn ongeveer zo groot als
'n flinke hond en ongelofelijk
sterk en lenig. De bavianen vor
men soms wel groepen van 1000.
Deze groepen zijn weer onderver
deeld in troepjes van 50 tot 100
dieren. De troepjes worden door de
grootste en sterkste bavianen aan
gevoerd, die steeds weer met hun
rivalen vechten om de leiding te
behouden. Bavianen zijn zeer intel
ligent en vele Afrikaanse stam
men, die in 't oerwoud leven, hou
den bavianen als huisdier. Ze laten
zich gemakkelijk dresseren en ha
len b.v. voor hun baas vruchten
uit de boomtoppen, 't Komt ook
voor, dat ze kudden schapen be-
ELSJE IN
KABOUTERLAND
Wat gebeurde: In haar droom
stapt Elsje met kabouter Prik-
kebeen kabouterkind binnen.
Ielereen is bezig met voorbe
reidingen voor de 50e verjaar
dag van koning Goudoog. Elsje
kijkt naar 'n cirucusnummer
van slakken en kikkers, ze be
zoekt de banketbakkerij, de
timmermanswerkplaats eet.
't Is vandaag voor Elsje een
bijzondere dag. Vanmorgen lag
naast haar ontbijtbordje een
brief van koning Goudoog. Op
de achterkant van de envelop
pe stond een stempel met 't ko
ninklijk wapen en 'n kroontje
erboven. Nieuwsgierig maakte
Elsje de brief open. Ze las „Els
je wordt uitgenodigd heden 'n
bezoek aan 't paleis van de
koning te brengen om de ko
ninklijke vertrekken te bezich
tigen." De ondertekening was:
Kabouter Schrijfsnel, secretaris
van de koning. Elsje at vlug
haar boterhammen op en ging
voor 't raam staan. Daar kwam
Prikkebeen al aanrennen. Hij
zwaaide wild met 'n brief bo
ven zijn hoofd. Prikkebeen had
dus ook een uitnoliging gekre
gen, zag Elsje. Samen gaan ze
op weg. Katouterstad is zo ge
trouwd, dat alle straten en we
gen naar één punt toe lopen.
Het middelpunt. Daar staat op
een heuvel het koninklijk pa
leis.
De hoofdingang is voor ko
ninklijke gasten. Het is een
deur van marmer, waarop ge
beeldhouwde engelenkopjes en
in 't midden een zware ver
gulde klopper. Prikkebeen vindt
het verstandiger om door de zij
deur naar binnen te gaan. Hij
druft eigenlijk niet goed dooi
de hoofdingang, maar dat ver
telt hij Elsje niet te worden
opgewacht door 'n lakei.
Aan 't einde van 'n lange
gang komen ze bij openslaande
tuindeuren. Er is een binnen
hof.
Elsje is perplex. Een prach
tige fotein staat in 't midden
van 'n grasveld. Rode, blauwe,
gele en groene waterstraaltjes
spuiten omhoog in de lucht,
daar spatten ze uiteen in 'n
bonte kleurenmengeling, net
vuurwerk, vindt Elsje. Langs
de randen van 't grasveld staan
bloemen. De geranium en de
lobelia zijn de enige planten, die
Elsje kent. Iets verderop staat
'n witte tuinbank, waarop 'n
kroontje geschilderd is.
Koning Goudoog zit daar ie
dere middag 'n half uurtje te
zonnen, vertelt de lakei.
Aan de andere kant van de
gang ligt de schatkamer. Hier
't Is een vertrek zonder ramen,
maar toch niet helemaal don
ker. Honderlen muurvliegjes
zitten er tegen 't plafond en de
muren. Ieder vlieg draagt een
vonkje licht mee ip zijn rug.
Er staan 3 hutkoffers. Prik
kebeen mag ze openen. Elsje
slaakt 'n gilletje, als ze erin
pijkt. Parels zo rond en groot
als toverballen. Niet 10 of 20,
maar handenvol liggen in de
eerste koffer. De andere kof-
i zijn gevuld met edelstenen,
geflonker van alle
nen, daarom doet Prikkebeen
de koffer gauw weer dicht. Op.-
eens ziet Elsje ook dat er kro
nen aan één muur hangen. Wat
is koning Goudoog toch rijk,
Wordt vervolgd.
De eenhoorn is een fantasiedier,
dat nooit op deze aarde heeft ge
leefd. Hij heeft de kop en 't lic
haam van 'n paard, de achterpo
ten Van 'n antiloop, de staart van
'n leeuw, de sik van 'n bok en
een gedraaide hoorn op 't voor
hoofd. Dit fabeltjes (dier ontstond
in de fantasie van de eerste Eu
ropeanen, die naar Afrika kwa
men. Men gelooft, dat ze mis
schien een neushoorn gézien heb
ben of een antiloop met een af
gebroken hoorn. Bovendien werd
aan de hoorn van de eenhoorn
toverkracht toegeschreven en han
dige kooplui deden goede zaken
door de slagtanden van een wal
rus als horens van een eenhoorn te
verkopen. De eenhoorn is nog in
't wapen van Engeland te zien.
hij liep op z'n tenen de trap af.
Angelique langzaam achter hem
aan. Halverwege de trap geko
men... Carla was juist met de af- Zpeterwoude
was klaar gekomen. Met het scho
ne servies en bestek op een dien
blad liep ze naar de eetkamer.
Vlak bjj de trap gekomen
ooooh! wat schrok ze geweldig.
Een ijselijke gil en het spook
(Max) sprong vlak voor haar. Van
schrik liet Carla het dienblak val
len en het hele servies aan scher
ven. Van schrik ging ze op de
trap zitten om bij te komen. An
gelique kwam op het gerinkel
OP ZOEK NAAR DE SCHAT
i gerend. Nee ze had
den geen plezier meer, toen ze al
die scherven zagen. Ze hadden
grote spijt. Het huilen stond hun
nader dan het lachen. Ze stonden
kijken, dat Carla
Ik ben 1 november 1956 om 7
uur in de avond geboren en woog
6 pond. Ik leerde al gaug lopen.
Met m'n eerste jaar ben ik een
keer in het water gevallen. Mijn
moeder heeft me er uit gehaald.
Op mijn tweede verjaardag kreeg
lachei
„Kom help i
rapen. Jullie mogen dit nooit meer
doen en wat gebroken is. moeten
jullie uit je spaarpot betalen.
Boontje komt om zijn loontje! En
nu hup naar bed.
al naar school wilde, want rnijn
zusje vond het daar zo fijn. Ein
delijk toen ik vier jaar was. mocht
ik naar de kleuterschool en dat
vond ik natuurlijk fijn. Ik ging
met mijn zusje mee. Op school
kreeg ik al gauw vriendjes, daar
had ik pret mee. We leerden er
spelletjes maar ook cijfers. Mijn
zusje had ze al dikwijls voorge
schreven, dus dat was gemakke
lijk.
Na een jaar kwam ik bfl juf
frouw v. d. Fluit te zitten, dat
was de hoofdjuffrouw. Ook bij die
juffrouw had ik veel plezier. Weer
een jaartje later kwam ik op de
grote school in da eerste klas.
Met m'n derde jaar kreeg i
jsje, Nelleke geheten. Jk
erg blij mee. Toen ik vier
jaar naar de kleuterschool. Ik
moet daar twee jaar blijven, want
ik was te laat jarig. Ik vond het
daar wel fijn. We gingen iedere
middag met juffrouw Dries naar
de speeltuin. Ik was zeven jaar
toen ik naar de eerste klas ging
en kwam bij juffrouw Vlei te zit
ten. Ze woont in Zoetermeer. In
<ie tweede klas zat ik bij juffrouw
Frankemolen. Deze hield veel van
de natuur. Met m'n negende'jaar
ging ik naar de St. Aloysiusschool
•halen vertellen. Ook kwam ik
bij mijnheer Opdam te zitten, hij
hield heel veel van muziek. We
hadden er ook een piano in de
klas. Toen ging ik naar meneer
Edelaar. Hij kan heel mooi ge
schiedenis vertellen. Eindelijk
kwam ik in de zesde klas bij mijn
heer Vink. We hebben er vogeltjes
in de klas staan. Het gaat er ook
nog goed.
Dag kindera. Tot de volgende
wecfc Tante Jew
in Londen is de vraag door
ners naar eigentijdse kleding
steeds groot. Men vindt deze
ren in de boetieks op Kings Ri
vroeger
nu voor dandy-jongens. De
van de psychedelische kle\
voorbij. De boetieks zijn vi
ten wit, van binnen wit-en-
met veel empire effecten, kok
men en balustrades, Griekse
wenfiguren in nisse
wit betegelde vloer.
De jasjes en broeken hangen!
kakelbonte kleurenrijen. Uit f
doopvont spuit een overvloed
foulards. Wilde hemden liggen! Vliegen
stapels in open kasten, konijl juchtre
bontjassen hangen in het
Voor
draaispiegel staat een jongen
zeer ernstig te „shaken".
keurt daarbij de pasvorm van
pak. Gelijk heeft hij, want
het hierbij in lelijke plooien t
zal hij een ander nemen.
John Dacey, dertig, manager
voorheen Crittle, is een oplett
zakelijke jongen in groene i
trui, zwart-witte ruitjesbroek I
blijven
Hij i
a traditioneel netjes gel
emt mij i
dat i
van sta tekeningen, notities
orderboeken.
„Velvet is het meest in d-
We hebben nou vijf jaai
tot mauve gehad, dat is afgel
Nu is het zwart en bordeal
maar het wordt flessegroen. a
drukt en in dessin geplet fluwj
wordt ook groot".
Alles wat boven in de boet|
hangt is eigen ontwerp i
'n confectiefabriek exclusief i
Dacey gemaakt. Behalve de 1
den en dassen die soms bont
maar vaker effen in één
zelfde kleur, de hemden v
nen of batist, de dassen v
diazijde. Als John wordt i
roepen blader ik in een
1 boek met werktekeningen voor
maatkleermakerij.
eigen en soms bizarre wensen v
de fashionable group gerei
Verleden week nog haalde i
Lennon hier zijn laatste z\
fluwelen pak. Op een paspop s
een rood fluwelen ensemble, z\
afgebiesd, redingotestijl, get:
leerd, dubbele rij knopen (zo
de meeste modellen hier),
kraag is hoog a la Napoleon
er hoort een rood fluwelen h(
bij. Een nouveauté: de splitten
de manchetten.
Een kleermakershandboek
opengeslagen op de bladzijde
- tekeningen van moeilijke figure
de korte man met dikke buik,
lange met gebogen rug, héél t
ditioneel, heel degelijk. Of l
nu fluweel van de wilde jongt
lis, of het krijtstreepje en
graatje van hun grootvader,
kleermaV
bekwaam,
stalenboeken, die hier aan de v
hangen, zien we evengoed
zelfde streepjes en visgraatj es
In Londen (en in alle wester;
steden van enig formaat) schiet-
nog steeds boetieks als padd
stoelen op en gaan er dagelijf;
over de kop. De nonchalante,
zellige en hoogst onzakelijke i
druk is de aantrekkelijke buite:
kant en bekoort de jeugd. Mat
zonder vakbekwame en financie
gezonde kern zijn ze al bij hu;
geboorte ten dode opgeschreve:
Dacey werkt vanuit het degelijk
standpunt. Het zal hem
wezen of zijn klanten degelijk
derland'
\eden i
Oceaan.
In feite
CO-OP
bestemr
De zeerover heeft op het eiland een schat verstopt. Hij landde ln de
baai, waar het kruisje staat en ging zuidwaarts tot hij een kruis zag.
Vandaar ging hij 6 km naar het Oosten en stootte op een dicht woud
Hij baande zich een weg door het woud ln noordelijke richting en sloeg
dan links een pad ln, dat naar de kust voerde. Dan ging hij naar rechts
en liep 5 km langs de kust. Daarna ging hij weer landinwaarts en
stootte op een doodskop, 4 km verder in oostelijke richting, begroef
hij eindelijk zijn schat. Probeer eens of je de schat kunt vinden.
iSti odAttiëdq jstps op xe-SM 'aapuoAoS
*<M«na *2os BM w M «e ras «nr tfmroido
