PURPEL SIMON MOVES THE PINK HARUM
TEKENFILM
elsje
in
kabouterland
DOP 1 PROCOL
DUPREE
FLOYD
Geheide
kans
voor
Utrechtse
GLORI
all
w<
PICKS OF
THE WEEK
correspon
dentie
onze parkieten
het ongeluk
een fijne
middag
het avontuur
op zee
ZATERDAG 29 MAART 1969
BIJ grammofoonplatenmaatschappij Bovema zijn de
..insiders" ervan overtuigd, dat de meer experimen
tele popmuziek ook in Nederland lucratieve verkoop
cijfers aan de platendijk kan zetten, mits het grote
publiek attent gemaakt wordt op deze richting. Van
daar, dat deze week met veel bombari een actie ge
start werd onder de nietszeggende titel „The Con
temporary Rock Repertoire". Nietszeggend omdat
de platen, die in deze actie werden ondergebracht,
eerder een commerciële uitgave zijn van de zgn.
underground-music", dan rock 'n roll. Groepen als
Pink Floyd, Deep Purple, The Nice en The Frater
nity of Man brengen inventieve bewerkingen van
„underground'-repertoire. Hoe men dit dan ook wil
terugvoeren op het oude rock 'n roll-stampwerk is
voor ons een raadsel.
Wij willen de actie echter niet ophangen aan deze
misvatting, want het gebodene is alleszins de moeite
waard. Neem bijvoorbeeld de vier goedkope verza-
mel-elpees „Rock a delics", „Tom's Touch", Imme
diate let's you in" en „Purple Simon Moves the Pink
Harum". Het zijn stuk voor stuk 33-toerenschijven,
die in hun soort goed informatie bieden. Op „Rock
a Delics" maken we kennis met een aantal min of
meer onbekende popgroepen uit de Verenigde Sta
ten, waarvan alleen The Steve Miller Band ons iets
zegt. Niettemin is de muziek onderhoudend, hier en
daar vooral bij „Rock 'n roll gypsies" van The
Hearts A Flowers iets te on-interessant, maar
instrumentaal gezien op een hoog pijl. Datzelfde
geldt voor „Tom's Touch", een verzameling produk-
tiea van de vooruitstrevende Amerikaanse producer
Tom Wilson. De collectie is Interessant ondanks het
gebrek aan bekende namen (uitgezonderd The Fra
ternity of Man). Bij „Immediate let's you in" tasten
we niet in het duister. Namen als The Small Faces,
P. P. Arnold, The Nice, Eric Clapton en Chris Far-
lowe hebben een bekende klank. De nummers zijn
gehaald van elpees van de musici. Zij, die toender-
tijd de aanschaf van de elpees te kostbaar vonden,
kunnen nu voor een prikje 10,90) hun platenver
zameling uitbreiden. De laatste van dit kwartet,
„Purple Simon Moves the Pink Harum", is voor ons
't minst intrigerend omdat het stuk voor stuk op
namen zijn die al eerder op single werden uitge
bracht. De elpee biedt nummers van Deep Purple.
The Move, The Pink Floyd, The Procol Harum en
Simon Dupree The Big Sounds. Aardig voor disco-
fielen, maar voor ons hoeft het niet.
Het tweede gedeelte van de Bovema-actie is het uit
brengen van een aantal gloednieuwe elpees van groe
pen, die hun sporen in 't popvlak verdiend hebben
of nog aan het verdienen zijn. Zo kwam de Procol
Harum bekend van „A whiter shade of pale" en
„Homburg" niet uit „Shine on brightly" naar
him laatste hitsingle. Gary Brooker en Keith Reid
schreven weer een aantal knappe composities, die
zich meer en meer bewegen op het „underground"-
vlak, zonder de befaamde Harum-sound te verliezen.
Overigens is het opvallend, dat de eerste Procol
Harum-elpee gebruikt werd als grondmateriaal voor
de overwedigende „Music from Big Pink"-elpee van
The Band (later werd hieruit de succesvolle single
„The weight" gedestilleerd). Wij zijn dan ook be
nieuwd, waar we dit nieuwe Procol Harum-patroon
zullen terugvinden.
Een tweede elpee is de „S.F. Sorrow" van de Pretty
Things. Zanger Phil May en zijn mannen hebben
keihard gewerkt en aan deze musical-achtige ge
schiedenis over S.F. Sorrow, die al vanaf zijn ge
boorte gedoemd is te mislukken. Als hij na een
hantal jaren in de gevangenis te hebben gezeten
sterft, blijkt hij de meest eenzame man ter wereld
te zijn geweest. Wij hopen van harte, dat deze su
blieme elpee de aandacht krijgt, die hij verdient en
niet in een vergeethoekje geraakt, omdat de Pretty
Things nu eenmaal vergane grooheden zijn.
De laatste elpee, die wij op onze redactietafel kregen,
is van de Bonzo Dog Band, vroeger geheten de
Bonzo Dog Doog Dah Band. „The Daughnut in
Granny's Greenhouse" is een bijzonder goede debuut
elpee geworden. De vijf leden van de groep hebben
hier en daar in de muzikale geschiedenis gegras
duind en een aantal genres in een modern jasje ge
stoken. Ofschoon we uiteraard het grandiose visuele
effect van hun optreden missen, waarin zij zich uit
leven in een wervelende show, behoort deze eerste
elpee tot een „moetertje" voor hen, die wel eens
kennis willen maken met een experimentele, maar
vooral satirische kant van onze huidige popmuziek.
We hebben ons in het bovenstaande beperkt tot een
opervlakkige bespreking van de elpees, die Bovema
als noderdeel van de actie in de handel bracht. Plaats
gebrek noopte ons daartoe. Het is nu eenmaal on
doenlijk alle uitgekomen elpees stuk voor stuk op
hun muzikale meritus te beluisteren. Vandaar dat
we aan het slot willen volstaan met alleen nog te
vermelden, dat Bovema als speciale attractie een
prijsvraag aan de actie verbond. Binnenin de hoes
van iedere elpee vindtje een formulier, waardoor je
mee kunt dingen naar 'n geheel verzorgd weekend
naar Londen of vijf-en-twintig sublieme pop-elpees.
Het enige wat je behoeft te doen is een slagzin van
maximaal vijf-en-twintig woorden je mening te ge
ven over de gekochte elpee. Een deskundige jury
bepaalt na de sluitdatum (1 april 1969) wie voor de
hoofdprijs in aanmerlüng komt. Veel succes.
Als de voortekenen ons niet be
driegen en waarom zouden ze
dan heeft de Utrechtse pop-
formatie Gloria met „The last
seven days" een geheide kans om
zich te voegen by de nieuwelingen
op onze nederpop-top. Niet dat het
een verdienste is van de groep
zélf. Verre van dat, want de vier
leden Long, Mouse, Meep en
Hosa hebben geruime tijd een
aantal kansen verspeeld door een
slecht biihne-optreden. Pas toen
de Engelse producer Bobby Gra
ham thans een „gastarbeider"
in ons kleine landje aan de zee
zich met de zaken ging bemoeien,
slaagde men erin deze formatie
door geraffineerde greepjes met
„Bitter Sweet" de top-40 binnen
te loodsen. Die greepjes zullen met
„The last seven days" echter niet
nodig zijn, want als ie de top-20
haalt is dat nog eens verdiend ook.
Maar. zoals gezegd, het is geen
verdienste van de groep zelf. Als
voornaamste oorzaak van het plot
selinge succes willen we de uiterst
knappe tekst van Karei Hille noe
men. Geïnspireerd door het Oude
Testament, schreef hij overdag
werkzaam als publiciteitsman van
de grammofoonplatenmaatschap
pij Bovema het verhaal over
het eind van de wereld in zeven
dagen, tot groot verdriet van God.
Een ander lid van de Bovema-
staf, producer John Möring, zette
het verhaal op muziek, met aan
het slot een indrukwekkende cli
max. Met behulp van groot orkest
legde Bobby Graham deze gran
dioze compositie op de plaat vast,
waardoor het aandeel van Gloria
zich beperkt tot 't vocale gedeelte
(dat zij overigens uitstekend ver
zorgd hebben).
Met goedvinden van tekstschrij
ver Karei Hille volgt hieronder de
tekst.
„LAST SEVEN DAYS"
1. On the first of the last seven
He saw his world and said:
Give me back all the animals
and birds
Before they will be spoiled
like all the human beings.
Refrein:
He heard the people cry.
He heard the people sigh.
they didn't pray,
ne the other day.
2. On the second of the last
He saw his world and said
Give me back all the flov
Because you don't deserve
their beauty and their shelt
3. On the third of the last
He saw his world and said
Put out all the stars and
the TTMf
Because you dont deserve
a compass in your darknaj
4. On the fourth of the last
seven flJ
He saw his world and said
Give me back my friends j
this wol
Before they'will die like al
those terrible traite*
5. On the fifth of the last
Dd«
Because you dont deserve
light that's in your blind ej
6. On the sixth of the last
seven di
He saw his world and said
Now burn down these peo
Because they wouldn't heai
my words up on the mount*
7, And then on the last day
of the w
The world was waste ahd en
He saw his world and cri
te k
gens
terre
1. >fJe n'aurai pas le temps"
Franck Pourcel. Grandioze in
strumentale stereosingle van be
kende Franse orkestleider. On
danks de concurrentie van John
Rowles, die enige maanden terug
met ,Jf I only had time" de top-
40 veroverde, werd het opnieuw
een hit doordat de televisie het
gebruikt als „tune" voor het pro
gramma „Mens durf te leven".
2. ,flidn't you know" Gladys
Knight The Pips. Nieuwste op-
name van de groep, die op liet
Grand Gala de gunst van het pu
bliek veroverde. Gemaakt in de
bekende Tamla-Motownglorie. Tip
1 oor de top-40.
3. „Grits ain't gloceries" - Little
Milton. Bluessygeluid van deze
fameuze gitarist. De compositie
van Ike Turner wint door zijn in-
getogen uitvoering aan waarde.
Voor de bluesliefhebbers een
„moetertje".
„Come an Kakatoe" Flux.
Interessante eerste plaat van
nieuwe Nederlandse groep. Vo
caal is alles nog vrij rommelig en
onbeheerst. Maar instrumentaal
hebben deze vier jongens wat in
hun mars. Kans op een top-40
notering is, dachten wijechter
5. ,flr. Music Man" Tee Set.
Uitstekende nieuwe schijf van Pe
ter Tetteroo en zijn mannen. Op
genomen met een goed klinkende
akoestische gitaar een nieuu-e
rage bij het platenmaken en
met Patricia en de Harbourlights
als achtergrondje. Het succes van
„Red red wine" zit er niet in,
maar dat de plaat de top-20 haalt
is zéker.
6. „Why" The Cats. Knappe
volger van het gouden „I'sea"-suc-
ces. Opnieuw gecomponeerd door
Arnold Muliren, die ook de eerste
'regels zingt. Minstens zo hitge
voelig als liet geweldige „Ijea
Ben opname, die dan ook op de
eerste plaats thuishoort.
7. „Sorry Suzanne" Hollies.
Sterke, maar simpele compositie,
waarvoor o.a. Foundationsprodu-
cer Tony Macaulay tekendeGe
heel opgenomen in de trant van
de Graham Nashsongs. Tip voor
de top-10 door het bijzonder knap
pe vocale gedeelte, verzorgd door
de beste Buhnegroep van Enge
land.
8. ,Jn the bad bad old days"
Foundations. Wederom een ijzer-
sterke compositie van Tony Ma
caulay, die ook de produktie op
zich nam. Stampende meezinger,
die het succes van ,fluild me up
buttercup" in Amerika kregen
de Foundations er een gouden
plaat voor wel eens zou kun
nen gaan overtreffen.
9. .Hey BulldogThe Gods.
Lennon-Mi 'art-
ney-compositie, die te vinden is
op de soundtrack van de teken
film Yellow Submarine". Vol
gens de hoesfoto blijken de Gods
niemand meer of minder te zijn
zijn. Mogelijk, dat ze van derge
lijke opnames geld genoeg over
houden om hun dure ,flloyd"-ex-
perimenten te bekostigen
10. „The mulberry tree" Dave
van Dave Clark en zijn jongens.
Geproduceerd op de \>an hem be
kende manier: veel blazers, een
dwingend ritme en een rockach-
tige zang. Kleine stip voor onze
nationale hitlijst.
11. JJy baby specializes" Wil
liam Bell Judy Clay. Rhythm
blues van de bovenste plank,
ontleend aan de beroemde Sam <6
private number'', dat liier in Ne
derland nog steeds een hit moet
worden. Misschien lukt het met
deze single vlugger.
12. ,JSmmaretta" Deep Purple.
Undergroundgéluid van de groep,
die eens verrastte met de gran
dioze versie van flush" (eerder
een hit van Billy Joe Royal).
Knappe compositie, knap uitge
werkt door Ritchie, Rod, Jan
Nicky en Jon en rijp voor een top
40-notering.
IS. Good timesCliff Richard.
Sterk beatgeluid in dwingende
song van een van de oudste ster
ren aan het hitfirnament. Goede
compositie van de schrijvers van
oude Catssuccessen: David and
Jonathan.
14. together now" Caro
line Williams. Eerste singletje
van Zweedse vrouwelijke Heintje,
Qua opzet heerlijk kinderlijk,
maar haar stembeheersing is veel
te zwak om haar met ons Lim
burgs miljonairtje te mogen ver
gelijken. Overigens schreef dit
achtjarige meiske de song van de
b-kant „Mary and the moon" zélf
(tenmniste, dat vertelt de bio)
waarmee zij toch wel een unieke
plaats inneemt in de Zweedse
popwereld.
15. ,fla Doo Ron Ron" Chaes
Dieden. Uitstekende moderne
uitvoering van oud PhU Spector-
succes. In het kader van de „oud
jes doen het nog best"-rage zon
dit best weer een bescheiden hit
je kunnen worden. Overigens is
het label, waarop Claes Dieden
verschijnt, toch wel hitgevoelig.
Maakten de Hep Stars er im
mers ook geen wereldfaam meet
Patricia Kapteyn Hoogmade
en Ria v. d. Star Hoogmade wor
den hartelijk bedankt voor de
leuke kaarten. Ook de oplossin
gen waren zonder fouten. Zijn
jullie vriendinnetjes? Maak samen
eens een verhaaltje of versje.
Dag meiskes.
Margret van Ovost Oegstgeest
■tuurde het volgende verhaaltje
over haar parkieten. Ze krijgt van
mij ook een pluim op haar zon
dagse hoed voor het keurige schrij
ven en... zonder foutjes. Zo maar
doorgaan Margret. Weet je al wat
je later worden wil?
Toen mijn broertje nog op de
kleuterschool zat, kregen wij elke
vakantie parkieten als logés. We
wenden aan ze en toen ze weer
ITT PUKKIE'S DAGBOEK
Pukkie kreeg wat hij verdiende,
toen hij onder 't koren voor de
vogels bedolven werd.
weggingen, vonden we het zó
jammer, dat we aan papa vroe
gen of we ook twee parkieten
mochten hebben, maar dat ging
niet, omdat we geen kooi hadden.
Ik vroeg aan mijn vriendinnetje
of ik hun kooi mocht lenen. Ze
vroeg het aan haar moeder en het
mocht. Mama had gezegd: als jul
lie een mooi rapport hebben,
krijgen jullie parkieten.
We hadden gelukkig een mooi
rapport en gingen op een woens
dag naar de dierenwinkel. Daar
zochten we twee leuke parkieten
uit. maar wat had de juffrouw
moeite om ze te vangen. Eindelijk
zaten ze in de kooi. Eerst nog een
beetje onwennig, maar ze zaten er
in en dat was het belangrijkst.
Toen we thuis kwamen voerden
we ze direct. Nu zitten ze elke
dag gezellig te kwetteren en
soms mogen ze uit de kooi.
Nu, we hebben geen spijt, dat
we ze genomen hebben. Niemand
Nee, niemand!
Silvia Sluis, Leiden maakte voor
Een klein meisje van ongeveer
4 jaar, was aan het steppen op
straat. Ze reed heel hard en suisde
door de bochten. Bij een hoek ging
ze zó hard door de bocht, dat ze
van de stoep afreed. Er kwam net
een auto aan, die met een klap
tegen haar aan reed. Ze viel op
de grond en was dadelijk buiten
kennis. Even later kwam ze bij
en toen huilde en kreunde ze van
de pijn. Ze wou opstaan, maar dat
ging niet. O. wat deed haar been
tje pijn. Net voor ze achterover
viel zag ze nog dat haar stepje
kapot lag en ze begon nog har
der te huilen. Gelukkig kwam
haar moeder aangelopen. „Mama!
mama!" huilde ze.
„Ja schat, maar waarom reed
je toch zo hard, dan gebeuren er
toch ongelukken." Daar kwam de
politie en de ziekenwagen al aan
De dokter kwam naar Joke, zo
heette ze, toe en onderzocht haar.
„Zo," zei de dokter, „daar ben
je goed van afgekomen. Je hebt
alleen een gebroken been en dat
komt wel weer goed hoor. Ik zal
je echt geen pijn doen."
Joke werd op de brancard ge
legd en in de ziekenwagen ge
dragen. De politie vroeg om ge
tuigen, maar niemand had het
gezien. Het was ook allemaal zo
vlug gegaan.
•3 Avonds gingen pa en ma
haar in het ziekenhuis opzoeken.
Ze namen wat fruit mee. Joke
moest 6 weken in het ziekenhuis
blijven. Gelukkig is alles nog goed
gekomen.
Dit is geschreven
Dit is gedaan.
Silvia Freriks is mijn naam.
Marjan Brocaar
Jan en Ansje verveelden zich
een beetje. Jan zei ineens: „Hé we
kunnen aan moeder vragen wat
we moeten doen."
„Nou," zei moeder. „Jullie kun
nen best in de tuin spelen met dit
„En wat moeten we dan doen
in de tuin?" vraagt Jan. „Maak
een t.nt van een oud tafelkleed
en een paar stokken."
Ja, dat was een goed Idee van
moeder. Juist toen ze alle spullen
bij elkaar hadden, werd er gebeld.
Jan en Ansje holden naar de
deur om te kijken wie daar was.
Het was Elsje, een vriendinnetje
van Ansje. Ze vertellen aan Els
je wat ze gaan doen. Nou Elsje
heeft daar ook best zin in. Ze
dragen met z'n drieën de spullen
naar de tuin en dan gaan ze
aan de slag. Eerst zetten ze de
stokken in de grond, het kleed er
over. en de Nederlandse vlag er
boven op. Als de tent klaar is,
,gaan ze by moeder drie koekjes
halen en drie glaasjes limonade.
Ze nemen alles mee naar de tent,
en hebben het reuze naar hun zin.
Ze spelen vader en moedertje. Jan
is de vader, Ansje de moeder en
Elsje is het kind.
Vader zegt: „Ik moet naar mijn
werk hoor, anders kom ik te laat."
en het kleine vadertje holt gauw
weg.
Moeder zegt tegen haar kind:
„Jij moet ook naar school Elsje."
Elsje gaat al en roept: dag moe
der. Moeder Ans gaat nu gaauw
boodschappen doen en ze vraagt
aan moeder of ze nog wat snoep
jes mag. Ze komt terug met een
handvol, negen, snoepjes. Als
vader thuis komt gaan ze eten,
Ansje loopt heen en weer en och,
ze stoot tegen een stok en de hele
tent zakt naar beneden.
Moeder ziet het en komt de tuin
In. Ze moet erg lachen, als ze
alles van nabij ziet. Ha! ha! Is
jullie huis ingezakt? Moeder helpt
om de tent weer op te zetten en
dan spelen ze gewoon verder. Jan
vraagt aan moeder of hij nog wat
snoepjes krijgt, maar moeder zegt:
nee, hoor jullie hebben al zoveel
op." Dat valt ze een beetje tegeh,
maar moeder heeft gelijk, ze heb
ben al een heleboel op. Ja, het was
een fijne middag geweest.
Tineke Lamboo
Op een dag, dat Marion in de
tuin zat, kwam er een verhuiswa
gen voorbij. Er kwamen nieuwe
buren wonen. Opeens kwam er een
meisje naar Marion toe.
„Hoe heet jij?" vroeg Marion.
„Ik heet Marieke."
„En lk heet Marion."
Marieke loopt gauw terug. „Ik
moet meehelpen." zegt ze. De vol
gende morgen kwam Marieke weer
langs. Ze ging waterplanten ha-
„Mag ik met je mee?" vroeg
Marion. Ze liepen samen verder
en vertellen elkaar veel dingen.
Opeens zei Marieke: „Kijk wat
een leuk bootje ligt daar." Ja.
die is van ons. Ga mee een eind
je varen."
„Nee," zei Marieke.
„Kom we gaan tot de eerste
boel. dat is niet ver." ...Nee.' zei
Marieke en ze keek angstig naar
de grote zee. Marion wist heel
Eindelijk liet Marieke zich
overhalen en ze gingen met de
boot in zee. De zee was wild. Zs
gingen vanzelf tot de tweede boei.
Ze konden de boot haast niet
draaien, eindelijk lukte het, maar
ze waren doodmoe. De storm was
wilder geworden, maar ze haal
den de kust. Marieke was ziek.
Marion moest haar op de kant
slepen en hierbij viel Marieke met
haar hoofd op de stenen.
„Marieke hoor Je me?" vroeg
Marlon angstig. Geen antwoord.
Daar stopte een auto en Marions
vader stapte uit.
„Dat ls Marieke van de buren!"
huilde ze.
Vader keek zijn dochtertje
streng aan. „Ga naar huis," ge-
gebood hij, „dan breng ik Ma
rieke naar het ziekenhuis."
Marion moest voor straf naar
bed. Ze kon niet in slaap komen,
steeds dacht ze: „Het is allemaal
mijn schuld."
Marieke moest een paar dagen
in het ziekenhuis blijven. Marion
kocht van haar egen spaargeld
een bos mooie bloemen en toen
Marieke thuis kwam mocht Ma
rion op het feestje komen. Ze wer
den dikke vriendinnen.
Volgende week verder. Dag alle
maal Tante Jo.
Als Jullie weer eens 'n teken
film op de tevisie of in de bios
coop zien, moeten jullie er eens
aan denken wat een enorm werk
er verzet moet worden, voordat
die vrolijke en schijnbaar eenvou
dige grappen op 't scherm te zien
zijn. Nemen we bv de laatste te
kenfilm van Walt Disney „Het
jungleboek'. Vele honderden men
sen hebben langer dan één jaar
gewerkt, voordat de film in zijn
huidige vorm kan worden ver
toond. Eerst beginnen de script
schrijvers. De handeling wordt
vastgelegd, enkele scenes worden
losweg geschetst. De chefteke
naars maken hiervan de hoofdfi
guren. waaraan dan leven en be
weging gegeeven wordt. Volgens
een precies berekend sysMl
wordt iedere beweging in aim
derlljke tekeningen onderverdl
om zo natuurlijk mogelijk te lijl
Een rekenvoorbeeldje. Een 9
van 60 minuten vraagt 86.4001
zonderlijke tekeningen (24 tl
ningen x 60 seconden x 60 ml
ten) Tegelijkertijd moeten an®
tekenaars de verschillende ach®
gronden maken. De afzonder®
tekeningen worden op doorzl
tig acetaatcellulood getekend.^
worden op de gewenste
grond gelegd en afzonderlijk ii
Juiste volgorde gefotografel
Naderhand komen de stemmer)
de muziek erbij en dan is de
klaar voor de eerste voorst el-1
WAT VOORAF GING In haar droom stapt Elsje
met kabouter Prikkebeen kabouterland binnen,
ledereen is bezig met voorbereidingen voor de 50e
verjaardag van koning Goudoog. Elsje kijkt naar '11
circusnummer van slakken en kikkers en bezoekt
de banketbakkerij, de timmerwerkplaats en de limo-
□adefabriek.
Elsje en kabouter Prikkebeen dwalen verder door
kabouterland. Ze lopen door een pijnbomenlaantje
en komen langs een vijver, waarop rose-gekleurde
waterlelies drijven. Iets verderop staan grote hon
denkennels. Die wilde Elsje wel 'ns van dichtbij be
kijken. Ze gaat er met Prikkebeen naar toe. Ze ia
de tel al gauw kwijt. Zoveel Lassies zag ze nooit
hU elkaar. Juist komt de kabouterboretelploeg aan
fietsen. Iedere dag worden de Lassie's flink gekamd
en geborsteld. De bossen haar, die in de kammen
achterblijven worden verzameld en in plastic zakken
gedaan. Als elke Lassie z'n beurt heeft gehad, brengt
kabouter Hondsdraf volle bakken met vierkante
kaasblokjes naar de honden. Hun ontbijt. De plastic
zakken worden in kruiwagens door de borstelploeg-
kabouters naar een rond gebouw met een glazen
koepeldak gereden. De spinnerij. De zon staat de
hele dag loodrecht op 't gebouw en schijnt door 't
glas naar binnen. Er hoeft nooit electrisch licht te
branden. Elsje en Prikkebeen lopen mee. Ze komen
in een heel licht vertrek. De haren moeten nu uit
gezocht worden. Kleine 1 andkreeften zijn druk in de
weer. Met hun scharen knippen ze eerst de knopen
uit 't haar. Dan wordt alles op kleur gesorteerd,
yjjf verschillend» kleuren wit en 6 kleuren bruin.
Na een uurtje zijn de 10 bakken vol. Kabouter
kelkaar, de spinnerijbaas, controleert alles nogl
nauwkeurig met een vergrootglas. Hier en daar
hij een haartje, dat verkeerd terechtgekomen is.
gaat in de bak met de juiste kleur. Stel je voorl
'n kabouter straks 'n bruine streep door z'n
buisje heeft lopen.
De kreeften moeten hun scharen bijslijpen. Ze lc(
één voor één langs de slijpsteen. Dan klappen!
de scharen dicht en gaan opgelucht naar huis.
zwaar werk. Ze mogen 't werk maar één jaar
anders worden hun scharen te bot. Een andere
door koning Goudoog zelf uitgezocht, neemt 't
over. Elsje en Prlkkeveen gaan naar ei
zaal in de spinnerij.
(Wordt vervol
