elektronische piano R r L Wl k. m 1 W\3 I W w - KINDEREN IN LAREN )e Singer Memorial Foundation viert it jaar zyn derde lustrum. Die vie- ing geschiedt door een bijzondere entoonstelling in het Singcrmuseum Laren met als onderwerp „Het nd in de Noordnederlandse kunst", liet liefst had men de tentoonstelling jjdens de zomer willen houden, maar dat bleek niet haalbaar te zijn. omdat ïsea dan met het oog op hel toeristenbezoek hun collecties liefst o compleet mogelijk tonen, zodat de s op bruikleen dan te gering is. lest mogelijke tweede keus was het jrjaar. De tentoonstelling is nu •oorzien van 29 maart tot 2 juni. Het vordl niet de droomtentoonstelling, directeur Pieter Leffelaar graag lad willen maken. Aan Rembrandt bijvoorbeeld in het Rembrandtjaar i niet te komen en aan kapitale •ruiklenen uit het buitenland viel liet te denken, omdat de kosten daar- verbonden vóór een betrekkelijk n museum als Singer nnbetaal- 'oeh belooft het een erg aantrekke- Ned. meester, 16de eeuw: Portret van 'n 6-jarig jongetje ke tentoonstelling te worden. Ook omdat de Nederlandse museum- irecties erg bereidwillig zijn ge- het tijdelijk afstaan van unstwerken. Het wordt bovendien monotone tentoonstelling. Eer- omdat er behalve ruim tachtig :hilderijen en vijftig tekeningen ook 'ijfentwintigtal beelden le' zien illen zijn. Bovendien wordt een ingdurige periode omspannen, de Iste kunstwerken dateren uit de eeuw, de jongste, tekeningen Pieter Klaasse, van 1968. Hoofd kerk, dat ook op de affiches staat af- ibeeld, is Versproncks bekende He is je in blauw" uit het Rijksmu- Verder zijn er werken van o.m. z^us. Steen. Van Ostade. De gh, Ter Borch, Troost, dc Maris- i, Toorop, Sluyfers. Willink. Citroen Nanninga, om ef maar enkele "te u Vrijwel alle grote Neder- indse musea horen tot de bruik- engevers, maar er komen ook enkele ukken uit het buitenland, zoals het portret van een 6-jarig ingetje, een anoniem schilderij uit Landesmuseum te Darmstadt, dat 1952 een der aantrekkelijkste in- ndingen bleek op de tentoonstelling portret in Nederland" het Rijksmuseum. We hopen t.z.t. jder op deze veelbelovende tentoon- elling terug te komen. olt: Slecht geconstrueerd linnen. Er is een heleboel onzin in de moderne beel dende kunst. Daar hoeft geen enkel bezwaar tegen te bestaan,' het is kenmerkend voor onze tyd dat in de kunst zowel als in hel leven het speelse element een ruime plaats inneemt. Waar we wel bezwaar tegen heb ben is dat de makers van die „kunst" en ook wel museummensen suggereren dat alle speelse produkten serieus moeten worden genomen. Dat ze doen of Rauschenberg een moderne Rembrandt is of dat we van een heilige huiver vervuld moeten raken bü het aanschouwen van vier ryen van vier stalen bakken. Om rijtjes stalen bakken in een deftige museumzaal moeten we alleen maar lachen, bepaald niet huiveren. En omdat lachen gezond is, óók in een museum, hou den we wel van op. pop, minimal en wat voor artige toestanden ook maar bedacht kunnen worden. Het aardige bij Pieter Engels is dat de onzin van zijn kunst on bewimpeld wordt toegegeven. Bij hem geen heilige huiver, geen diepzinnig theoretiseren, maar voluit ONZIN. Engels heeft momenteel een tentoonstelling (t.ejn. 13 april in het Stedelijk Museum te Amsterdam, een erg vermakelijke tentoonstelling waar u als u in de buurt bent zeker moet aanwippen. Pieter Engels, geboren 1938 (niet te Hollywood USA) moet vol gens geruohten ooit geschilderd hebben. Het schijnen hoofdza kelijk monochrome doeken te zijn geweest In 1964 stichtte hij de Engels Products Organization. Dat werd een heel gekke onder neming die louter-gekke zaken te koop aanbood als bijvoor beeld flesjes met door Engels uitgeademde lucht en door En gels (slecht herstelde meubelen die daartoe eerst door Engels vernield waren. Aanbod van diensten Engels deed meer. hij verzorgde evenementen en bood zijn dien sten aan in manifestaties en ad vertenties. Zo'n aanbod kon bij voorbeeld luiden: beschadigt uw auto 25. Engels beschadigt uw auto mooi f 100.—. Men ziet dat primair in de „kunst" van Engels de verniel zucht staat. Dat element is wat macaber uitgewerkt in zijn jongste producten. Een aantal ervan heeft betrekking op de definitieve vernieling: zelf moord en begrafenis. Maar bei de dan niet-serieus genomen natuurlijk, het zijn immers En gels Products. Op de tentoonstelling is een aantal zelfmoord toes tellen te zien. gekke toestanden met elektrische draden NIEUWE EPO- PRODUKTEN EERLIJKE ONZIN men kunst kan bedrijven „tot de dood erop vólgt". Er zijn ook doodkisten, o.m. voor een ver brand kunstwerk (een mono chroom schilderij van Engels», voor een beschadigd stuk hout en een voor 10.2 liter verdron ken water. Voorts zijn er ket tingen waarmee de bezoekers zich desgewenst kunnen vast ketenen. Er is ook een schilderij dat (naar Andersen) de kleren van de keizer heet en dat dus een leeg doek Is omraamd door een bijna volmaakte lijst. Pieter Engels met kunstenaar, suppoost en plaatje. Speciaal voor de tentoonstelling ontwierp Engels een gehele zaal keurig gestoffeerd met kamer breed tapijt waar een stuk van 1.25 vierkante meter is uitge sneden. Dat uitgesneden stuk is te ruste gelegd in alweer zo'n zwarte kist. De kisten, toestellen en toestanden vallen overigens alle op door him keurige con structie uit mooi materiaal (for mica. hout. chroom enz.). Als het geen onzinnige zaken waren zou men ze zo kinnen onder brengen in een modern waren- - huis waar ze niet uit de toon,, zouden vallen. Daarom een kunststuk Dat is met Engels wel anders geweest in de tijd dat hij nog slecht uitgevallen of slecht her stelde, tooh altijd slordige pro dukten maakte. Zijn kunstwer ken moeten dan ook een prijs' opbrengen zoals blijkt uit het opschrift op een der van, een EPO-produkt van aluminium. Op een luikje eronder staat «in Engels uiteraard): Op 28 mei 1968 kost dit stuk 4344.— 1200.— 502.92 D.M. 4777.30 Daarom is het kunststuk Aan Engels* vroegere tijd her inneren een tweetal bad con structed canvasses, stukken lin nen die Inderdaad beroerd ge construeerd zijn. Bad construc ted is ook de catalogus, het om slag heef t de neiging los te latèn en de frontpagina van die om slag is-op de achterkant terecht gekomen. Het is wel een lekkere dikke catalogus, daartoe werden er 48 lege pagina's in opgeno men. Hele mooie pagina's van mooi papier. Echt een genoegen om door te bladeren. De tentoonstelling begint met een zaal waar keurige opschrif ten te bestemder plaatse zijn aangebracht. Die opschriften (ln Engels) luiden b.v. ..Hang dit plaatje bij de deur" of „Hang dit plaatje bij een stopcontact In die zaal is ook een telefoon. IN STEDELIJK MUSEUM TE AMSTERDAM keurig verborgen achter een luikje. Normaal is dat luikje ge sloten. maar nu moest het ge opend blijven vanwege „Hang dit plaatje bij een telefoon". Op de openingsavond was er telkens weer een suppoost die het luikje toch dicht deed. De man beeft van Engel6' kunst niets begrepen. V». (Van iekredactu i EINDHOVEN De grote betekenis van de hobby voor de ontwikkeling van de technische wetenschap is ons wederom duidelijk geworden, toen wc bij Philips keken cn luisterden naar dc elektronische piano. De idee daar voor is afkomstig van de heer P. R- Dijksterhuis, die al in de dertiger jaren met plannen voor een elcktrisch- meclianischc piano rondliep. Na we reldoorlog 11 zag liU door de ontzag wekkende evolutie cn de daarmee ge paard gaande transistorisalie geheel nieuwe mogelijkheden voor het instru ment zijner verbeelding. Van 1950/1957 was Dijksterhuis tech nisch directeur van Philips' Phonogra- fische Industrie toen ging hij. om gezondheidsredenen, met vervroegd pensipen. Doch toen ook Kreeg hij de gelegenheid zijn hobby uit te leven, ge assisteerd door de heer T. Verhey, die na Dijksterhuis overlijden in 1967.de piano voltooide. Deze laatste w^s het. die ons de geheimen ervan onthulde en de betekenis van het instrument voor onze moderne samenleving schel ste. Wat ons daarin opviel? Primair de nederigheid van de weten schapsmens. Hij zag het niéuwe in strument vooral als een vervangings middel dienstbaar aan en nodig voor het aanpassen aan een modern leef patroon, veroorzaakt door woningom standigheden flats waarin het erop aankomt zijn evenmens zo min mogelijk te hinderen. Bruikbaar, mede vanwege de toepassing van de kopte- NA TIEN JAAR RESEARCH REËLE MUZIKALE AANWINST iS transportabel en ongevoelig vc peratuur en vochtinvloeden. Dit wat de sociale betekenis ei treft. ■van be- Enthousiast werd hü eerst, toen hU dc technische kanten van deze verworven heid benaderde, toen hy vertelde, wat •r allemaal gedaan «as. wat een Berg -esearchwerk men bad verricht, om de .rare pianotoon te benaderen, het juiste lellen, dat dat zo geestdriftig exposé in/.e twylel aan het object juist ver lootte, dat we dit object als het dan Oók een voordcel van de elektronische piano: desgewenst klinkt de muziek alleen door de koptelefoon. Pianostudie hoeft anderen dus niet te hinderen. lefoon in scholen, waar de ruimte be perkt is. Of, zoals hij het zo aardig formuleerde: „De elektronische piano is in eerste instantie niet een bedreiger van het traditionele instrument, doch een partner". Ze behoeft weinig gestemd te worden, is kleinea: van omvang, gemakkelijker Gelukkig voor ons bleef het niet bij praten: er werd ook nog gespeeld. Vrij langdurig zelfs. Toen kwam voor ons de grote verrassing: de elektronische piano bleek voor ons meer piano dan het elektronische orgel orgel is. 'Reactie, door de ontwerper terecht als compliment aanvaard. Maar dat com pliment was onvolledig, al luisterend kwamen we tot de slotsom, dat deze elektronische piano een geheel eigen waarde bezat. Hy lijkt met haar klank- en kleurmo- gelykheden opvallend veel op de kla vieren van vóór 1840, toen de baskant. veel meer dan dit bjj de later gebouwde instrumenten bet geval is, transparan ter klonk. Het zou daarom do (artis tieke) moeite lonen de capaciteiten van de elektronische piano eens met de potenties van oude klavieren van het Haagse Gemeentemuseum te laten wed ijveren misschien gaat dit nog wel eens gebeuren met een speciaal pro gramma. waarin aan muziek van Mozart tot en mei Schumann moei worden gerealiseerd. Voor één ding moeten we u aan het slot van onze beschouwing waar schuwen: bestel niet direot deze elek tronische piano. Het zal immers nog geruime lijd duren, eer ze in produktie

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1969 | | pagina 9