„In Utrecht kaarten ze de boel door elkaar"
ZEVEN DAGEN IN BED
VOOR DE WERELDVREDE
PROF. DR. F. HAARSMA OVER STUDENTENPAROCHIE
q?
KARDINAAL ALFRINK
MOEST WEL OPTREDEN
:n
Echtpaar
heeft dubbel
loei:
ibreren en
isi-naar laten
jroeien...
mensen
wat een
mensen
SELECTE INSEKTENSEKTE WIL SUITE
VAN LENNON ONTSMETTEN
45T.
Zondag in Utrecht
geen eucharistie
VERDRIJF
VERKOUD
HEID /0\
*A 4 WOENSDAG 28 MAART 1969 'Ai Cittë.L TAGINA,
AMSTERDAM Daar liggen ze
dan. 19 meter boven AP. vorste
lijk opgebaard onder de kanarie-
tweepersoonsdeken van de
identiële suite in het Amster-
>e Hilton. Links John Lennon
vitte pyjama met ingeweven
iedereen op zjjn doodsbed
zou willen tekenen. Uit zijn
lorstzak hangt een witte tulp ver-
:tig omlaag, zjjn bleek, ovaal
gladiolei
Gladiolei
arat 4.
i Veyagi
rand 4.f
"riendsh:
10. JohE
Lte SI;
t 33-3'
iing i
i de 1
gedonderd en nu voorlopig het
id moet houden. Gewoon dus een
irdige jongen, die sterk bijziende
ior zijn ronde ziekenfondsbril het
del gesnap van filmers, fotografen
n journalisten gadeslaat. Naast
nderuit gezakt tegen de cen-
rale verwarming de Japanse Yoko
Ino, die hij enkele dagen geleden
Gibraltar trouw voor een fraai,
ig leven heeft gezworen. „Een
>oie plechtigheid", zegt hij op
wekt, „een plechtigheid vol emo-
s. Het heeft me sterk aange-
'oko Ono is op deze middag
rooralsnog tot aan de korte,
•edrongen hals gehuld in een
ngestreken witte pyjama met
;antjes van broderie. Ze heeft
hoogte
de navel in de stugge stof
lestoken, uit welke benijdens-
tardige positie de bloem ook al
edrietig over de zuivere scheer-
deken hangt. Ze glim-
acht welwillend en deelt des-
levraagd mede, dat zij en haar
echtgenoot druk doende
lenken voegt ze er nog aan toe,
j dit doen voor de vrede,
•rede in het algemeen, de
in het bijzonder". John
eeft het trouwens nog ten over-
et Engelse degelijkheid
stuk geel karton ge-
.00 jchilderd, dat hij met plakband
de ruit heeft gedrukt.
BED-PEACE" staat er op. Tevens
uilen zij hun wittebroodsweek
Amsterdam benutten om hun
ir te laten groeien. Dit met het
og op diezelfde vrede. John heeft
et duidelijk op het tweede bord
eschilderd: HAIK-PEACE. Op
manier slaan zij twee vliegen
één horizontale klap zonder
ich buitensporig druk te maken,
hebben daardoor alleen
i x* -iuu ie* hoofd ontbloot, wat voor de
Trnr^H^Jamengestroomde persvertegen-
rIwvMwïicrojv? uit Engeland, Duits-
Nederland een lelijke
iffpiVWiKv3e8envaUer is- Maar allé, het valt
Kaffriinon HM ifi ïnrfprHnaH
d. Eei
-110, Blen-
65, Queei
doorn 180
0, Promi
alles pei
let is dinsdag 25 maart 1969, de
'ijfde dag van een lente, die met
Golde:Nn tuberculeuze zon de hoofdstad
225-250
Fans op scherp
in een brekelijk waas heeft gehuld.
Buiten vóór het bordes van Hilton
staan de fans op scherp met de
bloknotes en de ballpoints, maar
de portier heeft strenge instructies
gekregen van de opgeblazen body
builder, die het onbereikbaar idool
al vanaf Gibraltar beschermt. Het
echtpaar koestert alleen het ver
langen om diep onder de wol met
Amsterdam te communiceren en
heeft daar geen pottenkijkers bij
nodig. „De tijd, dat ik serieus
meende te kunnen vibreren door
iemand een hand te geven", zegt
John glimlachend, „ligt alweer ver
achter me. Wij doen het nu via
de creatieve vibratie. Wij blijven
nu zeven dagen in bed liggen
voor de vrede en op die manier
hopen we ertoe bij te dragen, dat
de wreedheid uit de wereld wordt
gebannen. Door onze aanwezig
heid hier in Amsterdam geven wij
Holland de kans om met ons mee
te vibreren. Geloof me, daar hoeft
echt geen fan voor naast mijn bed
door middel van de moderne
media: televisie, radio, pers".
Zo, dat heeft hij weer keurig
gezegd. Hij vouwt de handen en
zakt tegen de verwarming. Het is
onduidelijk of hij op
vibreert of zich allee
selt.
Lachertje
Is hq niet bang, dat de pers zün
nobele bedoelingen verkeerd zal
uitleggen en er een lachertje van
John knikt. Yoko antwoordt: „Als
dat het slechtste is, wat we met
deze persconferentie bereiken, ik
evreden. Er wordt toch al zo
weinig gelachen in deze wereld.
Kimt u zich iets fijners voor
stellen dan mensen te laten
lachen?"
John sluit de ogen, voegt eraan
toe: „Laten we aannemen, dat de
journalisten onze woorden ver
draaien en dat ze ons belachelijk
zullen maken. Dan zijn er altijd
nog de foto's en de films en die
liegen niet. U kimt wat dat be
treft rustig uw gang gaan, want
de echte vrienden, die op dezelfde
golflengte vibreren als wij, zulleft
ons toch begrijpen".
„Vibreren", zegt Yoko langzaam,
„wij lopen al lang met het idee
rond om de Albert Hall in Londen
te huren en dan op het toneel
alleen ons haar te laten groeien".
„Een prachtig idee", meent John,
die opeens rechtop in bed zit, „het
enige wat ik wil is mijn eigen
leven leiden. Er zullen altijd
mensen zijn, die mij begrijpen.
Wij maken van ons hele bestaan
een happening, een feestelijke ge
beurtenis. Dat is onze manier om
met de wereld "in contact te
Slinkse wegen
twintig journalisten, die op een
hoger gelegen etage veertig mi
nuten hebben gewacht op hun
kans om uit volle borst mee te
vibreren. Tevoren hebben zij aan
een Hiltonportier hun perskaart
moeten tonen, want de fans liggen
op de loer en proberen langs
slinkse wegen mee te ontstijgen
aan het gronderig gesappel van
het aards bestaan. In totaal
hebben zich tegen twee uur dertig
fotografen, zevenenveertig jour
nalisten en veertien vertegen
woordigers van de Hilversumse
zuilen gemeld. Iemand roept: „Als
je biet beter wist, dan zou je
denken, dat h?t gaat om een na
tionale inzamelingsactie voor
Biafra".
Om kwart over twee komt Hans
Boskamp. ex-voetballer, ex-
zanger, nu adjunct-directeur van
Johns' platenmaatschappij Bove-
ma, de eerste groep halen. Bij de
tochtdeur vraagt een zenuwachtige
heer op hoge toon om de pers
kaarten. De samenkomst krijgt nu
de grimmige allure van een af
gedwongen excursie in Ford Knox.
De eerete, die na twaalf minuten
met een rood, bezweet voorhoofd
terugkeert in het voorgeborchte,
weet te melden, dat de presiden-
tiëlé suite, die Boskamp raison
van 218 gulden per dag, inclusief
bediening en BTW heeft gehuurd,
verdacht ruikt naar wierook. "Men
wil hem in dit stadium niet
tegenspreken, maar neemt wel
aan, dat zich gewoon een priester
arbeider tussen de eerste groep
bevindt. De man geeft vervolgens
een beschrijving van het interieur,
waarbij spontaan weer de zweet
druppels op zijn voorhoofd komen.
„God bewaar me", roept hij bijna
snikkend, „stel je voor, die twee
in bed en wij er omheen. Dat kan
toch niet".
„Bloot?", vraagt een redacteur van
één van de christelijke omroepen
hoopvol. Het is hem aan te zien,
dat hij er een zeer hard hoofd in
heeft.
„Vergeet het maar", zegt de
kneuterig
komst van
die hun bedlegerige hopman
Beatle-image
De vragen en de antwoorden, die
in de volgende zestien minuten
door de vrijwel geheel ontmantelde
suite zweven, hebben alle het
soortelijk gewicht van een zeep
bel.
Vraagje: „Wat denk je van je
John: „Image. Daar denk ik niet
over. Die hebben jullie gemaakt,
niet ik. Als ik een bril met groene
glazen draag, doe ik dat, omdat
ik het prettig vind. De rest is
fantasie van de buitenwacht. Ik
heb een Beatle-image, een
Lennonimage, een Johnimage, wat
Terzijde van Yoko: „John is één
van de grootste figuren, die ik in
deze wereld ken".
John valt daarop spontaan in
de kussens, plukt aan zijn baard
en zegt: „Mijn hemel, ik houd van
Ander vraagje: „Bent u rijk?"
John: „Het is maar, wat u onder
rijk verstaat. In sociale zin moet
ik „ja" zeggen".
Vraagje: „En in andere zin?"
Make love
Een lichtelijk getergde journalist
informeert vervolgens, wat er
waar is van het bericht in de
Daily Mirror van dinsdagmorgen,
dat John en Yoko het plan hebben
om elkaar in het openbaar lief te
hebben.
John fronst de wenkbrauwen.
„Wat stond er dan precies?",
vraagt hij aarzelend.
„They want to make love", repro
duceert de journalist vaardig.
„Ah juist", zegt John, „het gaat
er nu alleen om, wat je daar
onder verstaat".
„Dat stond ook in de Daily
Mirror", herinnert de journalist
zich.
John schudt het hoofd. „Je kunt
love op zoveel verschillende ma
nieren maken. Maar voor wat u
bedoelt zijn wij toch geloof ik net
even te gereserveerd. Misschien
produceren we nog wel eens iets
dergelijks voor anderen".
Aandoenlijk vraagje: „Wilt u
samen een baby?"
Yoko: „Het zou eigenlijk wel mooi
zijn om er hier in Amsterdam
voor te zorgen. Het is een heer
lijke stad, waar een hoop gebeurt.
De provo's, de witte fietsen". De
kring knikt. Laat haar maar.
Welwillend reageert John ook op
een directe stoot onder de gordel.
„Heeft u er al over nagedacht,
hoe het met de vrede moet, als u
nog eens van Yoko Ono gaat
scheiden?"
John schudt bedachtzaam het
hoofd. „Daar denken wij niet aan.
Je denkt toch ook niet aan de
dood. We hebben al de grootste
moeite om zeven dagen aan één
stuk in bed te blijven. Heus, dat
is moeilijker dan u denkt. Ik heb
in India ook gedaan. We be-
offer
i het s
i de wereld, in het
Sterfelijke geur
Op dat moment zegt Boskamp:
„Ik wil niet rot doen heren, maar
er zitten nog anderen boven, die
ook graag naar binnen willen".
Men knikt, men staat op, John
schudt feestelijk de uitgestoken
handen. Yoko kirt. Vibratie", zegt
Van de tulp op haar nachtjapon
valt een spierwit blad op de deken.
Uit een luidspreker sijpelt de
motregen van klagelijke muziek,
die Ravi Shankar aan zijn gitaar
heeft ontlokt.
De sterfelijke geur van de se
ringen in de hoek is opeens on
dragelijk.
„Als jullie weg zijn, laat ik thee
boven komen", deelt John handen
wrijvend mee.
Over de vrede durft niemand
meer te spreken.
bij
„als iedere Nederlander
lag, hadden we nou geen
bevolkingsvraagstuk".
Hilton-krochten
Het wachten duurt lang, de
spanning stijgt. Een ober, die
steeds nieuwe bladen met ver
snaperingen aandraagt, vraagt of
iemand een handtekening voor
zijn zoontje kan versieren. De
prijs wordt onmiddellijk af
gemaakt op twee glazen pils en
een jonge jenever.
Om kwart voor drie mogen de
eerste vertegenwoordigers van de
schrijvende pers afdalen in de
tócht en verzoekt de heren in
kring rondom het bed te gaan
zitten, vanwaaruit Lennon en Ono
stralend toekijken als kinderen
op sinterklaasavond. Door deze
gedwongen sit-downactie krijgt
de persconferentie op slag het
Het Amsterdams bedsermoen van John Lennon en
Yoko Ono, door het echtpaar bescheiden omschreven
als een happening op internationaal niveau, kreeg
onverwachte concurrentie van de hoofdstedelijke
footgraaf Cor Jaring, die al eerder in de lage
landen opzien baarde a\s promotor van een nieuw
soort wereldkampioenschappen, waarin iedereen
mag doen, wat hij wil. Jaring, maandagavond nog
in beschonken toestand door vier Hïltonportiers de
straat opgewerkt, verscheen gistermiddag weer
monter op het Beatlefront, ditmaal als stuwende
kracht van de Insecten Secte, een klein, select
genootschap, dat door middel van zakjes blauw en
ontwenningskuren voor boeren de vervuiling en
vergiftiging van de aarde wil tegengaan. Aan het
echtpaar Lennon wilde hij de immuum-blauwe
vlag van zijn secte aanbieden en tevens had hij het
voornemen om de presidentiele suite van Hilton
met twaalf zakjes blauw te ontsmetten. Waarom
„Omdat Lennon een beatle is en beatle betekent
kever. Het is bekend, dat ook de kever ten dode is
opgeschreven. Daarom gaat die jongen me aan het
hart. Ik wil hem helpen".
Jaring, die onthulde, dat zijn secte a. raison van
tweeëneenhalfduizend gulden alle zakjes blauw
heeft opgekocht, die nog in Nederland voor handen
waren, wacht nu een gunstig tijdstip af om zijn
ontsmettingsplan ten uitvoer te brengen. „Ik moet
daarvoor alleen zijn", legde hij' uit, „want als
iedereen dezelfde foto gaat maken, zit er voor mij
geen poen meer in. Onze secte heeft overigens ook
het plan John Lennon te onderscheiden voor zijn
nobel strevenHij kan kiezen uit een opwindbare
wisselvlinder en een verzilverde tafelbus met
DDT". Over zijn wereldkampioenschappen kon hij
nog mededelen, dat inmiddels duizend Nederlanders
hebben Ingeschreven. Hun handelingen variëren
van het Europees record paal zitten tot volmaakt
verdekt opstellen. In afwachting daarvan heeft hü
nu het plan om verkleed als ober door te dringen
tot de presidentiële suite en jeukpoeder in het bed
van het echtpaar Lennon te strooien. „Dan moeten
ze hun bed wel uit", zegt hij stralend, „en dan heb
ik pen wereldprimeur. Poen, jongen, daar gaat het
ider hard-
vervoli
spelver
""H'iji
d.
NIJMEGEN Prof. dr. Frans
laarsma, hoogleraar in de pastoraal-
teologie aan de universiteit te
imegen en oecumenisch deskundige,
grote lijnen eens met het
leleid van kardinaal Alfrink ten
ia ipzichte van de Utrechtse studenten-
lastores. Alleen bij enkele aspecten
de uitvoering ervan zet hij een
Taagteken.
Tijdens een vraaggesprek, dat wij met
sm mochten hebben, distantieerde prof.
aarsma zich duidelijk van het Utrecht-
experiment zoals dit heeft plaats
vonden. „Natuurlijk is het goed, dat
pogen ons in eikaars eucharistie-
'ieringen in te leven. Wanneer dat leidt
bepaalde vormen van intercommunie,
i vind ik dat prachtig. Maar we moe
de bestaande liturgische tradities
t gaan verbasteren en verminken,
ilkaars vieringen intact latei
i eigen vorm als authentiek erkennen
Utrecht kaarten ze de boel dooi
lar. En dat is geen dienst aan dc
KERKORDE
Een
l), Rijndij
veg, Hai
raat, Ni
an, Toll.
Itmanstra;
traat,
ten van zijn bezwaren legen het
Jtrechtse experiment is, dat het al te
ijk emakkelijk over de kerkordelijke be-
iag palingen heen loopt. „Neem de dominee,
D lie voorging in de Utrechtse eucharistie-
licc iering. Wij erkennen hem volmondig
en.' Is ambtsdrager in zijn eigen kerk, een
tal ;erk, die ik graag als een kerk van
'ai Ihristus wil erkennen. Maar dat betekent
iog niet, dat hij ook als ambtsdrager kan
'Ptreden bij ons. Als we dat toelaten
rijgen we een grote verandering. Kerk-
rijgen we een groie verai
raat, Muj irdelijke bepalingen zijn er mei J5H
'de liets. Ze kunnen achter liggen bij de
- oncrete geloofsbeleving en moeten dan
DT 'ok regelmatig herzien worden. Maar
lat moet wel ordelijk geschieden. Anders
tomen w« in een grote chaos terecht".
Een en ander betekent niet, dat prof.
"nrsma iedere vorm van open commu-
of intercommunie afwijst. De stelling.
we met gezamenlijk eucharistie-
ren moeten wachten, tot de eenheid
laan, Lodf
b. Verwej
rm, Gortei
it, HoflaaL
E, Duinhol
of, Telden
it Kastein
iemelstraat
een feit is geworden, acht hij in haar
volstrektheid onhoudbaar. „In het decreet
over het oecumenisme", aldus Haarsma,
.wordt erkend, dat de eucharistie zowel
openbaring van eenheid is als een weg
ernaar toe. Wel moet er bij hen, die de
eucharistie vierén, reeds een zekere
eenheid bestaan, zowel in de geloofs
overtuiging als in het kerk-zijn".
Over deze eenheid blijkt prof. Haarsma
genuanceerd te denken. Hij weet, dat er
rond de eucharistie nog altijd theolo
gische twistvragen zijn, die niet werden
opgelost. Niettemin ziet hij in het geloof
Minder gelukkig Is hü met de sancties,
die de kardinaal op de pastores heeft
toegepast. „Ik kan me voorstellen, dat
de kardinaal priesters, die zich formeel
verzetten tegen de eenheid in de catho-
voorlopig in de uitoefening
achterhaald zou willen noemen".
Op mijn bemerking, dat de kardinaal
het eerst zonder sancties heeft geprobeerd
en dat die poging op niets is uitgelopen,
zeker opzicht met hem te doen. Ik dacht
bij mezelf: dit heeft hij niet verdiend.
Een man, die zoveel heeft gedaan om de
vernieuwing van de Kerk mee te vol
trekken, heeft recht op ons diepe respect.
En ik vind het niet van respect getuigen,
als r
1 dwa
5 tegen hem ingaat".
ONZORGVULDIG
Ook over het optreden van
Van Veen, die het verbod van de
kardinaal naast zich neerlegde, is prof,
Haarsma weinig te spreken. „Ik had
liever gezien, dat hij het niet gedaan had,
ook al kan ik me voorstellen, dat hij zich
zeer verbonden voelde met zijn katho
lieke broeders in de Utrechtse gemeen
schap. Wat meer zorgvuldigheid
zeker op zijn plaats zijn geweest. Laten
in gaan ze daardoor niet lijden
zekere gezichtsverenging? Het valt mij
op, dat zij bepaalde dimensi
vraagstuk veronachtzamen,
zeker de moeite waard zijn"
Vanzelfsprekend gaan onze gedachten
I naar de naaste toekomst: hoe zal het
verder gaan, in welke richting zal
oplossing van het conflict worden
gezocht. Pre
Ha;
van katholieke en reformatorische chris
tenen voldoende ruimte en beweging, om
nu reeds tot open communie en inter
communie over te gaan, bij voorkeur op
plaatselijk niveau, wanneer de gemeente
eraan toe is. „De twistvragen waarover
wij het hier hebben, zijn niet op te los
sen", meent Haarsma. „Wel kan men ze
in de beleving als achterhaald ervaren.
Wij zijn op weg naar een nieuwe consen
sus, die bescheiden en armoedig van,
formulering zal zijn maar die beter dan
de traditionele theologie ons geloof van
nu zal verwoorden".
SANCTIES
Terug naar het Utrechtse experiment.
Wij vragen prof. Haarsma, wat hij denkt
van hel verbod, dat kardinaal Alfrink
samen met de andere bisschoppen over
dit experiment heeft uitgesproken. „Ik
kan er erg goed inkomen", is het ant
woord. „Ook al vind ik, dat de bisschop-
Den ruimte moeten laten voor het
i open gesprek de g
aan het ontgroeien waren. Mijns inziens
had hij kunnen volstaan met de ver
klaring, dat hij de Utrechtse pastores,
wanneer ze tegen zijn verbod in door
zouden gaan. niet meer als met hem ver
bonden ambtsdragers zou kunnen be
schouwen. Daarmee had hij in de grond
hetzelfde gedaan en hetzelfde bereikt.
Het zou getuigd hebben van een meer
pastorale visie en van een beleid, dat
zich uitdrukkelijk baseert op pastorale
motieven. Bovendien zou hij er goed aan
hebben gedaan, meteen een collegiaal
overleg in het vooruitzicht te stellen,
waarin de zaak kon worden besproken
en tot helderheid gebracht".
Overigens heeft prof. Haarsma er
behoefte aan, kardinaal Alfrink in de
kern van zijn beleid bij te vallen. „Toen
ik hem gisteravond voor de televisie zag
een veel-geplaagd man had ik ln
opgedaan, wat waren de gemaakte fou
ten en de opgetreden tekorten. Als men
dat scherp voor ogen heeft, moet het
mogelijk zijn de weg naar een oplossing
Verder weg ligt het officiële beraad
van de kerken over de erkenning van
eikaars ambt. De gebeurtenissen in
Utrecht kunnen het verloop van dit
beraad bespoedigen. „Op synodeniveau
ligt het nogal moeilijk", erkent Haarsma.
„Maar plaatselijk worden vorderingen
gemaakt. Zo heeft de centrale kerkeraad
van Utrecht, na aanvankelijke weigering,
pastoor Kamphuis als voorgangei
de barrière te slechten".
van de parochieraad van Utrecht bq
prof. Haarsma praten, om t« zien wat er
conflict
de kardinaal en de Utrechtse
studentenparochie.
hebben: vol sympathie
naar openheid, ruim in zijn theologische
opvattingen, progressief in zqn pastorale
benadering. Maar tcgelqk een man, die
Dr. ALFRED VAN DE WEIJER
Ook Eindhoven
in opspraak
UTRECHT Zondag a.s. zal in dc
Utrechtse studentenparochie geen eucha
ristie worden gevierd. De studenten
pastores zullen zich houden aan het ver
bod van kardinaal Alflink, hun priester-
lUke functies uit te oefenen. Er zal een
woorddienst worden gehouden met daar
op aansluitend een discussie over de
situatie, ontstaan na het ingrijpen van
de kardinaal. De plechtigheden van de
Goede Week zullen in ieder geval door
gang vinden.
De parochieraad heeft N. J. M.
Vendrik, die jarenlang studentenpastor
in Utrecht is geweest, bereid gevonden
om op Witte Donderdag, Goede Vrijdag
en Pasen de liturgie te verzorgen.
Donderdag zal in Huize Cunera een
hearing worden gehouden, waarin van
gedachten zal worden gewisseld over de
moeilijke communicatie tussen parochie
en bi9dom, die tot de huidige impasse
heeft geleid. Intussen heeft bisschop J.
Bluyssen van 's-Hertogenbosch zich uit
gesproken over de gemengde diensten,
die in de Eindhovense studentenparochie
worden gehouden. De letterlijke tekst van
zijn verklaring luidt:
1. Sinds geruime lijd wordt binnen
de studentenparochie van Eindhoven op
weekdagen een eucharistische dienst
gevierd, waarin een katholiek priester
en een protestantse voorganger samen
celebreren, in die zin, dat beiden afwis
selend de teksten zeggen en de han
delingen verrichten (anders dus dan in
de studentenparochie van Utrecht).
2. De bisschop is hiervan van het begin
af op de hoogte geweest. De bezwaren
die hij koesterde, zijn in contacten met
enkele van de betreffende studenten
pastores aan de orde gesteld. De bis
schop heeft ook bevorderd, dat de
vragen rond deze vieringen op de agenda
kwamen van het pastoraal beraad der
Kerken in het zuiden, waar de kwestie
op dit moment nog in behandeling is.
3. Om onjuiste Indrukken weg te
nemen, die door een publikatie in het
Brabants Dagblad kunnen zijn gewekt,
moet uiterlijk worden vastgesteld, dat
de bisschop nooit zijn instemming heeft
betuigd met deze wijze van concelebra-
an voorgangers van verschillende
Kerken. Hij heeft langs de weg van ge-
'z en overleg gezocht naar verhel-
ig van de vragen rond dit experi-
f ADVERTENTIE)
met [<y
WITTE KRUIS
Poeders, tabletten, cachets.
Actie tegen
minirok in
Zuid-Afrika
PRETORIA. (Reuter) Een leraar ln
de Zuidafrikaanse stad Pretoria is een
campagne begonnen tegen minirokken
en bikini's. Hij zegt de oorlog te hebben
verklaard aan „naakte vrouwen". Vol
gens hem zijn droogte, vliegtuigongeluk
ken en spoorwegongevallen een straf van
God voor wat hij dc „zedenloze mode"1
in Zuid-Afrika noemt. De leraar wil dat
minirokken en bikini's bij de wet wor
den verboden.
