ook
VOOR
JOU
■tamla
timmert weer aan de weg-
the disc turners - leiden
mopje
voor de kinderen
ZATERDAG 1 MAART 1989
Ingepast In het geheel. Het immense orkest
vroeger slechts onbeduidend op de achtergrond
komt nu sterk naar voren, terwijl hetzelfde ge
beurt met het koorwerk. De zang van de solo
artiest, bijvoorbeeld Diana Ross, is nog steeds
het belangrijkste, maar het koor overtreft zo nu
en dan op bijzonder geraffineerde wijze. Kon het
vroeger voorkomen, dat de bas totaal onbelang
rijk was t.o.v. bekkenslag, op dit moment geeft
de bas het dwingende ritme aan, terwijl de bek
kenslag slechts een soort tegenritme vormt. Deze
nieuwe trend in de Tamla-Motownstal is vooral
te danken aan de uiterst commerciële wijze,
waarop de huidige arrangeurs van dit label hun
werk doen. Vroeger en dan bedoelen we echt
niets denigrerends werd dit uitsluitend gedaan
door Brian Holland en Lamont Dozier, die tege
lijkertijd, samen met Eddie Holland, zorg droegen
voor het componeren van de nummers.
Het is natuurlijk goed allies in één hand te hou
den dat waren deze heren ook van mening
maar daar kleeft het gevaar aan, dat alles een
zelfde gezicht krijgt. En dat gebeurde in het ver
leden veel met de Tamla-Motownprodukties. De
eerste nummers van de Supremes bijvoorbeeld
waren bijna Identiek zowel qua compositie
als qua arrangement. Dat is iets, dat de Ameri
kaanse platenverzamelaars graag voor lief ne
men. Maar in Europa trapt men daar niet in. Van
hetzelfde laken een pak is het met het FourTops-
repertoire. Een plaat als „Daydream believer"
de laatste release ademt dezelfde sfeer uit
als da succesvolle eersteling „Reach out I'll be
there". Natuurlijk is het onzin om te beweren, dat
Hollahd-Dozier-Holland met hun muzikale ontwik
keling zijn blijven steken in de begintijd van de
Supremes. Dat bewezen nummers als „Reflec
tions" en „In and out of love" wel afdoende,
dachten wij. Maar zij hebben nu eenmaal de
acommerciële eigenschap om te lang te blijven
voortborduren op een bepaald patroon. Vandaar
ook, dat wij uiterst blij zijn, dat zij eindelijk zelf
hebben ingezien, dat een frisse wind in hun pla-
tenstudio's de kans op nieuwe Tamla-Motown-
successen alleen maar groter kan maken. De hit
noteringen van Diana Ross Supremes, Temp
tations, Stevie Wonder of Marvin Gaye zijn dan
ook op de eerste plaats te danken aan het feit,
dat zij hun monopoliepositie hebben willen opge
ven. Juist deze week kwam er een drietal elpees
uit, die een uitstekend beeld geven van de nieu
we Tamla-Motowntrend. Hieronder volgt een
summiere I
1 „Love Child" Diana Ross The Supremes.
Het wereldberoemde trio begint deze negentien
de elpee (doe het hen maar eens na) met de
grandioze titelsong om vervolgens via „Keep an
eye", „How long has that evening-train been
gone", „Does your mama know about me" en
„Honey bee" (wat een verrukkelijk vocaal num
mer) te belanden bij „Some things you never get
used to". De b-kant biedt het overweldigende
..He's my sunny boy", „You've been so wonder
ful to me", „Chains of love", „You aint't livin' till
you're lovin", „I'll set you free" en „Can't shake
it loose".
2. Diana Ross The Supremes join The Temp
tations". Eerste elpee, waarop twee wereldbe
roemde formaties elkaar vocaal terzijde staan.
Enkele maanden terug zijn we al eens uitgebreid
ingegaan op deze samenwerking. Vandaar, dat
wij zullen volstaan met een opsomming van de
nummers: „Try it baby", „I second that emotion",
Sweet inspiration", „Then" en „The im-
dreams".
,For once in my life" Stevie Wonder. De
,,Ain t no mountain high enough", „I'm gonna kleine, blinde zanger begint met de inspirerende
make you love me", „This guy's in love with titelsong, om via het ondeugende „Shoo-be-doo-
you „Funky broadway", „I'll try something be-doo-da-day" te. belanden bij het indrukwek-
kende „You met your match". Stevie's vocale
kracht, de intensie van zijn stem, maken num
mers als „Sunny", „God bless the child", „I'm
more that happy" en „The house on the hill" tot
een onvergetelijk zanggebeuren. „I'd be a fool
right now", ,,A'n no lovin", „Do I love her", „I
wanna make Her love me" en „I don't know why"
completeren het twaalftal songs op deze indruk
wekkende zwarte schijf.
Als we er de hitlijsten van de afgelopen weken op
nakijken, komen we regelmatig produkten van het
Tamia-Motown label tegen. Nummers als „Love
child" van Diana Ross The Supremes„I heard
it through the grape-vine" van Marvin Gaye en
I'm gonna make you love me" van Diana Ross
The Supremes The Temptations bereikten voor
hun doen uitzonderlijk hoge noteringen. Niet zo
lang geleden namelijk hooguit twee, drie
maanden was het voor die platen bijna onmo-
lijk om een Nederlandse hitnotering te forceren.
Reflectionsvan Diana Ross The Supremes.
promise to wait my love" van Martha Reeves
The Vandellas of „Yesterday's dreams" van de
Four Tops om er een paar te noemen, bleven
hoe goed van kwaliteit ook steevast in onze
topparade.
Waar ligt de oorzaak van de plotselinge popula-
riteitsverschuiving? Bij de plugging van Radio
Veronica? Zeker niet, want deejays als Rob Out,
Jan van Veen en ex-Joost de Draayer hebben al
tijd al een zekere voorkeur getoond voor de
Tamla-Motwnprodukties. Zijn de liedjes dan be
ter geworden? Ook dat kan in twijfel getrokken
worden, aangezien nummers als „Reflections" of
„In and out of love" (beide v. Supremes) ver uit
steken boven de gemiddelde compositie. Nee,
de voornaamste oorzaak moet gezocht worden
in de arrangementsveranderingen, die de laatste
tijd bij Tamla-Motown steeds meer naar voren
komen. De vibrafoon, vroeger bij o.m. „Where
did our love go", „Baby love", „Come see about
me" of „Love is here and now you're gone" stee
vast op de voorgrond, wordt momenteel beter
Elsje in
Kabouterland
Elsje wordt door moeder naar bed
gebracht. Haar ogen zijn klein van
de slaap. Ze heeft de hele woensdag
middag buiten gespeeld met haar
vriendinnetjes. Tikkertje, verstopper
tje en haasje-over hebben ze gedaan.
Moeder stopt Elsje goed onder.
Elsje mompelt nog zo iets van „dank
U wel, moeder" en valt direct in
Blaap. Elsje droomt.
Wat is dat! Een klein mannetje
met een donkergeel puntsmutsje op
staat voor haar bed. Met een ivoren
stokje geeft hij haar een tik op de
neus en Elsje ziet opeens, dat zij even
groot is als het mannetje. Elsje is
klein geworden. Heel klein. Misschien
maar 10 cm. 't Kaboutertje pakt
haar bij de hand. Samen klimmen
ze met veel moeite door 't raam naar
buiten. Daar hangt *n touwladder.
Voorzichtig gaan ze langs de ladder
naar beneden. Nu volgt er een lange
wandeling. Eindelijk komen ze bij
een grote slagboom. „Net of we in
een ander land komen", denkt Elsje.
De slagboom gaat open met kabou
ter Prikkebeen stapt ze kabouters-
land binnen. Een prachtig land. Hoge
populieren buigen in de wind. Dui
ven vliegen koerend rond. Elsje kijkt
haar ogen uit. Ze trekt Prikkebeen
mee naar een veldje waar slakken
gedresseerd worden. Dat moet ze
zien. De slakken doen op de maat
van zachte muziek iedere keer een
kruimpje vooruit. Het zyn 10 slakken.
Hun huisjes hebben ze even afge
legd aan de rand van het veldje. De
kabouter, Stuivervlug, die alles leidt,
tikt op de maat met de muziek mee.
Bij iedere tweede tik van 't stokje
moeten de slakken een hoorntje in
trekken. Het linker en het rechter
om de beurt. Het is heel moeilijk om
alles zo precies in de maat te doen.
Elsje weet dat wel van haar bal
letles. Ze ziet dan ook, dat af en toe
een slak zich vergist, maar dat vindt
kabouter Stuivervlug niet erg. Elk
begin is moeilijk. Opeens komen er
wel 30 vuurvliegjes aangevlogen. De
slakken vormen 'n cirkel en daarin
maken de vliegjes hun dansje. Met
sierlijke pasjes en de hoofdjes 'n beet
je gebogen dartelen ze lustig rond.
Dit alles is voor volgende week als
koning Goudoog zijn 50e verjaardag
viert, 't Kaboutercircus moet dan een
bijzondere voorstelling geven. Het
slakken nummer is 't sluitstuk. Als
de vuurvliegjes binnengevlogen zijn in
de piste, gaan de lampen uit. Het zal
dan juist lijken of 30 kleine lichtjes
'n walsje dansen. Elsje hoopt, dat ze
op de verjaardag van de koning er
nog is. 't Zal fantastisch worden. In
middels heeft iedere slak zfln eigen
huisje weer opgezocht. De oefeningen
zijn afgelopen. Ze zijn wel moe en
willen gauw een dutje doen. Maar
eerst krijgen ze van kabouter Stui
verhof nog een heei-lijk regenworm
pje als beloning. Daar komt alweer
'n groep aan. Een stel kikkers. Elsje
telt er 16. Ze brengen 4 ladders mee.
't Zijn akrobaten van het circus.
Twee kiltkers houden 'n ladder vast
en 2 andere klimmen vliegensvlug
de ladder op naar boven. Boven ge
komen slaan ze 1 been om het uit
einde van de ladder en zweven wel
10 keer in circelvorm rond. Je ziet,
dat ze donkergroen worden van in
spanning. Opeens wordt er gefloten.
De kikkers komen roets de ladder af.
Ze maken een buiging voor Elsje en
Prikkebeen. Dat waren nu nog de
enige toeschouwer. Elsje wil nog wel
langer kijken naar 'n volgend num
mer, maar Prikkebeen neemt haar
vlug mee. „Er is nog veel meer te
zien," zegt hij.
Wordt vervolgd.
Oplossing van de
vorige opgave
Armband - oorbel - zakdoek - vlieg
tuig - trompet - bloempot - naaidoos
- leesboek - dolfijn.
Het boek is gewonnen door: Yvon
ne Overdek, Hogewoerd 168, Leiden.
Jammer genoeg is er een foutje
in de opgave geslopen, maar de kin
deren die trombal in plaats van
trompet hebben ingestuurd, die heb
ik toch voor goed gerekend.
Hier volgen de namen van de juiste
oplossers (sters) Theo Koek, Zoeter-
woude; Janny, Loes, Sylvin Frediks,
Leiden; Ineke van Leeuwen, Zoeter
woude; Jan Disseldórp, R.A.Veen;
Ben v. d. Hulst, Oud Ade; Marja
Weeekers, Voorhout; Thony Huig-
sloot, R.A.Veen; Ron v. d. Meer,
R.A.Veen; Marjan v. d. Ploeg, Lei
derdorp; Sjors v. Klink, R.A. Veen;
Rosailen v. d. Poel, Zoeterwoude;
van Zoest, Zegveld; Ria v. Zoest,
Kees Koek, Zoeterwoude; Eugène
Zwetsloot, Hoograade; Sjaak v. d.
Star, Leiderdorp; Helma v. d. Zalm,
Noordwijk; Anneke Hillenaar, Hoog
raade; ReinaJda Bierman, Noordwyk;
Joyce de Gruyter, Rijpwetering. Ka-
rina de Gouw, Leo Kuiters, Jan
Paauw, Trudie Wessendorp, René
Wernars, Gerard Turk, Marcel
Fluitsma, Karin v. Britsum, Ernst
Jan? Diederik de Bruin, Wim Ba-
rendse, Karin v. Gleef, Edward Neu
teboom, Ronald Dickhoi'f, Yvonne
Timniers, Edwin Koree, Marjan Bro-
caar, Bertje Bavelaar, Rudie de Ro-
irtijn, José Zandvliet, Berco de Hei
den, Yvonne v. d. Meel, Guus v.
Buuren, Wouter Temmink, Jos v.
Schagen, Willie Steenbergen, Bennie
v. Dijk, Dick v. Giezen, José Am-
merlaan, Tonnie Kallenberg. Maris-
ka Kluivers, Josanne? Agnes Lodder,
Tineke Lamboo, Gé Peterse, Silvia
Jansen, Carla v. d. Berg, George de
Marvelde, Marga v. Bergen, Martin?
Vandaag weer een pluim voor de
derde klassertjes van de Antonius-
school, omdat ze zo keurig geschre
ven hebben. Zo maar doorgaan!!!
het net boven de leeuw uit. 't Was
raak! De leeuw zat gevangen en
brulde het uit. De mannen sleepten
hem naar de auto, die een eind ver
der op een pad stond.
Toen de leeuw opgeladen was, reden
ze naar de stad, waar hij in een kooi
gezet werd. Ze moesten weer verder
naar een stad waar een dierentuin
was. Onderweg stopte de auto even
tussen andere vrachtwagens. De
leeuw deed zijn poot tussen de tralies
van de kooi en pakte een vracht
wagen vast die naast hem stond. De
braken en de leeuw was vrij. Hij holde
kool begon te schuiven en klets-klats
de kooi viel op de grond, de tralies
naar een park, dicht in de buurt.
Daar zag hij een andere leeuw, zo
maar rondstappen, maar dat was
geen echte leeuw, dat was een
leeuwenvel, waar een man In zat.
Jullie moet weten, dat er die avond
in die stad een leeuwenfeest ge
vierd werd. Er liepen nog meer
leeuwen rond, met mannen er in. On
ze echte leeuw, hij heette Arhur, vond
dat wel leuk, hij wandelde rustig
mee en likte de andere leeuwen. Een
'paar mensen zagen dat en riepen:
„O, er is een echte leeuw bij?".
Ze werden bang en belden de die
rentuin op. 's Avonds gingen de leeu
wen naar een café. Er werd gedanst.
Arthur danste mee. Hij ging zelfs
op een stoel zitten, zoals de andere
leeuwen ook deden.
Daar kwamen de oppassers van de
dierentuin binnen. Dadelijk zagen ze
Arthur zitten. Ze gingen naar hem
toe, pakten een poot en begonnen met
hem te dansen. Maar ze dansten ach
teruit met hem de deur uit, waar een
groot sterk hok stond, klaar om hem
in te sluiten. Zo ging het vangen van
de leeuw heel gemakkelijk. Arthus is
allang gewend, in de dierentuin en is
heel gelukkig.
Silvia Jansen.
CORRESPONDENTIE Trip en Joep op stap
„Ja, er Is in die 2]/2 jaar heel wat
gebeurd." zegt dlsc-jocky Berry
Verhoef. Het duo ontstond naar
aanleiding van de behoefte in
Zuid-West, om voor jongeren
van 14 tot 16 jaar wat ontspan
ning te verzorgen.
Dat gebeurde met een acht watt
versterkertje, een pickup en een
microfoon, die haast niet te ver
staan was. Zo verkregen tech
nicus Theo Baak en ik wat be
kendheid in Zuid-West. Dit alles
geschiedde dan in het jeugd-
gebouw van de Anthoniuskerk,
het z.g. Honk.
Na de beginfase kwam er steeds
meer apparatuur. Twee pickups,
een zwaardere versterker, twee
microfoons, speakerboxen en
een demontabele bar. Hiermee
verschenen zij o.m. op bruiloften,
feestavonden en dancings. Zij
gingen naar Utrecht, Roosen
daal, Leidschendam. Noordwijk
en Warmond; verder dus veel
in Leiden.
Hiervoor waren steeds meer
platen en apparatuur nodig om
een avond succesvol te laten
verlopen. Thans bestaat dan ook
de apparatuur uit 3 versterkers,
2 pickups, 1 echoblok, 2 micro
foons, 4 speakerboxen, mixkast
en honderden platen. Dit alles
wordt dan omlijst met de de
montabele bar.
Twee-en-half jaar werken tech
nicus Thea Baak, die tevens het
programma verzorgt, en Berry
Verhoef, die de plaatjes aan
elkaar praat, nu al samen.
En beiden vinden het enorm leuk
als ze 's avonds ergens komen.
„Het is altijd een aftasten van
het publiek, leder publiek is
anders en dit is juist het leuke,
want wij kunnen alle kanten uit,
van beat tot jazz en van Zuid-
Amerikaans tot hosmuziek. Vol
gens mij moet je als disc-jockey
ook niet met een serieus gezicht
achter de bar gaan staan, maar
je moet meedoen. Je moet een
band maken met het publiek in
de zaal. Je voelt het gewoon als
het publiek soul wil en dan moet
je het al op hebben staan. Je
kan het natuurlijk nooit iedereen
100% naar de zin maken, want
ieder heeft een andere smaak.
Maar door onze verscheiden
heid aan platen heeft 90 tot
95% echt een gezellige avond
en dat is bij ons de bedoeling,
want het is zuiver een hobby
van ons," aldus disc-jocky Berry
Verhoef.
Wil je hier meer van weten, dan
kun je 's avonds na 19 uur bel
len naar technicus Theo Baak,
telefoon 32540. Het adres is
Akkerhof 6, Leiden.
De verwoesting
van Pompei'
in de krententuin met veel belangstel
ling gelezen. Ze houdt zo van Aard
rijkskunde en zou er nu graag nog
iets meer van willen weten.
In de oudheid was Pompei een
bloeiende handels- en havenstad met
ongeveer 20.000 inwoners, in Cam-
panië aan de voet van de Vesuvius
(een vuurspuwende berg) ongeveer
3% km van de kust van de Golf v.
Napels.
24 augustus 79 n. Chr werd deze
stad door een uitbarsting van de Ve
suvius onder lava en as bedolven.
In 1689 werd de ligging van Pom
pei ontdekt en sinds 1748 is men be
zig de stad uit te graven, die onder
een 6 meter dikke laag lava en as
bedolven zat. Deze stad is in haar
volle bedrijvigheid begraven en wat
nu te voorschijn komt is goed be
waard gebleven, maar geheel ver
steend natuurlijk. Hier vindt men
aanwijzingen van het dagelijks leven,
de zeden en gewoonten uit die tijd.
Hele gebouwen komen te voorschijn,
huizen met huisraad, winkels met al
les wat er verkocht werd, werkplaat
sen met alles wat er gemaakt werd.
Ook veel sieraden en oude munten
werden er volop gevonden. Twee
brieven zijn nog bewaard, waarin
iemand, die getuiee was van de uit
barsting, alles uitvoerig beschreven
heeft. Die brieven worden bewaard
Toeristen die Rome bezoeken, ma
ken. maken meteen een uitstapje
naar Pompei, waar dit alles te zien
De echte leeuw
In een groot oerwoud woonde een
leeuw. Hij verveelde zich heel erg
en liep maar wat te dwalen. Een
paar mannen hadden de leeuw al eens
gezien. Ze wilden hem vangen en
daartoe hadden ze een groot stalen
net bij zich. Ze verscholen zich ach
ter dicht struikgewas en wachtten
geduldig tot de leeuw eens langs zou
komen. Na een hele poos kwam het
grote dier eindelijk in de buurt. De
mannen namen hun kans en gooiden
lenen", zeiden ze. „Dat moet ik eerst
vragen", zei Iwan. Zijn vader kon het
haast niet geloven, maar vond het
goed. Hij stuurde zijn zoon naar de
lagere school. Toen hij een jaar op
school was geweest, was het geld op
en Iwan kwam weer thuis. Nu mocht
hij zijn vader helpen met houthakken.
Op een dag dat Iwan zat te rus
ten, hoorde hij zacht geroep. „Laat
mij er uit! Laat my er uit!" Iwan
zocht tussen de struiken en na lang
zoeken vond hy een fles. Hij pakte
hem op eno wat schrok hij. In
die fles zat een klein mannetje met
een griezelig gezicht en lange spitse
vingers. Iwan deed de kurk van de
fles. Floep, daar kwam het manne
tje er uit. Het kleine mannetje werd
steeds groter. „Kijk uit", riep Iwan,
„straks stoot je je hoofd nog aan de
bomen". „Ik dank je. dat je mij uit
de fles hebt gelaten. Ik ben de koning
der geesten". „Ha, ha," lachte Iwan.
„Je hebt niet eens een kroon op".
„Ik heb een onzichtbare kroon", zei
hij, en hier heb je een beloning".
Iwan keek in zijn hand en riep: „Een
pleister! Wat heb ik daar nu aan?"
„Dat is een toverpleister. Als je hem
ergens over heen strijkt, wordt het
goud", zei de tovergeest. Iwan holde
naar huis. Hij liet zijn vader de pleis-
zien, streek er mee over ztjn pet en
zie, die werd helemaal van goud.
„Hoera, hoera!" riepen ze, „nu wor
den we rijk". „Jongen, we gaan blok
jes hout in goud veranderen" zei va
der, „Dan kunnen we dat goud voor
guldens omwisselen". „Ja, dat doen
we!" Op een dag waren ze nog rijker
dan de koning.
Dag kinders. Leuke verhaaltjes hé!
Stuur nog maar meer. Volgende week
weer nieuwe raadsels.
TANTE JO.
Intelligentietest
In de haven ligt een groot schip.
Aan de zijkant van het schip hangt
een touwladder in het water. De lad
der heeft elf sporten en de afstand
tussen iedere spört is 30 cm. Vanaf de
reling tot het wateroppervlak zijn
acht sporten zichtbaar. Nu stijgt het
water in de haven ongeveer 129 cm.
Hoeveel sporten zijn dan nog te zien
•aaui dtqos lay iSfiis 'iSQgs j9}ba\
jaq bib na J3Tba\ do }uiomz djipg 5,
-jBBqmoiz ua^jods jipu Sou pfn
-IB ja uCiz qrqjnniBN :9NISSOTdO
Trip en Joep waren twee apen, die
uit de dierentuin gevlucht waren. Ze
hadden nog hun mooie pakjes aan,
de één had een geel jasje en een rood
broekje en de andere een rood jasje
met een geel broekje aan. Ze waren
nu samen op stap en sprongen in de
bomen van een groot bos. Ze waren
al diep in het bos, toen ze op de grond
een haasje zagen rennen. Gelijk hoor
den ze, dat er geschoten werd.
Het haasje was doodsbang. De apen
gingen naar hem toe en vroegen wat
dat was. „Dat zal de jager wel ge
weest zijn", zei het haasje bibberend.
„Kom mee, spring op mijn rug, dan
vluchten we weg", zei Trip. Het haas
je sprong op zijn rug en weldra za
ten ze in een hoge boom. Ze keken
om en zagen een man met een ge
weer door het bos lopen zoeken.
Toen het gevaar voorbij was, spron
gen ze weer verder. Maar nu kwa
men zo bij de stad. Het was vier uur
en de kinderen kwamen uit school.
De hele buurt kwam kijken naar de
apen. Het haasje was weer tussen
de struiken verdwenen, maar de apen
wilden ook weg, van die kinderen
vandaan. Daar stond tegen een muur
de hoge ladder van een glazenwas
ser. „Kom Joep, die ladder op", riep
Trip. Vliegensvlug klommen ze de lad
der op en zaten even later op het dak
de kinderen uit te lachen. Daar kwa
men een paar agenten aangelopen.
„Wat is hier aan de hand?" vroegen
ze. „Daar zitten twee apen op het
dak!" riepen de kinderen. „O, die
deugnieten, die zyn uit de dierentuin
ontsnapt". De agenten klommen naar
het dak en zonder veel moeite pak
ten ze de apen, die doodmoe waren.
„Kom mee naar jullie warme hok,
waar je lekker eten krijgt", zei de
agent. Trip en Joep vonden dat wel
fijn en lieten zich heel braaf weg
brengen.
De geest in de fles
(sprookje).
Er leefde eens een arme houthak
ker. Hij had één zoon, Iwan, zfln
vrouw was van de zomer gestorven.
Iwan was altijd thuis, terwijl zijn va
der aan het houthakken was.
„Waarom ga je toch ook niet naar
.school?" vroegen de buren aan Iwan.
..Omdat mijn vader geen geld heeft".
„O je vader kan wel geld van ons
Een
leuk
halssnoer
Van maiskorrels kun je een mooie
kleurrijke halsketting in elkaar prut
sen. Eerst leg je de maiskorrels een
paar uur in lauwwarm water. Dan
rijg je ze aan draden. Voor iedere
kleur een aparte draad. De naald met
draad moet je door het puntje van
de maiskorrel trekken, niet helemaal
aan de buitenkant, anders breekt de
korrel. Als de maiskorrels aan de
draden geregen zijn, leg je de dra
den in schaaltjes met verschillende
kleuren. Je moet de zogenaamde spi-
rituslakverf gebruiken, die je zo no
dig met spiritus kan verdunnen. Het
verven duurt ongeveer een kwartier.
Daarna hang je de draden te drogen
na een uurtje zijn de korrels droog en
glanzend. Nu doe je ze van de draden
af, meng de bonte maiskorrels door
elkaar en rijg ze aan een sterke ny
londraad. Als je meer van een dikke
korte snoer houdt, leg je drie rijen
naast elkaar en plak je ze hier en
daar onzichtbaar met een beetje lflm
vast Je maakt er dan een klein slui-
tinkje aan en de halssnoer is klaar.
