5 Moorden van was van plftn meer moorden te begaan'
Van Z. niet te
verklaren
Voor
hetzelfde
geld
Psychiaters: Hans van Z. na mislukte a
CAFÉ CRÈME
1.7*»
Stedeling liefst in
eengezinswoning
Moorden op
vrouwen geen
lustmoorden
rookt u
20 geurige Café Crème
sigaartjes.
Oosterhuis
ziet uitweg
Westland loopt geen enkel gevaar
Grote zeeschepen naar Maasvlakte
VRIJDAG 14 FEBRUARI 1969
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 5
(Van
onzer verslaggevers)
UTRECHT „De moorden zijn niet te verklaren. Net zo min als je kan
zeggen, waarom iemand van muziek houdt. Van Z. liep al lang met moord
plannen rond. Het moorden was een noodzaak voor hem. Een noodzaak om
uit het emotionele kluwen los te komen, waarin hij vast zat." Zo karakte
riseerde vanmorgen prof. dr. J. Kloek voor de Utrechtse rechtbank de daden
de 26-jarige moordenaar Hans van Z.
seerde door een enorme activiteit op
hetro-seksueel gebied.
Vraag van president Van Zeben: „Hoe
et u de moord op de twee
als seksuele moorden?"
Hans van Z. zag zijn slachtoffers,
evenals de andere mensen, met wie hij
zijn leven contact had, als objecten.
Objecten, die geen pijn konden voelen.
Van Z. leefde in een wereld, die er in
werkelijkheid niet was. De meervoudige
moordenaar, die dan weer timide voor
zich uitstaarde, dan weer zich fel te weer
steld, op een wijze, die aan vele verdach-
vreemd is, is uitermate gevoelig voor
stemmingen. Niet voor de personen en
dingen, die die stemmingen veroorzaken.
Ziektebeeld
Infantiel autisme noemen de twee ge-
utigen-aesKunuigen net ziektebeeld, wat
s ben op Hans van Z. van toe
passing is.
„Niet moeilijker dan in andere geval-
Ve len" vinnen prof. ar. J. luoek en ue arts
Scnmtzier van ae psychaatriscne on-
derzoekiuiniek in Utrecht, het samen
stellen van het rapport over Hans van
Z., de man, die nu al enige dagen de
Utrechtse recncoanit bezighoudt met de
vraag, waarom hij ai die moorden be
gaan heeft.
Hans van Z., die al op 16-jarige leef
tijd met de justitie in aanraking kwam
(wegens diefstal) en daarna in een ïn-
1 richting kwam wegens een aantal ver-
steringen en boetes kreeg voor het
verspre iaën van pornografische lectuur,
zijn jeugd een slome, gesloten jon
gen geweest. Hans werd buitengesloten,
hij leefde op de achtergrond.
Fantast
In de jeugdgevangenis praatte Hans
over mensen, literatuur en beschouwe
lijke onderwerpen. Daar trapte men vijf
minuten in. Daarna was Hans van Z.
een fantast. Hij werd buitengesloten.
Het i.q. van Hans is niet hoog: 110.
Hü heeft uitschieters, waar men verbaast
van staat, maar ook onbegrüpelüke
lancunes. De arts Schnitzler: „Hij weet
niet hoeveel weken het jaar heeft. Hü
weet niet waar Afrika op de wereld
kaart ligt. Hü wil van alles leren, maar
zün aandacht wordt opgeëist door stem
mingen. Het zal moeilük zün om hier
aan bü een man van 26 wat te doen".
De moeder van Hans van Z. wordt als
sleutelfiguur gezien in het leven van de
jonge moordenaar. Zij wilde hem niet
loslaten. Pogingen om hem in een pleeg
gezin te plaatsen liepen daarom op niets
uit. Van Z. werd door de vrouw inge
kapseld. Door een vrouw, die haar „sta
tus" te laag vond en die haar zoon ho
gerop wilde brengen. Hans moest boven
zijn ouders uitstijgen. De twee dochters
in het gezin Van Z. kregen veel minder
exclusieve aandacht dan Hans. De wens
van de moeder leidde indirect tot span
ningen tussen moeder en zoon. Hans v
Z. gebruikte zün moeder als voetveeg.
Wanhoop
De beide deskundigen zijn het met
rechtbankpresident Van Zeben eens
de enige emotie, die Hans toont, 1
hoop is, omdat hij het niet goed kan
zeggen. Geen wanhoop, om wat hij ge
daan heeft. Tot simuleren achten ze
hem niet in staat, wel tot het spelen
een spelletje. Hans wil graag ser
genomen worden. Het tragische is, dat
weinigen dit doen.
De vele vriendinnen van Van Z. had
den hem snel door. Alleen zijn laatste
minnares geloofde hem. Zij was dan ook
de eerste vrouw bij wie hij jaren bleef.
Voor het eerst werd hij niet afgestoten.
Prof. Kloek: „De groep heeft hem al-
tüd uitgestoten, omdat hü schreeuwerig
en overdreven was. Maar Ik heb ge
sprekken met hem gehad op büzonder
hoog niveau. Werkelük heel büzonder".
OUDE NOL
De arts Schnitzler brengt op de zit
ting, waarbij Hans van Z. niet aanwe-
zi gis, de figuur van de kwade genius,
„Oude Nol", naar voren. Van Z. zag in
Oude Nol een soort vader. Het fasci
neerde hem aan de hand van Oude Nol
een wereld binnengeleid te worden, die
nieuw voor hem was.
Dokter Schnitzler: „Nol wist alles,
Hans niets. Nol was, wat Hans in
leven nodig had. Inplaats van een
der, die hem inkapselde, had hij een va
der moeten hebben, die hem de wereld
Hans van Z. over zijn vader: „Hij heeft
me alles geleerd, wat ik niet moet doen
door de gevolgen te tonen, omdat hij
het zelf deed". Dokter Schnitzler: „Er
ger kan iemand zijn vader in een enkele
zin niet kraken.
CHARME
De aantrekkingskracht op vrouwen
verklaren prof. Kloek en dokter Schnitz
ler uit zijn natuurlijke charme, ander
zijds uit zijn raadselachtigheid. Hans had
homofiele neigingen, die hij overoompen-
Prof. Kloek: „Nee, geen lustmoorden.
Het zün meer explosies van aggressivi-
teit. Denk maar aan Reüer de Bruin, die
hü de keel afsneed, toen hü al lang
Mr. Van Zeben vraagt de twee getui-
:n naar hun indrukken van Hans van
Z., toen hij voor het onderzoek in de
kliniek was. „Is hij gevaarlijk?", wil hij
weten. „In de kliniek heeft hij zich nooit
gevaarlijk getoond. H ijwas heel passief
eigenlijk erg aardig".
Prof. Kloek: „Hans was eraan gewend
et serieus te worden genomen of te
hoog over het paard te worden getild.
ns werd hij genomen, zoals hij was.
Daardoor voelde hij zich veilig".
President: „Van Z. was erg rustig bü
zün moorden. Hü ging er rustig heen,
hü praatte wat, rookte en dronk en be
keek het huis. Toch heeft hü het over
uitbarstingen. Die uitbarstingen kan ik
niet plaatsen".
Prof. Kloek: „Het is dwang om te ver
nietigen. Bovendien hadden de eerste en
de laatste moorden een heel ander ka
rakter. De eerste moorden lijken het
gevolg van een crissituatie. Bij de laat
ste moorden heeft defaitisme meege
speeld. Van Z. zegt hetzelf: „Het waren
toch maar oude, gebrekkige
Wat hadden ze aan het leven?'
President: „Maar hü slachtte ze alle-
Tegen politie: „Jullie
hebben gewonnen,
het is nu gelukkig
afgelopen
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT Een rode geëmailleerde melkko
ker stond huiselijk voor de president van de
Utrechtse rechtbank, mr. B. van Zeben, op ta
fel, toen hij gistermiddag de derde dag afsloot
van het proces tegen Hans van Z. het voorwerp
was na zijn arrestatie in zijn huis in beslag ge
nomen. „Ja", bekende de man, die zichzelf van
drie moorden beschuldigd en die van een vierde
wordt verdacht, met een stem, die steeds meer
meer begint te haperen, „ik heb die melkkoker
gebruikt voor het maken van de gevulde loden
pijp, waarmee ik de weduwe Woortmeijer van
kant heb willen maken".
KOPJE
Voor de president stond ook een kopje met lood
op tafel, dat bij de vervaardiging van het vijf
kilo zware moordwapen was overgeschoten. De
vraag wordt niet gesteld, maar aan de sfeer
in het uitpuilende rechtzaaltje voel je, dat hij
bij iedereen leeft. Zou Hans van Z. dit restje
gebruikt hebben om een nieuwe loden pijp te
vullen, als hij niet voortijdig door het dunne
ijs was gezakt, waarop hij zijn criminele schaats
Hij zelf geeft het antwoord. Hij zegt, de presi
dent recht in de ogen kijkend: „Ik was niet van
plan, nog meer moorden te begaan. Ik wist,
toen ik bij de weduwe Woortmeijer wegging, dat
deze aanslag de laatste was geweest. Ik voelde
geen berouw. Ik heb zelfs een stapeltje bank
biljetten afgenomen van de 12.000 gulden, die ik
bij haar had buitgemaakt, en in mijn zijzak ge
stoken, omdat ik niet alles aan mijn relatie wilde
geven. (Bedoeld wordt weer Ouwe Nol, die vol
gende week als vermoedelijke tipgever en aan
stichter van de moorden terecht zal staan).
Maar het stond voor mij vast, dat het afgelopen
was. Ik kon het niet meer aan".
was de bedoeling, dat ze dood ging. Met de
diplomatentas, waarin een loden pijp verborgen
zat, ging ik op 13 december 1967 naar haar toe.
Ik had een legitimatie als belastingambtenaar
TREFZEKER
Hans van Z. beschrijft het moment met een
trefzekerheid, alsof hij lijnen natrekt, die voor
altijd in zijn geheugen zijn gegrift. „Ik vroeg
haar naar haar AOW", zegt hij. „Ze draaide
zich om om gegevens te zoeken in haar tas. Ik
haalde de loden pijp uit de diplomatentas. Dat
verklaart misschien het sissende geluid, want ik
heb beslist niet met iets verdovends gespoten".
Hij pakt de loden pijp en de bewuste tas, die
voor de president op tafel liggen, en geeft een
demonstratie. Het is een gek gezicht, hoe vlot
hij het moordwapen produkt van zijn lugubere
huisvlijt ter hand neemt; het brengt de mis,
daad opeens tastbaar de rechtzaal binnen. Pre
sident mr. Van Zeben laat hem zonder met een
ooglid te knipperen begaan.
„Ik wilde slaan", vervolgt Hans, zichtbaar het
ogenblik herlevend. „Ik weet niet, wat er toen
gebeurd is. Inderdaad raakte ik haar hoofd,
maar niet op de manier, die ik wilde".
De president: „U wilde haar doodslaan?"
Hans: „Ja, maar het kon niet. Ik werd tijdens
mijn daad niet gestoord. Dat ontken ik beslist.
Dat heeft er niets mee te maken. Ik heb de
pijp opgeheven. Ik heb geslagen. Maar het is
niet doorgegaan. Misschien heb ik ingehouden.
Ik kon het geestelijk niet".
RISICO
LAATSTE
Het feit, dat Hans het moorden „tegen gegeten"
was, heeft het leven van de 68-jarige we
duwe gered dat werd onomstotelijk duidelijk
tijdens de behandeling gistermiddag van de laat
ste beschuldiging, die de dagvaarding tegen hem
aanvoert. Op de hoofden van zijn andere slacht
offers had hij als een dolleman ingeknuppeld.
Maar de weduwe kreeg niet meer dan één
klap en niet eens een harde. Hans van Z.
De weduwe mevrouw
Nickel, die door Hans van
maar niet werd vermoord.
is in dit stadium van het proces doodop. Zijn
cipiers vertellen, dat hij 's nachts niet slaapt.
De herinneringsbeelden, die de verhoren tijdens
de rechtzittingen oproepen, houden hem wakker,
zoals het bloed op zijn handen Macbeth wakker
hield. Maar hij blijft rechtbankpresident mr.
Van Zeben helpen bij het reconstrueren van
zijn „noodslachtingen", zoals een der aanwezige
advocaten de moorden met walging karakteri-
Over de aanslag op de weduwe Woortmeijer in
de Utrechtse Havenstraat zegt hij ongeveer woor
delijk het volgende: „Van meergenoemde rela
tie wist ik al maanden, dat de vrouw altijd veel
geld bij zich had in een zwarte tas. Het was
een bedrag van rond de 10.000 gulden, dachten
we. We speelden allanL, met de gedachte, om
het weg te halen. Mijn relatie zei, dat ze hem
van gezicht kende en waarschijnlijk mij ook,
omdat we allebei weieens bij haar beneden
buren op bezoek waren geweest. Hij zei: „Gooi
haar maar van de trap".
Dat i
De rechtbank wil weten, of hij misschien dacht,
dat de weduwe na de eerste klap al dood
was. Zo niet: hoe durfde hij dan het risico ne
men, dat ze inlichtingen zou kunnen verschaffen
over de dader van de aanslag.
Hans van Z. antwoordt: „Ik besefte dat ze
leefde, toen ik wegging. Ik heb haar nog onder
haar oksels gepakt en op de divan proberen te
leggen, omdat ze zo bloedde. Ze ademde. Ze
kreunde. Toen ik bij de deur was en het licht
uit deed. kwam ze al overeind. Ik voelde ge
woon: het is uit met doden".
De rechercheur Th. van Dijck, die Hans van Z.
op aanwijzingen van de weduwe nog op de avond
van diezelfde 13de december in zijn woning kon
aanhouden, bevestigt, dat hij een kalme indruk
maakte en geen verzet bood. „Ik geloof dat
dit zijn laatste daad zou zijn geweest getuigt
hij voor de rechtbank. „Aanvankelijk hing hij
nog wel een ander verhaal op, maar toen we de
achter de spiegel gestolen spullen vonden, zei
hij zichtbaar opgelucht: „Jullie hebben gewonnen,
Het is gelukkig afgelopen".
500 gram wüst dc weegschaal aan. waarop do-
loden PÜP ligt, waarmee Hans van Z. de 67-jarige
mevrouw II. J. Woortmeüer-Nickel neersloeg. De
andere loden püpen waren zwaarder.
zo zijn bedenkingen. „Dat kan allemaal wel zijn",
zegt hij, „maar dacht u ook verdachte, dat het
uit zou komen, voordat de rechercheurs kwamen?"
Hans antwoordt: „Ik heb er nooit bij stilgestaan,
of liet uit zou komen. Ik Voelde, dat het, wat er
ook zou gebeuren, afgelopen was met moorden".
de Havenstraat al meer gebeurd. Het De officier
justitie
A. Somerwil heeft
ANDERE INDRUK
De weduwe Woortmeijer heeft aan haar bijna fa
tale ontmoeting met Hans van Z. een andere in
druk overgehouden.
Volgens haar is ze nooit bewusteloos geweest, en
heeft haar aanvaller haar nooit op de divan pro
beren te leggen, maar is hij weggevlucht,omdat
ze begon te gillen.
„Maar", komt dr. Zeldenrust getuigen, „na een
lichte hersenschudding, zoals mevrouw Woort
meijer heeft gehad, is het normaal, dat er gek-
kige herinneringen optreden". Dr. Zeldenrust
heeft, sectie-verrichtend op de andere slachtoffers
van Hans van Z„ gezien, welke onherstelbare
vernielingen de loden knuppel placht aan te bren
gen. Nu betast hij op verzoek van de president
van de rechtbank de schedel van de zeer leven
dige weduwe. „Ik voel helemaal niets meer",
zeg*, hij. Hij getuigt, dat de weduwe, gezien dit
feit en haar voorspoedige herstel, hoogstens één
enkele klap kan hebben gehad, die bovendien
voor Hans zijn doen erg mild was aangekomen.
ware grootte
Fijne geselecteerde tabak, verwerkt tot
slanke, gave, geurige sigaartjes.
Café Crème, van Henri Wintermans.
Twintig van die geurige sigaartjes gaan er
in een elegant aanbied-blikje.
't Is maar hoe u uw rook-geld besteden wilt
HENRI WINTERMANS
20 voor
zullen doden, die de neiging hebben tot
vernietiging van de ander, omdat ze in
wezen zichzelf willen vernietigen. De
meesten komen er niet toe, maar die er
wel en op het eerste gezicht koel
bloedig toe komen, handelen onder
dezelfde drang. Het is een zich toespit
sen op crisissituaties, die in golvende
bewegingen komen en gaan".
(De zitting duurt voort).
Studentenpastores
TILBURG (ANP) De Amsterdamse
studentenpastoor H. Oosterhuis heeft
donderdagavond in Tilburg gezegd, dat
het niet onmogelijk is. dat er voor maart
een uitweg zichtbaar wordt in het con
flict tussen de vier Amsterdamse stu
dentenpastores en het Nederlandse epis-
eopaat. Er is, zo zei hij, bij de bisschop
pen grote activiteit in deze kwestie,
vooral nadat de vier studentenpastores
hebben besloten per 1 maart de uitoefe
ning van hun studenpastoraat te zullen I
opschorten als geen vorderingen worden
gemaakt, die tot een oplossing kunnen
Pater Oosterhuis zei, dat de vier Am
sterdamse studentenpastores besloten
hebben, 1 maart als de fatale datum aan
te duiden omdat langer uitstel geen en
kele oplossing kan bieden. Er bestaat,
zo zei hij, geen enkele garantie dat er na
de blsschoppenconference in Chur een
beslissing komt. De kardinaal en de bis
schoppen hebben daarop geen enkele
hoop gegeven. Pater Oosterhuis gaf te
kenne, dat vooral de bisschop van Bre
da, monseigneur Ernst, steeds blijk heeft
gegeven van groot begrip voor de opvat
ingen van de vier Amsterdamse stu
dentenpastores. Hij is de enige, die tot
nu toe heeft gereageerd op de brief die
het viertal zondag jl. heeft voorgelezen.
Hij deelde pater Oosterhuis mee, dat hij
zichzelf volledig herkende in de inspira
tie van die brief en dat hij voortzetting
van het gesprek met de vier Amsterdam
se op hoge prijs stelt.
Flats geven
geen besparing
op ruimte
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Noch de woonverlan-
gens van dc bevolking, noch de bouw
kosten, nocii de (vermeende) ruimte
besparing rechtvaardigen een uitgebrei
de toepassing van hoogbouw. Stadsbewo
ners verkiezen in veel ruimere mate dan
onze huidige steden doen vermoeden een
eengezinshuis. De kleine minderheid, die
ook bij geheel vrije keuze de voorkeur
geeft aan een flat, bestaat in hoofdzaak
uit bejaarden, alleenstaanden en onvol
ledige gezinnen. Er is veel contra en
weinig pro hoogbouw. Dit zou o.m. blij
ken uit het vele geld, dat men besteedt
aan auto's om het huls te ontlopen.
Dit schrijft dr. De Jonge, lector in
het sociologisch onderzoek van de archi
tectuur aan de t.h. Delft, in het jong
ste nummer van het tijdschrift „Natuur
en landschap". Dr. De Jonge zegt, dat
in de praktijk de huren van eengezins-
rijenhuizen en middelhoge étagewonin
gen van gelijke oppervlakte elkaar wei
nig of niet ontlopen, terwijl de verge
lijkbare hoogbouw met voorgeschreven
personenlift zelfs duidelijk duurder is.
De opvatting, dat hoogbouw leidt tot
een belangrijke beperking van het ste
delijk grondgebruik, is volgens de Delft-
(ADVERTENTIE)
Snuif en wrijf
Uw verkoudheid van neus.
Keel of Dorst weg met
Ï-7AZ1.1-1
se lector in haar algemeenheid onjuist.
Een relatief grote ruimtewinst treedt
wel op bij overgang van vrijstaande een
gezinshuizen naar eengezins-rijenhuizen.
Naarmate meer bouwlagen worden toe
gepast wordt deze besparing echter
naar verhouding geringer.
Dr. De Jonge heeft tegen hoogbouw
voorts het bezwaar, dat zeer hoge bouw
in het open Nederlandse landschap een
visuele schaalverkleining teweeg brengt,
die indruist tegen het streven het platte
land zoveel mogelijk vrij te houden van
zichtbare stedelijke invloeden. De land
schappelijke consekwenties van hoog
bouwprojecten zullen daarom terdege
moeten worden onderzocht.
Drie doden bij
kettingbotsing
in de mist
DEN HAAG (ANP) Op de westelij
ke rijbaan van de rijksweg Utrecht-Den
Bosch onder Jutphaas heeft zich van
nacht In dichte mist een kettingbotsing
voorgedaan, waarbij vijftien tot twin
tig auto's zouden worden betrokken.
Drie personen kwamen om het leven;
een nog onbekend aantal werd gewond.
Om het leven kwamen een jong echt
paar uit Culemborg, M. Blaauw (25) en
J. P. Blaauw-Twigt (22), en de 63-ja-
rige chauffeur D. Louise uit Breda. Ze
ven gewonden werden door ambulances
naar het Diaconessenziekenhuis in
Utrecht vervoerd.
Bij het ongeval, dat omstreeks een
uur vannacht in dichte mist (zicht vol
gens rijkspolitie drie tot vijf meter),
gebeurde, waren tien personenauto's en
vier vrachtwagens betrokken. De ver-
keerscentrale van de Rijkspolitie weet
nog niet wat mogelijk alle bij het on
geval betrokken personen te onder\Ta-
In de Londense Oxford Street is een
Duitseworst te bewonderen. Het
publiek mag raden hoe zwaar het
gevaarte is en de winnaar krijgt een
gratis vakantie van twee weken in
Duitsland.
(Van o
e parlementaire redactie)
DEN HAAG „Voor de zeer grote
scheepvaart moet Nederland zich con
centreren op de Maasvlakte. Alleen hier
kunnen havens worden aangelegd voor
de allergrootste zeeschepen. De Hoekse
Waard of Voorne-Putten zijn hiervoor
geen goede oplossing. De Maasvlakte
bevindt zich wat dit betreft in een
unieke positie".
Deze mening is gisteren door minis
ter Bakker (Verkeer en Waterstaat)
uitgesproken in de Tweede Kamer bij
de behandeling van de uit 1965 dateren
de zeehavennota.
Algemeen was het parlement van me
ning, dat de nota op veel punten als
verouderd moet worden beschouwd. In
de nota was onder meer het vraagstuk
aan de orde gesteld, welke gebieden de
voorkeur verdienen voor een verdere
uitbreiding van de Nederlandse zeeha
vens. Nadat hierop al was aangedrongen
door o.a. de heren Zegering Hadders
(VVD)en Sfchakel (AR) deelde minis
ter Bakker aan hen mee dat de Maas
vlakte te beschouwen als de enige mo
gelijkheid om ook de grootste zeesche
pen te kunnen ontvangen.
„Voor de kleinere schepen tot 60.000
ton zijn diverse alternatieven aan te
wijzen. In de eerste plaats denk ik aan
het noorden des lands, voorts aan het
Scheldebekken of zelfs aan Amster
dam", aldus drs. Bakker. De minister
wees de suggestie van de hand om een
enorm havenproject te beginnen in zee
of in het Zeeuwse kustgebied. Hij hield
vast aan zijn standpunt, dat alleen de
Maasvlakte mogelijkheden biedt.
Als eerste stap noemde hij de ont
wikkeling van een gebied van 800 ha.
In zuid-westelijke richting. In een la
ter* faze za een totaal-project van
omstreeks 4.000 ha. tot ontwikkeling ge
bracht moeten worden. De minister sloot
de mogelijkheid niet uit hier sche
pen te kunnen ontvangen van 600.000
ton en grotter. Of di ten koste
zal moeten gaan van de recreatie
op Voorne-Putten kon drs. Bakker
niet definitief ontkennen. Weliswaar
zal de duinenrij niet rechtstreeks wor
den aangetast, maar er zijn twijfels
over invloeden van luchtvervuiling e.d.
De minister wees erop, dat dergelijke
gigantische projecten onvermijdeliijk ver
velende aspecten met zich brengen.
Over de kosten, die aan deze ont
wikkeling verbonden zijn, kon de mi
nister nog geen mededelingen doen. „De
praktijk is nooit in overeenstemming
met de theorie. Ondanks het detail
onderzoek, dat in de laboratoria is in
gesteld naar het graven van de geul
bij Rotterdam, hebben we enorme fi
nanciële tegenvallers te ii
kregen. Ik herinner eraan, dat de wer
kelijke kosten ongeveer 150 miljoen gul
den hoger zullen zijn dan de geraamde".
Zoals het er nu naar uitziet, zal
het Westland niet de dupe worden van
de voortschrijdende havenontwikkeling.
Volgens sommige deskundigen zouden
de belangen van het Westland onderge
schikt moeten zijn aan die van de zee
havens. Zij houden rekening met een
eventuele „annexatie" van een deel van
het Westland. Minister Bakker zei ech
ter, dat de economische belangen van
het Westland zo groot zijn, dat hieraan
voorlopig niet gedacht moet worden.
De Rijnpoorthaven tussen Maasluis en
Hoek van Holland, die een belangrijke
functie krijgt als containerhaven, zal
slechts een klein gebied bestrijken. Dit
structuur.
