bob navlor
ZOEK
DE
KERST
SPREUK
I I 2 I 3 |4 s G 7 8 9 10 II i IZ 13 14 15 1G 17 i 18 19 20121 22 23124 25 26271Z81Z9130131 |3Z|3J|34|3Sl36
doe vooral de Canadezen weq
ze doen hier
te weinig
voor de jeugd
f Wie A ZEGT
MOET OOKBZffl-
i v.MAARUMOET
ze wel in tjuiste ,„»uiikiiied cu i\cwacph^
y>sVAKJE LEG6EN J ^0 MUTSNUMMER EM 0£ W
f MAAK HIERVAN
fc-dg HET ENIGE NUMMEI
J3 *0U DAT MOGELIJK IS
i i ..oSUO ND?» 1 ZET ALDAAR
.^VCTE NUMMERS J
j^PSTELETTERerym op
(dit 15 mislem
dend. opgelet!
elk driemaal!
en u weet twee i
plaatsen voor
de kopvantal-
v fabet! J
v *1
~:xi&STVAiTTs 2
- ':y,%
/^ZËTU\
f DAAR WEL]
LEEN MOOIE/
$55s2!^^&
vwwïïfl sv
van wt hier
'natuurlijk]
verkoop ik het
ook!-u vindt i
het op to-17-1-5 j
fophettotaal van^
oe niet-brandenoe
en dat van oe
wel-brandenoe
kkriigtu een sisser!
[maxIV^
WlDBROtCK
mfi"1*
^^ïfTWONINö^
ife^ü06^"! INRICHTING
u zultwel weten laérigmbl
V/AT ER MAS'KE-RT, r**JXr~
waarvan u de 1'
letterhaweem jot
SrM E LkW
B BOTER
ÊÜ^'ËRENJ
i*"™-
/de voorsteA
LETTER
6Stfa WW neemt u mee,
MW VANSTREEK.
M PROVINCIES..
yWERKENZEEij
fWAAR IS 1
JE ZUSJE
iETS.P,:;?'
ctflUDfo)
/diebujft\
'li ever thu ISA
dirk.zolang
ljij je broer/
è.karel mee-/
neemt!
IGTTcKS.
f welk beroepen
hebben deze here?
u moet de letters
om en om kère
en de beginletters
- opnommer
NOTERETy
neem van rolfn^^
zijn muts het KWA WW
dmatenditzoveeltccfcï
maalaisbijdepoe-üc
lier op de gevel rv£
staat en zet op de mgt
uitkomst de mager-
ste hoofdletter jgj
v die er bestaat! ajl
58 Q.M.D.OUDIS
59 NICO PIET
86 ATH. KOPEER
(01 H.R.ZUIVERE,
102 ERNO WlJPZER
114 N.TARJSO
115 RIEN DUIKER
op elk nummer dat ik schenk1.
«r
I'M El- OUy
IJSHOCKEYCOACH
HEEFT EIGENLIJK HELEMAAL NIETS
De Nederlandse IJshockey Bond gaat gebukt
onder een lawine van problemen, maar één
ding weet men zeker: dat de keuze van Bob
Naylor als coach van het nationale team een
goede is geweest. Terwijl H.IJ.S. HOKIJ juist
massaal een klaaglied had willen inzetten,
schoof de bond met een triomfantelijk gebaar
Bob Naylor naar voren. Het was een gok, want
het risico was groot dat Naylor (29 jaar) als
coach compleet zou falen en daardoor, onge
wild, de wrevel van H.IJ.S. HOKIJ nog zou ver
groten. En zonder H.IJ.S. HOKIJ zou de
N(ederlandse) IJ(shockey) B(ond) wel een vol
tallige maar geen volwaardige formatie bijeen
kunnen sprokkelen.
verlies van de mensen die dan niet
meer komen Er zijn maar heel weinig
Canadezen die hun geld waard zijn. Ik
miBSChien ook niet. Hier in Holland
ken ik alleen Ron Naud en Scotty
Watson die werken voor het geld dat
ze krijgen. Meer niet. Stuur eens een
Nederlander naar een Canadese school,
die zijn er genoeg. Wat anders moet
je hier doen dan aan de toekomst
denken. Kijk vooruit en laat alle» wat
achter je ligt toch met rust".
JACQU&S ROS
De val van Bob Naylor zou eveneens
de ondergang van de N.IJ.B. hebben
kunnen betekenen. Dat wist men
drommels goed, want in de beperkte
kring van het Nederlandse ijshockey,
waar men geen blad voor de mond
neemt en interne aangelegenheden
publieke geheimen zijn, stond men
veel sneller gereed met bittere kritiek
dan met lovende woorden. Te veel
mensen hadden, weer, te veel te zeg
gen over te weinig verenigingen. Daar
had het ijshockey in 1958 zich bijna
op stuk gebeten, toen een achtens
waardige leiding één vereniging
wenste te besturen: IJ.H.C., opvolger
van het machtige H.H. en IJ.C., dat
achter in de jaren vijftig ijshockey van
landhockey scheidde. IJ.H.C. kreeg
macht, te veel vond men. Er ontstond
een impasse en daaruit ontsproot ten
slotte H.IJ.S. HOKIJ. dat weliswaar
nog steeds met straffe hand regeert,
maar in ieder geval niet bevreesd
hoeft te zijn voor maatregelen die zo n
tien jaar geleden de sport bijna de
peilloos diepe afgrond induwden.
Maar sinds Den Bosch en Tilburg mee
dingen naar de Nederlandse ijshockey-
kroon en sinds Amsterdam, Rotterdam,
Heerenveen, Geleen, Delft en wellicht
in de toekomst ook Utrecht, Groningen
en Amersfoort ijshockey ploegen in
hun midden hebben, wordt aan de
macht van H.IJ.S. HOKIJ getornd.
Men zou H.IJ.S. HOKIJ de Canadese
ruggegraat willen ontnemen maar ver
geet dat H.IJ.S. HOKIJ zonder Cana
dezen zeer waarschijnlijk nog sterker
zal zijn dan de Nederlandse opponen
ten omdat de ervaring van tien lange
jaren veel groter is dan de inzet van
drie of twee magere jaren. Bovendien
dient men echt wel rekening te hou
den met de verlangens van de volge
lingen, die niet eensklaps een louter
Hollands team zullen accepteren. Zij
zullen slechts aarzelend volgen, te
zijner tijd. IJshockey in Nederland
heeft toekomst, maar voorlopig moet
men daaraan bouwen met wat H.IJ.S.
HOKIJ als pijlers heeft neergezet. Aan
die bouwput staat Bob Naylor, een
jonge Canadees, afgestudeerd aan de
kunstacademie, zeven jaar sportjour
nalist bij de Fredericton Dailey Glea
ner, die met zijn vrouw, een onder
wijzeres, op uitnodiging van de Neder
landse IJshockey Bond naar Nederland
kwam ter versterking van het zwakke
scheidsrechterskorps. En op die Bob
Naylor heeft de bond gegokt.
Men schonk hem een nationale forma
tie waarvan men graag resultaat zou
willen zien. Maar een formatie die
nergens meer in geloofde omdat alles
wat was geprobeerd, fout was gelopen.
Die formatie rammelde disciplinair en
er was talent dat niet tot ontwikke
ling kon komen omdat het volkomen
verkeerd werd aangepakt. Bob Naylor
kreeg acht Nederlandse ijshockeyver-
enigingen waarnaar hij slechts in zijn
hoedanigheid als scheidsrechter nu en
dan kon kijken. Maar men schonk hem
geen trainingslijd. Bob Naylor kreeg
alleen de beschikking over de spelers,
van wie hij totaal niels wist. Alle
verdere zaken werden door bonds-
bestuurders geregeld. Het laatste woord
is altijd óf in Amsterdam (voorzitter
Schweers), óf in Utrecht (Frans Hen-
richs), óf in Den Bosch (Jan van den
Udenhout). Men verwacht geen won
deren van Bob Naylor, maar zou wel
graag zien dat hij opschoot.
En als het even kan, zouden de heren
graag zien dat Nederland iets presteert
tijdens de wereldkampioenschappen
ijshockey in het Joego-Slavische
Skolpje in februari 1969. Bob Naylor
heeft vier maanden de tijd en moet
zien klaar te spelen wat anderen in
tien jaar niet is gelukt. Wat moet Bob
Naylor doen met een selectiegroep
waarin zich het gehele negativisme van
het Nederlandse ijshockey afspiegelt,
wat kan hij doen als hij in december
woonde, had ongeveer vijfduizend in
woners. Vierhonderd jongens deden
aan ijshockey. Hier vinden de jongens
de uitrusting veel te duur, de lessen te
kostbaar, maar daar moet je ook in
tegemoet komen. De bond moet zeggen:
ik betaal de helft van jouw schaatsen,
of ik betaal jouw helm als jij een
borstpant-ser koopt. Zoiets stimuleert.
Die uitrusting kan je in het buitenland
tegen spotprijsjes kopen als je een
heleboel afneemt. Ais je blijft zitten
waar je zit, gebeurt er nooit iets. Je
moet die jongens helpen".
Uren kopen
„Hoeveel ijsbanen heeft Nederland?
Acht ongeveer. Die banen zijn de hele
dag beschikbaar. In Canada heeft elke
stad met een ijsbaan een club die voor
jongens, die de sport onder de knie
willen krijgen, uren heeft gekocht en
de gemeente helpt ook. Dat kost die
knapen niets. Later kunnen ze daar
alleen maar plezier van hebben. Daar
zie je hier niets van. Ik heb me lalen
vertellen, dat voetbal hier erg populair
is. Maar toen ik vroeg of ze dan hier
met voetbal precies hetzelfde doen als
bij ons met. ijshockey, zeiden ze neen.
Kijk nu eens naar de teams die in de
tweede divisie spelen. De meeste spe
lers zijn te oud om nog in het natio
nale team te komen. Je kunt er zelf
zoveel aan veranderen. Geef de dames
bij een wedstrijd eens gratis toegang,
laat de kinderen voor niels binnen. Als
je iets wilt bereiken, moet je er wat
geld voor over hebben".
„En doe vooral die Canadezen weg.
Die hebben bet Nederlandse (jshockey
verziekt. Houd alleen een Canadese
coacb voor een team, geen spelers. Die
hebben het publiek verwend. De men
sen z(jn nu gewend Canadezen te zien.
Ze weten niet anders. Haal die Cana
dezen er nu eens uit. Goed, laat het
je een paar jaar kosten om er bovenop
te komen. Je kunt er op de lange duur
toch alleen maar op vooruit gaan".
..Hoeveel kosten die knapen niet. Doe
ze weg en je hebt geen verlies, want
het geld dat je dan overhoudt, blijft
in je uk en dat dekt het eventuele
Iii een kerstuitgave hoort
een kerstpuzzel. Dat is
een traditie waarvan niet
wordt afgeweken. Wie zou
dat ook willen? Op de
vrije dagen, bij de kachel,
rustig puzzelen. Dit jaar
een op het eerste gezicht
bijzonder ingewikkelde
puzzel. Er lijkt geen touw
aan vast te knopen. Toch,
zo nemen wij aan, wilt u
een gooi doen naar de
kerstprijzen van 50,
25,tweemaal 10,
en 5,
Vandaar dat we de helpen
de hand toesteken.
Geheel onderaan wordt u
gevraagd uit de letters
van een aantal namen be
roepen samen te stellen,
waarvan u dan de begin
letters naast de betreffen
de nummers in de rand
dient te schrijven. Zo zult
u uit de naam Rien Duiker
beslist het beroep kruide
nier halen. De letter K vult
u dan op nummer 115 in.
Zo, dat hebt u dus al te
pakken.
Nog een helpende hand
want we hebben er ten
slotte twee. Links van de
kerstboom staat de eige
naar van een meubelzaak.
Hij vraagt u de letter die
het meest voorkomt in zijn
uithangbord „moderne wo
ninginrichting". Die letter
plaatst u op de cijfers van
zijn telefoonnummer, dus
op 18, 55, 74 eriz. Daar
komt u dus ook wel uit.
En met deze voorbeelden
moet de rest ook duidelijk
zijn voor een raspuzzelaar.
Veel succes.
Onder vermelding „kerst
puzzel" dient de spreuk
die in de rand van deze
puzzel komt te staan uiter
lijk maandag 6 januari te
zijn ingezonden aan het
bureau van ons blad.
interesseert het re weinig of ze elke
dag van huis zijn. Nu vinden ze één
keer spelen en twee of drie keer trai
nen met hun eigen club genoeg. Maar
zo krijg je geen basi» voor een goed
nationaal team".
„Vóór 20 december moest ik een lijst
insturen met zestien spelers die zullen
worden geselecteerd voor de wereld
kampioenschappen. Van twaalf ben ik
nu ongeveer wel zeker, maar hoe kom
ik aan die anderen? Ik heb geen tijd
om ze goed te gaan bekijken. Eigenlijk
kan ik het coachen en fluiten niet
verenigen, maar het moet toch. Ik
moet veel meer dan zestien of twintig
jongens in mijn selectie hebben. Die
oude spelers moeten niet denken„Ik
ga niet trainen of ik doe het allemaal
kalmpjes aan, want mij kiest hij toch
wel". Ik wil er meer dan dertig of
zelfs veertig".
,,De laatste keer had ik twee talent -
volle junioren van Amsterdam geno
men. ledereen zei dat ik daar niels
aan had. Maar ik laat ze praten. Je
moet die oudere spelers ophitsen. Ik
wil best dit jaar en volgend jaar nog
wat wedstrijden verliezen, als het maai
met spelers is die er hun best voor
doen. Nu neem je twee van die jonge
knapen mee naar Denemarken en daar
krijg je grote moeilijkheden. De opvoe
ding. En dat is het belangrijkste van
de hele sport, de opvoeding. De lijd
dal ijshockey alleen door kinderen van
rijke lui wordt gespeeld, is allang
voorbij. Ze doen hier te weinig voor
de jeugd. Natuurlijk, je kunt de ouders
niet dwingen hun kinderen op te voe
den «Is ijshockeyers, maar lk vind dat
het Nederlandse publiek moet proberen
een ijshockeymentaliteit te ontwikke
len. Ze moeten denken in ijshockey,
dongen* in Canada doen dat automa
tisch. Daar heeft elke grote vereniging
een afdeling voor knaapjes van acht
jaar. Dat is het belangrijkste deel van
de club. Die knapen moeten later de
Btevien worden. De plaat» waar ik
nog niet weet wanneer de centrale
trainingen worden gehouden. Wat moet
hij doen met de plannen die hij niet
kan en waarschijnlijk ook niet mag
uitwerken?
In november ging Bob Naylor met het
Nederlands ijshockeyteam naar Dene
marken. Hij had spelers die een week
hard hadden moeten werken, die boven
dien al twee zware wedstrijden hadden
gespeeld omdat de bond een eerder
gedane belofte niet gestand wenste te
doen, die uren achtereen in een bus
moesten zitten en van wie tenslotte
een optimale prestatie werd vereist.
Het Nederlandse ijshockeyteam kón in
Kopenhagen eenvoudig niet sterk spe
len. En dat zat Bob Naylor dwars.
Hij zei: „Als we in onze beste vorm
hadden kunnen spelen, was een neder
laag niet erg geweest. Nu vond ik het
vreselijk. Daar moest iets aan gedaan
worden. Ik heb als coach niet veel
ervaring. In Canada heb ik vroeger
eens een juniorenteam geleid, ik ben
aanvoerder geweest van een sterke
universiteitsploeg die kampioen van
Canada werd en ik heb ontzettend veel
gezien. En van zien leer je. Als scheids
rechter was ik eens een week op de
befaamde Buffyschool. Daar slaat een
van de teams van de National Hockey
League eens per jaar een trainings
kamp op. Als scheidsrechter doe je
daar schatten van ervaring op. De week
dat ik er was, hadden de Minnesota
North Star's daar hun intrek genomen
Ron Blair was hun coach. Je kunt je
geen betere leermeester voorstellen. Je
kon praten met wie je wilde en meestal
waren dat mensen die een belangrijke
positie in het Canadese ijshockey heb
ben. 's Avonds zag je wedstrijden of
films. Daarop moei ik mijn functie als
coach van het Nederlands ijshockey-
baseren".
Geen contract,
„Als het me niet lukt is er niets aan
de hand. Ik heb alles te winnen, niets
te verliezen. Daarom heb ik ook geen
contract gesloten. Ik heb ,een monde
linge overeenkomst met Van den Uden
hout en ik vertrouw erop dat die wordt
nagekomen. Na de nederlaag in Kopen
hagen heb ik eigenlijk pas voor het
eerst met mijn spelers kunnen praten.
We hebben er beiden van geleerd. Er
waren wat moeilijkheden en daar
waren ze allemaal kwaad over. Niets
is beter dan gezamenlijk ergens kwaad
over zijn. Onderweg heerste er een
ontstellend gebrek aan orde. Er was
totaal geen concentratie. Dat mag niet
voorkomen, want alles wat de spelers
doen, of dat |HU op de weg is of op
het ijs, ze vertegenwoordigen Neder
land. Als je je naast het ijs niet ge
draagt, merk je dat ook in het spel
„Van fouten moet je leren, inderdaad,
maar als je ze kunt voorkomen, doe
dat dan. Toen Bmo hier was, heb ik
enorm veel geleerd. Gelijk na afloop
ben ik naar huis gerend en heb alles
opgeschreven. Hoe die jongens schaat
sen, hoe ze schieten, hoe ze aanvallen
en hoe ze verdedigen. Dat peil berei
ken wij voorlopig niet, dan moet je
„Die Canadezen moeten uit het ijshockey in Nederland. De mensen zijn
te veel verwend."
„Uit Canada heb ik boeken meegenomen, daar kan ik een hela wedstrijd In bijhouden. Maar wie moet dat
doen?"
liefst elke dag trainen Dat kan hier
niet. Ik heb ook allerlei combinaties
in mijn hoofd zitten en die wil ik de
jongens bijbrengen. Maar wat heb je
eraan als je één keer in de maand
traint. Dan zijn ze de tweede keer weer
vergeten wat ik ze de eerste keer heb
geleerd. Ik moet iets met ze kunnen
doen. Thuis werk ik een groot deel
van de dag mijn plannen uit. Ik heb
schema's die ik bij een wedstrijd hele
maal bijhoud. Elke keer als één van
mijn spelers een schot lost, kruis ik aan
vanwaar dat schot is gelost. Bij de
tegenstander doe ik precies hetzelfde.
Na één periode bespreek ik het dan
met de jongens. Als alle schoten, die
recht voor het doel zijn afgevuurd,
gestopt worden, weet ik dat ze het
ergens anders moeten gaan proberen.
Als de tegenstanders de doelpunten die
ze hebben gemaakt bijvoorbeeld van
uit de linkerhoek hebben gescoord, dan
weet ik dat ik daar mijn verdediging
moet versterken. Maar om zoiets bij
le houden, moet je mensen hebben. En
wie wil dal?
Geen zin
Uit Canada heb ik ook een scorings-
boek meegebracht Daarin kan ik een
wedstrijd van begin tot eind volgen.
Maar nogmaals, wal. heb ik eraan als
ik hel: niet kan bespreken mei de
jongens. Ik neem niemand iets kwalijk,
integendeel. Ik verbaas me er zelfs
over dat mensen, drukbezette zaken
mensen zoals Hopman en Van den
l'denhout, zoveel tijd in de spori
steken. Nu willen ze graag dat wij
bij de wereldkampioenschappen in
Skolpje iets presteren. Begin daar
maar eens aan. Sinds november hebben
we drie wedstrijden gespeeld en vier
keer getraind. Ik had In mijn hoofd
elke weedc te trainen en tenminste
vijftien wedstrijden te spelen. Maai
de jongens hebben daar geen zin in,
uiteraard. Maar veronderstel nu eena
dat de veeultaten wel koenen, dan
