Haagse Comedie te gast
bij ROMEO en JULIA
Maratonrallye naar
Sydney start zondag
HOMOSEKSUALITEIT
GEEN PERVERSITEIT
Vrij grensverkeer in
70 lijkt onhaalbaar
Bankrover
verdween
op de fiets
ZATERDAG 23 NOVEMBER 1968
DE LEIDSE COURANT/
PAGINA 7
Daar zitten ze dan: twaalf leden van
de Haagse Comcdie in een avondvoor
stelling van de filmtempel Metropole.
Twaalf gezworenen in het donkere
hol van de leeuw. Zonder theater-
schmink, zonder aangeplakt baard- en
snorwerk: voor ruim twee uur hebben
ze vrijwillig hun zwaar gesubsidieerde
rollen omgedraaid en de vaste plaat
sen op het podium afgestaan aan de
keurtroepen van meesterregisseur Fran
co Zeffirelli; zelf nemen ze genoegen
met een logeplaatst in het pluche,
waar ze zich vooralsnog voelen als
kockoekseieren in een wezensvreemd
nest. Want laten we eerlijk zijn: film
blijft toch altijd het ondergeschoven
kind van de muze. Leuk om naar te
kijken, maar vergelijk het in hemels
naam nooit met het Grote Toneel.
Met ongebroken moreel wachten de
twaalf dan ook op de daverende din
gen, die hun zijn toegezegd. De mees
ten hebben niet eens de moeite geno
men om hun jas uit te trekken en zit
ten in het duister als fondspatiënten
op het doktersspreekuur. Effe dooi'bij-
len en dan zul je zien, dat het achteraf
allemaal best meevalt.
Eerst spoelt het wereldnieuws met
reuzenwaskracht over 't doek stam
pende soldatenlaarzen op het Rode
Plein, zogende robben op een winderig
noordpooleiland en dan als uitsmijter
een stralende Miss World op haar
Na dit sprokkelwerk, dat de toeschou
wers wordt aangereikt als een film
doekje voor het dagelijkse bloeden,
kan de operateur eindelijk kleur be
kennen en mag Zeffirelli zijn privé-vi-
sie geven op het onsterfelijke liefdes
paar Romeo en Julia. De twaalf Haag
se Comedianten in de zaal weten on
dertussen, dat de hoofdrollen in dit tra
gisch spektakel worden gespeeld door
twee volslagen onbekende tienerster
ren, die nauwelijks konden leunen op
enige serieuze toneelervaring. De 15-ja-
rige Julia had nog nooit voor de ca
mera gestaan en bracht in feite alleen
haar ontwapenende loensheid mee naar
de set; de minnaar, in wiens fluwelen
armen zij verondersteld werd te val
len, was een langharige he-man in
wox-ding, die bij de eerste aanblik
meer toeven leek te bezitten voor een
solorol in een gerenommeerd beator-
kest. Goed, hij had inderdaad een vleug
toneelparfum geroken bij de voorstel
lingen van de dolromantische musical
Ida Wasserman: „Een geweldige prestatie" Manfred de Graaf:
de heidens moeilijke' Éorheórö?. De ken
ner weet immers, wat er komt kijken
om <jie klassieke heethoofd puntgaaf
op de planken te zetten. „Ervaring
meneer", roept hij schamper, voordat
de film begint, „jarenlange ervaring.
En dan ben je weer te oud voor
Romeo. Op het toneel kun je dat nog
maskeren met een hoop schmink en
een krappe broek. U zult de toneel
spelers de kost moeten geven, die op
nun dertigste nog vrolijk hun schou
ders onder die balkenscene hebben ge
zet. En geen hond, die halverwege de
voorstelling riep: „Wat moet die ouwe
bok daar onder het balkon?". Maar bij
de film ligt dat anders, daar zit de
camera voortdurend op je lip en kun
je niet met je leeftijd smokkelen. Daar
is een vent van veertien gewoon veer
tien en daarom loopt hij gegarandeerd
stuk, als hij in een drama van Shakes
peare speelt. Daar breekt zo'n knul
zijn tanden op".
Als een stoomwals
De kenner bekijkt Zeffirelli's liefdes
paar de eerste minuten dan ook met
de welwillendheid van een vader, die
bij voorbaat bereid is zijn zoon na
diens kreupele voordracht tussen de
schuifdeuren hartstochtelijk toe te jui
chen. Hij heeft zich tevens voorgeno
men om na afloop langs zijn neus weg
op te merken, dat de film heel opmer
kelijk is en dat die jongeluitjes er
waarachtig wel zullen komen.
Diezelfde brave borst kan een kwar
tier later alleen nog ademloos en ver
bijsterd naar het filmscherm kijken,
waar Zeffirelli's stoomwals onstuitbaar
over Shakespeares strofen rolt. Wat
hier gebeurt is geen slaafse navol
ging van de meester meer maar een
opwindende ontdekkingsreis in de mar
ge van een onsterfelijk werlc. Romeo en
Julia zijn ontdaan van het stof van
eeuwen en benaderen elkaar met een
bedwelmende bloedwarme gretigheid,
hun poëtische taal mist opeens de on
vermijdelijk .lijkende antieke nagalm,
maar klinkt geladen, fel, eigentijds. Te
midden van authentiek middeleeuws
feestgedruis en wapengekletter symbo
liseren zij de hartstocht, die tijdloos en
onveranderlijk de verre nazaten van
Shakespeare inj-.éen
bereikt.
Middeleeuwse pin-up
In de pauze ovèrheerst aanvankelijk
het gevoel van stomme verbazing. Toch
is Ko van Dijk enkele dagen geleden
al hoofdschuddend en handenwringend
de zaal uitgelopen, terwijl hij de
oeuvreuses verbitterd toeriep: „Wat
zoek ik in godsnaam nog op het to
neel?". Daarna is acteur Leo de Har-
tog bij Metropolemanager Joop Ker-
busch gekomen met het verzoek, of hij
misschien een foto van Julia kon krij
gen. Shakespeare dus in de bijrol van
leverancier van middeleeuwse pin-ups
De twaalf gezworenen waren dus ge
waarschuwd, maar toch blijken ze door
de magische kracht van Zeffirelli vol
komen te zijn overrompeld. Annemarie
He.vligers, tussentijds afgetapt, zegt
Frans v. d. Lingen:
„Oneerlijke concurren
tie".
Ida Wasserman:
„Een geweldige
prestatie".
Ko van Dijk:
„Wat zoek ik nog op
het toneel?".
Annemarie Heyligers:
„Onvoorstelbare per
fectie".
Wim van Rooy:
„Gelukkig geen ge-
ouwebet".
Joris Diels:
„Ronduit meesterlijk".
stralend: „Zo heeft Shakespeare het
bedoeld. Niet dat gezwijmel, wat ze er
later bij hebben verzonnen. Die twee
kinderen willen elkaar gewoon heb
ben, dat is een hele klare, normale
^aak. Ik vind het een grandiozp film en
Ik kan me niet herinneren, dat'ik &5-
Jülia ziet
in het begin van de film gewoon scheel
van verliefdheid. Alleen dat al vind ik
een kapitale regievondst. Wat Zeffirelli
met dit stuk heeft gedaan is van
een onvoorstelbare perfectie. Ik heb
Romeo en Julia tien jaar geleden ge
zien en toen maakte het totaal geen in
druk op me. Ik vond het koel, ge
maniëreerd en soms zelfs irritant Maar
vanavond kan ik alleen maar met open
mond toekijken en denken: „Het is
toch mogelijk om Shakespeare vol
maakt te spelen".
Zij krijgt even later spontane bijval
„Crystal Palace" van Zuld-Londen start
morgenmiddag een unieke maratonral
lye met 250 deelnemers.- Hun reisroute
strekt zich uit tot in Sydney, hoofdstad
van Australië. Deze afstand van 16.000
km moet op tien rijdagen afgelegd wor
den en de overwinnaar ontvangt een be
loning van acht ton. De tweede prijs
bedraagt 25.000 gulden en de derde 17.000
gulden.
Deze „grootste aller rallye's" werd
bedacht door sir Max Aitken, voorzitter
van de raad van beheer van de Londen-
se „Daily Express" en zoon van wijlen
de persmagnaat lord Beaverbrook. Het
lag in Aitkins bedoeling een spannen
de gebeurtenis op touw te zetten, die de
«ombere devaluatiestemming in Groot-
•rittannie en de anti-Britse gevoelens
in de rest van de wereld zou tegenwer
ken. De maraton zou een welkome ge-
«genheid zijn om de export en verkoop
van Britse produkten waaronder uiter
aard in de eerste plaats auto's le be
vorderen en er reclame voor te mak«i.
De maraton groeide spoedig uit tot wat
nu door de „Daily Express" de klassie
ke automobielsportgebeurtenis van deze
eeuw genoemc wordt. De gewezen ren-
wagen- en rallyechauffeur Jack Sears
kreeg de opdracht een reiswagen te ver
kennen De inrichters hoopten dat zo
veel mogel'jk afstand te land zou kunnen
Autobladen
gaan fuseren
UTRECHT De weekbladen „Auto
visie", onafhankelijk tijdschrift voor au
tomobilisten (25.000 abonnees) en „De
Auto), officeel orgaan van de Kon. Ned.
Automobiel Club (KNAC) (13.000 abon
nees), hebben besloten tot fusie over te
«aan. Met ingang van 1 januari 1969 zal
een gecombineerde wekelijkse uitgave
verschijnen onder de naam „Auto Vi-
worden afgelegd. Zij stuitten op aller
lei moeilijkheden, maar slaagden er uit
eindelijk toch in met een rederij een vas
te overeenkomst af te luiten om door de
„Chusan" 70 wagens en hun bemannin
gen van Bombay in India naar Fre-
mantle in Australië over te laten bren-
Het reglement van de rallye voorziet
iets meer dan zeven dagen vqpr de rit
„non-slop" van Londen naav Bom
bay. Daar moeten de chauffeurs drie da
gen wachten op het vertrek van de boot,
om laatkomers ook de kans van de over
tocht te geven Daarna volgt een zeereis
van negen dagen naar Fremantle. Zodra
de wagens in Australië aangekomen zijn,
moeten zij een hoogst ingewikkelde reis
weg volgen De inrichters verklaren dal
hij moeilijker is dan die van om het even
welke andere vvereldrallye.
De maraton is uniek omdat de deel
nemers gedurende zeven dagen en nach
ten gemiddeld bijna 1600 km per dag
zullen afleggen en al die tijd in hun wa
gens moeten doorbrengen, behalve in
Kaboel. (Afghanistan). Daar mogen ze
zes uur wachten tot bij dageraad de
Kaiberpas geopend wordt.
Het zal vanzefsprekend een bijzonder
zware reis zijn. die uiteraard talrijke
technische moeilijkheden met zich brengt
De rallyewagens zijn voorzien van spe
ciale drinkwatertanks en nemen extra
grote voorraden benzine en olie mee om
tenminste ROl) km in een ruk uf te kun
nen leggen. Voedsel, zoals soep in zelf-
verwarmde busjes en „survival"-
ranlsoenen van het leger behoren even
eens tot de lading. Wegen de mogelijk
heid van sneeuw en ijs in Perzië en Afgha
nistan nemen de rallyewagens een stel
speciale banden mee in hun bagagerek
op het dak. Een bepaalde firma heeft
er trouwens voor gezorgd dat tussen Lon
den en Bombay 4.000 autobanden be
schikbaar zullen zijn, verdeeld over 10
controleposten.
Het Nederlandse nationale team voor
de maraton Londen-Sydney bestaat uit
twee Dafs 55, ornaje en wit geschilderd,
die vandaag in Engelang zijn aangeko
men met de ferryboot van de lijn Ca
lais-Dover. De bemanningen zijn respec
tievelijk Rob Jansen, Rob Slotemaker,
David van Lennep, Peter Hissink.
net de West Side Story".
van collega Frans van der Lingen:
„Grandioos, enorm. Maar ik vind het
wel oneerlijk om deze prestatie te ver
gelijken met een schouwburgvoorstel
ling. In de film kan alles, op het toneel
bijna niks. Daar heb je alleen hou
vast aan de tekst en de rest is illusie.
Hier is alles er, de paarden draven er
echt, de bomen staan in bloei, er ligt
mos op het balkon. Al die details ge
ven de tekst een extra-dimensie. Ik
zie deze film dan ook allereerst als een
huzarenstuk van de regisseur".
Wim van Rooy, die de film al in Am
sterdam heeft gezien, zegt: „Het is
ongelooflijk, wat die man met zlfn spe
lersmateriaal heeft bereikt. Alleen dat
muziekje aan het slot hoeft voor mü
niet. Dat vind ik nou net te veel. In
een grafkelder verwacht ik gewoon, dat
de muzikanten effe hun bek houden".
Terzijde van zijn vrouw Barbara: „Ik
ben er helemaal kapot van. Dat heb ik
altijd met films, die wat tragisch zijn.
Dan kun je blijven wachten op de
Hou nou maar op
Een uur later Romeo en Julia zijn
dan reeds voor de zoveelste keer ge
sneefd, daar kan de toeschouwer ver
gif op innemen komen de andere
menttigisu Jo3: ,,He|t-(i8> een feest om zo'n
filmvoorstelling met te kunnen ma
ken", .ycegt Nannie Vermeer, „er is
zoveel rotzooi in de bioscopen en als je
dan dit ziet, is hft een pure verade
ming. Ik ben er érg van onder de In
druk. Ik heb gewoon weer zin om op
nieuw verliefd te worden. Maar ik ben
niet bereid om er voor te sterven. Dat
lijkt me voorlopig nog een beetje te
veel gevraagd".
Ida Wasserman: „Ik heb een tijd ge
leden al gezien, wat Zeffirelli had ge
maakt van de Getemde Feeks en ik
wist dus. wat hij kon. Ik vond hem in
die film nog wat te uitbundig, er werd
net effe te veel ruzie gemaakt, er lag
veel te veel groente op de markt Op
een gegeven moment dacht ik: „Houd
nou maar op". Dat lag niet aan Bur
ton en Tavlor, maar aan de regisseur.
Deze keer heeft hij zichzelf en zijn
spelers prachtig in de hand gehouden.
Een strakke, duidelijke regie. Een ge
weldige prestatie. Wat hij heeft gedaan
is Shakespeares taal en denkwereld
overzetten in filmbeelden. Daarbij heeft
het medium volledig uitgebuit, hij
maakt de opwinding niet alleen duide
lijk via de tekst, maar ook door de en
tourage. Je ziet paarden galopperen,
het stof dwarrelt over het marktplein
van Verona. Er is geen schouwburg in
de wereld, waar je zoiets kunt uitha
len. Er is trouwens geen acteur en geen
actrice te vinden, die zo'n Romeo en
Julia op het toneel kunnen neerzetten.
Als ze de goede leeftijd hebben, heb
ben ze geen ervaring en als ze de rol
aan kunnen zijn ze te oud. Vroeger
keken ze niet zo nauw en als de ver
zen van Shakespeare maar gaaf over
het voetlicht kwamen, dan was het pu
bliek al dik tevreden. Ik heb zelf in
Antwerpen de rol van Julia gespeeld,
maar als ik die vergelijk met dit spek
takel, dan praat ik er niet eens meer
over. In mijn jeugd was Romeo en
Julia gewoon een stuk, dat op het
repertoire van elk gezelschnp moest
staan en dat werd dan zonder aanziens
des persoons gespeeld. Of er nu wel
een geschikte Julia voorradig was of
niet. Dat donderde niet.
Voor een film gelden veel strengere
normen, daar wordt je gedwongen om
je materiaal kieskeuriger te selecteren.
Een dikke sopraan bij de opera is geen
doodwond, als dat mens die hoge C er
maar uit kan gooien, maar die camera
verdiensten van een man als Zeffirelli,
dat hij zijn Romeo en Julia voortdu
rend ongemerkt helpt. Als ze een tekst
niet halen, springt hij er gelijk in en
kleurt hij met zijn eigen talent de scene
bij. Dat kun je in een film doen. Daar
om zie ik deze Romeo en Julia hun for
midabele prestaties niet zo één twee
drie in een schouwburg herhalen".
Geen geouwebet
Wim van Rooy is in tweede instantie,
vooral getroffen door de puntgave rol
len van de min en van Mercutio. de
eeuwige lolbroek, die op het markt
plein van Verona onder luid gelach
van de omstaanders zijn smartelijk
einde vindt. Wat Julia betreft: „Die
heeft voor mij nog steeds niet bewe
zen. dat ze een actrice is. In de
film is ze gewoon zichzelf, een vijftien
jarig meisje in de handen van een
meesterregisseur. Als je oudere acteurs
naar hun mening over deze film vraagt,
praten ze niet eens over Romeo en
Julia. Dan hebben ze het over de va
ders. "die er in het hele stuk bijna
niet meer voorkomen. Daar hebben ze
dan dè pest over in. want' ze hehbért
die rol zelf gespeeld en ze hebben
tevergeefs zitten wachten op die ene
nobele clause, waar ze zelf indertijd
zo'n succes mee hebben gehad. Wat
mij zelf het meest heeft verbijsterd is
't gemak, waarmee Zeffirelli 'n oud stuk
nieuw leven in heeft geblazen. Die
balkonscene is opeens geen sentimen
teel geouwebet meer, maar een brok
werkelijkheid".
„Weet je waar deze film me sterk
aan doet denken?", zegt Manfred de
Graaf, „aan West Side Story". Het is
jong. springlevend en eerlijk. Je ziet
mensen van vlees en bloed en geen
verklede acteurs, die even een versje
oprispen. Ik wil rustig bekennen, dat
de film me van begin tot einde ont
roerd heeft. Wat Ik als acteur zo ge
weldig vind. is het feit. dat Zeffirelli er
Joris Diels (links) Knappe film" IV
n is geslaagd om ook zijn bijfiguren le
nspireren. Ze komen in het hele stuk
aijna niet voor, maai in die paai clau
sen geïpven loef onvugi waaide lijk
Dat sm»alT ef gewoon van af".
Troep lijken
Het laatste woord op deze avond heeft
Joris Diels, die zijn bakkebaarden vast
overdadig over zijn wangen laat woe
keren in verband met de rol van
Scrooge, die hij cp tveede ker td w
uor de televisie spelen „Knappe
film. Zeffirelli heeft de grote lijn ver
eenvoudigd zonder de essentie aan te
tasten. Hij heeft ook de knooppunten
anders gelegd. Hij legt bijvoorbeeld een
zwaar eccent op de gevechten, waar
door ze automatisch een diepere dra
matische betekenis krijgen. Normaal
wordt in dit stuk het accent gelegd
op de dialoog, maar Zeffirelli laat alles
meespelen: het decor, de kleur, alles
Wat hij daarmee heeft bereikt is rond
uit meesterlijk. Als acteur maak )e
.gauw. de fout,, .dat je zo'n tekst zin
G'uuijwKaguut ontleden, maar in de/1
4|liln|) ljuugi je 4e tijd niet vooiv
Je merkt-nauwelijks, dat Zeffirelli
Paris aan het einde niet laat sterven.
Dat vond hij waarschijlijk te veel van
het goede en daarom liet hij dat detail
gewoon weg. Waarschijnlijk heeft ie
gedacht: „Zo'n hele troep lijken moet je
achteraf ook weer wegslepen"
Drie meter boven zijn hoofd liggen
Romeo en Julia op dat ogenblik stok
stijf in eikaars armen: morsdode lief
hebbers. vastgesnoerd In eelluloidwind-
selen en wachtend op hun onherroepe
lijke opstanding. Wegens overweldi
gend succes ls hun wrede stervensuur
voor de vijfde week geprolongeerd
Manager Kerbusch klikt ondertussen
reikhalzend uit naur Hagenaars. die
alsnog bereid zU" aan de kassa het
condoleanceregister te tekenen.
FC Twente niet
op hoes van Hoes
(Van een onzer verslaggevers)
ROERMOND De president van de
Roermondse rechtbank, mr. Th. Janssen,
heeft gisteren Johnny Hoes verboden
een foto van de voetbalclub F.C.-Twente
af te drukken op de hoes van een e.p.
De Weerter platenbaas moet onverwijld
de uitgave staken. Op elke overtreding
staat een dwangsom van honderd gulden.
De foto sierde de Hoes van de door
J het orkest Sang und Klang gespeelde
I plaat „F C -Twente, ai, ai, ai".
De vertegenwoordiger van de voetbal
club, mr. J van de Sijs, had donderdag
slaking der publikatie van de gewraakte
j foto gevraagd, aangezien de auteurs-
rechten bij de voetbalclub rusten.
Hij wilde elke overtreding beboet zien
I met 500 gulden.
Dr. van Paassen
uit Delft wil
oordeel herzien
NIJMEGEN, (K.N.P.) Sedert de
menswetenschappen ontdekt hebben, dat
homoseksualiteit geen moedwillige per
versiteit is, blijkt de traditionele ver
oordeling van de gerichtheid op de eigen
sekse niet gerechtvaardigd te zijn- Ten
onrechte hebben christenen uit de II.
Schrift een morele veroordeling van de
homoseksualiteit proberen op te diepen.
Aldus dr. W. J. M van Paassen SCJ.
studentenpastor le Delft, op het con
gres, dat de Nijmeegse studentenwerk
groep homoseksualiteit in de Nijmeegse
studentenkerk over „Homoseksualiteit en
studentenleven" organiseert
Pastor Van Paassen gaf een historische
beschouwing over homoseksualiteit in de
Westers christelijke traditie. Men heefl
volgens Van Paassen aan de H. Schrift
gretig willekeurige teksten ontleend om
een in feite tijdgebonden waarde-oordee!
een bijbelse grondslag te geven. „Zo gauw
er sprake is van homoseksuele hande
lingen worden met veel passie enkele
bijbelteksten uit hun velband gelicht en
opgevat als zijnde door God rechtstreeks
uitgesproken tegen de homoseksualiteit"
De bijbel ziet echter de interpersoon
lijke liefde in het perspectief van de
man-vrouwverhouding en kent dus alleen
de heteroseksualiteit. De homoseksuele
daden worden in de bijbel afgewezen als
zijnde in strijd met deze mensopvatting
„De christelijke ethiek zal echter ook
de verantwoorde conclusies van de mens
wetenschappen moeten verdisconteren in
de veiVoording van haar normatieve in
spiratie. Recente encyclieken doen deze
samenwerking met andere wetenschap
pen beseffen als een urgente noodzaak'
aldus dr. Van Paassen.
Niet alleen vanuit kerkelijk standpunt
dient de houding ten aanzien van de
homoseksualiteit gewijzigd worden, ook
de samenleving zal meer ruimte moeten
bieden aan het van de gewone gang van
zaken afwijkende homoseksuele gedrag.
Lange lijst van
ADVERTENTIE
belemmeringen
(Van een onzer redacteuren
BRUSSEL Na de ministersconferen
tie van 4 november is aangekondigd, dat
de regeringen van de Bcneluxlandcii
ernstig gaan streven naar een vr(j en
onbelemmerd grensverkeer met ingang
van 1 november 1970. De tijd zal leren
wat die uitspraak waard is. maar in
Beneluxkringcn zijn er velen, die vrij
grensverkeer op zo korte termijn een
onhaalbare kaart vinden.
In een bijeenkomst van de commissie
voor de fiscale aangelegenheden en de
douanekwesties van de interparlemen
taire Beneluxraad heeft de secretaris
generaal van de Benelux, baron Van
Linden onlangs formaliteiten opgesomd
die uit de weg geruimd dienen te wor- I
den. Het werd een indrukwekkende lijst, j
Noodzakelijk zijn:
eenmaking van het douanegebied;
harmonisering van de
accijnsheffing;
harmonisering van de heffingen
van omzetbelasting:
een andere regeling voor het bij
houden van statistieken op commer
cieel en monetair gebied alsmede
voor verkeerstellingen;
eenmaking van het handelspolitieke
regime (vergunningenstelsel);
opheffing van de landbouwformali-
teiten, die op grond van de EEG-
rcgelingen aan de Benelux-binnen-
grenzen moeten worden verricht;
eenmaking van de wetgevingen in
het algemeen.
Voordat we zover zijn, moet er nog
heel wat gebeuren en het lijkt onwaar
schijnlijk, dat dit vóór l november 1970
echt gebeurt Aan de eenmaking van het
douanegebied wordt overigens gewerkt.
De Beneluxcommissie voor douane en
belastingen heeft onlangs een ontwerp
overeenkomst tot eenmaking van het
douanegebied opgesteld.
Haken en ogen zitten aan de nood
zakelijke eenmaking van de wetgeving
in het algemeen. De wetgeving met be
trekking tot de voeding is overigens al
voor driekwart geharmoniseerd. De wet
gevingen op het gebied van dc volks
gezondheid kunnen best geharmoniseerd
worden. Dat dit nog niet gebeurd is
heeft een economische achtergrond.
Het Nederlandse lid van de interparle
mentaire Beneluxraad J Burger (PvdA)
heeft enige tijd geleden een voorstel in
gediend tot het staken van alle contro
les aan de binnengrenzen. Hij noemt
zijn voorstel uit wanhoop geboren. Het
ls treurig zegt hij. dat landen, die aan
andere landen verwijten, dat ze verdra
gen niet nakomen en plechtige onder
linge afspraken vergeten, als dat zo uit
komt. Dat in Nederland om budgettaire
redenen de accijns op tabak weer ver
hoogd is zonder overleg met België,
vindt de heer Burger langzamerhand on
aanvaardbaar.
HILVERSUM (ANP) Een gewapen
de man van naar schatting 30 jaar heelt
gisteravond omstreeks 8 uur een Hilver
sum» filiaal van de Amsterdamse Bank
overvallen. In de bank, die in verband
met de koopavond, nog geopend was.
bevonden zich op liet moment van de
overval 3 bankemployés.
De indringer dreigde te zullen schie
ten. wanneer men hem niet spoedig van
de nodige contanten zou voorzien Hij
stak enkele duizenden guldens in zijn
zak en stapte vervolgens op de fiets
F.nkele honderden meters verder zette
hij de fiets tegen een muur om lopend
zijn weg te vervolgen Bewoners van de
Jacob van Campenlnan. de straat waar
de bank gevestigd Is. hebben de man
gezien en konden de politie een vrij
eensluidend signalement verstrekken. De
speurtocht van de politie heeft nog niets
opgeleverd. Volgens de bankdlrectie is
de man er met vier a vijfduizend gulden
vandoor.
kaas
uit het
vuistje
de m van
muisjes
zijn er ook
dol op
Verbreding van
politieke
contactraad
(Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG Het jongerencomité
van de politieke radlkulen (PPR), de
PSP-jongerengroep en het communisti
sche algemeen Nederlands Jongerenver-
bond (ANJV) zijn toegelaten tot de
stichting Nederlandse politieke jongeren-
kontaktraad. Deze stichting is een over
koepelend lichaam van de politieke jon
gerenorganisaties, die verwant zijn aan
de vijf grote politieke partijen, name
lijk KVPJG, ARJOS, CHJO, JOVD en
de federatie van jongerengroepen In d«*
PvdA. De stichting beoogt politiek ge
ïnteresseerde jongeren staatsburger
lijke vorming bij te brengen.