Haagse Comedie te gast bij ROMEO en JULIA Maratonrallye naar Sydney start zondag HOMOSEKSUALITEIT GEEN PERVERSITEIT Vrij grensverkeer in 70 lijkt onhaalbaar Bankrover verdween op de fiets ZATERDAG 23 NOVEMBER 1968 DE LEIDSE COURANT/ PAGINA 7 Daar zitten ze dan: twaalf leden van de Haagse Comcdie in een avondvoor stelling van de filmtempel Metropole. Twaalf gezworenen in het donkere hol van de leeuw. Zonder theater- schmink, zonder aangeplakt baard- en snorwerk: voor ruim twee uur hebben ze vrijwillig hun zwaar gesubsidieerde rollen omgedraaid en de vaste plaat sen op het podium afgestaan aan de keurtroepen van meesterregisseur Fran co Zeffirelli; zelf nemen ze genoegen met een logeplaatst in het pluche, waar ze zich vooralsnog voelen als kockoekseieren in een wezensvreemd nest. Want laten we eerlijk zijn: film blijft toch altijd het ondergeschoven kind van de muze. Leuk om naar te kijken, maar vergelijk het in hemels naam nooit met het Grote Toneel. Met ongebroken moreel wachten de twaalf dan ook op de daverende din gen, die hun zijn toegezegd. De mees ten hebben niet eens de moeite geno men om hun jas uit te trekken en zit ten in het duister als fondspatiënten op het doktersspreekuur. Effe dooi'bij- len en dan zul je zien, dat het achteraf allemaal best meevalt. Eerst spoelt het wereldnieuws met reuzenwaskracht over 't doek stam pende soldatenlaarzen op het Rode Plein, zogende robben op een winderig noordpooleiland en dan als uitsmijter een stralende Miss World op haar Na dit sprokkelwerk, dat de toeschou wers wordt aangereikt als een film doekje voor het dagelijkse bloeden, kan de operateur eindelijk kleur be kennen en mag Zeffirelli zijn privé-vi- sie geven op het onsterfelijke liefdes paar Romeo en Julia. De twaalf Haag se Comedianten in de zaal weten on dertussen, dat de hoofdrollen in dit tra gisch spektakel worden gespeeld door twee volslagen onbekende tienerster ren, die nauwelijks konden leunen op enige serieuze toneelervaring. De 15-ja- rige Julia had nog nooit voor de ca mera gestaan en bracht in feite alleen haar ontwapenende loensheid mee naar de set; de minnaar, in wiens fluwelen armen zij verondersteld werd te val len, was een langharige he-man in wox-ding, die bij de eerste aanblik meer toeven leek te bezitten voor een solorol in een gerenommeerd beator- kest. Goed, hij had inderdaad een vleug toneelparfum geroken bij de voorstel lingen van de dolromantische musical Ida Wasserman: „Een geweldige prestatie" Manfred de Graaf: de heidens moeilijke' Éorheórö?. De ken ner weet immers, wat er komt kijken om <jie klassieke heethoofd puntgaaf op de planken te zetten. „Ervaring meneer", roept hij schamper, voordat de film begint, „jarenlange ervaring. En dan ben je weer te oud voor Romeo. Op het toneel kun je dat nog maskeren met een hoop schmink en een krappe broek. U zult de toneel spelers de kost moeten geven, die op nun dertigste nog vrolijk hun schou ders onder die balkenscene hebben ge zet. En geen hond, die halverwege de voorstelling riep: „Wat moet die ouwe bok daar onder het balkon?". Maar bij de film ligt dat anders, daar zit de camera voortdurend op je lip en kun je niet met je leeftijd smokkelen. Daar is een vent van veertien gewoon veer tien en daarom loopt hij gegarandeerd stuk, als hij in een drama van Shakes peare speelt. Daar breekt zo'n knul zijn tanden op". Als een stoomwals De kenner bekijkt Zeffirelli's liefdes paar de eerste minuten dan ook met de welwillendheid van een vader, die bij voorbaat bereid is zijn zoon na diens kreupele voordracht tussen de schuifdeuren hartstochtelijk toe te jui chen. Hij heeft zich tevens voorgeno men om na afloop langs zijn neus weg op te merken, dat de film heel opmer kelijk is en dat die jongeluitjes er waarachtig wel zullen komen. Diezelfde brave borst kan een kwar tier later alleen nog ademloos en ver bijsterd naar het filmscherm kijken, waar Zeffirelli's stoomwals onstuitbaar over Shakespeares strofen rolt. Wat hier gebeurt is geen slaafse navol ging van de meester meer maar een opwindende ontdekkingsreis in de mar ge van een onsterfelijk werlc. Romeo en Julia zijn ontdaan van het stof van eeuwen en benaderen elkaar met een bedwelmende bloedwarme gretigheid, hun poëtische taal mist opeens de on vermijdelijk .lijkende antieke nagalm, maar klinkt geladen, fel, eigentijds. Te midden van authentiek middeleeuws feestgedruis en wapengekletter symbo liseren zij de hartstocht, die tijdloos en onveranderlijk de verre nazaten van Shakespeare inj-.éen bereikt. Middeleeuwse pin-up In de pauze ovèrheerst aanvankelijk het gevoel van stomme verbazing. Toch is Ko van Dijk enkele dagen geleden al hoofdschuddend en handenwringend de zaal uitgelopen, terwijl hij de oeuvreuses verbitterd toeriep: „Wat zoek ik in godsnaam nog op het to neel?". Daarna is acteur Leo de Har- tog bij Metropolemanager Joop Ker- busch gekomen met het verzoek, of hij misschien een foto van Julia kon krij gen. Shakespeare dus in de bijrol van leverancier van middeleeuwse pin-ups De twaalf gezworenen waren dus ge waarschuwd, maar toch blijken ze door de magische kracht van Zeffirelli vol komen te zijn overrompeld. Annemarie He.vligers, tussentijds afgetapt, zegt Frans v. d. Lingen: „Oneerlijke concurren tie". Ida Wasserman: „Een geweldige prestatie". Ko van Dijk: „Wat zoek ik nog op het toneel?". Annemarie Heyligers: „Onvoorstelbare per fectie". Wim van Rooy: „Gelukkig geen ge- ouwebet". Joris Diels: „Ronduit meesterlijk". stralend: „Zo heeft Shakespeare het bedoeld. Niet dat gezwijmel, wat ze er later bij hebben verzonnen. Die twee kinderen willen elkaar gewoon heb ben, dat is een hele klare, normale ^aak. Ik vind het een grandiozp film en Ik kan me niet herinneren, dat'ik &5- Jülia ziet in het begin van de film gewoon scheel van verliefdheid. Alleen dat al vind ik een kapitale regievondst. Wat Zeffirelli met dit stuk heeft gedaan is van een onvoorstelbare perfectie. Ik heb Romeo en Julia tien jaar geleden ge zien en toen maakte het totaal geen in druk op me. Ik vond het koel, ge maniëreerd en soms zelfs irritant Maar vanavond kan ik alleen maar met open mond toekijken en denken: „Het is toch mogelijk om Shakespeare vol maakt te spelen". Zij krijgt even later spontane bijval „Crystal Palace" van Zuld-Londen start morgenmiddag een unieke maratonral lye met 250 deelnemers.- Hun reisroute strekt zich uit tot in Sydney, hoofdstad van Australië. Deze afstand van 16.000 km moet op tien rijdagen afgelegd wor den en de overwinnaar ontvangt een be loning van acht ton. De tweede prijs bedraagt 25.000 gulden en de derde 17.000 gulden. Deze „grootste aller rallye's" werd bedacht door sir Max Aitken, voorzitter van de raad van beheer van de Londen- se „Daily Express" en zoon van wijlen de persmagnaat lord Beaverbrook. Het lag in Aitkins bedoeling een spannen de gebeurtenis op touw te zetten, die de «ombere devaluatiestemming in Groot- •rittannie en de anti-Britse gevoelens in de rest van de wereld zou tegenwer ken. De maraton zou een welkome ge- «genheid zijn om de export en verkoop van Britse produkten waaronder uiter aard in de eerste plaats auto's le be vorderen en er reclame voor te mak«i. De maraton groeide spoedig uit tot wat nu door de „Daily Express" de klassie ke automobielsportgebeurtenis van deze eeuw genoemc wordt. De gewezen ren- wagen- en rallyechauffeur Jack Sears kreeg de opdracht een reiswagen te ver kennen De inrichters hoopten dat zo veel mogel'jk afstand te land zou kunnen Autobladen gaan fuseren UTRECHT De weekbladen „Auto visie", onafhankelijk tijdschrift voor au tomobilisten (25.000 abonnees) en „De Auto), officeel orgaan van de Kon. Ned. Automobiel Club (KNAC) (13.000 abon nees), hebben besloten tot fusie over te «aan. Met ingang van 1 januari 1969 zal een gecombineerde wekelijkse uitgave verschijnen onder de naam „Auto Vi- worden afgelegd. Zij stuitten op aller lei moeilijkheden, maar slaagden er uit eindelijk toch in met een rederij een vas te overeenkomst af te luiten om door de „Chusan" 70 wagens en hun bemannin gen van Bombay in India naar Fre- mantle in Australië over te laten bren- Het reglement van de rallye voorziet iets meer dan zeven dagen vqpr de rit „non-slop" van Londen naav Bom bay. Daar moeten de chauffeurs drie da gen wachten op het vertrek van de boot, om laatkomers ook de kans van de over tocht te geven Daarna volgt een zeereis van negen dagen naar Fremantle. Zodra de wagens in Australië aangekomen zijn, moeten zij een hoogst ingewikkelde reis weg volgen De inrichters verklaren dal hij moeilijker is dan die van om het even welke andere vvereldrallye. De maraton is uniek omdat de deel nemers gedurende zeven dagen en nach ten gemiddeld bijna 1600 km per dag zullen afleggen en al die tijd in hun wa gens moeten doorbrengen, behalve in Kaboel. (Afghanistan). Daar mogen ze zes uur wachten tot bij dageraad de Kaiberpas geopend wordt. Het zal vanzefsprekend een bijzonder zware reis zijn. die uiteraard talrijke technische moeilijkheden met zich brengt De rallyewagens zijn voorzien van spe ciale drinkwatertanks en nemen extra grote voorraden benzine en olie mee om tenminste ROl) km in een ruk uf te kun nen leggen. Voedsel, zoals soep in zelf- verwarmde busjes en „survival"- ranlsoenen van het leger behoren even eens tot de lading. Wegen de mogelijk heid van sneeuw en ijs in Perzië en Afgha nistan nemen de rallyewagens een stel speciale banden mee in hun bagagerek op het dak. Een bepaalde firma heeft er trouwens voor gezorgd dat tussen Lon den en Bombay 4.000 autobanden be schikbaar zullen zijn, verdeeld over 10 controleposten. Het Nederlandse nationale team voor de maraton Londen-Sydney bestaat uit twee Dafs 55, ornaje en wit geschilderd, die vandaag in Engelang zijn aangeko men met de ferryboot van de lijn Ca lais-Dover. De bemanningen zijn respec tievelijk Rob Jansen, Rob Slotemaker, David van Lennep, Peter Hissink. net de West Side Story". van collega Frans van der Lingen: „Grandioos, enorm. Maar ik vind het wel oneerlijk om deze prestatie te ver gelijken met een schouwburgvoorstel ling. In de film kan alles, op het toneel bijna niks. Daar heb je alleen hou vast aan de tekst en de rest is illusie. Hier is alles er, de paarden draven er echt, de bomen staan in bloei, er ligt mos op het balkon. Al die details ge ven de tekst een extra-dimensie. Ik zie deze film dan ook allereerst als een huzarenstuk van de regisseur". Wim van Rooy, die de film al in Am sterdam heeft gezien, zegt: „Het is ongelooflijk, wat die man met zlfn spe lersmateriaal heeft bereikt. Alleen dat muziekje aan het slot hoeft voor mü niet. Dat vind ik nou net te veel. In een grafkelder verwacht ik gewoon, dat de muzikanten effe hun bek houden". Terzijde van zijn vrouw Barbara: „Ik ben er helemaal kapot van. Dat heb ik altijd met films, die wat tragisch zijn. Dan kun je blijven wachten op de Hou nou maar op Een uur later Romeo en Julia zijn dan reeds voor de zoveelste keer ge sneefd, daar kan de toeschouwer ver gif op innemen komen de andere menttigisu Jo3: ,,He|t-(i8> een feest om zo'n filmvoorstelling met te kunnen ma ken", .ycegt Nannie Vermeer, „er is zoveel rotzooi in de bioscopen en als je dan dit ziet, is hft een pure verade ming. Ik ben er érg van onder de In druk. Ik heb gewoon weer zin om op nieuw verliefd te worden. Maar ik ben niet bereid om er voor te sterven. Dat lijkt me voorlopig nog een beetje te veel gevraagd". Ida Wasserman: „Ik heb een tijd ge leden al gezien, wat Zeffirelli had ge maakt van de Getemde Feeks en ik wist dus. wat hij kon. Ik vond hem in die film nog wat te uitbundig, er werd net effe te veel ruzie gemaakt, er lag veel te veel groente op de markt Op een gegeven moment dacht ik: „Houd nou maar op". Dat lag niet aan Bur ton en Tavlor, maar aan de regisseur. Deze keer heeft hij zichzelf en zijn spelers prachtig in de hand gehouden. Een strakke, duidelijke regie. Een ge weldige prestatie. Wat hij heeft gedaan is Shakespeares taal en denkwereld overzetten in filmbeelden. Daarbij heeft het medium volledig uitgebuit, hij maakt de opwinding niet alleen duide lijk via de tekst, maar ook door de en tourage. Je ziet paarden galopperen, het stof dwarrelt over het marktplein van Verona. Er is geen schouwburg in de wereld, waar je zoiets kunt uitha len. Er is trouwens geen acteur en geen actrice te vinden, die zo'n Romeo en Julia op het toneel kunnen neerzetten. Als ze de goede leeftijd hebben, heb ben ze geen ervaring en als ze de rol aan kunnen zijn ze te oud. Vroeger keken ze niet zo nauw en als de ver zen van Shakespeare maar gaaf over het voetlicht kwamen, dan was het pu bliek al dik tevreden. Ik heb zelf in Antwerpen de rol van Julia gespeeld, maar als ik die vergelijk met dit spek takel, dan praat ik er niet eens meer over. In mijn jeugd was Romeo en Julia gewoon een stuk, dat op het repertoire van elk gezelschnp moest staan en dat werd dan zonder aanziens des persoons gespeeld. Of er nu wel een geschikte Julia voorradig was of niet. Dat donderde niet. Voor een film gelden veel strengere normen, daar wordt je gedwongen om je materiaal kieskeuriger te selecteren. Een dikke sopraan bij de opera is geen doodwond, als dat mens die hoge C er maar uit kan gooien, maar die camera verdiensten van een man als Zeffirelli, dat hij zijn Romeo en Julia voortdu rend ongemerkt helpt. Als ze een tekst niet halen, springt hij er gelijk in en kleurt hij met zijn eigen talent de scene bij. Dat kun je in een film doen. Daar om zie ik deze Romeo en Julia hun for midabele prestaties niet zo één twee drie in een schouwburg herhalen". Geen geouwebet Wim van Rooy is in tweede instantie, vooral getroffen door de puntgave rol len van de min en van Mercutio. de eeuwige lolbroek, die op het markt plein van Verona onder luid gelach van de omstaanders zijn smartelijk einde vindt. Wat Julia betreft: „Die heeft voor mij nog steeds niet bewe zen. dat ze een actrice is. In de film is ze gewoon zichzelf, een vijftien jarig meisje in de handen van een meesterregisseur. Als je oudere acteurs naar hun mening over deze film vraagt, praten ze niet eens over Romeo en Julia. Dan hebben ze het over de va ders. "die er in het hele stuk bijna niet meer voorkomen. Daar hebben ze dan dè pest over in. want' ze hehbért die rol zelf gespeeld en ze hebben tevergeefs zitten wachten op die ene nobele clause, waar ze zelf indertijd zo'n succes mee hebben gehad. Wat mij zelf het meest heeft verbijsterd is 't gemak, waarmee Zeffirelli 'n oud stuk nieuw leven in heeft geblazen. Die balkonscene is opeens geen sentimen teel geouwebet meer, maar een brok werkelijkheid". „Weet je waar deze film me sterk aan doet denken?", zegt Manfred de Graaf, „aan West Side Story". Het is jong. springlevend en eerlijk. Je ziet mensen van vlees en bloed en geen verklede acteurs, die even een versje oprispen. Ik wil rustig bekennen, dat de film me van begin tot einde ont roerd heeft. Wat Ik als acteur zo ge weldig vind. is het feit. dat Zeffirelli er Joris Diels (links) Knappe film" IV n is geslaagd om ook zijn bijfiguren le nspireren. Ze komen in het hele stuk aijna niet voor, maai in die paai clau sen geïpven loef onvugi waaide lijk Dat sm»alT ef gewoon van af". Troep lijken Het laatste woord op deze avond heeft Joris Diels, die zijn bakkebaarden vast overdadig over zijn wangen laat woe keren in verband met de rol van Scrooge, die hij cp tveede ker td w uor de televisie spelen „Knappe film. Zeffirelli heeft de grote lijn ver eenvoudigd zonder de essentie aan te tasten. Hij heeft ook de knooppunten anders gelegd. Hij legt bijvoorbeeld een zwaar eccent op de gevechten, waar door ze automatisch een diepere dra matische betekenis krijgen. Normaal wordt in dit stuk het accent gelegd op de dialoog, maar Zeffirelli laat alles meespelen: het decor, de kleur, alles Wat hij daarmee heeft bereikt is rond uit meesterlijk. Als acteur maak )e .gauw. de fout,, .dat je zo'n tekst zin G'uuijwKaguut ontleden, maar in de/1 4|liln|) ljuugi je 4e tijd niet vooiv Je merkt-nauwelijks, dat Zeffirelli Paris aan het einde niet laat sterven. Dat vond hij waarschijlijk te veel van het goede en daarom liet hij dat detail gewoon weg. Waarschijnlijk heeft ie gedacht: „Zo'n hele troep lijken moet je achteraf ook weer wegslepen" Drie meter boven zijn hoofd liggen Romeo en Julia op dat ogenblik stok stijf in eikaars armen: morsdode lief hebbers. vastgesnoerd In eelluloidwind- selen en wachtend op hun onherroepe lijke opstanding. Wegens overweldi gend succes ls hun wrede stervensuur voor de vijfde week geprolongeerd Manager Kerbusch klikt ondertussen reikhalzend uit naur Hagenaars. die alsnog bereid zU" aan de kassa het condoleanceregister te tekenen. FC Twente niet op hoes van Hoes (Van een onzer verslaggevers) ROERMOND De president van de Roermondse rechtbank, mr. Th. Janssen, heeft gisteren Johnny Hoes verboden een foto van de voetbalclub F.C.-Twente af te drukken op de hoes van een e.p. De Weerter platenbaas moet onverwijld de uitgave staken. Op elke overtreding staat een dwangsom van honderd gulden. De foto sierde de Hoes van de door J het orkest Sang und Klang gespeelde I plaat „F C -Twente, ai, ai, ai". De vertegenwoordiger van de voetbal club, mr. J van de Sijs, had donderdag slaking der publikatie van de gewraakte j foto gevraagd, aangezien de auteurs- rechten bij de voetbalclub rusten. Hij wilde elke overtreding beboet zien I met 500 gulden. Dr. van Paassen uit Delft wil oordeel herzien NIJMEGEN, (K.N.P.) Sedert de menswetenschappen ontdekt hebben, dat homoseksualiteit geen moedwillige per versiteit is, blijkt de traditionele ver oordeling van de gerichtheid op de eigen sekse niet gerechtvaardigd te zijn- Ten onrechte hebben christenen uit de II. Schrift een morele veroordeling van de homoseksualiteit proberen op te diepen. Aldus dr. W. J. M van Paassen SCJ. studentenpastor le Delft, op het con gres, dat de Nijmeegse studentenwerk groep homoseksualiteit in de Nijmeegse studentenkerk over „Homoseksualiteit en studentenleven" organiseert Pastor Van Paassen gaf een historische beschouwing over homoseksualiteit in de Westers christelijke traditie. Men heefl volgens Van Paassen aan de H. Schrift gretig willekeurige teksten ontleend om een in feite tijdgebonden waarde-oordee! een bijbelse grondslag te geven. „Zo gauw er sprake is van homoseksuele hande lingen worden met veel passie enkele bijbelteksten uit hun velband gelicht en opgevat als zijnde door God rechtstreeks uitgesproken tegen de homoseksualiteit" De bijbel ziet echter de interpersoon lijke liefde in het perspectief van de man-vrouwverhouding en kent dus alleen de heteroseksualiteit. De homoseksuele daden worden in de bijbel afgewezen als zijnde in strijd met deze mensopvatting „De christelijke ethiek zal echter ook de verantwoorde conclusies van de mens wetenschappen moeten verdisconteren in de veiVoording van haar normatieve in spiratie. Recente encyclieken doen deze samenwerking met andere wetenschap pen beseffen als een urgente noodzaak' aldus dr. Van Paassen. Niet alleen vanuit kerkelijk standpunt dient de houding ten aanzien van de homoseksualiteit gewijzigd worden, ook de samenleving zal meer ruimte moeten bieden aan het van de gewone gang van zaken afwijkende homoseksuele gedrag. Lange lijst van ADVERTENTIE belemmeringen (Van een onzer redacteuren BRUSSEL Na de ministersconferen tie van 4 november is aangekondigd, dat de regeringen van de Bcneluxlandcii ernstig gaan streven naar een vr(j en onbelemmerd grensverkeer met ingang van 1 november 1970. De tijd zal leren wat die uitspraak waard is. maar in Beneluxkringcn zijn er velen, die vrij grensverkeer op zo korte termijn een onhaalbare kaart vinden. In een bijeenkomst van de commissie voor de fiscale aangelegenheden en de douanekwesties van de interparlemen taire Beneluxraad heeft de secretaris generaal van de Benelux, baron Van Linden onlangs formaliteiten opgesomd die uit de weg geruimd dienen te wor- I den. Het werd een indrukwekkende lijst, j Noodzakelijk zijn: eenmaking van het douanegebied; harmonisering van de accijnsheffing; harmonisering van de heffingen van omzetbelasting: een andere regeling voor het bij houden van statistieken op commer cieel en monetair gebied alsmede voor verkeerstellingen; eenmaking van het handelspolitieke regime (vergunningenstelsel); opheffing van de landbouwformali- teiten, die op grond van de EEG- rcgelingen aan de Benelux-binnen- grenzen moeten worden verricht; eenmaking van de wetgevingen in het algemeen. Voordat we zover zijn, moet er nog heel wat gebeuren en het lijkt onwaar schijnlijk, dat dit vóór l november 1970 echt gebeurt Aan de eenmaking van het douanegebied wordt overigens gewerkt. De Beneluxcommissie voor douane en belastingen heeft onlangs een ontwerp overeenkomst tot eenmaking van het douanegebied opgesteld. Haken en ogen zitten aan de nood zakelijke eenmaking van de wetgeving in het algemeen. De wetgeving met be trekking tot de voeding is overigens al voor driekwart geharmoniseerd. De wet gevingen op het gebied van dc volks gezondheid kunnen best geharmoniseerd worden. Dat dit nog niet gebeurd is heeft een economische achtergrond. Het Nederlandse lid van de interparle mentaire Beneluxraad J Burger (PvdA) heeft enige tijd geleden een voorstel in gediend tot het staken van alle contro les aan de binnengrenzen. Hij noemt zijn voorstel uit wanhoop geboren. Het ls treurig zegt hij. dat landen, die aan andere landen verwijten, dat ze verdra gen niet nakomen en plechtige onder linge afspraken vergeten, als dat zo uit komt. Dat in Nederland om budgettaire redenen de accijns op tabak weer ver hoogd is zonder overleg met België, vindt de heer Burger langzamerhand on aanvaardbaar. HILVERSUM (ANP) Een gewapen de man van naar schatting 30 jaar heelt gisteravond omstreeks 8 uur een Hilver sum» filiaal van de Amsterdamse Bank overvallen. In de bank, die in verband met de koopavond, nog geopend was. bevonden zich op liet moment van de overval 3 bankemployés. De indringer dreigde te zullen schie ten. wanneer men hem niet spoedig van de nodige contanten zou voorzien Hij stak enkele duizenden guldens in zijn zak en stapte vervolgens op de fiets F.nkele honderden meters verder zette hij de fiets tegen een muur om lopend zijn weg te vervolgen Bewoners van de Jacob van Campenlnan. de straat waar de bank gevestigd Is. hebben de man gezien en konden de politie een vrij eensluidend signalement verstrekken. De speurtocht van de politie heeft nog niets opgeleverd. Volgens de bankdlrectie is de man er met vier a vijfduizend gulden vandoor. kaas uit het vuistje de m van muisjes zijn er ook dol op Verbreding van politieke contactraad (Van een onzer verslaggevers DEN HAAG Het jongerencomité van de politieke radlkulen (PPR), de PSP-jongerengroep en het communisti sche algemeen Nederlands Jongerenver- bond (ANJV) zijn toegelaten tot de stichting Nederlandse politieke jongeren- kontaktraad. Deze stichting is een over koepelend lichaam van de politieke jon gerenorganisaties, die verwant zijn aan de vijf grote politieke partijen, name lijk KVPJG, ARJOS, CHJO, JOVD en de federatie van jongerengroepen In d«* PvdA. De stichting beoogt politiek ge ïnteresseerde jongeren staatsburger lijke vorming bij te brengen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 7