marathon
j?
nederlandse bokstitel op het spel
misschien heb je
bij basketball voordeel
van je lengte"
iriSa A mm w;-vSJSK5?*jsr
heeft nog
zes rolhockeyers
r
noteer
radio
Phil Heppe
naar Residentie
DEN HAAG „Het (iaat
niet zo best met de oudste
rolschaatsvercniging in Ne
derland, met „Marathon",
eens een van de grootste
verenigingen met een
bloeiende rolhockey- en
kunstrijafdeling." Marathons
eerste rolhockeyteam degra
deerde naar de tweede klas
en beschikt nog slechts over
zes spelers, zodat men wel
geteld één wisselspeler heelt.
Seci'etaris J. B. Teunisse
heeft er een verklaring voor
dat „Marathon" (Den Haag)
na meer dan twintig jaar
een vooraanstaande rol te
hebben vervuld in de ver
keerde hoek terecht is ge
komen. „We hebben slag op
slag gekregen.In 1964 r
de
ZATERDAG 23 NOVEMBER 1968
De Savornin Lohmanlaan
verlaten omdat die door de
bond was afgekeurd. De
eigenaars, de familie Ooms,
voelden er niets voor de
baan te vernieuwen omdat
die, volgens de gemeente,
toch moest verdwijnen voor
een te bouwen hospitaal.
Daar is nooit iets van ge
komen maar wel is de eige
naar de huur opgezegd. Waar
wij met Marathon i eens suc
cessen behaalden, liggen nog
slechts een paar platen van
de rolschaatsvloer. De rest
is naar de Eekhoornbaan
gegaan".
Aantrekkingskracht
In 1965 kwam „Marathon"
terecht in het Zuideipark.
„Daar", aldus de heer
Teunisse, „hebben we veel
leden verloren, vooral van
de afdeling kunstrijden. De
verhuizing naar een ander
deel van de stad brak ons
de nek. We waren bovendien
in het Zuiderpark geen baas
in eigen huis, wat de sfeer
in de vereniging aantastte.
International Phil Heppe
verliet onze ploeg en vorig
jaai' vertrok ook de inter
nationale doelman Connie
van Zuidgeest, resp. naar
Residentie en Internos, de
twee clubs die de dienst uit
maken omdat zij het sterkst
zijn en derhalve ook de
grootste aantrekkingskracht
op goede spelers hebben.
Ook Ed Kester ging naar
Internos en alleen dank zij
de medewerking van The
Rolling Stars, van welke
vereniging we twee spelers
overnamen, konden we nog
in de competitie uitkomen.
Anders was de afdeling rol
hockey al ter ziele geweest".
Iets beter
In de kunstrijafdeling gaat
het iets beter. Vera Klein
werd in 1967 juniorkampioe
ne maar kon haar titel dit
jaar wegens ziekte niet ver-
Vera Klein:
trouw aan Marathon
dedigen. In Anneke Ligtvoet
en Peter Moorman bezit
„Marathon" leden die het
,,goud" reeds veroverd heb
ben. Met weemoed denkt
men terug aan de vroegere
shows, die zelfs door de
t.v. werden uitgezonden,
Niettemin denkt „Marathon"
aan de toekomst. De zes
rolhockeyers hebben elkaar
toegezegd er alles aan te
zullen doen en de kunst-
rij afdeling onder leiding van
Nel van Dam-Maas komt er
bepaald ook wel. De heer
Teunisse: „Ondanks alles
zijn we gezond en hebben
we geen cent schuld". Een
knappe prestatie, die voor
zitter W. F. Bergman en zijn
bestuur zal stijven in de
wetenschap dat „Marathon"
altijd nog aan een tweede
jeugd kan beginnen.
pieter van tuyll van serooskerken (2.13 m lang):
LEIDEN Basketball is een sport die in Nederland schaars
wordt beoefend. De spelkwaliteit reikt niet bijster hoog en het
nationale team staat op de Europese ranglijst op de zestiende
en laatste plaats. Toch wordt op het Leidse Bonaventura-
lyceum basketball door de sportleraren sterk gepropageerd.
Geen gymnastiekles gaat voorbij of er wordt een partijtje
gespeeld. Het is dan ook niet vreemd, dat de schoolvereniging
The Bona Stars al spoedig doorstootte naar de top van Neder
land. Tot vorig jaar speelden de Stars hun thuiswedstrijden
in Den Haag en was de sport in Leiden onbekend, maar met
het gereedkomen van de 5-meihaI kan basketball ook in de
Sleutelstad worden gespeeld en heeft de belangstelling een
enorme vlucht genomen. Elke zaterdagavond zit de sporthal
barstensvol. Bona Stars begon de competitie uitstekend, maar
mede door blessures van André de Jong, Ad. Slingerland, Han
de Hollander en Pieter van Tuyll werden de laatste wedstrijden
verloren, al waren de cijfers niet ruïneus. Pieter van Tuyll
is de enige speler van het team, die niet aan het Bonaventura-
lyceum zijn opleiding heeft genoten. Hij speelt in TBS, het
Nederlands studententeam en zit bij de nationale selectie.
Johan Pieter van Tuyll van
Serooskerken, twintig jaar, zegt van
zichzelf: „Ik ben een geboren en
getogen Brabander, in Geldrop geboren,
daar de lagere school doorlopen, aan
het stedelijk gymnasium van Breda bèta
gedaan, daarna in Frankrijk een jaar
rond gekeken en ik doe nu ruim een
jaar rechten in Leiden. In Frankrijk
woonde ik in Dyon, niet zo ver van
Parijs, een 15 kilometer, en ook niet
zo ver van de bergen. Ik heb me daar
vooral beziggehouden met filosofie en
geschiedenis. Ik speelde daar ook
basketball, maar ik ben eigenlijk nog
een beginneling. Ik heb eerst een tijdje
hoog gesprongen. Ze pakten dat daar in
Dyon echt professioneel aan. Trainen
met gewichten en zo. Ik kwam na een
vrij matige training tot 1.95 m. Dat
was toentertijd maar twee centimeter
van het nationaal record, dat nu op
2.01 meter staat. We sprongen altijd
binnen, op zo'n grote hoop schuim
rubber. Dat ging fantastisch tot
ik een keer buiten moest springen,
op
weg
naar
heya
keessie
Kees Verkerk is nog
ezelfde vlotte prater
laar er klinkt een
idertoon in zijn stem
hem serieuzer
laakt. Hij heeft daar-
ior zijn redenen. Hij
nt op wraak voor de
irloren gegane
ereldtitel. Dit seizoen
il hij weer. de top
ireiken. Hij werkt er
ird en gestaag aan.
rssen de schaats-
aining en zijn werk,
vaders café in Put-
•shoek pakt hij de
icefiets en draait de
ind niet om voor
t honderd vijftig
meters. „Dat is
ig om een kans te
aken", zegt Kees
erkerk. „Het is best
ogelijk dat ik niet
irste word maar
jfde of tiende. Je
eet tenslotte nooit
at de Russen en
oi'en doen". Maar
j zal ervoor knokken
n het hoogste te be-
iken dat mogelijk is.
j wil
het
Het
de nationale titel-
jd, in Inzeil bij de
iropese kampioen
happen en eerst en
loral in Deventer,
raar de wereldstrijd
p het pi ogramma
-f. "Jj« I
-r -T* - it
'.!ssS6
in een zandbak. Ik sprong 1.80 m en
kwam toen met een klap in het harde,
natte zand terecht. Dat deed vreselijk
pijn. Ik voel mijn gewrichten nog als
ik eraan denk. Je krijgt daar dan zo'n
angst van, dat je gewoon niet meer
durft. Ik heb hoogspringen dan ook
laten schieten. Ik deed en doe nog wel
aan paardrijden. We hebben zelf
paarden thuis. Geen springpaarden,
daar ben ik te zwaar voor. Ik deed
aan dressuur en in Engeland heb ik
leuke succesjes behaald".
Maar hoe zat het dan met basketball in
Frankrijk?
„Ik deed het daar voor het eerst. We
gingen met een universiteitsclubje alle
plaatsjes in de omgeving van Dyon af.
Dat was zo ongelofelijk mooi. Of we
nu verloren of wonnen, altijd werden
we wel ergens uitgenodigd. Het is daar
een wijnstreek, dus je begrijpt na elke
wedstrijd een wijnkelder in. Een
fantastische lijd. Aanvankelijk ver
keerde ik daar in een internationaal
gezelschap, maar omdat ik toch eigen
lijk voor Frankrijk en de taal was ge
komen, later niet meer zo. We speelden
ook competitie. Regionaal, wel goed,
maar we waren erg jong, tussen de
zestien en twintig jaar en we hadden
geen ambitie.
Voor de halve finale om de Franse cup
speelden we destijds een voorwedstrijd
om het publiek een beetje op te
warmen. Toen kwamen twee kerels
van Sedan en Monaco, twee toon
aangevende Franse basketballclubs, op
me af en boden me een profcontract
Ik voelde er alles voor, maar ik vind
dat je eisen moet kunnen stellen als je
aan zoiets gaat beginnen. Ze boden me
aan mijn levensonderhoud en studie
kosten te betalen. Het trok mij wel. Dan
had ik in Frankrijk kunnen blijven
studeren, maar het mocht niet van mijn
ouders. Het zoontje, dat moest studeren,
komt plotseling met een profcontract
op zak naar huis. Nee, dat ging niet. Ik
ben niet in Frankrijk gebleven. Met de
revolutie is wel gebleken, dat je studie
in Frankrijk helemaal niets garandeert.
Je moet tot een bepaalde kliek behoren.
Buitenlanders en jongens, die uit een
lager milieu komen dat is nou een
vervelend woord mensen dus, die
niet tot de topkliek behoren, komen er
heel moeilijk in. Nou wil ik proberen,
als ik afgestudeerd ben, via een grote
Nederlandse maatschappij of organi
satie in het buitenland te komen. Liefst
in Frankrijk, maar in ieder geval in een
land met een beter klimaat dan hier".
Veel te vol
Pieter van Tuyll van Serooskerken
komt er rond voor uit: „Klimatologisch
gezien heb ik een afkeer van Neder
land. En verder geloof ik, dat. ieder zijn
land een dienst bewijst als hij het land
uitgaat. Ik kom zelf uit een „goed
zuidelijk gezin met vijf kinderen". Het
wordt hier toch zeker veel te vol".
Pieter van Tuyll (het tweede gedeelte
van zijn naam laat hij altijd weg) woont
mei nog twee studenten in een huisje
in de vervallen buurt achter de Haar
lemmerstraat. In de Kamp, schuin
achter het operatiezaaltje, waar Boer-
have in zijn glorietijd het mes placht te
hanteren. Het is oud en vochtig. Er
brandt geen kachel.
..Die is kapot. Om reumatiek van te
krijgen. Onze huisbaas is nogal laks en
laat het maar op zijn beloop, Ik loop
al met een bandje om mijn middel om
mijn gewrichten een beetje warm te
houden".
Pieter heeft het opvallend veel over
zijn gewrichten. Hij is dan ook bepaald
niet klein. Hij is met zijn 2.13 m een
van de langste, zo niet de langste pivot
die in Nederland rondloopt.
„Mijn hele familie is groot. Ik heb een
niet voor de
gezelligheid bij
bona stars
broer van twee meter, één van 2.01 m,
mijn vader is ook twee meter en mijn
moeder is 1.85 m. Dat zit wel in het
geslacht Van Tuyll van Serooskerken.
Bij basketball heb je misschien voor
deel van je lengte, maar in het gewone
leven is het een vrij zware handicap.
Als je die eenmaal overwonnen hebt,
wordt het een voordeel, maar aan de
andere kant moet je die handicap elke
keer weer overwinnen. Iedereen begint
er steeds over. Je wordt er herhaalde
lijk met je neus bovenop gedrukt. Je
moet eigenlijk je oren en ogen dicht
doen als je merkt, dat ze het over je
hebben".
Raak hier en daar
Pieter van Tuyll is student en lid van
het Corps. „Ik doe overal aan mee,
maar als ik in training ben, houd ik er
wel rekening mee. Dat doen de roeiers
van het Corps tenslotte ook. Of dat te
combineren is? Ja, als je ziet wat er in
Oost-Europa aan gedaan wordt. Wal
zij bijvoorbeeld naar binnen krijgen en
wat wij. Een prak hier, een prak daar.
Tk eet 's avonds op de soos, Dat is niet
"zo erg best, geloof ik. Het kan beter,
maar dat kost ook meer. En het kost
ook zoveel inspanning om eetgewoonten
te veranderen".
En dan weet je nog niet hoe Pieter van
Tuyll bij TBS terecht is gekomen.
„Via een jongen, die bij Kees Pley in
de klas had gezeten. Toth, de trainer,
was meteen enthousiast. Nou zegt dat
niet veel, want Toth is altijd gauw
enthousiast. Ik ging trainen en kwapi
al spoedig in het eerste, maar ik
speelde in het begin niet zoveel klaar.
Waarom ik toen werd opgesteld, was
me nooit duidelijk. Zo goed was ik niet.
Ik was natuurlijk wel een groot ob
stakel. Dit jaar ging het opeens wel,
maar ik werd al nu twee wedstrijden
uitgeschakeld. Enkelbanden gescheurd.
Daar ben ik voorlopig zoet mee".
Het is natuurlijk wel gemakkelijk
als je de bal bijna in de basket
kunt leggen. En dat kan Pieter van
Tuyll bijna.
Over zijn club heeft Pieter van Tuyll
ook zijn mening: „Ze zijn mentaal erg
zwak, vind ik. Bij iedere wedstrijd
blijkt weer, dat, als ze een opdracht
krijgen, ze er niet bovenuit kunnen
komen. Vorig jaar was dat nog veel
erger. Toen stonden we vaak de eerste
helft voor en verloren dan in de tweede
helft. Dan zakten we als een pudding
in elkaar. Dat is een mentale kwestie,
dacht ik". Over de spelers: „Peter de
Jong is erg goed. Hij maakt veel punten
en heeft ook een groot spelinzicht. Paul
Ruyssenaara is vooral verdedigend zeer
goed. Hij heelt vreselijk veel techniek.
En dan Harry Stbl, klein maar erg
snel. Start als een komeet. Weet ook
goed met dat onderhandse gebaartje
van hem veel strafworpen te forceren".
En over winnen of verliezen: „Als je
zelf hebt meegespeeld en ervoor hebt
gevochten en de spanning gevoeld, voel
Je dat verlies veel meer. Als ik hoor
of lees, dat Bona verloren heeft, dan
denk ik niet: oh, wat is dat nou toch
naar voor Bona Stars. Nee, dat vind
Ik hoogstens vervelend voor Peter de
Jong, Harry Stol en al die anderen.
Ik kom bij Bona om sport te be
drijven. Niet om gezelligheid te
zoeken. Ik kan me best voorstellen,
dat er jongens zijn, die zeggen: Bo
na is alles voor mij. Dat is prach
tig. Maar dan moeten ze ook accep
teren, dat dat bij mij niet zo is."
JAN LEUNE.
TOTO WEDSTRIJDEN
Telstar—Holland Sport
DWS—Fort/Sitt. Comb.
PSV—Sparta
AZ '67—NAC
NEC—GVAV
VceudamCambuur
SVV—Hei
1STERDAM Toen Piet ter Meu-
31 jaar was, werd hy boks-
mpioen van Nederland. Nu is hy
jaar. Hij loopt trots door zijn
ksschool, die met een simpele witte
art met zwarte letteers wordt aan-
(evcn in een sleuf naast het politie-
rcau aan de Singel in Amsterdam,
sleuf heet Klooster en daar is de
r, die toegang geeft tot het domein
ir Piet ter Meulen zUn hobby bot-
rt. „Natuurlijk is het een hobby,
kunt er niets aan verdienen. De
fens betalen een tientje per maand
er zijn er die vijf keer per week
Jen trainen".
it ter Meulen laat zijn blik dwalen
zijn fraaie accommodatie: een
bokszaal, zes douches, een flinke
edkamer, een massageruimte en een
itoortje, verkregen met medewer-
ig van de NSF. Athter de deur
ikt het doffe dreunen van zware
idschoenen op zware handschoenen,
hiel Blinker traint. Maandagavond
25 november staat hij in „Krasna-
polsky" tegenover Jack Johnson met.
de Nederlandse titel in het midden
gewicht als inzet. De man uit Suriname
tegen de man uit Curacao. Michiel
Blinker „ze zeggen altijd Michel
Blinkert maar dat is fout" heeft een
gebit dat bijeen wordt gehouden met
stukjes goud. Hij heeft zijn tandbe-
schermer uitgedaan maar praat toch
moeilijk Nederlands. „Als ik die jas
krijg, win ik. Ik heb alles Amerikaans:
broekje, schoenen, boksbal, alles. Die
Amerikaanse boksjas is besteld en als
ik hem krijg, word ik Nederlands kam
pioen". Een merkwaardig soort bijge
loof, anders kan Michiel Blinker het
ook niet verklaren.
Hij heeft zojuist staan sparren met
Ronald Riedewald, die vorig jaar
zwaarwellerkampioen van Nederland
werd door Jack Johnson, inmiddels
overgegaan naar het middengewicht,
te verslaan. Daar wil Johnson nog wel
wat van zeggen. Hij heeft zijn trai
ning beëindigd. In het contract voor
maandag staat dat Johnson van vier
tot zes uur mag trainen in de zaal
van Ter Meulen maar die mag er niet
bij zijn omdat hij de manager is van
Blinker, die om zes uur aantreedt. En
dan mag Johnson niet toekijken. John
son houdt zich daaraan strikt. „Ik
boks alleen op waterdichte contracten.
De meeste jongens weten niet eens wat
ze verdienen. Ik wel".
Johnson is er één van de bedacht
zame soort. Hij leest de contracten
serieus door. want geld is voor hem
belangrijk. „Ik heb met boksen ver
diend en van dat geld twee huizen op
Curacao gekocht. Na mijn wedstrijd
tegen Blinker ga ik tot februari met
vakantie naar Curacao, dan kom ik
terug en ga ik hier als lasser werken.
Het geld dal ik met boksen verdien,
gaat op de bank".
Jack Johnson spreekt zacht, alsof hij
in de aula bij een begrafenis staat. Hij
overweegt in gebroken Nederlands zijn
woorden, „Die wedstrijd van va ig
jaar tegen Riedewald was een vergis
sing. Ik had niet voldoende conditie.
Daarom kon ik de eerste ronden wel
doen met hem wat ik wilde maar
daarna zakte ik helemaal in elkaar.
Dat gebeurt me niet meer. Als ik
serieus train, is geen bokser me te
zwaar". En Michiel Blinker? Johnson
trekt een rimpel tussen zijn ogen eer
hij zijn woorden prijsgeeft. „Ik kan
boksen en ik kan vechten. Blinker kan
alleen boksen, maar dat doet hij goed.
Jack Johnson wil winnen. Hij wil een
gooi doen naar een Europees titelge
vecht want, omdat de titel aan de Ita
liaan Carlos Duran is ontnomen, is die
vacant. Michiel Blinker wil dat toe
vallig ook..
Hij en Johnson waren met de Am
sterdammer Joop Kruis gegadigden
voor de Nederlandse titel die Harko
Kokmeijer beschikbaar had gesteld
omdat hij zijn carrière beëindigde.
Joop Kruis en Johnson waren het eerst
aan de beurt. De partij werd op me
disch advies gestaakt wegens een bles
sure van Kruis zodat Johnson winnaar
werd. In elk geval zal Kruis de win
naar van maandag uitdagen.
Piet ter Meulen is met de Rotterdam
mer Theo Huizenaar de enige promotor
in Nederland, die het risico van een
wedstrijdavond nog aandurft. Dc or
ganisatie in ons land is in handen van
enge „veteranen". Zij jongleerden met
de weinige profboksers die hun ter be
schikking staan. Aad Jansen, Joop
Verbon, Joop Kruis. Chris Kok. Riede
wald, Blinker, af en toe Gerard Berk
hout of Curley K.O., beter bekend als
de honkballer Ruben Leysener. Dat is
alles in Nederland. Maar ze willen wel.
Blinker: „Zo veel mogelijk wedstrij
den in Nederland. In het buitenland
word je toch altijd verliezer ge
maakt". Piet ter Meulen zwakt die uit
spraak wat af door te zeggen: „Als je
in eigen land bokst en je hebt het pu
bliek mee, krijg je daardoor meer
kracht". Blinker steekt het plukje haar
dat hij zorgvuldig op zijn onderlip
heeft gekweekt, In de lucht en snuift
eens van onder de bokskap. Hij is het
er kennelijk niet mee eens.
Weer de ring in waar Ronald Riede
wald luidruchtig zichzelf aanmoedigt
bij het touwtje springen.
Blinker: ,.lk ben een zuivere punten-
bokser". Johnson: „Blinker zal op af
stand gaan boksen. Het zal een goede
partij worden". Blinker stelt zijn ze
venjarige profloopbaan hij is 29 iaar
en toevallig ook lasser - en zijn
recordlijst van 32 wedstrijden (twee
verloren) tegenover Jaime Leoncio Mar-
garithu zoals de werkelijke naam van
Johnson luidt „maar dat is toch
boksi
lang en te moeilijk" die 27 jaa
acht jaar prof. ruim zestig wedstrijden
bokste en daarvan zestien duels ver
loor.
Er staan maandag ook twee
gedachtenwerelden tegenover el
kaar. Johnson: ..Als ik serieus
train, is geen bokser te zwaar
voor me". Blinker: „Als ik die
Amerikaanse boksjas maar krijg
dan win ik". Die jas zou zater
dagochtend op Schiphol aan
komen...
HaarlemVitesse
WagenhurenIlelm. S
ElinkwUkDFC
Willem II—FC Den Bol
Limburg iaFiirluna
VVV—Roda JC
EREDIVISIE
FeUenoord—DOS
MVV—Ajux
ADOGo Ahead
EERSTE DIVISIE
FC Twente—Volendam
HVC—Blauw Wit
RBC—Eindhoven
Volewüokers—RCH
TWEEDE DIVISIE
AGOVV—Hermes DVS
Zwolse BoysEDO
De GraafschapZFC
Velox—Excelsior
HeerenveenPEC
Gooiland—NOAD
Baronie—SC Drente