EVA BRAUN
ADOLF HITLER
r,Vanavond zal ik huilen,
huilen van geluk"
MAITRESSE EN VROUW VAN
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1908
Overweldigd door emoties maakte Eva Brauti een vergissing bij het tekenen
van de huwelijksakte. Zij begon een B te schrijven, streepte die letter door
en schreef daarna voor de eerste en laatste maal in haar leven: Eva Hitier.
Mijn grootmoeders trouwjurk, schreef Eva bij deze foto. Als zij deze
jurk droeg zed ze, bij wijze van hint, tegen Hitier, dat ze ook in die jurk
zou willen trouwen.
Een hopeloze, doodmoede Hitier, nog maar een schim van zichzelf.
Haar huwelijksgeschenk was een capsule
vergif. Voor de bruiloftsmuziek zorgden
de Russen. Hun beruchte Stalinorgels, de
taniekzaaiende raketwerpers van de
weede wereldoorlog, jankten onophou-
lelijk. Als honeymoon-huis diende de
ührerbunker, twintig meter onder de
jrond, met een plafond van 8 meter dik.
De schuilplaats was niet helemaal afge
bouwd. De betonmolens stonden nog voor
de ingang. Het beton rook vochtig, de
lucht was er bedorven. Berlijn stond in
vlammen. 28 april 1945. Overal verstik
kende rook, laaiend vuur, het dreunen van
kanonnen, het instorten van gebouwen,
het duizendvoudig sterven van vrouwen,
kinderen en soldaten. Voor de 33-jarige
Eva Braun was het een dag van triomf. Na
die de vijftlgjari-
demon van Berlijn op de drempel
i zijn dood tot deze vreemde huwe-
jksceremonie wist over te halen?
'oen haar huwelijk met Hitier bekend
rerd, bleken maar weinig Duitsers
jnet haar bestaan op de hoogte, of-
choon zij jarenlang naast Hitler had
'eleefd. Eva Braun was de grote on-
ekende in de geschiedenis van het
.Derde Rijk", het best bewaarde ge-
n van het Hitlerregime.
Amerikaanse journalist Nerin E.
t heeft in zijn recentelijk bij N.V.
itgeverij De Forel verschenen boek
,Eva Braun, maitresse en vrouw van
■dolf Hitier", de waarheid over haar
rachten te achterhalen. Naast een
lot geschreven biografie met allerlei
ikante details zijn vooral talrijke
ooit eerder gepubliceerde foto's inte-
lerin E. Gun had reeds als jonge
ournalist een opzienbarende carrière
chter de rug. Onder andere door een
raaggesprek met Mussolini. Gun was
et Berlijn toen de oorlog uitbrak. Hij
als verslaggever voor enkele
witserse bladen. Toen hij in-zijn re-
ortages het bestaan van het getto in
Warschau wereldkundig maakte en
de nederlaag van de Duitse
oepen in Rusland voorspelde, werd
ij gearresteerd en in de concentratie-
ampen Mauthausen en Dachau opge-
loten.
an het bestaan van Eva Braun had
ok deze journalist, die toch met zo-
eel interne zaken in Berlijn op de
oogte was, nooit gehoord. Het be-
:ht over het huwelijk enkele uren
adat Gun door de Amerikanen in Da-
was bevrijd intrigeerde de
lurnalist zo dat hij een jarenlange
■eurtocht naar het leven van deze
lysterieuze vrouw ondernam.
zeventien jaren de maitresse van Adolf
Hitler te zijn geweest, zou zij vandaag de
echtgenote worden van de meest gevrees
de en bloeddorstigste man van de twin
tigste eeuw. De man, die met één penne-
streek miljoenen mensen naar de gas-
ovens en naar het slagveld stuurde. Eva
Braun had tederheid in Hitier ontdekt. Na
al die jaren van teleurstellingen, vernede-
MACABERE
PLECHTIGHEID
IN FÜHRER-
BUNKER
TWINTIG METER
ONDERDEGROND
Voorlopig had Hitier het voor een vast
vriendinnetje veel te druk. Hij moest
politiek bedrijven en zo nodig de wereld
veroveren. Hij liet soms maandenlang
niets liefdevols van zich horen. Eva
zuchtte en kwijnde, wachtte en huilde,
schreef haar dagboek vol jammerklach-
Zij werd het wachten beu en nam
maatregelen. Tweemaal deed zij een
zelfmoordpoging. Eenmaal een pistool,
eenmaal onschuldige slaaptabletten.
Zij hadden 't gewense effect. „Zij
heeft 't uit liefde voor mij gedaan",
mompelde Hitier, wiens nichtje Geli
zich al eerder met 'n pistool om 't le
ven had gebracht. „Nu moet ik voor
haar zorgen, dit mag niet meer gebeu-
Hij liet haar een mooie villa schenken
in een buitenwijk van München. Van
toen af hoefde Eva niet meer bij Hoff
mann te werken en er ging praktisch
geen dag voorbij of Hitier stuurde een
bericht. Zelfs op de dag van de
„Machtsergreiffung" in 1933 toen heel
Duitsland op stelten stond, de nieuwe
kanselier Adolf Hitler vanuit de kanse
larij de fakkeloptocht van zijn knuppel
benden gadesloeg en uit heel de wereld
honderden telefoontjes en telegrammen
binnenkwamen. En in de Russische
veldtocht toen dagelijks duizenden men
sen sneuvelden en van koude omkwa
men belde hij tussen twee stafbespre
kingen door even vanuit het Führer-
hauptquartier met zijn „Effie".
ringen en eindeloos wachten had zij ein
delijk haar doel bereikt. „Vanavond zal ik
huilen", zei ze tegen Hitiers secretaresse
Traudl Jung, „huilen van geluk". In zijn
werkkamer dicteerde de Führer enkele
uren later „mijn persoonlijk testament".
Voor de geschiedenis en voor het na
geslacht. Voor zichzelf en zijn vriendin
netje had hij reeds tot zelfmoord besloten.
„Omdat ik meende tijdens de oorlogsjaren
niet de verantwoordelijkheid voor het
stichten van een gezin op mij te kunnen
nemen, heb ik nu, aan het einde van mijn
levensweg, besloten met het meisje, dat
na jaren van trouwe vriendschap, vrijwil
lig verkoos mijn lot te delen in een stad
die van alle kanten belegerd is, te
trouwen".
Hitler wilde niet, dat Eva in badpak liep op Berchtesgaden. Als hij
er was hield ze zich aan deze wens. Meestal was ze dan gekleed in een
traditionele Beierse Dirndljurk, omdat hij haar daarin graag zag.
Rekeningen
Trouw
ringen uit
„schatkist"
van Gestapo
oto-album
Filmsterren
olgens zijn eigen mededelingen las
ij voor hij, zijn boek begon te schrij-
an 5000 kranteartikelen. Hij snuffel-
e in buitgemaakte Duitse archieven in
Vashington, zocht in politiedossiers
registers van de burgerlijke stand,
atdekte een gedeelte van haar dag-
oek, bezocht scholen, kloosters en
erkhoven, sprak met Eva's intiem-
vriendin en met de familie Braun,
an wie hij tenslotte de foto-albums
an Eva ter inzage kreeg.
Pant Hitlers maitresse was een harts-
chtelljke fotografe. Altijd en overal
ep zij met haar camera rond. Soms
ergernis van Hitler, die vond dat
te vaak opgeprikt voor haar lens
oest zitten. Zij fotografeerde de dic-
tor spelend met kinderen, slapend in
'n fauteuil, met leesbril. Een soort
.'iligschennis dit laatste, want het
uitse volk mocht niet weten dat zijn
Doverwinnelijke, ongenaakbare held.
laar een gewoon mens met bijzien-
ogen was. Ook de dramatische ogen
likken van spanning bij het uitbreken
iQ de tweede wereldoorlog hield Eva
'raun in een reportageserie vast. Men
ït Hitler, Goebels, Bormann en Von
ibbentrop bij een radiotoestel, in af-
'achting vai. het bericht dat de Duit-
L troepen Polen waren binnengeval-
Over gebrek aan verafgoding door
vrouwen had Hitier nooit te klagen.
Een vettig snorretje, een lok over zijn
voorhoofd, ogen als biljartballen en een
Chaplinachtig uiterlijk, aldus Gun. Hoe
is het mogelijk dat de vrouwen voor
een dergelijk type in zwijm vielen?
Hitiers chauffeur Maurice herinnert
zich dat het vrij dikwijls voorkwam
dat meisjes van 15, 16 jaar zich voor
de auto wierpen in de hoop gewond te
raken en door Hitier verzorgd te wor
den. Anderen kwamen zich in de privé-
woning van de Führer te Berchtesga
den aanbieden, naakt oder hun uni
form van de Bund Deutscher Madel of
onder hun regenjas, in de hoop hun
maagdelijkheid bij de groot-Duitse lei
der kwijt te raken. Als Hitier langs
kwam, scheurden vrouwen soms hun
blouse open. Hij kreeg stapels liefdes
brieven en erotische geschenken.
Op een vrijdagavond zag zij Hitier
voor het eerst. In een brief aan haar
zus schreef zij daarover: „Ik was na
sluitingstijd nog gebleven om wat pa
pieren op te ruimen en ik stond op een
ladder om wat op de bovenste plank
weg te zetten. Op dat moment stapte
de baas binnen met een al wat oudere
man, met een grappig snorretje, een
lichte regenjas en een grote vilthoed.
Ik voelde dat hij naar mijn benen
Eva moest bier en worstjes halen in
een café op de hoek en mocht meedoen
aan het gesprek. Zij sprak geen woord,
at des te meer worstjes en durfde de
vreemde man niet aan te kijken.
Pas eind 1930 toonde Hitier wat meer
belangstelling voor het fotografenhulp
je. Hij nam haar een enkele keer mee
naar een café, naar de opera, op pick
nick in de bergen.
Op haar speciale pas stond vermeld dal
Eva Braun secretaresse was van de
Führer. Tot het einde van de oorlog
kreeg zij echter maandelijks haar vier
honderd Mark salaris van Hofftnanrt
Officieel had zij geen andere inkomsten.
Want Hitler was gierig, hij was alleen
royaal met andermans geld. Hij stond
genadiglijk toe dat zij foto's van hem
maakte en zei dan knipogend tot Hoff
mann: „Een mooie foto, die is minstens
20.000 mark waard".
Vader Braun had aanvankelijk grote
bezwaren tegen de verhouding van zijn
dochter met Hitier en schreef zelfs eens
een potige brief aan de Führer.
Eva onderschepte die brief tijdig. De
Führer stelde de gramstorige vader
overigens gerust door hem van leraar
zonder meer te bevorderen tot majoor
en vervolgens tot directeur van een vei
lig afgelegen ziekenhuis.
HMer verwelkomt Eva op Berchtesgaden. De auto is een Mercedes,
die Hitler van de directeur van de Daimler-Benzfabrieken cadeau had
gekregen.
Nachthemd
Waarzegger
Telefoontjes
Het was niet zo verwonderlijk, dat een
17-jarig meisje van deze man onder de
indruk kwam. Eva Braun was tegen
een hongerloontje aangenomen als
hulpje bij „Heinrich Hoffmann, kunst
fotograaf" in München. Hoffmann werd
de hof fotograaf van Hitier, als beloning
voor zijn steun aan de nazipartij.
„Hij is een verstokte vrijgezel, maar
je zal zien dat hij nog eens met me
trouwt", vertelde Eva in het atelier.
Dat huwelijk had zij zich in haar hobfd
gezet Zij geloofde rotsvast in de voor
spelling van een waarzegger, die haar
gezegd had dat de hele wereld nog eens
over haar en haar liefde zou spreken.
Die waarzegge* kreeg volop gelijk.
Zowel in de rijkskanselarij te Berlijn
als in de Berghof te Berchtesgaden had
Eva een slaapkamer, die grensde aan
de badkamer van Hitier. Ofschoon de
kleine kring van ingewijden heel goed
op de hoogte was speelden Hitier en
Eva voortdurend toneel. Ook als zij de
nacht samen hadden doorgebracht, be
groetten zij elkaar 's morgens alsof zij
kennissen waren, die elkaar bij toeval
ontmoetten. Om de schone schijn voor
de buitenwacht op te houden moest
Hbffman een verklaring ondertekenen.
da juffrouw Braun in zijn bedrijf werk
zaam was en dat haar werk onmisbaar
was voor 'n zegevierende voortzetting
van de oorlog.
Daarmee kreeg Eva dan meteen vrij
stelling van de verplichte burgerlijke
mobilisatie. In het leven van de ge
vreesde man speelde Eva Braun een on
gewone rol. Zelfs in het laatste oorlogs
jaar. toen hij zeer humeurig was, liet
hij zich van haar allerlei plagerijtjes
welgevallen.
„Zit eens rechtop, je zit voorover als
'n oude man" of „Je hemd is vuil, je
mag wel eens een nieuw aantrekken".
En op de dag dat de geallieerden in
Normandië landden en Hitler in slaap
werd gealarmeerd„Mein Führer,
trek 'n broek aan, de bevelhebber van
de vesting Europa kan toch niet In
zijn nachthemd naar de kaartenka
mer hollen".
Geen Pompadour
Pas in de laatste oorlogsjaren kwam
Eva Braun uit de verborgenheid te
voorschijn. Tot dan toe moest zij op
haar kamers blijven, wanneer er of
ficieel bezoek kwam. Daarin was Hit
ler onverbiddelijk. In 1942 mocht zij
voor het eerst de viering van Hitlers
verjaardag bijwonen. Ze werd uitgeno
digd op een receptie ter ere van Mus
solini; ze dineerde met generaals. Ze
speelde koningin als de Führer afwe
zig was en maakte dan van de gele
genheid gebruik te roken, Amerikaan
se jazzplaten te draaien en dansavond
jes te organiseren met de SS-officie-
Een „Pompadour" werd zij echter
nooit. Daarvoor had zij trouwens niet
de capaciteiten. Zij bleef enkel de
aantrekkelijke vrouw, de trouwe speel
kameraad, die nauwelijks Invloed had
op de politiek en 'die haar leven lang
moest vechten met de vrouwen van
de andere nazi-bonzen om de eerste
plaats. Zoals met Emma Goering, die
de titel van „first-lady" voor zich
bleef opeisen, totdat Hitier haar te
rechtwees.
Haar trouwdag was dus terecht voor
haar een dag van triomf, ook al stort
te op dat moment reeds de hele we
reld rondom haar tot een puinhoop in-
Trouwringen
Het was een macabere plechtigheid, die
bovendien vertraging ondervond, om
dat geen ambtenaar van de burgerlijke
stond beschikbaar was. Toen eindelijk
Walter Wagner een paar straten verder
bij da volkssturm vachtend werd gevon
den, waren er geen formulieren be
schikbaar. Want ook op dit chaotische
uur moest volgens Hitier „Alles seine
ordnung haben". De formulieren wer
den met 'n pantserwagen gehaald. In
de onderaardse conferentiekamer zou
het dan gebeuren. Bormann, Goebbcls
en zijn vrouw en enkele generaals
waren getuigen.
Eva droeg 'n lange jurk van taftzij met
veel plooien en 'n hoge hals. Hitler hield
van die jurk. Zij droeg een gouden arm
band bezet met tourmalljn, een der
weinige kostbaarheden die zij ooit van
Hitier kreeg. Hitler was in uniform.
De formaliteiten waren kort. De
trouwringen te groot. Niemand in de
bunker wilde 'n ring afstaan, want
goud was kostbaar in het geval men
moest vluchten. Tenslotte kreeg men
er twee uit de schatkist van de e«-
tapo. Waarschijnlijk afkomstig van
gedeporteerde joden.
Overweldigd door emoties maakte Eva
een vergissing bij 't tekenen van de hu
welijksakte. Zij begon 'n B. te schrijven,
streepte die letter door en schreef daar
na voor de eerste en laatste maal in
haar leven: Eva Hitier.
De ambtenaar was niet minder zenuw
achtig. Hij kon zijn eigen naam niet me
behoorlijk spellen.
Hitler gaf zijn bruid een urm en het ge
zelschap ging naar zijn werkkamer voor
het huwelijksfeest. De bruidegom dronk
zelfs een glaasje Hongaarse wijn en
maakte grapjes. Eva straalde en sprak
van dansen en feestvieren. ZIJ liet de
grammofoon komen om de enige plant
die er nog was, „Rote Rosen" te
draaien. Hitler was ongeduldig, wei
gerde de champagne en ging werken.
Hij besteedde geen aandacht aan het
feit dat elders in de bunker een huwe
lijksfeest werd gevierd. Om midder
nacht had het kamermeisje Liesl het
Italiaanse nachtgewaad van blauwe
zijde op 't bed van haar meesteren
gelegd, naast het witte nachthemd
van Adolf. Pas tegen vijf uur 's mor
gens waren de lieer en mevrouw
Hitier alleen. Buiten deden zware
bommen de bunker daveren.
Götterdammerung
De volgende dag nam Eva een capsule
vergif en schoot Hitler zich door het
hoofd. De lichamen werden in een de
ken gewikkeld, door een nooduitgang
naar de kanselarijtuin gebracht en naast
een betonmolen gelegd. Van alle kan
ten sloegen de granaten in. De SS-or
Kempka had voor 150 liter ben
zine gezorgd, waarmee de lijken werden
overgoten. In een klassieke Germaans*
Götterdtimmerung wilde Hitler samen
met Duitsland ten onder gaan. Terudjl
Bormann, de generaals Burgdorff en
Krebs en enkele lijfwachten de nazi-
groet brachten, wierp Kempka vanuit
de bunkeringang 'n brandende fakkel
In de benzine. In de bunker heerste
paniek en begon een wilde uittocht.
Eva Braun,
maitresse en vrouw van Adelt
Engels vertaald door dr. T. v,
'et vele nooit eerder gcpubll»
Uitgegeven door N.V. uitge
verij du Forel, Rotterdam-N leuwemUJIt
N.-Br. f 12,90.
Middellijk. Met