EVA BRAUN ADOLF HITLER r,Vanavond zal ik huilen, huilen van geluk" MAITRESSE EN VROUW VAN ZATERDAG 9 NOVEMBER 1908 Overweldigd door emoties maakte Eva Brauti een vergissing bij het tekenen van de huwelijksakte. Zij begon een B te schrijven, streepte die letter door en schreef daarna voor de eerste en laatste maal in haar leven: Eva Hitier. Mijn grootmoeders trouwjurk, schreef Eva bij deze foto. Als zij deze jurk droeg zed ze, bij wijze van hint, tegen Hitier, dat ze ook in die jurk zou willen trouwen. Een hopeloze, doodmoede Hitier, nog maar een schim van zichzelf. Haar huwelijksgeschenk was een capsule vergif. Voor de bruiloftsmuziek zorgden de Russen. Hun beruchte Stalinorgels, de taniekzaaiende raketwerpers van de weede wereldoorlog, jankten onophou- lelijk. Als honeymoon-huis diende de ührerbunker, twintig meter onder de jrond, met een plafond van 8 meter dik. De schuilplaats was niet helemaal afge bouwd. De betonmolens stonden nog voor de ingang. Het beton rook vochtig, de lucht was er bedorven. Berlijn stond in vlammen. 28 april 1945. Overal verstik kende rook, laaiend vuur, het dreunen van kanonnen, het instorten van gebouwen, het duizendvoudig sterven van vrouwen, kinderen en soldaten. Voor de 33-jarige Eva Braun was het een dag van triomf. Na die de vijftlgjari- demon van Berlijn op de drempel i zijn dood tot deze vreemde huwe- jksceremonie wist over te halen? 'oen haar huwelijk met Hitier bekend rerd, bleken maar weinig Duitsers jnet haar bestaan op de hoogte, of- choon zij jarenlang naast Hitler had 'eleefd. Eva Braun was de grote on- ekende in de geschiedenis van het .Derde Rijk", het best bewaarde ge- n van het Hitlerregime. Amerikaanse journalist Nerin E. t heeft in zijn recentelijk bij N.V. itgeverij De Forel verschenen boek ,Eva Braun, maitresse en vrouw van ■dolf Hitier", de waarheid over haar rachten te achterhalen. Naast een lot geschreven biografie met allerlei ikante details zijn vooral talrijke ooit eerder gepubliceerde foto's inte- lerin E. Gun had reeds als jonge ournalist een opzienbarende carrière chter de rug. Onder andere door een raaggesprek met Mussolini. Gun was et Berlijn toen de oorlog uitbrak. Hij als verslaggever voor enkele witserse bladen. Toen hij in-zijn re- ortages het bestaan van het getto in Warschau wereldkundig maakte en de nederlaag van de Duitse oepen in Rusland voorspelde, werd ij gearresteerd en in de concentratie- ampen Mauthausen en Dachau opge- loten. an het bestaan van Eva Braun had ok deze journalist, die toch met zo- eel interne zaken in Berlijn op de oogte was, nooit gehoord. Het be- :ht over het huwelijk enkele uren adat Gun door de Amerikanen in Da- was bevrijd intrigeerde de lurnalist zo dat hij een jarenlange ■eurtocht naar het leven van deze lysterieuze vrouw ondernam. zeventien jaren de maitresse van Adolf Hitler te zijn geweest, zou zij vandaag de echtgenote worden van de meest gevrees de en bloeddorstigste man van de twin tigste eeuw. De man, die met één penne- streek miljoenen mensen naar de gas- ovens en naar het slagveld stuurde. Eva Braun had tederheid in Hitier ontdekt. Na al die jaren van teleurstellingen, vernede- MACABERE PLECHTIGHEID IN FÜHRER- BUNKER TWINTIG METER ONDERDEGROND Voorlopig had Hitier het voor een vast vriendinnetje veel te druk. Hij moest politiek bedrijven en zo nodig de wereld veroveren. Hij liet soms maandenlang niets liefdevols van zich horen. Eva zuchtte en kwijnde, wachtte en huilde, schreef haar dagboek vol jammerklach- Zij werd het wachten beu en nam maatregelen. Tweemaal deed zij een zelfmoordpoging. Eenmaal een pistool, eenmaal onschuldige slaaptabletten. Zij hadden 't gewense effect. „Zij heeft 't uit liefde voor mij gedaan", mompelde Hitier, wiens nichtje Geli zich al eerder met 'n pistool om 't le ven had gebracht. „Nu moet ik voor haar zorgen, dit mag niet meer gebeu- Hij liet haar een mooie villa schenken in een buitenwijk van München. Van toen af hoefde Eva niet meer bij Hoff mann te werken en er ging praktisch geen dag voorbij of Hitier stuurde een bericht. Zelfs op de dag van de „Machtsergreiffung" in 1933 toen heel Duitsland op stelten stond, de nieuwe kanselier Adolf Hitler vanuit de kanse larij de fakkeloptocht van zijn knuppel benden gadesloeg en uit heel de wereld honderden telefoontjes en telegrammen binnenkwamen. En in de Russische veldtocht toen dagelijks duizenden men sen sneuvelden en van koude omkwa men belde hij tussen twee stafbespre kingen door even vanuit het Führer- hauptquartier met zijn „Effie". ringen en eindeloos wachten had zij ein delijk haar doel bereikt. „Vanavond zal ik huilen", zei ze tegen Hitiers secretaresse Traudl Jung, „huilen van geluk". In zijn werkkamer dicteerde de Führer enkele uren later „mijn persoonlijk testament". Voor de geschiedenis en voor het na geslacht. Voor zichzelf en zijn vriendin netje had hij reeds tot zelfmoord besloten. „Omdat ik meende tijdens de oorlogsjaren niet de verantwoordelijkheid voor het stichten van een gezin op mij te kunnen nemen, heb ik nu, aan het einde van mijn levensweg, besloten met het meisje, dat na jaren van trouwe vriendschap, vrijwil lig verkoos mijn lot te delen in een stad die van alle kanten belegerd is, te trouwen". Hitler wilde niet, dat Eva in badpak liep op Berchtesgaden. Als hij er was hield ze zich aan deze wens. Meestal was ze dan gekleed in een traditionele Beierse Dirndljurk, omdat hij haar daarin graag zag. Rekeningen Trouw ringen uit „schatkist" van Gestapo oto-album Filmsterren olgens zijn eigen mededelingen las ij voor hij, zijn boek begon te schrij- an 5000 kranteartikelen. Hij snuffel- e in buitgemaakte Duitse archieven in Vashington, zocht in politiedossiers registers van de burgerlijke stand, atdekte een gedeelte van haar dag- oek, bezocht scholen, kloosters en erkhoven, sprak met Eva's intiem- vriendin en met de familie Braun, an wie hij tenslotte de foto-albums an Eva ter inzage kreeg. Pant Hitlers maitresse was een harts- chtelljke fotografe. Altijd en overal ep zij met haar camera rond. Soms ergernis van Hitler, die vond dat te vaak opgeprikt voor haar lens oest zitten. Zij fotografeerde de dic- tor spelend met kinderen, slapend in 'n fauteuil, met leesbril. Een soort .'iligschennis dit laatste, want het uitse volk mocht niet weten dat zijn Doverwinnelijke, ongenaakbare held. laar een gewoon mens met bijzien- ogen was. Ook de dramatische ogen likken van spanning bij het uitbreken iQ de tweede wereldoorlog hield Eva 'raun in een reportageserie vast. Men ït Hitler, Goebels, Bormann en Von ibbentrop bij een radiotoestel, in af- 'achting vai. het bericht dat de Duit- L troepen Polen waren binnengeval- Over gebrek aan verafgoding door vrouwen had Hitier nooit te klagen. Een vettig snorretje, een lok over zijn voorhoofd, ogen als biljartballen en een Chaplinachtig uiterlijk, aldus Gun. Hoe is het mogelijk dat de vrouwen voor een dergelijk type in zwijm vielen? Hitiers chauffeur Maurice herinnert zich dat het vrij dikwijls voorkwam dat meisjes van 15, 16 jaar zich voor de auto wierpen in de hoop gewond te raken en door Hitier verzorgd te wor den. Anderen kwamen zich in de privé- woning van de Führer te Berchtesga den aanbieden, naakt oder hun uni form van de Bund Deutscher Madel of onder hun regenjas, in de hoop hun maagdelijkheid bij de groot-Duitse lei der kwijt te raken. Als Hitier langs kwam, scheurden vrouwen soms hun blouse open. Hij kreeg stapels liefdes brieven en erotische geschenken. Op een vrijdagavond zag zij Hitier voor het eerst. In een brief aan haar zus schreef zij daarover: „Ik was na sluitingstijd nog gebleven om wat pa pieren op te ruimen en ik stond op een ladder om wat op de bovenste plank weg te zetten. Op dat moment stapte de baas binnen met een al wat oudere man, met een grappig snorretje, een lichte regenjas en een grote vilthoed. Ik voelde dat hij naar mijn benen Eva moest bier en worstjes halen in een café op de hoek en mocht meedoen aan het gesprek. Zij sprak geen woord, at des te meer worstjes en durfde de vreemde man niet aan te kijken. Pas eind 1930 toonde Hitier wat meer belangstelling voor het fotografenhulp je. Hij nam haar een enkele keer mee naar een café, naar de opera, op pick nick in de bergen. Op haar speciale pas stond vermeld dal Eva Braun secretaresse was van de Führer. Tot het einde van de oorlog kreeg zij echter maandelijks haar vier honderd Mark salaris van Hofftnanrt Officieel had zij geen andere inkomsten. Want Hitler was gierig, hij was alleen royaal met andermans geld. Hij stond genadiglijk toe dat zij foto's van hem maakte en zei dan knipogend tot Hoff mann: „Een mooie foto, die is minstens 20.000 mark waard". Vader Braun had aanvankelijk grote bezwaren tegen de verhouding van zijn dochter met Hitier en schreef zelfs eens een potige brief aan de Führer. Eva onderschepte die brief tijdig. De Führer stelde de gramstorige vader overigens gerust door hem van leraar zonder meer te bevorderen tot majoor en vervolgens tot directeur van een vei lig afgelegen ziekenhuis. HMer verwelkomt Eva op Berchtesgaden. De auto is een Mercedes, die Hitler van de directeur van de Daimler-Benzfabrieken cadeau had gekregen. Nachthemd Waarzegger Telefoontjes Het was niet zo verwonderlijk, dat een 17-jarig meisje van deze man onder de indruk kwam. Eva Braun was tegen een hongerloontje aangenomen als hulpje bij „Heinrich Hoffmann, kunst fotograaf" in München. Hoffmann werd de hof fotograaf van Hitier, als beloning voor zijn steun aan de nazipartij. „Hij is een verstokte vrijgezel, maar je zal zien dat hij nog eens met me trouwt", vertelde Eva in het atelier. Dat huwelijk had zij zich in haar hobfd gezet Zij geloofde rotsvast in de voor spelling van een waarzegger, die haar gezegd had dat de hele wereld nog eens over haar en haar liefde zou spreken. Die waarzegge* kreeg volop gelijk. Zowel in de rijkskanselarij te Berlijn als in de Berghof te Berchtesgaden had Eva een slaapkamer, die grensde aan de badkamer van Hitier. Ofschoon de kleine kring van ingewijden heel goed op de hoogte was speelden Hitier en Eva voortdurend toneel. Ook als zij de nacht samen hadden doorgebracht, be groetten zij elkaar 's morgens alsof zij kennissen waren, die elkaar bij toeval ontmoetten. Om de schone schijn voor de buitenwacht op te houden moest Hbffman een verklaring ondertekenen. da juffrouw Braun in zijn bedrijf werk zaam was en dat haar werk onmisbaar was voor 'n zegevierende voortzetting van de oorlog. Daarmee kreeg Eva dan meteen vrij stelling van de verplichte burgerlijke mobilisatie. In het leven van de ge vreesde man speelde Eva Braun een on gewone rol. Zelfs in het laatste oorlogs jaar. toen hij zeer humeurig was, liet hij zich van haar allerlei plagerijtjes welgevallen. „Zit eens rechtop, je zit voorover als 'n oude man" of „Je hemd is vuil, je mag wel eens een nieuw aantrekken". En op de dag dat de geallieerden in Normandië landden en Hitler in slaap werd gealarmeerd„Mein Führer, trek 'n broek aan, de bevelhebber van de vesting Europa kan toch niet In zijn nachthemd naar de kaartenka mer hollen". Geen Pompadour Pas in de laatste oorlogsjaren kwam Eva Braun uit de verborgenheid te voorschijn. Tot dan toe moest zij op haar kamers blijven, wanneer er of ficieel bezoek kwam. Daarin was Hit ler onverbiddelijk. In 1942 mocht zij voor het eerst de viering van Hitlers verjaardag bijwonen. Ze werd uitgeno digd op een receptie ter ere van Mus solini; ze dineerde met generaals. Ze speelde koningin als de Führer afwe zig was en maakte dan van de gele genheid gebruik te roken, Amerikaan se jazzplaten te draaien en dansavond jes te organiseren met de SS-officie- Een „Pompadour" werd zij echter nooit. Daarvoor had zij trouwens niet de capaciteiten. Zij bleef enkel de aantrekkelijke vrouw, de trouwe speel kameraad, die nauwelijks Invloed had op de politiek en 'die haar leven lang moest vechten met de vrouwen van de andere nazi-bonzen om de eerste plaats. Zoals met Emma Goering, die de titel van „first-lady" voor zich bleef opeisen, totdat Hitier haar te rechtwees. Haar trouwdag was dus terecht voor haar een dag van triomf, ook al stort te op dat moment reeds de hele we reld rondom haar tot een puinhoop in- Trouwringen Het was een macabere plechtigheid, die bovendien vertraging ondervond, om dat geen ambtenaar van de burgerlijke stond beschikbaar was. Toen eindelijk Walter Wagner een paar straten verder bij da volkssturm vachtend werd gevon den, waren er geen formulieren be schikbaar. Want ook op dit chaotische uur moest volgens Hitier „Alles seine ordnung haben". De formulieren wer den met 'n pantserwagen gehaald. In de onderaardse conferentiekamer zou het dan gebeuren. Bormann, Goebbcls en zijn vrouw en enkele generaals waren getuigen. Eva droeg 'n lange jurk van taftzij met veel plooien en 'n hoge hals. Hitler hield van die jurk. Zij droeg een gouden arm band bezet met tourmalljn, een der weinige kostbaarheden die zij ooit van Hitier kreeg. Hitler was in uniform. De formaliteiten waren kort. De trouwringen te groot. Niemand in de bunker wilde 'n ring afstaan, want goud was kostbaar in het geval men moest vluchten. Tenslotte kreeg men er twee uit de schatkist van de e«- tapo. Waarschijnlijk afkomstig van gedeporteerde joden. Overweldigd door emoties maakte Eva een vergissing bij 't tekenen van de hu welijksakte. Zij begon 'n B. te schrijven, streepte die letter door en schreef daar na voor de eerste en laatste maal in haar leven: Eva Hitier. De ambtenaar was niet minder zenuw achtig. Hij kon zijn eigen naam niet me behoorlijk spellen. Hitler gaf zijn bruid een urm en het ge zelschap ging naar zijn werkkamer voor het huwelijksfeest. De bruidegom dronk zelfs een glaasje Hongaarse wijn en maakte grapjes. Eva straalde en sprak van dansen en feestvieren. ZIJ liet de grammofoon komen om de enige plant die er nog was, „Rote Rosen" te draaien. Hitler was ongeduldig, wei gerde de champagne en ging werken. Hij besteedde geen aandacht aan het feit dat elders in de bunker een huwe lijksfeest werd gevierd. Om midder nacht had het kamermeisje Liesl het Italiaanse nachtgewaad van blauwe zijde op 't bed van haar meesteren gelegd, naast het witte nachthemd van Adolf. Pas tegen vijf uur 's mor gens waren de lieer en mevrouw Hitier alleen. Buiten deden zware bommen de bunker daveren. Götterdammerung De volgende dag nam Eva een capsule vergif en schoot Hitler zich door het hoofd. De lichamen werden in een de ken gewikkeld, door een nooduitgang naar de kanselarijtuin gebracht en naast een betonmolen gelegd. Van alle kan ten sloegen de granaten in. De SS-or Kempka had voor 150 liter ben zine gezorgd, waarmee de lijken werden overgoten. In een klassieke Germaans* Götterdtimmerung wilde Hitler samen met Duitsland ten onder gaan. Terudjl Bormann, de generaals Burgdorff en Krebs en enkele lijfwachten de nazi- groet brachten, wierp Kempka vanuit de bunkeringang 'n brandende fakkel In de benzine. In de bunker heerste paniek en begon een wilde uittocht. Eva Braun, maitresse en vrouw van Adelt Engels vertaald door dr. T. v, 'et vele nooit eerder gcpubll» Uitgegeven door N.V. uitge verij du Forel, Rotterdam-N leuwemUJIt N.-Br. f 12,90. Middellijk. Met

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 13