Zelfs geen brons voor onze vier dames FANNY: „WAT VIND IK DAT SNEU VOOR DIE MEIDEN' Ed de Noorlander is niet geheel tevreden W0LDE DEED WAT BIKILA HAD CEZECD STAFETTE IN ZELFDE TIJD ALS CUBA EN RUSLAND ...En toen Piet van der Kruk aan thuis dacht kreeg hij vleugeltjes Aad Steylen liep marathon fit uit Ada Kok: „Ik moest wat laten zien...! Een ballon, een ballon, een ballonnetje VERSPRINGEN DEED HEM DE DAS OM 1 MAANDAG 21 OKTOBER 1968 (Van onze speciale verslaggever Herman van BergemJ XICO CITY Op de voorlaatste rij van het gereserveerde leelte voor atleten in het Olympisch Stadion zaten Truus lennipman, Mieke Sterk en Wilma van den Berg naast elkaar, ij zaten negenendertig slopende minuten uit, op van de spanning n de zenuwen. Er vroeg iemand: „Waar is Corrie (Bakker)?" ruus Hennipman keek met ogen vol tranen om en kon alleen de land naar voren brengen om te wijzen. Mieke Sterk sloeg haar irmen om Truus Hennipman heen. Het waren drie inzielige iguurtjes op die propvolle tribune. Toen verschenen de oplich tende letters op het scorebord: 1. V.S. in 42.8, wereldrecord; 2. luba 43.4; 3. Rusland 43.4; 4. Holland 43.4; 5. Australië 43.4. Het wereldrecord, dat de Nederlandse ploeg de dag tevoren had gelopen, was verloren gegaan. 11 De tijd die vierentwintig uur eerder goed was voor dat record, leverde niet tens brons op. De laatste Russin, Lud- nilla Samotesova, was zwaarder ge- chapen dan Corrie Bakker en had de nish, blijkens de foto, ook iets eerder epasseerd. Lamgeslagen, niet in staat woord uit te brengen, stond het rietal op en verwijderde zich. De loting was gunstig geweest, baan lrie, met links Frankrijk en Duitsland, echts de V.S., Engeland, Cuba, Rusland Australië. Wilma van den Berg gaf bis eerste loopster het stokji n djiieke Sterk, die minder liep dan haar gewend is. Truus Hennipman -erloor terrein en Corrie Bakker kon het n de eindsprint niet bolwerken tegen de lubaanse Miguelina Cobian en de Rus- De Amerikaanse sneltrein Wyomia Tyus was toen al over de streep. elkaar heen geslagen, iep het viertal dat sterk favoriet de olympische titel op de 4 neter, de glooiende uitgang kleedruimten op. Er welden tranen op toen de drie naast elkaar, geëmotio neerd, op het resultaat wachtten, ston- te. ien de gezichten strak. Derde of vierde? Niemand die het met zekerheid durfde zeggen. Mieke Sterk at een banaan, eel Wilma van den Berg streek «eiste maal haar „staartje" Truus Hennipman zat als Ibeeld de ogen constant gevestigd op (Van onze speciale verslaggever Herman van Bergem) MEXICO CITY De Nederlandse afvaardiging eet in restaurant 4b. Daar hangen aan de zoldering de kleurige ballonnen die ook, in groter formaat, boven de stadions zweven en het handelsmerk van deze Spelen zyn. Twee Tsjechen, bijna op het punt om naar huis te gaan, trokken twee ballonnen omlaag en lieten de dingen leeg lopen. Er waren nogal wat Nedérlandse atleten in het restaurant. Men hoeft al niet meer te raden. De langsten sprongen omhoog, de kleineren pakten bezems en de manager stond machteloos toe te kijken hoe zijn zoldering binnen vyf minuten geheel was geplukt. In het ernaast liggende restaurant had men ook iets in de gaten gekregen en ook daar waren de ballonnen razend snel in tassen verdwenen. De „af braak" van de Spelen is begonnen, ln de restaurants, terwille van de herinnering aan oude records, die hier klapten als ballonnen. het scorebord. De spanning was gebro ken, de spanning was teruggekeerd. Ad Paulen, in vuurrood jasje ten teken dat hij tot de internationale atletiekfede- ratie behoort, kwam naar de Nederland se kolonie en hief vier vingers op. Nog wilden ze het niet geloven? Alleen coach Ton Eykenboom wilde wel zeggen dat hij er een voorgevoel van had gehad, de dag tevoren al. De ploeg moest niet alleen optornen tegen de ontstellend sterke Amerikaansen, maar ook nog te gen de druk van het favoriet zijn. Coach Jacob Dikken, altijd vriendelijk glimlachend vanachter de brilleglazen, sprak troostwoorden, die geen enkel ef fect sorteerden. Toen kwamen de cijfers. De enige die spoedig bij haar positieven was, heette Corrie Bakker. Chef d'équi- pe Jo Moerman: „Die heeft haar gal dan ook uitgespuwd. Mieke ging niet zo sterk en dat kreeg ze van Truus te horen. Corrie nam het op voor Truus en kon zich ontladen". Corrie Bakker was ook de enige, die in de eetzaal een vol bord haalde. De andere drie zaten nog steeds verslagen in hun kamer. Ze konden geen woord uitbrengen. Een zo zekere plak was een „niet" geworden. Begeleidster van de damesploeg Fanny Blankers-Koen: „Wat vind ik dat sneu voor die meiden. Dezelfde tijd als de bronzen medaille- lewinnaar en dan ernaast grijpen. Ik had het hen zo graag gegund". Ëen vierde plaats Is prachtig in zulk een eminent gezelschap. De ploeg liep geen tiende seconde minder als de dag tevoren maar de handen bleven leeg. De „Westphaltriomf", waarvoor men hei melijk enige vrees had gekoesterd, ging ook niet door. NEGENDE PLAATS, TRIOMF VAN DE EENLING MEXICO CITY Op het terras naast het Teatro Insurgentes, dat met zijn fraaie mozaïekgevel van buiten meer belooft dan het van binnen kan schen ken, zei Piet van der Kruk: „Ik ben der de in mijn groep en twaalfde in totaal. Ik hoop dat er van de groep van de gro ten een paar achter me blijven want dan word ik misschien tiende en heb ik voldaan aan de eis van het NOC te be uren later riep de zwaargewicht: „Ik ben negende geworden". Er zijn in de wereld honderd en tien landen aangesloten bij de internationale krachtsportfederatie; er waren in Mexi co slechts achttien landen die atleten be zitten, rijp voor het grootste toernooi ter wereld. Een van die landen was Neder land met Piet van der Kruk, die in de vroege uren van zaterdag zijn uitzending waar maakte met een Nederlands record stoten (187,5 kg), die tweemaal het to taalrecord verbeterde en tenslotte tien kilo meer tilde: 487,5; bovendien werd hij negende. In Mexico-City werd Piet van der Kruk ook overwinnaar op zich zelf, hij behaalde de „triomf van de eenzame". Tegenover de concurrentie behoedzaam gekoesterd door helpers en fans, stelde Piet van der Kruk zijn trouwe helper Chris Hovens en dr. Mos terd namens de olympische leiding in de zaal, er was roeien, er was hockey en Piet van der Kruk is slechts een ge- wichtheffer, en ook nog een eenling. Het plan was aldus opgesteld: met drukken beginnen met 155 kg. En dan opklimmen tot 165; met trekken aanvan gen met 135 en tot 145 komen en met stoten van 175 via 185 tot 190 kilo's ko men. Een enkele beurt miste hij bij het drukken, zodat hij op 160 uitkwam; bij trekken eindigde hij op 140 en met sto ten op 187,5 kg. Er had inderdaad meer ingezeten als ik het achteraf bekijk. Als ik met drukken en trekken vijf kilo meer had gepakt en met stoten 7,5 kilo, had dat gekund. Maar een goede klas sering was me meer waard dan een ho ger totaal. Het trekken ging bij de trai ning niet best en dan moet je geen risi co nemen. Bovendien had ik niet meer nodig. Ik stond even hoog als Perdue maar die woog zwaarder en Levecq mocht me niet voorbij. José Marcel Be- trian, die in Rome en Tokio coach was van de ploeg van de Antillen en nu weer hier is, had die Fransman bij de training gezien. Toen het erop aankwam en Levecq 200 kilo moest pakken met sto ten, zei Beurian: „Maak je geen zorgen, dat haalt ie niet." En hij haalde het ook niet. Piet van der Kruk, uitgezonden als kansloze waarvan hij zelf volkomen was overtuigd was een gelukkig man onder de rieten parasol op het zonover goten terrasje. Hij luisterde met aan dacht naar Chris Hovens, de praeses van de Kon. Ned. Krachtsportbond, die met Betrian had overlegd en tot deze conclusie was gekomen: Piet kan veel meer. Hij kan de 540 halen en Shabotins- ky zegt zelfs dat de 550 erin zit. Maar hij moet zijn techniek wijzigen. Piet heeft te veel kracht nodig om voor te slaan. Dat speelt hem ook met trekken parten. Maar hij kon zijn techniek na tuurlijk niet in de laatste weken wljzt- „Die aanvangsstoot van 175 kilo ging niet best. Toen moest ik ineens aan thuis denken, aan mijn vader en mijn moeder en aan iedereen die me post heeft gestuurd. Mijn gemoed schoot vol en ineens kreeg ik vleugeltjes. Ik dacht: Nu zal ik 'm pakken ook". En Piet van der Kruk pakte 'm. Hij veegde met de rug van zijn hand over zijn ogen, maak te het stereotype gebaar van tweemaal naar achter buigen om te voelen of de riem om zijn massale middel goed zat en stootte tot 197,5 kilo toe. De snelle tiller deed even zijn ogen dicht. „Het is met gewichtheffen net als in een boek lezen om te trachten iets te onthouden. Dan concentreer je je ook, je doet je ogen dicht om alles goed in je op te nemen. Dat doe ik met de hal ter. Je moet volledig geconcentreerd tillen. Ik ben dan ook blij dat ik acht van de negen beurten goed had. Die ene beurt met drukken was fout, ik denk dat ik even met mijn tenen van de grond ben gegaan". „Ik weet nog niet wat ik ga doen. Die laatste weken waren verschrikkelijk. Ho vens heeft me enorm geholpen en bijge staan, gelukkig. Maar ik weet niet of ik verder kan gaan. Er moet zo ontzet tend veel voor verzet worden en mijn werk mag er niet onder lijden. In leder geval ga ik door tot en met de Nederlandse kampioenschappen begin volgend jaar. Dan kijk 'k wat ik verder ga doen: op naar de 550 kilo of stoppen" Voorlopig doet Piet van der Kruk niets. „Ik ga nu aan mijn kleurenschema wer ken. Ik wil met zo'n bruine kop thuis komen. Hij peinst even, kijkt wazig in de verte en mompelt: „In de avonduren zou ik best een school willen hebben. Maar ik denk dat Je daar zo'n twintig duizend gulden voor nodig hebt". Hij lacht de gedachte weg. De kansloze, die de triomf van de eenzame behaalde. PIET VAN DER KRUK m verwachtingen ruimschoots voldaan (Van onze speciale verslaggever MEXICO CITY „Het I» toch wel duidelijk geworden, dat het hanteren van de wereldranglijst by 'n uitverkielng eigeniyk een waanzinnige zaak ia. Ik was er nog by na het slachtoffer van geworden ook". Ed de Noorlander zei het wat verbitterd na zijn olympische tienkamp, waarin hy op een niet verwaohte negende plaats was geëindigd. „Ik had zo graag het record van Eef Kamerbeek gepakt. Maar dat ver springen van vrydag heeft me de das om gedaan. By die 6,90 meter zat ik ruim een voet voor de balk en die dertig centimeter hadden me precies 81 punten meer opgeleverd". Ed de Noorlander, die op het aller laatste moment aan de olympische ploeg werd toegevoegd, kan terugzien op een byzonder goede tienkamp. De 23-jarige Rotterdammer heeft ln het veLd van 's werelds beste tienkampers uiteraard geen dominerende roL gespeeld, maar met een totaal van 7554 punten zesen veertig punten meer dan hy ooit be haald heeft, is de student in de economie zyn uitverkiezing dubbel en dwars waard geweest. „Waarom heeft het N.O.C. niet wat meer vertrouwen in my gehad. Ais ik (Va MEXICO CITY Plaza de la Constitucion, po- Pulair Zocalo genaamd, op zondagochtend. Tachtig marathonalleten aan de start voor het beulswerk over ruim 42 kilometer. Onder hen de favoriet Abebe Bikila, die ondanks ziekten z(jn zinnen heeft gezet op de derde zege in twaalf jaar. Eerst Rome, toen Tokio, thans Mexico City. Na tien kilometer kykt Bikila achterom, ziet de „bezem wagen" en stapt in. 0' grote sensatie van deze olympische marathon vend ail vroeg iin het begin plaats, maar de offiaier van de ïyfwacht vain keizer Haiie Selassie heeft een vervanger, Wolde, die de eer van het vader- la id knap verdedigt en alls eerste de taertanbaan ven het Olympisch Stadion opsnelt. M mo Wolde gebruikte zijn verstand en het heeft h< .1 goud op de mamafthon opgeleverd. Abebe Bikila had het voor de Spelen gezegd: „Wanneer Wolde verstandig loopt kan ik mijn illusies op ®en derde gouden medadttiLe wel opgeven". Br volgen er nog zesentwintig. En dan arriveert te enige Nederlander, Aad Steylen, opvallend tot. Hy heeft niet de bekende oranje broek aan, maar een wiitte, van Duitse maikely, „dde om het lichaam zit alsof hy er niet is". Bovendien stoot wdit de zon af en oranje niet. Aad Steylen heeft een prestatie geleverd, want de diva ma's onderweg en in.het stadion waren nauwelijks te tellen. Grootste drama Abebe Bikila, geheel „dood", zo als wielrenners dat zo kernachtig uitdrukken. Uren later hangt Aad Steylen in appartement 204 van gebouw 22 Ln het olympisch dorp op zijn bed. De andere leden van de ploeg zijn aan het eten. Aad Steylen moet even op toeren komen. „Ik ben blij dat ik er ben. Het was een zware marathon. Je kon het tempo niet te hoog nemen en je moest je eigen race lopen. .Anders ga ie kapot. Ik heb in het begin, zo'n kilometer of vijf, de kopgroep bijgehouden, maar dat plan heb ik natuurlijk laten varen. Als je niet je eigen tempo loopt krijg je zuurstofschuld en is het gelijk afgelopen. Daarom heb ik ook veel alleen gelopen. Het is prettig om gezelschap te hebben, maar niet op deze hoogte. Onwillekeurig ga je mee en dan loopt het fout." Het was een vreemde marathon. Zoneter keerpunt van het grootste en voornaamste plein dn Mexico City leidde de route naar het monument Ouitlahuac op de luxe boulevard Faseo de Reforma. Dat monument moest gerand worden en toen ging het rechtstreeks naar het stadion, wtaar op dat moment de hoogspringers benig waren formida bele prestaties te leveren en de estafetteploegen van de Ver. Starten de ene gouden plak na de andere binnenhaalden. ik dc zaak niet geforceerd heb. De debacle van Belgrado, toen ik moest uistappen, wilde ik voor alles voorkomen en myn voornaamste opzet was om binnen te komen Aad Steylen kwam birmen, fit en in goed tempo. Ln het stadion, op deze zondag tot de nok gevuld, werd vergeefs gewacht op de komst van w onder- loper Bikila, zoals Langs de route door de stad „met een lelijke klim, die je echt wel merkte" waar tienduizenden enthousiast de lopere be groetten. De Engelsman Timothy Johnston had na vijftien kilometer de leiding overgenomen van de Belg Gaston Roelants. Tien kilometer verder gingen de Ethiopiër Wolde en de Ken/iaan Temu aan kop en die situatie bleef ongewijzigd. Aad Steylen streed op zijn eigen wijze in de middenmoot. „Het resultaat valt me mee." Zevenentwintigste :n een van de zwnairete nummers van het omvangrijke atletrtekprommaeen prestatie. Ook hij werd in hot stadion opgevangen door leden van de medische dienst, die iedere artileet een rood - wwtgcblokrte handdoek van king size- afmetingen om de schouders hingen. Ook hij getuige van de drama's van de laatste meters: lopers, dde hinkend binnenkwamen als bij een vierdaagse die te zwaar is geweest; lopers die kronkelend van de kramp over het gras rolden en per brancaid werden weggebrachtlopere die met woeste' gebaren hun schoenen van hun brandende voeten trokken. Niet Aad Steylen. enige vaderlandse marathonloper, dde tot arri veerde. HIJ had geen last gekend en geen vermetele poging gedaan om de voor hem toch onbereik bare top sdo lang mogelijk bij te houden. Dc Ethiopiër Wolde nam in de fakkel v&n z(jn landgenoot Bikila i dit in grootse styi en liep na aank geiyk met de andere atleten was aan gewezen, had lk ook veertien dagen in Sankt Moritz kunnen trainen en dat was vooral myn 150 meter ten goede ge komen. Ik liep nu zeventien seconden langzamer dan lk normaal kan. Natuur- ïyk speelt de hoogte hier een grote rol. maar lk geloof toch, dat ik sneller had gekund dan de vier minuten en 37.8 seconden die er nu uitkwamen". De Noorlander was duidelijk onte vreden met die 1500 meter. Hy vergat echter, dat hy door de overwinning op het laatste nummer uiteindeiyk van de dertiende naar de negende plaats was geklommen. Het was niet de enige over winning van de Rotterdammer, Ook op het eerste nummer van de tweede dag. de 110 meter horden, had hy met de Rus Avllov, de snelste tijd gemaakt: 14.5 seconden. De tweede dag leverde hem trouwens toch zeer goede resultaten op. De werpnummere, die door coach Ton Eykenboom dè laatste weken zeer goed onder handen genomen waren, gingen veel beter dan anders het geval is. Het discuswerpen leverde 41,70 meter op en by het speerwerpen kwam 50,22 meter op het scorebord. Het meest tevreden was De Noorlander echter met het polsstokhoogspringen, waar hy 4,20 meter in zyn eerste poging haalde. Een persooniyk record. „De 4.30 en 4.40 hadden er wellioht ook nog Ingezeten, maar boven de lat draai ik nog niet voldoende in. Maar daar ga lk deze winter wel wat aan doen". In het heroïsche gevecht om de me dailles op de tienkamp is Bill Toomev de sterkste gebleken. Maar een wereld record zat er voor de 29-Jarlge Ameri kaan toch niet ln. Toomey, die op de tweede dag de Duitser Hans Joachim Walde en wereldrecordhouder Kurt Bendlin steeds dichter bij zag komen, won ulteindeiyk met een totaal van 8193 punten." Na afloop verklaarde Toomey: „Als lk op de 1500 meter onder de 4 minuten en 35 seconden had gelopen, had lk het wereldrecord gehad. Die gouden medaille was me echter veel meer waard. Ik wilde geen risico lopen. Vooral voor Walde heb lk angst gehad. Hy ls op de tweede dag erg sterk en ik weet, dat hy een zeer goede 1500 meter kan lopen. Gelukkig waren de Inspan ningen voor hem ook te groot geweest" Voor Hans Joachim Walde, de 25- jarige aankomende arts, was het zilver zijn tweede olympische medaille. In To kio had de Duitser achter Willi Holdorf en de Rus Rein Aun. die nu op de eerste dag wegens een blessure moest uitvallen, het brons veroverd. „In Milnchen wil ik er weer bij zijn en misschien wordt het dan goud", aldus de opgetogen Walde Kurt Bendlin maakte tijdens de laatste dag de sprong van de zesde naar de derde plaats door voortreffeiyke resul taten hy het polsstokhoog (4,60i en het speerwerpen (75,42 m). Zyn totaal be droeg 8064 punten, slechts 47 punten minder dan dat van trainingsmakker Walde. W.K. zwemmen eerste keer in 1971 MEXICO De eerste wereldkampioen schappen zwemmen zullen in 1971 wor den gehouden. Ze vinden plaats in de laatste week van augustus of de eerste week van september. De plaats wordt het volgend jaar aangewezen. Genève en Rome dingen naar de organisatie ervan, maar ook wordt de kandidatuur verwacht van een aantal Amerikaanse I" (Van een speciale verslaggever MEXICO CITY. „Dat heb Ik nou altijd", verzuchtte Ada Kok na afloop van de series honderd meter vlinder slag. „Ik wist dat ik niet voluit be hoefde te gaan om bij de laatste zestien te komen. Daarom zwom ik heerlijk ontspannen. Maar toen ik wilde gaan sprinten, ging het opeens niet meer Dat was de verklaring van de voor Ada's doen matige 1.08,5, waarmee zij zich als negende plaatste voor de halve finales, 's Middags ging de wereld recordhoudster echter weer als van ouds. „Ik zag er een beetje tegenop Je regelt je ademhaling hier anders Maar toch moest ik wat laten zien. Dat is me gelukt ook", vertelde opgelucht. Met een tyd van 1 min. 6,2 sec. won Ada Kok de eerste halve finale, waarby zy dc Amerikaanse Sue Shields met handslag klopte. In de tweede halve finale, waarin Nel Bos naar een voor haar doen goede 1.08,5 reikte, waren alleen Lyn McClement.s en Ellie Daniel een fractie van een seconde sneller. „Ik ben al meer dan tevreden, wanneer ik morgen bij dr eerste drie eindig", aldus Ada. „De honderd meter ligt me niet zo. Het is een gok. Er ls geen sprake van dat je zo'n race kunt indelen. In nauweiyks één minuut moet je een goede start hebben, goed keren, bard sprinten en dan ook nog goed uitkomen bij de laatste slag. Er is tussen de drie Ame rikaanse meisjes, de Australische en mij zo weinig verschil, dat de vorm van het ogenblik beslissend zal zijn. Wie ik als myn gevaariykste concur rent beschouw? Daar heb lk niet zo op gelet. Ik zwem mijn eigen race en doet dat zo goed mogeiyk". Bij de aankondiging van de halve finales waren Ada Koks grootste succes en teleurstelling onder elkaar op het elektronische scorebord verschenen wereldrecord Ada Kok met 1.04,5, olympisch record Sharon Stouder 1.04,7. Vier jaar geleden by de Spelen van Tokio ontnam het Amerikaanse meisje Ada Kok het olympisch goud en het wereldrecord. Het wereldrecord heeft Ada weer in handen. Nu rest nog het r ADA KOK vandaag in de prUzen? goud als grandioze apotheose van een opmerkelijke zwemcarrière. Daar mikt Ada op. Is het niet op de honderd meter van vandaag dan op de twee honderd meter, die later ln de week gezwommen wordt. By de ereceremonie van de drie fina les, die gisteren werden gezwommen, ging de „Stars and stripes" achtmaal omhoog. Alleen de 16-jarige Austra lische Karen Moras voorkwam op het allerlaatste moment een complete Ame rikaanse feestavond door zich op de 400 meter nog juist voor de derde Ame rikaanse, Pam Kruse, te wringen. Wereldrecordhoudster Claudia Kolb, die bij de vorige Olympische Spelen zilver behaalde op de schoolslag, was ongenaakbaar op de 200 meter wissel slag. Ze finishte slechts 1,2 sec. boven haar eigen wereldrecord. Op het podium werd zij geflankeerd door haar land- genotes Sue Pedersen (2.28,8) en Jan Hennc (2.31,4), die al eerder het zilver en goud verdeelden op de 100 meter vrije slag. Debbie Meyer beheerste de 400 meter vrije slag. Zij won in 4 min. 31,8 sec., een tijd die niet slecht afsteekt tegen haar op zeeniveau gemaakte wereld record van 4.24,5. SCHAAKOLYMPIADE Bobby Fisher met stille trom weg LUGANO De Amerikaanse ploeg ui de schaakolympiade heeft grootmei-stei Bobby Fisher an verdere deeinemins aan het toernooi uitgesloten omdat hll zonder opgaaf van redenen I» vertrok ken. Fisher (25) had geklaagd over de on voldoende verlichting in de jaarbeurshal van Lugano waar het toernooi wurdt ge houden. HU is vrijdagmiddag uit Lugano vertrokken en daarna niet moer gezien HU heeft zelfs niet aan zijn eigen ploeg genoten verteld wat zijn plannen waren Nederland, dat het toernooi startte met een overwinning (3^ „n België verloor zaterdag met 2V4—1V4 van Hon garije. In de wedstrijd tegen Paraguay staut Nederland met 2—1 voor. De afgebroken partU Van Ree tegen Silva staat gewon nen voor SUva. waardoor de uitslag waarechijnlük wordt

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 13