NEDERLAND ROEIDE MET GOUDEN RIEMEN W Toen ik brons had, dacht ik: pak 't zilver! 'JCK Dr. A. v. Dokkum stuurt soigneur naar huis LIMBURGSE DRAAIDE ALS 'N MACHINE Feestvieren niets voor J. Wienese Nootlot belette de greep naar nog meer eremetaal VERBODEN INJECTIE GEGEVEN (Van onze speciale verslaggever Herman can B er gem) MEXICO CITY Donkere Madeleine Manning liet lang op zich wachten. Toen ze eindelijk verscheen, had ze een geldig excuus. „We moesten naar de dopingcontrole en je weet wat er dan moet gebeuren. Nou, dat lukte niet en ik heb toen eerst wat moeten drinken. Daarom duurde het ook zo lang eer de ceremonie protocolaire plaatsvond. Toen ik daar stond, voelde ik me „glorious" en ik keek opzij. Daar stond jullie Maria Gommers, voor wie ik het meest bang was geweest." Maria Gommers, zelf bescheiden menend dat zij al blij zou zijn geweest met een finaleplaats, haalde op deze glorievolle dag voor de Nederlandse afvaardiging brons op de 800 meter. Ze was er eerst sprakeloos van, maar toen ze de medaille om haar hals had hangen wilde ze wel kwijt, dat ze zelfs nog op zilver had gehoopt. Gommers is een „tempobeul". Ze weet dat haar start niet het sterkste wapen is maar ze draait als machine, meedogenloos en zonder versagen. Het wekkertje opwinden en 4an laten aflopen. Maar ditmaal had het anders gedaan. „Ik was als de dood om te worden ingesloten heb ik in het begin een af wachtende houding aangenomen. Ik raakte zelfs achter maar voelde me zo sterk dat ik er geen angstgevoel van kreeg. In de eerste ronde heb ik me gespaard om in de tweede te kunnen toeslaan". Het meisje in het oranje stond in baan vier. temidden van de grootsten op de 800 meter. De donkere Madeleine Manning; de loopster die zij vreesde, de Ameri kaanse Doris Brown; de haar be kende Roemeense Ilona Silai; de rappe Francaise Marie Yvonne Dupu- reur; de Britse Sheila Taylor en haar landgenote Patricia Lowe en de Ca nadese Abigail Hoffman. De grote Vera Nikolic was er niet bij. De Joego-Slavische was tevoren uitge schakeld. Het meisje, dat als onver slaanbaar te boek stond, moest vanaf de volgepakte tribunes de race om het eremetaal volgen. De eerste start was vals. de tweede goed. Knappe Madeleine Manning zou later verklaren: „Ik ben zo snel mogelijk weggegaan. Toen ik omkeek om te zien waar Doris Brown bleef, zag ik haar niet meer. Toen heb ik meteen alles op alles gezet want ik vreesde de kracht van Maria Gommers. En dan moet niemand iets vragen over de hoogte, w daarin geloof ik eenvoudig niet. Dat is allemaal geklets. Ik heb nergens last van gehad". Maria Gommers evenmin. Sterk lopend ging zij „volgens plan" de tweede ronde in. „Toen ik ze van m< zag wegtrekken, heb ik me in be dwang moeten houden. Ik had ge merkt dat een plotselinge inspanning averechtse gevolgen kan hebben. Ik heb me dus bewust ingehouden in de eerste ronde.' Daarna gaf ik alles en toen ik zeker was van brons, dacht ik bij mezelf: pak dan het zilver, maar Silai was net iets te ver weg". Voor de zoveelste keer keek Maria Gommers naar het brons om haar hals. In het stadion speelde nog steeds de Cubaanse band. In kamertje in de catacomben kon Maria Gommers er nog nauwelijks over uit: „Ik heb in de series en in de halve finales zo hard gelopen om de finale kunnen bereiken. En nu heb ik brons" Er was geen zon meer om de stralen uit het kleinood te laten breken. De lucht was donker en er viel regen. Maar er was zon in het hart van een Limburgse jonge vrouw, die zich tot de wereldtop mag rekenen. Finish van de 800 meter dames, waarin Maria Gommers (geheel links, nummer 148) als derde eindigde en brons veroverde. Madeleine Manning (VS) was rste (rechts), Ilona Silai (midden. Roemenië) kwam als tweede over de streep- XOCHIMILCO Dat waren geen ranke roeiboten meer. Het waren trawlers die in het Cuemancakanaal met het sleep net goud en zilver visten. Goud voor explosieve Jan Wienese, zilver voor Droog en Van Dis in de dubbeltwee en voor Van Nes-Suselbeek met stuurman Rijnders in de twee-met. Het legioen op de tribunes was er stil van geworden, behalve de vaderlandse kolonie die een hoogtijdag beleefde door de greep met beide handen die de roeiers in de lading Een half uur na de race was Hor man Suselbeek nog niet in staat de zil veren medaille in ontvangst te nemen. Zijn plaats werd ingenomen door de re serve Freek van der Want. Suselbeek lag met een zuurstofmasker. Zijn adem had het begeven tijdens de race. Hadriaan van Nes stond alleen met de medaille om de hals. Van der Want had hem in de hand. Van Nes: „Ik had nog meer, nog veel meer maar ik kon niet harder want Sus zat helemaal dood. Het was zeker goud geworden maar het kon een voudig niet Drama op het water, dat met zilver niettemin fraai werd gehono- ln begrafenistempo Groter drama nog bij de twee zonder. Roel Luynenburg en Ruud Stokvis. Het tweetal was in volle opmars naar de zege toen Luynenburg vijftig meter voor de finsh eensklaps voorover sloeg. „Hij had zware scheuten in zijn rug en kon geen slag meer doen. De boot kwam stil te liggen en eerst minuien iajer ging hgt. -tweetal in bègrafenistempo over *de fi nish. Er had goud in gezeten. De vloot van Van Wimersma Greidanus zou nog harder hebben toegeslagen als het nood-' lot hen niet voor was geweesl. Goudhaantje Wienese Het „gouden feest" had nog comple ter kunnen zijn want Van Dis-Droog bleven slechts twee handbreedten ver wijderd van de Russen. Al die weten-j schap maakte, ondanks het grandioze succes waarmee Tokio werd overtroffen eenmaal zilver, twee keer brons dat de uitbundigheid ietwat werd inge- I toomd. Zó dicht bij een kist vol goud en dan nog worden teruggeslagen. De Ne derlandse kolonie had zich al opgemaakt voor een feest zonder weerga. Men had de kelen geschraapt, maar moest toch een teleurstelling wegslikken. Dat was gauw gebeurd want met Wienese als „goudhaantje" was in een bijzonder zwaar hummer een succes zonder weer ga geboekt. Jan Wienese liet zich door de voorzitter van het NOC, jhr. Van Karnebeek. de medaille omhangen en onttrok zich verder aan alle festivitei- Drie uur later was hij weer op de baan om de spieren los te maken. Er was intussen al een ontvangst bij de Ne- j derlandse famile Asjes geweest en in de avonduren zou het feest worden voort gezet op de rodeobaan bij het olympisch I dorp. Jan Wienese ontbrak. „Ik heb op het ogenblik balen van de sport en van het Olympisch Dorp. Morgen ga ik naai I Vera Cruz om een beetje te relaxen Gouden Jan is altijd een buitenbeentje in de roeibond geweest. Hij trekt zich I weinig aan van wat wordt verordonneerd en gaat zijn eigen weg. die weg voerde 1 op het Cuemancakanaal naar goud, 7.01 onweerstaanbaar dat de concurrentie stil leek te staan. Ik kan nog harder Enige dagen tevoren had Wienese ge zegd: „Ik kan nog veel harder. Ik heb niet eens alles gegeven" Toen al had hij 1 alle klachten gebundeld voor de slotrace Hij had zich voorgenomen goud te vei - overen en dan moei je van gouden hui- ze komen om Wienese te kunnen dwars bomen. Nog nooit in zijn loopbaan had j hij in 'n grool toernooi de eerste plaats veroverd. In 1965 werd hij derde bij de Europese kampioenschappen in Duisburg j In 1966 tweede in het wereldkampioen schap in Bled, in 1967 derde bij de Euro- pese tilelstrijd in Viehv Toen kwam nog de kwestie in de drielandenwed- i strijd IX-ncmarken-Duitsland-Nedci land. goud en zilver deden. Keiharde Jan Wienese stond op het erevlot op zijn lippen te bijten en heftig te slikken toen hem de gouden medaille werd omge hangen. Nooit sinds 1924 toen de onge stuurde twee Rosingh-Beynen eerste werd, had Nederland de gouden plak veroverd. Juist Jan Wienese, enfant terrible van de roeibond, kwam na vier enveertig jaar als glorieus triomfator over de finish, matadoren als Jochem Meissner en Achim Hill achter zich latend en op zo superieure wijze dat de twee het schaamrood naar de kaken werd gejaagd. Dat glorievolle moment werd overschaduwd door het drama dat zich voltrok over de equipe Luynenburg- Stokvis, door de mislukte greep naar het goud van Van Nes en Suselbeek en door de woorden van chef d'equipe Van Wimersma Greidanus: „Dit nooit meer. Nooit meer een roeitoernooi op derge lijke hoogte. Het is onverantwoord". Arts riep: Harry, blijven bewegen (Van onze speciale verslaggever) MEXICO CITY Dokter Van der Meert oud-Europees kampioen double scull en coach van de combinatie Droog-Van Dis, tag het gevaar. ,Jlarry hi bmveging blijven", schreeuwde hij over het water, terwijl hij naar het botenterrein rende. De Del/tse student was in grote moeilijkheden. In de race naar het silver had hij alles gegeven traf hij had. Roerloos zat hij 111 de boot, die op het water dobberde..Blijf bewegen, Harry", riep de coach opnieuw. Droog hoorde het amper, hij was ten prooi aan totale uitputting. Toen ile dubbel twee aan de wal 1ras gekomen, moest Droog uit de boot worden geholpen. Ben lid van de medische staf schoot te hulp met een zuurstofcilinder. Die bleek echter niet nodig. Tertcijl een can de Nederlandse masseurs Droogs benen 111 beweging hield, behandelde dokter Van der Heer de oververmoeide roeier. De Nederlander werd ondersteund op zijn tocht naar de medische hulppost. naar de Spelen veilig wilde stellen en dan natuurlijk Mexico City Dat is alle bei gelukt". De beste spelen Jan Wienese wist dal hij de sterkste was van het gezelschap. Toch had hij „Ik was bang voor de Oostduitser Achim I Hill. Ik lette scherp op hem en merkte ineens dat Meissner er tussenuit was j getrokken. Inmiddels had ik ook gemerkt I voordat de journalisten erin slaagden Jan Wienese naar de er varingen tijdens zijn zegetocht te vragen, was prinses Irene aan de walkant om de skiffeur met zijn behaalde gouden medaille geluk te dat ik van Hill niets hoefde te vrezen en ik ging op Meissner af. Tot mijn gro te verbazing zag ik dat Meissner mijn aanval helemaal niet kon beantwoorden. Hij gaf zich meteen over. Toen bei ik zo hard ik kon naar de finish geroeid Dat is helemaal tegen mijn gewoonte Ik speel graag wat al.s ik voel dat ik de beste ben Dan laat ik ze een beetje bij i komen en loop dan weer weg. Als ik i..ct 1 een metertje win, vind ik dat meer dan 1 voldoende. Maar mijn coach, tandarts I Visser, had gezegd dat ik geen enkele ri sico mocht nemen en zo hard mogelijk moest gaan. Nou. dat heb ik dan ge- I Het stond voor Jan Wienese als een paal boven het Cuemacawater dat hij op mdeze Spelen goud zou veroveren. Hu draaide zich de hele week op en ontplof te op die zonnige zaterdag. Die laatste kans wenste hij zich door niemand te la ten ontnemen. I Vreemde figuren „Ik heb een paar dagen geleden ge zegd dat lk ermee stop maar dat weet ik nu ï.og zo net niet. Ik heb een skiff ca deau gekregen en dan pieker je er toch wel even anders over. Sportleider-mas seur Jan Wienese zal er nog wel eens over nadenken. Voorlopig kan hij geen skiff noch water zien In zijn eentje gaat hij naar Vera Cruz en misschien wordt hem dat ook wel kwalijk genomen lk weet het. Ik sta nogal eens op tenen in de roeibond maar ik wil nu eenmaal mijn eigen weg gaan. Mijn coach hij volgde dr. Dokkurn op toen die als cher de mission werd aangesteld heeft dat goed aangevoeld en me volkomen mijn gang laten gaan. Hij weet dat het een skiffeur een vreemde figuur kan zijn' Wie roeide ?n toen terugkc .Een smoes", zei men Gouden Wiene se zegt nu ..Dal was het inderdaad Ik •v.is niet ziek. Maai ik had het oog ge richt op twee wedstrijden die ik voor mij ran belang achtte. Dat was de wedstrijd in Luzern waar ik mijn afvaardigng (Van onze speciale verslaggever Herman van Bergcm) MEXICO CITY Nederland heelt in de olympische stad langzamerhand de naam van de equipe van de affaires gekregen. Buitenlanders hebben scham per gelachen om hel feil dat bokser llenko Raars, na in eigen land Ie zijn gekeurd en goed bevonden, naar huis werd gezonden omdat hij na onderzoek in Mevieo niet in staat moehl worden geacht te boksen. Allele Lia Louer-llin- als ■rkt. En Et' zijn geen maatregelen genomen om dat gebrek op te heffen. De Fransen en Engelsen ontvangen pillen die desin fecterend" werken. Zij kunnen dan ook vrijelijk eten uit welke keuken ook en hebben nergens last van. In de Neder landse ploeg is vrijwel niemand die niet mot maagklachten of buikstoornis sen te kampen heeft gehad Het is goed dat een lijst wordt samengesteld van wat niet mag maar daar moet dan wel iets tegenover slaan En dat is niet het geval Verboden waar De medische stuf heeft zich enige ma- len in Mexico City uitgebreid bezig ge- I houden met het „onderzoek naar cven- tnolo schadelijke gevolgen van het sport bedrijven op hoogte" Men heeft er ech- ter niet of nauwelijks uan gedacht wat de gevolgen kunnen zijn van het andc- re eten. ook al wordt dit op continen tale wijze bereid. Er worden andere irhling. Men heelt in rigrn land niets 11 Is er de derde Istoffei •rkt elk com men taai De medische dienst' die opening van zaken zou kunnen ge ven, is een spreekverbod opgelegd door dr. Dokkum. En de man die zich zou kunnen verdedigen, werd zaterdagavond laat, nadat via een simpel communi qué het blote feit van zijn terugzending was medegedeeld, „in quarantaine" ge houden Men mag betwijfelen of do chef d 'equipe van de wielrenners, Adrie Zwart puurte.zoula hij zelf zegt, „van de gehele affaire van de injecties niet* afweet' Dit omdat men mag betwij felen dat Collard iets dergelijks geheel op eigen initiatief zal hebben gedaaan ln elk geval is Nederland weer eens in opspraak en blijkt het weer eens zo te zijn dat er geen groot evenement op het programma kan staan of de vader landse sportdelcgatic ziet kans zich ln een onprettig daglicht te stellen. Gebrek aan leiding, gebrek aan discipline zijn daarvan de voornaamste oorzaken. Collard. De explosieve Limburger vlak voor hel vertrek naar Mexico .be trokken in hel „kofferschandaal werd zondagochtend op hel vliegtuig naar Nederland gezet. Ilij had zich niel gehouden aan de rode. dat preparaten alleen en uitsluitend via de medische dienst en dan nog in tabletvorm zou den worden toegediend. Sjeng Collard heeft zijn wielrenners een spuit gegeven. Het preparaat be stond uit een vitamine B12-complex, een sterke concentratie. Sjeng Collard was van mening dat hij dit moest toe dienen en toen de medische dienst werd verzocht dit te doen, werd geweigerd. Men had zich voorgenomen niet met in jecties te werken. Collard heeft toen naar beste weten en op eigra tnitia- In I Olyi •ch doi an mening dut de atleten gebrek aan vitaminen hebben Er is een gehele lijst van „verboden levensmiddelen" waarop onder meer sla en tomaten voorkomen, groenten die zeer vitaminehoudend zijn. Kaas mag evenmin worden gecon sumeerd. Op de lijst staan verder arti kelen als half rauw of licht gebraden vlees, mayonnaise, aardbeien, ijs e.d. Er blijft voor de atleten weinig meer over. In het zelfbedieningsrestaurant zoeken zij zorgvuldig naar hetgeen wel is geoorloofd. De keuze is niet overwel digend want de angst iets te eten dat schadelijk kan zijn. overheerst. Atletiek- coach Ton Eykenboom heeft dan ook ge constateerd dat verscheidene atleten lij den aan vitaminegebrek, waaraan door de medische die nat niets wordt gedaan. vonna.se bijvoorbeeld is vai dei c samenstelling dan in Juist allerlei soorten groente derland gaarne woiden g het hoge vitaminei Communiqué geheel an MEXICO C ITY Nel Nederland dal dr '"hef ilr minion van de Neder - 1 cl 1 c in N. Iand*r olympische ploeg in Mexico City coiiM-inceid zaterdagavond laat uitgaf, luidde: i Mi" ehalte •rboder GelircU opheffen Sjeng Collard. erkend bekwaam Mas- seur en verzorger die met dc hand op het hart verklaarde dat hij geen ver boden preparaten heeft toegediend, acht te zich verplicht tegenover zijn renners het gebrek aan vitaminen dat zich al lengs openbaarde, op te heffen. Ook toen de medische dienst weigerde dit via een injectie te doen. Collard is van mening dat een injectiesneller werkt dun tablet ten. De zaak is aan het licht gekomen via een tipgever. Met de meeste spoed is Sjeng Collard op het vliegtuig gezet. De ehef de mission, dr. Dokkum, weigert Ten aanzien van de werkzaamheden \un de medische delegatie van de Neder landse afvaardiging naar de Olympi sche Spelen in Mexico City zijn afspra ken gemaakt, gebaseerd op de in Neder land geldende normen betreffende de medische begeleiding. Alle leden van bedoelde delegatie, waarbij inbegrepen de physio-lherupeuten en de soigneurs. hebben zich met deze afspraken akkoord verklaard. De heer Sjeng Collard, soig neur van de wielerploeg, heeft bij her haling handelingen verricht, die in strijd zijn met deze afspraken. Naar aanlei ding hiervan heeft de chef de mission, de heer A. J. H. Dokkum, in overleg met de medische delegatie besloten da heer Collard op 20 oktober te laten er - trekken". SPORTBIJLAGE VAN „DE LEIDSE COURANT'

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 11