man»®
In Nederland vonden doktoren
niets bij Lia Louer en Henko Baars
EENZAME TSJECHISCHE
PLOEG WACHT MET SMART
OP POST UIT VADERLAND
Coach Braamzeel gul
met pluimen voor
schoonspringsters
(160006$
(160006$
Zorgen voor professor Hradec
GESOL METI
BRIEF OVER
TOESTAND
VAN BOKSER
ZWEMPLAKKEN BIJNA
ALLE VOOR AMERIKANEN
Stemming is
somber door
gedachten
aan inval
MARIëTTE EN EUO
VIERMAAL PER DAG
IN DE SPRINGKUIL
Tilly van der AAade
loopt ook 400 mtr
Corrie Bakker liep
record op 200 m
Profetie coach
Rob Kerkhoven
SPORTBIJLAGE
MAANDAG T OKTOBER 1088
(Van onze speciale
verslaggever
Herman van Bergem)
MEXICO CITY In een
hoek van de grote hal, waar
in de administratie van de
Olympische Spelen is onder
gebracht, zat een Tjechische
atleet. Hü schreef kaarten.
Met een loom gebaar plakte
hij er postzegels op en zijn
gezicht verried niets toen hij
de kaarten in de bus liet
glijden. Hij pakte zijn sport
tas op en stapte naar buiten,
keek naar de lucht en hui
verde onder de felle regen
vlagen die het olympisch
complex striemden.
Het was koud. De laaiende
zon, die elke middag, tussen
de bewolkte ochtend en na
middag aan de hemel staat,
was niet te bekennen. Mexico
heeft in jaren niet zo veel
regen gehad en de natte
periode zou eigenlijk al voor
bij moeten zijn. De Tsjech
sopte dwars door de door
weekte gazons, op weg naar
gebouw nummer tien waar de
Tsjechsche afvaardiging is
ondergebracht, met de Mexi
caanse. Het gastland heeft
begrip getoond voor de situ
atie waarin de Tsjechen ver
keren en het verzoek inge
willigd om niet met landen
van het Warschaupact, waar
mee zij oorspronkelijk waren
ingedeeld, onder één dak te
moeten wonen. De atleet
klopte op de deur op de be
gane grond. Achter een bu
reau zat Edward Nemecek,
factotum van de Tsjechische
delegatie. Hij hield de hand
aan de mond want hij had
tandpijn. Ons verzoek om de
chef de mission te mogen
spreken, werd zonder enige
bedenking doorgegeven.
In een kamertje van beschei
den afmetingen zat professor
Oldrich Hradec, gekleed in
het obligate kostuum van
elke sportofficial ter wereld,
grijze pantalon en donker
blauw colbert. Hij wreef met
de hand over zijn voorhoofd
en zonder enige aanleiding
zei hij: „Hier is 't goed maar
in Tsjecho-Slowakije niet.
We hebben zorgen. Onze jon-
Nieuws van het thuisfront.
Verzameld in het olympisch
postkantoor, waar bundels
brieven vertellen hoe het
weer is in Rusland, hoe de
t.v. was in Amerika en hoe
oma haar verjaardag heeft
gevierd in Nederland. Speciaal
de Tsjechen verlangen naar
veel post. Zij zeggen: „We
weten, dat er geen wanorde
lijkheden zijn> dat willen we
lezen, maar er loopt
vreemde door ons h
Stoort".
dat
gens en meisjes hebben ver
van hier ouders, broers, zus
ters. We krijgen wel post en
we ontvangen ook kranten
maar we hebben toch geen
rust. We weten dat er op het
ogenblik geen wanordelijk
heden zijn maar er loopt een
vreemde in ons huis en dat
Professor Oldrich Hradec
staat aan het hoofd van een
delegatie die, inclusief offi
cials, 193 man terk is. Van
hen vertegenwoordigen 124
atleten hun veertien miljoen
landgenoten. Atleten, die een
onrustig gevoel niet kunnen
onderdrukken en na de trai
ning snel naar gebouw num
mer tien terugkeren om te
zien of er post is. Elke dag
weer kijken zij reikhalzend
naar berichten van thuis. En
toch moeten zij straks alles
kunnen geven. Het is vrijwel
een onmogelijke opgave.
Mentaal
Professor Oldrich Hradec,
voormalig directeur van de
sportacademie in Praag en
thans één van de vier onder
directeuren van de Tsjechi
sche nationale sportfederatie
„we hebben een onder
directeur voor financiën, één
voor propaganda, één voor de
massasport en ik heb de pres-
tatiesport onder mijn hoede"
kijkt terug naar de eenen
twintigste augustus, de dag
van de inval van de Russen.
„We konden twee weken niet
trainen. Maar dat was niet
het belangrijkste voor onze
atleten. Mentaal waren onze
jongens en meisjes aangetast
en dat weegt momenteel
zwaar. Fysiek zijn er ze er
weer overheen. De prestaties
van al onze vertegenwoordi
gers waren gedaald maar zij
hebben hun oude peil weer
bereikt. Het verlies zit echter
van binnen. Ze kunnen licha
melijk weer even veel als
voor die fatale datum maar
ze hebben er een zorg bij, ze
kunnen het hoofd er niet vol
doende bij houden. We heb
ben er destijds over gespro
ken om niet naar Mexico te
gaan. Ik heb me altijd op het
standpunt gesteld dat we wel
moesten deelnemen. Er waren
groep niet van atleten
want er heeft niet een gewei
gerd naar de Spelen te gaan
die het niet verantwoord
achtte. De doorslag gaf ten
slotte premier Cernik die
slechts één woord zei: Gaan.
De tegenstanders hadden zich
niet, wat men wellicht zou
denken, politiek opgesteld. Zij
vonden een uitzending on
mogelijk omdat het prestatie
niveau meetbaar achteruit
was gegaan en we willen ons
hier in de strijd tonen, laten
zien wat we, ondanks alles
wat is gebeurd, toch nog
waard zijn, hoewel we vol
komen beseffen dat het niet
mogelijk zal zijn onze pres
tatie van Tokio 1964 te her
halen, laat staan te ver
beteren".
MEXICO CITY Een stortvloed van
tranen was de reactie van Lia Louer-
Hinten (26) toen zij hoorde dat het niet
verantwoord was haar op de Olympische
Spelen te laten uitkomen. Lia Louer voelde
zich niet geheel fit, ging zaterdag naar
het spreekuur van de medische dienst en
hoorde daar dat zij in verwachting is. Het
team van dr. Willebrand nam in overleg
De feiten kort releverend: Baars werd
in het uitstekend geoutilleerde sport
centrum in Zeist gekeurd. Men kon geen
afwijkingen constateren. Baars werd
voor diverse zware toernooien steeds
goedgekeurd. In augustus vroeg dr. E.
van Win, secretaris van de medische
oommissie van de Nederlandse Boks-
bond, een hersenonderzoek voor Baars
aan, dat verricht werd door de Amster
damse neuroloog dr. Herngreen. Eerst
twee dagen voor het vertrek van de
ploeg, op 18 september, deed de heer
Hans Hofman, voorzitter van de Boks-
bond en chef d'equipe in Mexico City,
het N.O.C. mededeling van het feit dat
dr. Van Win had gezegd dat er met
Baars iets niet in orde was.
Meteen rijst, dan de vraag waarom het
NOC, wetend dat Baars zou worden on
derzocht, niet eerder om een uitslag heeft
gevraagd. Dr. De Jongste, van het olym
pisch medisch team, heeft telefonisch ge
tracht van dr. Van Win te vernemen
wat het resultaat was, maar kreeg geen
afdoend antwoord. Het zou logisch zijn
geweest, dat het N.O.C., onder welks toe
zicht Baars stond als lid van de equipe,
snel had gereageerd en Baars had op
geroepen voor een onderzoek in de voor
dit doel uitnemend ingerichte vele
profboksers laten zich daar na een ge
vecht testen Ursulaklinlek in Wasse
naar. Dit wéM nagelaten. Later kwam
de mededeling: „Ja, dat hadden wij kun
nen doen, maar we hebben er in de
drukte voor het vertrek niet aan ge-
Geknoei met datum
Bovendien is daar nog de kwestie van
de brief met het resultaat van het on
derzoek van dr. Herngreen, gedateerd op
9 september en bij het N.O.C. ontvangen
op 26 september, toen de ploeg dus al
lang en breed in Mexico City vertoefde.
Werd die brief ge-antidateerd of is hij
zo lang onderweg geweest, of is hü op
het kantoor van het N.O.C. blijven lig
gen? In die brief stond dat Baars beslist
niet zou mogen boksen. De conclusie ligt
met chef de mission dr. Ansko J. H. Dok-
kum en de chef d'equipe van de atletiek-
ploeg, Jo Moerman, het besluit Lia Louer
terug te trekken van de Spelen. Het duurde
geruime tijd voor zij het had verwerkt,
maar toen sloeg de teleurstelling van het
werkeloos moeten toezien om in de pret
tiger wetenschap dat het Tilburgse gezin
Louer de eersteling tegemoet kan zien.
Er schijnen echter voor Nederland geen
Olympische Spelen te bestaan, die zonder
meer glad kunnen verlopen. Na de kwestie
Wil Westphal volgde vrijdag het terugzen
den van bokser Henko Baars en de dag
daarna de „uitschakeling" van Lia Louer.
Buitenlanders knipperen met de ogen als
zij dergelijke zaken vernemen. En Neder
land mag meeknipperen. Vooral de affaire
rondom Henko Baars is nog lang niet uit
gesproken en verkeert in het stadium van
zich verschuilen en een ander als de
schuldige aanwijzen.
f'-.uj' f' f *mJ
Lia Louer rechtsis blij. Dat mag, want ze wordt moeder. Toen ze dat, in Mexico, vernam, was ee echter niet zo
vreugdevol, want het betekende dat zij niet kon uitkomen op de Spelen. De vreugdesprongen op de foto met Marian
Aokermans (links) en de Brit Clive Longe, dateren van voor de mededeling over haar aanstaasule moederschap.
verder voor de hand: Baara mag nooit
meer boksen omdat hü groot gevaar
loopt ernstig hersenletsel op te lopen.
De brief met het resultaat van het
onderzoek bleek voorts niet in details te
treden, want het N.O.C. verzocht op
26 september nadere Inlichtingen aan
dr. Herngreen die niet werden ontvan
gen in Mexico City. Toen pas heeft het
N.O.C. besloten Baars door een Mexi
caanse neuroloog te laten onderzoeken.
Dat gebeurde vorige week donderdag en
*s avonds hoorde de Amsterdamse zwaar-
welter dat hij de dag daarop naar huis
zou worden gezonden.
In nevelen verpakt
Dr. Willebrand schuift de gehele af
faire op de schouders van dr. Van Win,
die hij niet geschikt acht „deze man
moet geschorst worden in zijn functie bij
de Boksbond" voor zijn taak. Het feit
echter dat alle mededelingen omzichtig
en In nevelen verpakt werden gedaan,
MEXICO CITY Het aantal schoon-
springers en schoonspringsters in ons
land is uiterst klein. Toch lopen er twee
meisjes rond in de Villa Olimpica, Mar-
riette Dommers en Eljo Kuiler, deel
neemsters aan de strUd op het hoogste
niveau. Elke ochtend, elke middag slap
pen ze in de bus naar het magnifieke
zwembad met de aparte spingkuil. Vier
uur per dag trainen zü en dat achten ze
normaal, zelfs lichter dan „thuis" toen
er de laatste maanden elke dag vjjf uren
werd getraind op de drie-metcrplank.
Verhoudingsgewijs komt de springwereld
enorm voor de dag, twee toppers in
Mexico City. op een gering aantal be-
oefenaarsters. En het hadden er volgens
de dames en hun trainer, de heer J.
Braamzeel. zelfs drie mogen zijn. ...Ia,
Anita Smith zit thuis maar ze zou hier
zeker geen slecht figuur hebben gesla
gen".
Ze is er niet bij. Een verklaring is er
niet. Toen Trainer Braamzeel in 1960-
met Greet Lugthart en Th. Du Pon naar
de spelen in Rome ging, had hij min of
meer toch ook gerekend op Tokio 1964.
Er was bepaald dat de meisjes bij de
Nederlandse kampioenschappen 'n zeker
puntentotaal moesten halen. Dat totaal
kwam er, maar ze gingen niet „Toen
heb ik voor Mexico gedacht: we pakken
zo veel mogelijk grote wedstrijden en
komen met resultaten terug. Die zijn er
ook gekomen en we werden uitgezon
den". Toevallig is de heer Braamzeel in
Den Haag leraar aan de academie voor
lichamelijke opvoeding. Niet zo toevallig
is het derhalve dat Marriette Dommers.
kampioene ln 1965, 1967 en 1968, en
Eljo Kuiler, titels in 1964 en 1966, uit
zijn vereniging afkomstig zijn.
Oud-schoon9pringer Braamzeel veegt
zichzelf af en toe geheel en al weg als
hij, geflankeerd door zijn vierdejaars
leerlinge Marriette en de van het Cios
afgestudeerde Eljo, door het opsommen
van de hoedanigheden die een springer
of springster moet bezitten, de ene pluim
na de andere op de olympische hoed van
zijn pupillen steekt.
Lef hebben
„Je moet ten eerste wel wat lef heb
ben. Iedereen die in het begin op de
plank staat, is bang. Daarom vallen er
ook veel af of ze beginnen er helemaal
niet aan. Dan moet je atletisch vermogen
bezitten. Ik ken maar één sport waarmee
schoonspringen kan worden vergeleken
en dat is turnen. Ook in de uitvoering.
Als je een misser hebt, ben je weg.
Voorts moet een springster laten we
de heren even buiten beschouwing, want
we hebben er geen van voldoend niveau
voor de spelen een geweldig door-
zettingsvermogen hebben. Het duurt al- I
leen al drie tot vier jaar eer je de aan
loop op de plank onder de knie hebt.
Dan moet de rest nog komen"
Met zekerheid stelt trainer Braamzeel
dan ook: „We rekenen op een plaats bij
de eerste twaalf". Eljo Kuiler: „We staan
er verbaasd over wie er niet zijn. Er is
ontzettend streng geselecteerd. Frankrijk
bijvoorbeeld is er helemaal niet. Van
Oost-Duitsland komt maar één meisje.
Steeds zeggen we weer: „Hé, die is er
ook al niet". Dat maakt de concurrentie
overigens slechts zwaarder want alleen
de allerbesten hebben Mexico gehaald".
Minste zenuwen
Marriette Dommere: „Er hoeft niets te
gebeuren of je zit ernaast. Je kunt im
mers niets herstellen. Als een zwemmer
een slag mist, hoeeft hij meestal nog de
tijd dat te corrigeren, wij niet Je kunt
dan ook onmogelijk zeggen welke volg
orde de uitslag te zien zal geven. Dat
hangt van zo veel factoren af".
Eljo Kuiler heeft de sleutel» „Wie de
min9te zenuwen heeft, wint".
(Van onze speciale verslaggever Herin
MEXICO-CITY. Tilly van der Made zal naast de 800 m ook de 400 m lopen.
Zü was alleen ingeschreven voor de 800 m, omdat zü de door het NOC gestelde
limiet van 54.0 sec- op de 400 m niet had gehaald. In Mexko-city echter evenaarde
zü vrüdag het Nederlandse record op deze afstand dat met 53.2 seconden op naam
staat van Lia Louer.
De inschrijving van Tlüty van der Made was, ofschoon de limiet hiervoor officieel
verstreken was, alsnog mogelijk door het terugtrekken viain Lia Louer. Op maandag
14 oktober komt Tilly vain der Made uiit in de series van de 400 m. De twee vol
gende dagen zijn dan respectievelijk de halve finales en de finale van dit onder
deel. Op donderdag 17 oktober worden de series op de 800 m gelopen, waarna op
18 oktober de halve finales volgen en op zaterdag 19 oktober de finale. Indien
Tilly van der Made erin mocht slagen op belde afstanden tot de finale door te
dringen, wacht haas dus een xwaar programma, waarin zij zes dagen achtereen
ia de baan komt.
Dagen in Mexico worden gevuld
met slapen, eten en trainen. Ook
door de zwemmers. Mexicaans
water is bovendien verkoelendt want
de Mexicaanse son is heet. Coby
Sikkens, Coby Butter en Klenie
Bimolt bezig aan een slag die op
geen enkel programma voorkomt.
MEXICO STAD Tijdens wedstrijden
op de olympische trainingsbaan in Me
xico Stad heeft Corrie Bakker zaterdag
morgen een Nederlands record geves
tigd op de 200 meter. Haar tijd was 23,3
sec. Het oude record stond sedert 23
mei van dit jaar (Amsterdam) met 28,6
sec. op naam van Mieke Sterk.
In de serk vóór de race van Corrie
Bakker had Truus Hennipman reed* de
oud* ruoordt^d gsóvsoaard.
duidt op het feit dat er ten minste een
gebrek aan communicatie is geweest.
De kwestie Lia Louer is uiteraard van
veel minder importantie. Er is niet, zo
als bij Baars ongetwijfeld het geval zou
zün geweest, sprake van ernstige con
sequenties. Maar dat bij het onderzoek
ln Nederland niets is gebleken, roept ook
vragen op. Doktoren doen in dergelijke
zaken natuurlijk geen uitspraken, maar
het is wel duidelük dat de zwangerschap
van Lia Louer niet van uiterst recente
datum is. Men mag zich dan ook afvra
gen of de vooronderzoeken wel voldoende
zijn geweest. Dat de medische dienst geen
enkel risico wil aanvaarden met Lia
Louer moet worden toegejuicht Twee
Vfirr dei'gelijke, 'op het medische vlak
liggende, kwesties binnen twee dagen is
echter wel wat veel.
MEXICO CITY Geen moment bleef
het antwoord van zwemcoach Rob
Kerkhoven uit. „Nee, het Is geen groot
spraak van de Amerikanen als ze zeg
gen dat ze zeventig tot tachtig pro
cent van de medailles bij het zwem
men zullen halen. Het Is gewoon de
som die gedistilleerd kan worden uit
de ranglijsten. Ik geloof stellig dat
het zal gebeuren". Rob Kerkhoven, na
het CIOS tien Jaar in sport werkzaam
en met ingang van Januari in dienst
van de gemeente Den Boseh, kwam
terng van de Russen. HIJ schudde
enige uitslagen uit zijn mouw maar
was er niet zo bijster van onderstebo
ven. Eensdeels goed. anderzijds niet
zo best tot slecht. Er Is ook nog
nauwelijks enig peil op te trekken.
„We hebben zelf ook een keer gehad
dat het bedonderd ging. Ik ben be-
gonnen met rustig e en keer trainen
per dag, toen tweemaal en vervolgens
een uur training. Ik heb ook op tijd
laten trainen en over een week moe
ten we op onze snelheid zitten. Toch
moet lk zeggen dat deze spelen ten
opzichte van de deelnemers niet spor
tief zijn. Zij worden niet in staat ge
steld de tijden te verwezenlijken waar
toe zij bij machte zijn. Ik durf zelfs
te zeggen dat er na de honderd meter
geen sensaties zijn te verwachten. En
een jongen of meisje dat een onder- I
deel van de wisselslag technisch niet
beheerst, gaat kapot. Die moet op die
moet op die ene slag zo hard knokken
dat hij er onderdoor gaat. Dat wil
niet zeggen, dat er doden zullen val
len. Dat ls sterk overdreven. Maar zo
iemand komt er toch niet".
Over hetgeen de Nederlandse jon
gens en meisjes tot nu toe hebben
gepresteerd, is coach Kerkhoven tevre
den Er zij n geen q lach ten, er zijn
geen nare verschijnselen ten gevolge
van de hoogte. Te optimistische gelui
den kan hij echter ook niet laten ho
ren. Die zeventig tot tachtig procent
van de medailles, die de Amerikanen
zich willen toeëigenen, zitten hem wel
dwars want tegen zulk een stormloop
van talent is niets bestand maar het
zou de vaderlandse afvaardiging een
knak kunnen geven, een schrikreactie.
Weinig verschil
Dat de concurrentie bijzonder zwaar
zal worden, kan niet worden ontkend.
Op lijsten houdt Kerkhoven minltieus
bij welke tijden worden gemaakt en
dertig, zestig, negentig en honderden
twintig seconden na de race neemt hij
de polsslag op. „Ik had gedacht dat
die veel hoger zou zijn maar vergele
ken met Nederland is er weinig ver
schil. Alleen Bob Schoutsen heeft een
hogere pols en dat is goed. Daaruit
blijkt dat je hem de push kunt geven".
De verveling, het spookbeeld dat op
doemt bij een zo groot evenement met
een zo lange „wuchttijd", wordt on
der de zwemmers en zwemsters nau
welijks genoemd. Troef Ada Kok ls.
aldus Kerkhoven, als vanouds een jo
viale meid. Onrust ls er niet bij de
afvaardiging. Maar dat de spanning
nog moet komen staat als een paal
boven water. Kerkhoven tilt er niet xo
zwaar aan. Hij maakt zich drukker
over de ontstellende herrie die de Cu
banen, medebewoners van het gebouw
maken. Die beuken op trommels on
stoten kreten uit of hun het mes op
de keel wordt gezet. En ze zijn nog
pas een dag gearriveerd!.
Henko Baars:
„Ik denk er
niet aan te
stoppen met
bokssport''
SCHIPHOL. Zaterdagochtend Is de
bokser Henko Baars uit Mexico op
Schiphol teruggekeerd. Namens de
Boksbond werd hü op de luchthaven
afgehaald duor de heer J. van der Zee.
„Ik weet werkelijk van niets en het
is voor mij ook niet belangrijk om te
weten hoe de zaak precies ln elkaar
zit. Dat vechten de artsen maar uit.
Voor mij is alleen het boksen zelf
maar van belang", zo zei Henko Baars.
„Het ls natuurlijk een hele teleurstel
ling voor mij dat ik niet mee mag
doen. Ik heb er een hoop voor opge
offerd en hard voor getraind. Dat lk
mijn bokscarrière eraan zou geven,
zoals wordt gesuggereerd, is absoluut
niet waar. Ik ga gewoon door* want
lk voel me in prima conditie".
Henko Baars had nog in Mexico kun
nen blijven, maar hij is op eigen ver
zoek toch naar Nederland terug gegaan,
„De ben naar Mexico gegaan om t
boksen en niet om er vakantie te gaan
houden", aldus Baara.
