VQETBALKRANT SEIZOEN 1968-1969
EINDRONDE
WERELDBEKER
TOT NU TOE
WENSDROOM
Luxemburg:
Bulgarije:
Polen:
Lange weg naar Mexico 1970
1/ óór 51 december '69
moeten de toed-
strijdeti voor de voor
ronde van het wereld
kampioenschap voetbal
zijn gespeeld. Het gast
land Mexico, dat de
eindronden van het we
reldkampioenschap 1971
organiseert en wereld
kampioen Engeland zij-
vrijgesteld. liet Nede<-
lands elftal zal in lvt
kwalificatietoernooi Bl-
garije, Polen en Luxem
burg ontmoeten. Op a-
pier lijkt dat geen hipe-
loze opgave, maar is
onze top nu zoveel ter-
ker dan vier jaar ge
leden, toen Nederladl in
de voorronde Abanië
(20 en 20), loord-
Ierland (18 en 00)'
en Zwitserland 0 en
12) moest betrijden
en faaldeWe jeloven
van niet. Onze verdedi
ging is vrij god, maar
de aanval is in de laat
ste serie interimds vèr
onder de maat gebleven.
Een gemiddeld van één
doelpunt per wedstrijd
wijst n iet op schotvaar
digheid.
De laatste wedstrijden
van het Necèrlands elftal
als maatsaf nemend,
blijkt dat rekening
houdend net „noodzake
lijke" veivangingen
toch altijc nog één man
tevreden laar huis ging,
terwijl h.'t voor iedere
belangstelende toch te-
leurstelleide vertoningen
waren, fet pijnlijke van
deze zaac is, dat die ene
tevredere steeds Georg
Kessler is. Slechts één
keer \iel de bonds
coach lit zijn rol. Dat
gebeurd: op 7 april in
het Olynpisch Stadion na
de onvirwachte en on
nodige nederlaag van
21 tegm België. Na af
loop veiklaarde hij onder
grote hiariteit dat hij de
Luxemtjargers niet zal
bndersciatten. Hoe dat
moet legen Polen en
■Bulgarje, landen die toch
een aaltal klassevoetbal
lers aebben, vertelde
Kesslei er niet bij.
Misschien was het wel
juist, vant zonder mede-
werkiïg van de clubs, die
in de (komende maanden
hun goodwill zullen moe
ten tcpen om ons land
een z» sterk mogelijk
nationial elftal te ver
schaffer, zal de bonds
coach geen enkel succes
kunnen boeken.
Van de acht keren, dat
er strijd werd geleverd
om de wereldtitel voet
bal nam Nederland vijf
maal deel en twee keer
werden de achtste fina
les bereikt. Het behalen
van de eindronde blijft
dus nog een wensdroom.
In 1934, de „we gaan
naar Rome"-tijd, werd
Nederlhnd de voet tot
verdere deelneming
dwars gezet door de
Zwitsers; vier jaar later
was Tsjecho-Slowakijehet
struikelblok. Maar er
werd toen niet in finale-
groepen gespeeld. Wie
verloor, lag er gelijk uit.
In de voorcompetitie van
1965 had het oranjeteam
een goede start, maar
faalde het in de laatste
en beslissende wedstrij
den. Er werd tweemaal
gewonnen van Albanië
maar Noord-Ierland
stond niet meer dan één
punt af. Het oranjeteam
had alleen nog kansen
bij goede resultaten tegen
Zwitserland.
Na 1962 hadden de Hel
veten geen opzienbare
prestaties geleverd. Zij
werden dan ook tot de
zwakkeren van Europa
gerekend. Maar en dat
kan de geschiedenis ge
tuigen in werkelijk
belangrijke wedstrijden
schudt de ploeg alle mid
delmatigheid van zich af.
Op 17 oktober 1965 slaag
de het Nederlands elftal
er dan ook niet in een
overwinning te behalen
De strijd in het uitver
kochte Olympisch Sta
dion eindigde zonder
doelpunten: 0-0. De uit
wedstrijd werd met 2-1
verloren.
Sensationeler was het ge
lijke spel (1-1) van Al
banië tegen Noord-Ier
land dat daardoor de kans
op 'n beslissingswedstrijd
tegen Zwitserland ver
speelde. Voor de Helve
ten betekende dit, dat zij
voor de zesde maal tot
de eindronde waren door-
Nu, drie jaar later, moet
Nederland opnieuw wed
strijden voor de voor
ronde spelen. Zou er na
de eenvoudige kansen die
de nationale ploeg in de
vorige kwalificatieronde
verspeelde een andere,
meer fanatieke geest in
het team zijn gevaren?
Wie durft die vraag met
een volmondig „ja" te be-
antwoorden?
Zowel tegen Polen, de
tweede keus van Schot
land en het zeer matige
Roemenië heeft Kessler
geen schutters in het veld
kunnen brengen. En, wat
erger is, er werden vele
kansen gemist. De resul
taten van de laatste ze
ven interlands en een
wedstrijd tegen 'n ploeg
uit de Bundesliga zijn als
volgt: Oost-Dutisland 1-jO,
Denemarken 2-3, Joego
slavië 1-2. Rusland 3-1,
Borussia Mönchen-Glad-
bach 0-1, België 1-2, Po
len 0-0, Schotland 0-0,
en Roemenië 0-0. De
laatste vijf wedstrijden
leverden dus één Neder
lands doelpunt op
De voornaamste oorzaken
liggen voor het oprapen:
te geringe bereidheid van
de clubs om spelers af
te staan, onvoldoende
voorbereiding, gebrek aan
inzet, het opleggen van
systemen, die niet bij de
aard en de speeltrant van
onze voetballers passen.
Het is al te laat gewor
den om deze problemen
op te lossen. Ze dateren
echter niet van vandaag
of gisteren, waardoor in
ieder geval duidelijk is
dat het Nederlandse voet
bal gezapig verder suk
kelt op een weg, die ten
hoogst enige incidentele
successen kan voeren.
De mannen, die wij het
bos injoegen Jaap
van der Leek (191,9
1951,), Friedrich Donen-
feld (1951,1955), Max
Merkel (1955—1957),
Elek Schwartz (1957—
1961,), Denis Neville
(1965 tot eind. 196.6)
stonden eigenlijk al voor
een even hopeloze taak
als thans bondscoach
Kessler.
In liet begin van dit jaar heeft een Ooslduits
sportblad statistieken opgemaakt om te kun
nen vergelijken hoeveel doelpunten gemid
deld in Europese nationale competities wer
den' gemaakt tijdens het seizoen 1966-1967.
Het als zwak aangeschreven Luxemburg, op
4 september Nederlands eerste tegenstan
der in de oorronde van de wereldbeker,
nam merkwaardigerwijs de eerste plaats in.
Dit betekent natuurlijk niet dat ook de na
tionale ploeg zo schotvaardig is. Wel gevaar
lijk. want dat is in de achter ons liggende
jaren wel duidelijk geworden.
In de Europese competitie voor landenteams
van 1957 versloeg Nederland de Luxembur
gers weliswaar tweemaal (41 en 52),
maar in 1963 deed het elftal van het kleine
Groot Hertogdom ons tweemaal de das om.
Het oranjeteam dat op woensdag 11 sep
tember 1963 in 't Olympisch Stadion te Am
sterdam tegen Luxemburg aantrad, had vol
doende kwaliteiten om te winnen. Maar
kwaliteit alleen bleek niet voldoende. Het
team dat Elek Schwartz in het KNVB-cen-
trum te Zeist op deze wedstrijd had voorbe
reid, zag er als volgt uit: Pieters Graafland;
Haak en Ouderland; Schrijvers, Pronk en
profiteren
van onderschatting
Klaassens; Swart, Groot, Nuninga, Van der
Linden en Moulijn. De toen 22-jarige Klaas
Nuninga maakte zijn interlanddebuut. In
het Olympisch Stadion voltrok zich een dra
ma. Het Nederlands elftal speelde als gebio
logeerd en Luxemburg acht amateurs en
drie bij elkaar geharkte profs (de befaamde
Kohn deed niet mee) dwong Nederland
zowaar een gelijkspel (11) af.
Een maand later kreeg het Nederlands
elftal de kans om in Rotterdam de flop goed
te maken. Elek Schwartz had stevig het mes
erin gezet en de formatie, die op 30 oktober
1963 in Rotterdam de taak had revanche te
nemen, oestond uit: Pieters Graafland;
Haak en Veldhoen; Van Wissen, Pronk en
Bennaars; Groot, Kruiver, Keizer en Peter
sen. Er waren dus niet minder dan zes spe
lers aan de kant gezet. Het feit dat „Coen-
tje" gepasseerd was, zat de Rotterdam
mers danig dwars en 'aangezien de vleugel
ti ET Bulgaarse elftal, dat
J-l op 25 of 87 oktober te
Sofia de tegenstander zal
zijn van het Nederlands
elftal, heeft de reputatie in
eigen huis nagenoeg onver
slaanbaar te zijn. Een gelijk
spel wordt al als een wapen
feit beschouwd. De Bulgaarse
ploeg lieejt sedert 1960
slechts weinig nederlagen
voor eigen publiek geleden.
Hef. vorig seizoen speelden de
Bulgaren acht internationale
wedstrijden. De resultaten
van de uitwedstrijden waren:
West-D uitstand 0—1, Zweden
20, Noorwegen 00, Por
tugal 00; van de thuis
wedstrijden: Polen S2, Rus
land 12, Zweden 50 en
Portugal 10. In april be
reikte Bulgarije de kwart
finales van de Europa-Cup
voor landenteams, waarin 't
tenslotte werd uitgeschakeld
door Italië (52 en 02).
Al deze cijfers vormen een
ernstige waarschuwing voor
liet Oranjeteam, te meer
omdat ook de Bulgaren de-
waarde van ,,de inzet" be
llet Bulgaarse voetbal is ge
baseerd op een hechte orga
nisatie, volharding en condi
tie. Klasse en raffinement
zoals bijvoorbeeld bij de
Joego-Slaven moet men er
niet zoeken, wel atletische
kwaliteiten.
De grote bloei van Bulgarije
als voetbalnatie kwam na de
tweede wereldoorlog. Zowel
in 1962 als in 1966 veroverden
de Bulgaren een plaats bij de
beste zestien van de wereld.
In die jaren kwalificeerden
zij zich voor de eindronde
van het toernooi om de
wereldbeker.
Voor het wereldkampioen
schap 1962 (voorronde) was
Bulgarije ingedeeld in een
groep met Frankrijk en Fin
land. De wedstrijden tegen
de Finnen leverden twee over
winningen op (20 en 31).
Van Frankrijk werd éénmaal
verloren (03) en éénmaal
gewonnen (10). Doordat
Bulgarije en Frankrijk beide
met zes punten eindigden,
moest in Milaan een beslis
singswedstrijd worden ge
speeld, die door de Bulgaren
met 10 werd gewonnen.
In de eindronde 1962 in Chili
was Bulgarije ondergebracht
in de groep van Hongarije,
Argentinië en Engeland. Het
sterk
in eigen huis
Bel
De Jiiles Rimet Cup, inzet
van 't wereldkampioenschap
voetbal, dat eenmaal in de
vier jaar wordt, gehouden.
bleek een te moeilijke opgave.
Van de Argentijnen werd met
10 verloren en van Hon
garije met 60. Tegen Enge
land werd het 00 en Bul
garije eindigde als laatste in
deze groep.
In de kwalificatieronde van
1965-1966 behaalde Bulgarije
overwinningen op Israël (40
en 2—1),
in Sofia met 21 had ver
loren slaagde erin de
thuiswedstrijd met maar liefst
50 te winnen. Acht miljoen
Bulgaren wachtten daarna in
angstige spanning op de
noodzakelijk geworden be
slissingswedstrijd tegen Bel
gië, die in Florence moest
worden gespeeld en de num
mer zestien voor de eindronde
1966 zou moeten aanwijzen.
Het was dus de tweede maal
dat de Bulgaren een „test
wedstrijd" moesten spelen. Zij
waren al min of meer specia
listen en de Belgen verloren
met 21. Het 1,85 meter lange
voetbalfenomeen Asparoukhov
legde met twee doelpunten
de basis voor de overwin
ning.
Voor de eindronde van 1966
was Bulgarije ingedeeld in
groep 3 met Brazilië (02),
Hongarije (13) en Portugal
(03). De Bulgaren opereer
den in deze wedstrijden met
een sterk verjongde ploeg,,
beter gezegd een „beloften-
ploeg". met een gemiddelde
leeftijd rond de 23 jaar.
De kansen van Bulgarije voor
een plaats bij de laatste zes
tien voor Mexico worden in
eigen land hoog aangeslagen.
De man die het in de voorste
linie zal moeten doen, is de
25-jarige Georgi „Goendi"
Asparoukhov, nog steeds één
van de gevaarlijkste schutters
van Europa.
TWEEMAAL
BIJ LAATSTE
ZESTIEN
Op 7 mei 1969 speelt Nederland voor het
wereldbekertoernooi de eerste wedstrijd te
gen Polen, dat de laatste jaren heel wat
goede clubs en spelers heeft voortgebracht
wedstrijd
ilschapelijkc
Nederland «"och liiet ver
waarvan George Kessler wel het nodige zal
hebben opgestoken. Kort tevoren waren de
Polen tegen Turkije tot 8—0 gekomen en
enige weken na de ontmoeting met het
Oranjetain versloegen ze de nationale elf
van Noorwegen met 61.
mannon van bondscoach Ryszard
nee wie/, scoorden toen dus veertien' doel-
nten in twee wedstrijden, waaruit men
ig concluderen dat het doelpuntloze ge-
te spel van het Nederlands elftal niet
is zo n slecht resultaat was en dat er op
september 1969, als onze nationale ploeg
Warschau zijn negende kwalificatiewed-
ijd speelt, kansen op een winstpunt lig-
Polen heeft moeite om, voor wat betreft
voetbal, 'v«it meer op de voorgrond te tre
den, ondanks het feit dat de Poolse voetbal
lers van goede wil zijn cn over niet te loo-
tempo een
machtig wapen
chenen kwaliteiten beschikken. Sedert 1938
hebben de Polen zich niet meer in de eind
ronde voor de wereldbeker kunnen spelen en
ook in het ovlmpisch voetbaltoernooi bleken
geen successen voor hen te zijn weggelegd.
De betrekkelijke achterstand van het Pool
se voetbal op andere landen achter het LJze-
ren Gordijn, zoals Rusland, Hongarije,
Tsjccho-Slowakije en Joego-Slavlë heelt ver
schillende oorzaken, 't Verloop van de Pool
se geschiedenis is onder meer niet zonder in
vloed op de evolutie van het Poolse voet
bal gebleven. Polen werd eerst door Rusland
en later door Duitsland van zijn vrijheid be
roofd.
Het was in feite de genadeklap, want onder
de tienduizenden arbeiders die in de aan de
tweede wereldoorlog voorafgnande jaren
naar Frankrijk en Duitsland waren getrok
ken, bevonden zich de grootvaders en vaders
van de Poolse vedetten die nu in Duitse of
Elek Schwartz, Tonnis v. d. Linden
(links) en Klaas Nuninga (rechts), lacheiu
Het zou ze spoedig vergaan. Een dag later
immers (op 11 september 1965) werd het
Nederlands elftal verrassend door Luxem
burg uitgeschakeld (21) in een wedstrijd,
die in het kader stond van de Europa-Cup
Keizer-Petersen voor een amateurristische
vertoning zorgde, betekende dat natuurlijk
een voortdurend geroep om Moulijn.
Terwijl Elek Schwartz zijn nagels zat op
te eten, speelden de Luxemburgse roodbaad-
jes zich langzaam maar zeker naar een zege
van 21. Onder hoongelach van het publiek
verlieten de Nederlandse internationals de
Feijenoordkuip.
Deze les uit de verleden tijd mag het ver-
LESJE VAN
VIJF JAAR GELEDEN
trouwen schenken dat Nederland op 4 sep
tember de Luxemburgers met meer energie
tegemoet' zal treden.
Intussen treft Robert Heinlz, de trainer van
het Luxemburgse elftal, reeds de nodige
vooitiereidingen. Hij is, voor wat betreft zijn
grote troeven, voornamelijk aangewezen op
bij buitenlandse clubs spelende profs en het
blijft dus een vraag of de door Heintz geko
zen spelers straks beschikbaar zijn. In zijn
boekje staan in ieder geval de volgende na
men: amateurs: René Hoffmann (Jeunesse
Esch), Stendebach (Aris Bonnevoie), Moes
(Beggen Lux.), Ewen (Spora Lux Hoff-
stetter (Aris Bonnevoie), Nicolas Hoffmann
(Aris Bonnevoie), Libar (US Dudelange),
René Schmit (Sporu Lux), Leszynski (Ru-
melange), Schnrtz (WasserbilJig), Bernar-
din (Union Lux), Folschette (Stade Dude
lange), Kitchens (Aris Bonnevoie), Jean
Klein (US Dudelange) en Wampach (Aris
Bonnevoie) en de volgende profs: Edy
Dublin (AS Nancy), Erwin Kuffer (O.
Lyon), Fernand en Johnny Leonard (FC
Metz), Day Schmit (FC Sochaux), Bizzi
Konter (Gantoise) en Louis Pilot (Standard).
IJ ET programma voor de
wedstrijden, die het
Nederlands elftal moet spelen
in het voorrondetoernooi om
de wereldbeker, ziet er als
volgt uit:
t september:
LuxemburgNed erla nd
(Rotterdam)
Nederland Luxemburg
Doelpunten worden schaars
n5 resultaten van de laatste
wereldltam pioensclloppe u
wijze/i uit. dat sedert 1954
in Zuritserland, waar het voor
de aanvallers een feest was,
het aantal doelpunten in een
eindronde kleiner is geworden
Zowel in Chili als in Enge
land, waar de meeste deelne
mers met versterkte verdedi
gingen in het veld kwamen,
werden dieptepunten bereikt.
1930 la Uruguay:
70 doelpunten la 18 wed
strijden; gemiddelde 3,88.
1934 in Italië:
70 doelpunten ln 17 wed-
stijdengemiddelde 4,37
1938 ln Frankrijk:
84 doelpunten ln 18 wed
strijden; gemiddelds 4.66.
1950 lu Brazilië:
88 doelpunten in 22 wed
strijden; gemiddelde 4.00.
1954 ln Zwitserland
126 doelpunten in 24 wed
strijden. gemiddelde 5225.
1958 in Zweden:
125 doelpunten ln 35 wed
strijden; gemiddelde 3,57.
1962 ln Chili:
80 doelpunten ln 32 wed
strijden; gemiddelde 2,77.
1966 ln Engeland
wederom 89 doelpunten ln 32
wedstrijden.
Bil de laatste eindrond* tn
1966 noteerde men 528 hoek
schoppen en 951 vrije trapjien.
Verder 167 buitenspelgevullen.
17 waarschuwingen en vijf uit
sluitingen.
Stuwend*1 kracht achter elk succes van
de Poolse ploeg w Oszlizo (rechts) in strijd
om de hal tegen de Italiaan Bandro
Mazzola. Italië schakelde Polen uit in de
kwalificatieronde van het wereldkampioen
schap 1966. In Polen kwamen de „Azzuri"
overigens nit f verder dan 'n 00-gelijkspel.
Franse profclubs spelen. Het tijdvak 1945
1967 word dan ook een periode van opbouw.
Er ontpopten zich goede spelers. Dat was
op de eerste plaats Stanlslaw Osllzlo, voor
iedere aanvaller een bijna niet te passeren
verdediger. Hij werd geboren op 13 novem
ber 1937 in Jedlownicz, beschikt over een
uitstekende koptechniek en is intelligenter
dan de doorsnee-voetballer.
Wal
eft.
hij
TEKORTKOMINGEN KAN
ORANJE UITBUITEN
nski, de ontdekkir
van hel
/.oen 1984-1965. Eindelijk bes el likken we
weel over een speler, die. behalve over een
bijna volmaakte techniek, ook over snelheid
en een goed schot beschikt", aldus oefen-
meester ConceWicz. „HIJ is een voortdurend
gevaar voor elke tegenpartij en dooi- zijn
vechtlust hebben we al menige wedstrijd ge-
Vrijwel het gehele Poolse elftal bestaat uit
robuuste spelers. Fysiek zijn de Polen uiter
mate sterk en zij kunnen tot hot eindsignaal
over een machtig wapen beschikken: tem
po. Hun spelopvatting doet wat ouderwets
aan, maar dit wordt gecompenseerd door 'n
geweldige inzet en het besef dut er doelpun
ten gemaakt moeten worden.
Het Nederlandse elftal heeft deze kwali
teiten al leren kennen. Mogelijk ook de te
kortkomingen, zoals een duidelijk gebrek
aan raffinement en een opvallende besluite
loosheid in de onmiddellijke nabijheid van *t
doel van de tegenstander.
De Polen moeten met intelligent en door
tastend aanvalsspel te verslaan zijn.
