©aCcidieSoiwcMit
FLENTROP GEEFT
EUROPESE TOON
AAN IN AMERIKA
Een getuigenis over 'n geloof
Liesbeth List en
Pierre Barouh
MENINGEN
MENSEN EN
De film van
vanavond
RADIO
PROGRAMMA
PAGINA
DE LEIDSE COURANT
MAANDAG 5 AUGUSTUS 1968
Universiteitsstudie in het weekend
VOOR de tweede maal gaat de ge
meentelijke universiteit van Amster
dam eerstejaarscolleges recht organi
seren in het weekend. Weekend wil in
dit verband zeggen: de vrijdagavond
en zaterdagochtend. De colleges zijn
bestemd voor personen die wegens een
volledige dagtaak niet in staat zijn de
normale colleges te volgen; in het
algemeen kunnen alleen personen van
25 jaar en ouder tot deze colleges wor
den toegelaten, terwijl men in het be
zit moet zijn van een diploma (gym
nasium of HBS) dat nodig is om een
kandidaatsexamen te mogen afleggen.
De ideale manier van een. universi
teitsstudie is dit natuurlijk niet; toch
vinden we dit Amsterdamse initiatief
bijzonder gelukkig. Feitelijk is het net
zo'n soort van nood-alternatief als de
mogelijkheid tot een staatsexamen
gymnasium of HBS voor hen die niet
(meer) in staat zijn het normale dagon
derwijs aan een school te volgen.
De vraag is, of men eerlang ook
niet aan andere universiteiten en facul
teiten aan zo'n universiteitsstudie ii
het weekend moet gaan denken. Aan
een uitbreiding van de wetenschappe
lijke staf valt dan natuurlijk niet te
ontkomen, maar ruimtelijk zijn er geen
ernstige problemen. En juist op het
gebied van de ruimte dreigt ons hoger
onderwijs in de nabije toekomst te
gaan stranden.
Het aantal studierichtingen dat zich
hiervoor leent, is beperkt, maar wel
licht zal nadere bezinning op deze
gelijkheid ook perspectief openen
bepaalde soorten van vereenvoudigde
universitaire studie (van het baccalau-
reaatsniveau) waaraan in het bedrijfs
leven kennelijk behoefte bestaat.
Achtste medische faculteit
jYE studiecommissie „aohtste me-
"dische faculteit" is niet erin geslaagd
minister Veringa een duidelijk advies
te geven over de plaats waar zo'n
universiteit zou moeten worden geves
tigd.
In onze krant hebben we destijds ge
pleit voor Limburg; Limburg be
hoort tot de nog niet afgevallen kan
didaten, maar zijn kans is in zoverre
niet groot, omdat een meerderheid van
de commissie streeft naar integratie
van medische, technische en maatschap
pelijke wetenschappen. Met andere
woorden: de achtste medische facul
teit moet daar gevestigd worden, waar
ze in een breder verband van univer
sitair onderwijs kan gaan werken.
Limburg zal niets liever willen dan
op die manier te worden uitverkoren;
maar dan gaan Eindhoven en Twente
zware concurrenten worden met de
voorsprong van reeds aanwezige fa
culteiten. Bovendien blijft ook Tilburg
meetellen.
Omdat er dwingende en dringende
redenen zijn op korte termijn Lim
burg een eigen centrum van universi
tair onderwijs te geven, vinden wij
dat Maastricht voor de achtste facul
teit niet uitgeschakeld mag worden
door het argument, dat daar thans
nog geen centrum van wetenschappe
lijk onderwijs is.
Dan wordt prealabel het antwoord
op de vraag, of Limburg op goede
gronden thans aanspraak erop maakt
universitair onderwijs binnen zijn gren
zen te krijgen. Wij dachten dat dit
antwoord bevestigend zou moeten zijn.
De NCRV brengt vanavond een pro
gramma van chansons die worden ge
zongen door Liesbeth List en Pierre
Barouh. Liesbeth List heeft Pierre
Barouh vorig jaar leren kennen op
het grote songfestival In Brazilië, en
later ontmoette zij hem nogmaals,
toen met zijn vrouw, de filmster Anouk
Aimée. Voor de tv-opnamen kwam
Pierre Barouh overvliegen uit Rome.
waar hij bezig was met de opname
voor een nieuwe film.
In Nederland is Pierre Barouh al be
kend als de stuntman in de film „Un
homme et une femme" van Lelouch.
Meer nog dan acteur is hij echter dich
ter en chansonnier, en deze kwalitei
ten komen in dit programma naar vo-
Alle chansons in dit programma zijn
geschreven door Pierre Barouh zelf en
de muziek is voor een groot deel var
Barouhs vriend Francis Lai.
Op het programma staan: „La Sam
ba", ,,Avec notre passé pour guide",
„Cathérine", „Vivre pour vi
„Pluie", „Huites heures dormir",
„Un jour", „Mon amour mon an
en „Voixbadabada".
(Nederland I 20.45 uur).
Wij maken orgels, bouwen ze niet
Portretschilder Roeland Koning is
daag zeventig jaar geworden. In
band met de vakanties is de viering
daarvan uitgesteld tot 14 september.
Dan zal in zijn huis, het landgoed De
Pauw te Wassenaar hem een geschenk
worden aangeboden door zijn vrien
den en wordt daar tevens een tentoon
stelling van zijn werk gehouden, die
gedurende 14 dagen te bezichtigen
In Pulchri Studio aan het Lange
Voorhout wordt van 10 augustus tot 5
september een zomertentoonstelling ge
houden. Er is werk te zien van Herman
Berserik, Theo Bitter, Dirk Bus, J. G.
Goeting, W. Minderman, H. Munnik en
Bram Roth.
In zijn boek Kunnen we nog geloven
in de twintigste eeuw? in vertaling
uitgegeven door Ambo te Utrecht
schrijft de Franse theoloog Jean-Marie
Pawpert „De cultuur en het denkpatroon
van vandaag liggen op een positief vlak.
Daaruit volgt de onontkoombaarheid om
ons eigentijds geloof in God, die is, was
en wacht, te formuleren vanuit de cate
gorieën van het positief denken". Hij
vult deze gedachte als volgt aan:
denk niet, dat wij daarbij voldoende heb
ben aan de wijsbegeerte. Maar religi
eus denken is nu eenmaal niet van eer,
wijsgerige orde. Waar ligt dan die ho
gere kenorde op de ladder van het men
selijk weten? Mijn antwoord hierop
(luidt: in) de herwaardering van
begrip mythe".
Deze gedachten kunnen we zien als
da polen waartussen Pauperts specule
ren over het christelijk geloof zich be
weegt, een speculeren dat door de
auteur zelf wordt aangeduid met de be
naming ,,een persoonlijk getuigenis".
De drie die als het ware een drie-een
heid vormen, (positief denken, religieus
mythebegrip en persoonlijk getuigenis)
geven eigenlijk een samenvatting te zien
van de geloofssituatie bij het overgrote
deel der gelovigen in deze tijd. Er be-
f ADVERTENTIE)
VOORTAAN KOPEN
WIJ ONZE BANDEN
BIJ DE
BANDENSERVICE!
BIJ DE
BANDENSERVICE?
JA, BIJ DE
ALPHENSE
BANDENSERVICE!
100% vakman monteert gratis
banden-banden-banden! Nieuwe
banden, remould (=cover)ban-
den. Alle merken banden. Ban
den-prijzen zijn super voordelig!
Technische outillage is super
modern (elektronisch uitbalan
ceren en uitlijnen). Service is
volmaakt: dag en nacht, ook tij
dens het weekend. Koopjes zijn
er ook altijd: klokgave occasion
bandjes! En vrachtwagens? Wel,
al die stoere bandenreuzen staan
er niet voor niets. En ook hier:
Stukken voordeliger! Daarom:
Voortaan koopt, U Uw banden
bij de ALPHENSE BANDENSER
VICE, van Foreestlaan 17 naast
Avifauna - precies! -In Alphen!
staan ongetwijfeld gradaties. Naast bril
jant en scherpzinnig positief denken
treffen we ook een banaal geclicheerd
denken aan; naast een diepzinnig er
ver doordringend mythebegrip een op
pervlakkig; naast een persoonlijk getui
genis vol van een levend spiritueel ken
nen de napraterij. Maar al bestaan de
ze uitersten, met tal van gradaties ei
tussenin, dit doet niets af aan het actu
ele van de genoemde drie-eenheid. Pau-
pert heeft met het schrijven van zijn
boek niet het doel gehad om een
schrijving te geven van die actualiteit,
de lezer put haar als een conclusie uit
het boek. Dit kan ook daarom een steun
betekenen voor gelovigen die geen weg
meer weten in het labyrint van positief
denken, mythebegrip en persoonlijk ge
tuigenis.
UIT EIGEN MENING
Paupert gaat uit van eigen ervarin
gen in het katholicisme, waarbij hij
kent dat het „moeilijk valt te onderschel
den wat ln deze vroegste religieuze
varingen uit... eigen wezen voortkwam
en wat op rekening gesteld dient te
den van de invloed van... ouders". Hij
neemt het risico van de onzekerheid
hierin omdat „op zichzelf reflecteren de
meeste simpele en efficiënte manier
(is) om te denken ln de categorieën
(je) eigen tijd". Hij noemt het zelfs de
enig veilige methode.
De auteur is geboren in 1927. In zijn
vroegste jeugdjaren, in de jaren dertig,
presenteerde het katholicisme zich met
een blijmoedig zelfbewustzijn als de eni
ge veilige uitweg uit de doolhof van het
bestaan: ln een goed beleefd katholi
cisme kon men veilig sterven. Deze
presentatie gebeurde niet vooral in my
stieke en mythische zin, maar op basis
van een religieus idealistisch denken,
dat geen antwoord had of wenste te ge
ven op de gegevens van wetenschap en
positivisme. De onwil of het onvermo
gen om antwoord te geven werden ge
maskeerd door een typisch klerikaal-
theologisch gezag, waarbij het klerikale
steeds sterker de boventoon ging
ren. Het leidde vooral in de dertiger ja
ren bij veel katholieke jonge Intellectu
elen tot verzet en zuivering binnen de
katholieke geloofsgemeenschap. Paupert
toen nog te jong om daar weet
te hebben; buiten dat stond ook zijn
milieu het brave katholieke arbei-
dersgetein te ver af van het milieu
der jonge katholieke intellectuelen, die
probeerden geloof en intellectuele scep
sis met elkaar te verzoenen. Een ver
wijt dat hij nu richt aan het domweg ge
zag uitoefenende klerikalisme lijkt een
herhaling uit die jaren:
„SLIMME ZETBAZENdd
,.lk verwijt u heus niet de objectieve
inhoud van wat u beweert. U zegt zelfs
heel goede dingen. Maar wat ik u
kwalijk neem, is uw mentaliteit van
kleine, slimme zetbazen van het geloof,
dat u lijkt op oude kanunniken, die uit
behoedzame behoudzucht ingedommeld
zijn of op moedeloze geniesoldaten, die
alleen nog maar zorg hebben voor vei
lige onderkomens en vertragingsopera
ties. Ik verwijt u het kortwieken van
zoekers en vorsers, en het in de hand
werken van een sfeer van onbehagen
en het ontstaan van een binnenkamer-
theologie
De aansluitende opmerking „Hoe dik
wijls heb ik (uiteenlopende auteurs)
niet zo iets horen zeggen als: „Dat is
mijn mening, maar die (wordt) volstrekt
niet geschikt (geacht) voor publikatie",
gaat zelfs in nog sterker mate op voor
de tijd van omstreeks '30 tot midden
'50 dan voor nu. In Nederland dreef
zelfs een heel Instituut, namelijk Idil,
op een dergelijke bespottelijke voogdij.
Paupert die, zoals vele jonge katholie
ken met een goed verstand indertijd,
aanvankelijk meende voor het priester
schap „geroepen" te zijn, heeft als sterk
rationalistisch geschoold theologiestudent,
een aantal jaren in Rome gewoond. Dat
verblijf van hem in Rome is van gro
te betekenis voor hem geweest; het
scherpte zijn kritische visie op de Kerk,
maar vergrootte ook zijn liefde voor haar.
Het woord liefde is nog steeds een term
die velen gemakkelijk in de mond ligt;
je wordt als het ware tureluurs van al
le „liefde", die er ln publikaties ver
baal wordt gespuid of opgeëist. Maar
bij Pauperts „liefde voor de kerk" gaat
het niet om een cliché-uitdrukking
noch om een blinde aanhankelijkheid,
maar om een uit kennis geboren en
door inzicht gesterkte persoonlijke ver
bondenheid. Paupert schrijft daarover:
„Hier wordt bij iedere stap de men-
wording tastbaar vanaf het ontstaan
van de Kerk; men ontwaart haar ge
loof suit drukkinghaar aanpassingsmoge
lijkheid, haar groei en haar reiincar-
natietelkens weer, in ieder willekeurig
tijdvak... Gedurende die jaren in Rome
(heeft) mijn geloofsinzicht een aanmer
kelijke uitbreiding ondergaan en, wat
meer zegt, het (heeft) een andere truc-
tuur gekregen. Allerlei godsdienstige
praktijken ondervond ik als een last van
lege loden kisten, maar, van de andere
kant, (is toch) de concrete, levende en
historische realiteit van het christendom
meer tot mijn bewustzijn doorgedron
gen".
DE KERK EEN MOEDER
Onder invloed van deze gedachten
heeft Paupert aan het slot van zijn boek
ook kunnen getuigen: „De Kerk is voor
mij een moeder; alles ben ik haar ver
schuldigd evenals aan mijn ouders, mijn
opvoeders en mijn vrieden, die mij als
christenen overigens zelfs alles hebben
gegeven in de Kerk: niet alleen mijn ge
loof, maar ook al het waardevolle dat
ik op louter menselijk vlak bezit".
Het is een uitspraak die in tegen
stelling tot uitspraken als: ik blijf in
de Kerk omdat ik me moeilijk van een
gewoonte kan los maken door ve
len herhaald zal kunnen worden, zeker
ook door degenen die kunnen begrijpen
dat Paupert meent zich te mogen afvra
gen „of het eigenlijke drama van onze
dagen niet voor alles op het vlak ligt
van het intellectuele en dus van didacti
sche aard is? En of de mens de onont
beerlijke mythe en de noodzakelijke wijs
begeerte niet van zich heeft afgeschud,
omdat zij zo moeilijk te begrijpen zijn
geenszins omdat ze minder noodzake-
ZAANDAM. Als wij het
gebouw van Flentrop Orgelbouw
binnenstappen, klinkt er muziek,
een ode aan het vooruitstrevende
werk van de 57-jarige directeur
D. A. Flentrop van dit nationaal
en internationaal bekend staande
Zaandamse bedrijf.
Hij gezeten achter het bureau, ge
schonken door het personeel bij het
vijftigjarig bestaan van Flentrop Or
gelbouw in 1953, zegt: „Wij maken or
gels. Bouwen doet me denken aan de
bouwnijverheid. Vergeef me, ik wil
niet neerzien op onze bouwvakkers,
maar een orgel maken is een zwaar
karwei waarin je gehele karakter en
persoonlijkheid wordt verdisconteerd.
Je maakt als het ware iets van jezeif.
Het rottigste van de orgelbouw vind ik
nog altijd de grote vraag nè de instal
latie welke organist de toetsen gaat be
spelen. Je wilt natuurlijk zo'n kost
baar instrument door een degelijke or
ganist laten bespelen".
Half uur
Directeur Flentrop valt direct met de
deur in het muzikale huis. Hij vertelt
nadrukkelijk, geen verhandeling te
willen houden over de technische
kwaliteiten die een orgel moet bezit
ten om de artistieke waarde volledig
te laten uitkomen. „Dan zit ik hier om
vijf uur nog". De Zaandammer heeft
precies een half uur uitgetrokken voor
dit interview.
De heer Flentrop is vorige maand on
derscheiden met het eredoctoraat \an
de conservatoriumafdeling van het
Oberlincollege te Oberlin in Ohio in
de Verenigde Staten. De erepromotie
geschiedt op 10 juni in Oberlin bü ge
legenheid van de 135ste jaardag van
het college.
Trots? Hij: „Nou, ja eh, trots. Ik zie
het vooralsnog als een onderscheiding
voor ons werk in de Verenigde Staten".
Wat voor werk? Hij, na een telefoonge
sprek bondig te hebben verkort tot ja
en nee: „De laatste 10 tot 15 jaar
heb ik in de Verenigde Staten vele le
zingen gehouden over de sterke ontwik
keling in de orgelbouw. Er is in zeke
re mate een grote invloed uitgegaan
van ons werk en mijn lezingen daar,
te meer omdat Flentrop in vele univer
siteiten in de States emplooi heeft kun
nen vinden.
Sleepketting
U moet weten dat Amerika, nog altijd
de sleepketting van ons oude Europa,
in de orgelbouw denkt en werkt zoals
in West-Europa gebeurde in de derti
ger jaren. Men gebruikt alleen een
ander type orgel en is sterk georiën
teerd op de Angelsaksische bouw. Me
de door mijn invloed is men bezig zich
om te schakelen naar de Europese,
continentale orgelbouw. Ik mag niet
trots zijn op dit eredoctoraat. De orgel
bouw is verdomd hard werken. De
concurrentie is hevig, maar vriend
schappelijk".
Flentroppijporgels heeft een stevige,
vooraanstaande plaats veroverd in de
orgelbouwwereld. Hij, zeer bedeesd:
„Wij zijn een middelgroot bedrijf".
Een middelgroot bedrijf echter dat een
groots orgelwerk uitvoert in de be
roemde Carnegiehall te New York, in
de kathedraal van Lissabon een nieuw
orgel plaatste, het orgel van de Grote
Kerk te Breda ten dele vernieuwt en
restaureert, restauraties verricht in de
Sint-Laurcns te Alkmaar, de Michaels-
kerk te Zwolle en in de Onze Lieve
Vrouwekerk te Maastricht, terwijl
zojuist de orgelbouw in West-Berlijn en
een groots karwei in OsnabrQck is af
gesloten.
Voorts besteedde Flentrop een brok
vakmanschap aan de voor de orgel
liefhebbers historische instrumenten in
de kerk van Oosthuizen en Medem-
blik: orgels die respectievelijk da
teren uit het begin van 1500 en het jaar
1671.
Muzikale top
nog niet bereikt
Kentering
Hij enthousiast: ,,Het zijn juweeltjes".
De bakermat van de orgelbouw lag in
centraal Europa. Tijdens de 17e en 18e
eeuw heerste er een levendige bedrij
vigheid, in Nederland voornamelijk in
de noordelijke en zuidelijke provincies.
Het is een periode geweest waarin
hoogtepunten tot stand kwamen, die
echter snel veranderden in downs toen
de tweede helft van de 19de eeuw aan
brak. Men verliet het pad van het am
bacht en sloeg een nieuwe weg in die
leidde tot het machinaal vervaardigen
van orgels. Het aldus vervaardigde
produkt kon als een slecht afgietsel
worden bijgezet in de tot dan toe rijk
geschakeerde medaillekast van de or
gelbouwers.
Dit proces zette zich in verhevigde
mate voort in de 20e eeuw. De kente
ring van kwaliteit was voorgoed be
reikt. Na de tweede wereldbrand
sloot men de kring door terug te grij
pen op het ambacht zoals de voorva
deren van de orgelbouwers dat had
den uitgeoefend. Terwijl zijn handen
spelen met de spoelen van de op het
bureau staande draagbare bandrecor
der, zegt de zoon van orgelbouwer
Flentrop:
„Mijn vader liep ook mee in het ga
reel van de verlaging, van de kente
ring in de bouw. Maar hij deed dat uit
protest. Hij had bezwaren tegen de
wijze waarop men tegen de muzika
liteit schopte. Hij richtte een bedrijf
op, zocht naar nieuwe wegen en na
verscheidene malen flink zijn neus
te hebben gestoten, greep hij terug np
de goede, oude manieren van zijn voor
vaderen in de 17e en 18e eeuw".
De kwaliteit van een orgel wordt vol
ledig beheerst door de man, de orgel
bouwer, die zijn vakmanschap in de
pijpen, een samensmelting van tin en
lood, stempelt. Hij: „Je moet nooit
vergeten dat de orgelbouw een schep
pend element in zich heeft".
Lonend
Daarom laat de heer Flentrop zich lo
vend uit over onze zo veel in het ver
domhoekje getrapte jeugd: „Ik consta
teer een vergrote belangstelling van
de jeugd voor orgels in het algemeen.
Ga naar een orgelconcert. Het meren
deel van de bezoekers bestaat uit jeug
dige personen". De vormgeving van
de orgels mag dan wel iets verschillen
van die uit de 17e en 18e eeuw, in we
zen hangt de orgelbouw van 1968 aan
een gouden dr.aad, te voorschijn geto
verd door onze voorvaderen. „Maar
we hebben de top van de muzikale
waarde nog niet bereikt. Ons vak
manschap bevindt zich in de lift". Die
lift wordt in stand gehouden door de
Nederlandse orgelbouwers zelf.
De heer Flentrop acht een school voor
orgelbouwers niet noodzakelijk: „ln
het bedrijf kan je een jongen het ka
rakter van een systeem leren. Het is
persoonlijker dan op een school waai
de lessen zijn afgestemd op het gemid
delde van allerlei orgelbouwsystemen,
die er bestaan".
lijk of minder, onontbeerlijk geworden
waren?"
De betekenis van Pauperts boek ligt
op ander niveau dan dit soort per
soonlijke getuigenis, maar het persoon
lijk getuigende geeft aan zijn gedachten,
waarop in een volgend artikel zal woe
den teruggekomen, een bijzonder preg
nante kracht.
D. Ouwendijk
„Random Harvest" oftewel „Gevange
ne van het verleden", is de titel van
een film uit 1942 naar het gelijknami
ge boek van James Hilton, die van
avond door de AVRO-televisie wordt
gepresenteerd. Een militair met een
ernstig geheugenverlies verdwijnt uit
het sanatorium waar hij verpleegd
wordt. Een danseres ontfermt zich
over hem. Zij trouwen en zijn geluk
kig. Hij bouwt een nieuw bestaan op
onder de nietszeggende naam Smith.
Op een dag als hij uitgenodigd wordt
voor een bespreking met zijn uitgever
in Liverpool, krijgt hij een auto-onge
luk. Als hij weer bij kennis komt, her
innert hij zich zijn recente verleden
niet. Hij neemt zijn levensdraad
op, waar deze in de loopgraven werd
afgebroken. Hij is Charles Rainier,
een zoon uit een zeer welgestelde fa
milie. Deze familie verwelkomt de ver
loren zoon met gemengde gevoelens.
Charles Rainier maakt een briljante
carrière als industrieel en politicus.
Het meisje dat hij als Smith heeft ge
trouwd en waarbij hij zijn ware geluk
heeft gevonden, komt weer in zijn le
ven, maar hij is het zich niet bewust.
Ronald Colman speelt de rol van de
Britse militair en Greer Garson is de
danseres.
(Nederland II - 20.45 uur).
Scala Internationaal:
troniek. 22.30 Nieuws.
light Music: gèvarieer
HILVERSUM II (298 m) NCRV: 18.10
Stereo: Koorzang: Negro spirituals.
:ntsmuziek uit de twlntlgei
Dit is de speciale Lincoln Continen
tal, die Paus Paulus tijdens het
Eucharistisch Congres in Bogota ter
beschikJting staat. De rechter-
achterzetel kan omhoog gedraaid
worden om een onbelemmerd uit
zicht te verschaffen.
r.). In de pauze: plm.
jrku: gesprekken. 22.i
Stereo: Alt en plano: klassieke e
enken. 18.5S Zang. 19.00
journaal. 8.20 Stereo: Ll<
muziek. (8.30—8.33 De groenter
Morgenwijding. NRU9.00 Uitgebreide repoi
tage of herhaling NRU-programma. 9.35 We
terstanden. 9.40 Omroepkamerkoor: muzle
ifoonmuzlek. VPRCL 7.^4 ^De
12.00 St<
sextet: mpdeme muziek. 12.26 Mededeling:
voor land- en tuinbouw. 12.29 Overheidsvoor
lichting: uitzending voor de landbouw. 12.39
Sportrevue. 13.00 Nieuw:
Operamuziek (gr).
nobilisten. 17.55 S.O.S.-berlchten.
HILVERSUM II (298 m) NCRV: 7.1
Nieuws. 7.10 Het levende woord. 7.15 Klassl.
sxar?
•uws. 8.11 Gewijde
8.32 Toeringclub: vakantletlps. 8.4£
grammofoonmuzlek. 9.00 Lichte mu-
t Frankrijk (gr). 9.30 Stereo: Mars-
(gr). lo.oo Theologische etherleer-
Fluit en plano: moderne
aalf
NEDERLAND I
STER
(Reclameuitzendingen om
18.55, 1903, 1956 en 20.16)
NTS
18.50 uur:
Barend de Beer
19.00 uur:
Nieuws in het kort
IKOR/CVK
19.06 uur:
Kenmerk
NCRV
•19.31 uur:
Het leven begint bij
100, t.v.-serie
NTS
20.00 uur:
Journaal
NCRV
20.20 uur:
Liebermann Lieber-
2o!?5 "uur: V'
liesbeth List en Pierre
Barouch, chansons
22.05 uur:
The Saltire Singers,
volksliedjes
NTS
22.15 uur:
Tweede journaal
22.20 uur:
22.50 uur:
Verkiezingscampagne
in Amerikaanse stijl,
film
NEDERLAND II
STER
(Reclameuitzendingen oir
18.55 en 20.16)
NTS
18.50 uur:
Barend de Beer
19.00 uur:
Nieuws in het kort
AVRO
19.03 uur:
Sportpanorama
NTS
20.00 uur:
Journaal
AVRO
20.20 uur:
Peyton Place,
20.45 uur:
Gevangene van het
verleden, film
NTS
22.45 uur:
Tweede journaal
Televisie morgen
NEDERLAND I
NTS
13.00 uur:
Overzicht Republikein
se Conventie
De met aangegeven programma's zijn kleurentelevisieprogramma's.
HILVERSUM I
NRU
20.05—22.30 uur:
Scala Internationaal
22.55—23.55 uur:
Metro's Midnight
NCRV
20.30—22.05 uur:
Het grote podium,
concert
23.00—23.40 uur:
Elly Jens, alt en Jean
Antonietti, piano.
HILVERSUM I: 7.00.
8.00. 11.00, 13.00, 16.00.
18.00, 19.30, 22.30, 23.55
HILVERSUM II: 7.00,
7.30, 8.00, 8.30, 12.30.
18.30, 22.30, 23.55
HILVERSUM III: Elk
heel uur vanaf 9.00
klankbeeld'
de Jeugd.
pres: gevariee
1.03-18.00 Mix' Ucht plat
rsberlchten. 13.20
14.00 Nieuws. 14.03 Gevarieerd
ama (15.00 Nieuws). 16.00
Beursberichten. 16.09 Pro-
«udere luisteraars. 17.00 Nieuws,
n mededelingen. 1T.16 Lichte
Het t.v.-weekcinde was zo zomers als
een Nederlands t.v.-weekend maar zo
mers kan zijn, te weten propvol herha
lingen en buitenlandse produkties. Be
zwaarlijk? Helemaal niet! Bij de her
halingen was onder meer Hommeles,
nostalgieke herinnering aan vroegere
t.v.-jaren. en meer recent de show
van the Suprcmes, ondanks de flauwe
woordgrapjes het aanzien en -horen
best waard.
En bij de buitenlandse produkties was
er een kapitale „Port Royal" van De
Montherland. Eigenlijk zou je zo'n
stuk liever in een Franse versie zien,
maar deze opvoering met steracteurs
van onder meer het Wiener Burgthea
ter was een belevenis. Meer theater
dan t.v. wellicht, maar we houden van
theater en de beeldregie mikte niet op
intimiteit, waardoor het theatrale van
de dialoogregie nauwelijks storend
aandeed.
Eigen werk was er zaterdag van de
NCRV, die samen met de Vlaamse t.v.-
broeders de halve finale van Zeskamp
produceerde. Het was opnieuw, ditmaal
in Brugge, een volksfeest van belang,
waarbij men ijverig zocht te suggere
ren dat het om een t.v.-programma
ging terwijl het hooguit een slecht uit
gevallen reportage betrof van een
evenement dat in bijna alle onderde
len absoluut on-t.v.-geniek was.
Eigen werk bij de KRO gisteren
Shirley; showtje rond de zangeres
van wie dank zij onbekookte Willem
Duys nu iedereen weet dat ze op an
dere dan vocalistische vlakken niet zo
gemakkelijk is. Vocaal kan ze overi
gens heel wat, die Shirley. Bezwaar is
vooralsnog dat men kon bemerken hoe
hard ze noot voor noot op elke song
gewerkt heeft. Haar interpretatie
draagt nog te veel 't karakter van in
gestudeerd zijn. Als ze daar overheen
komt zou Shirley best een ster van in
ternationale klasse kunnen worden.
De show werd afgerond met een dans-
duet van Olga de Haas en Silvester
Campbell, wier pas de deux maar
moeizaam paste op het Beatlesdeuntje
„All my lovin'ondanks de getoon
de dansvaardigheid, en een zeer muzi-
kantesk optreden van het kwartet
Raymond Geriot
Vg.
