Solliciteren hangt niet alleen
af van toeval en dom geluk
Grote beroering
in wereld over
verbod van pil
TSJECHEN ONDANKS I
ALLES OPTIMISTISCH
VERBIJSTERING
WISSELT MET
INSTEMMING
Kuisheid zaak
van vallen en
opstaan
Bijstandswet
doorkruist niet
loonbeleid
Overbrenging
van hart in
Houston
Hoe
krijg
ik een
baan?
commercie*
4 medewerk!
Praag overstroomd door toeristen
DINSDAG 30 JULI 1968
DE LEID SE COURANT
PAGINA 5
DEN HAAG De pauselijke encycliek over de geboortenregeling heeft
over de gehele wereld grote beroering gewekt. De reacties variëren van
weerstand en verbijstering tot instemming. Maar algemeen beseft men, dat
de pauselijke richtlijnen talloze gezinnen voor bijna onoverkomelijke ge
wetensconflicten en voor zeer zware problemen stellen. De New York
Times stelt, dat wanneer de Kerk een belangrijke rol in menselijke aan
gelegenheden wil blijven spelen, zij niet moet terugkomen van de weg, die
door Paus Joannes was ingeslagen toen hij een concilie bijeenriep, waarop
de leer van de Kerk moest worden gemoderniseerd op een manier „die
doelmatiger bijdraagt aan een oplossing van de vraagstukken van de mo
derne tijd".
De Franse Le Monde schrijft, dat de
Kerk zich bij voorbaat bewust ls geweest
van de 6ohok, die de encycliek in alle
kringen teweeg zou brengen. „Men be
hoeft alleen maar te denken aan de vele
bisschoppen en priesters van Zuld-
Amerika, die Iedere dag om zich heen de
ellende, de Jeugdmisdadigheid en de
honger zien als gevolg van de buiten
sporige toename van de bevolking, waar
tegen zij al Jarenlang te velde zijn ge
trokken door voorlichting over geboorte
beperking. In Chili wordt de campagne
voor geboortebeperking vla sterllet en pil
door de regering gesubsidieerd en goed
gekeurd door een groot aantal bisschop
pen. Men kan ook rekenen op heftige
reacties van leken, die een andere opvat
ting over verstandig ouderschap hebben
dan Paulus VI. Vele organisaties hebben
meer dan eens de wens te kennen ge
geven, dat de Kerk zich niet moet men
gen ln gewetensvragen van katholieke
gezinnen en dat men aan de echtparen
zelf het recht moet overlaten om zelf
standig de beste middelen te kiezen in
zake huwelijkstrouw en adeldom van het
leven. Men mag aannemen, dat de echt
paren, die met openlijke of stilzwijgende
goedkeuring van hun geestelijken zelf
hun verantwoordelijkheid hebben aan
vaard, moeilijk van houding zullen ver
anderen". Le Monde besluit, dat het
„neen" van de Paus ongetwijfeld slecht
begrepen zal worden door de protestan
ten. die al lang een zeer liberaal stand
punt hebben ingenomen binnen hun ver
antwoordelijkheid.
Hoge eisen
Het katholieke avondblad La Croix
verwacht veel kritiek, maar, aldus een
hoofdartikel, „men vergete niet, dat door
een verdediging van de huwelijksmoraal
ln haar geheel, de Kerk bijdraagt tot be
vestiging van een werkelijke menselijke
beschaving. Met Gods genade zullen de
geesten zich weten te onderwerpen. Wel
iswaar stelt de encycliek over huwelijk
en liefde hoge eisen, maar zij is gebaseerd
op de hoogste en enig ware Idee over de
mens en het menselijk leven".
Kardinaal Döpfner, aartsbisschop van
München en voorzitter van de Vaticaan
se commisie die het vraagstuk van de
geboortebeperking heeft bestudeerd
meent, dat het. voor de priesters geen
gemakkelijke taak zal zijn de gelovigen
uitleg te geven van het nieuwe verbod.
Het centraal verbond van Duitse katho
lieken wil, zonder nu al een officieel
standpunt ln te nemen, de discussie
voortzetten en nagaan welke „zakelijke
argümenten de Paus ertoe gebracht kun
nen hebben zich zo beslist uit te laten
over de problemen van de methoden van
een verantwoord ouderschap".
In een interview voor de Belgische
radio, verklaarde pater Delepierre S.J.
„teleurgesteld te zijn" welk gevoelen
..door de meerderheid van de Belgische
katholieken wordt gedeeld".
Loyaliteit
De aartsbisschop van Dublin, mgr.
McQuaid, verwelkomt de encycliek en
spreekt zijn vertrouwen uit dat deze
officiële uitspraak bij gelovigen en pries
ters hun loyaliteit Jegens de Kerk zal
hernieuwen. Ook aartsbisschop Pocock
van Toronto staat geheel achter de
encycliek. Maar het verbond van pries
ters ln Washington heeft in een verkla
ring gezegd, dat „vele priesters zich met
hun geweten niet kunnen verenigen met
deze leidraad".
De Britse vereniging voor geboorten-
regeling sprak van een „slag voor de
katholieken", en de vereniging van Brit
se artsen verklaarde dat de huidige voor
schriften voor het verstrekken van voor
behoedsmiddelen ongewijzigd zullen blij-
In Boston verklaarde dr. Hudson
Hoagland, een collega van wijlen d(\
Gregory Pincus, die de pil heeft geper
fectioneerd, over het verbod van de paus:
„Het bevestigd een middeleeuwse theo
logische opvatting en het ls een morele
misdaad tegen de mensheid deze te blij
ven huldigen. Het wereldbevolkingspro
bleem is een ernstige sociale kwestie die
in de wereld een grote tragedie dreigt te
worden."
De voorzitter van het Amerikaanse
Verbond voor Vrijwillige Sterilisatie,
Hugh Moore, zei dat de uitspraak van de
Paus „zou kunnen resulteren in de dood
van miljoenen mensen die in de komende
jaren van honger zullen sterven".
Richard kardinaal Cushlng van Boston
verklaarde: „Rome heeft gesproken en
di zaak is voor zolang als het duurt ge
sloten".
De evangelist Billy Graham heeft ln
New York gezegd het niet met de Paus
eens te zijn. „Over het algemeen ben lk
het niet met de encycliek eens. Iedereen
die reist heeft de grote bevolkingsexplosie
gezien en zou kunnen merken dat we een
vorm van geboortecontrole nodig hebben".
James Francis kardinaal Mclntyre
heeft de uitspraak van de Paus begroet
als een „posttiece uiting van fundamen
tele principes van moraliteit". En voorts:
„Het besluit van de Paus om de morele
principes van het huwelijksleven te
handhaven, Is gebaseerd op de leer van
hot Oude en Nieuwe Testament".
Owne kardinaal McCan van Kaapstad
heeft in een commentaar op de encycliek
gezegd dat ,,de heilige vader heeft ge
sproken en dat het volk zijn besluit zal
aanvaarden. Het volk wist dat de beslis
sing ln zijn handen lag".
De kanilnaal zei verder altijd al van
mening te zijn geweest dat het gebruik
van voorbehoedsmiddelen zondig was.
Brief internuntius:
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG In een brief, die de
pauselijke internuntius Angelo Felici
samen met de pauselijke encycliek
over de huwelijksbeleving aan de
provinciale oversten heeft verzonden,
doet h(j op hen een beroep ervoor te
zorgen, dat de leer van de encycliek
onverkort aan de gelovigen wordt
voorgehouden.
„Het staatssecretariaat heeft mij op
gedragen", aldius de letterlijke tekst
van zijn brief, „de aandacht van alle
provinciale oversten te vestigen op
de belangrijkheid van deze encycliek
en op de noodzaak van een gezamen
lijke poging om de leer, die erin ver
vat ligt, in haar volle draagwijdte
aan het christenvolk te doen uitleggen
en moedig in praktijk te doen bren
gen. Men moet hen ervan overtuigen,
dat het mogelijk ls met Gods genade,
die de mens nooit boven zijn krachten
beproeft, vooruitgang te boeken in
de kuisheid en dat een eventueel
vallen, zelfs bij herhaling, hen niet
behoeft te ontmoedigen, maar hen
veeleer moet aansporen tot een me
thodische en vrijwillige krachtsin
spanning om zichzelf te leren be
heersen en tot een ijveriger gebruik
van de sacramenten. Men moet zowel
in de biechtstoel als door prediking,
door de pers en de andere commu
nicatiemiddelen, alle kraahten in
spannen om te zorgen, dat er onder
de gelovigen geen enkele twijfel blijft
bestaan, ook niet in de publieke opi
nie, over de houding van de Kerk in
deze belangrijke kwestie."
De internuntius wijst er in zijn brief
op, dat de Paus zich zeer goed be
wust is geweest van de ernst van
de kwestie, van de geweldige reacties
die de encycliek zou oproepen, maar
dat hij meende de encycliek toch te
moeten schrijven. Hij meende aldus
de nuntius de Kerk geen grotere
dienst te kunnen bewijzen.
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Minister Klompé vindt
niet dat met de algemene bijstandswet
het loonbeleid en het beleid van de socia
le wetgeving wordt doorkruist. Zij ant
woordt dit mede namens de minister
van Sociale Zaken op vragen van het li
berale Tweede-Kamerlid Rietkerk.
De minister* acht het gewenst dat de
normen van de bijstandswet zo worden
vastgesteld dat er in het algemeen een
verschil blijft met het besteedbare inko
men uit arbeid of uit de sociale werkne
mersverzekeringen. Uitgangspunt is dat
de oijstand voorziet in de noodzakelij
ke kosten van het bestaan.
Van de per 1 juli ingevoerde nieuwe
normen voor de toepassing van de bij
standswet verwacht minister Klompé dat
deze zullen lelden tot een meer verant
woorde vaststelling van de bijstand. Ener
zijds zal het gemeentelijk bijstandsbe-
leid het algemeen loon- en verzekerings-
beleid niet mogen doorkruisen, ander
zijds zal de bijstand sociaal aanvaard
baar moeten zijn. De bijstand word af
gestemd op het wettelijk verplichte mi
nimum, omdat dit sociaal wenselijk
wordt geacht, aldus de minister, De fi
nanciële consequentie hiervan is dat
volgend jaar vijf miljoen gulden meer
zal moeten worden uitgegeven aan uit
keringen op basis van de rijksgroepsre-
gelingen van de bijstandswet.
HOUSTON (Reuter) In het St.-Lu-
casziekenhuis van Houston is maandag
's werelds 29ste harttransplantatie uitge
voerd. Een 49-jarige mevrouw White
Brunk, kreeg het hart van een 40-
jarige scxgenote. mevrouw Betty O'Neal.
Het is de eerste maal dat het hart van
een vrouw is overgeplant in het lichaam
van een andere vrouw en de tweede
maal dat een vrouw een nieuw hart
krijgt. Op 7 juni werd in Dallas een
harttransplantatie verricht op de 41-ja-
rlge mevrouw Esther Matthews, die vijf
ia de operatie overleed.
(Van een onzer verslaggevers
Exacte cUfers zijn nie* bekend.
Toch kan men wel aannemen
dat jaarlijks tenminste een kleine
vijfhonderdduizend Nederlanders
naar een baan solliciteren. Werk
lozen, die om de een of andere
reden buiten het arbeidsproces
z|jn geraakt. Mannen en vrouwen
die Iets anders zoeken om hun
positie te kunnen verbeteren.
Maar ook de jongens en meisjes,
die elk jaar de school verlaten
om een toekomst op te bouwen.
Alleen al dese laatste categorie
wordt getaxeerd op ongeveer
honderdduizend werkzoekenden.
Ondanks het feit dat er b|) elke
sollicitatie zo heel veel op het
apel staat, blijkt het helemaal
niet eenvoudig te zijn iets meer
over de meest zuccesvolle ma
nier van solliciteren te weten te
komen.
Op school wordt men bijvoor
beeld nauwelijks op de kunst van
solliciteren voorbereid. Cursussen
in solliciteren bestaan niet, er
zijn slechts betrekkelijk weinig
boekjes over dit onderwerp ge
schreven. Men zou zich kunnen
afvragen wat daar wel de oor
zaak van kan zijn en hoe het
komt dat het onderwerp min of
meer wordt doodgezwegen.
De kans is groot dat er déórom
zo weinig informatie over de
techniek van het solliciteren be
schikbaar is, omdat er in wezen
geen echte vraag naar is. De sol
licitant gelooft er gewoon niet in
dat hij of zij het resultaat van
de sollicitatie belangrijk kan be
ïnvloeden. Men gaat er van uit
dat er weinig aan te doen is en
dat men voor een groot deel af
hankelijk is van het toeval en
het domme geluk.
Hoe onjuist deze gedachte is, kan
elke personeelschef met honder
den voorbeelden uit de praktijk
aantonen. Het is een gegeven feit
dat drie van de vier sollicitanten
eigenlijk bijzonder weinig van
hun sollicitatie terechtbrengen.
Zij laten kansen onbenut, die bij
wijze van spreken voor het op
rapen liggen. Zij maken fouten,
die met een heel klein beetje
moeite en zorg vermeden hadden
kunnen worden.
De oorzaak van al die missers Is
niet zo moeilijk te achterhalen.
De gemiddelde sollicitant blijkt
onvoldoende voorbereid te zijn
wanneer h|j in het sollicitatiege
sprek oog in oog komt te staan
met de man die hem moet be
oordelen.
Helaas ls het binnen het bestek
van een enkel kranteartikel een
voudig uitgesloten om de gehele
procedure van de sollicitatie
onder de loep te nemen.
Ik moet mij daarom beperken tot
enkele opmerkingen over het
sollicitatiegesprek zelf en dan
nog wel tot dat onderdeel van
het gesprek, waar het gaat om
de vraag „Hoe vertel ik het zó,
dat ik een behoorlijke indruk
Het sollicitatiegesprek is het
kritieke moment. Alles wat daar-
voor heeft plaatsgevonden is
slechts de (belangrijke) aanloop
geweest. Het gaat er nu om, of
de sollicitant en het bedrijf
elkaar kunnen vinden.
Niet eenvoudig
Behalve de sollicitant, zit trou
wens ook de beoordelaar ln een
allesbehalve gemakkelijk parket.
Die beoordelaar beschikt name
lijk ln negen van de tien geval
len niet over wetenschappelijke
methodea en hulpmiddelen, zoals
dat bijvoorbeeld bij een psycho
logisch onderzoek het geval la.
In de praktijk van alledag kan
hij niet veel ander» doen dan
het verzamelen van een aantal
min of meer vage indrukken van
de sollicitant. En op grond van
die paar indrukken moet hij dan
maar zien dat hij zich een oor
deel vormt over de man of
vrouw die voor hem zit
Wetende hoe zijn beoordelings
mogelijkheden beperkt zijn en
Slechte
voorbereiding
veelal de
oorzaak
van „missers"
hoe groot de kans op vergissin
gen is, moet hij er echter toch
het beste van zien te maken. De
enige mogelijkheid die hij heeft,
is de sollicitant ertoe te brengen
een verhaal te vertellen. Een
verhaal over de schoolopleiding,
over het werk wat hij gedaan
heeft en wat u verder maar wilt.
En tijdens dat verhaal zal hij
zich telkens vragen „wat blijkt
hieruit" en „wat kan dat be
tekenen ten aanzien van ver
schillende eigenschappen en
kwaliteiten van de sollicitant".
Aan de feiten op zich heeft hij
onvoldoende. Hij zal dan ook
altijd naar het vragen. Waaróm
is de sollicitant naar de l.t.s.
gegaan en niet naar (bijvoor
beeld) de u.l.o.? Waaróm is de
school niet afgemaakt? Waaróm
heeft men deze cursus gevolgd
en waaróm heeft de betrokkene
juist géén verdere opleiding ge-
Waarom heeft sollicitant dit of
dat vak gekozen en waarom
heeft hij een bepaalde baan
indertijd aangenomen om die na
een jaar weer op te zeggen?
Waarom?
Misschien zijn de volgende vra
gen in deze reek» nog wel de
belangrijkste die men in dit ver
band kan verwachten. De vragen
namelijk waarom wilt u van
baan veranderen en waarom
hebt u juist voor déze functie
belangstelling.
Vooral uit de beantwoording van
de laatste vraag zal de beoor
delaar een aantal conclusies
trekken. Hoe positiever het ant
woord ls, des te positiever zal
de indruk zijn die op de beoor
delaar gemaakt wordt. Men zal
hierbij moeten bedenken dat het
antwoord op deze kernvraag
twee elementen moet bevatten.
De sollicitant zal namelijk niet
alleen moeten vertellen waarom
hij zich tot de aangeboden func
tie aangetrokken voelt. Er zal
in het antwoord ook iet» moeten
doorklinken van het geloof dat
men de nieuwe baan zal aan
kunnen.
Zo kan men zich voorstellen
dat een pas van school komende
jongeman de volgende motive
ring opgeeft voor zijn sollici
tatie naar de functie van aan
komend assistent op de boek
houding. „Ik heb wel belang
stelling voor boekhouden. En
wanneer ik hier het vak kan
leren en een beetje ervaring kan
opdoen, dan heb ik er best zin
inIk weet natuurlijk niet
zeker of ik er geschikt voor ben.
Ik heb het immers nog nooit
gedaan. Maar ik geloof toch wel
dat het me zal lukken. Men heeft
mij al meer dan eens verteld
dat lk erg secuur kan zijn. Bo
vendien heb ik op school nooit
echt veel moeite gehad met
boekhouden en de handelsvak
ken".
Argumenten
Een dergelijke reacti* zal op de
beoordelaar een heel andere in
druk maken, dan wanneer men
volstaat met antwoorden zoals
„dat weet ik niet" of „zomaar".
In feite doet men slechts heel
weinig zonder een bepaalde
reden. Voor alles heeft men
waarschijnlijk echt wel een
steekhoudend argument. Het zijn
deze argumenten, die de beoor
delaar wil weten. Wanneer hij
erachter kan komen wat de
sollicitant bewogen heeft be
paalde dingen wel en be
paalde dingen niet te doen, be
gint hij zich al een aardig,beeld
van de sollicitant te vormen.
Van dit gegeven zonden sollici
tanten veel meer gebruik moeten
maken dan m|) ln het algemeen
doen. Wanneer s(J de avond vóór
het sollicitatiegesprek een paar
uur ïouden besteden aan de
vraag tot welke vragen hun op
leiding en hun arbeidsverleden
aanleiding kunnen geven en op
welke wUae ze op die vragen
moeten antwoorden, zouden z|j
het succes van hun sollicitatie
een stuk dichter in hun bereik
brengen.
Niemand zal het de sollicitant
kwalijk nemen dat hij zich te
voren erop beraadt welke in-
Ouders moeten
kinderen zoveel
mogelijk zelf
sollicitatie
laten opknappen
drukken zijn antwoorden op de
beoordelaar zullen maken. Nie
mand zal het hem ook kwalijk
nemen als hij probeert die be
oordelaar ln positieve zin te be
ïnvloeden. Hij moet het natuur
lijk niet te bont maken. Maar
men komt een heel eind weg,
wanneer hij de volgende spel
regels probeert aan te houden:
eerlijk zijn.
beseffen dat iedere beoor
delaar heus wel weet dat de
ideale sollicitant niet bestaat;
elke sollicitant heeft zijn zwakke
punten en die még hij ook
hebben.
ruiterlijk voor de dag komen
met die zwakke punten, wanneer
men kan veronderstellen dat ze
de sollicitatie niet of nauwelijks
kwaad zullen doen, omdat ze
voor de bewuste vacature prak
tisch niet van belang zijn.
duidelijk maken dat even
tuele mislukkingen in het ver
leden juist door die zwakke
punten veroorzaakt zijn.
duidelijk maken dat er ook
sterke punten zijn, en dan vooral
juist die, die voor de vacature
wel eens heel erg belangrijk
zouden kunnen zijn.
laten uitkomen dat het vooral
de sterke kanten waren, die in
het verleden iets tot een succes
hebben gemaakt.
Averechts
Wanneer het in het bijxonder
gaat om jongeren, die pas van
school komen, dan zouden wij
nog graag een paar opmerkingen
willen maken die eigenlijk aan
de vaders en moeders gericht
zijn. In de praktijk ls het name
lijk zo dat veel ouders van de
veronderstelling uitgaan dat
zoon of dochter onmogelijk voor
zichzelf kan zorgen, wanneer
zij gaan solliciteren. Zij nemen
hun spruit behoedzaam bU de
hand en zorgen er dan wel voor
dat zoon of dochter goed terecht
De feiten leren dat de belangen
van de Jongen of het meisje op
deze manier echter lang niet
altijd het best gediend worden.
Integendeel: het komt maar al
te vaak voor dat de activiteiten
van de ouders, ondanks alle
goede bedoelingen, vaak een
averechts resultaat hebben. Na
tuurlijk z(jn de ouders verplicht
er so goed mogelijk op toe te
zien dat de Jongere op een aan
vaardbare arbeidsplaats terecht
komt. Die (begrUpclUke)
■aamheid moet echter beslist
niet te ver gaan.
Zo zijn de ouders op het ver
keerde spoor als zij de sollici
tatiebrief wel even zullen schrij
ven, het sollicitatiegesprek ar
rangeren en samen met het
slachtoffer het gesprek gaan
voeren. In vele gevallen betekent
dit namelijk dat het meisje of
de Jongen zelf helemaal niet aan
bod komt. En dat heeft dan weer
tot gevolg dat de werkgever
volledig in het duister tast
wanneer hij een dergelijke solli
citant moet beoordelen. Vooral
in het sollicitatiegesprek kan de
aanwezigheid van één van de
ouders een geweldige rem be-
Omdat toif eens aan
dacht ivilden schenken
aan de techniek van het
solliciteren, hebben wif
een personeelschef ge
vraagd iets over *V" er
varingen te vertellen.
fYty hebben hiervoor de
heer F. M. F. Fels bena
derd, i an wiens hand
enige tijd geleden het
boekfe verscheen ,&oe
krijg Uc een baant"
(Uitgave van de N.V,
AE. E. Kluwer te De
venter). v
enHuteh°ud*BiWe
.Portel®1^
verkoopster
Op middelgroot kantoor gevraagd
assistent(e)
voor de chef de bureau
«Oor boskbourllno «m kwnni»
atoriumsecretariaten
kwurjumicn
acht 67,
bulten en
Voor een en'
good salaris en
Mondei
223062.
iramfieto ls aanwezig.
M. rfnwiJf. 030
cp8efewfe,.^
tffh
1" J uiarlff vrl- administratieve kract
ter I vertegöitwöiorröllgel fakturen-typte'
iMfUjd ■*- t voor haar x370oAin3MrdMn««a3tnlccn. T V /HfiE
TYK<É/
^r/cer
Diamant Associatie n.v„ Samual Gassau
mme Achtergracht 17—23. Anwtentam-C, vraagt op 1
nl)n
stenotvDiste Nederlands
DICTAFONISTE
4. JONGSTE
MEDEWERKER(STER)
tekenen. De sollicitant wordt
zodanig door de begeleider
„ondersteund", dat het praktisch
uitgesloten ^s om de sollicitant
zelf aan het woord te krijgen.
Vader of moeder zal het wel
even vertellen. Zelfs de meest
verstandige ouder kan het in
zo'n gesprek haast niet laten an
zal op z'n minst herhaaldelijk
tussenbeide komen om de ant
woorden van de sollicitant aan
te vullen en te corrigeren.
Het moet duidelijk zijn dat de
Jongere zich met deze gang van
zaken allesbehalve gelukkig
voelt en binnen de kortst moge
lijke tijd geen mond meer open
doet. Hij of zij is er zich maar
al te goed van bewust dat vader
of moeder alle antwoorden op
de gestelde vragen zal proberen
te onthouden om ze 's avonds
nog een» de revue te laten pas
seren met opmerkingen als: „Hoe
kon je nu zeggen...—?",
Niet in zee
In deze situatie is het bepaald
niet uitgesloten dat de werk
gever weinig animo heeft om
met de jongeling ln zee te gaan.
De geslotenheid en de zwijg
zaamheid van de sollicitant
kunnen immers van alles be
tekenen. Het is voor de beoor
delaar in zo'n geval onmogelijk
vast te stellen of de sollicitant
voor het aan te bieden werk
geschikt is en hij zal dan ook
bij voorkeur de veiligste weg
bewandelen. Hij zal de jongen
of het meisje liever afwijzen
dan dat hij iemand zijn bedrijf
binnenhaalt, van wie hij niet
weet wat hij eraan heeft.
Ouders doen er dan ook ver
standig aan hun bemoeienissen
met de sollicitatie van de Jon
gere zoveel mogelijk te beperken.
Natuurlijk kunnen ze aan bet
bedrijf vragen of men er be
zwaar tegen heeft dat ze mee
komen om enige nadere gegevens
over het werk te krijgen. Laten
zij er dan echter direct bij ver
tellen dat zij verder niet in het
gesprek gemengd willen worden,
dat zij zich zullen terugtrekken
zodra de gevraagde inlichtingen
verkregen zijn. De sollicitant
kan dan vervolgens in alle rust
zelf het gesprek voeren.
Minderjarigen hebben het
volste recht zelfstandig en
zonder nadrukkelijke toe
stemming van de ouders
een arbeidsovereenkomst
aan te gaan. Ook „de wet'*
is dus van mening, dat de
jongere werknemer (binnen
redelijke grenzen) voor
zichzelf kan zorgen. Die
zelfstandigheid mag dan
ook wel tijdens het sollici
teren blijken!
(Van onze oorrespondent)
PRAAG Reeds bU het binnenkomen van
Tsjccho-Slowakije merkte ik een verschil. Werden
vroeger paspoort, visum en koffen langdurig na
gekeken, deze keer werd nauwelijks een blik
geworpen op of ln dit aUes. In Praag zelf werd
deze Indruk slechts versterkt. Het was alsof de zon
vriendelijker scheen boven de driehonderd torens
die de „gouden stad" rijk is. De Tsjechen en
Slowaken zijn duidelijk opgewekter en vrolijker
dan twee Jaar geleden, maar gerust zijn se niet.
Dat bleek duidelijk zondagmorgen, toen duizenden
naar de kerken stroomden om te bidden voor de
afloop van de besprekingen met „de grote broer"
Moskou.
Duizenden gingen verder naar de plaatsen waar
men zijn handtekening kon zetten onder een
papier, waarin het bewind werd gevraagd door te
gaan op de ingeslagen weg en niet toe te geven
aan de Russische eisen. Een ruggesteun, die de
Tsjechische onderhandelaars deze week hard nodig
zullen hebben.
Intussen heeft een complete Invasie de stad over
spoeld. Een vreedzame invasie, van toeristen, die
getuige willen zijn en hopen te profiteren van de
veranderingen die zich afspelen. Alle hotels en
pensions zijn al sinds weken volgeboekt. Bij de
Tsjechen merkt men, afgezien van een massale
handtekeningenactie, weinig van zorgen Schijn
baar onbekommerd wandelen ze over het wereld
beroemde Wenzelplein, waar men na twintig jaar
eindelijk eena begonnen is met het vastzetten van
de loszittende en rammelende tramrails.
Een Tsjechische collega, die lk vertelde van mijn
verwondering over de veranderingen in zijn volk.
nam me mee naar het stokoude brouwerij lokaal „U
Fleku", om het heerlijke Tsjechische Wer te
proeven. Elke avond singt daar tegenwoordig een
groep Boheemse muzikanten bet allang vergeten
nationale lied: „Aan onze grensen staat de
Tsjechenwacht".
Kranten
Dertig Jear geleden, toen Hitier de Tsjechische
grenzen bedreigde, werd dit lied overal gehoord.
Op het ogenblik is er een verschil: de Russische
troepen staan niet alleen aan de grenzen, maar
ook ar binnen, hoewel zij na de Warechaupact-
manoeuvres al lang het land hadden moeten ver
laten. In de Jungmanowsstraat staat men te drin
gen om een westelijke krant te krijgen. De kiosken
kunnen bij lange niet voldoen aan de vraag, maar
ook de Tsjechische kranten bieden tegenwoordig,
nu de per9censuur is opgeheven, interessant po
litiek nieuws. En nergens in Oost-Europa ziet men
zo veel bontgekleurde minirokken en beatlekapsels
als hier. Nergens in het uit elkaar vallende Oost
blok zijn er zo veel nachtclubs. In de Luzernabar
wordt niet alleen cabaret van wereldniveau ge
boden, maar ook striptease. Hier ziet men 's avonds
veel buitenlandse zakenmensen, die in grote
hoeveelheden, de Japanners voorop, naar Praag
zijn gekomen en daar ook contracten trachten af
Inwoners van Praag zetten hun handtekening
onder de lijst, waarin de steun aan Dubeck c.s.
wordt toegezegd tegen de Russen.
te sluiten. Met stadskaarten gewapend bewonderen
de vele toeristen de schitterende historische mo
numenten ln het oude centrum. Praag wordt vaak
terecht nog de mooiste stad van de wereld ge
noemd. De meeste toeristen komen uit West-
Duitsland en Oostenrijk. Een van de weinige toe
risten uit Rusland zegt tegen me: „Hier spreekt
ledereen Duits, met Russisch kom je bijna ner
gens".
Inderdaad, de Tsjechen hebben bet Duits, alle
pogingen van de communisten die taal uit te
bannen ten spijt, nog steeds niet verleerd. Slechts
weinig buitenlanders bewonderen het standbeeld
van de Tsjeöhlaöhe volksheld Jan Hus, niet ver
van het stadhuis, maar de Tsjechen zelf kijken
altijd even op naar de Tajechlsche Wilhelm Teil,
die na het concilie van Constanz ale ketter op de
brandstapel zijn leven eindigde. In stilte zijn ze
bang. dat hun '«iwe Hus, die nu Alexander
D-b^-V hee' olijke ketter «rol wacht.
Madi uuuank. blijven ze optimistisch.
