MIREILLE MATHIEU NA HERSENSPOELING ZEGT DOUANIER: IK WENS U EEN AANGENAAM VERBLIJF' 1*1 LON DEN V) Engelandvaarder kan nu sensatie van luxe cruise proeven „de mensen die voor mij werken zi|n m n enige echte vrienden ZATERDAG 27 JULI IMS Rode Boekje van Peter Brusse: bestseller voor Londenvaarder 1/ Het begin van elk Londens avontuur is een Engelse douanier, een verrukkelijke ambtenaar met ingebouwde superieure minachting voor iedere buitenlander. Peter Brusse, correspondent van de Volkskrant, heeft over dit fenomeen en andere typisch Engelse horden een hand zaam rood boekje opengedaan „NEEM NOU LONDEN", dat in de bagage van een Engelandvaarder niet mag ont breken. Brusse streeft consequent geen volledigheid na (dan zou hij zijn uitgevers immers verblijd hebben met een vuistdikke bijbel), maar de krenten, die hij uit de onverteerbare Britse cake heeft opgevist, zijn stuk voor stuk de moeite waard. Oordeel zelf aan de hand van zijn inleiding, die hij als fraaie vlag „You're welcome, of schoon meegaf: „Iedere hond en iedere kat moet zes maanden in quaran taine voordat hij Engeland binnen mag. Omdat Engelsen meer van beesten houden dan van buitenlanders is het me nog steeds een raadsel dat je als vreemdeling meestal nog op de dag van aankomst zelf wordt vrijgelaten. Maar niets wordt verzuimd om je in te prenten dat het een grote eer is. Iedere bui tenlander wordt ogenblik kelijk bij landing als kaf van het koren gescheiden. Britse onderdanen wordt als Ver loren Zonen vergeven dat ze naar den vreemde zijn ge weest en buitenlanders wor den in een lange rij gezet, zodat ze meteen snappen wat het beruchte Engelse „queuen" inhoudt. Ze leren dan ook dat in Engeland nooit iemand haast heeft. Kruisverhoor Hare Majesteits Immigration Officer denkt en zijn naam zegt het al dat iedereen in Engeland wil komen wer ken en onderwerpt je daarom aan een bikkelhard kruisver hoor dat je altijd verliest, al heb je nog zoveel boekjes over Engelse rechten gelezen. Zeg bij voorkeur, dat je op vakantie komt, tenzij je wer kelijk aan kunt tonen, dat plichten je naar Engeland voeren. Meisjes hebben het nadeel, dat ze weieens zwan ger kunnen zijn en worden daarom extra-diep in de ogen gekeken. Zij zouden best in Engeland willen bevallen, Buurman Brit scheidt buitenlander onverbiddelijk als kaf van koren waar de Immigration Officer nogal' bezwaar tegen heeft, niet omdat ieder kind, ge boren op Engelse bodem, auto matisch Brit wordt, maar om dat hij vindt, dat buitenlan ders niet hoeven te profiteren van ziekenhuizen en dokters die in Engeland gratis zijn. Nederlanders staan bekend als goede smokkelaars en hun bagage wordt, vooral sinds Schiphol 's werelds eerste tax-free supermarkt heeft ge opend, graag scrupuleus on derzocht. Protesteren heeft geen enkele zin, tenzij u het Engelse flegma op de proef wilt stellen. Bovendien is de Engelsman masochist. Dus geniet er van, als je hem uit scheldt. Hijzelf blijft onder alle omstandigheden keurig maar ondoorgrondelijk glim lachen. Als er tenslotte niets is aan te merken wenst de douaneman je een aangenaam verblijf toe. Deze opmerking heeft al menige woedende Engeland vaarder k.o. geslagen. U bent gewaarschuwd. Het voordeel van deze hersenspoeling is wel, dat je daarna ieder Engels ongemak aan kunt en in staat bent in d£ meest bizarre omstandigheden te blijven stralen .als een sir Francis Chicester, die op zijn eentje midden op de woeste oceaan zijn smoking aantrok om extra te genieten van een fles champagne (de Engelsen kun nen drinken). Samen reizen Drank en tabak zijn onwaar schijnlijk duur in Engeland. Daarom moet iedereen zoveel mogelijk meenemen als geoor loofd is. Als je het zelf niet op kunt, kun je er de Engelsen een plezier mee doen, vooral sigaren en voor de vrouwen advocaat. Jenever kunnen ze niet altijd naar waarde schat ten. Als je te veel bij Je hebt, klamp dan een medereiziger aan, die niet in de tax-free- shop is geweest, en vraag of De lichtreclames, thermo meter van de welvaart, maken op de onverhoedse binnenvaller altijd grote indruk. Buurman Brit heeft het intussen allemaal wel hij er bezwaar tegen maakt, als je tegen de douane zegt: „Wij reizen samen en ik heb zijn portie". De douaneman heeft je door, maar bewon dert je vindingrijkheid. Mocht het toch niet zo mooi af lopen en wil je geen invoer rechten betalen, vraag dan of hij het zolang wil opbergen in een van Hare Majesteits Opslagplaatsen. Hare Majes teit maakt hier geen misbruik van. Als je teruggaat neem je het weer mee". De veerdienst Hoek van Hol land-Harwich v.v., vitale slag ader tussen Engeland en het continent, die per jaar 650.000 passagiers over de Noordzee stuwt, heeft deze week haar eerste „rijd-op-rijd- af'-schip in de vaart gebracht. Het ls de 7.356 ton metende „St.-George", een superde- luxe-pont met weelderige eet zalen, bars, kindercrèche, droomhutten en zonnedekken. Kosten: drie miljoen gedeva lueerde Engelse ponden, zeg zo'n dikke 28 miljoen gulden. Voor dit ongehoorde bedrag heeft de directie van de Britse spoorwegen (die deze veer dienst in samenwerking met de Nederlandse maatschappij „Zeeland" exploiteert) een statussymbool in handen ge kregen, dat de schepen van concurrerende lijnen op slag degradeert 'tot goedwillende pieremagoggels. Men kan zich nu wel afvra gen, waarom de Britse boys opeens de aanvechting hebben gekregen om zo'n peperduur stalen visitekaartje te laten vervaardigen. Tot nog toe stonden ze immers bekend als begenadigde krentenwegers, die hun geachte cliëntele in hopeloos verouderde schepen over de zee droegen. Terwijl overal aan de Nederlandse en Belgische kust slimme onder nemers „rijd-op-rijd-af'-sche- pen ln dienst, stelden, werden in Hoek van Holland nog steeds de auto's met krakende kranen op de dekken gehesen: een tijdrovend en kost en ver slindend karwei, dat de er gernis van vele vakantiegan gers moeiteloos loswoelde. Twee jaar geleden begon ..Noordzee Veerdiensten" reeds met een dagelijkse „rljd-op- rijd-af"-dienst tussen Euro poort. en Huil en vanaf het begin was deze moderne ser vice een doorslaand succes. In Oostende opereerde de Belgi sche Pakketvaart al veel lan ger met dit systeem en ook Townsend boekte hoopgevende resultaten met schepen, waar men zijn auto zelf naar bin nen en naar buiten kan rijden. Maar in Hoek van Holland gaf men geen krimp en bleef men doormodderen met sche pen, die kant noch wal van het moderne vervoer raakten. Het logisch gevolg was. dat anderen, die ook hun com merciële hengeltje ln de Noordzee hadden uitgeworpen, met vettere buit het boekjaar konden afsluiten dan de eer biedwaardige heren, die uitge rekend de oudste rechten van het vervoer op de Noordzee hadden. Oceaankruiser En dan nu opeens die St.- George", een reus met de in borst van een verblindende mannequin. Met hutten, die op een oceaankruiser niet zou den misstaan, met lounges, die een cruise van tenminste 15 dagen royaal rechtvaardi gen, En dat allemaal voor een overtochtje van nauwelijks zes uur. tvpnt langer houdt de „St.-George" uw aandacht echt niet gevangen. Als u overdag reist, stapt u om 12 uur 's middags aan boord en heeft u om even over zessen alweer Engelse grond onder de voeten. Prefereert u de nacht dan vertrekt u om half twaalf uit Hoek van Holland en arriveert u ln de brakke ochtendschemering reeds ln Engeland. Pretoogjes Na de „St.-George" zal de koningin Juliana" in oktober van dit jaar als onweerstaan baar pronkstuk haar voren gaan trekken van Hoek van Holland naar Harwich v.v. Beide schepen hebben de uitmonstering van een luxe- oceaankruiser. En dat olie- maal voor een overtochtje ogen te knipperen bij een rondgang over het nieuwe schip. Die verrukkelijke luxe slaat dan op slag nergens meer op. Tenzij. De stotend Britse heren, die voor de officiële ingebruikneming naar Hoek van Holland zijn gekomen produceren uitsluitend niets zeggende pretoogjes achter hun zlekenfondsbrlllen en vin den hun „St.-George" een kapitale vondst. Dat menen trouwens ook de heren van de maatschappij Zeeland, die ln oktober hun nagenoeg iden tieke Koningin Juliana Ln de vaart brengen. Aanvankelijk zou het schip eerder in dienst zijn gekomen, maar een on voorziene brand op de werf in Engeland heeft de afleve ring maanden vertraagd. Joyeuze spilzucht TenzijDe heren spreken er niet over, maar het zit er dik in, dat in hun stugge ach terhoofden allang de gedachte leeft om him nieuwe „rijd-op- rijd-af-schepen" in stille sei zoenen te gebruiken voor korte cruises naar de Middel landse Zee en Scandinavië. In dat geval is de luxe opeens weer gerechtvaardigd en heb ben ze hun geld niet in het vuile water van de Noordzee geworpen. In alle andere ge vallen is men geneigd de heren te betichten van Joyeuze spil zucht. Akkoord, het is natuur lijk nooit leuk om tot de ont dekking te komen, dat je met je slaperige hoofd een achter stand van jaren hebt opge lopen, maar als Je te elfder ure meent de zaak weer recht te kunnen trekken door alles mooier en pompeuzer te ma ken dan de concurrenten, vis Je toch wel genadeloos achter het net. De mensen, die met de „St.- George" en straks met de „Koningin Juliana" ln zee gaan, hebben ondertussen het voordeel, dat ze zes koste lijke uren de sensatie van een pure cruise kunnen proeven. Belde schepen hebben over dag accommodatie voor 1200 en 's nachts voor 750 passa giers, van wie er 560 over ca bines kunnen beschikken. In de ruimen is plaats voor 218 personenauto's of voor 80 personenauto's en 32 vracht wagens. De prijzen zijn voor een enkele reis in de eerste klas 44,50 (kinderen tot 14 jaar 22,50) en in de tweede klas 35,50 (ƒ17,75) Voor een luxe hut betaalt men 's nachts 66,75, overdag ƒ31,25, voor een seml-luxe hut 's nachts ƒ44,50, overdag ƒ22,25, voor een 2-persoonshut met bed den onder elkaar 's nachts ƒ26,76, overdag 18.—voor een 2-persoons hut met onder en bovenbed s nachts ƒ18,—, overdag 13,50, voor een 1- persoonshut 's nachts 18,— en overdag 13,50. Dit alles eerste klas. In de tweede klas variëren de prijzen van de hutten van 13,50 tot 4,—. Men kan ook een ruststoel huren voor 2,25. Voor een personenauto bedraagt de prijs per enkele reis van 28,- tot 107,—, afhankelijk van de lengte van de wagen Voor een caravan van ƒ40,25 tot ƒ218,25. Een mo tort Iets gaat mee van 4,50. OVER TAXI S Neem vanaf het vliegveld nooit een taxi, maar ga per BEA-bus naar de AIR-Ter- minal op Cromwell Road. De bus vertrekt Iedere 4 A 5 minuten en de prtfz Is seven shillings. OVER LOSLOP MEISJES Loslopende meisjes hoeven in Engeland niet bang te zijn dat heren hier heer lijk misbruik van maken. Misschien jammer voor het meisje, maar de Engelsman is nog niet op het idee ge komen, althans DIRTY DICK Wie op Liverpool Street Sta tion is, doet er goed aan even bij te komen ln een van Londens meest bizarre en beroemde pubs, Dirty Dick, even smerig als het station zelf. De pub is in geen hon derd jaar schoongemaakt en overal hangen spinnewebben en kattekarkassen. Barman Paddy vraagt je een dode kat te aaien en dan kun je lachen. Paddy vertelt je de geschie denis van de pub en meisjes toont hij de bruidskamer in deze donkere, ondergrondse pub. Dirty Dick ligt schuin tegenover de zijuitgang van het station, 202 Bishopgate. Zondags gesloten. GOEDK. HOTELLETJES persoon zijn er in Londen vrijviel niet, maar de goed koopste vindt u toch nog al tijd op Norfolk Bquare, ge bouwd rondom een groot park. Vrijwel huis aan huis is hotel en ik denk, dat er wel vijftig zijn, vrijwel alle maal in dezelfde prijsklasse. Ze zijn allemaal volgestopt met lachwekkende vaste ta pijten en snuisterijen voor de vrolijke keuken. De baas is onveranderlijk een strannme ex-sergeant-majoor en de vrouw is een zorgzaam, kettmgrokend lieverdje. Lief hebbers txzn Coronation Street mogen dit niet voorbij laten gaan". OVER DE TIMES Lees de ingezonden brie ven en de achterpagina met de waanzinnige ad vertenties als „Ierse Lord zoekt serieuze heks om hem van familiespook af te helpen" en „Welke avonturier (Eton en Ox ford noodzakelijk) wenst in zelfgemaakte ze ven tiend e-eeuwse schoener via kaarten van Marco Polo wereldreis te ma ken? Butler aanwezig". ETEN EN DRINKEN Somerset Maugham heeft eens gezegd: „Wie in Engeland be hoorlijk wil eten moet drie maal per dag ontbijten". Maar goddank is er ondanks meneer Wilson, die over al zijn eten liters HP-tomaten- saus kwakt en het verschil niet kan proeven tussen verse en ingeblikte zalm, de laatste jaren veel veranderd. Ik durf zelfs te beweren, dat je nu ln Londen uitstekend kunt eten voor prijzen, die lager liggen dan in Nederland. De beste koffie drinkt u in het Swiss Centre, het pas geopend statussymbool van de Zwit sers op Leicester Square. Het beste lunch je in de pubs. NEEM NOU „NEEM NOU LONDEN" geeft u ook verrassende in formatie over restaurants, over het Londense uitgaans leven. Over Carnaby 8treet: de enige plaats ter wereld, waar se je de maat van het kruis nemen, als Je een strop das koopt. Over de garderobe van koningin Eli zabeth: een dure reclame van een m o t leb al len fabriek ZATERDAGAVOND half elf. Het geroezemoes In het imposante Casino geldverslindend troetelkind van duizenden binnen- en buitenlandse gokliefhebbers, die hun „slUk der aarde" met rulle hand in de ber stensvolle kluis van groot-kapitaalbesitter Nellens deponeren verstomt. In de kristalheldere champagne glazen heeft het geestrijke vooht Inmiddels opgehouden te tintelen. Als waren het teerbeminde relieven, zo zet men de glaxen zorgvuldig neer op de sneeuwwitte damaat- lakentjes. die de ruwhouten tafels een propere Indruk moeten verschaffen. Een tweederangs huisorkest maakt plaats voor een vijf man sterke combo. Opril van de uit gestrekte Bühne stelt zich een charmant tri ootje op, dat naast een vocale taak ook een visuele functie heeft uit te oefenen. Als alles en iedereen klaar is, schuift een der draperieën opzU en treedt een frêle gestalte voor het voetlicht. Kortgeknipt polkakapsel omlijst een gaaf ge zichtje, waarin de nauwelijks opgemaakte ogen duidelijke taal spreken. Glimlachend neemt zl1 de hulde van het applaudisserende publiek ln ontvangst. In de drie Jaar, dat zU nu als Mireille Mathlou de Franse toppen van het chanson bewandelt, is zU eraan gewend geraakt. Het atl- muleert haar om zich tijdens haar drie kwartier durende one-womanshow volledig te geven. Mireillea optreden Is er een met louter hoogtepunten. Nummers als „Paris en colère", „Quand on revient", „Nous en s'aimera", „La dernière valse", „La soir ils vont s'aimer", „Ma pomme" waarin zij opkomt in gerafelde jas, gedeukte hoed en te grote sdhoenen „Uno canzone" haar nieuwste single en „Quand on pense a l'amour", brengt zij met een geraffineerdheid van een Patachou of een Edith Piaf. Tóah kan hier geen sprake meer zijn van imitatie. „Vroeger, toen ik pas begon", zegt Mireille, die privé een wat timide indruk maakt, „toen maakte ik me inderdaad sahuldig aan een Plaf-creatie. Niet verwonderlijk aJs je bedenkt, dat wij thuis met veertien kinderen zijn en er dus geen geld was om mij muzieklessen te Laten nemen. Alles wat ik toen wist, had Ik van platen van Edith Piaf gehaald, Toendertljd noemde men mij ook de tweede Piaf, Kolder ln feite, want Piaf ls onvergankelijk. Niemand zal haar ooit kunnen vervangen." „En Fauvette dan?", vragen wf). „Het meisje, waar Frank- r(Jks hoop op gevestigd waa t(jdens het Knokkefestival? Het lelijke musje, dat door een Belgische talent-scout uit de ParUse goot werd gehaald om de reïncarnatie van Plat te worden? Fauvette dan?" „Fauvette?", antwoordt ze een tikkeltje verwonderd. „Daar heb Ik nog nooit van gehoord. Ik mag dus eigenlijk geen oordeel over haar vellen. Maar dat ze een tweede Piaf wordt, Is onmogelijk. Nogmaals, niemand kan haar ooit vervangen." gefabriceerde artieste Dat Mireille nog nooit van Fauvette heeft gehoord, mag men gerust in twijfel trekken. Als een der eersten zal zij hebben vernomen van dat ex-bloemenmeisje, dat aanstalten maakt om haar van het eerste plan te verdringen. (En dat is sahler onmogelijk, want de vocale capaciteiten van Mireille moeten vele malen hoger worden aangeslagen dan die van Fauvette.) Natuurlijk heeft Mireille de inter views golezen, waarin wordt gesteld, dat Fauvette „puur" is en dat zij, Mireille Matihie-u, „gefabriceerd" is door Johnny Stark, de beroemde Parijse impresario, die eens voor Johnny Halliday en Los Paraguayos de weg naar de top effende. AJs Mireille Mathleu optreedt, zegt men, dan staat daar eigenlijk Mireille Stark, Ieder gracieus gebaar, iedere stap die zij zet, ls van te voren bepaald door mon sieur Stark, die hiervoor vijftig procent van haar gage opstrijkt. „Je kunt best zeggen, dat Mireille een creatie van Johnny is", zegt een van zijn secretaressen, die er als jen kloek voor waakt, dat haar pupil de mond niet voorbij praat. „Maar het belangrijkste heeft zij tooh zelf mee gebracht. Wat zou Mireille Immers zijn zonder die gouden stem? Johnny heeft haar vooral personality bijgebracht Hij heeft haar geleerd te spreken zonder dat platte accent van Avignon. Johnny heeft van het „provlnciaaltje" een „leading lady" gemaakt. Maar nogmaals, dat zou nooit mogelijk zijn geweest zonder Mireille* zangtalent." weinig echte vrienden Voor Mireille Mathieu, die ondanks haar toenemende rijkdom en populariteit in wezen het eenvoudige meisje •s gebleven, dat eens enveloppen plakte ln een plaatselijke fabriek, zijn dagelijks tientallen mensen in de weer. Daar zijn de vijf musici, die haar op elke tournee begeleiden, mét haar succes oogsten, maar er nooit aan mogen denken op de voorgrond te treden. Daar zijn de drie zangeresjes, dia de „backing" voor hun rekening nemen en voor wie n hetzelfde geldt. Daar U Johnny Stark of een van zijn ver trouwelingen, die de lopende zaken tijdens haar reizen regelt. En daar zijn tenslotte de vertegenwoordigers, die achter de schermen het laatste woord hebben bij het verkopen van het produkt: Mireille Matihleu. „Zij zijn eahter geen werknemers van me", zegt de „star" beschei den. „Het zijn allemaaJ vrienden. Eigenlijk de enige vrien den die ik heb. In mijn vak. want zo kun Je het wel noemen, heb Je nauwelijks tijd om edhte vriendschappen aan te knopen. Verkering is dan ook iets, waaraan ik het liefst maar niet denk. Want het is toch niet te verwezen lijken. Natuurlijk heb tk wol een droombeeld van de Ideale man. Hij moet blond zijn, blauwe ogen hebben en, dat ls wel het belangrijkste, niet te groot en niet te klein. Maar het kan best zijn, dat ik als het ooit zo ver komt met een heel andere persoon kom aandragen." in amerikaanse western „Heb je er bezwaar tegen om geleefd te worden?", vragen wij ln een poging het gesprek voort te setten. „Net-", ant woordt ze kordaat. „Ik heb dit oeroep nu eenmaal gekozen met alle voor- en nadelen. Ik besta bij de gratie van het publiek en dat moet Je er dan maar voor over hebben." Bovendien zijn er veel meet voordelen. In dit najaar bij voorbeeld vertrek Ik naar Amerika om een hoofdrol te spelen ln een Wlld-Westfilm. Die kans zou lk nooH hebben gekregen als ik nog ln de fabriek van Avignon werkte. En een half jaar terug ben ik opgetreden in Rusland. Een fascinerend land. Er ls daar nog publiek, dat kan duisteren. Zij verstaan vrijwel niets van wat Je zegt, maar Je ge baren en mimiek vertellen hun wat er wordt bedoeld. Reizen vind ik trouwens een heerlijke bezigheid. Zelfs als lk vakantie heb. De meeste artiesten gaan dan lekker een maundje relaxen, maar lk niet Ik pik het vliegtuig of de trein en ga een aantal landen bezoeken. Volgend janr kom ik misschien naar Nederland om op te treden op het jaar lijkse Grand Gala du Disque De definitieve beslissing hangt alleen nog af van onze Amerikaanse plannen. Ik wil erg graag in Nederland komen zingen Van mijn collega's heb ik gehoord, dat het een verrukkelijk land is met een ge weldig publiek En wat wil je als artieste nog meer?" AU Mireille zich beweegt, kan men zien, dat zU nog steeds last heeft van leUels, die sU opliep tijdens het auto-ongeluk van enkele maanden terug. „Een trieste zaak, vooral om dat Ik toen het Eurovisie Songfestival moest laten sehleten. Ik heb de lUd echter goed besteed met het nemen van Engelse lessen en zo, Erg belangrijk, omdat lk binnenkort In Engeland platen ga opnemen. De sehrljvers van enkele Tom Jones-hlts, Les Reed en Barry Mason, hebben voor m(J twee nummers gecreëerd. Het Is m(jn eerste wrrcnUJke kans In Engeland en daarom wil ik zo goed mogelijk voor de dag komen. Je ziet. dat een ongrval ook nog ergens goed voor kan zij» Waa het namelijk niet gebeurd, dan had ik nooH tijd gehad voor mijn Engelse lessen." HAN AVÖT

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 13