TRAFFIC:
MR.
FANTASY
V
0
0
R
J
0
U
OP
1
SHOE
KUN JE NIET
LOPEN
Vincebus Eruptum van de BLUE CHEER
0
0
K
IJSSELSTEIN (5)
De laffe aanval op
BEZEMWAGEN MET LIMONADE
OPFRISSERTJE VOOR RENNERS
ZATERDAG 20 JULI 19(
SUMMERTIME BLUES STAAT AL WEKEN IN DE TOPTIEN. BESTE t ""»r
HIPPE LUISTERAARS. EN HET IS NU OP DE ELPEE VINCEBUS
ERUPTUM (BETEKENT DOORBREKENDE OVERWINNING) TE HOREN
HET OUDE EDDIE COCHRAN-NUMMER IS „BEREGOED" STERKE
MUZIEK EN ZANG, MET DUIDELIJKE WEST-COAST- EN ROCK-
INVLOEDEN. VOOR O.M. DIT NUMMER HEBBEN DE VOLGENDE
ZANGERS EN MUSICI GEWERKT (3 STUKS: LEIGH STEPHEN, GI
TAAR, DICK PETERSON, BAS. VOICE, PAUL WAHEY, DRUMS.
Op de plaat is ook drumwerk van Cortesy Rogers te horen. De West-Coast
sound is geen toeval: de groep komt uit California. Het nummer Rock me
baby is een extra bewijs dat de rock and roll bezig is terug te keren, maar
beter, met goeie teksten en geperfektioneerde elektronische muziekbegelei
ding. Met overslaande stem wordt gezongen, een schreeuwende stem. een
krassend en uiterst interessant stemgeluid. Rock me baby eindigt met een
sterk instrumentaal gedeelte.
Out of focus heeft een wiegende melodie, waartussen de harde zang een
aparte sfeer oproept. Het tussenspel bij de coupletten (voor zover die in de
huidige muziek bestaan) is BEST. vooral de gitaar en drums doen het lekker.
Van de zes nummers op de plaat is Parchment farm eep hele goeie. „I've
been sitting over here in parchment farm l3x). it ain't bati, it ain't wrong"
DE TEKST IS FEL EN SATIRISCH MET EEN VLEUGJE SARKASME.
DAT SARKASME IS OOK TE MERKEN IN SECOND TIME AROUND
(NIET TE VERWARREN MET BOB DYLANS 4TH TIME AROUND). HET
INSTRUMENTARIUM VAN DE DRIE BLAUWE OPVROLIJKING (IS:
BLUE CHEER) IS IN DAT NUMMER VOLLEDIG TOT ZIJN RECHT GE
KOMEN. WAARMEE WE MAAR WILLEN ZEGGEN: GA EEN BLUE
CHEERED!
Van West Coast Sound, die begonnen is met The Mothers of
Invention, wordt voorgezet door groepen als The Fugs, Blue Cheer
(alhoewel die tevens de neiging hebben terug tot de rock and roll
te gaan) en Traffic. Vier „trafficers" staan borg voor een uitstekende
elpee onder de titel Mr. Fantasy. Dat zijn Steve Winwood (orgel,
gitaar, bas, piano, klavecimbel, slaggitaar en voice), Jim Capaldi
(drums, slaggitaar en voice), Chris Wood (fluit, sax, orgel en voice),
Dave Mason (gitaar, melotron, sitar, tamboerijn, shakkai, basgitaar
en voice).
Van de Mothers zou kunnen zijn: Heaven is in your mind, Berkshire poppies.
House for everyone is zeer sterk, een scherpe tekst en grappige sax. De zang
is technisch beter dan die der Mothers. No face, no name and no number is
op single allang een hit geweest en heeft op de Veronica top-10 gestaan.
Grappig is de achtergrondsmuziek die door een orgel en een klavecimbel
wordt gevormd.
De titelsong, Mr. Fantasy, is de TOPPER van de A-kant. Het instrumen
taal werk is zeer goed. De door de groep zelf gekomponeerde tekst had geen
betere begeleiding kunnen hebben! Alle teksten op deze elpee zijn overigens
van de groep zelf, evenals de arrangementen. Producer Jimmy Miller kan
trots op zgn werk zgn.
VAN DE B-KANT IS GIVING TO YOU EEN GEWELDIG NUMMER,
OPZWEPEND EN ZO. EEN GRAPPIGE FLUIT-MELODIE, STERKE
DRUM EN KAKOFONIE VAN ELEKTRONISCHE GELUIDEN KOM-
PLETEERT HET STERKE MUZIKALE GEDEELTE VAN DIT NUMMER.
TEVENS EEN STERK NUMMER IS BI. DEALER. GOEIE ZANG EN
BEGELEIDING DAT GELDT VOOR ALLE SONGS OP DE PLAAT:
UITBREIDING VAN JE VOORRAADJE? DE MOEITE WAARD!
Dat je als beatgroep iets kunt bereiken als je maar dóórzet, daar
weten de Shoes van mee te praten. Als „broekies" van vijftien be
gonnen ze in 1961 in Leiden hun bestaan als groep. De naam die zij
kozen was The White Shoes en de groep bestond uit zanger Theo
van Es, sologitarist Wim van Huis, basgitarist Jan Versteegen en
drummer Henk Versteegen.
Theo was afkomstig uit Leiden en de andere drie uit Zoeterwoude,
een dorp op enkele kilometers afstand van de Sleutelstad. De vier
jongens zaten allen op de LTS en dat hun huiswerk wel eens in het
gedrang kwam als ze moesten repeteren is begrijpelijk. Hard werkten
The White Shoes aan hun muzikale carrière. Er waren mensen die
het groepje maar een kort bestaan voorspelden, maar daar trokken
Theo, Wim, Jan en Henk zich weinig van aan. Zij werkten dat de
stukken er af vlogen en het resultaat was, dat zij in Leiden en
omgeving steeds meer werden gevraagd om op dansavonden het
muzikale gedeelte voor hun rekening te nemen.
(Gooi geen oude Shoe-platen weg
voor je nieuwe hebt)
De White Shoes speelden na hun eerste suksessen in Duitsland van de
vroege avond tot diep in de nacht en dat alles voor een hongerloontje. Vaak
was er geen geld om eten te kopen en moesten de vier jongens maar zien
hoe ze in leven bleven. Op een keer gebeurde het ook dat hun gehele instru
mentarium werd gestolen. Maar in deze tijd leerden de White Shoes het vak
en legden z(j de baslB voor hun nu zo succesvolle carrière.
Polydor nam twee nummers op van de Shoes, namelijk „Standing and
staring" en „Ask my mother", allebei geschreven door Theo van Es en
Jan Versteegen. De man die de Shoes op de plaat zette was de bekende Freddy
Haayen. Aanvankelijk leek het erop dat de plaat een flop zou warden, totdat
er opeens vraag naar kwam in Den Haag, Leiden en Utrecht, met als gevolg
dat er zoveel van werden verkocht dat de plaat op de Top-40 kwam. HQ
bleef niet onderaan, nee, hij schoot naar de dertiende plaats. Ook maakten
de Shoes toen hun TV-debuut in Moef Ga Ga.
„Farewel in the rain" werd opgevolgd door een LP „Wie The Shoes past".
Het werd een zéér grote plaat wat verkoopcijfer betrof. De plaat zelf is van
zeer grote klasse, alleen al omdat de zanger met z'n stem zo veel kan doen.
Intussen had DJ Jan van Veen van Radio Veronica het management over
genomen van Aad van Delft. Jan van Veen liet er geen gras over groeien.
H|j zorgde voor de naam van de LP en liet maandelijks een nieuwe fotoserie
maken die dan gretig in de diverse tienerbladen werden geplaatst.
Na „Farewell in the rain" verscheen de volgende single, een nummer dat
reeds stond op de LP, namelijk „No money for roses". Door dit nummer
ging de LP ook nog weer eens extra hard lopen in de platenwinkels. Op de
achterkant staat ook een eigen nummer: „Imagination". Overrigens zijn alle
tot nu toe opgenomen nummers van de Shoes eigen composities, uitgezonderd
„Tips of my fingers" van de LP.
De Shoes, maar vooral hun manager, zitten niet stil. Van 15 tot 25 aug.
zullen ze een toernee gaan maken door Italië, daarna zullen z|j Frankrijk
aandoen.
„Farewel in the rain" is na de plugging In een bioscoopfilm uitgekomen in
de volgende landen: Frankrijk, Duitsland, Italië, België, Nederland. Engeland,
Spanje, Zweden, Oostenrijk en Zwitserland. Onlangs vertrok Jan van Veen
naar Amerika om daar contacten te gaan leggen. Er is daar namelijk sprake
van een komende toernee samen met één van de grootste R&B-zangers,
Arthur Conley.
Ongeveer begin mei 1968 verscheen er weer een nieuwe plaat van de
Shoes onder de titel „Man's live". Deze plaat wist een elfde plaats op de
Veronica Top-40 te behalen.
Met een stuk of zes hits hebben de Shoes genoeg werk en reizen zij stad
en land af om die ten gehore te brengen. Vooral in Lelden hebben de Shoes
al heel wat keren opgetreden, evenals in Zoeterwoude. Vooral deze twee
plaatsen zijn trots op „hun" Shoes. Een groep die door hard werken aan
de top is gekomen en daar voorlopig ook wel zal blijven!
CORRESPONDENTIE
Monique v.d. Westen
Brammetje beer
uit het dierenbos
Brammetje is een klein beertje.
Op een keer kreeg hij een dubbeltje
van juffrouw Hert. Hij ging er een
Ijsje voor kopen b|j Apple Apestaart,
zelf een ijsje en doet het dubbeltje in
het centenbakje. Brammetje likt hem
op en h|j vindt het zó lekker, dat hij
er best nog wel een zou willen. Hij
begint te likken eD eet het hele kar
retje leeg. Nu moet h|J zijn hele spaar
pot leeg gaan halen. Van al dat ijs is
het vel van Brammetje helemaal wit
geworden. Daar komt de politie, Ger-
rit Giraf al aan. Deze denkt dat
Brammetje een Ijsbeer ls en brengt
hem naar het ijsberenland. O, wat is
Brammetje verdrietig. In ijsberenland
z|jn de beren aan het spelen. Ze moe
ten naar binnen en Brammetje zit
heel alleen. Een juffrouw ziet hem.
Zij verzorgt hem goed. Maar na een
paar dagen is Brammetje niet meer
wit, het Ijs ls gesmolten en de juf
frouw brengt hem weer bij z|Jn moe-
Anlta Bierman, Noordw|jk: heeft een
verhaaltje gemaakt over: „De onge
duldige flets". Heel aardig bedacht,
maarnu moet ik ook zeggen:
„ongeduldige Anita." Je begrijpt wel
waarom. Andere kinderen die ook een
verhaaltje ingestuurd hebben, willen
ook wel eens een beurt hebben. Toch
ben ik bl|j met het gezellige briefje,
dat je me geschreven hebt en ik zou
zeggen, ga maar door met verhaal
tjes maken en het voorlezen aan de
De ongeduldige fiets
Een jongen, 9 jaar oud, heette Hugo
Dirksen. Hij zat in de derde klas. Van
z|jn bollencenten had hij 'n spliksplin-
ternieuwe fiets gekocht, want in de
zomermaanden pelde hij bollen voor
zijn vader. De fiets die h|j gekocht
had, was geen gewone fiets, o nee!
Luister maar! Op een maandagmor
gen ging Hugo op z'n fiets een bood
schap doen voor z'n móeder! Het was
misschien maar twee minuten lopen
maarHugo ging toch op de
fiets. H|j zette de fiets tegen de win
kelruit en ging de winkel binnen.
Maar het was in de winkel zo druk,
dat Hugo nog wel een poos kon wach
ten voordat h|j geholpen werd. In die
tijd dat Hugo moest wachten, had de
fiets geen geduld meer. Hugo had" de
fiets niet op slot gezet omdat hij
dacht gauw klaar te z|jn. Maar dat
viel erg tegen. De fiets dacht, ik
wacht niet langer, ik ga er vandoor.
Zo gezegd, zo gedaan. H|j ging van
het trottoir op de weg en reed verder.
De mensen keken hun ogen uit, dat
hadden ze nog nooit gezien, een flets
die zomaar helemaal alleen op straat
reed. De kinderen holden er achter
aan maar de flets was hun veel te
vlug af. Ze schaterden van het la
chen. Intussen reed de fiets maar ver
der en verder, straat in straat uit,
berg op, berg af. Hugo was in de win
kel geholpen en kwam naar bulten.
Maar wat zag h|J daar Z|Jn flets was
weg. Het huilen stond hem nader dan
het lachen. Hij keek eerst rond en zag
allemaal lachende kinderen. H(j ging
naar hen toe en vroeg waarom ze zo
lachten. „O, we zagen een fiets voor
bij komen, waar niemand op zat",
lachten de kinderen. Hugo dacht, dat
kon m|jn fiets wel eens zijn. „Waar
Korte Inhoud van het voorafgaande
Ridder Ewout van IJsselstein wordt
door keizer Karei ten strijde geroepen.
H(j laat z|jn gemalin, Vrouwe Adel-
heid en zijn zoon Roderik met 10 sol
daten op het kasteel achter. De roof
ridder Aarnout verovert het kasteel.
Roderik weet te ontsnappen en gaat
z|jn vader waarschuwen. Ridder
Ewout moet echter eerst met keizer
Karei mee ten strijde trekken en Ro
derik besluit maar met z|jn vader mee
te gaan.
Nu gaan we eens k|jken hoe de toe
stand op het kasteel is. Ridder Aar
nout heeft de 10 soldaten van Ridder
Ewout in de kerkers geworpen. Vrou
we Adelheid heeft hij echter in vrij
heid gelaten, ze mag alleen het kas
teel niet verlaten. Iedere avond is er
feest in de ridderzaal. De mannen van
Ridder Aarnout' gaan naar de drank
kelder en slepen er de vaatjes bier
bij 10 tegelijk uit. Machteloos, moet
Vrouwe Adelheid toezien, hoe de hele
drankkelder langzamerhand leeg
raakt. Op een dag kwam er een troep
van ongeveer 15 zigeuners aan de
poort, die om voedsel en onderdak
vroegen. In ruil daarvoor zouden ze
iedere avond muziek maken. Ridder
Aarnout haalde ze blij binnen en be
val Vrouwe Adelheid eten en slaap
plaatsen gereed te maken. Ais uitge
hongerde wolven vielen de zigeuners
op het eten aan. Opeens viel het oog
van Vrouwe Adelheid op een mand
waarin een baby lag. in wat vieze lap
pen gewikkeld. Het kind zag er brood
mager uit en huilde zachtjes. Vrouwe
Adelheid ging direct naar de moeder
toe en vroeg of het kind al gegeten
had. Toen het antwoord nee luidde,
liet ze direct wat melk warm maken
en ook kleertjes en warme dekentjes
halen. Zelfs de oude wieg van Roderik,
die in de kelder stond liet ze aan
slepen om het kind erin te laten sla
pen. Met tranen in de ogen bedankte
de moeder haar. Zo ging Vrouwe
Adelheid nog een week of twee door
met het kindje te vertroetelen en
kwam daardoor steeds meer op ver
trouwelijke voet te staan met de moe
der. Toen de zigeuners eindelijk aan
kondigden, dat ze gingen vertrekken,
begon Vrouwe Adelheid haar plan uit
te voeren. Ze ging naar de moeder
van de baby toe en vertelde hoe rid
der Aarnout het kasteel verovert had
en zij nu zoveel als zijn slavin was,
die het kasteel niet mocht verlaten en
het huishouden moest doen. Ook ver
telde ze hoe Roderik ontsnapt was en
hoe ongerust ze zich over zijn lot
maakte. Na deze lange inleiding liet
ze haar peurs met goudstukken zien
en vroeg of ze niet als zigeunerin ver
kleed met de groep het kasteel kon
verlaten. De vrouw zei dat ze het
eerst aan de zigeunerkoning moest
vragen en dat Vrouwe Adelheid over
3 uur maar terug moest komen. Tij
dens die 3 uur wachten naaide zij al
haar juwelen en goudstukken in haar
onderrok. Eindelijk waren de uren om
en Vrouwe Adelheid haastte zich naar
de vrouw toe. Deze zei dat de zigeu
nerkoning zijn toestemming voor het
plan verleend had en dat ze midden
in de nacht naar het slaapvertrek van
de zigeuners moest komen, want de
groep vertrok b|J het eerste ochtend
gloren. Keurig op t|jd kwam Vrouwe
Adelheid. Ze kreeg zigeuner kleren
aan en moest haar gezicht en handen
vuil maken om niet direkt herkend
te worden en bovendien haar hoofd
doek half in haar gezicht trekken.
Het wachten was daarna op het eer
ste ochtendlicht. Zou het plan slagen
ging die fiets naar toe?" vroeg h|j.
„Deze straat uit en dan rechtsaf", rie
pen de kinderen weer. En zo ging Hu-
go rechtsaf en vroeg het verder aan
alle lachende mensen. Daar zag h|j
eindelijk zfln fiets weer. Wat was dat
een koddig gezicht. Maar hij was nog
niet bQ z'n flets. De afstand was nog
8 meter. Hugo holde verder en de
fiets trapte maar door. Daar ging de
fiets de bocht om enhij zag de
rode lichten van de spoorbaan te laat.
Met een donderend geraas kwam de
trein langs en vermorzelde de fiets.
Juist kwam Hugo de bocht om en
zag z'n verbrijzelde fiets. De tranen
sprongen in zijn ogen. Weg mooie
fiets. Huilend ging hij naar huis. H|j
gaf de boodschappen aan z|jn moeder
en vertelde het hele verhaal ook aan
z|jn vader. „Het is wel Jammer, maar
zet voortaan je fiets op slot. Je moet
me maar opnieuw helpen om wat
geld te verdienen", zei z|jn vader.
En zo moest Hugo weer gaan spa
ren voor een nieuwe fiets.
Yvonnne Overd|jk, Lelden komt met:
Koning
Hukkel-Pukkel
Er was eens een koning die een he
kel had aan regeren. De mensen deden
toch niet wat hij zei. Op een dag zei
h|j tegen z|jn lakei: „Pak m'n koffers
ik ga op vakantie". „Op vakantie!"
riep de lakei verbaasd, „Wie moet de
mensen dan regeren?" „Doe wat ik
zeg en pak de koffers," zei de koning
boos. „Goed majesteit", en de lakei
boog en begon de koffers te pakken.
De volgende dag ging de koning
op stap, land in land uit. Ook maakte
h|j lange ritten te paard. Eens op
een dag kwam hij op z'n paard b|j
een diep kanaal. De koning was zo in
gedachten verdiept, dat h|j het water
niet zag en er met zijn paard gewoon
in liep. Het paard redde zich door te
zwemmen maar de koning begon hard
„help, help"! te roepen. De mensen
uit de buurt kwamen toegesneld en
konden hem gelukkig nog redden. Hij
kreeg droge kleren en toen de men
sen zagen dat het de koning was,
brachten ze hem naar z|jn paleis. Nu
had de kbning toch gezien dat de men
sen wel aardig en hartelijk voor hem
waren. „Ik ga nooit meer op vakan
tie!" riep hij en nog vele jaren re
geerde h|j heel gelukkig.
Leonneke de Heij.
Haas Bibberbeen
In Hazendorp woonde haas Bibber
been. Hij woonde er met zijn zoontje
Trippeltje. Ze woonden in de Prikkel-
WAAR
NAAR
wandelt de zwerver. Verwissel de let
ters en je hebt het antwoord!
-uoiSamnM tJtqeeofdo
tje jarig dan wordt hij 2 jaar. Hij
laan nummer 12. Morgen is Trippel-
krijgt van zijn vader een step. Toen
Trippeltje met zijn nieuwe step op de
hazenschool kwam, mocht hij trakte
ren op harde worteltjes. De kinderen-
hazen, begonnen te zingen: hiep, hiep,
hiep hoera! Trippeltje moest een vers
je zingen. H|J begon: zagen, zagen,
wielen wielen wagen. Jan kwam thuis
om een boterham te vragen. Vader
was niet thuis, moeder was niet thuis.
Piep, zei de muis in het voorhuis.
Meester Springplat keek zijn ogen
uit. H(j had nog nooit van z|jn leven
in Hazendorp een hazenstep gezien.
Alle kinderen van Hazendorp wilden
nu ook een step hebben, maar nee,
niemand kreeg er een. Konijntjes en
eekhoorntjes mochten ook een keer
op de step. Ze hadden veel plezier.
Maar met Hansje de Haas, gebeurde
iets naars. Hansje reed met z|jn atepje
tegen een fiets en hij brak een poot
je. Z|Jn vader bracht hem naar dok
terhaas en deze deed er een stijf ver
bandje om. Na een weekje kon Hansje
weer spelen.
Dorten Lamboo.
Anneke en Ineke
Twee zusjes, Anneke en Ineke
mochten bij oma logeren. De kinde
ren wisten niet, waarom vader hen
bij oma gebracht had, maar ze had
den het wel naar hun zin. Ze gingen
ook op de school in de buurt van oma.
Op een dag toen de zusjes uit school
kwamen, zat vader op hen te wach
ten. Hij zei: „ik kom jullie vertellen,
waarom Jullie bij oma moesten loge
ren." „O" zei Anneke, „dat komt ze
ker omdat we thuis zo stout waren,
nou dan bl|jf ik wel bQ oma hoor."
„Maar luister eerst eens, wat vader
zegt", zei Ineke. Vader ging verder:
„jullie moesten naar oma omdat Je
moeder een babytje vernacht. Het
baby tje is er nog niet, maar het komt
wel gauw." Wat vonden de kinderen
dat fijn. „Bedenk maar eens een mooi
kadootje voor mama. dan gaan we
dat samen kopen. Ik moet nu naar
huis," zei vader. De volgende dag zat
Ineke te denken op school wat ze aan
mama zouden geven. Ze lette helemaal
niet op en toen de meester wat aan
haar vroeg, wist ze er niets van.
„Ineke om 12 uur blijven," zei de
meester boos. Om 12 uur zat ze he
lemaal alleen in de klas. Opeens ging
de deur open en Anneke stond daar.
Ze liep naar de meester: „Mijnheer,
Ineke kan er niets aan doen, want ze
heeft van haar vader gehoord, dat
we een babytje zouden krijgen en
daar moest ze steeds aan denken.
Vandaag is het kindje geboren. Va
der staat aan de school om ons te
halen." „Maar kind, had dat toch ge
zegd", zei meneer. Natuurlijk mocht
ze dadelijk met Anneke mee. „Vader
is het een lief kindje?" vroeg ze.
„Moeten jullie zelf maar zien. We
gaan naar oma om de koffer te pak
ken en dan naar huis." „En het ca
deau?" vroeg Ineke. „Ja, dat is waar,
zullen we een lekkere fruitmand voor
moeder kopen?" Natuurlijk bedank
ten ze oma voor het heerlijke logeren
en reden toen vlug naar het nieuwe
zusje.
Dag allemaal. Ik ga ook op vakan
tie. Op zaterdag 17 augustus ga ik
weer verder met de verhaaltjes. Wie
stuurt er eens een opstelletje over de
afgelopen vakantie?
Het adres is nog steeds TANTE JO
KR ANTENTUIN
Leidse Courant, Papengracht 32
LEIDEN.
Heel veel plezier en veel son.
TANTE Ja
Bergklassement voor grootste gastronomen
„ZEG tege Coby dat ik het
een rotstreek vind als iij nu
met Gerrit meegaat terwijl
ik me rot fiets en zeg tege
Gerrit dat ik hem wel krijg
als hij Coby gedag zegt."
Aan zulke anekdotes is
'Ome Joops Tour' rijk. Brie
ven zoals deze van een 12-
jarige jongen zullen ook
volgende week weer bij
vele ouders in de brieven
bus glijden. „Ik maak het
goed, maar stuur a.u.b. een
gulden" of „Slapen doe ik
niet ze liggen de hele nacht
te donderen, ik heb ook 4
luchtbedden leeg laten lo
pen". De ouders, die zulke
berichten van hun zoon in
de gang vinden weten dat
het wel goed zit. Weken
achtereen hebben ze hem
met besmeurd gezicht zien
thuiskomen. Bezweet, soms
gehavend wanneer de
bocht iets te scherp was
genomen of een auto nog
net ontweken kon worden,
zij het dan dat de onver
wachte manoeuvre j!'
fietsje uit balans had
bracht. Zulke tegenvall
konden hem echter niet vl
het zadel afhelpen. Ervar
renners overkomt dat to J
ook regelmatig? Dus ko
ste hij de andere dag wi
door de straten in ge2
schap van kameraadjes,
met hem de zege over I
traject 'van de eerste boi t
tot die auto met dat ro
dak' betwistten.
Als volleerde criteriumrijders gaven
zij zich de afgelopen weken op
voor de Tour der Verenigde Naties,
dit jaar omgedoopt tot „Ome Joops
Tour". Deze ronde, is het helemaal.
Reclame, geluidswagens, bezemwagen
én de radio. Daarbij het veelbespro
ken gele tricot, dat je vergezeld gaan
de van een zoen van de „Tour-miss"
over je schouders laat gleden. De
dromen zijn er al geheel bij aan ge
past. Als Gimondi's en Janssens zijn
ze al tientallen keren als eerste over
de finish gesneld. Ze hebben aan dit
onderdeel speciale aandacht besteed.
Eerst één hand los van het stuur en
daarna beide handen omhoog.
In Arnhem gaat a.s. maandag deze
„Tour van de Toekomst" weer van
start. Iedere dag leggen de jongens
in gesloten formatie een parcours af.
Voor het grootste gedeelte tenminste.
De circa 120 deelnemers, die dit jaar
onder leiding staan van de heer C.
W. Lindenhoff (een 25-jarige Leide-
naar en voor het gemak maar aange
duid als „Ome Chris"), blijven zoveel
mogelijk bij elkaar en krijgen mid
dels tussensprintjes de gelegenheid
punten te verzamelen voor het „groe-
ne-trui-klassement". De ouders kun
nen dus gerust zijn. Hun zoons staan
voortdurend onder toezicht. Deson
danks kon het enkele jaren geleden
gebeuren dat deelnemer 124 plotse
ling spoorloos verdwenen was. Latei-
bleek dat hij tijdens de tijdrace in
Laren was afgestapt toen hij z(jn moe
der onder de toeschouwers had ont
dekt. Dagenlang had hg gevochten
tegen heimwee, maar op dat moment
brak zijn verzet.
Het verlangen naar huis is In som
mige gevallen wel aanwezig, getui
ge de krabbels die een jongetje naar
z(jn ouders zond: „Laat papa mg op
halen, ik wil naar huis, maar ik durf
het niet te zeggen want geen mens
wtl ook naar huls".
Over het algemeen valt het wel mee
en zelfs is het vaak zo gesteld dat de
jongens erop moeten worden gewe
zen het thuisfront een teken van leven
te sturen. Zo houdt de Tour hen in
zijn ban. De organisatoren hebben, in
samenwerking met tal van bedrijven,
heel wat aantrekkelijkheden in de
Tour verwerkt.
De bezemwagen b.v. heeft een ander
doel dan in de Ronde van Frank-
rgk. Wanneer iemand daarin belandt
wil dat nog niet zeggen dat hij van
verdere deelneming wordt ontzegt.
De „brokkenwagen" is nameigk ge
vuld met limonade. Iedereen, die een
opfrissertje behoeft kan een half uur-
twLi.
Ome Joops Tour zorgt
voor week ontspanning
tje de fiets verlaten en door middel
van deze drank weer op krachten ko
men. In het Tour-reglement staat bo
vendien vermeld dat ook zij, die
's nachts niet de slaap kunnen vatten
door lawaaierige mede-coureurs over
dag kunnen uitslapen in de bezem
wagen. De ordeverstoorders moeten
's nachts op de fietsen passen. Ook is
een bergklassement ingevoerd. Gega
digden hiervoor zgn de grootste gas
tronomen van het rennersveld: zg die
de grootste berg eten verzetten komen
aan de leiding. Naast fietsen zorgen
tal van evenementen voor de ontspan
ning.
Ook In dit opzicht heeft men erva
ringen opgedaan. De jongelui moeten
niet al te zware kost voorgeschoteld
krijgen. Pierre Janssen, kunstkenner-
bg-uitstek voer In leder geval een to
taal v-erkeerde koers toen hg di
gens zgn kennis-der-cultuur
overbrengen. Al gauw vlogen de
ste tomaten eu eieren langs hem
De arme Janssen raakte In pauk 'r
moest tenslotte door do leiding
den ontzet. De finish van „Ome J d
Tour 1968" (De heer J. Legend? >1
Arnhem was de Initiatiefnemer
dit wielergebeuren) ls gepland in
den. Volgende week zaterdag af X
ren de renners, die allen Y'oorzlet
.an petjes die een bepaald merk v
genwoordlgen, om ongeveer 3 u«
het Be\-rgdlngsplein. Zij worden
ontvangen door burgemeester r
C. v.d. Willigen, 's Avonds volglju:
een filmvoorstelling, die dit
spektakel zal afsluiten. We twü lc
»r niet aan of ook dit jaar zal de j
weer zgn hart kunnen ophalen.
