3)a fieldt SouAcwt
KILLY SPEELT HOOFDROL
IN OLYMPISCHE FILM
VAN CLAUDE LE LOUCH
PREMIERE VAN JAN VAN
VLIJMERS „DER DICIASETTE
Dagboek van
Guevara in
Cuba verspreid
„IJzerhand van Goethe
Spectaculair toneel
van Delftse studenten
Totaal theater
in aula t.h.
Nederlands Blazersensemble
Nietbijstei
boeiend
PAGINA 2
DE LEIDSE COURANT
DINSDAG 2 JULI 1968
Bogaers uit
de arena
DOLITIEK is geen gezond beroep. Oud-
minister Bogaers is lang niet de eerste
politicus, die amper op middelbare leef
tijd al besluiten moet het kalmer aan
te gaan doen. Drs. Bogaers heeft dan
ook wel een vijftal Jaren met grote
spanning achter de rug, eerst als be
windsman voor de woningbouw en later
als opposant in de K.V.P., die drijvende
kracht werd bij het oprichten van de
eigen radicale partij.
Een merkwaardig toeval is het, dat
Bogaers de arena verlaat, kort nadat bij
de Anti-Revolutionaire Partij dr. Berg
huis hetzelfde heeft gedaan. Daarmee
zijn twee politici buiten gevecht gesteld,
die als voorzitters van hun partijen
mogelijk veel hadden kunnen bijdragen
tot het betrekken van de A.R.P. bij een
progressieve concentratie. Want alle
kritiek op het kabinet-De Jong ten spijt,
staan een mr. Biesheuvel en dr. Veer
man heel wat verder af van de politieke
visie van een drs. Aarden en mr. Jurgens,
I)E heer Aarden heeft vandaag in een
U radiointerview nadrukkelijk ontkend
dat bij het aftreden van Bogaers als
partijvoorzitter politieke tegenstellingen
terzake van de grondslag van de Poli
tieke Partij Radicalen in het spel zijn
geweest. We moeten en willen hem op
zijn woord geloven. Dat neemt dan ech
ter nog niet weg, dat het aftreden van
de man, die een christelijke partij op
basis van evangelisch radicalisme re
geerde, weieens gevolgen zou kunnen
hebben voor de grondslag van de P.P.R.
in zijn verdere toekomst. Voor sommige
radicalen z;il het heengaan van hun
voorzitter wellicht de weg naar de poli
tieke toekomst wat duidelijker maken,
anderen zullen nu juist met vraagtekens
te kampen krijgen. Vooral de laatste
categorie zal het zijn, die wenst dat
zoals het officieel communiqué niet uit
gesloten laat drs. Bogaers te zijner
tijd weer in de Politieke Partij Radi
calen een belangrijke partij kan gaan
meeblazen. Voorlopig zien we hem de
dirigeerstok evenwel niet meer in han-
Kwalijke kanten aan zege van De Gaulle
IfVE verkiezingsoverwinning van De
Gaulle in twee etappes zal menige
aanbidder van recht en orde vooral
orde deugd doen. Niettemin zitten er
aan de zege kwalijke kanten. De meest
kwalijke kant is dat de rechtgeaarde
democraten na tien jaar gaullistische re
gering niet in staat zijn gebleken een
doeltreffend antwoord te geven aan een
regime dat even paternalistisch als auto
ritair is. Men zou bijna zeggen: zij krij
gen wat zij verdienen.
De Gaulle zou De Gaulle niet zijn,
als hij de voordelen, die hij nu be
haald heeft, niet zou uitbuiten. Dit be
tekent dat Frankrijk in de toekomst een
hoofdig geregeerd zal worden. In een
werkelijk democratische staat wordt ter
dege rekening gehouden met het bestaan
van oppositie. De Gaulle zal geen reke
ning houden met een oppositie, die hem,
staatsrechtelijk althans niet bedreigt. Dat
is de tweede kwalijke kant van de over
winning.
De derde kwalijke kant is, dat er in
de Europese ontwikkelingen weinig voor
uitgang zal komen. Het ideaal van De
Gaulle is nu eenmaal: Frankrijk over
heersende Europese macht. Eventueel
mét de Duitsers; als het kan zónder de
Duitsers. Engeland heeft in de gaullis
tische Europese conceptie geen enkele rol
te vervullen. Dit is, zeker voor de kleine
landen in de EEG geen opgewekt per
spectief.
Voor de oude generaal ziet het er alle
maal vrij gunstig uit. Niettemin zijn er
ook omstandigheden die voor hem zorge
lijk moeten zijn. De Gaulle is niet jong
meer en hij duldt, als autoritair man,
geen mensen met eigen mening om en
onder zich. Voorlopig is er geen figuur
met allure, die de fakkel kan overnemen,
mocht De Gaulle om welke reden ook
uitvallen of zich terugtrekken. En ten
slotte: de gebeurtenissen van de afge
lopen maanden hebben aangetoond, dat
de oppositie over machtige middelen be
schikt. Het najaar zal leren of die mid
delen ook gebruikt worden. Zelfs De
Gaulle kan zich geen permanente sociale
of economische onrust veroorloven.
HAVANNA (Rtr-AFP) In Cuba is
het dagboek uitgegeven van Ernesto
„Che" Guevara, de Cubaanse leider die
zijn ministerspost en andere hoge func
ties eraan gaf om sich te wijden aan de
revolutionaire beweging in Latljns-Ame-
rika en vorig jaar oktober als guarillalei-
der in Bolivia sneuvelde. Het dagboek,
dat 345 bladzijden telt, is door „Che" in
sljn guerillaperiode geschreven. Naast
mededelingen over het verloop van de
strijd komen er beschrijvingen van het
harde leven in het oerwoud In voor. Het
la gratis verkrijgbaar.
Premier Fidel Castro schrijft in een
voorwoord, niet te kunnen onthullen hoe
het dagboek in Cubaanse handen is geko
men. Er was in ieder geval niets voor
betaald, (de authenticiteit wordt aange-
vohten door president Barrientos van Bo
livia, die zegt dat het dagboek nimmer
het land is uitgebracht. Cuba heeft vol
gens hem behoefte aan het scheppen van
legenden.) Castro schrijft, dat zowel de
Boliviaanse regering als de Amerikanen
„evidente redenen" hadden om het dag
boek niet te publiceren. Guevara had bij
voorbeeld „de enorme onkunde van het
Boliviaanse leger" aan het licht ge
bracht en de „talloze slagen die dit leger
moest incasseren van 'n handjevol vast
beraden guerillastrljders". Felle kritiek
levert Castro, in navolging van „Che",
op de leider van de Boliviaanse commu
nistische partij, Mario Monje, die blijk
had gegeven van „grof chauvinisme".
Dergelijke zogenaamde communistische
leiders, aldus Castro, staan wat interna
tionalisme betreft nog niet op het peil
van de stammen die tegen de Spaanse
kolonisatie vochten. Monje heeft volgens
hem Guevara's actie o.a. gesaboteerd
door in La Paz militante communisten
op te vangen die op weg waren om zich
bij de guerrillastrijders aan te sluiten
Intern, congres
katholieke pers in
Berlijn geopend
BERLIJN (KNP) In het BerRjnse
Oongrrespaleis la vanmorgen het achtste
internationale congres van de katho
lieke pers begonnen. Meer dan 500
katholieke Journalisten uit 46 ver-
achllldende landen zijn er aanwezig.
Voor de laatste maal is voorzitter
Ralmondo Manzinl, hoofdredacteur van
de Oeservatore Romano, die na een
ambtsperiode van zee jaar zijn voor
zitterschap moet neerleggen.
In een boodschap aan het congres
schrijft de Paus, dat de katholieke jour
nalist speciaal tot taak heeft ook loyaal
tegenover de Kerk te zijn. Wanneer de
kerkelijke leiding eenmaal een stand
punt Ingenomen heeft, dan is het fout
als die richtlijnen niet goed overkomen
en verwarring en duisternis onder de
gelovigen wordt veroorzaakt. Ook moet
de katholieke journalist compromisloos
optreden als men tegen het evangelie
Do Paus herdacht in ztjn schrijven
speciaal de overleden secretaris-gene
raal pater E. Gabel, wiens woorden de
afgelopen jaren in het Vatlcoan soms
bflval en dikwijls tegenstand uitlokten.
De Paus citeerde Ga bels woorden, dat
de katholieke pers moet dienen om de
binnenkerkelijke dialoog mogelijk te
maken. En ook, dat de katholieke pers
nodig bltjft In deze tijd, juist om de
wereld de stem van de katholieken te
laten horen en de dialoog met haar ts
voeren.
Kritiek op dagelijks bestuur
Ds. Knott verlaat
VPRO-bestuur
HEERLEN, (A.N.P.) Ds. J. Knot, wet
houder van sociale zaken van Heerlen,
die negen jaar hoofdbestuurslid is ge
weest van de VPRO beeft z(jn functie
gisteravond neergelegd. Hl) had al ge
ruime tijd kritiek op het eigenmachtig
optreden van het dagplljks bestuur.
Gisteravond verklaarde h(j de jongste
ontwikkelingen niet meer met zijn ge
weten in overeenstemming te kunnen
brengen.
Tegelijk met ds. J. Knot legde de hoofd
redacteur van de .Friese Koerier", de
heer Laurend ten Cate zijn functie als
lid van het algemeen bestuur neer. Ook
hij had kritiek op het dagelijks bestuur,
dat naar zijn zeggen de richtlijnen van
het algemeen hoofdbestuur negeert en
steeds zelf het roer in handen neemt.
Het ontslag van de heren Poelstra en
Jelsma achtte hij volkomen in strijd
met de afspraken, die na afloop van de
bewogen ledenvergadering te Hilversum
zijn gemaakt.
In VPRO-kringen verwacht men bin
nen afzienbare tijd de benoeming van
een programmadirecteur als opvolger
van ds. I. van Houte. Nog steeds acht
men daarvoor de heer Henk Schaafsma,
adjunct-directeur van dc Utrechtse
school voor de journalistiek, een
serieuze kandidaat. Dat Arie Kleywegt
in zijn oude functie zou worden ge
handhaafd, acht men onmogelijk. Mis
schien mag hij voorlopig in een lagere
positie terugkeren. De beraadsgroep
van de VPRO onder leiding van prof.
Van Esland zal binnenkort contact op
nemen met de oppositiegroepen.
VAR A's Achter het Nieuws bestond gis
teren opnieuw uit een niet direct op
nieuws aansluitende documentaire. Met
alle begrip dat we kunnen hebben voor
door de vakantie ondermande nieuws
rubrieken is het toch een onbevredi
gende situatie dal tussen J.l. donderdag
en a.s. woensdag (beide Achter het
Nieuws) er op t.v. geen enkele moge
lijkheid is om, buiten het N.T.S.-jour-
naal om. iets aan nieuwsvoorziening te
doen. Dc t.v. schiet hier duidelijk tekort.
De VARA-documentaire handelde over
huwelijksbemiddeling zoals die in ons
land wordt bedreven. Ze was nuttig in
zoverre ze w'ees op malafide praktijken
van sommige (desnoods de meeste) van
de bureaus die zich hiermee bezig
houden. Maar ze was bepaald ook heel
ongenuanceerd door alleen pech-
gevallen te tonen en daarmee te sug
gereren dat alle bureaus er flessen-
trekkerspraktijken op na houden.
Er zullen, nemen wU aan. ioch ook wel
eens huwelijken tot stand komen als
gevolg van de activiteiten van deze in-
stellli>:rn. Al waa bet maar dank zij de
aangeprezen, op niet-commerelële basis
werkende, onder hen. Maar ook de
woordvoerder van deze laatste groep
kwam niet verder dan een reeks dor
van een papiertje afgelezen zaken. 7.o'n
documentaire heeft zin als ze met cijfers
komt. Er kwamen geen cijfers, zodat
alleen dc waarschuwing tegen malafide
praktijken overbleef. Als geheel een
nogal negatieve voorstelling van zaken
Eerder op de avond bood de VARA
het Tingel-Tangelcabaretprogramma dat
de Hovings vorig jaar in het Holland
Festival ten doop hielen. Een goed stuk
cabaret dat milde spot dreef met rand
verschijnselen van culturele manifes
taties. Wel een programma dat om
volledig gewaardeerd te worden be
kendheid met die randverschijnselen
vooronderstelde. Percentsgewijze een
heel gering aantal van de t.v.-kijkers
dua. Vf-
Utrecht was Berlijn
al tweemaal voor
(Van onze filmredactie)
BERLIJN Men Is blijkbaar stil
zwijgend overeengekomen, dat het
land dat met de organisatie van de
Olympische Spelen is belast tevens
voor een artistiek verantwoorde
olympische film zorgt. Kon Schikawa
zorgde vier jaar geleden voor een in
drukwekkende film over de spelen in
Tokio, waarbij bij in rmzendknappe
vorm het accent legde op de Inzet en
de concentratie van de deelnemers.
Claude Leloucb, belast met de pro-
duktie van „13 dagen in Grenoble"
maakte het zich voor de Olympische
Winterspelen 1968 veel gemakkelijker.
Speels en weinig gecoördineerd gaf
hU een reeks zeer persoonlijke im
pressies. Zo persoonlijk dat Frankrijk
en met name skikampioen KUly
alle aandacht krijgt en die onderdelen,
waar voor Frankrijk geen goud te
behalen was met enkele korte flitsen
worden afgedaan. Mocht men destijds
Leni Reefenstahls olympische film
over de spelen te Berlijn anno 1936
propaganda noemen, Lelouch legt er
nog een schepje bovenop. Het feit. dat
de film als sluitstuk voor het festival
in Cannes was bedoeld zal daar niet
vreemd aan zijn. In Berlijn, zonder
steun van bet chauvinistische Franse
publiek, ging de film goed af.
Grenoble en de voorbereidingen in de
stad zelve zou Lelouchs film net zo
goed „13 dagen met Killy" genoemd
kunnen worden. Een enkele maal
slechts weet de maker ons de mens in
de spelen te onthullen bijvoorbeeld
in het van pijn en teleurstelling ver
trokken gezicht van de verongelukte
skiër tijdens de training voor de af
daling, maar meestal blijft Lelouch
steken in wat oppervlakkige beeld-
grapjes, die een Bert Haanstra in
dringender en met een climax zou
hebben gebracht. De Gaulle, een war
me plaid van de hand wijzend en aan
een roos snuffelend, zorgt nog voor
een klein lachertje, maar voor het
merendeel beperkt de film zich tot het
wat goedkope effect van de opge
wonden, dan wel ongeïnteresseerde
toeschouwer in close up. Onze schaat
senrijders en -rijdsters komen maar
heel even in het beeld, het ijshockey
bleef beperkt tot beelden uit de wed
strijd RuslandTschecho-Slowakije (4
5 en het bobsleeën zit bekneld tus
sen lange sekwenties skiën met Killy
in de hoofdrol. Ook ruimde Lelouch
nog ruimte in voor een beatfestijn, de
verkiezing van Miss Olympische Spe
len en een balletopvoering, het geheel
voorzien van een achtergrondmelodie,
die in „Un homme et une femme" of
„Vivre pour vivre" op zijn plaats was.
maar bij de spelen beslist detoneert.
Met alle bewondering voor bepaalde
stunts van de cameraploeg o.m. een
afdaling en een slalom met de camera
in de hand is toch wel duidelijk
gebleken dat Claude Lelouch on
danks de medewerking van 'n Fran
cois Reichenbach beslist niet de
tieke reportage van dit sportief eve-
Twee films, die al een half jaar ge
leden in Nederland tijdens de Utrecht
se Cinemanifestatie werden vertoond
heeft men in Berlijn doodleuk als we
reldpremière geannonceerd. Jean Luc
Godards „le Weekend" kreeg wel de
meest controversele ontvangst van
het festival. Luid applaus van de Go-
dardfans, die trachtten het boegeroep
en gefluit van het gechoqueerde deel
van het publiek te overstemmen. Dc
versie in Berlijn vertoond bevatte
heel in het begin een scene, die wij
in Nederland om onbegrijpelijke re
denen niet te zien kregen. Jean Marie
Straubs „Chronik der Anna Magda-
lena Bach" vestigde een nieuw record
namelijk dat van het grootste aantal
weglopers. Een record dat tot op dat
moment op naam stond van de Ita
liaanse film „Zoiets als liefde". Straub
zelf was niet verschenen omdat hij
zoals hijzelf verklaarde niet nog eens
voor schut wilde staan zoals drie jaar
geleden toen in Berlijn zijn „Nicht
versöhnt" werd uitgejouwd.
De derde reeds in Nederland vertoon
de film was onze eigen bijdrage „Ni
kolai vaq der Heydes „To grab the
ring" in Berlijn onder de titel „Agent
ohne Glück" vertoond. De film werd
zelfs in de zwakke Berlijnse episode
niet met boegeroep ontvangen, kreeg
zelfs een beleefd doch uiterst mager
applaus en maakte zo weinig indruk
zowel in positieve als in negatieve zin
dat er de volgende dag vrijwel
Reen regel over geschreven werd. Ook
de persconferentie Van der Heyde
en acteur Al Mancini waren aanwezig
trok weinig belangstelling maar
gaf Al Mancini even de gelegenheid
zijn medeleven met Nikolai van der
Heyde te betuigen omdat deze onder
abnormaal slechte omstandigheden
had moeten voltooien. Het was een
welgemikte schop tegen de schenen
van producent John Rosinga.
Met nog drie films in competitie voor
de boeg die van Orson Welles, Du-
sau Makavejev en Carlos Saura is
Jan Troells „Ole dole doff" sterk fa
voriet, ook al zou de Beer wel eens
bij acteur Per Oscarson terecht kun
nen komen en een ander werk de Beer
voor de beste film kunnen krijgen
Claudia Cardinale en Lee J. Cobb in
een scene uit „De dag van de uil",
een Italiaanse thriller, die niet
kansloos moet worden geacht voor
de Gouden Beer".
Ralph Nelsons „Charly" een in
nogal slechte smaak gemaakte scien
ce-fiction verhaal over een debiele
man, die na een hersenoperatie voor
korte tijd een genie wordt staat bij
het publiek hoog genoteerd. De Ita
liaanse film „De dag van de uil"
de hopeloze strijd van een enthousiast
en integer politieman tegen de mafia
op Sicilië is evenmin helemaal
kansloos.
Geheel buiten het Holland Festival om is er momenteel in Delft toneel van uit
zonderlijk soort te zien. Het gaat om een lustrumvoorstelling van het Delfts Stu
dentencorps, dat man en macht heeft ingezet om de traditionele voorstelling veel
allure te geven. Er Is een produktie ontstaan, die best in het programma van het
Festival had mogen worden opgenomen, al was het alleen maar vanwege de hoe
veelheid nieuwe theatermiddelcn,
Kleurentelevisie, stereofonische ge
luidseffecten, film, diaprojecties, inge
wikkelde belichtingen, dat zijn de lou
ter technische middelen, die in het to-
de voorstelling een belangrijke
functie hebben. „Ijzerhand" heet het
stuk, het is een bewerking door Nic
Brink van John Ardens „Ironhand", dat
teruggaat op „Götz von Berlichin-
van Goethe. Het wordt gespeeld in
de aula van de t.h. en het gebouw van
architect Bakema blijkt een geweldige
theater, dat ongelooflijk veel mogelijk
heden biedt.
Ruimtelijk
Voor dit stuk hebben regisseurs Bram
van der Vlught en Nic Brink in de zaal
een enorme toneelvloer laten bouwen,
zodat men een publiek-spelers verhou
ding krijgt die heel direct is, omdat het
stuk overal, in het totaal van de ruim
te, plaatsvindt. Daarmee is misschien
wel het sterkste element van de voor
stelling genoemd: het gebruik van de
theaterruimte. Onmogelijk op het toneel
te brengen gevechtshandelingen (als de
belegering van een burcht) worden met
eenvoudige maar tegelijk zeer hel
dere mies-en-scènes volledig gesugge
reerd, in al hun details.
Götz von Berlichingen is de zestiende
eeuwse Duitse held aan wie ook Sartre
stuk wijdde: „Le Diable et le Bon
Dieu". In de diverse bewerkingen, die
het achtereenvolgens onderging is dit
stuk een drama geworden, waarin de
problematiek van vrijheid en orde
traal staat.
held op hei eind sterft
zegt hij: „Nu pas zie ik dat orde niet be
staat zonder vrijheid". Het leven var
deze vechtersbaas met een ijzeren hand
(letterlijk op te vatten: hij heeft
kunsthand van ijzer), is een langdurige
strijd om die vrijheid te verkrijgen.
In een heel groot aantal korte scenes
140 taferelen wordt die strijd vertoond.
Twee groepen staan tegenover elkaar:
het hof en het volk. Götz hoort tot de
laatste. In beide groepen bestaat onder
linge verdeeldheid en strijd om dt
Door een heel knappe vondst van de
corontwerp Gert Jan Meijer zijn die
ee werelden op de toneelvloer duide
lijk zichtbaar. Er zijn vierkanten, zoals
in een schaakspel (een belangrijk ele
ment in de voorstelling), die op verschil
lende niveaus zijn gebracht en twee ba-
siskleuren hebben. De bruine speelvlak
ken zijn voor het volk, de blauwe voor
„het hof".
Via John Arden de Engelse toneel
schrijver die door het Nederlandse be
roepstoneel tot nog toe schandelijk is
miskend) heeft Nic. Brink heel duide
lijk afstand genomen van Goethe, wiens
stuk werkelijk niet meer te brengen valt
In de geëxalteerde vorm waarin het is
geschreven. Jaren geleden zag ik een
Duitse voorstelling ervan (mol grote
acteurs Edward Balser en Maria \Vim
mer) die de onmogelijkheid zeer duide
lijk aantoonde.
Distantie
In Delft werkt het stuk echter. Door
vele scenes op een heel eigen manier op
te lossen, komt er een aangename dis
tantie tot het stuk. De manier waarop
een garde Zwitserse soldaten op een be
paald moment optreedt is zo n effect.
Verder de vertoning van bepaalde film
fragmenten, vooral de westernbeelden
op muziek utt de pastorale van Beetho
ven, wanneer de boerenbruiloft ver
stoord wordt door invallende troepen.
Op andere momenten is de film weer
een versterking, soms zalf concretisa-
i simpele ont-
i gebruik maakt.
ring van de gevoelens van de personen,
zoals die beelden waarin men een jong
ridder met een courtisane aan een rijke
dis ziet -eten, terwij Lal} vóór het ptojec*-*1 P
tiedoek niet meer aarr eei
moeting hebben.
Het visuele element in de voorstel
ling is versterkt door het gebruik van
televisiecamera en een aantal moni
tors (kleuren), waardoor men in grote
waarin veel personen op het
toneel staan, close-ups kan maken van
belangrijke figuren. Ook op andere mo
menten werkt die televisie als contrast
of versterking erg goed.
De regisseurs lijken in hun tekstbe
handeling minder gelukkig. Spelmoge-
lijkheden hadden er meer in gezeten, dan
ertoond wordt, al moet wor
den gezegd dat vele rollen heel redelijk
tot uitstekend worden gebracht. Dat
geldt vooral voor Betty Groen, die de
courtisane met grote allure en zuiver
theatraal gevoel bracht en Wouter Wun-
ster, die de page van Adelbert ook heel
'eel meegaf. Ook de rollen van Götz (of
Guts. zoals hij in Delft heet), Sikkingen
en Joris waren erg interessant. De re-
giseurs Bram van Vliet en Nic. Brink
hebben gezamelijk een sterke prestatie
geleverd. Zij zouden in staat moeten
worden gesteld de hier ontworpen tech
nieken verder uit te werken zodat dit ten
goede zou kunnen komen aan 't Neder
landse toneel in zijn totaliteit.
Voor de voorstelling van „Ijzerhand"
zijn bijzonder veel mensen in touw. Tot
in elk detail is hij overdacht, is er vooi
vorm en inhoud iets boeiends uitgeko
men. Om deze vorm van totaal theater
is „óJzerhand" een bezoek meer dar
waard.
Men kan behalve 'n geweldige voorstel
ling, waarin ontzettend veel te zien, t<
horen en daardoor ook te doen valt vooi
de toeschouwer, ook 'n zeer merkwaardi
ge pauze meemaken (geheel in stijl),
die de gelegenheid biedt met medewerk
sters in contact te komen. Nog vijf
maal te zien in Delft: op 3, 4, 5, 8 en 10
juli, waarbij men de tekstuitgave voor
een luttel bedrag van een rijksdaalder
kan kopen. In Delft staan overal pijlen
via welke men de plaats van handeling
kan bereiken.
JAN VERSTAPPEN
RADIO
PROGRAMMA
HILVERSUM I (402 m) -
Nieuws. 18.16 Radiojournaa
srkest en zangsollsten.
GONK-prograr
e-hoorspel. (dl.8). 21.22 Zli
dlojournaal^NRU: *22.55 Het
HILVERSUM 1
i - KRO: 18.00 Ste
rbeschouwing. 19.15 Van je buren
orkest: moderne en klassieke m
pauze: Ontwikkeling ls de nieuwe
de vrede(II), 22.00 Mannenkoor.
Nieuws. 22.40 Overweging. 22.45 De zir
gewijde muziek. 23.00 Kansen
godsdienstig klankbeeld- 23-30
lofobhmutlek. 23.55**4.00 NledWs.
Grammofoonmuzlek. 18.4!
9.55 Grammofooni
18.55 Grammofoon-
ïzlek. 19.45 Syndicale kroniek.
(In de pauze:
WOENSDAG
ochtendgymnasl
trijdlled. 7.23 Stere
jziek. VPRO: 7.54
8.11 Op sleeptros: platenpro-
lutomobilisten. (8.30 Nieuws.
>erettemuzlek. 9.4S Voor d«
Promenade orkest: klassiek»
(gr.). 15.20 Stereo:
NEDERLAND I
(STER-
reclameuitzendingen o
18.55, 19.03, 19.56 en
20.16)
NTS:
18.50 uur:
Barend de Beer
19.00 uur:
Nieuws in het kort
AVRO:
19.06 uur:
De Monkees, tv-seri
19.32 uur:
De vliegende non,
NTS:
20.00 uur:
Jóurriaal1"
AVRO:
20.20 uur:
Delftse studenten
almanak, lustrum
programma
20.45 uur:
Galashow met
Josephine Baker
21.30 uur:
Venster op het Oosten,
documentaire
NTS:
22.10 uur:
Tweede journaal
NEDERLAND II
(STER-
reclameuitzendingen om
18.55 en 20.16)
NTS:
18.50 uur:
Barend de Beer
19.00 uur:
Nieuws Fn het kort
19.03 uur:
De Verrekijker,
jeugdjournaal
19.15 uur:
Van gewest tot gewest
19.35 uur:
Holland Festival
Magazine
20.00 uur:
Journaal
20.20 uur:
Holland Festival 1968
23.05 uur:
Tweede journaal
Televisie morgen
De met aangegeven programma's zijn kleurentelevisieprogramma's.
HILVERSUM
AVRO.
20.45-21.22 uur:
Mijn naam is C
luisterspelserie
NRU:
22.55-23.55 uur:
Het muziekleve
Nederland van
vóór 1940
HILVERSUM II
KRO:
20.00-21.35 uur:
Het Brabants Orkest
23.30-23.55 uur:
Tussen waken en
dromen
7.00, 8.00. 11.00, 13.00.
16.00, 18.00, 19.30, 22.30,
23.55
HILVERSUM II:
7.00. 7.30. 8.00, 8.30.
12.30, 18.30, 22.30, 23.55
HILVERSUM III:
Elk heel uur vanaf 9.00
1.03 Muziek-lez
crijk. AVRO: 13.0
lesten. 15.00 Nieuws. 15.0!
populair verzoekplatei
Nieuws. 16.03-18.00 Si
rberlcht. 19.30
0-32.15 Nieuws en berichten.
Amerikaanse show
van Toon
naar Den Haajr
MAASTRICHT Van 2 tot en met 5
september zal Toon Hermans in Sche-
veningen zijn Amerikaanse .One-man-
show" presenteren als afsluiting van de
korte Nederlandse tournee, die hij maakl
alvorens op 19 september de première
te geven In het Canadese Toronto. Met lel concert,
in De Di
■eft het l
kaansc Broadwavproducenten hem in- ^g^^^o de" Waart
Mogelijkheden in de vorm, waarin
nen een Canzon d 12 van de illustere
Jiovanni Gabrièli (1557-1613). De com-
>onist liet hier in de keuze van de in-
■eden zal hel
e Rotterdam
nds Blazers-
met zijn lei-
betekende, dat we er ook klarin
en een saxofoon in meenden te
kleuren, timbres, die ons inzii
ider goed pasten in het ,,pale
ar 'och: het geheel maakte een dii
derdaud
„Ik
hier
cht i
unbieden
dat
i land i
baat", verklaarde de ge
vierde kleinkunstenaar. „De mogelijk
heid van een mislukking is zeker nie(
uitgesloten. Je weet nooit hoe zoiets kan
uitpakken. Mocht het echter niet aan
slaan, dan kom ik terug naar Nederland
Een nieuwe Nederlandse show heb ik
nog niet, maar ik kan de Amerikaanse
meteen in het Duits gaan brengen. In
Wenen bijvoorbeeld, sloeg ie na een
moeilijke inzet enorm aan". Om zich
daarnaast ook nog financieel een beetje
veilig tc stellen bij een eventueel fiasco
verschijnen er binnen afzienbare tijd een
paar grammofoonplaatjes met liedjes
als „Genie-Aaltje" en een boekwerkje
onder de titel „Toon", dat enkele sketch-
werkjes omvat alsmede een serie snel-
gedichtcn. rijmen en ernstige teksten ietwat
Het geheel is versierd met foto's, teke- j dit
nlngen en schilderijenprodukties
heid het publiek nader
heden en werkeUjkhedi
bepaald domein der lo<
■r eens bewezen. Wat Gabriëli spelenderwijs bereikte,
schare pespecia- we bedoelen het scheppen van een ruim-
cl. die met delelijke werking van de klanken, deed
uie zouden eraan Jan van Vlijmen (geboren 1935)
its te edelmoedig- met zijn ..Per diciasette" een op-
bij de mogelijk- drachtswerk van de gemeente Amster-
ii. levend in een dam, dat hier in eerste uitvoering
nkunst, u'il bren- ging heel nadrukkelijk, heel opzet
telijk.
Toon Hermans sell
Mogelijkheden en werkelijkheden:
de laatste zich ditmaal openbarend in de
ontroerend schone weergave van de Se
renade K.V. 361 van Wolfgang Amadeus
Mozart, waarmede men de avond be
sloot. Een klinkend bewijs van de per
manente kunde eerste hoboïst en eer
ste fagottist waren hier de besten on
der de goeden deed zich hier gelden,
gestimuleerd door een waarlijk welda
dige overtuiging; overtuiging soms met
e grote kracht beleden, doch
wellicht toe te schrijven aan het
1 ietwat te nadrukkelijke élan van diri-
De hele zaal speelde mede, geconsta
teerd 'net feit, dat drie fluiten achterin
waren opgesteld als tegenwicht tegen de
zich op het podium bevindende 4 hoorns
en 3 fagotten. De rest der instrumen
talisten hobo, aboe d'amore, Engelse
hoorn, klarinet, basklarinet, tenorsax
waren rondom het publiek op de bal
kons gezeten.
Uit alle hoeken en kanten kwam er de
muziek: door de fluiten werd de hoor
der letterlijk in zijn nek gekeken...!
ges Kdo de Waart.
rin optraden, door de rivalitei-
de verschillende partijen, die
zich erin lieten gelden: zulks in veelal
fraaie kleuren. Toch voelden we ons na
deze eerste auditie niet volkomen geluk
kig. Waarheen leidde deze strijd? Naar
een overwinning van een der partijen,
naar een algehele overeenstemming1
Voor ons was het een spel, dat met re-
Na Jan van Vlijmens opus werd ons
nog «en concert voor viool en blaasor-
kest viin Kurt Weill (1900-1950) geboden,
waarin Nell Gotkovsky op kundige wijze
solieerde. Dit van 1924 daterend werk
bleek wel zeer door de tijd van zijn ont
staan bepaald te zijn: hoewel voor de
concertzaal, de echte concertzaal be
doeld, wordt u geknipoogd naar de mu
sic-hall, naar de instrumenten en de
jazz, die zich daarin toenmaals deden
gelden. Ook Maurice Ravel heeft dat ge
daan, hij deed het alleen duizend maal
beter I
Bepaald boeiend was dit concert niet,
ook ambachtelijk waren er tekorten. Zo
werd in het eerste deel de solist geheel
door het blazersensemble overspeeld:
wat bepaald niet aan de executanten lag.
Wat ons aangaat: deze première mag
rustig een dernière zijn...!
BR.
