Schietende
broederschap
in VS
REVOLVERS
MACHTIGE „GUN-LOBBY" PROBEERT
WAPENLAKENS UIT TE DELEN
even gemakkelijk
te krijgen als
sloffen sigaretten
Muren van de Sorbonne hebben het hoogste woord
ZATERDAG 29 JUNI 1968
NEW YORK De moord op Robert
Kennedy heeft het probleem van de on
gebreidelde handel in wapens plotseling
weer in het middelpunt van de publieke
belangstelling geplaatst Eén onmiddel
lijk gevolg van de moord was dat het
Congres de ,,Anti-misdaadwet" plotse
ling accepteerde. De wet is gericht tegen
de verkoop van wapens via de post
orderbedrijven. Het is een zwakke en
hoogst onvoldoende maatregel, maar
voor Amerika betekent het een belang
rijk begin. Het is buitengewoon tragisch,
dat er eerst een president, een Nobel
prijswinnaar en een presidentskandidaat
moesten worden vermoord, alvorens het
Congres besloot in actie te komen.
Of het lets zal uithalen ls te meer
nog de vraag omdat de machtige „gun-
lobby", een belangengroepering die de
vrije wapenhandel synoniem acht met
het meest elementaire democratische
recht van de Amerikaan, nu reeds alle
krachten mobiliseert om op zijn minst
te verhinderen dat deze primitieve wet
door andere en betere zal worden ge
volgd. Weliswaar staat de „gun-lobby"
zwijgend en ervoor oppassend in deze
sfeer van moord, de Amerikaanse pu
blieke opinie niet te provoceren, de
zaak aan te zien, maar dat is slechts
tijdelijk. De „gun-lobby" is nu in het
defensief. Deze „schietende broeder
schap", zoals de lobbyisten hun pressie
groep graag noemen, hébben machtige
bondgenoten. De speerpunt van de
groepering bevindt zich in het Penta
gon zelf.
In januari 1967 wees een opinie-onder-
zoek uit dat 73 procent .van de Ameri
kanen geporteerd was voor een wette
lijke regeling van de verkoop en het
bezitten van geweren en hagelgeweren,
84 procent was voor de registratie van
pistolen en revolvers, 73 procent sprak
zich uit voor een verbod van de ver
koop van alle wapens per postorder en
84 procent wilde beperking van de
verkoop van alle soorten wapens.
Hoe is het dan mogelijk met drie
opzienbarende politieke moordaansla
gen, een groot aantal andere moorden
en een overweldigende publieke weer
zin tegen het vrije verkeer van schiet
tuig dat er nog nooit iets is gedaan
om de wapenhandel aan banden te
leggen?
Antwoord
Het antwoord is eenvoudig dat de „gun-
lobby" in de Verenigde Staten verre
weg de machtigste pressiegroep van het
land is. De gun-lobby mag dan niet zo
rijk zijn als die der oliebaronnen, maar
man voor man en dollar voor dollar
vormt deze schietende broederschap
een klasse apart. Wie zijn deze mensen?
Aan de kop van de beweging marcheert
de National Rifle Association, een 97
jaar oude organisatie met 850.000 leden,
met een begroting van tien miljoen
dollar, gevestigd in een gebouw van
marmer en glas. dat 3,5 miljoen dollar
heeft gekost. De N.R.A. spendeert
300.000 dollar per jaar aan het konke
len en conspireren tegen elke poging
een wettelijke controle op de wapen
verkoop in te stellen. Alleen al aan
propaganda public relations geheten
wordt 110.000 dollar per jaar be
steed. Nog epns twee miljoen dollar
gaan er in de uitgifte van de „Ameri
can Rifleman", het grootste en meest
Invloedrijke schiettijdschrift van het
De N.R.A. ontkent dat zij tot een lobby
behoort. Zij noemt zichzelf een non-
proflt-organisatie een belangeloos
in het algemeen belang werkende orga
nisatie dus en op grond hiervan
komt zij nog in aanmerking voor be
paalde belasting- en postfaciliteiten ook!
De leiders van de N.R.A. verklaren met
trots dat zij in staat zijn om binnen
72 uur een lawine van een half miljoen
protestbrieven te laten uitstorten over
de bureaus van politici, die weer eens
wat wettelijks aan het wapen verkeer
menen te moeten doen. Het is geen
grootspraak, zoals al dikwijls gebleken
is.
Pleiter
Senator Edward Kennedy, thans de
laatste der broers Kennedy, en even
als zijn beide broers J.F.K. en R.F.K.,
een fervent pleiter voor wapenwetten,
zegt dat hij meer protestbrieven te ver
werken krijgt over zijn meningen en
uitlatingen over wapenwetten dan over
zijn anti-Johnsonhouding inzake de
Vietnampolitiek. N.R.A.-voorzitter Ha
rold Glassen noemt dit een „gezond
De N.R.A. is niet tegen élle wapen
wetten, maar wel tegen verreweg de
meeste. De N.R.A. heeft zich wel tegen
stander verklaard van het privé-bezit
van bazooka's, kanonnen, machine
geweren, mortieren en luchtdoelgeschut,
alles tot nu toe vrü te koop in de
Amerikaanse wapenwinkels
Maar verder wil de N.R.A. eigenlijk
al niet gaan. De organisatie zowel als
al zijn leden zijn van mening dat het
tweede amendement op de Constitution
(de grondwet van de Verenigde Staten),
dat zegt dat „het recht van het volk
om wapens te hebben en te dragen
niet mag worden geschonden", abso
luut en onwrikbaar totaal is.
Tal van gerechtelijke uitspraken in het
land hebben evenwel uitgewezen dat
dit amendement dat niét is.
Do N.R.A. verklaarde vorig jaar in een
hoofdartikel in de „American Rifle
man", dat niet de politie en de recht
banken de werkelijke buffer vormen
tussen de „zinloze wreedheid en plun
dering door de opstandelingen uit de
getto's enerzijds en recht en orde an
derzijds, maar de gewapende burger".
„Recht"
De N.R.A. gelooft zelfs in gevaarlijke
onzin als het „recht van iedere man
om voor zichzelf uit te maken of hij
zich wel of niet schuldig zal maken
aan moord en dat hij daarnaast het
recht eja.de mogelijkheid moet bezitten
over een geweer te beschikken om een
dergelijke vrije beslissing waar te kun
nen maken".
Franklin L. Orth, één van de leiders
van de N.ILA., zegt te geloven dat de
statistieken over met wapens gezaaide
dood en verderf misleidend zijn. Over
het hoge aantal jaarlijkse moorden in
de V.S. zegt hij, dat „misschien een
groot aantal daarvan gerechtvaardigd
zijn". Op zichzelf zou de N.R.A. nog
niet zoveel te betekenen hebben, ware
het niet dat de organisatie zulke goede
en stevige contacten onderhoudt met
het Pentagon. De Amerikaanse mili
taire kaste geeft de „gun-lobby" zijn
ruggegraat, onder meer via de Natio
nale Commissie voor de Bevordering
van de Wapenhandel. Elk N.R.A.-lid
(contributie vijf dollar per jaar) kan
tegen sterk gereduceerde prijzen kopen
uit de overtollige legervoorraden. Als
hij lid is van een officiële schietvereni
ging kan hij ook nog over gratis muni
tie beschikken. In 1986 gaf het Ameri
kaanse leger op deze manier 54 miljoen
Nevenstaande beschouwing over
het wapenvraagstuk ln de Ver
enigde Staten ls een verkorte
weergave van een boek van de
hand van de Amerikaanse jour
nalist George Thayer. Het boek
is voltooid in deze dagen nu de
wereld opnieuw is opgeschrikt
door een politieke moord In
Amerika: de moord op Robert
Kennedy. In dit artikel wordt
een van de meest verbeterende
kanten van dit probleem belicht:
namelijk het feit dat een „kliek"
in staat is wettelijke bepalingen
tegen te houden, ondanks het
feit da t een overweldigende
meerderheid van het Ameri
kaanse volk vóór beperkende
bepalingen betreffende de han
del In wapens is.
THOMPSON
kogels cadeau en leende het 38.500 ge
weren uit de surplusvoorraden uit aan
burgers.
Tot 1967 stopte het Pentagon tot in
totaal 3 miljoen dollar subsidie in de
jaarlijkse Nationale Schietcompetitles
voor Burgers, die overigens gewoonlijk
door militairen werden gewonnen.
De „gun-lobby" heeft nog veel meer
invloedrijke „leden", ieder op hun
eigen manier even belangrijk als het
Pentagon of de N.R.A. Zo zijn er de
machtige en behoudende instituten die
zich onder meer bezighouden met het
in stand houden van wildparken en
reservaten, zoals Wildlife Management
M.AUTOMATK SUVKt «IfU
Institute en de National Wildlife Fede
ral, die niet alleen tegen wapenwetten
zijn omdat hun leden van de jacht- en
schietsport houden maar ook omdat
elk wapen dat ze kunnen verkopen de
eigen organisatie alleen maar versterkt.
Tot de „gun-lobby' behoren ook de
rijke invloedrijke wapenfabrikanten
zoals Winchester, Remington, Savage
en Dupont. Deze bedrijven steunen met
veel geld weer groepen als de „Vereni
ging van fabrikanten van sportwapens
en -munitie" en de „Nationale Schiet
sport Stichting", allemaal met het doel
ervoor te .zorgen dat er geen schade
lijke wetten worden doorgevoerd. Ook
de grote importeurs van wapens, zoals
de Interarmco, een wereldwijd opere
rend bedrijf, zijn tegen de controle op
de handel in wapens en natuurlijk
zeer speciaal op de controle van de
import ervan. Vervolgens maken van
de „gun-lobby" uiteraard ook deel uit
de rechtse en fanatieke organisaties
als de Ku Klux Klan en de John Birch
Society, vooral omdat zij (zeggen) van
mening (te) zijn dat alle gedoe over
controle op de verkoop van wapens
deel uitmaakt van een sinister commu
nistisch komplot dat erop gericht is de
Amerikaanse burgers te ontwapenen en
weerloos te maken.
Minutemen
De extremistische organisatie „Minute
men" raadt zijn leden aan lid te wor
den van de N.R.A., omdat deze een
„goede dekmantel is voor onze activi
teiten". De Jamaica Gun Club of New
York, een overigens nette club van
sportschutters, ontdekte onlangs dat
zij toch zestien fanatiekelingen onder
haar leden telde, die met het plan
rondliepen een moordcampagne te be
ginnen tegen zoveel mogelijk leiders
van de beweging voor gelijke burger
rechten. De „gun-lobby" heeft hoe
kan het anders ook veel vrienden
in het Congres. Minstens dertig leden
ervan zijn ook lid van de N.R.A. Sena
tor Roman Hruska van Nebraska is een
bekend tegenstander van wapenwetten.
Opmerkelijk genoeg heeft hij ook in de
liberale hoek medestanders, zoals de
senatoren Frank Church (Idaho), Wayne
Morris (Oregon) en Ernest Gruening
van Alaska. In Vietnamaangelegen-
heden zijn deze drie senatoren uitge
sproken ..duiven". ZIJ ageren tegen de
wapenwetten, voornamelijk om rede
nen van politiek opportunisme. Zij
komen namelijk alle drie uit staten
waar de „gun-lobby" zeer invloedrijk
Sinds de moord op president John F.
Kennedy, nu viereneenhalf Jaar ge
leden, zijn er in Amerika naar schat
ting 38.250 dodeiyke schietpartijen ge
weest (de zelfmoorden uitgezonderd)
en 157.500 ongelukken met geweren.
Meer dan driekwart miljoen Ameri
kanen zUn gedood door geweren of
revolvers sinds 1900 en dat i9 aanmer
kelijk meer dan er sneuvelden in allo
oorlogen die Amerika in zijn geschie
denis heeft gevoerd.
Tot aan de gloednieuwe anti-misdaad-
wet, die op zichzelf overigens nauwe
lijks iets voorstelt, had Amerika met
zijn 200 miljoen inwoners niet één
effectieve wapenwet. Het is altijd ge
makkelijker geweest om een revolver
te kopen dan een trouwvergunning te
krijgen of te slagen voor een rij
examen. Alleen de staat New York en
de staat New Jersey kennen enige wet
telijke bepalingen die van betekenis
WASHINGTON „Geweren", io zei president Johnson
woedend na de moord op senator Robert Kennedy, „zijn
in dit land even gemakkelijk te krijgen als zakken fruit
of sloffen sigaretten." En zo is het. zoals nevenstaand
verhaal van een medewerker in New York duidelijk aan
toont. Niemand in de Verenigde Staten weet hoeveel
wapens er zijn verspreid onder de burgerbevolking. De
schatting die George Thayer hanteert (zie hieronder) dat
twintig miljoen Amerikanen over schiettuig beschikken,
wordt in een recent nummer van Newsweek aan de
zeer voorzichtige kant genoemd. Er zijn volgens dit blad
ramingen die tot een totaal komen van tweehonderd
miljoen wapens! In 1966 werden in de Verenigde Staten
6500 mensen met een schietwapen vermoord, 10.000
Amerikanen pleegden zelfmoord met een geweer of
revolvci en 2600 mensen verloren het leven bij on
gelukken met schietwapens.
Tegen deze situatie is het land nu in actie gekomen.
Bij het Amerikaanse Congres is een aantal wets
ontwerpen ingediend dat de controle op de verkoop
van wapens moet versterken en de handel beoog*
beperken. Die indiening ging gepaard met een enorme
zending adhesiebetuigingen aan de senatoren.
Drie voorstellen werden bij het Congres ingediend die
tot strenge reglementering van de wapenveritoop moes
ten leiden:
Een verbod op de verkoop van vuurwapens per post,
zowel van geweren en jachtgeweren als handvuur-
Een verbod op de verkoop van handvuurwapens
aan personen onder de 21 jaar en van geweren en jacht
geweren aan personen onder de 18 jaar;
Een beperking van de verkoop van wapens van de
ene staat naar de andere.
Een door het Congres aangenomen versie van de wet
verbood evenwel slechts de verkoop per postorder van
pistolen en revolvers, niet die van geweren. Het is dan
ook met enige tegenzin dat president Johnson dit ver
waterde wetsontwerp met zijn handtekening bekrach
tigde. Er valt voorlopig niet te denken aan een ver
plichting tot registratie van alle vuurwapens, waarop
door de president is aangedrongen.
De situatie blijft momenteel dus dat binnen de eigen
staat vuurwapens ongestraft kunnen worden aan
geschaft. Maar de centrale regering zegt hiervan dat
zfj alleen <|e handel tussen dc staten kan controleren
en dat de staten zelf regels moeten opstellen voor de
verkoop binnen hun grenzen. En dat heeft haast. Want
soals een senator het tijdens de debatten uitdrukte:
„Voor iedere jager die last heeft b(j het kopen van een
geweer, zijn er tien vrouwen die last hebben van mis
daden op straat."
mogen worden genoemd. Maar deze
wetten worden weer ontkracht doordat
men domweg naar een andere staat
gaat om een wapen te kopen of ze per
postorder bestelt. Er ls niet eens een
effectieve wet die zou moeten voor
komen dat wapens in handen komen
van kinderen, onder curatele gestelden,
krankzinnigen, misdadigers en ex-
moordenaars. Naar schatting bezitten
20 miljoen Amerikanen één of meer
schietwapens. Tal van deze wapens
zijn geïmporteerd uit Europa. Waar
schijnlijk een miljoen per jaar. Er is
geen enkele controle op deze goedkope
Sinds de moord op John F. Kennedy
heeft het Congres meer dan twintig
wetsontwerpen inzake de controle op
wapens voorgelegd gekregen en ln de
vijftig staten tezamen werden nog eens
689 wetsontwerpen voorgelegd aan de
staatsbestuurslichamen.
Niet één ervan behalve dan de
recente anti-mlsdaadwet en de zo
juist al genoemde wet in New Jersey
(die van New York ls al ouder) haaide
het, ondanks het feit dat verreweg de
meeste wetsontwerpen werden inge
diend onmiddellijk na de schokkende
moorden op John Kennedy en Martin
Luther King. Maar binnen drie weken
na elk van deze moorden al bleken
zowel het Congres als de wetgevende
machten in de staten alle belangstel
ling voor welk soort wapenwet dan
ook, te verliezen.
Deze keer, nu Amerika opnieuw heftig
geschokt is door een politieke moord,
ls dan de zwakke anti-misdaadwet door
het Congres gerold. Maar de kans 1s
zeer groot dat het opnieuw maar drie
weken zal duren totdat de „gun-lobby"
erin slaagt de Amerikanen te bewegen
de hele zaak maar weer te vergeten
s6995
COLT
Model 1916
.45 Cal. Pistol
s Cott Commercial pistol with
the Seal of Argentina on top oI the slide.
J Full commercial markings with an additional
barrel Serial Number. No example of this
model pistol has ever been pictured or
accurately described in the U.S. before.
No select available, very limited supply.
$5995
SYSTEMS
COLT
.45 Cal. Automatic Pistol
An Argentine made pistol using
the Colt System. Manufactured
on U.S. machinery under kcense and
supervision of the American Fkm.
Dimensionally interchangeable with the
Model 1911 A-l. Well f.n.shed accurately
made gun to high standards.
s6995
COLT
Model 1927
.45 Cal. Pistol
Another CoR made pistol
embodying all the features of the
Model 1911 A-l. but has special slide
markings shown in illustration and
additional numbering.
„Het is
verboden
te
verbieden"
universitaire gebouwen hi
Parijs bezet. Elke dag ver
schijnen nieuwe opschriften
en Iedereen sohfjnt geïnspi-
„Ik heb lets te zeggen,
maar Ut weet niet wat",
schreef een oprechte den
ker op een muur in de dé
pendance van de Sorbonne
te Ceneler,
Vaak tot nadenken stem
mend, in de regel ver
grote binnenplaats van de
Sorbonne verscheen en
luidde: „Het ls verboden
te verbieden". Een ander
opschrift, op een zuil van de
nabije kapel van de Sor
bonne en gebaseerd op het
zelfde thema, luidde: „Doe
niet zoals thuis. Geef u over
aan de liefde". Hier werd
al gauw een grote foto van
Muo Tse-toeng overheen
geplakt.
Aangezien het niet mogelUk
is, vast te stellen wie de
■chrUvers IInvalt niet met
zekerheid vast te stellen,
welke serieus s(Jn en welke
malligheid. Op het bord
stond onder andere: „Sla
alle agenten van de C.I.A.
dood", maar de studenten
hielden staande, dat dit
BALLESTER-
MOUNA
.45 CaL Pistol
A simplified design based
upon the Model 1911 A-l,
produced exclusively in Argentina
and now out of production. A
sturdy and dependable sidearm of
high quality.
Deze advertenties uit Amerikaanse bladen spreken duidelijke taal. Let vooral op de prijzen. Om ze in
guldens uit te drukken, moet men ze met 3,6 vermenigvuldigen. Maar Amerikanen hoeven dit rekensommetje
niet te maken. Het gemiddelde Amerikaanse gezin heeft een jaarinkomen dat niet zo heel ver beneden de
10.000 dollar ligt. En dat zijn dan dollars die op de Amerikaanse markt «en koopkracht hebben die het best te
vergelijken ls met de koopkracht op de toenmalige Nederlandse markt ven de vooroorlogse gulden. Spot
goedkoop dus zo'n Mauser, Lee Enfield of Colt....
PARIJS (A.P.) „Ik ben
een marxist", schreef een
van de opstandige stu
denten op een muur in
een universiteitsgebouw te
ParUs. „Ik behoor tot de
Grouchogroep." HU waa een
van de duizenden anonieme
jongelieden, die tydens de
„meirevolutie" In ParUs
gebruik maakten van krUt,
potloden en verfspuiten om
in het openbaar hun zegje
te zeggen. Wan» de studen
ten wantrouwen kranten en
hebben weinig toegang tot
radio en t.v.
Duizenden bezoekers heb
ben rondgelopen door de
zalen en over de binnen
plaatsen van nohoolgebou
wen. waar zij bleven at aan
glimlachen bij de opschrif
ten op de muren en de
plakkaten. .Soms blijven zij
zelfs staan om na te
denken.
De politie ia nu bezig plak
katen en opschriften in de
Sorbonne op to ruimen,
maar de studenten houden,
nog altijd so good als tf.e
makHUk. meestal onver
taalbaar en grotendeels niet
geschikt om te worden af
gedrukt, houden de muur-
opschriften zich bezig met
alio onderwerpen; niets ls
heilig.
„God, Ik verdenk U ervan,
pen linkse Intellectueel te
zijn", schreef een ernstige
student van het Lycée Con-
Op het bord ln de faculteit
van de natuurwetenschap
pen heeft iemand een ln
het seksuele getrokken pa
rodie geschreven op de „In
ternationale", geliefkoosde
hymne van de studenten
zelf, waarby het kryt bijna
gesmolten moet zijn.
Een aantal van de beste
muuropschriften zUn ver
zameld in een boek van
180 bladzijden, getiteld: „De
muren hebben het woord",
dat zojuist in ParUs ia ver-
Een opschrift, dat de
meeste waarnemers het
eerst en het felst trof als
een uiting van diep gevoel,
waa een kreet van zuivere
opstandigheid, die 09 d*
Andere adviezen waren wat
beacheidencr: „Vrije liefde,
maar niet hier", aldus een
plakkaat In de afdeling van
de Sorbonne te Nanterre.
Een andere student te
Nanterre, waar ook de op
standige studentenleider
Daniel Oohn-Bendlt stu
deerde, schreef: „Vrijheid
begint met een verbod,
het verbod, de vrijheid van
anderen geweld aan te
Een aantal van de geestig
heden treft de kern van de
huidige politieke toestand
In Frankrijk, zoals deze
over de door president De
Gaulle uitgeschreven nieuwe
verkiezingen: „Hy heeft
drie weken nodig gehad om
ln vyf minuten bekend te
maken, dat hy zou proberen
ln een maand te doen wat
I11J verzuimd had te bewerk
stelligen ln tien Jaar".
Andere schijnen het resul
taat te zijn van lang na
denken over de politiek ln
het aJgesneen: „Mao zegt.
dat de macht zit aan het
eind van het geweer. Ia het
ook mogelijk, dat hst ge
weer aan het eind van ds
maoht komt?"
uit.
Andure opschriften, die tot
dezelfde categorie kunnen
behoren, zijn: „Leg een
amerls onder je auto".
„Vind nieuwe seksuele per
verwltelten uit". „Wil j«
gelukkig zyn, hang dan je
huisbaas op". „Alcohol
dood. Neem LSD".
Ernstiger uitingen van de
revolutionaire geestdrift
zijn: „De autoriteiten had
den de universiteiten, de
studenten hebben er zich
nicest er van gemaakt. De
autoriteiten hadden de fa
brieken. De arbeiders heb
ben ze overgenomen. De
autoriteiten hadden de ra
dio en de t.v. De verslag
gevers hebben ze ln bezit
genomen. Dc autoriteiten
hebben gezag. Neem het
„In iedereen steekt een
smeris. Die moet dood". De
opschriften over liefde heb
ben de neiging naar Franss
trant luchthartig te zyni
„Zeg het met straatstenen
„Zoen Je lleffla zonder Ja
geweer los ts laten".