Schietende broederschap in VS REVOLVERS MACHTIGE „GUN-LOBBY" PROBEERT WAPENLAKENS UIT TE DELEN even gemakkelijk te krijgen als sloffen sigaretten Muren van de Sorbonne hebben het hoogste woord ZATERDAG 29 JUNI 1968 NEW YORK De moord op Robert Kennedy heeft het probleem van de on gebreidelde handel in wapens plotseling weer in het middelpunt van de publieke belangstelling geplaatst Eén onmiddel lijk gevolg van de moord was dat het Congres de ,,Anti-misdaadwet" plotse ling accepteerde. De wet is gericht tegen de verkoop van wapens via de post orderbedrijven. Het is een zwakke en hoogst onvoldoende maatregel, maar voor Amerika betekent het een belang rijk begin. Het is buitengewoon tragisch, dat er eerst een president, een Nobel prijswinnaar en een presidentskandidaat moesten worden vermoord, alvorens het Congres besloot in actie te komen. Of het lets zal uithalen ls te meer nog de vraag omdat de machtige „gun- lobby", een belangengroepering die de vrije wapenhandel synoniem acht met het meest elementaire democratische recht van de Amerikaan, nu reeds alle krachten mobiliseert om op zijn minst te verhinderen dat deze primitieve wet door andere en betere zal worden ge volgd. Weliswaar staat de „gun-lobby" zwijgend en ervoor oppassend in deze sfeer van moord, de Amerikaanse pu blieke opinie niet te provoceren, de zaak aan te zien, maar dat is slechts tijdelijk. De „gun-lobby" is nu in het defensief. Deze „schietende broeder schap", zoals de lobbyisten hun pressie groep graag noemen, hébben machtige bondgenoten. De speerpunt van de groepering bevindt zich in het Penta gon zelf. In januari 1967 wees een opinie-onder- zoek uit dat 73 procent .van de Ameri kanen geporteerd was voor een wette lijke regeling van de verkoop en het bezitten van geweren en hagelgeweren, 84 procent was voor de registratie van pistolen en revolvers, 73 procent sprak zich uit voor een verbod van de ver koop van alle wapens per postorder en 84 procent wilde beperking van de verkoop van alle soorten wapens. Hoe is het dan mogelijk met drie opzienbarende politieke moordaansla gen, een groot aantal andere moorden en een overweldigende publieke weer zin tegen het vrije verkeer van schiet tuig dat er nog nooit iets is gedaan om de wapenhandel aan banden te leggen? Antwoord Het antwoord is eenvoudig dat de „gun- lobby" in de Verenigde Staten verre weg de machtigste pressiegroep van het land is. De gun-lobby mag dan niet zo rijk zijn als die der oliebaronnen, maar man voor man en dollar voor dollar vormt deze schietende broederschap een klasse apart. Wie zijn deze mensen? Aan de kop van de beweging marcheert de National Rifle Association, een 97 jaar oude organisatie met 850.000 leden, met een begroting van tien miljoen dollar, gevestigd in een gebouw van marmer en glas. dat 3,5 miljoen dollar heeft gekost. De N.R.A. spendeert 300.000 dollar per jaar aan het konke len en conspireren tegen elke poging een wettelijke controle op de wapen verkoop in te stellen. Alleen al aan propaganda public relations geheten wordt 110.000 dollar per jaar be steed. Nog epns twee miljoen dollar gaan er in de uitgifte van de „Ameri can Rifleman", het grootste en meest Invloedrijke schiettijdschrift van het De N.R.A. ontkent dat zij tot een lobby behoort. Zij noemt zichzelf een non- proflt-organisatie een belangeloos in het algemeen belang werkende orga nisatie dus en op grond hiervan komt zij nog in aanmerking voor be paalde belasting- en postfaciliteiten ook! De leiders van de N.R.A. verklaren met trots dat zij in staat zijn om binnen 72 uur een lawine van een half miljoen protestbrieven te laten uitstorten over de bureaus van politici, die weer eens wat wettelijks aan het wapen verkeer menen te moeten doen. Het is geen grootspraak, zoals al dikwijls gebleken is. Pleiter Senator Edward Kennedy, thans de laatste der broers Kennedy, en even als zijn beide broers J.F.K. en R.F.K., een fervent pleiter voor wapenwetten, zegt dat hij meer protestbrieven te ver werken krijgt over zijn meningen en uitlatingen over wapenwetten dan over zijn anti-Johnsonhouding inzake de Vietnampolitiek. N.R.A.-voorzitter Ha rold Glassen noemt dit een „gezond De N.R.A. is niet tegen élle wapen wetten, maar wel tegen verreweg de meeste. De N.R.A. heeft zich wel tegen stander verklaard van het privé-bezit van bazooka's, kanonnen, machine geweren, mortieren en luchtdoelgeschut, alles tot nu toe vrü te koop in de Amerikaanse wapenwinkels Maar verder wil de N.R.A. eigenlijk al niet gaan. De organisatie zowel als al zijn leden zijn van mening dat het tweede amendement op de Constitution (de grondwet van de Verenigde Staten), dat zegt dat „het recht van het volk om wapens te hebben en te dragen niet mag worden geschonden", abso luut en onwrikbaar totaal is. Tal van gerechtelijke uitspraken in het land hebben evenwel uitgewezen dat dit amendement dat niét is. Do N.R.A. verklaarde vorig jaar in een hoofdartikel in de „American Rifle man", dat niet de politie en de recht banken de werkelijke buffer vormen tussen de „zinloze wreedheid en plun dering door de opstandelingen uit de getto's enerzijds en recht en orde an derzijds, maar de gewapende burger". „Recht" De N.R.A. gelooft zelfs in gevaarlijke onzin als het „recht van iedere man om voor zichzelf uit te maken of hij zich wel of niet schuldig zal maken aan moord en dat hij daarnaast het recht eja.de mogelijkheid moet bezitten over een geweer te beschikken om een dergelijke vrije beslissing waar te kun nen maken". Franklin L. Orth, één van de leiders van de N.ILA., zegt te geloven dat de statistieken over met wapens gezaaide dood en verderf misleidend zijn. Over het hoge aantal jaarlijkse moorden in de V.S. zegt hij, dat „misschien een groot aantal daarvan gerechtvaardigd zijn". Op zichzelf zou de N.R.A. nog niet zoveel te betekenen hebben, ware het niet dat de organisatie zulke goede en stevige contacten onderhoudt met het Pentagon. De Amerikaanse mili taire kaste geeft de „gun-lobby" zijn ruggegraat, onder meer via de Natio nale Commissie voor de Bevordering van de Wapenhandel. Elk N.R.A.-lid (contributie vijf dollar per jaar) kan tegen sterk gereduceerde prijzen kopen uit de overtollige legervoorraden. Als hij lid is van een officiële schietvereni ging kan hij ook nog over gratis muni tie beschikken. In 1986 gaf het Ameri kaanse leger op deze manier 54 miljoen Nevenstaande beschouwing over het wapenvraagstuk ln de Ver enigde Staten ls een verkorte weergave van een boek van de hand van de Amerikaanse jour nalist George Thayer. Het boek is voltooid in deze dagen nu de wereld opnieuw is opgeschrikt door een politieke moord In Amerika: de moord op Robert Kennedy. In dit artikel wordt een van de meest verbeterende kanten van dit probleem belicht: namelijk het feit dat een „kliek" in staat is wettelijke bepalingen tegen te houden, ondanks het feit da t een overweldigende meerderheid van het Ameri kaanse volk vóór beperkende bepalingen betreffende de han del In wapens is. THOMPSON kogels cadeau en leende het 38.500 ge weren uit de surplusvoorraden uit aan burgers. Tot 1967 stopte het Pentagon tot in totaal 3 miljoen dollar subsidie in de jaarlijkse Nationale Schietcompetitles voor Burgers, die overigens gewoonlijk door militairen werden gewonnen. De „gun-lobby" heeft nog veel meer invloedrijke „leden", ieder op hun eigen manier even belangrijk als het Pentagon of de N.R.A. Zo zijn er de machtige en behoudende instituten die zich onder meer bezighouden met het in stand houden van wildparken en reservaten, zoals Wildlife Management M.AUTOMATK SUVKt «IfU Institute en de National Wildlife Fede ral, die niet alleen tegen wapenwetten zijn omdat hun leden van de jacht- en schietsport houden maar ook omdat elk wapen dat ze kunnen verkopen de eigen organisatie alleen maar versterkt. Tot de „gun-lobby' behoren ook de rijke invloedrijke wapenfabrikanten zoals Winchester, Remington, Savage en Dupont. Deze bedrijven steunen met veel geld weer groepen als de „Vereni ging van fabrikanten van sportwapens en -munitie" en de „Nationale Schiet sport Stichting", allemaal met het doel ervoor te .zorgen dat er geen schade lijke wetten worden doorgevoerd. Ook de grote importeurs van wapens, zoals de Interarmco, een wereldwijd opere rend bedrijf, zijn tegen de controle op de handel in wapens en natuurlijk zeer speciaal op de controle van de import ervan. Vervolgens maken van de „gun-lobby" uiteraard ook deel uit de rechtse en fanatieke organisaties als de Ku Klux Klan en de John Birch Society, vooral omdat zij (zeggen) van mening (te) zijn dat alle gedoe over controle op de verkoop van wapens deel uitmaakt van een sinister commu nistisch komplot dat erop gericht is de Amerikaanse burgers te ontwapenen en weerloos te maken. Minutemen De extremistische organisatie „Minute men" raadt zijn leden aan lid te wor den van de N.R.A., omdat deze een „goede dekmantel is voor onze activi teiten". De Jamaica Gun Club of New York, een overigens nette club van sportschutters, ontdekte onlangs dat zij toch zestien fanatiekelingen onder haar leden telde, die met het plan rondliepen een moordcampagne te be ginnen tegen zoveel mogelijk leiders van de beweging voor gelijke burger rechten. De „gun-lobby" heeft hoe kan het anders ook veel vrienden in het Congres. Minstens dertig leden ervan zijn ook lid van de N.R.A. Sena tor Roman Hruska van Nebraska is een bekend tegenstander van wapenwetten. Opmerkelijk genoeg heeft hij ook in de liberale hoek medestanders, zoals de senatoren Frank Church (Idaho), Wayne Morris (Oregon) en Ernest Gruening van Alaska. In Vietnamaangelegen- heden zijn deze drie senatoren uitge sproken ..duiven". ZIJ ageren tegen de wapenwetten, voornamelijk om rede nen van politiek opportunisme. Zij komen namelijk alle drie uit staten waar de „gun-lobby" zeer invloedrijk Sinds de moord op president John F. Kennedy, nu viereneenhalf Jaar ge leden, zijn er in Amerika naar schat ting 38.250 dodeiyke schietpartijen ge weest (de zelfmoorden uitgezonderd) en 157.500 ongelukken met geweren. Meer dan driekwart miljoen Ameri kanen zUn gedood door geweren of revolvers sinds 1900 en dat i9 aanmer kelijk meer dan er sneuvelden in allo oorlogen die Amerika in zijn geschie denis heeft gevoerd. Tot aan de gloednieuwe anti-misdaad- wet, die op zichzelf overigens nauwe lijks iets voorstelt, had Amerika met zijn 200 miljoen inwoners niet één effectieve wapenwet. Het is altijd ge makkelijker geweest om een revolver te kopen dan een trouwvergunning te krijgen of te slagen voor een rij examen. Alleen de staat New York en de staat New Jersey kennen enige wet telijke bepalingen die van betekenis WASHINGTON „Geweren", io zei president Johnson woedend na de moord op senator Robert Kennedy, „zijn in dit land even gemakkelijk te krijgen als zakken fruit of sloffen sigaretten." En zo is het. zoals nevenstaand verhaal van een medewerker in New York duidelijk aan toont. Niemand in de Verenigde Staten weet hoeveel wapens er zijn verspreid onder de burgerbevolking. De schatting die George Thayer hanteert (zie hieronder) dat twintig miljoen Amerikanen over schiettuig beschikken, wordt in een recent nummer van Newsweek aan de zeer voorzichtige kant genoemd. Er zijn volgens dit blad ramingen die tot een totaal komen van tweehonderd miljoen wapens! In 1966 werden in de Verenigde Staten 6500 mensen met een schietwapen vermoord, 10.000 Amerikanen pleegden zelfmoord met een geweer of revolvci en 2600 mensen verloren het leven bij on gelukken met schietwapens. Tegen deze situatie is het land nu in actie gekomen. Bij het Amerikaanse Congres is een aantal wets ontwerpen ingediend dat de controle op de verkoop van wapens moet versterken en de handel beoog* beperken. Die indiening ging gepaard met een enorme zending adhesiebetuigingen aan de senatoren. Drie voorstellen werden bij het Congres ingediend die tot strenge reglementering van de wapenveritoop moes ten leiden: Een verbod op de verkoop van vuurwapens per post, zowel van geweren en jachtgeweren als handvuur- Een verbod op de verkoop van handvuurwapens aan personen onder de 21 jaar en van geweren en jacht geweren aan personen onder de 18 jaar; Een beperking van de verkoop van wapens van de ene staat naar de andere. Een door het Congres aangenomen versie van de wet verbood evenwel slechts de verkoop per postorder van pistolen en revolvers, niet die van geweren. Het is dan ook met enige tegenzin dat president Johnson dit ver waterde wetsontwerp met zijn handtekening bekrach tigde. Er valt voorlopig niet te denken aan een ver plichting tot registratie van alle vuurwapens, waarop door de president is aangedrongen. De situatie blijft momenteel dus dat binnen de eigen staat vuurwapens ongestraft kunnen worden aan geschaft. Maar de centrale regering zegt hiervan dat zfj alleen <|e handel tussen dc staten kan controleren en dat de staten zelf regels moeten opstellen voor de verkoop binnen hun grenzen. En dat heeft haast. Want soals een senator het tijdens de debatten uitdrukte: „Voor iedere jager die last heeft b(j het kopen van een geweer, zijn er tien vrouwen die last hebben van mis daden op straat." mogen worden genoemd. Maar deze wetten worden weer ontkracht doordat men domweg naar een andere staat gaat om een wapen te kopen of ze per postorder bestelt. Er ls niet eens een effectieve wet die zou moeten voor komen dat wapens in handen komen van kinderen, onder curatele gestelden, krankzinnigen, misdadigers en ex- moordenaars. Naar schatting bezitten 20 miljoen Amerikanen één of meer schietwapens. Tal van deze wapens zijn geïmporteerd uit Europa. Waar schijnlijk een miljoen per jaar. Er is geen enkele controle op deze goedkope Sinds de moord op John F. Kennedy heeft het Congres meer dan twintig wetsontwerpen inzake de controle op wapens voorgelegd gekregen en ln de vijftig staten tezamen werden nog eens 689 wetsontwerpen voorgelegd aan de staatsbestuurslichamen. Niet één ervan behalve dan de recente anti-mlsdaadwet en de zo juist al genoemde wet in New Jersey (die van New York ls al ouder) haaide het, ondanks het feit dat verreweg de meeste wetsontwerpen werden inge diend onmiddellijk na de schokkende moorden op John Kennedy en Martin Luther King. Maar binnen drie weken na elk van deze moorden al bleken zowel het Congres als de wetgevende machten in de staten alle belangstel ling voor welk soort wapenwet dan ook, te verliezen. Deze keer, nu Amerika opnieuw heftig geschokt is door een politieke moord, ls dan de zwakke anti-misdaadwet door het Congres gerold. Maar de kans 1s zeer groot dat het opnieuw maar drie weken zal duren totdat de „gun-lobby" erin slaagt de Amerikanen te bewegen de hele zaak maar weer te vergeten s6995 COLT Model 1916 .45 Cal. Pistol s Cott Commercial pistol with the Seal of Argentina on top oI the slide. J Full commercial markings with an additional barrel Serial Number. No example of this model pistol has ever been pictured or accurately described in the U.S. before. No select available, very limited supply. $5995 SYSTEMS COLT .45 Cal. Automatic Pistol An Argentine made pistol using the Colt System. Manufactured on U.S. machinery under kcense and supervision of the American Fkm. Dimensionally interchangeable with the Model 1911 A-l. Well f.n.shed accurately made gun to high standards. s6995 COLT Model 1927 .45 Cal. Pistol Another CoR made pistol embodying all the features of the Model 1911 A-l. but has special slide markings shown in illustration and additional numbering. „Het is verboden te verbieden" universitaire gebouwen hi Parijs bezet. Elke dag ver schijnen nieuwe opschriften en Iedereen sohfjnt geïnspi- „Ik heb lets te zeggen, maar Ut weet niet wat", schreef een oprechte den ker op een muur in de dé pendance van de Sorbonne te Ceneler, Vaak tot nadenken stem mend, in de regel ver grote binnenplaats van de Sorbonne verscheen en luidde: „Het ls verboden te verbieden". Een ander opschrift, op een zuil van de nabije kapel van de Sor bonne en gebaseerd op het zelfde thema, luidde: „Doe niet zoals thuis. Geef u over aan de liefde". Hier werd al gauw een grote foto van Muo Tse-toeng overheen geplakt. Aangezien het niet mogelUk is, vast te stellen wie de ■chrUvers IInvalt niet met zekerheid vast te stellen, welke serieus s(Jn en welke malligheid. Op het bord stond onder andere: „Sla alle agenten van de C.I.A. dood", maar de studenten hielden staande, dat dit BALLESTER- MOUNA .45 CaL Pistol A simplified design based upon the Model 1911 A-l, produced exclusively in Argentina and now out of production. A sturdy and dependable sidearm of high quality. Deze advertenties uit Amerikaanse bladen spreken duidelijke taal. Let vooral op de prijzen. Om ze in guldens uit te drukken, moet men ze met 3,6 vermenigvuldigen. Maar Amerikanen hoeven dit rekensommetje niet te maken. Het gemiddelde Amerikaanse gezin heeft een jaarinkomen dat niet zo heel ver beneden de 10.000 dollar ligt. En dat zijn dan dollars die op de Amerikaanse markt «en koopkracht hebben die het best te vergelijken ls met de koopkracht op de toenmalige Nederlandse markt ven de vooroorlogse gulden. Spot goedkoop dus zo'n Mauser, Lee Enfield of Colt.... PARIJS (A.P.) „Ik ben een marxist", schreef een van de opstandige stu denten op een muur in een universiteitsgebouw te ParUs. „Ik behoor tot de Grouchogroep." HU waa een van de duizenden anonieme jongelieden, die tydens de „meirevolutie" In ParUs gebruik maakten van krUt, potloden en verfspuiten om in het openbaar hun zegje te zeggen. Wan» de studen ten wantrouwen kranten en hebben weinig toegang tot radio en t.v. Duizenden bezoekers heb ben rondgelopen door de zalen en over de binnen plaatsen van nohoolgebou wen. waar zij bleven at aan glimlachen bij de opschrif ten op de muren en de plakkaten. .Soms blijven zij zelfs staan om na te denken. De politie ia nu bezig plak katen en opschriften in de Sorbonne op to ruimen, maar de studenten houden, nog altijd so good als tf.e makHUk. meestal onver taalbaar en grotendeels niet geschikt om te worden af gedrukt, houden de muur- opschriften zich bezig met alio onderwerpen; niets ls heilig. „God, Ik verdenk U ervan, pen linkse Intellectueel te zijn", schreef een ernstige student van het Lycée Con- Op het bord ln de faculteit van de natuurwetenschap pen heeft iemand een ln het seksuele getrokken pa rodie geschreven op de „In ternationale", geliefkoosde hymne van de studenten zelf, waarby het kryt bijna gesmolten moet zijn. Een aantal van de beste muuropschriften zUn ver zameld in een boek van 180 bladzijden, getiteld: „De muren hebben het woord", dat zojuist in ParUs ia ver- Een opschrift, dat de meeste waarnemers het eerst en het felst trof als een uiting van diep gevoel, waa een kreet van zuivere opstandigheid, die 09 d* Andere adviezen waren wat beacheidencr: „Vrije liefde, maar niet hier", aldus een plakkaat In de afdeling van de Sorbonne te Nanterre. Een andere student te Nanterre, waar ook de op standige studentenleider Daniel Oohn-Bendlt stu deerde, schreef: „Vrijheid begint met een verbod, het verbod, de vrijheid van anderen geweld aan te Een aantal van de geestig heden treft de kern van de huidige politieke toestand In Frankrijk, zoals deze over de door president De Gaulle uitgeschreven nieuwe verkiezingen: „Hy heeft drie weken nodig gehad om ln vyf minuten bekend te maken, dat hy zou proberen ln een maand te doen wat I11J verzuimd had te bewerk stelligen ln tien Jaar". Andere schijnen het resul taat te zijn van lang na denken over de politiek ln het aJgesneen: „Mao zegt. dat de macht zit aan het eind van het geweer. Ia het ook mogelijk, dat hst ge weer aan het eind van ds maoht komt?" uit. Andure opschriften, die tot dezelfde categorie kunnen behoren, zijn: „Leg een amerls onder je auto". „Vind nieuwe seksuele per verwltelten uit". „Wil j« gelukkig zyn, hang dan je huisbaas op". „Alcohol dood. Neem LSD". Ernstiger uitingen van de revolutionaire geestdrift zijn: „De autoriteiten had den de universiteiten, de studenten hebben er zich nicest er van gemaakt. De autoriteiten hadden de fa brieken. De arbeiders heb ben ze overgenomen. De autoriteiten hadden de ra dio en de t.v. De verslag gevers hebben ze ln bezit genomen. Dc autoriteiten hebben gezag. Neem het „In iedereen steekt een smeris. Die moet dood". De opschriften over liefde heb ben de neiging naar Franss trant luchthartig te zyni „Zeg het met straatstenen „Zoen Je lleffla zonder Ja geweer los ts laten".

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 11