ook
M
lit
THINGS
The Pretty Things
SLAPSTICKS
en ijzersterke lachers
VOOR
JOU
ABOUT
EEN GERIEFLIJK VLOT
DE LAFFE AANVAL OP
Kasteel
IJSSELSTEIN
-2-
Rondkijken op 't strand
Als je in deze tijd aan iemand vraagt: „Wat vind je van de Pretty
Things?", dan krijg je vaak verschillende antwoorden. Zoals: „De
wié? The Pretty Things? Nooit van gehoord!" Of: „The Pretty
Things? Bestaan die dan nog? Maken ze nog platen? Je
hoort nooit meer wat van ze!". Weer een ander zegt: „Die vieze
rikken?". Er is maar een enkeling die de Pretty Things én hun
platen in de gaten hebben gehouden. Inderdaad, na het beroemde
„Road Runner", „Cry to me" en „Don't bring me down" is er niet
veel meer gebeurd. Ook de laatste single van de Things, „Talkin'
about the good times", schijnt niet de capaciteiten te hebben om
zich te vestigen in onze Top-40, helaas, want slecht is de plaat niet.
Integendeel, je hoort op deze plaat een verrassend, nieuw geluid,
Ongeveer een jaar geleden kregen de
Pretty Things een nieuwe bezetting
vanwege het feit dat bassist John
Stax en slaggitarist Bdian Pendleton
de groep verlieten. Hun plaatsen wer
den ingenomen door basgitarist
Wally Allen en organist John Povey.
De Pretty Things hebben toen hun
oude stijl min of meer verloren, maar
ze zijn nog even wild en explosief op
het podium!
Op de plaat hebben ze technisch
meer en beter werk geleverd en ze
produceren nu werkelijk zeer bijde
tijdse muziek. De groep wjjdde zich
na haar verandering in stijl meer
aan het schrijven van songs en ar
rangementen.
Heel vaak spelen ze nog lvn oude
hits, maar enkele daarvan hebben ze
herschreven en verbeterd. Voorbeel
den zijn ,,£.s.d." en ..Midnight to six
man", met welke nummers de Pretty
Things bij een optreden altijd veel
succes hebben.
In Engeland zijn ze altijd vrij popu
lair geweest, ondanks het feit dat zij
daar geen recent hitsucces hebben
gehad. Minstens eenmaal per maand
spelen zij in de Londense „Middle
Earth Club", waar geregeld ook an
dere bekende groepen optreden. On
langs maakten zij een tiendaagse
toernee naar Scandinavië en nu zijn ze
geboekt voor een grote toernee door
geheel Engeland.
Gelijk met de verandering van be
zetting veranderden de Things van
platenlabel. Vroeger was het Fon-
tana, waarop hun platen werden uil
gebracht, nu is het Columbia, da
deel uitmaakt van het machtige EMI
concern. Twee singles van hen kw
men tot nu toe op dat label uit, nam
lijk „Defecting grev" en „Talkin' abou
the good times". Belden brachten hel
niet tot het predikaat „hit". Toch zijn
deze twee platen heel wat anders dan
waarmee de Things hier in ons land
bekendheid kregen, bijv. „Road Run
ner". Wat de Pretty Things nü bren
gen is geheel nieuw. Luister maar
Na enkele dagen van angstig wach
ten ziet de torenwachter op een mor
gen een stofwolk aan de hemel. Hij
pakt direct zijn hoorn en blaast
groot alarm. Roderik rent zo vlug
mogelijk naar de toren. Na een half
uur ingespannen kijken herkent hfl
de zwarte vlag met de doodskop, die
Ridder Aarnout altijd voert, als hij
op rooftocht trekt. Roderik laat de
mannen zich voor de strijd gereed
maken en gaat voor all.e zekerheid
nog even de brug en de poorten con
troleren.
Tegen het middaguur was het leger
vlak bij het kasteel gekomen. Vol
angst zag Roderik dat het wel 100
man telde. De Zwarte Ridder liet
zijn mannen het kasteel omsingelen,
maar op zo'n grote afstand dat de
pijlen van de belegerden hen niet
konden raken. Ze zetten hun tenten
op en gingen daarna de boerderijen
in de omtrek plunderen om zo aan
eten te komen. Ze roosterden de
koeien en varkens boven houtskool
vuurtjes en gingen heerlijk zitten
eten en drinken. Daarna gingen ze
slapen, tot grote verbazing van de
belegerden, die zich afvroegen of
de roofridder nog zou aanvallen. Ro
derik zette op iedere toren een wach
ter en liet waakhonden los op de kan
telen, maar er gebeurde niets die
nacht. De twee daaropvolgende da
gen viel de vijand ook niet aan, maar
de derde nacht, toen de maan achter
een dik wolkendek verscholen was
en er een diepe duisternis heerste,
schrok iedereen wakker door een luid
hondegeblaf. Allen snelden naar de
muren en tuurden de duisternis in.
Op het eerste gezicht leek het ten
tenkamp van de vijand in diepe rust
verzonken, maar toen Roderik nauw
keuriger keek. zag hij donkere ge
stalten naar de gracht sluipen. Ook
hoorde hij een zacht gespetter, alsof
iemand probeerde onhoorbaar de
gracht over te roeien. Roderik gaf
bevel de honden op te sluiten om de
vijand niet te alarmeren en te wach-
.ten met schieten totdat ze probeer
den tegen de muur op te klimmen.
Na een kwartier hoorden ze de boot
tegen de muur stoten en een gekraak
en geschuifel, alsof iemand probeerde
een ladder tegen de muur te zetten.
En ja hoor, daar verscheen een hoofd
Korte Inhoud van het vooraf
gaande: Ridder Ewout van IJs-
selsteln wordt door Keizer Ka-
rel ten strijde geroepen. HU
laat ijjn gemalin, Vrouwe
Adelheid, en zyn zoon Roderik
met tien soldaten op het kas
teel achter. Een gewonde
bode komt op het kasteel en
bericht dat de roofridder Aar
nout van plan ls kasteel IJs-
selsteln in te nemen. Roderik
laat direct het kasteel ln staat
van verdediging brengen.
boven de muur. Roderik gaf er een
flinke slag op met zijn zwaard en
met een luide plons viel de man in
de gracht. Dadelijk begon de vijand
vanaf de kant te schieten en de sol
daten van Roderik schoten terug. De
vijand rende zo snel mogelijk naar
het veilige tentenkamp terug en zo
was de poging om het kasteel bij
verrassing in te nemen mislukt.
De vijand deed de eerstvolgende dagen
geen pogingen meer om aan te val
len. Ze probeerden kennelijk de kas
teelbewoners uit te hongeren. Na 2
weken was het voedsel ook bijna op.
Roderik riep toen iedereen bijeen om
te vergaderen. Na lang praten be
sloten ze zich maar over te geven,
omdat ze de vfland toch geen schade
toe konden brengen, want hij lag im
mers buiten schootsafstand. Ook kon
den ze met 10 man toch geen uitval
doen tegenover zo'n grote overmacht.
Vrouwe Adelheid riep Roderik apart
om hem te vertellen, dat er een ge
heime gang liep vanuit de schoor
steen in de Ridderzaal onder de mu
ren en de gracht door naar een boer
derij een paar honderd meter verder.
Ze liet Roderik de kleren van een
boerenknecht aantrekken en stuurde
hem naar zijn vader om hulp te halen.
Toen liet ze de witte vlag hijsen als
teken van overgave. De poortwachter
liet de ophaalbrug neer en luid jui
chend stormde de vijand het kasteel
binnen.
Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick and Tich
hebben niet zo veel moeite gehad om hun
naam „er in" te krijgen, hoewel sommige
radiostations hen aanvankelijk Peeky, Pin
ky, Nosey, Tick Ollie Beak of zoiets
noemden; anderen hielden het eenvoudig
op „die jongens uit Salisbury". Dave Dee
geeft toe dat het een beetje eigenaardig is,
„maar", zegt hij, „de jongens hadden die
naam al. Tich is net een van Sneeuwwitjes
Dwergen. Beaky heeft zo'n grote neus dat-
ie eerder de hoek om is dan hij zelf. Mick
is Mick omdat we zelf geen nog beledigen
der naam konden bedenken en Dozy is
gewoon een onmogelijk mafhoofd".
Dave Dee c.s. begon haar carrière in de be
kende Hamburgse Star Club, waar ook de
Beatles in hun „Duitse tijd" optraden,
evenals onze eigen Shoes. Terug in Enge
land werden Dave Dee Co beroepsmusici
en kregen zij snel een platencontract. De
grote kracht van het vijftal, waardoor zij
enorm veel engagementen kregen voor
danszalen, personeelsfeesten van grote b
drijven, theaters, in de pierrestaurants va
de Engelse badplaatsen en natuurlijk vo<
radio en TV, is him alleraardigste „act
inklusief slapstick en ijzersterke lachers.
„Ik ben- er trots op", zei Dave Dee in ee
interview, „dat wij nooit een slecht re;
gerend publiek hebben gehad. Er zijn a
tijd van die kerels in een zaal, die ni(
kunnen dansen en de meisjes niet durve
vragen en dan maar ruzie gaan maker
Maar als je ze aan het lachen maakt, hé
je ze en zijn er nooit moeilijkheden. W
gaan heus wel tekeer en éénmaal hebbe
we een politieagent en een dominee in d
zaal gehad om te zien wat we deden, maa
ze vonden het zelf geweldig".
Hoe gaat het dan, zo'n comedy-nummer
„Well", zegt Dave, „we doen bijvoorbeeli
High Noon en zetten dan een schertsduej
op het toneel. De zaal lacht zich krom. Hej
heeft mij een keer drie voortanden gej
kost".
Correspondentie
Heel wat opstelletjes heb ik ge
kregen van de derde klas van de
Antoniusschool, waarin ae vertellen
over dingen die ze het afgelopen
jaar in die klas beleefd hebben. In
veel verhaaltjes komen natuurlijk
dezelfde gebeurtenissen voor en het
zou te saai worden om ze allemaal
een plaatsje in de krantentuin te ge
ven. Ik zal er dan ook enkele uit
nemen. Alle kinderen zijn het er over
eens, dat het een fijn Jaar geweest is.
Ook lees ik in al die verhaalties dat
de juffrouw veertig jaar geleden als
onderwijzeres geslaagd is en dat toen
de kinderen een gezellige ochtend
gehad hebben.
Zo veertig jaren sehooljufrouw
Dat is een lange tijd
Ze leerde ons alles goed en gauw
En heeft nog steeds geen spijt-
Yvi
Wisse is i
i het woord:
Als je nauwkeurig kijkt, zie je dat de beide tekeningen niet precies het
zelfde zijn. Op de onderste tekening ontbreken 5 dingen. Welke?
'toiA jaq uba uxBjs uaa 'Ïbta ap uba dijs uaa 'Mnaaiu
uaa 'latsaoq ap uba uaaeq ap 'ubui ap uba uaaj a;oj9 aa ;ïujsso[do
Hoe het was
in de derde klas
Tk vind het erg fijn in de derde
klas. Je leert er geschiedenis, aard
rijkskunde. natuurkunde, taal. reke
nen, lezen, schrijven enz. enz. Onze
juffrouw is veertig jaar onderwijze
res geweest. Ze heeft toen veel ca-
dootjes gekregen en wij zijn getrak
teerd. We hebben vogeltjes in de klas.
De parkiet heeft eitjes gelegd en zit
er nu op te broeden. We zijn met
z'n allen naar het Lammenschans-
station geweest. Er kwam juist een
sneltrein voorbij. Je moet ér natuur
lijk niet te dicht bij gaan staan,
anders wordt je meegesleurd, want
die treinen hebben een geweldige
zuigkracht hoor!
Iedere dinsdag gaan we altijd om
acht uur naar de kerk, dan mogen
we ons brood op school opeten. Laatst
werd een parkiet van ons naar een
vogelziekenhuis gebracht, omdat z'n
snavel iedere keer aangroeide, We
hebben er nu een ander voor in de
plaats. Een groene met een blauwe
snavel. We krijgen van meneer Os-
sendorp iedere dinsdag gymnastiek
les. Dat is erg leuk. Voor moederdag
maakten we een onderzettertje met
een bloemenvaasje er op en voor
vaderdag een sigarettenstandaard.
Als er iemand jarig is, hangt de
juffrouw slingers op en ze schrijft
op 't bord: Lang zal hij (zij) leven!
We hebben heel veel planten in
de klas, om precies te zijn vieren
veertig grote planen en twaalf
kleintjes. We zingen liedjes op de
pick-up. We kennen er al 34. Veel
hé? En hele leuke hoor! Vrijdags
hebben we handenarbeid, ook leuk
We hebben achter in de klas een
grote wereldbol Jaaaa. heus waar.
We hebben ook een mooie nieuwe
vuilnisbak, met een witte deksel
en verder blauw. Als er les is, krij
sen de parkieten er gewoon door
heen, om alle nieuwsberichten tegen
elkaar te vertellen. En als je heel
goed luistert, hoor je ze zeggen:
..Het is echt knus in de klas bij
juffrouw De Leeuw."
Jan Beugelsdijk
Hoe het was
in de derde klas
In het begin van de derde klas
kregen we heel gemakkelijke som
men en we moesten mooi schrij
ven. maar later werden de som
men moeilijker. We kregen ook
aardrijkskunde en natuurkunde en
geschiedenis van vroeger, b.v. de
beeldenstorm. Iedere morgen heb
ben we een kwartiertje buiten
spelen. We zijn ook een keer naar
de treinen wezen kijken op het
LammerschanssataJtdon. Het waren
de treinen Leiden-Utrecht. Toen we
terug naar school gingen kwam er
een posttrein langs.
Ik ben oöjc met het misdienaars
reisje meegéwéest, dat was 14 juni.
Dat was een leuk reisje. We zijn
ook naar de Artis geweest en naar
het aquarium. Daar hebben we
haaien gezien. We zochten de nijl
paarden, maar die konden we niet
vinden.
Antoinette Kallenberg
In de derde klas
Toen de grote vakantie was af
gelopen mochten we voor het eerst
naar de derde klas. Tk vond juf
frouw De Leeuw heel lief. We leer
den rekenen, taal, natuurkunde en
fijne middag gehad. Na vieren heb
juffrouw 40 jaar onderwijzeres. Ze
kreeg veel cadeautjes. Eerst ging
de juffrouw de cadeautjes uitpak
ken, daarna kregen we ieder een
dorpstaaf. Mmm, wat lekker! Heer
lijk om aan te likken. Na de pauze
gingen we spelletjes doen en toen
kregen we nog een staaf. Er kwam
ook nog een juffrouw, die een tijd
ziek geweest is en hu weer beter
is geworden. Omdat we voor haar
gebeden hadden, heeft ze ons ge-
tracteerd. We hebben nog gezon
gen en toen was het twaalf uur.
's Middags hebben we ook nog een
fiina middag gehad. Na vireen heb
ik buiten gespeeld, tot mijn moeder
me kwam roepen.
Bij het einde
van het schooljaar
Het schooljaar is weer om
Wat is dat gauw gegaan
Maar vast en zeker is het:
We hebben heel veel gedaan.
Soms waren we heel ernstig
Maar hadden ook wel lol
Maar het is echt waar
We sloegen ook wel eens op hoj.
We hebben veel geleerd
Dat .hoort er ook zo bij
En alles wat we deden
Deden we steeds zij aan zij
We kregen voor het eerst
Aardrijkskunde en Geschiedenis
ALs je het soms niet weet
Dat is helemaal niet mis
Rekenen: al over de duizend
Taal: twee hele boekjes uit
En met de natuurkunde
Leerden we heel veel over fruit
We gaan nu naar de vierde
Dat is 'n hele grote stap
Want om daar te komen
Moet je zijn, heel erg knap'
We gaan nu op vakantie
En maken heel veel plezier
Maar eerst nog even kijken
Wat wij nog schrijven hier
Juffrouw De Leeuw onze harte
lijke dank
Voor alles wat u voor ons deed
We hebben veel plezier gehad
En hopen dat u ons niet vergeet
Derde klassertjes van de Anto-
Margriet Bavelaar, Monique v. d.
Westen, Ingrid Broeders, Ronny v.
Giezen, Jolanda Philippo, Jan Beu
gelsdijk, Antoinette Kallenberg, Jo-
lan Sanders, Ellen van Beek, Rie-
neke Barendse, Anita Vorst, Irma
Gioia, Johnny Hogervorst, Marian
ne Amsterdam, Marjolein Beijers-
bergen, Dorien Lamboo, Jaap Rig-
ter, Han van Schagen, Hans Duin
dam, Yvonne Wissen, Desiré Wer-
nars, Robert Querain, Marlies Bos
man, Jos Baak, Leontien Zwetsloot,
Henriëtte Bakker, Hans Kallen
berg, Hans Dubbeldeman, Ton
Luykx, Mirjam Blekkirigh, Leonne-
ke de Hey, Roosje van Krimpen,
Rietje Devilee, Robert Jordens, Ka
rin van Beek, Mary Eyck en Tilda
Bizzoni.
Margriet Bavelaar vertelt over:
Buurvrouw Bangstang
Juffrouw Spitsneus, de veldmuis,
was soep aan het koken, lekkere
tomatensoep, daar houden de mui
zen zo van.
„Klop, klop, klop," ging het op
de deur. Juffrouw Spitsneus ging
naar de deur. Wat zag ze daar?
Daar stond buurvrouw Bangstang
voor de deur. Ze zag heel witjes om
haar neus. Haar nieuwe rode hoedje
stond helemaal scheef op d'r haren.
„Wat is er gebeurd?" vroeg juf
frouw Spitsneus. „Je ziet zo witjes.
Het lijkt wel of je een spook hebt
gezien."
„D, d d dat heb ik o-ook ge-zien"
stotterde buurvrouw Bangstang.
„Hoe kan dat nou? Spoken be
staan niet."
„Wel, wel waar," zei juffrouw
Bangstang. „Hij had grijze vleugels".
„Waar is hij dan?"
„Bij u voor de deur!"
Nu werd juffrouw Spitsneus erg
nieuwsgierig. Ze zette de deur op
een kier en keek naar buiten. Ze
haalde buurvrouw Bangstang er bij
en vroeg: „Is die het?"
„Ja," zei de buurvrouw.
„Ha! ha! ha!" lachte juffrouw
Spitsneus. „Dat is de uil."
„O," zei de buurvrouw.
„Gaat u maar rustig naar huis
hoor. Dag buurvrouw. Morgen komt
u maar een kopje koffie bij me
drinken. Dag!"
Dag allemaal. Volgende week de
uitslag van de briefjes.
TANTE JO.
A
B
Een uitstapje naar het strand hoeft niet alleen een bad in de golven e
daarna een zonnebad te zijn. Nee, zo'n dag aan het strand kun je ve
interessanter doorbrengen. Kijk alleen maar eens heel nauwkeurig na;
de kust. Dan vertellen levende en dode dieren je over het geheimzinnig-
leven in zee. Het meeste vind je op een zandstrand, waar ook stenen
zeewier zijn. Hoe sterker de branding is, des te meer dieren sterven a;
de kust. We noemen je een paar voorbeelden:
A. De boorzwam in een oude oesterschelp
De gaatjes verraden, dat hier een kleine boorzwam geleefd heeft. H:.
boort ongelijkmatige gangen in oude schelpen en slakkehuizen of in kalk
steen, waar hij zich mee voedt. De zwam zelf ziet men zelden, maar c
doorboorde schelpen komen vaak voor.
B. De kwal
Dit geleiachtige zeedier kan een doorsnee van 20 - 40 cm hebben. H
vermenigvuldigt zich door middel van eieren, waaruit een kleine larv
kruipt Nadat deze even rondgezwommen heeft, zet hij zich bijvoorbeel:
op een steen vast en ontwikkelt zich tot een kleine poliep. In het voor
jaar wordt de poliep langer en begint van boven af ringvormige inke:
vingen te vertonen. Het bovenste deel laat daarbij los en zwemt als
kleine kwal weg. Iedere poliep vormt ongeveer 20 kleine kwallen. D
kwallen leven ongeveer 6 maanden, terwijl de poliep meerdere jaren lee:
en ieder voorjaar nieuwe kwallen afstoot.
C. De vuurkwal
Dit roodachtige zeedier kan wel een doorsnee van een halve meter hebber.
Hij is met meterslange vangarmen uitgerust, die zulke sterke netelceller.
hebben, dat ze bij aanraking zeer onaangenaam kunnen prikken. D<
vuurkwal ontwikkelt zich ongeveer hetzelfde als de gewone kwal.
D. De zeester
Hij kan zeer sterk in kleur en grootte variëren. En hij is een roofdier dal
van mosselen en slakken leeft. Onder andere is de zeester in staat met zijn
kraertige „armen" een mossel te openen, om de lekkere inhoud op t*
eten. Als het dier te groot is om in te slikken stulpt hij er eenvoudig zijn
maag omheen. De vissers houden helemaal niet van zeesterren, omd8i
zij zich vaak aan de vissen en hun net vergrijpen.
