a
NACHT OP DE KALE BERG
NEEM EENS EEN FLINK LOOPJE MET UZELF
B
-lp® ri^
I l i Wm
Spanje, trots en tragisch
GODS WEGEN
ZIJN ER
WONDERBAAR
Strelingen voor
de droge tong
ZATERDAG 27 APRIL 19»
Wees gerust, vrienden en vriendinnen. Niemand
verlangt van u, dat u spoorslags naar Zinai
heist en met de wandelschoelen in het grimmig
voetspoor van Florcntijn Thetytaz stapt.
Natuurlijk, van ons mag u. Niemand, die u
tegenhoudt. Als u toevallig die onstuimig
sportieve kwant bent, die uw moeder al bij de
geboorte in u vermoedde, dan zou ik het zeker
doen. Een valhelm kunt u altijd wel lenen van
een werkeloze kroonmachinist en voor de rest
is bet mooi, geduldig klimmen. En vooral niet
te vaak omkijken, want misselijk ben je zo.
Wilt n het wat rustiger aan doen, dan hebben
we voor u vijf exclusieve wandelingen in het
vet, die mr. Etienne Gard van het verkeers
bureau in Wallis speciaal voor Weg Wezen
heeft samengesteld. U kunt dan het touw
rustig thuis laten en volstaan met een paar
stevige trappers. Wat Wallis zelf betreft: het
is een uniek wandelgebied, dat een uitge
sproken wit voetje bij de weergoden heeft. Nog
een tip, voordat u wegstuift: een meesterlijke en
niet dure vakantie entert u in het Val
d'Annivicrs: even een kaartje naar mr. Etienne
Gard, Walliser Verkehrsvereln in Sion, Zwit
serland en hij geeft u de sleutel voor dit gouden
niemendalletje.
i
St.-Gingolph, Tanay, Torgon, Revereulaz, Morgins, Portes du Solei), Planachaux,
Champery, Cabane de Susanfe, Col de Clusanfe, Salanfe, Col d'Emaney, Col de
Barberine, Barberine, Emosson, Finhaut, Salanfe, Van d'en Haut, Salvan, Marecottes,
Finhaut, Sint-Gingolph, Bouveret, Champery, Ohoex, Sint-Maurice, Martlgny, Gueroz,
Vernayaz, Evionnaz, Sint-Maurice. Totale duur: 36 uur.
Finhaut, Le Chatelard, Col de Balnie, Trient, La Forclaz, BovineChampex,
Praz-de-Fort, La Fouly, Ferret, Grand St.-BernardLiddes, Le Larzey, Le Chable,
Verbier, Clambin, Cabane du Mr. Fort, Col de Lou/vie, Char geur, Dixence, Col de
Ried/mattenArolla, Les Haudères. Totale duur: 44 uur.
Ovronnaz, Petit-Pré, Sorgno, Allesse, Branson, Pont de la Morge, Aven, Derborence,
pas de Ghevllle, Ardon, Derborence, Sion, Savlèse, Chandolin, Coppet, Sanetsch,
Col du Sanetsch, Sanetsch, Derborence, Sion, Ayent, Zeuzier, Col du Rawyl, Crans,
zeuzier, Col du Rawyl, Crans, Ayent, Suste, Leuk Stadt, Albinen, Leukerbad, Gemma.
Totale duur: 47 uur.
Les Haudères, La Sage, Villa, Evolène, Villa, Col du Torrent, Grimentz, Mission,
St.-Luc, Ayer, Zinal, Grimentz, St.-Luc, Anc. hot. Weisshorn, Zinal, St.-Luc
Meidenpass, Gruben, Zinal Pas de Fordetta, Gruben, Augsbordpass, St.-Niklaus,
Gr tichen, Hannigaip, Saas-Fee, Saas-Grund, Gspon, Gebidempass, Simplon-Kulm,
Rosswald, SafUschpass, Binn. Totale duur: 68 uur.
Nax, Vercorin, Chippis, Sierre, Leuk-Su9te, Unterems, Ergisch, Eischoll, Unterbach,
Bürchen, Zeneggen, Törbel, Stalden, Staldenried, Visperterminen, Gamsen, Brig. Totale
duur: 23 uur.
Om negen uur zijn ze nog 150 meter
van hun einddoel, om twaalf uur
beginnen ze aan de laatste, loodzware
klim. Het ijs heeft hier de berg
afgeslepen tot een kerstboompiek.
De rots is glad en glimmend: Régis
en Florentin plakken er als gestrande
steile-wandrijders tegenaan. Het ivordt een uur, kwart over een. De spanning
in het bergstation
Joseph: „De vlag
Verslag van een
trilt op de gezich ten. Om half twee schreeuwt Marie-
ze hebben de vlag op de top gezet
stoeipartij met
een bergreus
ZINAL. De berg, die
ze hartgrondig vervloe
ken en hartstochtelijk
liefhebben.- Die over hun
dorp heerst als een ver
lichte despoot. Die hun
zon elke dag voortijdig
steelt, hun huizen be
springt en hun horizon
voorgoed heeft uitgewist.
De berg heeft uiteinde
lijk toch gewonnen. De
berg kan wachten, hij
heeft het eeuwig leven
en weet, dat er eens een
moment komt, waarop
het verlangen naar zijn
top de mens te machtig
wordt. Het is een zachte,
onweerstaanbare stem,
die de avonturiers naar
boven lokt, een zwoele
wind, die hun geest ver
teert.
Veertig jaar geleden kwam
er een Duitser in het dorp,
Karl Müllener uit Frankfurt.
Een vreemde zonderling, die
het diner op zijn kamer liet
komen en zwijgend voor het
raam stond. De dag na zijn
aankomst verliet hij het hotel
om half zes 's morgens, grond
mist halveerde op dat moment
de sparren achter de kerk.
Drie mensen hebben hem nog
gezien, hij droeg een rugzak,
een veldkijker en een bundel
touw. Hij liep in de richting
van de Weisshorn.
Zijn drie bruine koffers heb
ben nog veertien dagen on
aangeroerd in zijn kamer
gestaan, toen heeft de waard
de sloten verbroken en zijn
identiteit vastgesteld. Hij liet
een stille mis opdragen en
heeft de naam van Müllener
op een foto van de berg ge
schreven. Het portret hangt
nog steeds in de hal van het
hotel, achter het glas zijn de
letters verbleekt, de umlaut
is geheel verdwenen. Zoals
Müllener zelf.
Na hem hebben nog 22 men
sen hetzelfde spel van kat en
muis met de berg gespeeld,
dertien keerden halverwege
op hun loodzware schreden
terug en werden met bevro
ren voeten, vingers en wan
gen in het ziekenhuis van
Sion opgenomen. De anderen
zijn door het ijs gemummi
ficeerd en rusten in een sar
cofaag v'an eeuwige sneeuw
Nu is het de beurt aan de
29-jarige Regis Theijtaz en
zijn 25-jarige neef Florentin.
Ze hebben tien jaar lang hun
kansen gewogen, ze hebben
de route honderden malen
verkend, ze weten nu, waar
de dood zijn strikken heeft
gespannen.
Woensdagmorgen om zeven
uur zijn ze vertrokken, Marie-
Joseph, de blonde vrouw van
Régis heeft hen tot aan de
rand van het bos gebracht,
daarna heeft ze zich aan de
overkant van het dal in het
bergstation van de kabelbaan
achter een telescoop genes
teld. De rest van het dorp
wacht ademloos op het mo-
touwbrug over een kloof
slaat, grijpt een sneeuwlawi-
ne de koorden en wordt hij
100 meter meegesleurd. Zijn
leven hangt op dat moment
alleen nog aan de dunne
draad, waarmee hij met Flo
rentin verbonden is.
Om vijf uur zitten z
steeds op een plateau,
welijks zestig meter onder de
top. Het sportvliegtuig zeilt
weer om hen heeft. In de kij
ker schrompelt het ineen to
een radeloze bromvlieg.
En weer valt de avond. In
het hotel repeteert de fan
fare voor de huldiging, tam
boers en pijpers bestellen op
nieuw bier om hun luidruch
tige bedoelingen te synchro-
Om acht uur gaat op het pla
teau de tweede krant in
vlammen op. De burgemees
ter belt naar Grimentz en
zegt, dat het feest is uitge
steld tot vrijdagavond. Neen,
de mannen zijn gezond, ze
hebben alleen wat pech".
Vrijdagmiddag komt het ver
schuilhut. Régis brengt hij-
lossende telefoontje uit de
gend verslag uit: één ont
velde knie, wat last van tra
nende ogen. En de helft
hun uitrusting is zoek. Voor
de rest is er geen vuiltji
de lucht.
De tamboers gespen de trom
mels vast om. De burgemees
ter ijsbeert door de gang er
repeteert stacato het helden
epos, dat hij straks over zijn
burgerij zal uitstorten. Marie
-Joseph heeft haar licht
blauwe zomerjurk aangetrok
ken, de hotelier slaat uit
voorzorg een nieuw vat bier
aan. De schemering valt al,
wanneer een koerier het ho
tel binnenvalt met het be
richt, dat de
ment, dat de twee mannen
in hun provisorisch bivak een
krant in brand zullen steken
om te bewijzen, dat ze nog
leven.
De uren kruipen traag voor
bij, de sneeuw op de Weiss
horn glinstert fel in de len
tezon. Om twaalf uur dui
ken de twee plotseling bij 'n
grillig rotsplateau op. Marie-
Joseph volgt hun bewegin
gen door het opengesperde
oog van de kijker. Régis gaat
voorop, Florentin hangt on
der hem aan het strakge
spannen touw.
„Ik vind het een afschuwe
lijk gezicht", fluistei't Marie-
Joseph, „ik weet, dat er niks
kan gebeuren. Ze hebben
zich jaren op deze tocht voor
bereid, ze zijn getraind, ze
zijn jong, maar toch. Ik zag
Régis net op een richel staan.
Misschien tien centimeter
breed. Onder hem de af
grond. Vijf, zeshonderd me
ter. Eén misstap en Floren
tin sleurt hem mee de diepte
in.
Misschien is hel alleen het
gevoel van machteloosheid,
dat me zo deprimeert. Je
weet, dat je niks kunt doen.
Alleen maar kijken: je ziet je
man. hij lacht, hij vloekt. Hij
klimt een meter, zakt weer 'n
halve meter. Ik denk, dat ik
het niét 1
Om vijf
de trog
huis ga. Ik houd
r uit".
zakt de zon in
bergketens en
vordt Zinal razendsnel door
de duisternis ingesponnen.
Régis en Florentin zijn op
dal moment nog 600 meter
van de 4512 meter hoge top
van de Weisshorn verwij
derd; de piloot van 'n sport
vliegtuig, die een half uur
rondom de bergbeklimmers
heeft rondgecirkeld, laat de
foto's circuleren, die hij ge
maakt heeft. Ze zijn nog nat.
Régis glimlacht onder zijn
valhelm, de mond van Flo
rentin hangt half open, de
touwen kronkelen om hun
lichamen: ze lijken op de fi
guren uit de Lakoöngroep.
Tegen acht uur verzamelt 't
dorp zich op een wei achter
de ijsbaan. De nacht heeft de
bergen en de lucht nu defini
tief onder één noemer ge
bracht. Kijkers tasten de on
zichtbare berg af, niemand
heeft de lust om te praten.
Dan roept er één: „Daar
rechts". Het is drie minuten
over acht. In de donkere
modderpoel van de avond
gloeit een vlam, een vuurpijl
klimt sidderend de hemel in.
Er gaat 'n gejuich op, Marie
Joseph wordt omhelsd, de
burgemeester steekt 'n verse
pruim in zijn mond en roept:
„Het is een onleesbare krant,
maar hij brandt goed".
Twwaalf uur later zit Marie-
Joseph weer achter de teles
coop. De twee mannen heb
ben hun bivak al verlaten en
zijn nu op weg naar de top.
Ze drijven de ijzeren pinnen
in de rotswand, kleven als
gemsen tegen de stenen.
Iedereen verdringt zich om
de telescoop, iedereen wil de
helden zelf zien. Ze balance
ren op de top, ieder aan een
kant van de rood-witte vlag.
Dunne dwergen op een wolk
van sneeuw. Een goddelijk
gezicht, meent de burgemees
ter. Hij laat een krat bier
aanrukken en heft met het
glas in zijn trillende hand 'n
lied aan, dat bol staat van
krimpvrij patriotisme. Er
wordt gedanst en gedronken,
Zinal heeft de berg bedwon
gen: David viert zijn over
winning op de reus.
Honderden meters hoger be
ginnen Régis en Florentin nu
aan de afdaling. Nog één
nacht zullen ze op de kale
berg moeten overnachten
het zal de afschuwelijkste
nacht op hun tocht worden.
Ze hebben het plan om vla
de oostflank van de berg naar
een schuilhut te zakken, maar
op het moment, dat Régis een
tocht zijn. Het laatste stuk
hebben ze skies ondergebon
den en ze kunnen nu
ogenblik arriveren.
Op de wei wacht Zinal
biedig op haar grote zi
Als ze om de hoek verschij
nen. struikelen vier grijs
aards naar voren en hijsen
Régis en Florentin op de bre-
kèlijke schouders. De pijpers
blazen hun voldoening kla
gelijk de hemel in, de post
bode, die de tuba bèspeelt
heeft een sonore fanfarestoot
in gedachten, maar het bier
speelt hem parten.
De vreugde slaat als een
vlam door het dorp: de bur
gemeester heeft zich op het
balkon gehesen en spreekt
de mannen toe. Hij is precies
48 minuten aan het woord
en het gevaar is dus niet
denkbeeldig, dat de bergbe
klimmers hun avontuur als
nog met enige bevroren lede
maten zullen moeten beko
pen. Dan komt de erewijn,
het erebier, de eresehnaps.
Het is nu een kwestie van al-
cohollen of stilstaan gewor
den.
Camera loopt, roept ei
levisiereporter en hij tilt zijn
heet hangijzer naar de ge
barsten lippen van Régis.
„Hoe is het gegaan, wat is
gebeurd?".
Régis haalt de schouders op.
Hij heeft een baard van drie
dagen en kan zo op als zwij
gende figurant in de passie
spelen. Na lang aarzelen zegt
hij: „het is wel goed gegaan'
Het dorp juicht. Het dorp
zingt. Het dorp drinkt. „Hoe
was het om op de top
staan?", schreeuwt de repor
ter. „Het was wel fijn", zegt
Régis, „ja, het was wel fijn'
Weer juicht het dorp. De post
bode heeft zijn tuba neerge
legd en giet haastig twee gla
zen wijn in zijn brandend
keelgat.
Vijf uur later loopt hij
in arm met de burgemeester
door de dorpsstraat.
Hij barst van vreugde.
Terecht, naar zijn smaak,
want het komt niet elke
dag voor, dat hij 'n berg
bedwingt.
„Espana es diferente", Spanje is anders, zo luidt
de slogan van het Spaanse ministerie van Toe
risme. Dit is waarschijnlijk, in al zijn vaagheid,
een van de best geslaagde motto's die er ooit over
Spanje gezegd zijn. De gasten, die hier zo royaal
ontvangen worden, zoeken niet alleen de zon en
het strand, die zij elders even goed zouden vinden. Nee, de dikke veertien miljoen vakantiegangers d
verleden jaar over de Pyreneeën kwamen zochten en vonden een land, dat de argeloze bezoeker van d
verbazing in de andere doet tuimelefi, een land, waar heftige tegenstellingen geen uitzondering, doi
regel zijn.
Spanje is 't land van levensvreugde en
de lach, maar ook van de trots en
de tragedie. Spanje is als 'n vrouw,
die niet zoals „la Douce France" ver
lokt door haar zacht en koket gezel
schap, of zoals „la Bella Italia" uit
nodigt tot bloemrijke aanbidding onder
de maneschijn, maar die haar aanbid
der meesleurt in een meedogenloze
passie. Spanje is het land van het
vurige leven.
Het toerisme maakte een ongekende
sprong, van 3 miljoen in 1956 tot 17
miljoen in 1967. Volgens de minister
Toerisme is de meest opvallende
toename in de laatste jaren die van
het aantal toeristen uit de Benelux.
Zij zijn geliefde logés:
,Ze zijn niet zo lastig en niet zo on
aangenaam chauvinistisch als de Fran-
de Engelsen of de Duitsers", ver
trouwde ons een Catalaanse hotelhou
der toe. „Bovendien zijn ze vaak ver
rassend vrijgevig. Alleen maar jammer
ze meteen beginnen met patates-
frites en biefstuk te bestellen en er
praktisch niet aan toekomen om onze
specialiteiten te proeven".
Om de Beneluxers, die gedurende de
zomer per benzinevehikel Spanje ko
men binnenrijden, een beetje wegwijs
te maken op Gods wegen in Spanje
(die werkelijk zeer wonderbaarlijk
zijn), reden wij vanaf de Franse grens
tot aan Barcelona met de ogen en de
cameralens wijdopen. Wij over- en on-
deraten ons in talrijke restaurants,
proefden tientallen wijnen, bezochten
de belangrijkste hotels, telden de ben- i
zinestations en probeerden te vergeten
dat we reeds alle kuilen en gaten in
de weg kenden. Hieronder vindt de
automobilist met Spanjeplannen dus
de voornaamste kenmerken van de 1
tocht vanaf de Franse grens tot aan
Barcelona.
Schoonheden
Het is een vrolijke, toeristische, inter
nationale weg, waar de passagiers zich
kunnen uitkijken op het rijke, groene
Catalaanse landschap en waar de be
stuurder goed moet uitkijken voor kui
len, plotselinge wegversmallingen, on
begrijpelijke kruisingen, o'nverantwoor-
lijke doodrijders en wat dies meer zij.
Alle inzittenden tezamen moeten zich
voorbereiden om met monnikengeduld
urenlange opstoppingen te verdragen
bij de grensoverschrijding en in de na
bijheid van Barcelona. Daarentegen
kunnen zij nu vast een voorpretje heb
ben bij de gedachte aan de pas-ge
bouwde stukken snelweg die de arme
bestuurder laten bekomen van de
schrik, of aan het prachtige uitzicht
op de stranden (en op de zich aldaar
etalerende schoonheden-in-bikini, voor
de liefhebbers) gedurende de laatste
50 km. van deze 170 km. lange weg.
Men moet voorzichtig rijden op deze
internationale toeristenroute. Op de
„snelle" stukken kan men beter zijn
herinneringen aan de snelwegen, de
Autobahnen of de autostradas verge
ten. Dit is geen weg om gas op de
plank te geven: er komen honderd-en-
één buurtweggetjes op uit, 's nachts
vindt men er onverlichte boerenkarren
te kust en te keur, oude vrouwtjes en
argeloze kippen werpen zich als kami
kazezelfmoordenaars voor uw auto, en
de Spaanse bestuurders verkeren allen
in de waan dat zij op de piste van
Zandvoort terecht zijn gekomen. Op
de „langzame" stukken proberen de
ongeduldigen te „vlooien", en bij dit
overspringen van hel; ene gaatje naar
het andere gebeuren er met afschrik
wekkende regelmaat zware ongeluk-
Wanneer de weekend-,,exodus" van
Barcelona begint is deze internationale
toeristenroute eenvoudig onverdrage-
Ujk. In welingelichte kringen vertelde
men ons dat tussen vrijdagavond, za
terdagmiddag en zondagochtend bijna
200.000 voertuigen de Catalaanse hoofd
stad plegen te verlaten. Als men be
denkt dat de uitvalsweg op verschei
dene plaatsen slechts een ganzepas van
auto's doorlaat, dan kan men zich zelt
de opstoppingen in panavision voor
stellen.
Daar komt nog bij dat al deze, zon
dagsrijders de vrome wens en het hei
lige voornemen koesteren om op zon
dagavond vóór tien uur (wanneer de
Spaanse televisie met zijn voetbalpro-
gramma begint) terug te zijn in Bar
celona. Het hoeft geen betoog dat
slechts een zeer klein deel van deze
weekenders hun vrome wens als bij
mirakel in waarheid zien veranderen.
De anderen schikken zich in hun lot,
en zo hebben wij eens een dame over
een afstand van 10 km. een compleet
truitje voor haar baby zien breien.
Als het dus enigszins mogelijk is, ver
mijd het om op zondagavond in de
buurt van Barcelona aan te komen, en
stel uw vertrek uit de Catalaanse
hoofdstad liever op een doordeweekse
dag.
Le Perthus
Onze weg in Spanje begint in het
dorpje Le Perthus, dat half Frans, half
Spaans is, Aangezien in Spanje echter
alles te Madrid begint, ligt Le Perthus
op het kilometerpunt 786 van de Na
tionale Weg no. II die aanvangt op
het „Puerta del Sol" plein in de Spaan
se hoofdstad. Maar voor ons gemak
zullen wij onze kilometerteller op nul
zetten in Le Perthus. Enkele kilome
ters verderop vindt men, in La Jun-
quera, de Spaanse douane. Tijdens het
hoogseizoen toont deze een bewonde
renswaardige karaktersterkte en pro
beert, terwille van de veelgeroemde
Spaanse gastvrijheid, constant het we-
rel dsnelheidsrecord in paspoort stem-
Een wonderschoon landschap met groene vlakten, steil uit zee oprijze
bergwanden, een onafgebroken reeks kleine strandjes zo maken
automobilisten kennis met de Catalaanse kust.
pelen en groene kaart kijken te ver
beteren. Maar de stortvloed van toe
risten is hun in juli en augustus mees
tal te veel en dan kan men zich beter
voorbereiden op een fikse wachttijd.
Na 26- km. komt u aan in het eerste
stadje, Figueras. Naar een stedeling
ons trots vertelde, heeft Figueras in
verhouding tot haar bevolking het
hoogste aantal bars, theaters en bios
copen van heel Spanje.
Nog 37 km. verder naar Gerona, „La
Inmortal", de Onsterfelijke hoofdstad
van de gelijknamige provincie die o.a.
Op uw tocht door Katalondë
kunt u vele en lekkere wijnen
drinken. Op de Katalaanse
vélden groeien de druiven dik
en schoon. Door de grote
contrasten van het grondgebied
en de sterke klimatologische
verschillen binnen deze streek
vindit men hier een bijzonder
gevarieerd gamma van wijnen.
Katalonië is van heel Spanje
de streek, die de grootste
verscheidenheid van deze fon
kelende dranken produceert,
vanaf de meest energieke en
sterke, tot aan de zachtste en
teerste strelingen van het ver
hemelte; met een alcoholgehalte
dat tussen de tien en de eenen
twintig procent schommelt. Zij
zijn dus sterker dan de Franse
land/wijn en een waarschuwing
is hier wel op zijn plaats.
Helaas houdt de kwantiteit hier
niet gelijke pas met de kwaliteit,
wat men voornamelijk moet
wijten aan de produktie-
methoden, die meestal ouderwets
en weinig verzorgd zijn. Slechts
enkeVie wijnbouwers zoeken met
zorg de druiven uit voor de pers.
Enige gunstige uitzonderingen
zijn de volgende:
,ALELLA"een tere wijn met
een beperkte produktie wit 'n
droog of zoet: rosé of donker
rood; (le lichtelijk zoete soort
ivordt beschouwd als een goede
begeleiding bij visschotels.
..TARRAGONA", buiten Spanje
zelfs meer bekend dan in eigen
land, is een levendig rood ge
tinte wijn met 'n zoetige smaak;
een goed gezelschap voor het
dessert.
De „PRIOR AT O" is een rode
wijn van dertien tot eenen
twintig procent, met een intense
kleur, droog of zoet, met een
zeer persoonlijk en sterk aroma;
heel lekker bij sterke vlees
schotels en jachtwild.
„PANADés" is een diamant
achtige, vlekkeloze witte wijn
van elf tot dertien procent, die
vooral bij vis of minder sterke
vleesschotels gedronken toordt.
In de Panadésstreek produceert
men ook de „MALVASIA" te
Sitges. De druiven hiervan
werden tijdens de middeleeuwen
overgeplaatst uit Sardinië. Voor
al als aperitief en bij hat dessert.
de beroemde Costa Brava omvat,
wegdek is redelijk, maar pas op bij
doorgang van kleine plaatsjes en
de kuilen en gaten die men vlak
Gerona met gulle hand over de sti
gespreid vindt. Gerona is een w
dige Catalaanse stad, met enkele
maanse en vroeg-gotische monume
die een uitgebreide bezichtiging ruil
schoots belonen. De oorspronkelijk
Romaanse, later tot gotisch verboui
de kathedraal heeft het wijdste gevjs
dat men uit dit tijdperk van de are!
tectuur kent. Van Gerona 42 km. snt
weg tot de kruising van Malgrat, wfc
de route langs het strand begint te fc
pen. Tot aan het volgende plaat»
San Pol, is de weg in bijzonder go4
staat. San Pol de Mar is een lief, vj
gekalkt vissersdorpje waar de Barf
lonese bourgeoisie al sinds jaar ei
zomervakantie komt houden. Het
tal „goede partijen" dat elkaar
gevonden heeft op het strand of
de beschaduwde wandelboulevard
niet te tellen, en kwade tongen noei
San Pol zelfs „de slavenmarkt
Barcelona's huwbaren". Maar zove
weten was het enige nadeel van
Pol een tunnel en enkele nauwe bi
ten in de weg die tezamen de schl
van alle automobilisten wai
heeft men die bochten recht getrokl
en de tunnel omzeild met een brug
13 meter breedte.
Via Arenys de Mar, een betoveren
vissersplaatsje dat op weg is een v
de grootste jachthavens van de Ml
dellandse Zee te worden, en Caldel
zo genoemd naar zijn warme genell
kundige waterbronnen, komen wij
in Vilasar en Premia, twee slapen-
Helaas schijnt het Spaanse ministek
van Openbare Werken voor het mom*
geen plannen te hebben om de doj
tocht van deze twee dorpjes te vl
beteren. Dus zullen de toeristen o
deze zomer één voor één in ganzejk
langs de nieuwsgierige inwoners dejl
Daarna opent zich weer de hoopvi
horizon van een 11 km lange di
baansweg, tot aan Badalona, de eer
voorstad van Barcelona. Helaas m
ten wij de argeloze bestuurder v
zekeren dat hem de kronkelgang
schildpadsmars door Barcelona
schildpadsmars door Badalona bes
lang heugen zal. Nog een ogenblil
volhouden en doorzetten bij de
omlegggingen in San Adrian de Bei
en dan wordt uw moeite royaal
U bent in Barcelona, de „Parel
Middellandse Zee", de „Koningin
Catalonië" stad met een groots
leden, een rijk heden en een briljai
toekomst. Barcelona kan uw verwaï
tingen niet teleurstellen, hoogstens li
het van het goede te veel geven. In
Catalaanse hoofdstad, het meest Eu
pese oord van Spanje maar dat ni
temin een zeer eigen karakter he
kan men absoluut alles vinden en
alles genieten. Verder is Barcelona
vertrekpunt van talrijke prachtige
cursies. Een waardig einde, maar
een goed begin voor uw Spanpeav i
tuur.
R. BOSSCHA
