K.N.S.B.
HEEFT
EERSTE
VERLOREN!
Volleybalscheidsrechter
P. van Elswijk is te oud
noteer
bij de radio
ZATERDAG 2 MAART 19«8
\Q Op zoi
DEN HAAG Voor trainer Wim de Graaff is een periode in zijn leven afgesloten. Na twee jaar was
hjj zo in een hoek gedrongen waaruit geen ontkomen meer mogelijk was dat hij het enige besluit
heeft genomen dat een man, die beschikt over zelfrespect, kan nemen: zijn functie ter beschikking stellen.
Het „lijdelijk verzet", dat enige leden van de kernploeg, onder aanvoering van vooral Kees Verkerk en
in mindere mate Ard Schenk en Peter Nottet, twee jaar pleegden, heeft geleid tot een nederlaag van de
KNSB in een drama, dat uit twee akten bestaat: eerst Wim de Graaff weg, daarna Anton Huiskes terug. De
eerste slag is door de schaatsers gewonnen. De tweede zullen zij nooit mogen winnen. Indien de bestuurders
van de KNSB ook in dat geval nog toegeven, c.q. zich wederom niet voldoende en afdoende verzetten, is het
gezicht van een van de weinige sportbonden in ons land die naar prestaties gemeten uiterst succesvol is,
geheel en al verloren. Men heeft kennelijk de keiharde mentaliteit niet aangevoeld, die de schaatsers ten
opzichte van Wim de Graaff bezaten. Een mentaliteit, die zij zo hard hadden kunnen gebruiken bij hun strijd
op het ijs, maar die daar niet altijd aanwezig was.
Jan Bols heeft zich in zUn eerste internationale schaatsseizoen doen kennen
als een groot talent met een enorme vechtlust. Niettemin bleven ook Jan
Bols enkele teleurstellingen niet bespaard, zoals op de 10 kilometer in Grenoble,
na afloop waarvan hem door trainer Wim de Graaff troostende woorden moes
ten worden ingefluisterd.
„Ik ben er kapot van dat ik
niet afgevaardigd ben voor de
internationale cursus"
DEN HAAG Het kan zijn dat ln de-
volley balwercld meer teleurgestelde per-
koneii rondlopen. In elk geval voelt mo
menteel niemand zich meer teleurgesteld
en van 'n illusie ontnomen dan scheids
rechter P. van Elswijk, tweeënveertig
jaar. en hopend op het afsluiten van zijn
lange carrière als internationaal scheids
rechter. Dat is een Illusie gebleken. Wat
zijn hobby is, is zijn noodlot geworden.
De heer Van Eiswijk is het totaal on
eens met de wijze waarop zijn hoop is
vernietigd. Als grondoorzaak voert hij
aan een waarlijk niet Ingrijpend conflict
van jaren her tussen hem en een van
de leidende figuren in de Nederlandse
Volleybalbond, Dit is het relaas van de
tot op de bodem teleurgestelde scheids
rechter P. van Elswijk-
„Ik moet toegeven dat er hard wordt ge
werkt door het bestuur van de NeVoBo
maar de methoden zijn verstard. Volley
bal is niet meer wat het twintig jaar
geleden was. Toen was het een spelletje,
nu is het een volwaardige sport. Ik kan_
wel de vuile was buiten gaan hangen"
maar dat doe ik niet. Dan vallen er kop
pen. waaronder die van mij. Dan kan
ik net zo goed een brief schrijven naar
de bond met het verzoek mijn bedanken
te aanvaarden Maar ik ben er kapot
van dat ik niet ben afgevaardigd naar
de internationale scheidsrechterscur-
„Het begon allemaal met een brief van
een of andere instantie die de Nationale
Scheidsrechters Commissie verzocht
twee man af te vaardigen naar een in
ternationale scheidsrechterscursus in
München. die 15 maart begint. De NSC
droeg Vuylsteker en mij voor en stuur
de de brief door naar het hoofdbestuur.
Vuvlsteker mocht wel. maar ik was te
oud. Te oud. ik ben tweeënveertig jaar,
terwijl de bond maar steeds volhoudt
dat ik vijfenveertig ben. De brief werd
teruggestuurd naar degenen die het ver
zoek hadden ingediend niet de kant
tekening: Vuvlsteker geaccepteerd. Van
Elswijk te oud. Later hoorde ik van
derden dat er nog een ander argument
was: ik zou het geld niet waard zijn".
Volkomen nieuw
„Nu is de leeftijdsgrens voor internatio
nale volleybalscheidsrechters vijftig
jaar en ik ben pas tweeënveertig. Acht
jaar lijkt me toch nog rendabel ge
noeg. Neen, zegt de bond. de grens is
vijfendertig. Dat was volkomen nieuw
voor me en ik draai toch al aardig wat
jaartjes mee. Er werd gezegd dat het
in een of andere vergadering was be
spoken. Ik heb gevraagd of de leeftijds
grens van 35 ergens was opgetekend
Neen. dat konden ze nergens vinden.
Niet in het archief en niet in de notu
len. Je moet maar raden hoe het zit.
Ik heb aangeboden de reis zelf te be
talen. maar daar wilden ze ook al niets
van weten. Toen ze me vertelden dat
lk voorgedragen zou worden als kandi
daat voor dc cursus was ik dolgeluk
kig. Volleybal is al'es voor me. Hot
zou de verwezenlijking van een droom
worden. Maar wat is die wreed ver
stoord".
Ik had een negen
..We hebben drieëntwintig A-scheids
rechters in Nederland. Vuylsteker en
ik staan het hoogst genoteerd. Ze heb
ben ons wel eens cijfers gegeven. Vuyl
steker had een acht en ik een negen.
Veronderstel nu eens dat het waar is
dat de leeftijdsgrens op vijfendertig
jaar is gesteld, dan wordt de hele
scheidsrechterstop, die toch al zo wan
kel is, afgesneden. Want van die drie
entwintig scheidsrechters zijn er maar
drie jonger dan vijfendertig jaar. De
rest. die er eveneens van droomt eens
internationaal scheidsrechter te wor
den, denkt dan ook: nu kan ik beter
■«phiouden, want er is voor mij toch
geen eer meer te behalen. Ik vind het
cru dat ze mij zonder slag of stoot alle
kans op een carrière hebben ontnomen.
Ze hebben mij wel eens de Leo Horn
van het volleybal genoemd. Ik wou
dat ik de lef bezat van Leo Horn, dan
zou ik eens zeggen waar het op stond.
Ze hebben me de laatste kans
afgepakt, want als ik nu te oud ben.
krijg ik immers volgend jaar helemaal
geen kans meer."
„Stien Kaiser was ook te oud, maar die
kon bewijzen dat de heren er naast
zaten. Dat kan ik niet. Ik wou dat ze
me de kans eens gaven om te bewijzen
wat ik in mijn mars heb. Ik ben mili
tair en met de militaire volleybalploeg
waren we eens in Parijs om aan een
toernooi deel te nemen. Ik was de
enige nationale scheidsrechter. Na af
loop kwamen een Roemeen en een
Fransman naar me toe. De Roemeen
zei „trés bien", meer niet en de Frans
man overhandigde me een asbak. Ik
was de beste scheidsrechter van het
hele toernooi, Dat weten ze bjj de bond
„Goed, ik ben misschien wat moeilijk.
Ik kan nu eenmaal niet wit zien wat
zwart is, maar dat is nog geen reden
om me zo te behandelen. F. Boukes
schrijft in zijn boek: „Modern volley
bal" dat er geen sport is waarbij een
scheidsrechter zoveel macht heeft als
bij volleybal. Daar heeft hij gelijk in,
want ik heb het gevoel dat de scheids
rechter de sluitpost is van menige be
groting. Maar de organiserende leiding
is te bang dat de technische leiding
te veel macht gaat krijgen.
Als de begeleiding meer gericht was
geweest, was ik misschien al veel eer
der voorgedragen als internationaal
scheidsrechter. Maar het heeft toch al
veel te lang geduurd
JACQUES ROS
Er kan nu wel gesteld worden dat
Fred Anton Maier en Magne Thomas
sen eenvoudig harder gingen maar
daarmee is men er niet. Die twee
hebben zich van het prille begin van
het seizoen af alles ontzegd, zij hebben
zich met alle kracht voorbereid op het
seizoen met de instelling dat het een
successeizoen moest worden. Hun trai
ner, Aage Johansen, was slechts enige
dagen per week beschikbaar maar hun
„huiswerk" plus wat zij daarenboven
nog zelf konden opbrengen, werd zo
serieus en met volle overgave uitge
voerd, dat die grandioze successen
mogelijk werden. Bij hen zou een
tegenvallende prestatie in geen geval
zijn afgedaan met de drie woorden,
die de Nederlandse schaatsers zo
gaarne hanteren: „Ik ging niet". Daar
mee was de sok dan af. Tegelijk werd
met een schuin oog naar Wim de
Graaff gekeken maar er werd geen
moment aan gedacht de hand in eigen
boezem te steken en zich af te vragen
of zij zich zodanig hadden ingesteld
dat het duel met volle Inzet kon
worden geleverd, of zij tevoren alles
hadden gedaan om in optimale conditie
te zijn, of zij zich zodanig hadden voor
bereid dat ook bij hen deze leuze
werkelijkheid kon worden, zoals bij de
Noren: „En dit seizoen zal het er wis
en waarachtig van komen".
Klaas Schenk, Henk Lamberts. Anton
Huiskes, Wim de Graaff: de lijst van
schaatstrainecs ^al moeten woqdgpr uit
gebreid. Er zal een nieuwe man moeten
komen. De rebellerende kernploegleden
hebben hun zin, Wim de Graaff heeft
zich teruggetrokken. Het heeft geen zin
meer uiteen te rafelen welke fouten
De Graaff heeft gemaakt en wat zijn
tekortkomingen zijn. Geen mens is
volmaakt, ook De Graaff niet, die naar
beste weten en kunnen heeft gewerkt
maar het vertrouwen van zijn mannen
niet kon verwerven. Dat is een trieste
zaak, maar hij stond ook niet in een
positie hij werd daarin eenvoudig
niet gesteund die hem kon veroor
loven te tronen boven de schaatsgoden
in het rijk van koning Thialf die hij
moest leiden. Het kan een zwakheid
van hem geweest zijn, dat hij alle
opmerkingen, die soms op het be
ledigende af waren, heeft geslikt. Er
greep ook niemand in. Wim de Graaff
schreef die gezegden dan maar op
prikkelbaarheid of iets dergelijks van
topatleten vlak voor of vlak na de
slag. Maar hij voelde drommels goed
dat hij in een hoek werd gedrongen.
En vorige week zaterdagavond kreeg
hij de dolksteek die hem de knoop deed
doorhakken. Toen openlijk voor mil
joenen t.v.-kijkers werd gezegd dat hij
maar moest verdwijnen en dat met de
grootste spoed Anton Huiskes terug
moest komen, vond zelfs de te „zachte"
Wim de Graaff het meer dan genoeg.
Naast De Graaff
Zijn gedachten zullen terug gaan naar
het zojuist afgesloten schaatsseizoen:
de teleurstelling van Oslo, de opleving
In Grenoble, het toch niet geheel tot
volle tevredenheid stemmende on-
De naam Anton Huiskes was in de
afgelopen weken weer op veler lippen,
maar z(jn terugkeer als coach naar
Nederland mag mede in verband met
„oud zeer" wel als uitgesloten worden
danks de fraaie plaatsen en vooral het
werk van Jan Bols toernooi van
Göteborg. Men kan weer stellen dat
De Graaff zichzelf ook enigszins naar
de achtergrond heeft laten dringen.
Zowel in Grenoble als in Göteborg
bemoeiden Anton Huiskes en Kees
Broekman en naar mag worden
aangenpmen met de beste bedoelingen
zich te veel met onze schaatsers.
Er was niemand uan het in flink aantal
opgekomen schaatsbondbestuur. die de
heren erop attent maakte, dat wij zelf
een trainer hebben: Wim de Graaff.
Wat doet een Anton Huiskes op de
baan, naast Wim de Graaff? Nogmaals,
het zal met de beste bedoelingen zijn
geweest, maar De Graaff was de kapi
tein op dat moment en Huiskes had
er niets te maken. De rijders onder
gingen de aanwezigheid en de opmer
kingen van de trainer van de Zweden
echter maar al te graag, zonder zich
erom te bekommeren zij hebben er
waarschijnlijk zelfs niet eens aan ge
dacht door hun adoratie voor Huiskes
Lijdelijk verzet
van deel
kernploeg
zal ook
nieuwe trainer
treffen
Niemand goed genoeg
Zij hebben hun eigen positie thans ook
ondermijnd. Indien Huiskes niet terug
komt en dat kan de K.N.S.B. niet
doen, hoezeer men ook overtuigd mag
zijn van zijn kwaliteiten moet er
een ander komen. En zolang de „mythe
Huiskes" blijft voortbestaan, zal nie
mand het goed genoeg kunnen doen.
Alle mindere prestaties zullen ook weer
onvoorwaardelijk op naam van de
(nieuwe) trainer worden geschreven.
Alleen het zoeken naar hem zal de
K.N.S.B. al met grote zorg vervullen.
Die taak zal voor een deel op de
schouders van „nieuwelingen" komen.
Voorzitter Henk Wesselo acht zijn tijd
gekomen en treedt af. K.N.S.B.-direc-
teur F?iet Ëer^strörp kpert na een kort
stondig verblijf op het bondsbureau
terug naar zijn geliefde kunstijsbaan
in Deventer. Twee topfiguren moeten
worden vervangen en de opvolgers
zullen mede moeten beslissen over het
aanstellen van een nieuwe trainer. En
het is de vraag of er een competente
leider kan worden gevonden, die de
zelfde weg wil gaan als De Graaff. Hij
zal in elk geval een zeer sterke per
soonlijkheid moeten zijn, die zijn
„paradepaardjes" aan de teugels kan
houden en van het begin af de houding
aanneemt van „ik ben de baas en nie
mand anders" en „als het je niet bevalt,
kun je inrukken". Dat is de enig juiste
houding tegenover sportlieden die zo
hoog zijn gestegen dat zij menen zich
alles te kunnen veroorloven, zoals in
het geval-De Graaff is gebleken.
Coalitie
Anderzijds werd het K.N.S.B.-bëstuur
voor het blok gezet. Tegenover rebel
lerende sportlieden is weinig uit te
richten. Duitslands toptrainer Max
Merkel moest bij München 1860 ver
dwijnen omdat zijn spelers hem niet
meer „lustten". Feijenoordtralner
Kment had het vertrouwen van de
eliteploeg niet meer en vertrok. Trai
ners staan altijd wankeler dan sport-
vedetten, vooral als zij een coalitie
kunnen vormen en dat was in de
schaatswereld het geval. Ten minste
drie man van de top wensten De Graaff
niet meer.
Jan Bols was nog niet geïnfecteerd.
Hij was dan ook nog niet zo -hoog
geslegen om zich deze houding te
durven aanmeten, rils hij het ooft ge
daan zou hebben. Jan Bols zat er ook
een beetje naast. Dit voorbeeld: in een
restaurant in Grenoble dronk de vol
tallige ploeg met begeleiders een kop
koffie. Sombere Ard Schenk, geprik
keld omdat hij de 5000 m niet mocht
rijden, haalde een sinaasappel uit zijn
zak. Vriend Verkerk vroeg minzaam:
„Eet je die alleen op?". De helft van
de vrucht werd naar Verkerk gescho
ven, die op zijn beurt Nottet een part
gaf. Jan Bols zat er ook bij. Hij kreeg
Het is een kleinigheid maar wel type
rend. Jan Bols hoorde er (nog) niet
geheel bij. De vriendelijke, sympa
thieke man uit Hoogeveen. die over
zijn verrichtingen in Grenoble bepaald
niet tevreden was, heeft het misschien
niet eens bemerkt. Hij was toen al
bezig met Göteborg en hij had toen
zichzelf al voorgenomen daar revanche
te nemen op zichzelf. Dat is gelukt,
op een niet mis te verstane wijze. Jan
Bols wordt de grote man. Hij bezit de
instelling om door te vechten en men
mag hopen en vertrouwen dat hl)
die in de toekomst zal behouden. Jan
Bols is niet de man, die na twee min
dere afstanden het bijltje er dan maar
bij neerlegt. Hij wil en kan terug
vechten en zal niet de schuld schuiven
op wie dan ook, maar eerst bij zichzelf
te rade gaan.
Nederlaag
Wim d<- Graaff heeft het grootste
geUj): ala hij zegt dat hij er nog wel
eens ov«|- zal denken als de kernploeg
uit andere leden bestaat. HIJ moet het,
ihéde door het gebrek aan de „vaste
en harde hand" van de bondslelding,
toch afleggen tegen rijders, die zich
verongelijkt voelen. Dat zal de nieuwe
trainer ook. Daarmee zit een land, dat
in deze tak van sport een hoofdrol
vervult, in een diepe impasse. En het
is in feite ongelooflijk dat een bonds-
bestuur het heeft moeten afleggen
tegen enige topatleten, waarmee het
zichzelf een brevet van onvermogen
heeft opgespeld, of ten minste een
bewijs dat niet op de juiste wijze is
gehandeld en de zaak fo lang slepend
werd gehouden tot er nog slechts één
weg was om te gaan: die yan de
nederlaag.
Angst waart rond in
Canadees ijshockey
Angst waart rond in Canada. Een plot
seling opgekomen angst, geïnjecteerd
door de dood van Bill Master-ton, de
29 Jaar oude speler van Minnesota-
North Stars, die op de morgen van
15 januari overleed tengevolge van een
zware liersenverwonding, opgelopen
toen hy door een met ruwheid geladen
check met z(jn hoofd tegen de balu
strade werd gesmeten.
Vijf doctoren hebben urenlang tever
geefs getracht de bjjna geweken le
vensgeesten op te wekken. Het lukte
dertig uur. Toen overleed Bill Master-
ton. Minnesota's manager Wren Blair,
de man die Masterton aan het begin
van het seizoen overhaalde voor de
Minnesota North Stars, een van de
zes nieuwe teams in de National
Hockey League, te komen spelen, ver
klaarde dat Masterton door twee spe
lers werd gecheckt, vlak voor de spe-
lersbank. Hij moet al bewusteloos zijn
geweest voor hij de balustrade raakte,
zo hard kwam de klap aan. Het was
het eerste ernstige ongeluk sinds 1930
toen Eddie Shore een soortgelijk onge
val overkwam, maar zonder dodelijke
De N.H.L. keerde 60.000 dollars (ruim
500.000 gulden l aan Minnesota uit.
Masterton zelf was verzekerd voor
50.000 dollars. Masterton droeg geen
Twee weken na zijn dood had een groot
gedeelte van Canada's ijshockeyelite
zich een beschermende helm aange
schaft. Pierre Pilot, een keiharde ver
dediger die in dertien jaar geen helm
had gedragen ihet hindert is de alge
mene opinie van de spelers) had dr
primeur. Spoedig volgden ook de ge
vierde helden Howie Young en Star
Miklta.
Men verwacht in Canada dat het ge
bruik van helmen, dat door de doo<
van Bill Masterton plotseling bijzon
der actueel werd, binnen niet al tf
lange tijd verplicht zal worden gesteld
Scheidsrechter
IK ben de scheidsrechter", stelde d-
jonge man zich voor. De voorzittei
van de Italiaanse voetbalclub II Gri
fone ontving de man hoffelijk en ver
zocht hem beleefd of hij zich bij dt
spelers wilde omkleden, omdat d»
scheidsrechterskleedtent wegens res
tauratie gesloten was. De man had
begrip voor de situatie en begaf ziet
tussen de spelers van II Grifone. Toer
de spelers zich hadden omgekleed
stuurde de scheidsrechter hen het vein
vast op met de mededeling dat hij zo
zou volgen. Na twintig minuten was
iedereen op het veld, behalve de
scheidsrechter. Hij was verdwenen en
OM* bam alle portemonnees.
Televisiecircuit
^E Australische zwemcoach Forbes
Carlile, die geruime tijd ook de
Nederlandse zwemmers en zwemsters
heeft getraind, is thans verbonden aan
de Ryde Zwemclub Sydney. Carlile
heeft twee toekomstige topzwemsters
onder handen. Karen Moras en Jane
Menere, beiden 14 jaar. Carlile maakt
gebruik van een gesloten televisie
circuit tijdens de training vpn zijn
pupillen. Hij is van mening dat ver
scheidene leden van zijn trainiogsplocg
successen zullen boeken tijdens de
Australische kampioenschappen.
Wonderboy
MA elf jaar planning en hoge kosten
11 maken, beweert de Engelsman Jack
Warboys dat hij een wereldkampioen
tennis aan het scheppen is. Dat zou
dan zijn veertienjarige zoon Stephen
moeten zijn. die elke dag uren op
een particuliere baan traint. Sport
journalisten noemen hom „de wonder-
jongen uit Essex". Warboys seniol
zegt dat hij tot nog toe ruim 20.000
pond voor zijn talentvolle zoon heeft
uitgegeven. Warboys is aannemer van
beroep en heeft zijn zoon even me
thodisch behandeld als hij zijn huizen
bouwt. Stephen is rijkelijk met spor
tieve talenten bedeeld. Op achtjarige
leeftijd werd hij tweede in een rol-
schaatswedstrijd voor volwassenen. Het
was niet goed voor zijn tennis, zei zijn
vader. Weg rolschaatsen. Hij was enorm
in tafeltennis. „Weg met de tafel", zei
pa, „dat is niet goed voor het tennis.''
Stephen speelde zo goed cricket dat
een familld hem les wilde laten nemen
op Ldrds, het mekku van het Britse
cricket. Niet goed voor tennis, was
de mening van pa Warboys. Er kwam
echter weer een nieuwe complicatie.
Stephen speelde een rondje goir op
Fulwell met topcoach Bill Cox. „Onge
lofelijk", zei deze, „die jongen wordt
Brits kampioen." „Thuiskomen zoon
lief", zei pa, „je moet tennissen."
Munten en tabak
MERGENS ter wereld schijnt het ijs-
hockcypubliek zo wreed te zijn als
ln Zweden. Spelen hun favorieten een
slechte wedstrijd dan uiten do kijkers
hun ontevredenheid op een bijzondei
Ronald Pet terion het slachtoffer ge
worden. Wekenlang heeft Petterson
niet kunnen spelen omdat hij was uit
gegleden op een munt die door een
van de ontevreden fans op het ij* was
geworpen. He.t zijn overigens niet
alleen munten die op het ijs worden
gegooid Tabak heeft de overhand
Invitatie
CANNY BL ANKERS-KOEN tijden-
de Olympische Spelen van Londen
in 1948 w innares van vier gouden me
dailles (100 m. 200 m, 80 m horden en
4 x 100 m) is één van de twaalf oud-
olympische kampioenen.' die door de
organisatoren zijn uitgenodigd om de
Olympische Spelen van Mexico bij te
wonen. Onder de gelnvitecrden bevin
den zich Jesse Owens. Johnny „Tur-
zan" Weismüller, Emil Zatopek en
Valeri Brummcl.
Droomelf
CEPP HERBERGERS droomelf: Stul-
fauth, Janes, Beckenbauer, Schnei-
hnger, Haller. Szymaniak, Rahn, Sze-
pan, Sealer, F. Walter, Schéfer.
TOTOWEDSTRIJDEN
VolendamGo Ahead
DWS—ADO
SlttardiaFortuna '54
MVV—NAC
FC Twente—AJax
P8V—NEC
Xerxes/DHC—Sparta
Vitesse— FC Den Bosch
HaarlemDFC
De Baronie—NOAD
PEC—De Graafschap
Feücnoord—Telstar
RBC—SC Cambunr
EERSTE DIVISIE
Holland Sport—Eindhoven
FC' VVV—Heracles
De VolewUcker*SVV
Willem II—Blauw Wit
AZ '67—HVC
ElinkwUk—Velox
TWEEDE DIVISIE
Hermes DV8ZFC
Helmond Sport—EDO
WagenlngcnZwolse Boy*
HeerenveenRod a .It
SC GooilandHilversum
Fortuna VI.—Excelsior
AGOVV—8C Drente
Ard Schenk en Kees Verkerk: ondanks bloemen niet altUd rozegeur
schijn.