K.N.S.B. HEEFT EERSTE VERLOREN! Volleybalscheidsrechter P. van Elswijk is te oud noteer bij de radio ZATERDAG 2 MAART 19«8 \Q Op zoi DEN HAAG Voor trainer Wim de Graaff is een periode in zijn leven afgesloten. Na twee jaar was hjj zo in een hoek gedrongen waaruit geen ontkomen meer mogelijk was dat hij het enige besluit heeft genomen dat een man, die beschikt over zelfrespect, kan nemen: zijn functie ter beschikking stellen. Het „lijdelijk verzet", dat enige leden van de kernploeg, onder aanvoering van vooral Kees Verkerk en in mindere mate Ard Schenk en Peter Nottet, twee jaar pleegden, heeft geleid tot een nederlaag van de KNSB in een drama, dat uit twee akten bestaat: eerst Wim de Graaff weg, daarna Anton Huiskes terug. De eerste slag is door de schaatsers gewonnen. De tweede zullen zij nooit mogen winnen. Indien de bestuurders van de KNSB ook in dat geval nog toegeven, c.q. zich wederom niet voldoende en afdoende verzetten, is het gezicht van een van de weinige sportbonden in ons land die naar prestaties gemeten uiterst succesvol is, geheel en al verloren. Men heeft kennelijk de keiharde mentaliteit niet aangevoeld, die de schaatsers ten opzichte van Wim de Graaff bezaten. Een mentaliteit, die zij zo hard hadden kunnen gebruiken bij hun strijd op het ijs, maar die daar niet altijd aanwezig was. Jan Bols heeft zich in zUn eerste internationale schaatsseizoen doen kennen als een groot talent met een enorme vechtlust. Niettemin bleven ook Jan Bols enkele teleurstellingen niet bespaard, zoals op de 10 kilometer in Grenoble, na afloop waarvan hem door trainer Wim de Graaff troostende woorden moes ten worden ingefluisterd. „Ik ben er kapot van dat ik niet afgevaardigd ben voor de internationale cursus" DEN HAAG Het kan zijn dat ln de- volley balwercld meer teleurgestelde per- koneii rondlopen. In elk geval voelt mo menteel niemand zich meer teleurgesteld en van 'n illusie ontnomen dan scheids rechter P. van Elswijk, tweeënveertig jaar. en hopend op het afsluiten van zijn lange carrière als internationaal scheids rechter. Dat is een Illusie gebleken. Wat zijn hobby is, is zijn noodlot geworden. De heer Van Eiswijk is het totaal on eens met de wijze waarop zijn hoop is vernietigd. Als grondoorzaak voert hij aan een waarlijk niet Ingrijpend conflict van jaren her tussen hem en een van de leidende figuren in de Nederlandse Volleybalbond, Dit is het relaas van de tot op de bodem teleurgestelde scheids rechter P. van Elswijk- „Ik moet toegeven dat er hard wordt ge werkt door het bestuur van de NeVoBo maar de methoden zijn verstard. Volley bal is niet meer wat het twintig jaar geleden was. Toen was het een spelletje, nu is het een volwaardige sport. Ik kan_ wel de vuile was buiten gaan hangen" maar dat doe ik niet. Dan vallen er kop pen. waaronder die van mij. Dan kan ik net zo goed een brief schrijven naar de bond met het verzoek mijn bedanken te aanvaarden Maar ik ben er kapot van dat ik niet ben afgevaardigd naar de internationale scheidsrechterscur- „Het begon allemaal met een brief van een of andere instantie die de Nationale Scheidsrechters Commissie verzocht twee man af te vaardigen naar een in ternationale scheidsrechterscursus in München. die 15 maart begint. De NSC droeg Vuylsteker en mij voor en stuur de de brief door naar het hoofdbestuur. Vuvlsteker mocht wel. maar ik was te oud. Te oud. ik ben tweeënveertig jaar, terwijl de bond maar steeds volhoudt dat ik vijfenveertig ben. De brief werd teruggestuurd naar degenen die het ver zoek hadden ingediend niet de kant tekening: Vuvlsteker geaccepteerd. Van Elswijk te oud. Later hoorde ik van derden dat er nog een ander argument was: ik zou het geld niet waard zijn". Volkomen nieuw „Nu is de leeftijdsgrens voor internatio nale volleybalscheidsrechters vijftig jaar en ik ben pas tweeënveertig. Acht jaar lijkt me toch nog rendabel ge noeg. Neen, zegt de bond. de grens is vijfendertig. Dat was volkomen nieuw voor me en ik draai toch al aardig wat jaartjes mee. Er werd gezegd dat het in een of andere vergadering was be spoken. Ik heb gevraagd of de leeftijds grens van 35 ergens was opgetekend Neen. dat konden ze nergens vinden. Niet in het archief en niet in de notu len. Je moet maar raden hoe het zit. Ik heb aangeboden de reis zelf te be talen. maar daar wilden ze ook al niets van weten. Toen ze me vertelden dat lk voorgedragen zou worden als kandi daat voor dc cursus was ik dolgeluk kig. Volleybal is al'es voor me. Hot zou de verwezenlijking van een droom worden. Maar wat is die wreed ver stoord". Ik had een negen ..We hebben drieëntwintig A-scheids rechters in Nederland. Vuylsteker en ik staan het hoogst genoteerd. Ze heb ben ons wel eens cijfers gegeven. Vuyl steker had een acht en ik een negen. Veronderstel nu eens dat het waar is dat de leeftijdsgrens op vijfendertig jaar is gesteld, dan wordt de hele scheidsrechterstop, die toch al zo wan kel is, afgesneden. Want van die drie entwintig scheidsrechters zijn er maar drie jonger dan vijfendertig jaar. De rest. die er eveneens van droomt eens internationaal scheidsrechter te wor den, denkt dan ook: nu kan ik beter ■«phiouden, want er is voor mij toch geen eer meer te behalen. Ik vind het cru dat ze mij zonder slag of stoot alle kans op een carrière hebben ontnomen. Ze hebben mij wel eens de Leo Horn van het volleybal genoemd. Ik wou dat ik de lef bezat van Leo Horn, dan zou ik eens zeggen waar het op stond. Ze hebben me de laatste kans afgepakt, want als ik nu te oud ben. krijg ik immers volgend jaar helemaal geen kans meer." „Stien Kaiser was ook te oud, maar die kon bewijzen dat de heren er naast zaten. Dat kan ik niet. Ik wou dat ze me de kans eens gaven om te bewijzen wat ik in mijn mars heb. Ik ben mili tair en met de militaire volleybalploeg waren we eens in Parijs om aan een toernooi deel te nemen. Ik was de enige nationale scheidsrechter. Na af loop kwamen een Roemeen en een Fransman naar me toe. De Roemeen zei „trés bien", meer niet en de Frans man overhandigde me een asbak. Ik was de beste scheidsrechter van het hele toernooi, Dat weten ze bjj de bond „Goed, ik ben misschien wat moeilijk. Ik kan nu eenmaal niet wit zien wat zwart is, maar dat is nog geen reden om me zo te behandelen. F. Boukes schrijft in zijn boek: „Modern volley bal" dat er geen sport is waarbij een scheidsrechter zoveel macht heeft als bij volleybal. Daar heeft hij gelijk in, want ik heb het gevoel dat de scheids rechter de sluitpost is van menige be groting. Maar de organiserende leiding is te bang dat de technische leiding te veel macht gaat krijgen. Als de begeleiding meer gericht was geweest, was ik misschien al veel eer der voorgedragen als internationaal scheidsrechter. Maar het heeft toch al veel te lang geduurd JACQUES ROS Er kan nu wel gesteld worden dat Fred Anton Maier en Magne Thomas sen eenvoudig harder gingen maar daarmee is men er niet. Die twee hebben zich van het prille begin van het seizoen af alles ontzegd, zij hebben zich met alle kracht voorbereid op het seizoen met de instelling dat het een successeizoen moest worden. Hun trai ner, Aage Johansen, was slechts enige dagen per week beschikbaar maar hun „huiswerk" plus wat zij daarenboven nog zelf konden opbrengen, werd zo serieus en met volle overgave uitge voerd, dat die grandioze successen mogelijk werden. Bij hen zou een tegenvallende prestatie in geen geval zijn afgedaan met de drie woorden, die de Nederlandse schaatsers zo gaarne hanteren: „Ik ging niet". Daar mee was de sok dan af. Tegelijk werd met een schuin oog naar Wim de Graaff gekeken maar er werd geen moment aan gedacht de hand in eigen boezem te steken en zich af te vragen of zij zich zodanig hadden ingesteld dat het duel met volle Inzet kon worden geleverd, of zij tevoren alles hadden gedaan om in optimale conditie te zijn, of zij zich zodanig hadden voor bereid dat ook bij hen deze leuze werkelijkheid kon worden, zoals bij de Noren: „En dit seizoen zal het er wis en waarachtig van komen". Klaas Schenk, Henk Lamberts. Anton Huiskes, Wim de Graaff: de lijst van schaatstrainecs ^al moeten woqdgpr uit gebreid. Er zal een nieuwe man moeten komen. De rebellerende kernploegleden hebben hun zin, Wim de Graaff heeft zich teruggetrokken. Het heeft geen zin meer uiteen te rafelen welke fouten De Graaff heeft gemaakt en wat zijn tekortkomingen zijn. Geen mens is volmaakt, ook De Graaff niet, die naar beste weten en kunnen heeft gewerkt maar het vertrouwen van zijn mannen niet kon verwerven. Dat is een trieste zaak, maar hij stond ook niet in een positie hij werd daarin eenvoudig niet gesteund die hem kon veroor loven te tronen boven de schaatsgoden in het rijk van koning Thialf die hij moest leiden. Het kan een zwakheid van hem geweest zijn, dat hij alle opmerkingen, die soms op het be ledigende af waren, heeft geslikt. Er greep ook niemand in. Wim de Graaff schreef die gezegden dan maar op prikkelbaarheid of iets dergelijks van topatleten vlak voor of vlak na de slag. Maar hij voelde drommels goed dat hij in een hoek werd gedrongen. En vorige week zaterdagavond kreeg hij de dolksteek die hem de knoop deed doorhakken. Toen openlijk voor mil joenen t.v.-kijkers werd gezegd dat hij maar moest verdwijnen en dat met de grootste spoed Anton Huiskes terug moest komen, vond zelfs de te „zachte" Wim de Graaff het meer dan genoeg. Naast De Graaff Zijn gedachten zullen terug gaan naar het zojuist afgesloten schaatsseizoen: de teleurstelling van Oslo, de opleving In Grenoble, het toch niet geheel tot volle tevredenheid stemmende on- De naam Anton Huiskes was in de afgelopen weken weer op veler lippen, maar z(jn terugkeer als coach naar Nederland mag mede in verband met „oud zeer" wel als uitgesloten worden danks de fraaie plaatsen en vooral het werk van Jan Bols toernooi van Göteborg. Men kan weer stellen dat De Graaff zichzelf ook enigszins naar de achtergrond heeft laten dringen. Zowel in Grenoble als in Göteborg bemoeiden Anton Huiskes en Kees Broekman en naar mag worden aangenpmen met de beste bedoelingen zich te veel met onze schaatsers. Er was niemand uan het in flink aantal opgekomen schaatsbondbestuur. die de heren erop attent maakte, dat wij zelf een trainer hebben: Wim de Graaff. Wat doet een Anton Huiskes op de baan, naast Wim de Graaff? Nogmaals, het zal met de beste bedoelingen zijn geweest, maar De Graaff was de kapi tein op dat moment en Huiskes had er niets te maken. De rijders onder gingen de aanwezigheid en de opmer kingen van de trainer van de Zweden echter maar al te graag, zonder zich erom te bekommeren zij hebben er waarschijnlijk zelfs niet eens aan ge dacht door hun adoratie voor Huiskes Lijdelijk verzet van deel kernploeg zal ook nieuwe trainer treffen Niemand goed genoeg Zij hebben hun eigen positie thans ook ondermijnd. Indien Huiskes niet terug komt en dat kan de K.N.S.B. niet doen, hoezeer men ook overtuigd mag zijn van zijn kwaliteiten moet er een ander komen. En zolang de „mythe Huiskes" blijft voortbestaan, zal nie mand het goed genoeg kunnen doen. Alle mindere prestaties zullen ook weer onvoorwaardelijk op naam van de (nieuwe) trainer worden geschreven. Alleen het zoeken naar hem zal de K.N.S.B. al met grote zorg vervullen. Die taak zal voor een deel op de schouders van „nieuwelingen" komen. Voorzitter Henk Wesselo acht zijn tijd gekomen en treedt af. K.N.S.B.-direc- teur F?iet Ëer^strörp kpert na een kort stondig verblijf op het bondsbureau terug naar zijn geliefde kunstijsbaan in Deventer. Twee topfiguren moeten worden vervangen en de opvolgers zullen mede moeten beslissen over het aanstellen van een nieuwe trainer. En het is de vraag of er een competente leider kan worden gevonden, die de zelfde weg wil gaan als De Graaff. Hij zal in elk geval een zeer sterke per soonlijkheid moeten zijn, die zijn „paradepaardjes" aan de teugels kan houden en van het begin af de houding aanneemt van „ik ben de baas en nie mand anders" en „als het je niet bevalt, kun je inrukken". Dat is de enig juiste houding tegenover sportlieden die zo hoog zijn gestegen dat zij menen zich alles te kunnen veroorloven, zoals in het geval-De Graaff is gebleken. Coalitie Anderzijds werd het K.N.S.B.-bëstuur voor het blok gezet. Tegenover rebel lerende sportlieden is weinig uit te richten. Duitslands toptrainer Max Merkel moest bij München 1860 ver dwijnen omdat zijn spelers hem niet meer „lustten". Feijenoordtralner Kment had het vertrouwen van de eliteploeg niet meer en vertrok. Trai ners staan altijd wankeler dan sport- vedetten, vooral als zij een coalitie kunnen vormen en dat was in de schaatswereld het geval. Ten minste drie man van de top wensten De Graaff niet meer. Jan Bols was nog niet geïnfecteerd. Hij was dan ook nog niet zo -hoog geslegen om zich deze houding te durven aanmeten, rils hij het ooft ge daan zou hebben. Jan Bols zat er ook een beetje naast. Dit voorbeeld: in een restaurant in Grenoble dronk de vol tallige ploeg met begeleiders een kop koffie. Sombere Ard Schenk, geprik keld omdat hij de 5000 m niet mocht rijden, haalde een sinaasappel uit zijn zak. Vriend Verkerk vroeg minzaam: „Eet je die alleen op?". De helft van de vrucht werd naar Verkerk gescho ven, die op zijn beurt Nottet een part gaf. Jan Bols zat er ook bij. Hij kreeg Het is een kleinigheid maar wel type rend. Jan Bols hoorde er (nog) niet geheel bij. De vriendelijke, sympa thieke man uit Hoogeveen. die over zijn verrichtingen in Grenoble bepaald niet tevreden was, heeft het misschien niet eens bemerkt. Hij was toen al bezig met Göteborg en hij had toen zichzelf al voorgenomen daar revanche te nemen op zichzelf. Dat is gelukt, op een niet mis te verstane wijze. Jan Bols wordt de grote man. Hij bezit de instelling om door te vechten en men mag hopen en vertrouwen dat hl) die in de toekomst zal behouden. Jan Bols is niet de man, die na twee min dere afstanden het bijltje er dan maar bij neerlegt. Hij wil en kan terug vechten en zal niet de schuld schuiven op wie dan ook, maar eerst bij zichzelf te rade gaan. Nederlaag Wim d<- Graaff heeft het grootste geUj): ala hij zegt dat hij er nog wel eens ov«|- zal denken als de kernploeg uit andere leden bestaat. HIJ moet het, ihéde door het gebrek aan de „vaste en harde hand" van de bondslelding, toch afleggen tegen rijders, die zich verongelijkt voelen. Dat zal de nieuwe trainer ook. Daarmee zit een land, dat in deze tak van sport een hoofdrol vervult, in een diepe impasse. En het is in feite ongelooflijk dat een bonds- bestuur het heeft moeten afleggen tegen enige topatleten, waarmee het zichzelf een brevet van onvermogen heeft opgespeld, of ten minste een bewijs dat niet op de juiste wijze is gehandeld en de zaak fo lang slepend werd gehouden tot er nog slechts één weg was om te gaan: die yan de nederlaag. Angst waart rond in Canadees ijshockey Angst waart rond in Canada. Een plot seling opgekomen angst, geïnjecteerd door de dood van Bill Master-ton, de 29 Jaar oude speler van Minnesota- North Stars, die op de morgen van 15 januari overleed tengevolge van een zware liersenverwonding, opgelopen toen hy door een met ruwheid geladen check met z(jn hoofd tegen de balu strade werd gesmeten. Vijf doctoren hebben urenlang tever geefs getracht de bjjna geweken le vensgeesten op te wekken. Het lukte dertig uur. Toen overleed Bill Master- ton. Minnesota's manager Wren Blair, de man die Masterton aan het begin van het seizoen overhaalde voor de Minnesota North Stars, een van de zes nieuwe teams in de National Hockey League, te komen spelen, ver klaarde dat Masterton door twee spe lers werd gecheckt, vlak voor de spe- lersbank. Hij moet al bewusteloos zijn geweest voor hij de balustrade raakte, zo hard kwam de klap aan. Het was het eerste ernstige ongeluk sinds 1930 toen Eddie Shore een soortgelijk onge val overkwam, maar zonder dodelijke De N.H.L. keerde 60.000 dollars (ruim 500.000 gulden l aan Minnesota uit. Masterton zelf was verzekerd voor 50.000 dollars. Masterton droeg geen Twee weken na zijn dood had een groot gedeelte van Canada's ijshockeyelite zich een beschermende helm aange schaft. Pierre Pilot, een keiharde ver dediger die in dertien jaar geen helm had gedragen ihet hindert is de alge mene opinie van de spelers) had dr primeur. Spoedig volgden ook de ge vierde helden Howie Young en Star Miklta. Men verwacht in Canada dat het ge bruik van helmen, dat door de doo< van Bill Masterton plotseling bijzon der actueel werd, binnen niet al tf lange tijd verplicht zal worden gesteld Scheidsrechter IK ben de scheidsrechter", stelde d- jonge man zich voor. De voorzittei van de Italiaanse voetbalclub II Gri fone ontving de man hoffelijk en ver zocht hem beleefd of hij zich bij dt spelers wilde omkleden, omdat d» scheidsrechterskleedtent wegens res tauratie gesloten was. De man had begrip voor de situatie en begaf ziet tussen de spelers van II Grifone. Toer de spelers zich hadden omgekleed stuurde de scheidsrechter hen het vein vast op met de mededeling dat hij zo zou volgen. Na twintig minuten was iedereen op het veld, behalve de scheidsrechter. Hij was verdwenen en OM* bam alle portemonnees. Televisiecircuit ^E Australische zwemcoach Forbes Carlile, die geruime tijd ook de Nederlandse zwemmers en zwemsters heeft getraind, is thans verbonden aan de Ryde Zwemclub Sydney. Carlile heeft twee toekomstige topzwemsters onder handen. Karen Moras en Jane Menere, beiden 14 jaar. Carlile maakt gebruik van een gesloten televisie circuit tijdens de training vpn zijn pupillen. Hij is van mening dat ver scheidene leden van zijn trainiogsplocg successen zullen boeken tijdens de Australische kampioenschappen. Wonderboy MA elf jaar planning en hoge kosten 11 maken, beweert de Engelsman Jack Warboys dat hij een wereldkampioen tennis aan het scheppen is. Dat zou dan zijn veertienjarige zoon Stephen moeten zijn. die elke dag uren op een particuliere baan traint. Sport journalisten noemen hom „de wonder- jongen uit Essex". Warboys seniol zegt dat hij tot nog toe ruim 20.000 pond voor zijn talentvolle zoon heeft uitgegeven. Warboys is aannemer van beroep en heeft zijn zoon even me thodisch behandeld als hij zijn huizen bouwt. Stephen is rijkelijk met spor tieve talenten bedeeld. Op achtjarige leeftijd werd hij tweede in een rol- schaatswedstrijd voor volwassenen. Het was niet goed voor zijn tennis, zei zijn vader. Weg rolschaatsen. Hij was enorm in tafeltennis. „Weg met de tafel", zei pa, „dat is niet goed voor het tennis.'' Stephen speelde zo goed cricket dat een familld hem les wilde laten nemen op Ldrds, het mekku van het Britse cricket. Niet goed voor tennis, was de mening van pa Warboys. Er kwam echter weer een nieuwe complicatie. Stephen speelde een rondje goir op Fulwell met topcoach Bill Cox. „Onge lofelijk", zei deze, „die jongen wordt Brits kampioen." „Thuiskomen zoon lief", zei pa, „je moet tennissen." Munten en tabak MERGENS ter wereld schijnt het ijs- hockcypubliek zo wreed te zijn als ln Zweden. Spelen hun favorieten een slechte wedstrijd dan uiten do kijkers hun ontevredenheid op een bijzondei Ronald Pet terion het slachtoffer ge worden. Wekenlang heeft Petterson niet kunnen spelen omdat hij was uit gegleden op een munt die door een van de ontevreden fans op het ij* was geworpen. He.t zijn overigens niet alleen munten die op het ijs worden gegooid Tabak heeft de overhand Invitatie CANNY BL ANKERS-KOEN tijden- de Olympische Spelen van Londen in 1948 w innares van vier gouden me dailles (100 m. 200 m, 80 m horden en 4 x 100 m) is één van de twaalf oud- olympische kampioenen.' die door de organisatoren zijn uitgenodigd om de Olympische Spelen van Mexico bij te wonen. Onder de gelnvitecrden bevin den zich Jesse Owens. Johnny „Tur- zan" Weismüller, Emil Zatopek en Valeri Brummcl. Droomelf CEPP HERBERGERS droomelf: Stul- fauth, Janes, Beckenbauer, Schnei- hnger, Haller. Szymaniak, Rahn, Sze- pan, Sealer, F. Walter, Schéfer. TOTOWEDSTRIJDEN VolendamGo Ahead DWS—ADO SlttardiaFortuna '54 MVV—NAC FC Twente—AJax P8V—NEC Xerxes/DHC—Sparta Vitesse— FC Den Bosch HaarlemDFC De Baronie—NOAD PEC—De Graafschap Feücnoord—Telstar RBC—SC Cambunr EERSTE DIVISIE Holland Sport—Eindhoven FC' VVV—Heracles De VolewUcker*SVV Willem II—Blauw Wit AZ '67—HVC ElinkwUk—Velox TWEEDE DIVISIE Hermes DV8ZFC Helmond Sport—EDO WagenlngcnZwolse Boy* HeerenveenRod a .It SC GooilandHilversum Fortuna VI.—Excelsior AGOVV—8C Drente Ard Schenk en Kees Verkerk: ondanks bloemen niet altUd rozegeur schijn.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1968 | | pagina 13