VELDPOST UIT VIETNAM
Vandaag is het Kerstmis. Je zou het niet zeggen
Steekpenning aannemen mag
maar werkgever moet t weten
„IK ZAL
NOOIT
MEER
DEZELFDE
ZIJN"
Kerstkalkoen een Britse uitvinding
DINSDAG 19 DECEMBER 1967 DE LEIDSE COURANT
KERSTMIS LUIDT NIEUWE WET IN:
Corruptie ook in
niet-ambteliike
kring strafbaar
\ta
X T«
in
TANDAAG is het Kerstmis. Je zou het niet zeggen.
Temperatuur van ongeveer 33 graden heb vier uur
55 in de zon gezeten twee uur wachten en twee uur
voor de show was vrij goed. We hadden oorspronkelijk een
normaal vliegprogramma voor vandaag. Toen kwam dit kerst
bestand. Nu heb ik zojuist gehoord, dat het nog met een dag
verlengd is. Ik hoop dat we niet te veel tijd zullen verspillen
aan dit soort onzin. We zullen ze nog meer op hun bliksem
moeten geven, voordat er iets goeds uit te voorschijn kan
komen."
Dat is de kerstgroet van een Ameri
kaanse majoor van de luchtmacht,
per luchtpost overgebracht vanuit
strijdtoneel Vietnam. Er bestaan
méér van die brieven, niet alleen
van de majoor, maar ook van ge
wone dienstplichtige soldaten, mari
niers, sergeanten en legeraalmoeze
niers. Amerikanen met één gezamen
lijk herkenningspunt: zij voeren de
oorlog in Vietnam. Misschien niet
overtuigd, wel verbeten. Verbetenheid
ls immers de beste garantie om de
oorlog te overleven.
De brieven, gezonden naar familie in
de States, tekenen de oorlogssfeer in
Vietnam beter dan welk krantebe-
richt dan ook kan. Daarom zijn ze
belangrijk om te worden gelezen.
Vooral in deze kerstdagen, die nog
steeds ..vredesdagen" worden ge
noemd. Ook in Vietnam. Soms. Zo
als vorig jaar toen de oorlog er en
kele dagen werd bevroren. De brie
ven werden verzameld door Bill
Adler en in Nederland uitgegeven
door Hollandia N.V. Baarn onder de
titel „Veldpost uit Vietnam". Het zijn
verrassende brieven. Vanwege hun za
kelijke mededelingen, maar nog meer
vanwege de brok menselijke gevoelens
die er uit spreekt. Het lezen waard.
Wij geven er hier enkele grepen uit
Soldaat eerste klas Harim Strickland
was al dood, toen in zijn bagage een
niet verzonden brief werd gevonden
voor zijn familie in Noord-Carolina:
„Lieve mensen, dit is de laatste brief
die ik zal schrijven. Jullie hebben
waarschijnlijk al bericht ontvangen,
dat ik dood ben en dat de regering
zijn diepste leedwezen wenst uit te-
spreken. Geloof me, ik wilde niet
sterven, maar ik weet dat het mijn
bijdrage aan deze oorlog is. Ik wil
dat mijn land nog miljoenen en mil
joenen jaren zal blijven voortbe-
Marinier eerste klas David Callis
staat aan de vooravond van zijn
eerete gevecht:
„Lieve allemaal in mijn wereldje,
deze avond is de avond vóór het
gevecht. Morgenochtend vertrek ik
op mijn eerste werkelijke reis in het
onbekende, uit mijn eigen wereld van
negentien jaar naar die wrede en bar
baarse arena van haat en bloedver
gieten die oorlog heet. We hebben de
losse patronen door kogels vervangen,
de levenloze, onschadelijke dummies
door metalen projectielen die snel
dood en vernietiging kunnen brengen.
Alles wat we nu hebben gaal af
met een enorme knal en met iedere
knal zullen er mensen sterven".
NOOIT MEER DEZELFDE
„Lieve mam", schrijft marinier Joe
Pais uit Nieuw-Mexico, ..ik weet. dat
ik nooit meer dezelfde Joe zal zijn.
Gisteravond heb ik een van mijn beste
kameraden verloren. Het was niet
Bob, maar hij was altijd bij ons.
De Vietkong wist op de een of andere
manier door onze linies te breken
en wierp een handgranaat in de tent,
waar mijn kamaraad sliep. Een van
mijn andere kameraden werd ern
stig gewond en men verwacht dat
hij binnenkort zal sterven. Weet je,
mam, totdat we hier kwamen, vond
ik het. allemaal niet zo erg. En nu
verlies ik twee van mijn kameraden.
Het valt niet mee,, mam, om zoiets
te verwefken en daarom zeg ik, dat
nu alles anders zal worden. Ik kan
zelfs niet meer glimlachen en vind
Vietnam of, oorlogen
Sergeant John Woods aan zijn dochter
Karin van acht jaar: „Als je vader
om de een of andere reden niet meer
terug zou komen, denk er dan aan
dat ik er geen spijt van zal hebben.
Want je vader gelooft in vrijheid voor
alle mensen en speciaal voor jou en
Een „gesproken" brief op band stuur
de soldaat eerste klaa Carl Rogers
aan de gemeente van de Algemene
Presbyteriaanse Kerk in New York:
„Generaal Westmoreland zegt dus,
dat hun opdracht tweeledig is en dat
we de communistische aggressor moe
ten bestrijden en verslaan. Dan volgt
als tweede punt: dat het onze plicht is
het Vietnamese volk te tonen, wat het
betekent vrij man te zijn. De/.e uit
spraak verwekte hier en daar wel wat
hilariteit, want daar zaten we met
onze groene uniformen aan in de zon
met een temperatuur van zo'n 45
graden. Voor mij had het een heel
speciale betekenis, want ik zat daar
in een uniform, dat ik verafschuw,
in een land, dat in oorlog gewikkeld
is, die mijn goedkeuring niet heeft
en toch moet ik deze mensen laten
zien wat het betekent een vrij man
te zijn. Dat valt niet mee".
Zo zit leder mef zijn eigen gevoelens
die hg kwijt wil. Ook een hond kan
een troost «tJn. Korperaal Neil Mc
Caffrey schrijft erover aan «U» vader,
burgemeester van Ailenhurst In New
woorden. Ik heb haar foto's gestuurd.
Ja, dat was mijn hond. Ik noemde
.haar Lathyrus. Ik heb haar drie
maanden gehad. Ze was een echte ge
vechtshond en had een insigne als be-
„Ik gebruik de verleden tijd, want ze
is dood. Lathyrus werd, toen ze met
me op patrouille was, aangeschoten
en ik moest haar doodmaken. Ik kan
me niet herinneren ooit zoveel van
een hond te hebben gehouden, Ze was
meer voor me dan een hond. Het is
moeilijk onder woorden te brengen.
Maar als je lang in een gevechtszone
bent en al jè dierbaren zijn thuis,
moet je je genegenheid op de een of
andere mander kwijt en terugontvan
gen. Anders word je gek. Je kunt
niet voortdurend hard en gevoelloos
zijn".
GOEDHARTIG J -
Rabbijn E. Drijer, aalmoezenier, vindt
dat zijn landgenoten in Vietnam han
delen als „typisch goedhartige Ame
rikanen": „Ik heb een soldaat moeten
bijstaan, ,die sinds de avond, waarop
de Vietkong een burgerrestaurant in
Saigon bombardeerde, door nachtmer
ries gekweld werd. Deze typisch goed
aardige Amerikaan had een hongerig
Vietnamees meisje gevonden en haar
meegenomen naar het restaurant om
haar te laten eten. Hij kwam heel
huids uit het bombardement te voor
schijn. Het meisje rende weg, toen
de eerste bom ontploft was en werd
door de tweede gedood".
Het verhaal van het Vietnamese wees
jongetje Ti wordt in verschillende
brieven van Emil Spadaforas (van de
adviescommissie 99) aan zijn moeder
verteld. Het begon als volgt;
„Drie maanden geleden werd de stad
Cho-Heip 's nacht zwaar onder vuur
genomen en wij gingen er als verster
king heen. De stad werd door een
troep van het volksleger verdedigd,
maar het noodlot wilde, dat wij te
laat kwamen om hen te redden. De
Vietkong heeft hen allen vermoord.
Ons bataljon heeft bij het aanbreken
van de dag kans gezien de stad .e
heroveren. Toen we binnentrokken
was er maar één levend wezen: een
jongetje dat ernstig gewond was. We
brachten hem naar het Amerikaanse
veldhospitaal en na vier of vijf we
ken was hij weer op de been en op
een goeie dag verscheen hij hier bij
het lst/46. Zijn vader was een van
de soldaten van Cho-Heip geweest
en samen met zijn moeder gedood.
Hij kwam naar mij toe en zoals ge
woonlijk kon ik niet weigeren hem
te helpen. Het is de laatste drie we
ken bij mij gebleven en we zijn aan
elkaar gehecht geraakt. Het probleem
is, dat ik hem niet achter wil laten!
Er zijn duizenden oorlogswezen hier
en als hij hier blijft, zal hij God weet
waar terecht komen. Zodat er maar
één alternatief ls: hem meenemen
naar de Verenigde Staten".
Acht maanden later schrijft Emil
naar zijn moeder: „Ik heb de vorige
week voor zes maanden bijgetekend.
Ik heb bijgetekend voor eeri Vietna-
Als e
plaats beschikbaar is bij de infan
terie, kom ik waarschijnlijk naar huis,
maar als dat wel het geval is, wordt
het december voordat ik thuis kom,
lk weet wat U nu denkt: waarom?!!!
Ik heb daarvoor vele redenen, maar
twee in het bijzonder. De eerste is
Ti. Als ik hier langer blijf, kan ik
misschien helpen hem hier aan de
gang te krijgen, aangezien ik ervan
overtuigd ben, dat U hem niet wilt
nemen. De tweede reden is het feit
dat ik zo vast geloof in datgene wat
ik hier doe".
Voor Ti kwam het allemaal tenslot
te goed: Emil heeft de jongen op
een kostschool gedaan en mevrouw
Spadaforas heeft de verantwoordelijk
heid op zich genomen voor zijn op
voeding en onderhoud totdat hij in
staat zal zijn voor zich zelf te zor-
Angst, opstandigheid, humor, fanatis
me en onmenselijkheid, 't is er alle
maal in Vietnam. Maar ook in deze
lange smerige oorlog Is er nog plaats
voor mensen, die zichzelf op peil we
ten te houden door aan andere te den-
(Van onze juridische medewerker)'
DEN HAAG Op Eerste Kerstdag van dit jaar treedt de wet in werking die dc
omkoping van niet-ambtenaren strafbaar stelt. Voor dc ambtenaar gold een soort
gelijke strafbepaling al veel langer, maar op do voet van de ons omringende landen
België natuurlijk uitgezonderd en omdat men van mening was dat het euvel
van de omkoping juist in het bedrijfsleven grote afmetingen was gaan aannemen,
heeft de minister van Justitie een wetsvoorstel ingediend om de corruptie ook
buiten ambtelijke kring strafbaar tc stellen. De beide kamers hebben het zonder
veel discussie of hoofdelijke stemming aangenomen.
de leiding van een bedrijf en de mensen
aan wie belangrijke taken, zoals de in
koop, worden gedelegeerd. De zuiverheid
van deze verhouding wordt grondig ver
pest door de omkoperij.
Kisten champagne
Het begint meestal met wat men noemt
de relatiegeschenken: een kistje cham
pagne met Kerstmis, dat precies wordt
toegezonden aan die figuur in een be
drijf, die een goede order te vergeven
heeft. Tegen de baas zwijgt de gelukkige
daarover natuurlijk in alle talen. Als de
champagnezender dan een volgende keer
over die belangrijke order komt praten,
gaat de man door de knieën en is het
kwaad gebeurd. Zakelijke motleven om
de order aan deze of gene te gunnen
spelen geen rol meer, maar alleen de
steekpenning, die gegeven wordt om
de order los te krijgen.
De nieuwe wet bevat eigenlijk een
ingenieuze vondst tegen dit soort prak
tijken. Wanneer bijvoorbeeld de inkoper
van een bedrijf wordt benaderd met het
aanbod van een vakantiereisje naar
jorca of met de toezegging van 10 pro
cent van de order, dan is hij, zelfs als
hij een en ander afneemt, niet strafbaar,
wanneer hij maar de leiding van zijn
bedrijf daarvan in kennis stelt. Strikt
genomen is het dus zo, dat men gerust
steekpenningen e.d. mag aannemen
men zijn baas er maar van op de hoogte
stelt.
Wat de nieuwe wet wil Is: een open
eerlijke en zuivere verhouding tussen di
medewerkers in het bedrijfsleven, en dl<
dingen worden bij uitstek gediend door
het melden van corruptieve aanbiedin
gen en cadeautjes aan de baas. Dat is
het wat de nieuwe wet eigenlijk
plicht stelt.
Nu ls het ook niet zo, dat iedere por
tier iedere gulden fooi, die .hij krijgt, of
iedere employé, Iedere sigaar die hij
een vertegenwoordiger bij een bespreking
ontvangt, aan zijn baas moet gaan mel
den. De wet wil dat deze dingen in
goede trouw worden opgevat en uitge
voerd. Maar wie in strijd met de goede
trouw deze dingen voor zijn baas ver
zwijgt, kan gestraft worden met gevan
genisstraf van ten hoogste een Jaar of
een boete van ten hoogste honderddui
zend gulden.
Vakantiereisje
De omkoper zelf gaat ook niet vrijuit.
Natuurlijk zal iemand die met steekpen
ningen een order in de wacht wil sle
pen, van zijn enthousiasme danig bekoe
len, als de ander hem rustig mededeelt!
Over wat zich aan corruptie in de par
ticuliere sector afspeelt, komt niet vaak
iets naar buiten. Toch klaagde in 1910
reeds de commissie van de Maatschappij
voor Nijverheid en Handel, dat het
euvel van de omkoping in ons land be
trekkelijk veel voorkwam. En in die
I kring kon men het weten. In de jaren
1927—1928 stelde diezelfde maatschappij
een onderzoek in, waaruit bleek dat niet
I alleen het aanbieden en aannemen van
fooien en cadeaus bij bijzondere feest
dagen maar ook van echte steekpennin
gen in ons land zeer veel voorkwam. Cij
fers hierover zijn wat ons land betreft
niet bekend. In Amerika schat men dat
door de omkooppraktijken in het bedrijfs
leven de eindprodukten voor de Ameri
kaanse consument meer dan 15 procent
duurder worden.
Die schade voor de uiteindelijke af
nemer is maar één aspect van de zaak.
Daarnaast is de omkoping gelijk het
misbruik van alcohol en verdovende mid
delen een bron van veel andere mis
drijven. Zowel de omkoper als de om
gekochte zijn vatbaar voor chantage: de
omkoper door de bedreiging met annu
lering van de order, de omgekochte met
het dreigement dat zijn baas op de hoog
te wordt gesteld. Omkoping moet vaak
door allerlei bedrog, zoals valsheid in ge
schrifte of knoeien met maten en ge
wichten, in de doofpot worden gestopt.
Tenslotte is er nog de verhouding tussen
Franse prijs
voor muziek
PARIJS (AFP) De grote Fr
muziekprijs is voor 1967 toegekend
die 10.000 franc bedraagt, is voor
tilleux voor zijn gehele werk. De prijs,
die 10.000 francs bedraagt, is voor
eerst toegekend.
Du/tilleux kreeg in 1938 de grote prijs
van Rome. Hij schreef onder meer bal
letmuziek, twee symfonieën, een sonate
voor piano en kamermuziek.
„Goed, ik zal dat aannemen, maar ik
r wel mijn baas van op de hoogte
stellen". De omkooppraktijken zullen
ipoedig tot het verleden behoren als
ieder dat deed. Maar dergelijke aan-
biedfhgen worden doorgaans gedaan met
het bekende knipoogje. Het douceurtje
>or de man privé bedoeld en de
baas heeft daar niets mee te maken.
leer iemand met een dergelijke in
stelling steekpenningen geeft, of in het
vooruitzicht stelt, kan hij met dezelfde
straf als degene die zich Iaat omkopen,
gestraft worden. Strikt genomen is het
zelfs mogelijk dat de laatste vrijuit gaat
de omkoper wel gestraft wordt. De
verzekert aan de omgekochte straf
feloosheid als hij tijdig zijn chef in
licht, terwijl de omkoper voor de bijl
gaat als hij redelijkerwijs mocht aan-
«men, dat de ander zijn mond zal hou-
en, en daarop speculeert.
Veel vervolgingen voor dit delict ver
acht de minister van Justitie niet. Het
zul geen aangirten regenen en het be
wijs is niet altijd makkelijk te leveren.
Wei is te verwachten dat de bedreiging
van een strafvervolging, die de deel
nemers aan omkooppraktijken ultljd bo
ven het hoofd hangt, er hoeft maar
Iemand zijn mond open te doen de
moraal van zakenlieden op dit punt heel
wat zuiverder zal maken. Vooral als een
paar sensationele vervolgingen, en laten
we het niet ontveinzen: die komen er
zeker uitgebreid in de kranten heb
ben gestaan.
LONDENS SYMF. ORKEST
Dirigent treedt af
LONDEN (AP) Istvan Kcrtesz.
eerst dirigent van het Londcns Sympho-
nle Orkest, treedt 31 augustus af ten ge
volge van een geschil over een contruct,
aldus heeft een woordvoerder voor het
orkest en Kertesz gisteravond meege
deeld.
De in Hongarije geboren maestro be
kleedde de post sedert 1965. Hij is ook
dirigent van de Keulse opera. Een woord
voerder voor het orkest zei dait bij de
onderhandelingen over een nieuw con
tract de dirigent eisen stelde waaraan
het orkest niet kon voldoen. Verdere bij
zonderheden werden niet bekendge-
Robert Pilot
overleden
MONTREAL (AP) Robert W. Pilot,
een van Canada's bekendste schilders, ls
zondag na een langdurig ziekbed in de
ouderdom van 69 Jaar in een ziekenhuis
te Montreal overleden.
Piilot werd beroemd door zijn zeege
zichten en landschappen, die zijn aange
kocht door particuliere verzamelaars en
musea In Frankrijk, Spanje, de Verenig
de Staten, Italië en Canada.
V.S. verlagen
invoerrechten
per 1 januari
WASHINGTON (Reuter) President
Johnson heefit besloten dat de verlaging
van invoerrechten die de Verenigde Sta
ten tijdens de tariefonderhandelingen in
Genéve, de zogenaamde Kennedyronde,
hebben toegezegd op 1 januari van
kraeht zal worden. Bij de ondertekening
van dit besluit tijdens het weekeinde
drong hij aan op krachtige tegenstand
tegen de „kortzichtige" eisen voor een
protectionistische handelspolitiek van de
Verenigde Staten.
MAAND DETENTIE
Sigaret geduwd
op rug militair
Conform de els van dc advlcnat-fiscaal
heeft het hoog militair gerechtshof t«
Den llaag vandung een 22-Jurigc beroeps-
sergeant uit Rijswijk veroordeeld tot een
maand militaire detentie. De sergeant
trachtte in mei van dit Jaar, toen hij nog
korporaal was, tijdens een oefening ge
vangen genomen militairen aan het pra
ten te krijgen door een brandende siga
ret op de blote rug van een van de ge
vangenen te duwen.
De krijgsraad had de sergeant veroor
deeld tot een week voorwaardelijke ge
vangenisstraf en een onvoorwaardelijks
boete van honderd gulden. De auditeur
militair bi) de krijgsraad had twee we.
ken gevangenisstraf gevorderd en voor
waardelijk ontslag uit de militaire dienst
HU was van het vonnis van de krijgs
raad In appel gegaan.
Otis Redding
begra
MACON (Georgia) (AP) Na een
rouwdienst In de gehoorzaal van de stad
Macon Is de blueszanger Otls Rdding
gisteren begraven. Naar schatting wa
ren 8.000 mensen naar de gehoorzaal
gekomen. Daarvan konden 4500 een
plaats In de zaal krijgen, terwijl de ove
rigen bulten moesten blijven staan.
Redding, soms „The big O" genoemd»
was Macons beroemdste neger. Hij be
gon zijn carrière in een smateurshow in
een bioscoop ln Macon.
De 26 jaar oude „King of soul** over
leed op 10 december, toen zijn vliegtuig
neerstortte in het ijskoude water van ha
meer in Wisconsin.
Hij is begraven op zijn vec-boerder4j
te Roud Oak in Georgia, ca. 50 km ten
noorden van Macon. Tijdens de rouw*
dienst zong blueszanger Johnnie ^Taylot
hullend ,,1'U stand by". Joe Simon, son
andere blueszanger, bracht „Jesus keep
me near the cross" ten gehore.
Tot slot werd het eerste succesnum
mer van „The big O" gezongen! „These
arms ot mine".
LONDEN Voor de meeste
Britten is Kerstmis tegelijk een
Sinterklaas- en Nieuwjaarsfeest,
metdaarbij ,nog wat carnaval.
Door overdadig veel te eten en
te drinken en elkaar met geschen
ken te overladen, houden ze er
dagenlang de stemming in. Van
het godsdienstig aspect blijft wei
nig over. Een typisch voorbeeld
van de Engelse kerstfeestmenta-
liteit is deze hoteladvertentie
„Bespreek nu uw kamers en/of tafels
voor een zorgeloze kerst! Vier dagen
lang traditionele feestelijkheden! Lek
ker eten, comboyfilms voor de kinde
ren, minirokwedstrljd, optreden van
een „pop"-groep, het kerstmannetje,
televisie en bingo".
Voor de wijze waarop de doorsnee-
Brit Kerstmis viert, zijn twee van zijn
landgenoten verantwoordelijk. De
auteur Charles Dickens zorgde met
zijn verhalen voor de nodige roman-
liek van besneeuwde daken en stra
len, postkoetsen en de gezellige
warmte van een open haardvuur
de geschikte sfeer om rond de kerst
boom te gaan zitten en geschenken te
bewonderen.
De ontdekkingsreiziger William
Strickland van zijn kant zorgde voor
de traditionele hoofdschotel van het
Britse kerstmenu. Rond 1459 was hij
gezagvoerder van een zeilschip dat
uit Bristol vertrok voor een expeditie
naar de nieuwe wereld. Ter hoogte
van de Amerikaanse kust wierp hij
het anker uit Strickland trok met een
groepje matrozen aan wal om voedsel
de leerden schatten. Het viel zo in
hun smaak dat Strickland besloot een
aantal jonge kalkoenen mee te nemen
naar Engeland. Daar verdrong dit
merkwaardige importprodukt spoedig
de eend en de gans van het kerst
menu. Sedertdien worden in Groot-
Brittannië elk jaar honderdduizenden
speciaal voor Kerstmis gekweekt
Tegenwoordig slacht men ze al maan
den van tevoren. Dan stopt men de
kalkoenen in koelkasten, om tegen
Kerstmis gemakkelijker aan de enor-
vraag naar „birds" te kunnen voldoen-
Begin november duiken de eerste be-
vrorenkalkoene voor Kerstmis in de
Engelse supermarkten op. Het groot
ste nadeel van deze vogels is hun
isgez.
ich
rplicht zien bijna een
week lang koude kalkoen te eten. Bij
de meeste Britten komt hij op tafel
omdat het een kersttraditie is ntet
omdat de leden van het gezin graag
kalkoen lusten.
De naam van ontdekkingsreiziger
Strickland raakte langzamerhand in
de vergeethoek. Hij stierf in 1598,
nadat hij beloond was met een wa
penschild, waarop een kalkoen prijkt
die een hoge borst opzet Als hij deze
Amerikaanse vogel niet ingevoerd had,
zou de Britse huisvrouw tegenwoor
dig niet ieder jaar tegen Kerstmis
met hetzelfde probleem opgescheept
zitten: zich voor haar gezin een kal
koen aanschaffen die zo goedkoop mo
gelijk en toch niet te klein ls. Het
jaarlijkse traditionele braadritueel
van de kerstkalkoen verklaart waar
om de ovens van de Britse gas- en
tlketrische keukenfornuizen veel gro
ter zijn dan die van bij ons.
Papieren hoedjes
De kerstlunch van kalkoen met sprui
ten en gebakken aardappelen wordt
naar binnen gewerkt onder de ge
kleurde papieren slingers die de buis
kamers een feestelijk uitzicht moeten
geven. Iedereen draagt een papieren
earnavalshocdje en bij hoge uitzon
dering mogen de kinderen nu ook een
slokje wij» of bier drinken, inplaats
van gewoon limonade of water. Rond
die lijd zijn de meeste volwassenen
reeds lung niet helemaal nuchter
meer. Ze hebben al dagen tevoren
ontzettend veel gedronken in bun
'pubs', op li mi kantoren en in hun
werkplaulxen, om Kerstmis en het
nieuwe jaar te vieren. De dronken
schap, waartoe deze feestdagen aan
leiding geven, is een van de redenen
van de nieuwe wet die de politie het
recht geeft om vrdachte chauffeurs
aan blaasproeven te onderwerpen.
Op kerstdag te 15 uur kijken de roya
listen ontroerd en verzadigd naar het
televisiescherm waar koningin Eliza
beth II haar traditionele „Christmas
Message" voorleest. Ze zal dit jaar
ook in kleuren te zic*n zijn, maar het
Britse publiek beschikt voorlopig over
nauwelUks 15.000 toestellen voor kleu
rentelevisie. Dit laatste kan er trou
wens niet veel toe bijdragen om de
Verzadigd
kijken naar
koningin op
kleuren-t.v.
schap aan te sporen. De Britse jeugd
jongeren tot het bekijken en beluis
teren van de koninklijke kerstbood-
is opgegroeid in dc traditionele, vaak
volkomen onchristelijke kerstgeest en
interesseert zich bovendien geen klap
meer voor het vorstenhuis. Cadautjes
kopen voor familieleden, vrienden en
kennissen, is eigenlijk het enige aspect
van Kerstmis dat deze jeugd bezig
houdt.
Onderdak
Kerstmis is beslist een tijd waarin de
Britten niet enkel aan zichzelf den
ken. De Inzamelingen voor noodlijden
den nemen dat ook sterk toe. Er wor
den „Christmas Bazars" ingericht
waarin gll'ten (gewoonlijk afgedankte
huishoudelijke voorwerpen) van lief
dadige lieden aan de map gebracht
worden om zoveel mogelijk geld voor
de armen en de zieken te bekomen.
Dit jaar worden de traditionele kerst-
cumpagnes echter overvleugeld door
„Shelter", een aggressieve organisatie
van jonge mensen die binnen enkele
weken een bedrag van vijf ton wil bij
elkaar krijgen om behoeftige gezinnen
behoorlijk onderdak te kunnen ver-
behoorlUk onderdaak te kunnen be
zorgen.
De publiciteltsf.logan van „Shelter** ia
ruw en liard. Hij komt hierop neer.
dat Kerstmis geen betekent» heeft
voor arme mcn.<*n dis ln wraakroe
pende toestanden leven. AaangrlJpen
de foto's Illustreren de waarheid van
d«ne leuze.
„Shelter" heeft tot dusver op een on
gewone manier al veel goed werk ver
richt. De gemiddelde leeftijd van hel
bestuur van deze liefdadige organisa
tie ls 24 jaar. Voor K tot haar keet-
